Μια ιστορία βακτηριακής μηνιγγίτιδας

Μετα απο το κειμενο με τα συμπτώματα της νόσου Καβασάκι, ειπα κι εγώ να σας γραψω την εμπειρία μου με την βακτηριακή μηνιγγίτιδα.

Ημουν 22 χρονών και σπούδαζα αρκετα μακρια απο την οικογένεια μου. Ημουν στον κινηματογράφο, οταν αρχισα γυρω στις 9 το βράδυ να τρέμω ασταματητα. Ετρεμαν τα καθισματα απο τους διπλανους μου. Γυρναω σπιτι και ειχα κοντα 40 πυρετό. Πηρα αντιπυρετικο και ξαπλωσα να κοιμηθώ. Παραδόξως κοιμηθηκα αλλα ο πυρετός δεν έπεφτε οτι κι αν ειχα παρει.

Ξημερώνει και αρχιζω τις διαροιες και τους εμετούς. Το κορμι μου πονούσε παρα πολυ και δεν μπορούσα να κουνησω καλα το κεφάλι μου. Επίσης πονουσε παρα πολυ ‘κατι’ στην πλατη μου.

Επειδη ξερω οτι εγω δεν κανω καθόλου ευκολα εμετό, είπα οτι σίγουρα κατι σοβαρό εχω. Επίσης για καλή μου τύχη ήταν Σαββατο και έτσι πήγα κατευθείαν στο νοσοκομείο.

Εκεί λοιπόν μου εκαναν εξετάσεις αιματος και με αφήνουν στην ακρη μεχρι να βγουν οι εξετάσεις. Μετά απο 2 ώρες περίπου και αφού εχει φτάσει 4 το απογευμα ερχονται να μου πουν οτι εχω γαστρεντερίτιδα, γιατι εδώ που τα λεμε ειχα ολα τα συμπτώματα. Εκεινη την στιγμη ομως μολις ειχα παρατηρήσει κατι πληγές στα χερια μου και τους τις δειχνω και αλλαζουν 10 χρώματα. Είχε αρχίσει η σηψαιμία.

Τι ειναι αυτο καλε;

Μικρες πληγες σε ολα τα ζωτικα όργανα που οσο προχωράει εμφανίζεται και εξωτερικα σαν μικρες πληγες. Και αυτο που με πονούσε στην πλατη ηταν η μεγαλύτερη πληγή.

Τοτε μου εκαναν παρακέντηση και αμεσως μετά αξονικη στο κεφάλι. Θυμαμαι οτι μου ελεγαν να κρατήσω τα ποδια μου στο στήθος και το κορμι μου απλά δεν λυγιζε. Ειχα συνεχεια τα ματια κλειστα γιατι τα εβλεπα ολα διπλά και αυτο με ζαλιζε. Οποιος ηταν εκει εκεινες τις στιγμες μου ειπε οτι σε λιγα λεπτά ειχα γινει κιτρινη και σαν σκελετός.

Αμεσως μετα με πηγαίνουν στο δωματιο και αρχιζει η θεραπεία. Μεσα στην νυχτα μου αλλαξαν 3 φορες τα σεντονια γιατι επεφτε ο πυρετός και γινόμουν μουσκεμα. Προσπαθούσα να μιλησω και η γλώσσα μου ειχε παραλησει και δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ακουγα τα παντα και δεν μπορούσα να ανταποκριθώ σε τίποτα.

Μεχρι το πρωί ημουν ‘μια χαρα’. Η μαμα μου στην καλυτερη μπορεσε να φτάσει στις 9 το πρωι. Με ειδε μια χαρά. Η θεραπεια κράτησε 10 μερες. Ενιωθα πολυ καλα αλλα επρεπε να τελειωσει η θεραπεια για να βγω απο το νοσοκομείο. Το μονο πρόβλημα που ειχα ηταν οτι για ενα μηνα τα εβλεπα ολα διπλά. Έπαιρνα κορτιζόνη για καιρό και τώρα εξακολουθώ να εχω διπλωπία οταν κοιτάω στο πλάι. Μου είπαν οτι ημουν πολυ τυχερή και οτι η βακτηριακη μηνιγγίτιδα μπορεί να σε σκοτώσει σε 24 ώρες ή να αφήσει μόνιμες σοβαρές βλάβες.

Ενα βασικο συμπτωμα ειναι η δυσκαμψία του αυχένα. Μου σήκωναν το κεφάλι και σηκωνόταν και οι ώμοι μαζί, δεν λύγιζε ο λαιμός.

Ημουν τυχερή γιατι αν πηγαινα σε παθολόγο το σιγουρο ήταν οτι αν δεν ειχα εκεινη την στιγμη συψαιμια θα μου ελεγε οτι εχω γαστρεντερίτιδα. Γενικως ημουν πολυ τυχερη.

Και απο τότε και κυρίως τώρα με τα παιδια μου ειδικα με πυρετό προτιμώ να παω στο γιατρο και να μου πει δεν ειναι τίποτα, φύγε, παρά να ειναι κατι πολυ σοβαρότερο απο αυτο που νομιζω οτι ειναι και να μην κανω τίποτα.

Πόπη

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com