Φανταστικές κλωτσιές
– Τικ, τικ, τικ
Κάτι τέτοιο νιώθω κάποια βράδια μεσα στην κοιλιά μου. Και σκέφτομαι «Ωχ, μήπως πλακώνω το μωρό;» ή «Ουφ, καλά είναι το μωρό!«
Και τελικά, κανένα μωρό δεν πλακώνω, γιατί πολύ απλά δεν είμαι έγκυος. Γέννησα το δεύτερο παιδί μου σχεδόν 5 μήνες πριν.
Και όμως αυτή η αίσθηση του να έχω ένα μωρό στην κοιλιά μου ακομα έρχεται μια στις τόσες. Και όχι, δεν εννοώ ότι έχω φουσκωμενη κοιλιά, απλά νιώθω αυτές τις μικρές κλωτσίτσες και τα μικρά φτερουγίσματα.
Μου συνέβαινε για αρκετό καιρό αφού γέννησα την Αθηνά και να που μου συμβαίνει και τώρα…
Και τότε με πιάνει μια νοσταλγία… Πέρασα 1 1/2 χρόνο της ζωής μου μεγαλώνοντας ανθρωπάκια στο σώμα μου.
«Από τα 5 χρόνια που ειμαστε μαζί, το 1 1/2 ήσουν εγκυος!«, μου είπε σήμερα ο Μάνος γελώντας αφού μου είχε προσφέρει πιο πριν την τελευταία φριγανιά στο ντουλάπι λέγοντας -μπερδεύτηκε και αυτός!- «Προηγείται η έγκυος«
– Τι έγκυος καλέ; This? Last Year! του είπα και εγώ και μου εξήγησε ότι ξεχαστηκε και αυτός.
Κοίτα να δεις… Δυο εγκυμοσύνες πέρασα και αν και ηταν ζάχαρη, όλο για κάποιο λόγο γκρίνιαζα… Και τελικά όποτε επιστρέφουν τα φτερουγίσματα (που μπορεί να είναι και το έντερο τωρα που το σκέφτομαι, χαχαχα), λέω από μέσα μου «Ααααααχ, τι καλά που ηταν!»
Τώρα κατόπιν δύο κυήσεων, ΤΩΡΑ συνειδητοποιώ πια με δέος όλο αυτο το μαγικό που έγινε μέσα στο σώμα μου… Δυο αδέρφια μοιραστηκαν το ίδιο σπιτι για εννιά μήνες… Ο Αρχέλαος μεγάλωσε στη μήτρα που η Αθηνά είχε πριν 2 χρονια εγκαταλειψει για να έρθει στον κόσμο… Και η περίοδος από το θετικό τεστ εγκυμοσύνης μεχρι το πρώτο τους κλάμα που τότε μου φαίνονταν αιώνας, σήμερα πια μου μοιάζει μιλισεκόντ.
Και να έχω και αυτά τα τικ, τικ, τικ βράδυ παρά βράδυ και όλο να αναπολώ τη φουσκωμένη μου κοιλιά…
Συμβαινει και σε εσάς;
Εγω να πω την αλήθεια δεν τα νιώθω αλλα αναπολώ απίστευτα την περίοδο της εγκυμοσύνης.. τα φτερουγισματα, τις κλωτσιες κ ειδικα που μου πίεζε τα πλευρά με τα πόδια του τόσο που δε μπορούσα να αναπνευσω αρκετές φορές κ έλεγα "δε θα βγεις;; θα στα κοψω τα πόδια.." κ τώρα κοιτάζω αυτα τα ποδαρακια κ εύχομαι να το ξανά ζήσω κ ας μη μπορω να αναπνευσω πάλι!!
Ναι τα νιώθω κι εγώ. Και ομολογώ οτι μου αρέσει και σκέφτομαι αχ τι καλα να μεγαλώνει άλλο ένα εδώ μέσα.
Απίστευτο!!!! το ίδιο σκεφτόμουν σήμερα το πρωί!!!!! Νιώθω φτερουγίσματα στην κοιλιά μου..( γέννησα πριν 11 μήνες) και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται για κλάσματα του δευτερολέπτου "λές???? να είμαι πάλι έγκυος?" χαχαχαχα φυσικά δεν ισχύει!!!! πάντως είναι πολύ περίεργο. Απλά συνειδητοποίησα ότι οι μισές φορές που νόμιζα ότι κουνιέται το παιδί ειδικά στον 5και 6 μήνα της εγκυμοσύνης...μάλλον ήταν το εντεράκι μου!!!!!
Πλάκα κάνεις;Εδώ έχουν περάσει 7 χρόνια απο τότε που γέννησα τη κόρη μου και μερικές φορές νομίζω οτι έχω αυτό το υπέροχο αίσθημα οταν εκοβε βόλτες στη κοιλιά μου ή οταν μου έριχνε σουτ...Και πολλές φορές μου λείπει...Εσυ που το εχεις και πρόσφατο και εις διπλούν εννοείται οτι θα νιωθεις ετσι!Αχ τι ωραια....
Εγώ πάλι καταμπερδεύτηκα για λίγο.Στην άρχή λέω διαβάζω την Ολίβια, μετά λέω, μα δεν είναι η Ολίβια,γιατι γραφει πως γέννησε πριν 5 μήνες το δευτερο παιδί της, ενω ο Αρχέλαος γεννηθηκε προχθές!!!Και μετά κάθομαι και μετρώ του μήνες...και ναι ο Αρχέλαος κλείνει αύριο τους 5 μήνες. Κι εγω σε 18 μέρες κλεινω 5 χρόνια που είμαι με τον άντρα μου και κοντεύω 1.5 χρόνο έγκυος! Συμπέρσμα? Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός???Όσο για τα "τικ,τικ,τικ" καλά κρατούν! Να τα χαίρεσαι τα πλασματάκια σου!!!
Ναι ναι!! Κι εμένα το ίδιο! Και τώρα που ξέρω ότι δεν πρόκειται να κάνω άλλο.. ακόμα περισσότερο! :(
Ναι συμβαινει.Αναπολω με δεος τις στιγμες.Πριν 17 ημερες γεννησα το δευτερο μου παιδακι και μου λειπει ηδη το αισθημα της κοιλιας.Πριν λιγες μερες η νυφη μου μου ειπε να μην σκυψω και αμεσως μας πιασαν τα γελια :-) Θα μου λειψει αυτο το αισθημα της κλωτσιας.Δεν νομιζω πως θα παω και για τριτο παιδακι
Διάβαζα το κείμενο σου ανατριχιασμενη... Η μικρή μου είναι σχεδόν 11 μηνων κ συνέχεια κοιτάζω φωτογραφίες μου με κοιλιά, σκέφτομαι τι έκανα πέρσι τέτοιες μέρες, πόσο ανυπόμονα την περίμενα στην αγκαλιά μου, πως την ονειρευόμουν κάθε βράδυ, την πρώτη μας αγκαλιά.... Είμαστε τόσο ευλογημενες εμείς οι γυναίκες που μπορούμε μέσα σε αυτό το τοσοδα σώμα να φτιάξουμε ζωή... Ακόμη το βλέπω σαν το υπέρτατο θαύμα, υποκλίνομαι κ χαμογελάω με μια πολύ πολύ καλοπροαίρετη ζήλια σε οοοοοολες αυτές τις γυναίκες που κυοφορουν το θαυματακι τους κ ναι!!!! Μου λείπει απίστευτα η κοιλιά μου κ τα φτερουγισματα κ τα χρρρρρ και οι απαντητικες κλωτσιτσες (οταν κλωτσουσε η μικρή μου πιεζα απαλά την κοιλιά μου κ ξανακλωτσουσε και ξανά κ ξανά... Από τα πιο ωραία βιντεάκια που είχα τράβηξεΙ τότε).... Είθε να τα ξαναζησω.... Μακάρι....
Φυσικά... αφού να φανταστείς σκέφτομαι... κάπως ανόητα ομολογώ... αχχχ να κάνω τώρα το δεύτερο? Η μήπως να τ'αφήσω γι'αργότερα να έχω ακόμα μια εγκυμοσύνη μπροστά μου? Χαχαχα απλώς με φοβίζει το συναίσθημα του... να έχω τελειώσει με τις εγκυμοσύνες! Και βέβαια τώρα πιστεύω ότι τη δεύτερη θα τη ζήσω με όλο της το... μεγαλείο, αλλά ίσως και όχι πάλι! Και την πρώτη την περίμενα με απίστευτη ανυπομονησία κι όμως γκρίνιαζα για τις ναυτίες κτλ.
Χαχαχαααα !!! Κι εγώ έτσι είμαι κι έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τότε που γέννησα το μικρό μας. Και φτερουγίσματα νιώθω (το έντερο είναι) κι απ' όλα. Εγώ μάλιστα έχω και το μπόνους της κοιλούμπας που μου 'χει απομείνει αμανάτι, οπότε η αίσθηση της εγκυμοσύνης είναι πιο έντονη. Ακόμα τα βράδια που κοιμάμαι, όταν θέλω να γυρίσω στο πλάι δεν γυρίζω από την αριστερή μεριά. Μου 'χει μείνει από την εγκυμοσύνη που απέφευγα να γυρίσω στ' αριστερά μην μειώσω την ροή του αίματος στον πλακούντα - χαχαχαχαχααααα !!! Τι να πεις ;;; Είμαστε τρελές εμείς οι μάνες !!!!
ΟΟΟΟΟΟ.................... Ν Α Ι !!!!!!!!!
Aαααx, εγώ είμαι στη 18η εβδομάδα και έχω το νου μου συνέχεια εκεί ειδικά όταν ξαπλώνω ή χαλαρώνω. Είναι έντερο ή μωρό???? Αν και 2η εγκυμοσύνη ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω ξεκάθαρα. Αλλά για να παρηγορούμαι εγώ λεώ ότι είναι μωρό:)))
συνέχεια!!!όλη την ώρα. Απο μωρό κοιμόμουν μόνο μπρούμυτα και στην εγκυμοσύνη σταμάτησα. Ακόμα και τώρα τόσους μήνες μετά που γέννησα δεν μπορώ να κοιμηθώ μπρούμυτα δεν μου πάει η καρδιά, μη πλακώσω το μωρό που ήταν μέσα 8 μήνες πριν. (plus οτι η επισκληρήδιος μου άφησε κουσούρι και πονάω όταν είμαι μπρούμυτα)
χαχαχαχά βρε Ολίβια τι ωραία που τα λές όντως έτσι είναι. Θυμάμαι χρακτηριστικά τα Χριστούγεννα που πίναμε καφέ με μια φίλη μου που είναι κ αυτή μωρομάνα και της λέω ρε συ νοιώθω κάτι περίεργα φτερουγίσματα λές πάλι;;αφού έχω σπιράΛ.. Και με κοιτάει με μπλαζέ ύφος... ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ... ακόμα γελάω
Ααααααααχ Ολιβιακι μου γλυκο μεσα στο μυαλο μου εισαι.Σαν να εγραφα εγω αυτο το κειμενο.Το ιδιο παθαινω κ εγω,σε καταλαβαινω Α Π Ο Λ Υ Τ Α !