Γιατί ένα υπέρδιπλο κρεβάτι κάνει τις συνήθειες του κοινού ύπνου (co-sleeping) χειρότερες
πηγή: www.babble.com
Είναι 5:30 πμ Σάββατο πρωί και είμαι ο μόνος στο σπίτι που δεν κοιμάται. Η υπόλοιπη οικογένεια είναι πάνω, κουκουλωμένοι όλοι στο κρεβάτι. Λέω «στο κρεβάτι» και όχι «στα κρεβάτια τους» επειδή όλοι είναι σε ένα κρεβάτι. Στο δικό μου.
Όταν αγοράζαμε το υπέρδιπλο κρεβάτι πιστεύαμε πως θα ήταν μια κορυφαία στιγμή που θα άλλαζε τη ζωή μας. Το μόνο που έκανε ήταν να κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Η γυναίκα μου και γω δεν ήμασταν υπέρμαχοι του κοινού ύπνου, απλά το κάναμε για να διευκολύνουμε τη ζωή μας. Τα παιδιά πήγαιναν για ύπνο στα δικά τους κρεβάτια, αλλά ξυπνούσαν μέσα στα μεσάνυχτα και αποφασίσαμε να τα φέρουμε στο δικό μας.
Είχε αποτέλεσμα, με την έννοια του ότι δεν ξυπνούσαν πια τη νύχτα, αλλά ήταν ένας εφιάλτης για μένα. Με κλωτσούαν, μου κατέβαζαν τη πυτζάμα με τα πόδια, κουτουλούσαμε, και το μέχρι πρότινος ευρύχωρο διπλό κρεβάτι μας είχε γίνει μια σταλιά.
Δεν είμαι φανατικός του κοινού ύπνου. Κοιμάμαι σχετικά βαθιά, οπότε δεν άκουγα το σιωπηλό κλάμα του Charlie από το δωμάτιό του τα βράδια. Η γυναίκα μου είναι αυτή που πετιόταν όρθια κάθε φορά που τον άκουγε. Αυτή είναι που προτιμά να έχουμε τα αγόρια στο κρεβάτι. Από τη στιγμή που όλοι τους βρέθηκαν στο κρεβάτι μας, άρχισαν τα δικά μου προβλήματα.
Γι’ αυτό και τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, η γυναίκα μου και γω δώσαμε κάτι παραπάνω και πήραμε ένα υπέρ-διπλο κρεβάτι σα δώρο ο ένας στον άλλον. Αντί να απολαύσουμε έναν ωκεανό προσωπικής ηρεμίας σε κάποιες διακοπές, απλά διευκολύναμε το να κοιμούνται τα παιδιά μαζί μας.
Χθες βράδυ η γυναίκα μου δούλευε ως αργά και έβαλα τα αγόρια να κοιμηθούν στα δικά τους κρεβάτια. Στις 2 πμ ο 3 ετών γιος μας είχε έρθει στο κρεβάτι μας. Δεν άκουσα τη γυναίκα μου να επιστρέφει σπίτι, ούτε και τους κατάλαβα όταν ήρθαν στο κρεβάτι. Το κατάλαβα πως βρισκόταν στο κρεβάτι γιατί ανέπνεε πάνω στα μάτια μου. Έπειτα, λίγο πριν τις 5, ο 5χρονος γιος τρύπωσε στο κρεβάτι από την πλευρά μου και μου είπε πως ήθελε να κοιμηθεί εκεί γιατί είχε δει εφιάλτη. Συνήθως τον στέλνω πίσω στο δωμάτιό του, αλλά αυτή τη φορά ενέδωσα.
Ένιωθα σαν να είχαμε γίνει σάντουιτς και γω να ήμουν το μπιφτέκι. Γι’ αυτό και βρίσκομαι εδώ τώρα, με το λάπτοπ μου στα γόνατά μου, στο υπόγειο, η ώρα είναι 5:30 το ξημέρωμα και όλοι οι άλλοι ροχαλίζουν στον επάνω όροφο.
Νόμιζα πως θα ήταν τέλειο να έχουμε ένα υπέρδιπλο κρεβάτι, αλλά τώρα βολεύομαι και σε ένα απλό κρεβάτι στη γωνία.
Πώς λοιπόν θα κάνετε τα παιδιά σας να κοιμούνται στα δικά τους κρεβάτια το βράδι; Ορίστε μερικά tips:
Διαβάστε τους ένα βιβλίο
Τα βιβλία βοηθούν για να πείσετε τα παιδιά σας να αλλάξουν συμπεριφορά. Υπάρχουν ακόμη επιλογές που ανταποκρίνονται στο συγκεκριμένο πρόβλημα.
Βασιστείτε στους αριθμούς
Όταν έχετε μεγαλύτερα παιδιά, πάρτε τους ένα ψηφιακό ρολόι και πείτε τους: «Δεν θα έρθεις στο δωμάτιό μας μέχρι να δεις το 7«. Πρέπει και γω να το δοκιμάσω αυτό.
Αντιμετωπίστε τους εφιάλτες
Το Babycenter.com λέει πως θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τις φοβίες ενός παιδιού. Αν φοβούνται το σκοτάδι, χρησιμοποιήστε μια λάμπα νυκτός. Βλέπει τέρατα κάτω από το κρεβάτι; Ελέγξτε το κρεβάτι του μερικές φορές. «Ψεκάζοντας μερικές φορές το κρεβάτι με ένα μπουκάλι γεμάτο ειδικό υγρό που εξαφανίζει τα τέρατα -νερό π.χ.- θα τους δώσει την ασφάλεια για να κοιμηθούν ήσυχα τη νύχτα«, αναφέρει το site.
Ανταμείψτε τα
Το Supernanny.com λέει πως οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν να λένε μπράβο στα παιδιά τους κάθε φορά που καταφέρνουν να κοιμούνται μόνα τους. Το iVillage.com το πάει ένα βήμα παραπάνω λέγοντας να τα ανταμείβετε το πρωί. Αν ήταν καλά παιδιά, κολλήστε ένα αυτοκόλλητο στο αρκουδάκι τους, ή επιτρέψτε τους να φορέσουν το αγαπημένο τους μπλουζάκι για δύο μέρες στη σειρά, ή απλά γεμίστε τα συγχαρητήρια.
Πυτζάμα πάρτι
Οργανώστε ένα πυτζάμα πάρτι με τη μαμά και το μπαμπά στο δωμάτιο του παιδιού σας για κάποιες νύχτες στη σειρά. Έτσι θα μάθουν την ασφάλεια της συντροφιάς των γονιών με την άνεση του να κοιμούνται στο δικό τους κρεβάτι. (από το ABC)
Αρκουδάκι
Δώστε τους ένα αρκουδάκι «μανούλα» ή «μπαμπάκας» για να έχουν να αγκαλιάζουν. Μια οικογένεια χρησιμοποίησε τις μπλούζες των γονιών σαν μαξιλαροθήκες για να μυρίζουν τα παιδιά τη μυρωδιά των γονιών τους όπως θα ήταν αν κοιμόντουσαν μαζί τους. (από το ABC)
Να είστε αυστηροί
Σύμφωνα με το Parenting.com, αφού έχουν αποφασίσει οι γονείς να σταματήσουν τον κοινό ύπνο, πρέπει να τον κόψουν μαχαίρι. Επιστρέψτε τους νυχτερινούς σας επισκέπτες στο κρεβάτι τους, ακόμη κι αν δίνουν μάχη στην πορεία. Αν κλάψουν, μην υποκύψετε.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ο κοινός ύπνος δεν θεωρώ ότι είναι και τόσο κακός, αρκεί να μην συμβαίνει συχνά. Αν κάποια στιγμή το παιδί νιώσει ανασφάλεια, θα θεωρούσα λάθος των γονιών να μην το αφήσουν να κοιμηθεί μαζί τους για ένα βράδυ. Μπορεί να ακούγεται απλό σε μας, αλλά στο κεφάλαιο της ψυχολογίας θαρρώ ότι μεταφράζεται στο παιδί ως απώλεια στηρίγματος και έλλειψη αίσθησης ασφάλειας. Προσωπικά εγώ κοιμάμαι ακόμα και τώρα κάποια βράδια (π.χ. μια φορά το δίμηνο σε συχνότητα, αν νιώσω τρομερή ανασφάλεια) μαζί με τους γονείς μου στο κρεβάτι τους και ποτέ τους δεν παραπονέθηκαν, μου παρείχαν την ασφάλεια που ζητούσα, και ένιωθα πιο άνετα να κοιμάμαι δίπλα τους. Συνήθως όταν ήμουν μικρότερη, μόλις με έπαιρνε ο ύπνος, ο πατέρας μου με έπαιρνε αγκαλιά και με πήγαινε στο κρεβάτι μου. Πλέον, μόλις κοιμηθώ, με σκουντάνε λίγο στον ώμο και σηκώνομαι μόνη μου να πάω στο κρεβάτι μου ασυναίσθητα, σαν να υπνοβατώ. Είμαι 23 ετών και μπορώ να πω με σιγουριά πως αυτή η συνήθεια μου έχει μείνει ακόμα και τώρα σαν κατάλοιπο, χωρίς να αποτελέσει ποτέ πρόβλημα για μένα και τους γύρω μου. Είμαι λοιπόν της άποψης ότι πρέπει σαφώς το παιδί να μάθει να κοιμάται μόνο του, όμως αν κάποια στιγμή νιώσει ανασφάλεια, μην του αρνηθείτε τον κοινό ύπνο. Αρκεί αυτό να μην είναι συχνό φαινόμενο, ανεξαρτήτως της ηλικίας του.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΣ ΠΟΛΥ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΑΓΑΠΑΗ ΒΕΒΑΙΑ!!!!K ΟΛΑ ΞΕΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ...ΣΑΝ ΜΑΜΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑΣ Κ ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΜΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΡΟΠΑΘΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΜΕ ΗΡΕΜΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΤΗΣ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΑΚΙΑ ..ΜΠΩΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΛΑΘΟΣ ΜΠΩΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΜΑΣ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΚΟΥΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΕΝΤΑΞΗ ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΠΩΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ....
ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΡΑΒΑΜΕ....Κ ΕΓΩ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΜΩΤΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΚΟΙΜΩΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΟΜΑΤΙΟ...ΑΛΛΑ ΜΕ ΗΘΕΛΕ ΕΚΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ Κ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΠΑΙΡΝΕ Ο ΥΠΝΟΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ....ΛΟΓΙΚΟ...ΟΤΑΝ ΠΗΓΕ ΠΛΕΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΟ ΕΙΧΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ Κ ΕΓΩ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙ Κ ΕΚΕΙΝΗ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ...Κ ΕΤΣΙ ΤΗΣ ΕΞΗΓΗΣΑ ΠΩΣ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΑΑΑΑΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΑΑΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ:-)ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΛΠ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ3 ΜΗΝΕΣ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΛΕΩ EINAI ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑΝΙ ΠΑΡΕ ΤΟΥΣ ΠΙΓΚΙΟΥΝΟΥΣ(ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΙΧΝΙΔΗ)ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΣΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ...ΔΕΝ ΤΗΣ ΛΕΩ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΓΤ ΜΕΤΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΑΠΛΑ ΤΗΣ ΛΕΩ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΑΚΙ ΤΗΣ....ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 ΛΕΠΤΑ ΑΚΟΥΩ ΡΟΧΑΛΗΤΟ:-)
Ο γιος μου κοντεύει δύο και κοιμάται μαζί μου κάθε βράδυ. Στο διπλό κρεβάτι (το δεύτερο, στο πρώτο κοιμάται ο μπαμπάς μας). Συνήθως, αν το πω κάπου, με κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια σαν να προσγειώθηκα μόλις από τον Αρη (γι αυτό και είναι το δικό μου μυστικό πια, και το ξέρουν λίγοι). Δοκίμασα τα πάντα και ΔΕΝ κοιμόταν μόνος του. Μάλλον κοιμόταν, και μετά ξυπνούσε 32 φορές μέσα στη νύχτα κλαίγοντας γοερά. Γοερά. Λυγμοί. Σπαραγμός. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια αϋπνίας (βάλε και τους δύο τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης μέσα), αποφάσισα να πάω με τα νερά του. Και επιτέλους κοιμήθηκα. Και τώρα ξυπνάει μέσα στη νύχτα (π.χ. να πιει νερό ή απλά να βεβαιωθεί ότι είμαι δίπλα του, ή επειδή π.χ. βράχηκε από τα πολλά τσίσα), αλλά ξανακοιμάται σχετικά γρήγορα. Και γω ηρέμησα. Εντάξει, ο μπαμπάς μας γκρινιάζει, αλλά τι να κάνουμε; Συχνά δεν θέλει καν να τον βάλει για ύπνο ο πατέρας του, με θέλει ΕΚΕΙ. Δίπλα. Κολλημένη. Αυτό έχει ανάγκη, αυτό του δίνω.
Δεν καταλαβαίνω το λόγο χωρισμού των παιδιών απ τους γονείς στον ύπνο!! Χαρείτε τα παιδιά σας όσο είναι μικρά και ζητούν την αγκαλιά σας κι ελάτε λίγο στη θέση τους!
"τα μωρά είναι άνθρωποι της νύχτας" της Κατερίνας Χρυσανθοπούλου. Έχω διαβάσει τη σχετική με τον ύπνο βιβλιογραφία. αυτό είναι το μοναδικό βιβλίο που βρήκα αξιόλογο. το προτείνω και σε εσάς...
Λοιπον για να καταλαβω, αυτο το αγορακιπου μολις χρονισε ειναι παραλογο μεσα στη νυχτα να θελει τη μαμα του; Ειναι παραλογο να κλαει αμα ξυπνησει κ ειναι μονο του;;; Μα παμε καλα;! Γιατι οι γονεις δε καταλαβαινουν οτι τα μωρα (γιατι περι μωρου προκειτε) θελουν τους γονεις τους! Εγω ειμαι της αποψης οτι απο τα 3 κ πανω το παιδακι ειναι αρκετα ωριμο για να μπορεσεις να κοψεις μαχαιρι τον κοινο υπνο διαφορετικα κατα τη γνωμη μου, νωριτερα το τραυματιζεις. Κ εξαρταται απο το καθε παιδακι παντα. Δεν ειναι ρομποτακια τα παιδια για να λειτουργουν βαση συστηματων. Ειμαι υπερ του να δινεις χρονο κ να περιμενεις να ερθει η σωστη στιγμη να γινονται τα πραματα, οχι κοβω πανα στους 9 μηνες κ το βαλζω να κοιμαται ολη νυχτα απο τους 6 μηνες κ κοιμαται στο δωματιο του απο 15 ημερων.Ολα αυτα μου φαινονται τερατωδη. Απ'την αλλη παλι ειναι λογικο κ οι γονεις να τα παιζουν κ να θελουν επιτελους λιγο χωρο. Το καταλαβαινω, εμενα δε μου χει συμβει ακομα αλλα το καταλαβαινω. Οποτε, δε ξερω, τι να πω. Υπομονη, και πανω απο ολα να θυμομαστε ισως οτι δε πρεπει να τα ζοριζουμε γιατι παλλινδρομουν κ μετα ειναι ολα πιο δυσκολα!!!!
Έχω και εγώ το ίδιο πρόβλημα ο γιος μου -μόλις χρόνισε- δεν κοιμάται μόνος του, δεν έχει πρόβλημα αν θα κοιμηθεί στο δικό του δωμάτιο η στο δικό μας -έχουμε βάλει ένα μόνο κρεβάτι στο παιδικό- αρκεί να κοιμάται μαζί μου η με τον μπαμπά του, τον κοιμίζουμε στο κρεβατάκι του άλλα ξυπνάει πολλές φόρες το βράδυ και αν δεν μας δει κοντά του αρχίζει το κλάμα,το φταίξιμο είναι δικό μας που τον παίρναμε στο κρεβάτι μας άλλα δεν αντεχω άλλο, please δώστε μου καμιά συμβουλή, τι να κάνω?
Έλλη παιδάκι είναι μην το πιέσεις. Εμείς, μόλις χρόνισε και είπαμε να του αλλάξουμε δωμάτιο κοιμόμουν για δυο βδομάδες στρωματσάδα δίπλα του κολλητά με την κούνια για όλο το βράδυ (η αλήθεια είναι ότι ένα κρεβατάκι θα ήταν πιο βολικό :P ). Έτσι ρυθμίστηκε το βιολογικό του ρολόι γιατί με το που πήγαινε να ξυπνήσει του έκανα "σσσσ η μαμά είναι εδώ κάνε νάνι" και κοιμόταν αμέσως (όχι από την αρχή αλλά μετά από 6-7 ημέρες έπιασε). Το να τον βάλουμε για ύπνο επίσης ήταν δύσκολο... Για ένα μήνα περίπου είχαμε ρουτίνα μπάνιο μασαζάκι γάλα παραμύθι, τον βάζαμε στην κούνια και για οοοοοση ώρα χρειαζόταν καθόμασταν δίπλα του και του χαιδευαμε τα μαλλάκια και την πλατούλα. Ήμασταν προετοιμασμένοι οτι θα κρατούσε ώρα και γι αυτο δε δυσανασχετουσαμε (το αντιλαμβανοταν όταν αισθανόμασταν έτσι και δεν κοιμόταν εύκολα). Τώρα πια κάνουμε πάλι τη ρουτίνα και με το που πάμε στο κρεβατάκι του κοιμάται με χάδια στα 2-5 λεπτά αλλά χωρίς κλάματα και διαμαρτυρίες. Πλέον κοιμάται από τις 10.30 μέχρι τις 7 πίνει γάλα έρχεται στο κρεββάτι μας και ξανακοιμάται μέχρι τις 9 το πρωί περίπου. Η αλήθεια είναι ότι μας αρέσει πολύ που έρχεται στο κρεβάτι μας, το θεωρούμε υγιές γιατί και εμείς όταν φοβόμαστε κάτι ή αν αισθανόμαστε ανασφάλεια θέλουμε αγκαλιά αυτόν που αγαπάμε πιο πολύ. Βέβαια αν μας προκύψουν αδιαθεσίες δοντάκια ή μυξούλες διαταράσσεται η ρουτίνα αλλά οι συνήθειες που αποκτούνται με το καλό διατηρούνται για περισσότερο σε βάθος χρόνου και επαναλαμβάνονται πιο εύκολα. Να είσαι θετική, να μην το αφήνεις να κλαίει. Δοκίμασε να δεις κάποια βιβλία της Pantley. ΥΓ Η πεθερά μου μου εξιστορούσε πώς έβγαλε τον άντρα μου από το δικό τους δωμάτιο 38 χρόνια πριν. Τον είχε στο ίδιο για ένα χρόνο και όταν χρόνισε σταδιακά μετακινούσε την κούνια κάθε εβδομάδα για ένα μέτρο ώσπου έφτασε στην τελική της θέση χωρίς κλάματα ή προστριβές. Επίσης baby friendly μέθοδος ΥΓ2 Προς το κείμενο : Το να ψεκάζεις τα τερατάκια για να φύγουν είναι σαν να παραδέχεσαι ότι υπάρχουν και νομίζω ότι ανατροφοδοτεί τους φόβους του παιδιού... Φιλιά
χα χα χα τώρα που ξαναδιάβασα τι έγραψα φαίνεται σαν να ξυπνάμε στις 9 και να κάνουμε ζωάρες... Προς αποφυγή παρεξήγησης δουλεύουμε και οι δύο απλά η δική μου ξεκινάει στις 10 και κοιμάμαι μέχρι τις 8. Ο μικρός ξυπνάει στις 9!!! Φιλιά
καλα τα λεει ο μπαμπας αλλα δε βλεπω να τα εχει εφαρμοσει ο ιδιος......