Το δωμάτιο του Λάμπρου

Όταν αγοράσαμε το σπίτι μας, αποφάσισα να βάψω τα παιδικά δωμάτια πορτοκαλί, έτσι ώστε να είναι ένα ουδέτερο χρώμα που να μην με δεσμεύει με το φύλο του παιδιού. Άλλωστε ήμουν ανάμεσα στο πορτοκαλί και το λαχανί, το οποίο θα ήταν το αμέσως επόμενο χρώμα όταν θα ξαναβάφαμε το σπίτι, μετά από κάποια χρόνια. Βέβαια, τον επόμενο μήνα από αυτόν που μπήκαμε στο σπίτι μας, έμαθα ότι είμαι έγκυος και λίγο αργότερα ότι θα κάνω αγόρι. Έτσι, αποφάσισα να συνδυάσω το πορτοκαλί με το λαχανί, που μου αρέσει πολύ η αντίθεση τους.

Αφού πήρα τα έπιπλα, που θα τον ακολουθούν ως την εφηβεία του (κι όταν το δωμάτιο θα βαφτεί λαχανί), αγόρασα το χαλί από τα ΙΚΕΑ. Μου άρεσε πολύ που είχε τα λαχανικά πάνω, που έμμεσα θα έκαναν τον μικρό μου, φίλο με τον κ Μπρόκολο και τον κ. Καρότο. Έτσι είναι σαν να έχει κάτω γρασίδι! Ωπ, κι ένα σκουληκάκι βγαίνει εκεί στην άκρη, που όλο το πατάμε και παίζουμε μ’ αυτό! 

Για τον Λάμπρο, στην ηλικία που είναι (19 μηνών), αυτό το δωμάτιο είναι ένα μάθημα. Τον ρωτάω που είναι ο ήλιος, ο παπαγάλος, η χελώνα, το μπρόκολο, το καρότο, το σκουληκάκι κτλ και μου τα δείχνει. Και αυτό που με ευχαριστεί πολύ, είναι που τον βλέπω ότι και ο Λάμπρος το χαίρεται το δωμάτιο του. 

Τα αυτοκόλλητα με τα αερόστατα πάνω από το κρεβάτι του, μας τα έστειλε η γιαγιά μας από τη Νορβηγία. Οι κουρτίνες είναι οι γάζες που είχα στο στολισμό της βάφτισης και πάνω κρέμασα αυτό που στόλιζε τη λαμπάδα μας. Πίσω είναι και η κρεμάστρα που είχε η λαμπάδα μας.  Το ωραίο με τις λαχανί κουρτίνες είναι ότι, όταν πέφτει ο ήλιος, το δωμάτιο παίρνει ένα καταπράσινο χρώμα και γίνεται μαγικό!!!!! (ευχαριστούμε πολύ τη θεία Ελένη και την κ. Τασούλα που μας τις έραψαν)

Τέλος, αυτό που θα παρατηρήσετε, είναι ότι αυτό το δωμάτιο δεν έχει καθόλου παιχνίδια! Γίνεται; Μα, φυσικά και όχι! Απλά, αποφάσισα να κάνω playroom το χώρο της τραπεζαρίας, που έτσι κι αλλιώς την χρησιμοποιούμε 5 φορές το χρόνο! έτσι και ο Λάμπρος είναι συνέχεια στον ίδιο χώρο μαζί μας, και έχει τον δικό του συγκεκριμένο χώρο για να παίζει χωρίς να έχω παιχνίδια στο σαλόνι ή στο υπόλοιπο σπίτι. Πολλές φορές κάθομαι στον υπολογιστή που είναι στον ίδιο χώρο και αυτός παίζει με τα παιχνίδια του κι εγώ κάνω τις δικές μου ασχολίες. Αλλά και να λείψω για κάποιο διάστημα από εκεί, αυτός θα συνεχίσει να ασχολείται με τις δικές του δραστηριότητες. Δλδ. είναι και μαζί μας και χώρια! Και έχει οπτική επαφή μαζί μας, αλλά χωρίς να βρίσκεται «μέσα στα πόδια μας». Μάλιστα όταν ήταν μικρός και μπουσουλούσε, «έκλεινα» με ένα σκαμπό αυτό το χώρο κι έτσι τον έλεγχα για να μην πάει σε «επικίνδυνα μέρη» που θα χτυπήσει (τραπεζάκια, καναπέδες).

Όσοι φίλοι έρχονται, μου λένε ότι το έχω κάνει σαν παιδότοπο!

μαμά Όλγα

Περιμένουμε τις δικιές σας φωτογραφίες

και λίγα λόγια για το πώς φτιάξατε το δωματιάκι του παιδιού σας

στο eimaimama@gmail.com