Μεγαλώνοντας πλάι σε μια μαμά με διπολική διαταραχή
Δεν εχει σημασια το πως με λενε, ουτε βεβαια ξερω γιατι θελω να σας αφηγηθω την ιστορια μου… Ειμαι σχεδον 34 και διαβαζοντας την ιστορια καποιας κοπελας που εχει χασει την μητερα της, θελησα να σας κανω γνωστο πως υπαρχει και μια αλλη μεριδα παιδιων: αυτα που χανουν τους γονεις τους πολλες φορες…. που ζουν καθε φορα ενα μικρο θανατο!!!!
Η μητερα μου πασχει (με διαγνωση απο τοτε που γεννηθηκα) απο διπολικη διαταραχη ή αλλιως μανιοκαταθλιψη. Πολλα χρονια…. Πολλες δυστυχως ασχημες ιστοριες…. Ψυχιατρεια, φαρμακα…. και η μαμα μου παντα σε μανια μαζι μου!
Ποτε δεν καταλαβα γιατι… ενω οταν ηταν σε ελεγχομενη κατασταση ηταν ολα πολυ ομορφα!! Μια στοργικη και δοτικη μανα για μενα και τον αδερφο μου… Λατρεια μεγαλη με τον γιο μου, μα παντα οταν ερχοταν εκεινη η κακια στιγμη, εγω ημουν αυτη που εφταιγε για ολα!!! Και εγω καθε φορα… ζουσα εναν μικρο θανατο!!! Πενθουσα για τα χαμενα παιδικα μου χρονια… για την μανα που ηθελα αλλα δεν ειχα ποτε… και παλι γινομουν το μικρο κοριτσι που εμενε μονο του…
Οι γονεις μου χωρισαν οταν εγω ημουν 3 και ο αδερφος μου 1 ετους μολις. Βλεπετε αμεσως φανηκε το προβλημα της. Σε καμια περιπτωση δεν συμφωνω στην επιλογη του πατερα μου και των δικων του, ισως αν τοτε την ειχαν στηριξει, τα πραγματα να ηταν καλυτερα για ολους…
Και καπως ετσι ξεκιναει ο Γολγοθας μου. Ορφανοτροφειο, δευτερος γαμος και για τους δυο γονεις, ξυλοδαρμοι απο την μητρια μου, ναρκωτικα για τον αδερφο μου… και ενα σωρο λαθη απ’ ολους εις βαρος μας! Και μεσα σ’ ολα αυτα, μια μανα αρρωστη… που ξεσπα, θυμωνει, καταριεται ακομα και τα ιδια τα παιδια της!! Ναι… Η λογικη μου το ξερει… η ψυχη μου ομως πως να μην πονα;
Παρολα αυτα, το 2007 παντρευτηκα… καταφερα να βρω τον ανθρωπο που μου προσφερει οτι στερηθηκα, αγαπη και ασφαλεια!! Εχουμε ενα αγορακι 4,5 χρονων και ειμαστε πολυ ευτυχισμενοι!!!
Εμενα ομως παντα θα μου λειπει η μανα μου… πριν λίγες ημερες ειχαμε την τελευταια υποτροπη της, μετα απο αρκετα χρονια… Δεν μου μιλα! Μου τα ειπε ολα πανω στην κριση της… λογια που και εναν τοιχο θα εσπαγαν…
Ενας χαμος!!!!! Λογια, φασαριες, απειλες!!! Ομως τωρα δεν ειμαι μονη μου, τι να κανω; Ο αντρας μου και ολοι απεξω το βλεπουν με την λογικη… αστην, μην ασχολεισαι!!! Μπορω; Το παιδι μου; Τι θα του πω; Τιποτα… Δεν θα θελα ποτε να πληγωθει, ειναι η γιαγια του!!!!
Ειπε πως θα φυγει απο την Αθηνα…. παλι ενας μικρος θανατος για μενα!!!!! Και μετα τι; Παλι απο το μηδεν!!!!! Πληγες που δεν κλεινουν κι ας ξερεις πως ειναι αρρωστη… ειναι η μανα σου!!!
Παρακαλω τον Θεο να ειναι καλα, δεν θα αποφασισω ομως ποτε για το τι με ποναει λιγοτερο…. Κοντα της και αρρωστη ή μακρια της και καλα;
Ευχομαι να μπορεσω να γινω για το παιδι μου, η μανα που ηθελα και στερηθηκα να εχω!!!! Του δινω ολη μου την αγαπη και αυτην που εγω δεν πηρα!!!! Ελπιζω μια μερα να τον καμαρωσω σωστο ανθρωπο!
Γιε μου σ’ αγαπω οσο τιποτα αλλο!!!! Οσο για τον αντρα μου…. τον ευχαριστω που με αγαπαει γι αυτο που ειμαι!!! Ετσι πληγωμενη αλλα γεματη αγαπη!!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
...θα πω κατι που ισως θα φανει ξένο.... ας αποκολληθούμε απο τον μπαμπα και τη μαμα.... δεν μπορει να μας καθοριζει ολο αυτο και να μην ζουμε την ζωη μας σαν μοναδικοι στο κοσμο... με την νεα μας ζωη (οικογενεια δικια μας πλεον) .... θελει λιγο δουλεια και ισως ακουγεται σκληρο, ομως δεν επιτρεπεται να χανουμε εκτος απο τα παιδικα μας χρονια και τα υπολοιπα της ζωης... σας παρακαλω δειτε το και αυτο και σιγουρα οι ειδικοι πάντα βοηθουν .... ακομα και ενα βιβλιο μπορει να βοηθησει
Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που περνάς καθώς πάσχει ο πατέρας μου από διπολική διαταραχή . Η μητέρα μου τον φροντίζει όλα αυτά τα χρόνια και διατηρείται σε όσο καλύτερη κατάσταση μπορεί κάνοντας όμως ακόμα υποτροπές με ό,τι αυτό περιλαμβάνει . Έχω και εγώ ένα αγοράκι βρέφος και πρόσφατα μας εγκατέλειψε ο μπαμπάς του αφού ανακάλυψα τα ψέμματά του τζόγο , χρέη κτλ . Ο μόνος λόγος που στα γράφω όλα αυτά είναι για να σου δείξω ότι υπάρχουν και χειρότερα , τουλάχιστον έχεις ένα στήριγμα , έναν άνθρωπο που σε αγαπάει . Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου τα καλύτερα και κράτα και από τη μαμά σου τις καλές στιγμές , δε φταίει εκείνη για αυτά που περνάει ...
Γειά σου και συγχαρητήρια που πήρες την απόφαση να γράψεις για κάτι τόσο προσωπικό. Η δική μου μητέρα πάσχει απο ψυχωτική συνδρομή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο σπίτι δημιουργούνταν επεισόδια κάθε φορά που πάθαινε κρίσεις. Ο πατέρας μας στάθηκε βράχος και δεν σκέφτηκε ποτέ να εγκαταλέιψει την οικογένεια μας. Η μητέρα μου δεν δέχθηκε ποτέ να πάει σε γιατρό παρόλο που καταλάβαινε ότι είναι άρρωστη κυριώς γιατί πίστευε ότι θα στιγματιστεί. Και εγώ και τα αδέλφια μου ωριμάσαμε γρηγορότερα απο ότι έπρεπε . Δεν έζησα ποτέ ήρεμα παιδικά χρόνια ούτε την ξενασιά της εφηβείας και της φοιτητικής ζωής. Είμαι μητέρα και ζω στο εξωτερικό και στη δεύτερη γέννα μου χρειάστηκε να κάνω καισαρική. Οι γονείς μου ήρθαν για να βοηθήσουν όμως η μητέρα μου ηθελημένα ή μη΄, έκανε ένα απο τα χειρότερα ξεσπάσματα. Έφυγαν άρων άρων και μετά απο ημέρες νοσηλεύτηκε και εγώ βρέθηκα αντιμέτωπη με μια καταστάση στην οποία έπρεπε για ακόμα μια φορά να σταθώ στα πόδια μου αγωνιώντας τόσο για τα το εαν θα καταφέρω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των δύο μου παιδιών όντας χειρουργημένη, όσο και για όλα όσα συνέβαιναν στην μητέρα μου. Τα συναισθηματά μου είναι ανάμεικτα, αγαπώ τη μητέρα μου κατανοώ ότι η ψυχική ασθένεια οφείλεται στη παράλογη συμπεριφορά της, προσπάθησα πολύ να τη πείσω κατά το παρελθόν να ακολουθήσει ιατρική και φαρμακευτική αγωγή όμως εκείνη αρνούνταν, όπως και συνεχίζει να κάνει. Έχω αφιερώσει πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου τόσο εγώ όσο και τα αδέλφια μου και ο πατέρας μας στην ασθένεια της μητέρας μου. Η άσχημες στιγμές είναι περισσότερες απο ότι οι όμορφες. Δεν θα σου δώσω μια σαφή απάντηση στα ερωτηματά σου γιατί προσωπικά πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος αποφασίζει και γνωρίζει ποια είναι τα οριά του. Οι πληγές δεν θα κλείσουν γιατί όπως μου είπε και ένας γιατρός μαζί με τον ασθενή υποφέρουν και οι άλλοι γύρω του. Επειδή όπως ακριβώς είπες κάθε φορά είναι ένας μικρός θάνατος, προσπάθησε να επικεντρώνεις το μυαλό σου σε όλα τα καλά και όμορφα που έχεις στη ζωή σου. Και προσπάθησε να αναπληρώσεις αυτό το κενό μέσα απο όσα προσφέρεις στο παιδί σου. Πιστεψέ με λειτουργεί σαν βάλσαμο στην δική σου ψυχή.
Εγω δεν μπορω να κρίνω,αλλά όταν πονάς μόνο εσύ ξερεις εγω Σου εύχομαι να είσαι καλα με την οικογένεια σου καλή δύναμη!
ΣΑ Ν'ΑΚΟΥΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ....Μπορεις να επικοινωνησεις μαζι μου??