Για το σχολείο και τους δασκάλους
Έχω φίλους και φίλες, γονείς κι ελεύθερους από κάθε γωνιά της γης και πρόσφατα ένας πατέρας από Ιρλανδία έγραψε ένα status στο facebook που μου άναψε φωτιές…
«Πόσο χαίρομαι που το παιδί μου το διδάσκω εγώ στο σπίτι, με όλα αυτά που γίνονται στα σχολεία και στην εκπαίδευση, γενικά!» έγραψε ο Στέφεν και έβαλα το homeschooling στο google να δω τι παίζει. Καταρχήν είναι παράνομο στην Ελλάδα οπότε σκέφτομαι πως είναι άτοπο να το σκέφτομαι καν (πόσο μάλλον να το συζητώ και να γράφω γι’ αυτό), αλλά κι επί χούντας ήταν παράνομη η συνάθροιση 3 ατόμων και πάνω και τώρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Δεν ξέρω αν ήμουν η καλύτερη εκπαιδευτικός για όλα τα παιδάκια που έχω διδάξει, αλλά κάτι λέει το γεγονός ότι όλα έρχονται να με δουν, με κάνουν φίλη στο φατσοβιβλίο και μου φωνάζουν «κυρία κυρια» με χαρά στο δρόμο όταν με δουν. Είμαι δεν είμαι όμως καλή εκπαιδευτικός ή μάνα, είμαι δεν είμαι η κατάλληλη να διδάξω μόνη μου το παιδί μου με τον άντρα μου και ίσως και να το φτάσω μέχρι και τις Πανελλήνιες, τίποτα και κανένας δεν μπορεί να μου απαγορεύσει να ανησυχώ για την ψυχούλα αυτή που έχω φέρει στον κόσμο.
Όπως ο κόσμος έχει τις μεγαλύτερες απαιτήσεις από μία μάνα, διατηρώ κι εγώ το δικαίωμα να έχω τις μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον κόσμο.
Με τίποτα δεν θέλω να ακυρώσω το έργο συναδέλφων μου, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι ξέρω «εκ των έσω» ότι οι περισσότεροι έγιναν δάσκαλοι, γιατί δεν τους βγήκαν τα μόρια να μπουν σε καλύτερες σχολές.
Ο καθηγητής βιολογίας-χημείας-φυσικής στο γυμνάσιο που φοιτούσα, γνωρίζω πως ήθελε να μπει ιατρική και δεν τα κατάφερε.
Η Θρησκευτικού μας στο Λύκειο ήθελε να γίνει νομικός και της «έκατσε» θεολογική σχολή. Μας έκανε θρησκευτικά διατυμπανίζοντας συνεχώς πως είναι άθεη.
Πολλοί γνωστοί μου πήγαν για άλλο και βγήκαν δάσκαλοι-καθηγητές. Πολλές κοπέλες κιόλας, το επεδίωξαν να γίνουν εκπαιδευτικοί, θυμάμαι, μετρώντας πόσο φοβερό ελεύθερο χρόνο θα έχουν. Χριστούγεννα-Πάσχα-Καλοκαίρι-Αργίες-Εκπαιδευτικές-Εκδρομές-Απεργίες-Καταλήψεις… Σούπερ! Και πολλοί από τους γονείς των φιλενάδων μου μας έλεγαν να γίνουμε δασκάλες γιατί έτσι θα έχουμε στάνταρ μισθό και θα σχολάμε πάντα νωρίς (κάτι ιδανικό για μέλλουσες συζύγους και μαμάδες).
Τα παιδιά σε όλες αυτές τις συζητήσεις ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΥΘΕΝΑ! Πουθενα!!
Να βάλω και την Μαθηματικό μου στην 1η γυμνασίου που μου έκανε τη ζωή κόλαση, γιατί την ενοχλούσαν οι φράντζες μου, μου έδωσε 3ήμερη αποβολή γιατί δεν πρόλαβα να αγοράσω τσιμπιδάκια την επόμενη ημέρα και μου έβαζε μέσο όρο 15 κι ας έγραφα πάντοτε 18-20 κι ας ήμουν πάντα διαβασμένη. Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί μέχρι που την συνάντησα πριν από 10 χρόνια σε ένα σούπερ μάρκετ να λέει ασυναρτησίες κι ύστερα από 1 χρόνο έμαθα ότι είχε χρόνια ψυχολογικά προβλήματα και μπήκε σε ψυχιατρείο.
Να αρχίσω και με τους παιδεραστές; Με τους ματάκηδες; Αυτούς που σε σηκώνουν στον πίνακα μόνο αν φοράς μίνι ή κολάν; Κάτι προπονητές που ασελγούν σε αγοράκια; Είναι μια ξεχωριστή κατηγορία που με ανησυχεί και με θυμώνει.
Κι όλο αυτό το σύστημα εκπαίδευσης και κοινωνικής αποχαύνωσης που με ωθεί ως μητέρα να πάω το παιδί στον παιδικό από τα 2 του (ενώ δεν δουλεύω και δεν υπάρχει ανάγκη για παιδικό σταθμό) για «να κοινωνικοποιηθεί», λες και μεγαλώνω τον ΞΕΝΟ του Αλμπέρ Καμύ στην τελική. Ένα παιδί που τρελαίνεται να παίζει με τα παιδάκια της γειτονιάς, που χαμογελάει και γελάει στους πάντες, που αγκαλιάζει μέχρι και τους ντελιβεράδες που έρχονται να μας φέρουν φαγητό στο σπίτι.
Τι καραμέλα κοινωνικοποίησης είναι αυτή πια; Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον από την φύση του. Ειδικά αν οι γονείς είναι έξω καρδιά και κοινωνικοί άνθρωποι, το αυτό παράδειγμα και θα πάρει το παιδί. Να το βάλω μήπως στον παιδικό σταθμό, να είναι 20 μέρες το μηνα άρρωστο, να δουλεύω και να μην μπορώ να πάρω ρεπό να το φροντίσω; Ή να πάω και για μεροκάματο με 300 ευρώ για να «βγω από το σπίτι» και να λείπω από το παιδί μου όλη την ημέρα (τώρα ειδικά που είναι μωρό) για να δίνω τα 250 στον παιδικό; Και μην αρχίσετε με τους δημόσιους παιδικούς γιατί η λίστα αναμονής είναι απίστευτη.
Με λένε υπερπροστατευτική, αλλά δεν θέλω να αφήσω ένα παιδάκι που λέει 6 λέξεις ούτε σε νταντά, ούτε σε σταθμό. Είμαι phsyco αλλά θα το λέω συνέχεια: Το παιδί πρέπει να μπορεί να μιλάει αρκετά καλά, ώστε αν βρεθεί ανάγκη να το αφήσω σε ξένα χέρια! Θέλω να μπορεί να μου πει αν το ακούμπησε άσεμνα η οποιαδήποτε κυρία ή κύριος. Θέλω να μπορεί να μου πει: μαμά, με έδειρε η τάδε, με χτύπησε κτλ.
Πρόσφατα έμαθα από άλλη μαμά πώς τα δύο της αγόρια που της τα κρατούσε η αδελφή του άντρα της, τα παρενοχλούσε σεξουαλικά από μικρά. Τα παιδιά της ανοίχτηκαν 7 χρονών ο μεγάλος και 5 χρονών ο μικρός. Γιατί ρε γαμώτο; Γιατί ο κόσμος βαράει ντάγκλες ανέκαθεν! Γιατί να ρισκάρω λοιπόν με τον κάθε δάσκαλο, νταντά, νηπιαγωγό;
Γιατί πρέπει να πάω στα μπουζούκια, για καφέ, διακοπές μόνη μου με τον άντρα μου «σαν ζευγάρι»; Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε και κάναμε επιλογή να γίνουμε γονείς. Αν ήθελα να ήμασταν σαν ζευγάρι τα 2 μας, δεν θα έμενα έγκυος να γίνουμε 3! Έχω υποχρέωση και 1η φορά μια υποχρέωση με γεμίζει τόση χαρά, να δώσω στην κοινωνία έναν ισορροπημένο άνθρωπο, γεμάτο συναισθηματικώς και όχι έναν ψυχολαλά που θα κάνει εν τέλει κι άλλους ανθρώπους δυστυχισμένους επειδή εγώ κι ο πατέρας του δεν τον μεγαλώσαμε σωστά.
Του βιαστή, του δολοφόνου, του τρομοκράτη, του ναρκομανή τις ΜΑΝΑΔΕΣ τους κατηγορούν με μένος ΟΛΟΙ. Άρα, είναι ΟΛΑ στο χέρι μας, πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας.
Ύστερα, αλλά με πολύ μεγάλη ευθύνη, επίσης, έρχεται κι ο δάσκαλος. Και κάποιες σίγουρα θα σπεύσουν να μου πουν «επειδή εσένα σου έτυχαν όλα τα περίεργα, αυτό δε σημαίνει πως βγήκες βλαμμένο, ούτε ότι ΟΛΟΙ οι καθηγητές είναι για τα μπάζα!» Κι εκεί πρέπει να συμπληρώσω: ΑΚΡΙΒΩΣ! Ο συναισθηματικός μου κόσμος σώθηκε, γιατί είχα την μανούλα μου στο σπίτι μέχρι τα 9 μου κι ύστερα, όταν πήγε στο εργοστάσιο για δουλειά γιατί ο μπαμπάς έμεινε άνεργος, γυρνούσε σκοτωμένη κι όμως καθόταν μαζί μου μέχρι να της πω ΟΛΗ μου την ημέρα, τα προβλήματα, τα άγχη μου.. Και ΝΑΙ ΔΕΝ είναι ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί για τα μπάζα, υπήρξαν και υπάρχουν ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ στον χώρο της εκπαίδευσης. Εφ’ όσον, λοιπόν, υπάρχουν αρκετοί υπέροχοι δάσκαλοι, που αγαπούν το παιδί, που σκίζονται για το παιδί, που τρέχουν για το παιδί, που πονάνε για το παιδί που η κάθε μανούλα φτύνει αίμα να το μεγαλώσει και ΣΕΒΟΝΤΑΙ το παιδί και τους γονείς, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΤΣΙ;
Γιατί να μην υπάρχει μια επιτροπή ψυχολόγων-ψυχιάτρων που να περνούν όλοι οι εκπαιδευτικοί; Όχι μόνο πτυχίο επάρκειας γνώσεων διδασκαλίας, μια εξέταση αίματος και μια ακτινογραφία θώρακος!
Εδώ, βέβαια, μπαίνει κι ένα άλλο ζήτημα, αν θα έπρεπε να περνούν επιτροπή και οι μέλλοντες γονείς, αλλά κι αυτό το θέμα αγγίζει επίπεδα κοινωνικά, ηθικά, θρησκευτικά και είναι τεράστιο.
Κι αν σου έχει μπει τόση ώρα που σε κοσκινίζω, η εξής ερώτηση στο μυαλό: «Ρε κοπελιά, μας δουλεύεις; Τι αξιολόγηση; Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα του στρίψει του άλλου/ της άλλης και θα βλάψει το παιδί σου και στην τελική, μεγάλες απαιτήσεις έχεις, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να έχει τις μαύρες του, να τσακώθηκε με τον γκόμενο/α, να του πέθανε ο σκύλος, να ξύπνησε στραβά! Όλοι φερόμαστε άσχημα ενίοτε..»
Κι εκεί, πάλι, θα απαντήσω πως ΕΣΥ που απαιτείς η πωλήτρια στα καλλυντικά να σε ανέχεται να δοκιμάζεις 300 κραγιόν για να πάρεις 1 ΣΚΙΑ, ΕΣΥ που απαιτείς από τον ταμεία στην τράπεζα να σου λύσει το στεγαστικό, ΕΣΥ που απαιτείς από όλους όσους οδηγούν να φοράνε τα γυαλιά τους και να σέβονται τον ΚΟΚ, ΕΣΥ που απαιτείς να σε εξυπηρετούν ευγενικά στο δημόσιο και τσαντίζεσαι που σε γράφουν, που σου δίνουν λάθος πληροφορίες, που σε τρέχουν από όροφο σε όροφο, που δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό στο ΙΚΑ και στα ΕΛΤΑ, ΕΣΥ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, που απαιτείς οι σερβιτόροι να σου κάνουν τεμενάδες, είσαι τόσο ψυχοπονιάρα και σκέφτεσαι ότι κι αυτοί «άνθρωποι είναι, έχουν το δικαίωμα να έχουν τις μαύρες τους, να τσακώθηκαν με τον γκόμενο/α, να τους πέθανε ο σκύλος, να ξύπνησαν στραβά;!»
Γιατί να κάνω εκπτώσεις σε ό,τι αφορά την ψυχολογία, την εκπαίδευση και την σωματική ακεραιότητα του παιδιού μου; Ο εκπαιδευτικός είναι λειτούργημα! Ο γιατρός, ο ιερέας, το ίδιο. Δεν με αφορούν personal agendas γιατί δάσκαλος γίνεσαι γιατί αγαπάς τα παιδιά, γιατρός γιατί αγαπάς τους ανθρώπους και θες να τους βοηθήσεις, ιερέας γιατί αγαπάς το Θεό και τους ανθρώπους. Και γονιός: Όλα μαζί! Αν δηλαδή, επειδή «άνθρωπος είμαι» και με απατήσει ο άντρας μου και πήρα και 30 κιλά κι έβγαλα και σπυράκια και μου μείωσαν τον μισθό, αυτά θα με δικαιολογήσουν μπροστά στο παιδί μου να το σπάσω στο ξύλο ή να το κλειδώσω στην ντουλάπα; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ! Όπως το αγαπώ και Ό,ΤΙ και να μου συμβαίνει θα του φερθώ καλά, έτσι θέλω κι ο δάσκαλος να του φερθεί. Αφήνω στα χέρια του μια παιδική ψυχούλα 8 με 2 και εννοώ να τη δω να ανθίζει! Να θέλει να πάει σχολείο! Να κάνει ζωγραφιές για πάρτη του! Να τον θαυμάζει και να τον θυμάται πάντα με αγάπη.
Εννοώ ο εκπαιδευτικός που ασχολείται με παιδιά να έχει την προσοχή και την αγάπη που έχει ένας καλλιτέχνης με τα έργα του, ένας γιατρός που ανοίγει τον ασθενή με το νυστέρι. Να ενθαρρύνει το παιδί μου, να εντοπίσει μαζί μου τις κλίσεις του παιδιού, να μην το περιθωριοποιεί. Να είναι πάντα ένα καλοπροαίρετο αυτί, να έχουν θάρρος τα παιδιά να του εκμυστηρευτούν ένα πρόβλημά τους. Ζητάω πολλά; Δεν νομίζω! Έτσι είναι ο δάσκαλος ο πραγματικός : ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ. Αλλιώς να μην γίνεται δάσκαλος. Έτσι είναι κι η σύζυγος: Ερωμένη, μαγείρισσα, καθαρίστρια, δασκάλα, παιδαγωγός, ψυχολόγος, υδραυλικός, οικονομολόγος, αδερφή, μάνα, γυναίκα, τα ΠΑΝΤΑ! Αν δεν μπορείς, μην παντρεύεσαι!
Μου λένε κάποιοι πως είμαι υπερβολική, ακόμη κι ότι τον θηλάζω ακόμη (είναι 20 μηνών ο γιός μου) ότι είναι εκτός από απρεπές και άσχημο γιατί θα τον κάνω μαμάκια. Ένα πράγμα θα σας πω: είναι πανέξυπνος και πολύ ανεξάρτητος. Δεν έχει αρρωστήσει ποτέ κι ας αγκαλιάζει ΟΛΑ τα παιδάκια στις παιδικές χαρές και την γειτονιά και του φέρομαι όπως μου αρέσει κι εμένα να μου φέρονται: προτιμώ να με πνίγει η αγάπη και να αποζητώ πού και πού τη μοναξιά μου και την εσωτερικότητά μου, παρά να μην με αγαπούν πολύ και να κρεμιέμαι από τον κάθε τυχαίο και λάθος άνθρωπο για λίγα ψίχουλα ευτυχίας. ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ΚΑΝΕΙΣ, ΚΟΡΙΤΣΙΑ! ΑΠΟ ΤΗ ΕΛΛΕΙΨΗ, ΟΜΩΣ.. ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΚΟΝΙΑ ΠΗΔΗΧΤΗΚΑΝ, ΠΟΛΛΑ ΧΕΡΙΑ ΤΥΠΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΦΛΕΒΕΣ ΧΑΡΑΚΩΘΗΚΑΝ.. SPOIL YOUR CHILDREN WITH LOVE, IT’ S NOT SPOILING… IT’ S WHAT THEY NEED!
Απλά θυμηθείτε τι θέλατε όταν ήσαστε κι εσείς παιδιά και δώωωωωωωστε! Κι αν κοιμάται στο κρεβάτι σας, και τι έγινε; Στα 15 του θα φύγει ΣΙΓΟΥΡΑ, μη φοβάστε!
X.Σ
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Δεν διαβασα τα σχολια... αλλα μονο εγω διακρινω σοβαρο ψυχολογικο προβλημα στην κοπελα?
Καλημέρα! Παντού πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση και δυνατότητα για ψυχολογική υποστήριξη αλλά και αξιολόγηση...από τον αστυνομικό που κουβαλάει όπλο και ενδέχεται να ρίξει σε κανά 16χρονο και τον γιατρό που έχει να κάνει με ασθενείς, μέχρι τον δάσκαλο στο σχολείο. Εννοείται. Μακάρι, μακάρι κάποτε να σκεφτούμε σαν κράτος και σαν πολιτεία πιο σφαιρικά και να γίνει ένα κλικ έστω καλύτερο έστω το σύστημα παιδείας...Όχι μόνο οι εξετάσεις στην Τρίτη λυκείου... Απλά θα ήθελα να προσθέσω μια άλλη πτυχή στο θέμα που με έχει απασχολήσει καιρό τώρα και θα ήθελα να την μοιραστώ. Κάποτε ο δάσκαλος ήταν κάτι σαν...αφεντικό να το πω; Στα χωριά αλλά και στις πόλεις, υπήρχε τόση ελευθερία στο πως θα διδάξει ένας δάσκαλος και τυφλή εμπιστοσύνη σε ότι έκανε, που και ξύλο που έτρωγαν τα παιδιά (ακόμα κι εγώ που είμαι του '82 έχω φάει κάτι ξεγυρισμένες από νηπιαγωγό επειδή δεν έκανα καλά κάτι κεράσια, αλλά μιλάω για ξύλο ως μέσο συνετισμού) δεν αμφισβητούσε κανείς τα κίνητρια του και δεν έκρινε τις πράξεις του. Να θυμίσω ότι ο δάσκαλος θεωρούνταν κάτι σαν εξέχουσα προσωπικότητα-κυρίως στα χωριά- τόσο λόγω μόρφωσης, αλλά κυρίως γιατί ήταν αυτός που αναλάμβανε να κάνει τα παιδιά "ανθώπους"...με οποιδήποτε κόστος... Όλα αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν, έκαναν δικά τους παιδιά και έχοντας έντονες αναμνήσεις των σωματικών ποινών που τους επιβάλλονταν είπαν πως δεν επέτρεπαν ποτέ εκπαιδευτικούς να έκαναν το ίδιο στα δικά τους παιδιά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταδικάζεται (ευτυχώς) η σωματική τιμωρία στα σχολεία, έχουμε όμως φτάσει στο αντίθετο σημείο, γονείς να μην επιτρέπουν στους καθηγητές να τιμωρούν με άλλο τρόπο τους μαθητές που παραβαίνουν τους κανόνες του σχολείου και μέχρι και βιαιοπραγούν σε άλλους μαθητές. Αυτό το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" που κοπανάει ο Έλληνας την τελευταία 30ετία, ακούγεται τόσο συχνά στους διαδρόμους των σχολείων. Για να μην πω ότι πλέον επεμβαίνουν μέχρι και στο πως θα κάνει την δουλειά του ο καθηγητής... Αυτά προς σκέψη και υπεράσπιση όσων προσπαθούν να κάνουν σωστά την δουλειά τους και έρχονται αντιμέτωποι με πολλά...τόσα πολλά που χρειάζονται ψυχολογική στήριξη για να συνεχίσουν να κάνουν σωστά την δουλειά τους
Συμφωνώ μαζί σου !!!! Νομίζω πως λες το απλό : Να υπάρχει μια αξιολόγηση των ανθρώπων που εμπιστευόμαστε την ψυχούλα των παιδιών μας !!!! Τώρα γιατί πέσαν όλες να σε φανε και κάτι μπούρδες , του τύπου , κοινωνικοποίηση κ.α. δεν ξέρω .....είναι λες και ο κόσμος θέλει ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ να πάει κόντρα με κάποιον και να τσακωθεί !!!! Να είσαι σίγουρη ότι εκεί που θα πάει το παιδί σου δεν κινδυνεύει , λέει κυρία μου η κοπέλα ......εσένα δηλ δεν σε νοιάζει ;;;;;;;;;;;;;;; Στείλτο για κοινωνικοποίηση στις φυλακές Κορυδαλού ...θα μάθει κάτι κόλπα ...άλλο πράγμα !!!!!
Mporei mia mana/enas paterss...na parexei home-schooling before and after the school....sunexeia... etsi ki alliws...ton kosmo eksw arga h grhgora prepei na ton antimentwpisei to paidi..kai o gonios den mporei nanai panta dipla tou! that's life! so simple!
Απ'ότι φαίνεται χτύπησες φλέβα γι'αυτο και τόσο κράξιμο...ομολογώ να πω πως δεν το περίμενα,συμμερίζομαι απόλυτα τις απόψεις και ήσουνα σαφέσταση σε αυτά που γράφεις.Ειδικά τώρα που έχουν αλλάξει τα βιβλία και γελοιοποιούν την θρησκεία μας,τους προγόνους μας τις αξίες αντιθέτως προωθούν το σεξ και πολλά κειμενά τους είναι ανούσια για να βγάλουν παιδια χωρίς κρτική σκέψη,και οι εκπαιδευτικοι να μην λένε τίποτα,τρομάζω...εννοείτε πως θα στείλω το παιδι μου στο σχολείο αλλά θα προσπαθήσω να το προφυλάξω απο οτι μπορώ,όσο μπορώ χωρίς τα του κόβω τα φτερά πάντα...
Όταν οι δάσκαλοι πριν λίγα χρόνια κάνανε μήνες ολόκληρους απεργία διαμαρτυρόμενοι ακρίβως για όλα αυτά τα άθλια καινούργια αναλυτικά προγράμματα και βιβλία πέσανε όλοι να τους φάνε τεμπέληδες τους ανεβάζαν χαραμοφάηδες τους κατεβάζανε. Ας τα λουστούμε λοιπόν τώρα! Όταν τον περασμένο Σεπτέμβρη απεργούσαν οι καθηγητές για το Νέο Λύκειο μια από τα ίδια το κράξιμο, ας λουστούμε τώρα τρία χρόνια πανελλήνιες εξετάσεις από την πρώτη λυκείου να το ευχαρΙστηθούμε!!! Όταν εστάλησαν πάνω από τετρακόσιες προσκλήσεις σε γονείς να πάνε σε ενημέρωση για το νέο λύκειο (πριν ένα μήνα ακριβώς) εμφανίστηκαν στην ενημέρωση ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ!!! ναι δεκαπέντε γονείς.
Είμαι νηπιαγωγός και εχω ενα γιο 2 χρονών. Δούλεψα 4 χρόνια, αλλα λογω κρισης φετος εμεινα εκτος σχολείων! Σκοπός μου ανέκαθεν ήταν όταν κανω παιδια να τα παιρνω μαζί μου στο σχολείο, πράγμα φυσικά που δεν έγινε!! Σκέφτομαι να στειλουμε το γιο μας στον παιδικο το Σεπτέμβρη για το μονο λόγο ότι θέλει παιδακια για να παιζει!! Ο ίδιος έχει συνδεσει τη λέξη σχολείο με παιδάκια, παιχνίδι και χαρά, γι αυτο και μου ζηταει συνεχεια τον τελευταιο καιρο να τον πάω στο σχολείο!! Σήμερα το πρωι που μου το ζητησε προβληματιστικα, γιατι ως εκπαιδευτικός γνωρίζω την κατασταση απο μέσα...Σαφώς και υπάρχουν εξαιρετικοι συνάδελφοι, αλλά σίγουρα το σχολειο δεν είναι οπως το εχει συνδεσει ο 2χρονος γιος μου στο μυαλο του (παιδακια, παιχνιδι, χαρα)και φοβαμαι οτι θα απογοητευτει όταν αντιμετωπισει την πραγματικοτητα!! Η επιλογη να γινουμε εκπαιδευτικοι ειναι τις περισσοτερες φορες τυχαία (δώσαμε πανελλαδικές και περάσαμε τυχαια στη σχολή) ή για να λύσουμε το επαγγελματικο μας πρόβλημα (διορισμός στο δημόσιο, λίγες ωρες δουλειάς, πολλές μερες του χρονου διακοπές). Γι αυτο και συναντάμε διάφορες περιπτώσεις, όπως νηπιαγωγός στα Δωδεκάνησα η οποια είναι ναρκομανής, το γνωρίζουν όλοι στα γραφεία, αλλα κανείς δε μπορεί να την αγγίξει γιατι πολύ απλά πρεπει να την πετάξει "έξω" το σύστημα!!! Μετα από διάφορα περιστατικά που συναντάς ή ακούς πώς να μη προβληματίζεται ένας γονιός για το τι θα συναντησει το παιδι στην πορεία του? Και ακόμα παραπάνω πώς εμείς οι γονείς θα προστατέψουμε τα παιδιά από αυτήν την άσχημη πραγματικότητα (πρωτα που συναντάνε στο σπίτι τους και ύστερα στην κοινωνία του σχολείου)? Πιστεύω δικαίως προβληματίστηκε η μαμα για το homeschooling και την πραγματικότητα που επικρατει στη χώρα μας....
Αυτό που εισπράττω εγώ από όλο το κείμενο είναι ότι δεν υπάρχει στο κάτω κάτω καμία μέριμνα και κανένας τρόπος να ξέρουμε αν οι άνθρωποι που αφήνουμε τα παιδιά μας είναι όχι απλά ανώμαλοι ή όχι, αλλά αν είναι σωστοί εκπαιδευτικοί...Κι αν θίγονται μερικοί με αυτό που λέει η κοπέλα, ναι έχουν δίκιο να θίγονται (όπως έγραψα παραπάνω μπορεί να σε "μασήσει" ένα σύστημα), αλλά ξέρουν πως η κοπέλα έχει δίκιο...πως υπάρχουν αρκετοί στους κόλπους της εκπαίδευσης που όχι μόνο δεν έπρεπε να γίνουν εκπαιδευτικοί...αλλά και να μην βρίσκονται κοντά σε παιδιά...Και όσο για την ψυχολογική "αξιολόγηση" που λέει μια κοπέλα...Αν είναι ίδια με αυτήν που πέρασα εγώ για να βγάλω άδεια διδασκαλίας (Έχετε ιστορικό ψυχασθένειας στην οικογένεια; ΟΧΙ- Έχετε ψυχολογικά προβλήματα; ΟΧΙ- Πως νιώθετε αυτόν τον καιρό; ΜΙΑ ΧΑΡΑ) τότε μάλλον θα έπρεπε να ζητάμε περισσότερα... Γενικά υπάρχουν θέσεις στις οποίες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν άνθρωποι...σκεφτείτε μόνο τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν είχε περάσει πραγματική ψυχολογική αξιολόγηση και περνούσε τακτικά ο αστυνομικός που σκότωσε τον 16χρονο πριν 4 χρόνια...
Πολύ καιρό διαβάζω Posts αλλά πραγματικά πρώτη φορά μπήκα στον πειρασμό να γράψω κάτι. Δεν θα σε κρίνω σε καμία περίπτωση αν είσαι καλή και άξια μάνα - αυτό θα το κρίνει η ιστορία. Επειδή είχα να είχα την τύχη να έχω καλούς δασκάλους μου έμαθαν το ρητό του Σόλωνα "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε" Και όχι δεν είμαι εκπαιδευτικός, καμία σχέση με το επάγγελμα, αλλά μανούλα εργαζόμενη (όχι των 300 ΕΥΡΩ για καλή μου τύχη) με παιδάκι που θήλασα αποκλειστικά για πολύ καιρό, θέλω να πιστεύω ότι του δίνω όση αγάπη περναει από το χέρι μου, και ότι άλλο καλύτερο για εκείνον, με έναν άντρα που τον λατρεύω και θέλω να περνάω χρόνο μαζί του, γιατί ζευγάρι είμαστε και το θέλουμε (δεν μπορώ να κάνω ξεπέτα σεξ με συγχωρείτε), που αφήνω το παιδί σε παππούδες και γιαγιάδες γιατί και εκεί βλέπω ότι περνάει τέλεια, και θέλω να καταλαβαίνει την διαφορα μεταξύ γονέων, γιαγιάδων, φίλων, συγγενών και συμμαθητων, και ναι έστειλα το γιό μου 18 μηνών σε παιδικό σταθμό όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί τον έβλεπα να θέλει επαφή με άλλα παιδιά, να παίξει, να τρέξει, να αλλάξει παραστάσεις και να μην είναι κλεισμένος σε ένα διαμερισμα όλη μέρα. Μπορεί να είμαι απαίσια μάνα (όπως είπα και παραπάνω θα με κρίνει η ιστορία) αλλά σίγουρα είμαι καλά με τον εαυτό μου και με τους οικείους μου. Δεν βγάζω φοβίες, κόμπλεξ, και κακίες σε μανούλες που επέλεξαν να κάνουν κάτι διαφορετικό ούτε "κρίνω" εξίσου τον περίγυρό μου. Κρατώ την όποια άποψη έχω για μένα και προσπαθώ πάντα να επεργάζομαι τα δεδομένα και να δικαιολογώ τις πράξεις όλων. Την στιγμή που θα κάνω το αντίθετο ελπίζω να το αντιληφθώ και να ζητήσω βοήθεια από ειδικό. Food for thought φιλικά
ΜΠΡΑΒΟ σου ξανα και ξανα! Σε ο,τι εχεις γραψει και τεκμηριωσει εξαιρετικα, με βρισκεις συμφωνη και σαν μητερα, αλλα και σαν καθηγητρια παν/μιου του εξωτερικου στα Παιδαγωγικα(!) οπου εχω εκπαιδευσει πολλα ατομα να γινουν εκπαιδευτικοι. ΔΕΝ κανουν ολοι γι αυτο το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ, αλλα και οντως δεν πηγαινουν ολοι εκει για τους σωστους λογους (κι ας μην εχει η Αμερικη το "θα τελειωσω οποια σχολη μπηκα εστω κατα λαθος" συστημα των Πανελλαδικων). Εκπτωσεις σε ο,τι εχει να κανει με τα παιδια μας δεν πρεπει γινονται. Και δυστυχως η κοινωνια ειναι πολυ διεστραμμενη για να μην κανουμε κι εμεις οι γονεις αντιστοιχες σκεψεις και να μην παιρνουμε οποιες προφυλαξεις μπορουμε. Για παραδειγμα, εμεις προσπαθουμε να επαναπατριστουμε στην Ελλαδα την χειροτερη εποχη και ολοι μας θεωρουν τρελλους. Οταν ομως εξηγουμε οτι θελουμε τα παιδια μας να μεγαλωσουν σ ενα χωρο που ακομα υπαρχει (και σε πολυ λειτουργικη μορφη μαλιστα!) η "οικογενεια", η "κοινωνικοποιηση της γειτονιας", το "φιλοτιμο", κ.α., αλλα και που (προς το παρον) στα νηπιαγωγεια δεν εχουμε καμερες ασφαλειας για να παρακολουθει ο γονιος μεσω διαδικτυου τι συμβαινει στο σχολειο, που δεν εχουν μπει ενοπλοι μεσα στα σχολεια να σκοτωνουν το καθε παιδακι στο ξεκαρφωτο, κτλ., τοτε ο κοσμος βλεπει και την αλλη διασταση του να επιλεγεις την Ελλαδα για να ανθρεψεις τα παιδια σου οσο καλυτερα μπορεις. Αυτα τα ολιγα 'φοβικα' που ομως ειναι μερος της ζωης μας σημερα... Και παλι ΜΠΡΑΒΟ σου Χ.Σ. που τοποθετεις τα πραγματα στις ρεαλιστικες τους διαστασεις και αμφισβητεις με κριτικη σκεψη και παντα καλη τη προθεσει οτιδηποτε και οποιονδηποτε μπορει ν απειλησει την ψυχικη και σωματικη ακεραιοτητα του παιδιου σου!
Maria Chicago δεν ξέρω πόσο καιρό λύπεις από την Ελλάδα, αλλά αν δεν είσαι εδώ να ζεις τι ζούμε εμείς που είμαστε εδώ, δεν ξέρεις! Ότι κ αν σου λένε οι συγγενείς σου από Ελλάδα, τα αδέρφια σου, οι γονείς σου, οι φίλοι σου, όσο ειδήσεις κ αν παρακολουθείς ή ενημερώνεσε από τον ιντερνετ, δεν ξέρεις! Συμφωνώ μαζί σου σ' αυτά που λές, ότι στην Ελλάδα ισχύει ακόμα ο θεσμός της οικογένειας, στα σχολεία εδώ δεν μπουκάρουν οπλισμένοι κ όλα τα υπόλοιπα που έχεις γράψει. Αλλά, δεν ξέρω την οικονομική κατάσταση υης οικογένειας σου, αλλά αν δεν έχεις λεφτά, αν πρέπει να παλεύω καθημερινά για το πιο απλό πράγμα του κόσμου, πχ το γάλα του παιδιού μου, αν δεν μπορώ να χαρώ τα σκέρτσα του παιδιού μου επειδή θα φοβάμαι οτί μέσα στις επόμενες ημέρες μπορεί να μας κόψουν το φως, αν δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια γιατί το παιδί μου βήχει κ δεν είχα λεφτά να του αγοράσω τα φάρμακα του, αν ο σύζυγος μου είναι άνεργος κ κάθε μέρα τον ακούω να κλαίει κρυμμένος στο δωμάτιο, αν βλέπω το παιδί μου δυστυχισμένο επείδη το πήρα από τον παιδικό σταθμό κ κάθεται μόνο του στο σπίτι χωρίς φίλους κ παιχνίδια, αν δεν έχω λεφτά για να βάλω βενζίνη στο αμάξι μου για να πάω να δω τον άρρωστο πατέρα μου που μένει στο χωριό, αν αν αν... τότε να τα βράσω όλα αυτά που είπες! Σίγουρα τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά σε βοηθάνε να ζήσεις αξιοπρεπώς, χωρίς ανησυχίες κ φόβους! Δεν ζεις στην Ελλάδα της κρίσης κ δεν ξέρεις! Δεν θα σου αρέσει αυτό που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις όταν έρθεις, γιατί εσύ μπορεί να έχεις μια άλφα καλή οικονομική κατάσταση, αλλά οι διπλανοί σου όχι! Κ πίστεψε με ακόμα κ αν εσύ είσαι καλά, αν ξέρεις ότι ο συγγενείς σου, μια φίλη σου, ο γείτονας σου δεν είναι, τότε ούτε κ εσύ θα είσαι! Αν δεν έχετε φίλους/συγγενείς εδώ που έχουν μια οικονομική άνεση (κ εφόσον εσείς έχετε), τότε θα μείνετε μόνοι σας, γιατί εσείς θα θέλετε να βγαίνετε έξω, να πηγαίνετε εκδρομές κλπ κλπ κ οι άλλοι δεν θα μπορούν! Θα μου πεις τώρα ότι δεν έρχεστε στην Ελλάδα για να βγαίνετε έξω ή να πηγαίνετε εκδρομές, αλλά κ αυτά μετράνε! Τέλος πάντων αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν ζεις εδώ κ δεν ξέρεις. Απο μακριά όλα καλά είναι, όλα καλά φαίνονται, όχι τόσο δύσκολα κ ακατόρθωτα. Τον θεσμό της οικογένειας, τα γερά θεμέλια της οικογένειας η ίδια η οικογένεια τα δημιουργεί, όπου κ αν βρίσκεται στην Γη! Αν νομίζεις ότι η οικογένεια σου θα δεθεί περισσότερο αν έρθετε στην Ελλάδα, σορυ αλλά κάνεις λάθος! Ο αδερφός μου με την οικογένεια του ζουν στην Αγγλία, αλλά οι οικογένειες μας, η αρχική του αδερφού μου (οι γονείς μας κ εγώ δλδ), η αρχική οικογένεια της νύφης μου κ η δική τους, είμαστε όλοι πολύ δεμένοι κ αγαπημένοι μεταξύ μας, ακόμα και αν βρισκόμαστε 2-3 φορές το χρόνο όλοι μαζί! Οπότε μην φοβάσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μην δεθούν με τους συγγενείς τους στην Ελλάδα στο χέρι σου είναι, να κρατήσεις αυτούς τους δεσμούς ενωμένους!! Εσύ θα τους μάθεις να είναι φιλοτίμα, ακόμα κ αν όλοι οι άλλοι γύρω τους δεν είναι, όσο για την κοινωνικοποίηση της γειτονιάς, συγνώμη που θα στο χαλάσω αλλά στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας αυτό πλέον δεν υπάρχει, σε πολύ λίγες γειτονίες μόνο. Όσο αν φοβάσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να πάθουν στο σχολείο τους κάτι, τότε υπάρχει κ η διδασκαλία στο σπίτι όπου στην Αμερική είναι πολύ συνηθισμένη. Θα μου πεις δεν θες να τα κλείσεις σπίτι κ να μην έχουν φίλους κλπ κλπ κ θα σου πω ότι έχεις δίκιο, εεεεε..... θα τα πας σε μια άλλη δραστηριότητα! Εγώ όπως κ πολλοί άλλοι απ' ότι καταλαβαίνω θα σου προτείνω να μείνεις εκεί που είσαι! Βέβαια δικιά σου κ του άντρα σου είναι απόφαση είναι, εγώ απλώς σου εύχομαι να μην το μετανοίωσεις μετά. Καλή τύχη στην ζωή σας κ να είστε ευτυχισμένοι!!
Θα συμφωνήσω καταρχήν με το θέμα του παιδικού σταθμού. Το γιο μου τον πήγα παιδικό από 2,5 χρονών, γιατί η μητέρα μου δεν μπορούσε να τον κοιτάζει και εγώ δούλευα. Αν είχα την δυνατότητα δεν θα τον έστελνα από τόσο μικρό. Είχαμε όμως την τύχη να είμαστε σε έναν δημόσιο πρότυπο παιδκό σταθμό στην περιοχή της Καλλιθέας που φροντίζουν τα παιδιά μας σαν να είναι δικά τους παιδιά και παράλληλα τους μαθαίνουν πολλά πράγματα. Την μικρή μου, λοιπόν, όταν ήρθε η ώρα της να την στείλω παιδικό, δεν το σκέφτηκα στιγμή (παρόλο που η μαμά μου άλλαξε τροπάριο και μου έλεγε, αν ήθελα, να την κρατήσει)και την έστειλα στον ίδιο παιδικό. Τώρα όσον αφορά τον υπόλοιπο μέρος του κειμένου, δεν με αντιπροσωπεύει καθόλου. Τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο (και δη δημόσιο) για να κοινωνικοποιηθούν, να μάθουν νέα πράγματα, και να μάθουν να λειτουργούν σε ομάδες. Δεν ζούμε απομονωμένοι σε ένα έρημο νησί. Αν περιφρουρείς να παιδιά σου πως θα μάθουν να αντιμετωπίζουν τις όποιες δυσκολίες θα τους εμφανιστούν; Ναι και εγώ ανησυχώ, ναι και εγώ έχω καθημερινό άγχος αν τα παιδιά μου περνάνε καλά (και δη τώρα που ο μεγάλος θα πάει Α΄ δημοτικού), αν αντιδρούν στην περίπτωση που κάποιος τους πειράζει. Καθημερινά τα παρατηρώ για τυχόν αλλάγες, συχνά μιλάμε τι μπορούμε να κάνουμε αν κάποιος μας πειράξει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν θέλω να τα αγχώσω και να χάσουν ό,τι άλλο ωραίο προσφέρει η επαφή με παιδάκια της ηλικίας τους (παιχνίδι, γέλια, ενθουσιασμός). Το κακό μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε, ακόμα και μέσα στο σπίτι σου. Παντού υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί, σε όλα τα επαγγέλματα. Γνώρισε τους δασκάλους των παιδιών σου, πάρε μέρος στις εκδηλώσεις του σχολείου, γίνε μέλος στον σύλλογο γονέων. Ηρέμησε, χαλάρωσε, απόλαυσε τις μικρές χαρές που προσφέρει η καθημερινότητα. Τα παιδιά πάντα ξέρουν ποιος τους φροντίζει και τους αγαπά και σε αυτόν θα στραφούν για οποιοδήποτε πρόβλημα.
Τι φοβικό κείμενο! Πού είναι η χαρά της ζωής, η τόσο απαραίτητη για να αναθρέψεις ισορροπημένα παιδιά μέσα σε χαρούμενη οικογένεια, όταν ζεις μέσα σ' αυτό το γενικευμένο άγχος; Και τι διδάσκει αυτός ο γενικευμένος και απλαισίωτος φόβος στο παιδί σου με τρόπο συνειδητό ή υποσυνείδητο, ρητό ή άρρητο; ότι οι εκπαιδευτικοί στην καλύτερη περίπτωση είναι βολεψάκηδες ασυνείδητοι και στη χειρότερη εγκληματίες ψυχοπαθείς; ότι οι γυναίκες είναι ανεπαρκείς υποαμοιβόμενες επαγγλεματίες της πλάκας; ότι δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας ποτέ και σε κανέναν; Πόσο τραγικά μοναχική ζωή προαναγγέλει μια τέτοια στάση; Κι αν την αγάπη και την αφοσίωση, για τις οποίες επαίρεσαι στην τελευταία παράγραφο, τις επιδαψιλεύεις μόνο στο παιδί σου, πώς αυτό θα καταφέρει να τις προσφέρει και σε κάποιον άλλον εκτός από σένα;
Kοινωνικοποίηση στο σχολείο δεν είναι μόνο να μάθει να κάνει παρέα με άλλα παιδάκια αλλά και να μάθει να λειτουργεί δίπλα σε παιδάκια που δεν ταιριάζει,που δε γουστάρει αλλά πρέπει να συνεργστει,για να μάθει την ένοια της ομάδας και να διεκδικήσει την ατομικότητα του ή τα δικαιώματα του.Και αυτά κοινωνικοποίηση είναι.Για να μη πω για τους φίλους που μπορεί να κάνει.Επίσης υπάρχει και το στοιχείο της γνώσης αλλά μάλλον δεν είναι αυτό το ζήτημα εδώ.Για τους δασκάλους δε θα πω γιατί αυτό είναι πραγματικά λαχείο.Αν όμως δε σ'αρέσει το παίρνεις και το πας σε άλλο σχολείο.
Η καλύτερη απάντηση που διάβασα μέχρις στιγμής!
Ελένη κι εγώ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ εχω και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Το Σταύρο μου κάνω αν μου μείνουν μόνο 10 έλεγχοι στο τέλος κάθε τριμήνου... Τι τηλέφωνα, τι σημειώματα..... Καμία ανταπόκριση! Και από την άλλη μια άλλη παρτίδα γονέων που και για το προπατορικο αμάρτημα που λέει ο λόγος εμείς φταίμε!!! Το το τραβάμε δε λέγεται.... Το τι έχουν ακούσει τα αυτιά μου και έχουν δει τα ματιά μου......και όσο για την ασφάλεια των παιδιών στο Σπιτι τους.... Τι να πω και για αυτο!
Κρίνω απολύτως απαραίτητη την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (άσχετα αν πιστεύω πως δεν πρόκειται να γίνει αξιοκρατικά και πως σκοπός της δε θα είναι να βελτιωθεί η ποιότητα της εκπαίδευσης, αλλά να "ελαφρύνει" το δημόσιο από "υπεραριθμίες") γιατί το να έχεις το μέλλον μιας χώρας στα χέρια σου είναι πολύ σοβαρή δουλειά. Επίσης είμαι υπέρ του να μένει το παιδί στο σπίτι και να μην το στέλνουμε άρον άρον στον παιδικό σταθμό, εφόσον υπάρχει τέτοια δυνατότητα (Γιατί υπάρχουν κι εργαζόμενες μανούλες, που δεν έχουν την πολυτέλεια της 9μηνης άδειας ανατροφής που μέχρι πρότινος είχαμε εμείς- οι εκπαιδευτικοί-και ΠΡΕΠΕΙ να το κάνουν). Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως αυτό που πραγματικά μετράει είναι ο χρόνος που αφιερώνουμε στα τέκνα μας να είναι ποιοτικά επαρκής κι όχι απαραίτητα ποσοτικά. Κατά τα άλλα όμως, το κείμενό σου μου φάνηκε κομμάτι... φοβικό! Το καλό και το κακό είναι ζευγαράκι αχώριστο ανά τους αιώνες και νομίζω πως είναι προτιμότερο να μάθω στο παιδί μου να τα ξεχωρίζει, παρά να το κλείσω σε ένα χρυσό κλουβί (χρησιμοποιώ τη φράση που διάβασα σε κάποιο άλλο σχόλιο και τόσο πολύ μου άρεσε!) για να το προφυλάξω. Και ξέρεις τι λένε: σ'ένα μυαλό γεμάτο φόβους, δεν υπάρχει χώρος για όνειρα... Και έρχομαι στο τελευταίο σκέλος του κειμένου. Η προσφορά αγάπης. Αυτή που θα "σώσει" τα παιδιά μας από τα ψυχολογικά προβλήματα. Όλες ανεξαιρέτως αγαπάμε τα παιδιά μας. Θέλουμε το καλύτερο γι'αυτά. Θεωρώ λοιπόν πως όταν μας βλέπει αγαπημένους- ως ζευγάρι- με τον μπαμπά του λαμβάνει θετικά μηνύματα. Πως όταν αγωνιστήκαμε να τον μάθουμε να κοιμάται στο κρεβάτι του, ήρθε ένα βήμα πιο κοντά στην ανεξαρτησία. Πως όταν ακούει και κανένα "όχι" αρχίζει και κατακτά τα όρια. Είναι ο δικός μου τρόπος να δείχνω την αγάπη μου στο παιδί μου (συν αγκαλίτσες συν φιλάκια συν γλυκόλογα συν τραγουδάκια συν παιχνίδι στο χαλί με τις ώώώώώρες συν καροτσάδες στις κούνιες να συναντήσουμε τα φιλαράκια μας συν-συν-συν...). Κι εδώ δε σηκώνω ΚΑΜΙΑ αξιολόγηση. Και δεν αξιολογώ και κανέναν. Φιλικές συστάσεις δεκτές -μόνο σοβαρές προτάσεις!!!! Αυτά τα ολίγα. Και μην ξεχνάτε: ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ! Φιλιά στα μουτράκια των παιδιών σας!
Θέλω να διαβάζω τα σχόλια αλλα μερικά ειναι τόσο μακροσκελή που τα προς περνάω! Λοιπόν, 1ον αγχωθηκα κι άλλο.... Γιατί πολλα από αυτά ειναι και δικές μου σκέψεις. Από την άλλη ρε κοπέλα μου, αν ανοίγει την πόρτα το παιδί και αγκαλιάζει το ντελιβερα μιλάμε ότι τίθεται σε σοβαρό κυνδινο μέσα στην άγνοια του! Τι να κάνουμε,ο κόσμος δεν ειναι αγγελικά πλασμενος και τα παιδιά έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν ότι υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί! Δυστυχώς εμείς οι γονείς έχουμε τον άχαρο ρόλο να τα πονηρευουμε. Αχαρος, γιατί δεν θα ζήσουν ποτε μέσα στην αθωότητα! Εγώ στο 3χρονο γιο μου λέω από τότε που δεν καταλάβαινε και δεν μιλούσε ακόμα ότι το βρακακι του ειναι δικό του και αν το δει κανείς άλλος εκτός τη μαμά, θα του αρέσει και θα θέλει να του το πάρει! Αργότερα θα βρούμε μια καλύτερη και λιγότερο γελοία ιστορία ανάλογα με την ηλικία.....Αλλα το αποτέλεσμα μετράει!!!
αυτο που εισεπραξα, ειναι ενα κειμενο που ''βγαζει'' οργη και θυμο και γι' αυτο θιγονται πολλα θεματα και βρισκω τα γραφομενα λιγο ''ατακτως ερριμμενα''. Η οργη και ο θυμος συνηθως και στο μεγαλυτερο ποσοστο τους δεν εχουν να κανουν με τους αλλους, αλλα με μας τους ιδιους. Και όχι, δεν ειμαι ουτε προσπαθω να γινω ψυχολογος. Ειμαι εκπαιδευτικος και δεν αντιλαμβανομαι την εμπαθεια και την απαξιωση του λειτουργηματος μας απο συναδελφο. Φυσικα, υπαρχουν ακαταλληλοι στα σχολεια. Φυσικα και θα πρεπει να βρεθει τροπος να μη μπαινουν στην ταξη. Αλλα ειναι η μειοψηφια, αγαπητη συναδελφισσα! και μπορει στο παρελθον τα κριτηρια επιλογης του ''επαγγελματος'' μας να ηταν καποιες φορες αυτα που αναφερεις. Σημερα, ομως το βλεπω κομματακι δυσκολο. Διαβαζουμε ξανα και ξανα κι εξεταζομαστε ξανα και ξανα, μεχρι να πετυχουμε μεσω ΑΣΕΠ το διορισμο. Με μεταπτυχιακα και δε συμμαζευεται. Με πολυ κοπο και πολυ μερακι κι αγαπη για τα παιδια. Αλλιως, δε μπαινεις σε τετοιες διαδικασιες. Κι οι διακοπες δε θεσπιστηκαν για τους εκπαιδευτικους, δεν εξυπηρετουν εκεινους αλλα τους μαθητες, καθως και θρησκευτικο- κοινωνικες επιταγες. Κάνεις τους εκπαιδευτικους να φαινονται απο τεμπεληδες, αδιαφοροι εως ακραια ψυχοπαθητικες προσωπικοτητες και μαλιστα στην συντριπτικη τους πλειοψηφια. Δεν ειναι ετσι, επιτρεψε μου να σου πω μετα απο 12 χρονια υπηρεσιας στη Δευτεροβαθμια εκπαιδευση. Θα μπορουσα να γραψω βιβλιο για τους αριστους συναδελφους, που γνωρισα και λιγες μονο γραμμες για τους '' κακους''. Και γνωρισα πολλους, γιατι υπηρετω σε νησι κι οπως καταλαβαινεις περναει πολυς κοσμος. ΑΝ ΕΣΥ, Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟς, ΑΠΑΞΙΩΝΕΙς ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΤΟΥς ΔΑΣΚΑΛΟΥς ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥς, ποια κοινωνια περιμενεις ποτε να '' σπρωξει'' τα παιδια της στη γνωση, στην παιδεια και να σου εμπιστευθει το μελλον τους; Εκτός και ειμαστε απο εκεινους, που όλο οι άλλοι μας φταινε, όλο το σύστημα δε δουλεύει κι εμεις οι ικανοι, οι αξιοι κι οι αυθεντιες ζουμε παραγνωρισμενοι, περιμενοντας να κανουνε στην ακρη οι αχρηστοι για να περασουμε εμεις. Κι όσο για την σκληρότατη κριτικη σου προς τις μητερες, που επιλεγουν αλλο τροπο να μεγαλωνουν τα παιδια τους απο αυτον που θεωρεις εσυ προτυπο κι ενδεδειγμενο, τουτο εχω να ρωτησω: μηπως θα ηταν καλυτερο αντι να κουναμε το δαχτυλο στις αλλες μανουλες με στομφο και βαρια κατηγορω, να τις αφησουμε να κανουν το καλυτερο για εκεινες και τις οικογενειες τους κι οπου χρειαζονται μια γνωμη και στηριξη, να την παρεχουμε οι εκπαιδευτικοι, ως οφειλουμε;;;που το ειδες γραμμενο, οτι οποια μανα χαλαρωνει μ' ενα καφε η μια βολτα, οποιο ζευγαρι αποζητα το δικο του χρονο ειναι καλυτεροι ή χειροτεροι; Κι επειδη ειμαι μανουλα 3 παιδιων, ετσι στον αερα μια συμβουλή αν τη θες: κρατα και καμια ''πισινη'' για τον τροπο που αναθρεφουμε κι εσυ κι εγω τα παιδια μας, γιατι ποτε δεν ξερεις τι απο ολα αυτα που καταδικαζουμε και κατακρινουμε στο τελος θα ''λουστουμε''.
Ήταν σαν να διαβάζω τις σκέψεις μου!!! Κι εγώ δασκάλα και μαμά (18 μηνών αγοράκι) και συμφωνώ απόλυτα... σε όλα! Μπράβο που κατάφερες και τα είπες δυνατά !
ΑΓΑΠΗΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΑΜΦΙΒΑΛΩ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΘΑ ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΑΙΡΝΑΝΕ ΑΠΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΟΥ. ΕΧΕΙΣ ΜΠΛΕΞΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗς ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ. ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΟΠΩς ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ , ΓΟΝΕΙς ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΔΟΥΛΕΥΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΕΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ Ο ΟΠΟΙΟς ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΟΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ(ΜΑΘΗΤΕς).ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΡΟ ΛΕΣ ΠΟΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑς ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΕΥΡΙΑΖΩ. ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΜΕ 20 ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΗΣΥΧΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΔΟΣΕΙΣ ΟΣΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕς ΓΝΩΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ,ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΤΕ, ΝΑ ΧΟΡΕΨΕΤΕ, ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ, ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΑΣΚΑΛΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΦΙΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ. ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗς ΣΧΟΛΙΚΗς ΧΡΟΝΙΑΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΒΟΗΘΗΣΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΑΥΤΗ. Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑς ΟΜΩς ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΣΤΙΣ 2. ΚΑΘΕ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΧΡΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ 2 ΜΕ 4 ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΑΝΟ ΜΑΘΗΜΑ. ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΠΑΜΕ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ; ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΛΛΟΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΛΟΓΩΝ ΜΟΡΙΩΝ ΑΛΛΑ ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΑ 17 ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ;. ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ ,ΑΠΛΑ ΣΥΓΧΥΣΤΗΚΑ ΛΙΓΟ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΤΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΒΡΕΙΤΕ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ/ΜΑΣ.
Εγω καταρχην δεν καταλαβαινω αν σε πιεσε καποιος να βαλεις το παιδι σου σε παιδικο σταθμο... Δευτερον δεν καταλαβαινω αν σε πιεσε καποιος να το αφησεις και να πας διακοπες ή να δουλεψεις... Επισης δεν καταλαβαινω ενω το παιδι σου βρισκεται σε προνηπιακη ηλικια εφτασες σε καθηγητες και συμπεριφορες που ΘΑ εχει πιθανον κααααποτε...(οχι οτι δεν ισχυουν αυτα που λες για καθηγητες που εγιναν εκπαιδευτικοι απλα γιατι τοσο εφτασαν τα μορια τους...και η ξαδερφη μου ειναι μια απο αυτες...)αλλλα κι εσυ εκπαιδευτικος εισαι απ'οτι καταλαβα ε;Ανοιγεις εναν οχετο και δικαζεις καταδικαζεις ανθρωπους εκπαιδευτικους γονεις γιατρους....μιλας μιλας μιλας και ανναρωτιεμαι συνειδητοποιεις τι ειναι αυτα που λες;;;Και ποια εισαι εσυ που θα κρινεις την οποια μανα που γουσταρει να στειλει το παιδι της απο τα 2 στον παιδικο η να το αφησει σε νταντα η να το αφησει στη γιαγια και να παει διακοπες με τον αντρα της;;; Και εν κατακλειδι επειδη τα εχω παρει ασχημα κι αν συνεχισω θα παρεκτραπω...ΠΟΙΟΣ σε ρωτησε κουκλα μου την αποψη σου επι ολων αυτων;που καθε αλλο παρα αποψη ειναι...αυτο ειναι κατηγορητηριο εφ'ολης της υλης... Μαλλον χρειαζεσαι επειγοντως ψυχολογικη υποστηριξη...εχεις μανια καταδιωξης πολυ φοβαμαι....
Μαζί σου σε ότι πεις! Σκέψου έχω ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών και προσπαθώ πρωτίστως να είμαι κοντά στα παιδιά...Χαίρομαι να έχω γονείς που έρχονται και με ρωτάνε συνέχεια, που συνεργάζονται, αλλά έχω γονείς που αδιαφορούν πλήρως...ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΣ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑΤΙ ΙΣΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΥΣΚΟΛΙΑ (πολύ πιο ευγενικά και με τακτ από ότι μπορεί ο καθένας σας να φανταστεί), κάτι για το οποίο ΠΟΤΕ δεν έχω πέσει έξω και να σου λένε "εμένα το παιδί μου δεν είναι χαζό"...άνθρωποι με επίπεδο...μόρφωση...καλλιέργεια! Επίσης ακούω πολλά κουλά από μαθητές για τους καθηγητές τους στο σχολείο. Να ακούς Γυμνασιόπαιδα να σου λένε πως συμμαθητές τους έφυγαν μες στην μαυρίλα για το σπίτι τους γιατί η καθηγήτρια Θρησκευτικών τους είπε πως θα καούν στην κόλαση αν δεν πιστεύουν στον Θεό και πως σε λίγα χρόνια όλοι θα είναι τσιπαρισμένοι! Αν και τελείωσα, όμως την παιδαγωγική, εσκεμμένα επέλεξα να μην μπω σε δημόσιο σχολείο και άδραξα την ευκαιρεία να ασχοληθώ με παιδιά σε δικό μου σχολείο (έτσι το θεωρώ...σχολείο)...αφενός γιατί ξέρω ότι τους περισσότερους τους "τρώει" το σύστημα και έχω δει τελευταία καθηγητές από αυτούς που λες, που όλοι τους θυμούνται με αγάπη, να λένε πως ανυπομονούν να βγουν στην σύνταξη...να λένε πόσα βάζουν από την τσέπη τους τον χρόνο για φωτοτυπίες...να λένε για το πόση "στήριξη" έχουν από το κράτος και πόση κατανόηση από γονείς που θεωρούν πως το να τιμωρηθεί το παιδί τους για απρεπή συμπεριφορά στην τάξη είναι αιτία για να ξεφτιλήσουν τον εκπαιδευτικό σε δημόσιο χώρο...Υπάρχουν και εκπαιδευτικοί που δυστυχώς τα παρατάνε γιατί δεν βρίσκουν στήριγμα πουθενά... Ναι! Στο σχολείο μου απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει συνεργασία με τους γονείς, κι όσο δεν μου αρέσουν γονείς που εμφανίζονται στο τέλος της χρονιάς για να πάρουν ένα ενδεικτικό, άλλο τόσο δεν μου αρέσουν εκείνοι που θεωρούν πως τα παιδιά τους είναι πλάσματα με ικανότητες απίστευτες, αντοχές λύκου και εγωισμό μεγαλύτερα από τον δικό τους...
Φοβερο κειμενο με εκφραζει απολυτα!!!!!! Μπραβο..αυτες που απαντανε αρνητικα ειναι γιατι εχεις πατησει ευαισθητες χορδές ενοχων μην μασας!!!!
Σε τι είναι ένοχες δηλαδή;;;
ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑΣ. Προφανως δεν έχεις καμία σχέση με τον εκπαιδευτικό κόσμο, εκτός από κάποια ιδιαίτερα που έχεις κάνει. Θα έπρεπε να περάσεις ένα μήνα διδάσκοντας στα δημόσια σχολεία και μετά να επιχειρήσεις να μιλήσεις για τους καθηγητές.
Σε όλους τους κλάδους, σε όλες τις δουλειες, σε όλες τις κοινωνικες ομαδες υπάρχουν οι "κακοι" και οι "καλοι". Το παιδι πρέπει να γνωριζει το καλο και το κακο. Το καλο για να μαθαινει απο αυτο και το κακο για να μπορει να το αναγνωριζει και να το αντιμετωπίζει. Ενα αποστειρωμενο περιβαλλον δημιουργει μαλθακά παιδιά. Πιο πολυ με προβληματίζει το εκπαιδευτικο συστημα!!που απαξιώνει τους καλους, δημιουργει ρομποτακια και ετσι οπως τα βλεπω τα πραγματα για τις επομενες δεκαετιες θα παραγει εργατες, ανθρωπους χωρις κριση... καλα ειναι να κρινεις εναν δασκαλο που εχει 25 παιδια μεσα σε μια ταξη 8 ωρες/ τη μερα 5 μερες την εβδομαδα που περα απο τη γνωση πρέπει να να εφοδιασει και με ενα σωρο αλλα πραγματα που θα θωρακίσουν την προσωπικοτητα τους (σεβασμός, ομαδικότητα, συνεργασία, αυτοεκτίμηση, δικαιοσύνη , ευστροφία, κριση, αθλητικο πνευμα, εθνικό φρόνιμα κλπ κλπ) οταν καποιοι απο εμας δεν αντεχουμε τα ιδια μας τα παιδια (1 ή 2 ή 3 στον αριθμο) πάνω απο 2 ωρες γεματες και τα στελνουμε απο εδω κι απο εκει και γεμιζουμε τη μερα τους με δραστηριοτητες!!! Χ.Σ μου κανει εντυπωση που εστιαζεις τοσο στο κακο ενω στο καλο αφιερωσες μονο 5 σειρες απο το μακροσκελες κειμενο σου. Αυτο που εισπράττω ειναι οτι βλεπεις το ποτήρι μισο αδειο και οχι μισο γεματο, εισαι απαισιοδοξη, φοβισμενη και λίγο "γκρινιαρα". Απεβαλε το γιατι επηρεαζει και τα παιδια σου. Τρεις φορες διαβασα το κειμενο σου για να βρω 1 θετικο στοιχειο. Δεν σε προβληματιζει αυτο? Ο εκπαιδευτικος πρεπει να ειναι σε άμμεση συνεργασια με τον γονιο!!Σύμμαχοι και οχι εχθροι για να εχουμε ευτυχισμενα παιδια!!!
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιός είναι ο σκοπός αυτού του κειμένου. Λες και μόνο οι κάθε είδους εκπαιδευτικοί μπορούν να κακοποιήσουν, σωματικά ή ψυχικά, το παιδί σου. Λες και μεθαύριο που θα μεγαλώσει, δεν μπορεί να τύχει στο κοριτσάκι μας ένας άθλιος τύπος που να την εκμεταλλεύεται, λες και δεν μπορεί να τύχει στο αγοράκι μας, ο "έξυπνος" φίλος που μπορεί να τον παρασύρει σε λάθος δρόμους. Να με συγχωρείτε κιόλας, αλλά εγώ περισσότερο ανησυχώ για το παιδί μου όταν θα είναι ανεξάρτητο πια, παρά τώρα που είμαι εγώ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ υπεύθυνη για αυτό και ΟΦΕΙΛΩ να ελέγχω τα πάντα γύρω του. Και πιστέψτε με, υπάρχουν πάρα πολλοί γονείς που αδιαφορούν για τα παιδιά τους. Ας ξεκινήσουμε πρώτα από αυτό και μετά βλέπουμε τι κάνουμε και με τους εκάστοτε εκπαιδευτικούς.
σαν να το γραψα εγω....ολοι εναντιον μου αλλα εγω εκει επιμενω
'Οντως σε αυτό το κείμενο θίγονται διάφορα θέματα. Πχ λέγεται να μην είμαστε τσιγκούνηδες στην αγάπη που δίνουμε στα παιδιά μας, πράγμα στο οποίο συμφωνώ απόλυτα! Ναι, όσο μας ζητάει τόσο μας έχει ανάγκη! Προτείνεται να είμαστε απαιτητικοί από τους δασκάλους και τους καθηγητές, πράγμα που με βρίσκει πάλι σύμφωνη. Προειδοποιεί ότι εκεί έξω υπάρχουν και παιδεραστές και δολοφόνοι και ό,τι θες, είναι φυσικά γεγονός. Δυστυχώς όμως (για'μένα δυστυχώς) το μεγαλύτερο βάρος σ'αυτό το κείμενο φαίνεται να δίνεται στο πόσο τεμπέληδες, άσχετοι και πονηροί είναι οι περισσότεροι από τους δασκάλους και καθηγητές μας. Δεν μπορώ να καταλάβω τι το υπέροχο βρίσκουν οι υπόλοιποι σχολιαστές σ'αυτό... εγώ αντίθετα είχα πάντα την εντύπωση ότι ναι, υπάρχουν και τέτοιου είδους δάσκαλοι, ακόμα κι οι βιαστές κι οι κακοποιοί, αλλά πάντα θα έχω στο μυαλό μου την εικόνα του δασκάλου που αγαπούσε τη δουλειά του, που με έμαθε ν'αγαπάω τη λογοτεχνία, τα μαθηματικά, τη φυσική και που χάρη σ'αυτόν τον δάσκαλο (σ'αυτούς για την ακρίβεια) θέλησα να σπουδάσω και να κάνω τώρα μια δουλειά που αγαπάω. Και τώρα, ως ενήλικας πια, έχω φιλους και συγγενείς δασκάλους και καθηγητές. Και ξέρετε τι βλέπω? 'Οτι τους αρέσει οι δουλειά τους παρόλο που δεν τους δίνει πλέον ΚΑΜΙΑ κοινωνική αναγνώριση (όπως φαίνεται από τέτοιου είδους κείμενα), δίνουν από τον χρόνο τους για να ετοιμάσουν επιπλέον δραστηριότητες, στις βραδιές που κάνουμε μας μιλάνε για τους μαθητές τους, τους πάνε πχ θέατρο κτλ κτλ κτλ... Και ναι, έχουν διακοπές πολλές αλλά από την άλλη εγώ όταν επιτρέφω στο σπίτι το βράδυ παίζω με τον γιό μου και μετά χαλαρώνω, αυτοί μετά το φαγητό διορθώνουν γραπτά κι ετοιμάζουν το επόμενο μάθημα. Φυσικά και δεν είναι όλοι έτσι! Απλώς όποιος θέλει μένει στο καθηγητή που δεν δίνει δεκάρα κι όποις θέλει σκέφτεται αυτόν που ενδιαφέρεται και δουλέυει και που πιστέψτε με, δεν είναι η μειοψηφία... νομίζουν κάποιοι ότι είναι διότι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να εμμένουμε στα αρνητικά... Γι'αυτό όσοι δάσκαλοι και καθηγητές με διάβαζετε να ξέρετε ότι όταν μεγαλώσει ο γιός μου με χαρά θα τον πάω στο σχολείο, ελπίζοντας να βρει ό,τι βρήκα κι εγώ εκ μέρους των καθηγητών. Και φυσικά θα προσέχω και θα επιβλέπω και θα αντιδράσω πολύ έντονα αν ένας δάσκαλος δεν είναι σωστός, αλλά και θα μάθω στο παιδί μου να αγαπάει τον δάσκαλο που δίνει στο σχολείο την ψυχή του...
και γω να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα. Θίγεις διάφορα ζητήματα που όμως με μπέρδεψαν και δεν με οδήγησαν πουθενά. εκπαιδευτικοί υπάρχουν καλοί και κακοί. Ο κόσμος όλος είναι γεμάτος φόβους και προβλήματα. Ανησυχώ και εγώ για την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και την ποιότητα αρκετών καθηγητών και φοβάμαι. Αλλά μεταξύ αυτού.. και του να το κλείσεις στο κλουβί ο δρόμος μακρύς.... Συμμερίζομαι την ανησυχία σου για αυτό που γίνεται ότι στέλνουμε τα παιδιά μας από μικρά στους παιδικούς σταθμούς ή ότι τα στέλνουμε όλη μέρα. Κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να πάνε παιδικό από τη στιγμή που μπορούν να επικοινωνούν, να καταλαβαίνω πως περνάνε και να μπορούν να μου πουν . Πποσπαθώ για να είναι σπίτι πίσω νωρίς το μεσημέρι με όποιο κόστος για εμάς. Όμως και πάλι το πως ερμηνεύει ο καθένας το παραπάνω είναι σχετικό ... ένα παιδί επικοινωνεί και στα 2.5 και στα 3.5 και στο νηπιαγωγείο και όταν γράφει εκθέσεις. Γενικά στο συγκεκριμένο κομμάτι με βρίσκεις 100% σύμφωνη στους προβληματισμούς σου φοβάμαι όμως ότι το μυαλό σου οδηγείται λίγο σε ακραίες σκέψεις. Προσωπικά θεωρώ ότι ναι ένα παιδί χρειάζεται αυτό που λέμε κοινωνικοποίηση. Του αυξάνει τα ερεθίσματα και το μαθαίνει τον κόσμο ή μάλλον 'ανακαλύπτει' τον κόσμο κάτι το οποίο δεν είναι το ίδιο με το να του τον δώσεις εσύ. Ούτε με το να έχετε πολλούς φίλους που βρίσκεστε μαζί. Μαθαίνει τον εαυτό του και το περιβάλλον του. Η κοινωνικοποίηση επίσης δεν είναι το αν θα χαμογελάει ή όχι .. είναι το πως θα μπορεί να προσδιορίσει τον εαυτό του στο περιβάλλον που ζει. Να μάθει το διαφορετικό και να προσαρμόζεται με το δικό του τρόπο σε αυτό. Αναφέρεις για τους γονείς και ότι αν ήθελες να είσαι ζευγάρι δεν θα έκανες παιδί .. ο καθένας προσδιορίζεται όπως θέλει.. αν εσένα σου δίνει χαρά να είσαι μόνο γονιός μεγειά σου με χαρά σου. Θα το σεβαστώ μέχρι το σημείο που θα σεβαστείς και εσύ τη δική μου άποψη και δεν θα θεωρήσεις ότι είσαι καλύτερη μαμά ή πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος. Μεταξύ του είμαι γονιός μόνο και είμαι ανεύθυνος γονιός που δεν νοιάζεται για το παιδί του αλλά μόνο για τη σχέση του υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες περιπτώσεις. Δηλαδή όποιος έχει την ανάγκη να μείναι μόνος με το σύντροφο του, θα κάνει παιδιά με ψυχολογικά? Προσωπική μου άποψη είναι ότι το ανάποδο που περιγράφεις δημιουργεί περισσότερα προβλήματα αλλά δεν θα σε κατηγορήσω για αυτό γιατί δεν θεωρώ ότι αν είσαι έτσι το παιδί θα έχει προβλήματα όπως εσύ θεωρείς για το ανάποδο. Ενας γονιός μπορεί να είναι καλός η κακός ανεξάρτητα από το πως ορίζει την προσωπική του ζωή. Μην βάζεις στοίχημα πάντως ότι θα δώσεις στην κοινωνία έναν ισοροπημένο άνθρωπο... και δεν το εννοώ προσωπικά το λέω για όλους τους γονείς στον κόσμο. Ο κάθε γονιός κάνει ότι καλύτερο μπορεί για το παιδί του .. και βάση αυτού που ξέρει.. αυτό ξέρει αυτό θα δώσει και μετά αυτό που θα δώσεις θα αναμιχθεί με την προσωπικότητα του παιδιού σου και θα βγει κάτι .. αυτό το κάτι δεν το ξέρεις μόνο προβλέψεις μπορείς να κάνεις... και ελπίζεις. απλό παράδειγμα.. ας πούμε ότι είσαι πολύ τακτικός... υπάρχουν δύο περιπτώσεις.. να λειτουργήσεις ως παράδειγμα ή ως αντιπαράδειγμα .. αλλά αυτό δεν το ξέρεις. Δεν ξέρεις αν το παιδί σου θα πει άει σιχτίρ με την τάξη ή αν θα πει τι ωραία έτσι έμαθα έτσι κάνω. Επίσης για να ξέρει ο κάθε γονιός τι δίνει θα πρέπει ο ίδιος να κάνει τεράστια δουλειά με τον εαυτό του (δεν γνωρίζω αν την κάνεις εσύ αλλά μιλάω γενικά και στατιστικά θα έλεγα ότι δεν πολυσυμβαίνει.. οι περισσότεροι κάνουν δουλειά με τα παιδιά τους αλλά όχι με τους ίδιους). Για το θέμα του αν θα φύγει στα 15 του από το κρεβάτι .. δεν μπορώ να πω και πολλά είμαι κάθετα αντίθετη και θεωρώ ότι αν δεν έχει φύγει μέχρι τα 15 του πιθανώς να μην φύγει και ποτέ (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) με όποιες προεκτάσεις θα έχει αυτό για τη ζωή του. Γενικά ενώ το κείμενό σου έχει κάποιους ορθούς προβλητισμούς νομίζω ότι η ερμηνείες και λύσεις που έχεις δώσει είναι υπερβολικές και αυτό σε κάνει υπερβολική. Κανείς δεν ξέρει το σωστό για τα παιδιά του .. άποψή μου να προβληματιζόμαστε αλλά και οι λύσεις μας να είναι με μέτρο εναρμονισμένες με το τι συμβαίνει σε αυτό τον κόσμο και όχι σε έναν άλλον.
μικρογραφια*.Απο την συγχιση εγραψα οτι να ναι....
Απο καποια που εχει περασει των παθων της τον ταραχο απο τρελλους για να παρει πτυχιο και κανει τωρα το μαστερ της.....Καλους εκπαιδευτικους δεν εχεις γνωρισει ποτε?Που να αγαπανε την δουλεια τους?Που να δινουν την ψυχη τους?Γιατι εγω εχω γνωρισει...Επισης να σου πω οτι το σχολειο ειναι μικρογραφεια της κοινωνιας...για να τα καταφερεις δεν θε ειναι ολα στρωμενα με ροδοπεταλα.....ουτε εκει εξω ουτε στο σχολειο...η παιδεια δεν ειναι η γνωση...ειναι ακομα και η σκληραγωγηση σε πραγματικες συνθηκες...αυτα....
Κάτι δεν πάει καλά σ΄αυτό το κείμενο. Αμφιβάλλω αν η Χ.Σ. είναι εκπαιδευτικός. Όπως λέει, υπάρχουν λογής-λογής εκπαιδευτικοί. Μόνο που η ίδια, αν όντως είναι εκπαιδευτικός, ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία που κατακεραυνώνει. Λυπάμαι που εμφανίστηκε τέτοιο κείμενο, αν και καταλαβαίνω τους λόγους.
Είπα να πω μόνο: Get real! αλλά μετά διάβασα τα σχόλια και ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΑ! Κατ' αρχήν δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς θέλεις να πεις με το κείμενό σου μαμά Χ.Σ. (και εντυπωσιάστηκα που οι υπόλοιπες και κατάλαβαν και συμφωνούν!!!!) Θέλεις να εκφράσεις την αντίθεσή σου με το home schooling? Θέλεις να απαιτήσεις την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών? Θέλεις να εκφράσεις την φοβία σου με τα "ξένα χέρια"? (που δεν κατάλαβα γιατί την έχεις αφού δεν εργάζεσαι και δεν χρειάζεται να αφήσεις το παιδί σου).. Θέλεις να σου επιβεβαιώσει κάποιος ότι είναι καλύτερα που το παιδί σου δεν πάει παιδικό σταθμό και μεγαλώνει μόνο του μαζί σου? Θέλεις να σου πούμε μπράβο που θηλάζεις δύο χρόνια? Θέλεις να σου πούμε μπράβο που είσαι αφοσιωμένη μαμά? Δεν έχω καταλάβει καθόλου τι ακριβώς ήθελε να πει το κείμενό σου.. Αλλά ένα έχω να πω: «Όπου ακούς πολλά κεράσια, κραταγε μικρό καλάθι!» και «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια!».. Α... και GET REAL!!!!! PS: Εσύ έχεις λύσει όλα τα δικά σου εσωτερικά προσωπικά θέματα που φοβάσαι μόνο τις εξωτερικές επιρροές?
Κι εγώ μπερδεύτηκα πάντως... Συμφωνώ μαζί σου σε όλα!
Get real!
Συμφωνώ μαζί σου Ιωάννα. Έχω ανατριχιάσει απο την τόση τελειότητα...
Πες τα χρυσόστομη!!!!
Συγνώμη αλλά ποιος παιδικός σταθμός κοστίζει 250€ και ειναι κ ιδιωτικός;
Κανένας?!! :)
Στα Γιάννενα περίπου τόσο κοστίζουν, χωρίς σχολικό. Σε ό,τι αφορά το κείμενο, η συγγραφέας μάλλον καμία σχέση δεν πρέπει να έχει με την εκπαίδευση. Προσωπικά μονο τρικυμία εν κρανίω διέκρινα.
Πάντως στην Ελλάδα επιτρέπεται το homeschooling τα παιδιά δίνουν εξετάσεις στο τέλος της χρονιας ως "κατ οικον διδαχθέντες". Αυτό για γυμνάσια και λύκεια.
Καλή μου μανούλα σε νιωθω απόλυτα...
Iperoxo alithino keimeno! Simfono se ola!! Polles alithies mesa! Gia opoion andexei!
Η κορουλα μου ειναι 26 μηνων και ετοιμαζεται να ξεκινησει παιδικο. Ναι, τρεμει το φυλοκαρδι μου, ναι, περναω τους παιδικους απο ψιλο κοσκινο οσο μπορω αλλα σε γενικες γραμμες οτι κι αν ακουω διατηρω την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους και το ιδιο θελω να μαθουν και τα παιδια μου.
Respect...!!!
Kaλημέρα! είμαι σίγουρη ότι θ ακούσεις πολλά!! λολ, πάντως εγώ σου βγάζω το καπέλο, κι ας ξέρω ότι δεν είναι πάντα εφικτά όλα τα ιδανικά που περιγράφεις...όσο περνά απ το χέρι της μαμάς...να ναι ¨σκύλα¨αν χρειαστεί για την ψυχούλα του παιδιού της. Έχω φίλη νηπιαγωγό σε ιδιωτικό πριν κ τώρα δημόσιο που θέλει ψυχιατρική βοήθεια κ δυστυχώς δουλεύει κανονικότατα (εμείς την κόψαμε από παρέα γιατί κάποιες στιγμές ξέφευγε υπερβολικά κ δεν μπορούσαμε να τη χειριστούμε). Πόσες -πόσοι άλλοι τέτοιοι "λειτουργούν" άραγε....... να σαι καλά, κ πάντα τέτοια ---> φροντίδα!
Ε λοιπον οχι. Δεν εισαι υπερβολικη. Μαζι σου σε οσα λες εκτος απο ενα πραμα. Διαφωνω με το σχολειο στο σπιτι για λογους κοινωνικοποιησης. Θα ηθελα η κορη μου να μαθει να λειτουργει σε ομαδα, να παρει την ευθυνη του εαυτου της οσο ειναι εφικτο στην ηλικια που θα ειναι, να μαθει να υπεραπιζεται τον εαυτο της και γενικοτερα να μπορει να ειναι λειτουργικη σε ενα συστημα το οποιο ειναι στη τελικη μικρογραφια αυτης της κοινωνιας. Οποτε ναι, θα ηθελα να εχει κανει μια προβα πριν πεσει κατευθειαν στα βαθεια.
RESPECT!!! Σε θαυμάζω που καταφερες και "εγραψες" οτι ακριβως νιωθω και σκέφτομαι!!! Τιποτα άλλο δεν εχω να πω!!!
"Γιατί πρέπει να πάω στα μπουζούκια, για καφέ, διακοπές μόνη μου με τον άντρα μου «σαν ζευγάρι»; Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε και κάναμε επιλογή να γίνουμε γονείς. Αν ήθελα να ήμασταν σαν ζευγάρι τα 2 μας, δεν θα έμενα έγκυος να γίνουμε 3! Έχω υποχρέωση και 1η φορά μια υποχρέωση με γεμίζει τόση χαρά, να δώσω στην κοινωνία έναν ισορροπημένο άνθρωπο, γεμάτο συναισθηματικώς και όχι έναν ψυχολαλά που θα κάνει εν τέλει κι άλλους ανθρώπους δυστυχισμένους επειδή εγώ κι ο πατέρας του δεν τον μεγαλώσαμε σωστά." Δηλαδή εμείς που πηγαίνουμε για ποτό, καφέ, διακοπές μόνοι μας δεν τα μεγαλώνουμε σωστά, μεγαλώνουμε ψυχολαλάδες και ψυχολαλούδες??? Κι εμάς που μας αφήνανε οι γονείς μας στις γιαγιάδες μας (και περνούσαμε εξίσου τέλεια) για να παν για ποτό, καφέ, διακοπές μόνοι τους γίναμε ψυχολαλάδες και ψυχολαλούδες???
Επισης να προσθεσω πως υπαρχουν και ζευγαρια που τεκνοποιησαν κατ τυχη στον 1ο χρονο της γνωριμιας τους...και ειναι και νεοι....δηλαδη πρεπει να ειναι 24ωρες το 24ωρο με το παιδι???? εγω τον αντρα μου δεν τον εχω χορτασει...πως να το κανουμε δηλαδη??? μου λειπουν τα ταξιδια και οι καφεδες και ολα αυτα....αυτο μας κανει κακους γονεις???
apo to stoma mou ta pirate. efharisto!
Εμένα πάντως ΧΣ δε μου δίνεις την εντύπωση οτι είσαι όσο καλή εκπαιδευτικός προσπαθείς εμμέσως πλην σαφώς να μας πείσεις οτι είσαι. Sorry. Η προσέγγισή σου σε κάποια πράγματα, εντελώς ασύνδετα μεταξύ τους έτσι κι'αλλιώς, είναι εντελώς άκυρη.
Αυτο το ονομα το πετυχαινω ΠΑΝΤΑ να διαφωνει με ασχημο τροπο. τυχαιο? δε νομιζω...
Πόσο δίκιο εχεις πραγματικά , με συγκινει που υπαρχουν εστω και καποιοι εκπαιδευτικοι που σκεφτονται ετσι. Κι εμενα η μικρη μου τελειωνει τα νηπια φετος με μια υπεροχη νηπιαγωγο και σημερα πηγα να τη γραψω στο δημοτικο. Δε σου κρυβω πως εχω πολλα αγχη διοτι η περιοδος του δημοτικου θεωρω πως ειναι σημαντικοτατη στη μετεπειτα σχολικη ζωη του παιδιου κι απο θεμα μαθησης αλλα και συμπεριφορας. Μακαρι να εχουμε καποιο δασκαλο/α που να σκεφτεται οπως εσυ! Να σου ζησει το παιδακι σου και να χαιρεσαι την οικογενεια σου.
Πω πω...με άγχωσες!