Προβληματισμοί στον 7ο μήνα
Γειά σας μανούλες,
θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου….
Εχω ένα κοριτσάκι 19 μηνών και είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου…. στα μέσα του 7ου μήνα και περιμένω αγοράκι αυτή τη φορά.
Εχουν λοιπόν αρχίσει διάφοροι προβληματισμοί… οι σκέψεις οι ατελείωτες….
Γενικώς έχω ταλαιπωρηθεί σε αυτήν την εγκυμοσύνη σε αντίθεση με την πρώτη που δεν ήθελα να τελειώσει με τίποτα και πάλι θα την πέρναγα απο την αρχή με μεγάλη ευκολία. Κουβαλάω καμιά 10αριά κιλά απο την πρώτη εγκυμοσύνη, έπαθα αποκόλληση στη 10η βδομάδα με αποτέλεσμα να μείνω στο κρεββάτι 1μήνα και να βάλω γρήγορα τα πρώτα 3κιλά. Η δε όρεξη μου; Στα ύψη,μπορώ ακόμα και τώρα να φάω και το τραπέζι…. αποτέλεσμα ειναι να έχω βάλει ήδη 13 κιλά στις 27 εβδομάδες. Γενικώς ζορίζομαι γιατί έχω και ένα αυτοάνοσο που με αναγκάζει να παίρνω τρελλές ποσότητες κορτιζόνης και εχω πρηστεί συν της άλλης.
Και τώρα πάμε στο συναισθηματικό κομμάτι που γι’ αυτο ξεκίνησα και να σας γράψω…
Περιμένω την ημέρα της γέννησης του γιού μου με αγωνία…. για πολλά πράγματα όμως και όχι μόνο για τη χαρά του μωρού στην οικογένεια….
Απο τη μία θέλω να γεννηθεί ένα γερό μωρό και να ξαναμπούμε στον ρυθμό της ζωής μας…. αλλα…θα μπούμε; Πότε; Ξέρω οτι τον πρώτο καιρό θα γίνεται χαμός στο σπίτι μας, κούραση, νεύρα, ξενύχτια… συν το γεγονός οτι ο άντρας μου μάλλον θα φύγει ταξίδι με τη δουλειά του 20 μέρες μετά τη γέννα και θα λείπει 50 μέρες. Εδώ έρχονται και οι φόβοι…. θα τα καταφέρω;
Έχω βοήθεια απο τη μαμά μου αλλα το συναισθηματικό και ψυχολογικό κομμάτι ποιός θα μου το καλύψει; Είμαι ικανή να τα καταφέρω όλα και σωστά;
Και μετά σκέφτομαι την ώρα της γέννας…. θυμάμαι πώς μου έφυγαν τα δάκρυα μόλις μου έδειξαν τη κόρη μου…. και το θυμάμαι σα χτές…. και σκεπτόμενη τη στιγμή που θα δώ το γιό μου, μου έρχονται πάλι κλάμματα απο τώρα….. γιατί όμως; Για ποιό απ’ όλα; Που θα τον δώ για πρώτη φορά; Που θα φύγει απο τη κοιλιά μου; Που δεν θα με ξανακλοτσήσει άλλο μωρό;
Δεν μπορεί το σώμα μου -λόγω της πάθησης μου- να αντέξει κι άλλη εγκυμοσύνη… Που έκλεισα σα μαμά; Που δε θα ξαναφουσκώσει η κοιλιά μου μ’ ένα μωρό; Που θα μεγαλώσει κι αυτό το πλασματάκι τόοοσο γρήγορα; Και τόσα άλλα…..
Και μετά η σκέψη του γυρισμού στο σπίτι… Πάλι θυμάμαι οτι όταν μπήκα σπίτι μας με τη κόρη μου, ξέσπασα σε κλάμματα….. που όλα είχαν πάει καλά και είχαμε ένα γερό παιδάκι στα χέρια μας, να το μεγαλώσουμε και να του δώσουμε όλη μας την άγαπη….. τώρα…… με σκέφτομαι να μπαίνω σπίτι με το γιό μου και με πιάνουν πάλι απο τώρα τα κλάμματα… Γιατί; Απο την ίδια σκέψη, που όλα πήγαν καλά; Που μου έλειψε τόσο πολύ ο άγγελος μου αυτές τις 4-5μέρες που ήμουν στο μαιευτήριο; Γιατί ενώ ξεκινάει κάτι καινούριο και όμορφο, εμένα με πιάνει πανικός για το θηλασμό; Τα ξυπνήματα μες τη νύχτα; Οτι μπορεί να ξυπνάει και η κόρη μου απο το μωρό και να γίνεται χαμός; Μου ‘ρχεται να τσιρίξω!!!!!
Απο τη μία θέλω να φτάσει γρήγορα η γέννα γιατι η εγκυμοσύνη μου είναι δύσκολη και δεν ευχαριστιέμαι ούτε τη κορούλα μου, ούτε τον άντρα μου… δεν έλεγχω τα νεύρα μου αλλα ούτε το σώμα μου που έχει γίνει χάλια….. ήμουν μια κοπελίτσα στα 50 κιλά για τουλάχιστον 15 χρόνια και τώρα είμαι 77….. Απ’ την αλλη δεν θέλω να τελειώσει κι ας περνάω δύσκολα…. με θλίβει το γεγονός οτι δεν θα ξανανιώσω κλοτσιά στη κοιλιά και όλο αυτό το ωραίο συναίσθημα του να κουβαλάς μια ψυχούλα που περιμένεις να ακούσεις να κάνει το πρώτο «ουααα» της ζωής του και αργότερα να σε λέει «μαμά»!!!!!
Εχω πελαγώσει…
Ελπίζω να είμαι σε λογικά πλαίσια άκομα και να μην τα έχω χάσει…. Ελπίζω κι άλλες μαμάδες να είχαν τις ίδιες σκέψεις…
Ευχαριστώ για το χρόνο σας….
Η μαμά Σ.
ώχ κορίτσι μου, εγώ κουράστηκα να διαβάζω όλες αυτές τις ανησυχίες σου, εσύ δεν κουράζεσαι να τα σκέφτεσαι όλα αυτά ; (με χιούμορ πάντα). Κι εγώ περιμένω το δευτερο παιδάκι μου, μπήκα στην 36 εβδομάδα και απο στιγμή σε στιγμή είμαι πλέον σε ετοιμότητα. Συν της άλλης, έχω κι ενα κοριτσάκι 2,5 χρονών που κρέμεται συνέχεια απο πάνω μου. Τι να κάνω, μόνη μου την μεγαλώνω και μόνη μου θα τα μεγαλώσω και τα 2. Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία σκέψεων για το τι θα ακολουθήσει, φαντάζομαι τι με περιμένει κι εμένα κι εσένα. Αλλα να αρχίζω να τσιρίζω στην σκέψη και μόνο οτι θα ξυπνάει το μωρό στην νύχτα και μπορεί να ξυπνάει και η κορούλα μου, λίγο υπερβολικό δεν ακούγεται? Στο κάτω κάτω 2-3 μήνες θα κρατήσει όλο αυτό. Τουλάχιστον μετά θα μπορείς να κοιμάσαι και..πέντε ώρες σερί το βράδυ. Να σου πω την αλήθεια διαβάζοντας το κείμενο, η σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό και γνώμη μου είναι φυσικά είναι οτι επιδιώκεις απο τώρα τον ερχομό της επιλόχειας κατάθληψης. Ειναι πολύ νωρίς ακόμα για να βάλεις τον εαυτό σου σε αυτή την διαδιακασία. Θα σε συμβούλευα να εστιάσεις την προσοχή σου περισσότερο στο θέμα των κιλών γιατί είναι πολύ νωρίς ακόμα να έχεις θέμα με οιδήματα. Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη πήρα 22 ολόκληρα κιλά. Και οι 2 μας ξέρουμε οτι τα σκασμένα, δεν χάνονται ευκολα. Ηθελα να χάσω άλλα 5 και έμεινα πάλι έγκυος. Τώρα στην 36η εβδομάδα έχω βάλει 11 και πάλι τα θεωρώ πολλά. Τουλάχιστον δεν έχω θέμα με πρίξιμο στα πόδια. Οπότε λοιπόν πρόσεχε την διατροφή σου και απόλαυσε τον ελευθερο χρόνο που έχεις για την κόρη σου και τον άντρα σου. Καλή λευτεριά!
Το πηρε λεει το μικροβιο οταν καποια στιγμη χτυπησε το καλαμι της στο κηπο του σπιτιου μας....ειχε κανει πολλες αγωγες αλλα τιποτα,οταν εκανε ενδοφλεβια στο νοσοκομειο,τοτε πια της περασε....εκατσε μερικες μερες...6-7.Τωρα εσυ βεβαια λογω εγκυμοσυνης μπορει να μην μπορεις να παρεις πολυ δυνατη αντιβιωση....τι να πω....θα περασει ομως μην στεναχωριεσαι....απλα προσεχε το!Αντε με το καλο το μωρο...
Auton pernaw akoma apo tn arxi Ts agkumosinis m mexri k twra.... :( Pou tha Paei tha tn nikisw.... Pws to kseperase? Ekane megalo diastima agwgi antiviosis? Sorry pou Rwtaw alla exw arxisi k xanw Ts elpeides m Oti tha ginw kala prin Gennisw... K se esena me to Kalo na kratiseis to paidaki s stn agkalia s....
Ιωαννα μου,ποτε δεν ημουν αχαριστη,ειμαι παντα ευγνωμων που εζησα και ζω τη χαρα της εγκυμοσυνης και τη γεννηση ενος παιδιου....το εχω σκεφτει πολλες φορες και παντα ευχομαι για ολες εκεινες τις γυναικες που θελουν ενα παιδακι και κανουν τα παντα γι'αυτο να τους πανε ολα καλα στο τελος και να σταματησει ο γολγοθας τους!Οπως και με τη μικρη μου,που αντιμετωπισαμε ενα σοβαρο προβλημα αλεργιας τους πρωτους μηνες της ζωης της,οταν με επιαναν τα κλαμματα πανω απο τη καλαθουνα της απο την απελπισια,τη κουραση,το απιστευτο ξενυχτι απο πανω της,αμεσως σκεφτομουν.."ντροπη,αλλα παιδακια εχουν απιστευτα σοβαρα προβληματα,μαμαδες που καρδιοχτυπουν για το αν θα ζησει το παιδι τους και γω κλαιω για μια αλεργια?θα περασει που θα παει..."Παντα οταν προσευχομαι για το δικο μου παιδι,προσευχομαι για ολα τα παιδακια!Ειναι ενα θαυμα και ευχομαι ολες οι γυναικες να το βιωσουν...εστω κι αν υοθετησουν,μανα ειναι αυτη που το μεγαλωνει το παιδι με την αγαπη της,δεν ειναι απαραιτητα αυτη που το γεννησε...ισως καποιες γυναικες να πρεπει να περασουν πιο δυσκολα μεχρι να γινουν μανες....αλλα δεν ξερουμε ποτε τι φυλαει η ζωη για την καθεμια μας παρακατω... Μαμα Κ. μη μου πεις οτι περασες ερυσιπελα...το ειχε η μαμα μου....α!και ο δικος μου αντρας ειναι στο πολεμικο ναυτικο....σε καταλαβαινω...κουραγιο και με το καλο!ευχομαι να κανεις και τριτο παιδακι καποια στιγμη!
Eimai mama se ena agoraki 17 minon k eimai egkuos sto deutero paidaki m pou eimai 17 evdomades... I prwti m egkuomisini eixa provlima me tn sako tou mwrou pou dn megalone k perimena na to xaso etsi mou eipe o giatros... Perimena se ena thauma egw k opws egine... Eftasa Gia tn auxeniki k ola itan Mia xara o sakos eftase sta fusiologika... K nai tote m eipan Oti exw k agoraki alla dn me enoikse... Gt ithela na genithi gero k dunato.... Stn tetarto mina arxise o golgothas Gia emanan... Sispaseis k prworos toketos... Me farmaka apo to Prwi mexri to Prwi kataferame na to stamatisoume... Alla I sispaseis kathe vdomada ekanan tn emfanisi tous... Mexri pou genisa 36vdomades +2imeres... K nai stn xronon tou giou m evala mprosta sto deutero k ilpiza Oti tha exw Kaliteri egkumosini... Exw Kaliteri egkumosini alla apo ena sovaro mikrovio pou kolisa xwris na kserw apo pou I apo poion konteva na xasw k to mwro k tn zwi m... Exw 2 1/2 mines pou pernw antiviosi k ta farmaka Gia tn egkumosini... Pou ksekinaw apo Ts 6 to Prwi k teleiono sts 12 to vradi... K ekana Gia Mia vdomada isagogi sto nosokomio Gia endoflevia agogi... K eimoun ksapla mexri exthes... Enoiwtha toso axristi pou dn mporousa na frontisw oute emenan oute to paidi m oute tn antra m... K dn mou eftane auto eixa k tn metakomisi pou ekei enoiwsa akoma poio polu axristi... K dn einai eukolo na koimasai me 4 maksilaria katw apo ta podia sou k dn prepei na ta kevasis apo ekei..(gt ekei exw to mikrovio) k olo auto tha to exw mexri na genisw opws k ta farmaka... Alla dn me noiazei to mono pou thelw einai na einai kala to paidi m... YG: thelw k Trito paidaki alla dn kserw AMA kanw meta apo auta... To mono pou xairomai einai Oti o Antras m k oi goneis m k sts duo egkumosines itan ta stirigmata...k Ts euxaristw Gia ola... Filia k koita mama S ola thetika I Zwi einai mikri k glukia.. Oso Ts xamogelas toso tha s xamogelaei... Ola kala tha sou pane... A...! K Antras m einai st polemiko nautiko k taksideuei k exei vardies... Egw mporei na mn tn exw stn genna... Alla ok as eimaste kala k as mn einai... K oso Gia ta kila egw mexri pou pantreutika eimoun 48 kila stn k Ligo prin mino egkuos st deutero eimoun 58... Tha ta xasoume meta...
Αχ βρε μανούλα πόσο σε καταλαβαίνω! Καμιά φορά σκέφτομαι και εγώ παρόμοια χωρίς καν να είμαι έγκυος, απλά και μόνο με τη σκέψη ενός δεύτερου παιδιού. Την πρώτη φορά δε ξέρεις και δεν έχεις σκέψεις διάφορες, τη δεύτερη φορά όμως αρχίζεις χωρίς να θέλεις και κάνεις συγκρίσεις με τη πρώτη φορά. Και συγκρίνεις καταστάσεις, συναισθήματα, στιγμές. Και δε ξέρεις πώς θα είναι. Θα είναι σα να τα ξαναζείς για δεύτερη φορά? (deja vue ένα πράγμα δηλαδή) Θα είναι το ίδιο πρωτόγνωρα με την πρώτη φορά? Είναι και αυτές οι ορμόνες τις εγκυμοσύνης που σε κάνουν να τα αισθάνεσαι όλα "πιο"! Κουράγιο μανούλα, να σκέφεσαι όλα τα όμορφα που θα έρθουν και τίποτα άλλο!
Τελικα πολλες γυναικες εχουν υποφερει ειτε για να μεινουν σε ενδιαφερουσα ειτε για να γεννησουν το παιδακι τους....λυπαμαι που δεν σου ηρθε ευκολα ενα μωρακι και επρεπε πρωτα να ταλαιπωρηθεις τοσο,οσο και η φιλη σου βεβαια...αλλα μη μου πεις οτι δεν θα ηθελες αλλο ενα παιδακι?δεν ενιωσες κατι μαγικο οταν γεννηθηκε το μωρο σου,παρολο που τελειωνε για σενα μια απιστευτη ταλαιπωρια? Οπως και να το κανουμε,οσο δυσκολα και αν περασε η καθε μία απο μας-και συνεχιζει να περναει-μπορουμε παντα να μιλαμε με εναν γλυκο λογο-ειδικα σε μια εγκυο-,δεν ειμαι αχαριστη,και ξερω ποσο "βολικα" μου ηρθαν καποια πραγματα,παρολο αυτα δεν θα παψω να αισθανομαι περιεργα που θα τελειωσει ολο αυτο,και που δεν θα ξαναγινω μαμα.... Να χαιρεσαι το παιδακι σου,και να προσεχεις παντα την υγεια σου...
Σε ευχαριστώ. Κι εσύ. Αυτό το συναίσθημα επιθυμίας για άλλη μια εγκυμοσύνη το έχω πολύ έντονο. Το νιώθω οδυνηρά έντονο επειδή ξέρω ότι δεν πρόκειται να το ξαναζήσω λόγω της εμμηνόπαυσης. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι δεν σε καταλαβαίνω. Αλλά ντρέπομαι να το λέω γιατί η άλλη κολλητή μου (που είναι και νονά της κόρης μου) είναι σε εμμηνόπαυση από τα 29 της και επιθυμεί διακαώς να κάνει ΕΝΑ παιδί. Τώρα θα κάνει πάλι μια προσπάθεια (με δανεικό ωάριο) κι αν δεν κάτσει θα υιοθετήσει. Για σκέψου κι αυτό... (ναι.. είμαστε μια παρέα "κουτσοί, στραβοί στον Αγ. Παντελεήμονα!!! :P) Γι'αυτό σου λεω αυτά που σου λέω. Επειδή έχω ζήσει την επιθυμία χωρίς ανταπόκριση. Εγώ κι εσύ τουλάχιστον καταφέραμε να το ζήσουμε έστω μια φορά! Άλλες που δεν θα το ζήσουν ποτέ????!! (Συνεχίζω να προσπαθώ να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα, παρόλο που ακούγομαι ολίγον bitch)!
Σας ευχαριστω πολυ για τα λογια σας και τις ευχες σας,ειναι καθυσηχαστικα μπορω να πω...Τωρα για σενα Ιωαννα μου,καταρχην δεν "λεω" οτι δεν μπορω να κανω αλλο παιδι,αυτη ειναι η πραγματικοτητα(αν δεν εχεις καποιο αυτοανοσο δεν μπορεις να γνωριζεις),εκτος βεβαια αν ειναι σκοπιμο να κανω 3-4 παιδια,που πολυ θα ηθελα,αλλα να τα βλεπω ξαπλωμενη απο το κρεββατι μου,γιατι το σωμα μου θα εχει παραδοσει....Οσο για το αν κλαψουριζω για τα κιλα μου,καλα κανω στη τελικη,πρωτον γιατι με επιβαρυνουν πολυ στο αυτοανοσο,και κατα δευτερον δεν καταλαβα?εμεις εγκυες δεν εχουμε δικαιωμα,να αισθανομαστε ομορφες και ποθητες απο τους αντρες μας?ποσο κακο σου φαινεται και αυτο? Δεν ειμαι 12 αλλα 35,ξερω πολυ καλα τα πολυ σοβαρα προβληματα που εχει ο κοσμος αυτη τη στιγμη,δεν ειμαι αχαριστη που εχω ηδη ενα παιδακι και θα φερω και αλλο ενα αυριο-μεθαυριο,αλλα για κατσε....οι προβληματισμοι μιας εγκυου ειναι τοσο χαζοι?ειναι κακο που με θλιβει το γεγονος οτι δεν θα μπορεσω να ξαναβιωσω τη μαγεια της εγκυμοσυνης και το πρωτο κλαμα ενος μωρου?δεν χρειαζεται να ξερνοβολας ολη μερα για 9μηνες για να εχεις δυσκολη εγκυμοσυνη.....ρωτα και μενα που καθε πρωι που ξυπναω θελω να τσιριξω απο τους πονους στα χερια και τα ποδια μου,και ομως σηκωνομαι, φροντιζω το παιδι μου και πηγαινω στην πολυ απαιτητικη δουλεια μου,και οταν πεφτω το βραδυ να ξαπλωσω,χρειαζομαι μιση ωρα μεχρι να ησυχασω απο τον πονο στο κορμι μου....δεν κλαιγομαι,επιλογη μου ηταν,ας μην εκανα παιδια....αλλα νομιζω οτι εχω καθε δικαιωμα να προβληματιζομαι,να κλαιω και να συγκινουμαι στην ιδεα της κλοτσιας στη κοιλια και στο πρωτο ακουσμα ενος μωρου που βγαινει απο σενα... Ελπιζω να εχεις ή να κανεις γρηγορα παιδακια...παντως τα λογια σου δεν ταιριαζουν σε γυναικα που εχει βιωσει μια εγκυμοσυνη και ενα τοκετο... Και να ξερεις οτι η αντιμετωπιση των συναισθηματων μας ειναι και αυτη μια αντιμετωπιση της πραγματικοτητας,και μπορει να ειναι και πολυ σκληρη καμια φορα....
Μαμά Σ., είμαι μητέρα ενός 3χρονου κοριτσιού το οποίο δυσκολεύτηκα απίστευτα να αποκτήσω. Πάλευα πάνω από 5 χρόνια, με αποτυχημένες εξωσωματικές και όντας σε πρόωρη κλιμακτήριο. Τελικά ευτυχώς κατάφερα να μείνω έγκυος και μάλιστα με φυσικό τρόπο, όμως η εγκυμοσύνη μου δεν ήταν εύκολη. Αναγκάστηκα να σταματήσω τη δουλειά από πολύ νωρίς και να μείνω στο κρεβάτι. Οπότε για να τα φέρουμε βόλτα ο σύζυγός μου πολλαπλασίασε τις ώρες εργασίας του (ευτυχώς τότε μπορούσε) και έλειπε όλη μέρα από το σπίτι. Από τον 5ο μήνα απέκτησα διαβήτη και εκτός από ειδική διατροφή, έκανα και ινσουλίνη. Στην εγκυμοσύνη μου έχασα 11 κιλά. Μετά το τέλος του θηλασμού ήρθε η εμμηνόπαυση. Πλέον έχω να δω περίοδο 2 χρόνια και είμαι μόλις 41 ετών. Έχω διαβήτη τύπου 2, έχω τρία διαφορετικά προβλήματα ταυτόχρονα στον θυρεοειδή και με την έλευση της εμμηνόπαυσης καταλαβαίνεις ότι το γήρας θα έρθει πριν την ώρα του. Εμένα αυτά που έγραψες μου ακούστηκαν αλαζονικά, όχι επειδή σε σύγκρινα με τον εαυτό μου. Αλλά επειδή σε σύγκρινα με μια από τις κολλητές μου φίλες που έκανε 9 φορές εξωσωματική μέχρι να αποκτήσει το παιδί της, που πέρασε σχεδόν όλη της την τραγικά δύσκολη εγκυμοσύνη στο νοσοκομείο, που ξύπνησε ένα πρωί στον 7ο μήνα μέσα σε μια λίμνη αίματος και που γέννησε το μωρό της πρόωρο και με κίνδυνο της ζωής της. Κι επίσης επειδή σκέφτηκα την μητέρα μου η οποία ήταν αναγκασμένη να μεγαλώσει τα δύο της παιδιά μόνη εντελώς, γιατί ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και έλειπε για μήνες (χρόνια την εποχή εκείνη)! Όπως είπα και σε προηγούμενο post, δεν ήθελα να σε κακίσω. Ήθελα μόνο να σε ταρακουνήσω για να δεις ότι αυτά που έχεις είναι σούπερ, παρά τα προβλήματα, μπροστά σε άλλους. Με το καλό το παιδάκι σου.
Οι αγκαλιές που θα έχεις εκτός κοιλιάς, θα αντικαταστήσουν πολύ καλύτερα τις κλοτσιές εντός κοιλιάς!!! Πίστεψε με το ίδιο νιώθουμε όλες ή τουλάχιστον πολλές! Τα καλύτερα έρχονται... Αυτό να θυμάσαι μόνο! Με το καλό!
Κατερίνα, δεν είχα πρόθεση να κάνω επίδειξη της γνώσης μου στη Αγγλική. Ορισμένες φορές μου είναι πιο προσφιλής γλώσσα εκφρασης από την Ελληνική και την χρησιμοποιώ λογοτεχνική αδεία.. Πέραν τούτου, σου πέρασε από μυαλό ότι μερικές φορές ωφελεί καλύτερα να ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα, ιδίως όταν τα χειρότερα που υπάρχουν δίπλα μας, μας αποδεικνύουν πόσο καλά είμαστε εμείς? Υπό αυτό το πρίσμα διατύπωσα το (ομολογουμένως αυστηρό και επικριτικό) σκεπτικό μου. Εύχομαι καλή λευτεριά και στις δυο σας.
Μια χαρά φυσιολογικές ανησυχίες ειναι αυτές που έχεις, μην ανησυχείς!!! Έχω ενα αγοράκι 32 μηνών και στη σκέψη ενός δεύτερου μωρού τρομαζω, αλλα θα το προσπαθήσω!!! Σίγουρα οι μανουλες που σου απάντησαν πο πάνω και έχουν δυο παιδάκια, σε νιώθουν καλύτερα, απλά ήθελα να σου πω μια γλυκιά κουβέντα!!! Ιωάννα 1971 δεν σε έβαλαν κριτή των πάντων, η κοπέλα εξέφρασε τις ανησυχίες, αν σου φαίνονται χαζες, ασχολησου με τα δικά σου προβλήματα. Και αμάν πια με αυτές τις αγγλικές φράσεις εξυπναδας, στην Ελλάδα ζείτε, όχι στη Νέα Υόρκη!
Είπα κι εγώ διαβάζοντας, θα έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα η κοπέλα. Κι εσύ κλαψο-κλαψουρίζεις επειδή πήρες μερικά κιλά παραπάνω? Πρόβλημα είναι αυτό? Τι να πουν οι γυναίκες που ζουν 9 μήνες ξερνώντας όλη μέρα? Για να μη σου πω χειρότερα. Έχεις ήδη ένα παιδί και ετοιμάζεσαι να φέρεις στον κόσμο το δεύτερο και κλαίγεσαι από τώρα γιατί (λες) ότι δεν μπορείς να κάνεις κι άλλο? Σκέψου ότι άλλες γυναίκες παλεύουν χρόνια και λιώνουν στις εξωσωματικές για να κάνουν ένα παιδί με το ζόρι. Come on!! Τι να πω για όλα τα υπόλοιπα... Πόσων χρονών είσαι??? 12?? Γιατί σαν 12 αντιμετωπίζεις την κατάσταση. Grow up. Immediately! Είσαι μάνα δυο παιδιών. Τελικά not that it's any of my business αλλά αφού έγραψες αυτά που έγραψες, να σου πω ότι ο κόσμος γύρω σου έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Σοβαρέψου κοπελιά! Έλεος.
Η κοπέλα έγραψε τους προβληματισμούς της, ψάχνοντας για συμπαράσταση, η έλλειψη ενσυναίσθησης που φανερώνεις είναι καταπληκτική!!! κ αυτή η ενσυνείδητη επίδειξη των αγγλικών σου γνώσεων ομολογώ just a tad απωθητική! Στο Ελλάντα σκεφτόμαστε και μιλάμε Ελληνικά ;-P Κοπελιά μου είμαι το πολύ καναδυό εβδομάδες πριν γεννήσω το δεύτερο μου παιδάκι, παρόμοιους προβληματισμούς είχα κ εγώ, με εύκολη εγκυμοσύνη αν εξαιρέσεις το πρώτο τρίμηνο που ήταν άσχημο και χωρίς το αυτοάνοσο που ταλαιπωρεί εσένα. Είναι λογικό να αισθάνεσαι έτσι, πάντως τις τελευταίες εβδομάδες σε μένα πλέον το άγχος έδωσε την θέση του σε μια γλυκιά προσμονή. Πιθανότατα το ίδιο θα γίνει κ με σένα :-) και όσο για τα κιλά, πίστεψε με θα τα χάσεις! κι αν σου μείνουν και 2-3, δε χάθηκε ο κόσμος, θα είσαι πιο juicy, (καλά το είπα Iωάννα1971;)
Αγαπητη μανουλα.. στην εγκυμοσυνη τα παντα φανταζουν τεραστια.. ειμαι 26 ετων και εχω 2 παιδια.. η κορη μου ειναι 3,5 ετων και ο γιος μου 19 μηνων.. ανησυχουσα και εγω για την ταλαιπωρια και πως θα οργανωθουμε με 2 παιδια. ο γιος μου ηταν τοσο συνεργασιμο παιδακι απο αυτα που λες τετοια να χα και 10 παιδια.. μπορω να πω οτι με κουρασε ελαχιστα.. απο 5 μηνων ειχαμε μπει στην σειρα μας... ουτε ξυπναγε ουτε γκρινια, μονο οταν αρρωσταινει. οσο για τα κιλα και εγω ξεκινησα απο 48 πηρα 20 στην κορη και αλλα 7,5 στον γιο και εφτασα 75,5. μολις σταματησα με τον θηλασμο αρχισα μια διατροφη και τωρα εχασα τα 16,5. θα τα χασεις σιγα σιγα. ο αντρας μου λειπει ολη μερα στην δουλεια αλλα ειχα την μανα μου, ηρθε και εμεινε μαζι μου 2 μηνες, με βοηθησε πολυ με τα παιδια και ηξερα οτι υπαρχει καποιος εκει αν με επιαναν τα συναισθηματικα μου.. με το καλο να ερθει ο γιοκας σου και ολα θα τα καταφερεις..
Kαλη μου κοπελα,ειμαι 30 χρονων...Εχω 5 παιδια.Το 5 ηρθε πριν 2 μηνες.Περασα δυσκολα,αλλα καμια ανυσυχια δεν με πλησιασε,οχι γιατι ειμαι καλυτερη απο σενα,αλλα δεν αφησα το νου μου να τρεχει.Ασε τα κιλα,αστα ολα στην ωρα τους ναρθουν.Μην αφηνεις το μυαλο σου να τρεχει,σε μελλοντικες σκεψεις.Ολα στο χρονο τους.Το μπεμπακι σου,θα γεννηθει καλα,και θα το θηλαζεις και θα τα καταφερεις.Εγω θηλαζω καθε μια ωρα,παιζω με τα παιδια,βγαινω εξω και θηλαζω σε καθε γωνια που θα βρεθω(χαχαχα),και το διακομωδω.Τι θελω να πω??ολα ειναι στο νου μας.Στον τροπο σκεψης μας.Γιατι να σκεφτεσαι,νευρα,θυλασμος,κλπ???σκεψου:θυλασμος,παιχνιδι με το κοριτσακι σου,η χαρα του οτι ενα καινουργιο μελος ερχεται.....Αντι να σκεφτεσαι τα αρνητικα,που στην τελικη ειναι πιθανων να μην υπαρχουν.Το βραδυ,ναι θαθ θυλαζεις το μωρακι,αλλα ειναι απαραιτητο να κλαιει?και να ξεσηκωνει το αλλο??Οχι!!!!!δεν καταλαβαινουν τα δικα μου 4,οτι υπαρχει μωρο!!!οποτε βγαλε ολες τις σκεψεις σου,απολαυσε τους μηνες που το ευλογημενο αγγελουδι σου μεγαλωνει,και επισης απολαυσε την ελευση του,με ηρεμια,και προγραμμα.Ασε,το χρονο να φερει τις καταστασεις,και μην σκεφτεσαι προκαταβολικα!!!!Αληθεια σου λεω,σκεφτομαστε πολλααααα,πελαγωνουμε,και στο τελος αλλα ερχονται!!!!Ειμαι σιγουρη θα τα καταφερεις!!!!ο Θεος θαναι μαζι σου,μιλησε του,ζητησε του ναναι αισθητα κοντα σου!!!!Εαν θελεις να μιλησουμε,στειλε μου email:heart.07@hotmail.com Kαλη συνεχεια-ολα θα πανε υπεροχα-απολαυσε το!!!!!! Επισης τα κιλα,με μια σχετικη διαιτα μετα,θα φυγουν!!!κιλα ειναι...μην στεναχωριεσαι,επειτα μωρα κουβαλαμε,δικαιολογουμαστε!!!!!
ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ Σ, ΕΧΩ ΔΥΟ ΓΙΟΥΣ 16 ΚΑΙ 13 ΕΤΩΝ. ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ. ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΦΟΒΙΕΣ, ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ. ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ. ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. ΑΠΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ. ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ. ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ.
Βεβαια καλη μου κι ειναι λογικοτατα ολα αυτα!!!!! Οι σκεψεις σου οι φοβιες σου το αγχος σου!!!!! Με το καλο να σου ερθει το γιοκαρινι και να ευχαριστεις την Παναγιτσα που σου εστειλε αυτα τα δυο πλασματακια!!!! Οσο για την απουσια του αντρουλη σου.... μια χαρουλα θα τα καταφερεις μη φοβου!!!!! Η μανουλα αντεχει πολυυυυυυυυυυυ περισσοτερο απ΄ οσο θα πιστευε κανεις!!!!! Σε φιλω!!!!!
koukla eimai nea manoula h koroula mou einai molis 6 mhnon apo auta poy grafeis mou thymizeis polu emena ston 7 mhna fantasou egw hmoun teleios monh mias kai exw xasei thn mhtera mou 2 xronwn kai ston 8o mhna kai ton patera mou ,fantasou pshxologia ena tha sou pw prospathise na mhn anxonese zhthse vohtheia apo thn mhtera sou kai xalarose ligo gia sena kai to mwraki sou ola tha ftiaksoun tha deis !!!ola tha pane teleia!!!!!!!!!!!!!!
αγαπητή μανούλα.....έχω μία κορούλα 20 μηνών, είμαι 28 εβδομάδων έγκυος (7μηνών δλδ) περιμένω γιο, έπαθα χοντρή αποκόλληση στη 10η εβδομάδα και νοσηλεύτηκα 5 μέρες και ξανασηκώθηκα σχεδόν μετά από 1 μήνα από το κρεβάτι μου...έχω βάλει 12 κιλά και έχω παρακαταθήκη 10 από τη προηγούμενη εγκυμοσύνη, η μόνη μας διαφορά το αυτοάνοσο και η κορτιζόνη που παίρνεις. έχουμε ακριβώς τις ίδιες σκέψεις και ανησυχίες και ταλαιπωρούμαι όσο φαντάζεσαι. τί να πω ελπίζω να τα καταφέρουμε...που σίγουρα θα τα καταφέρουμε όπως όλες οι μανούλες σ αυτό τον πλανήτη. με το καλό και στις 2 μας.....και να θυμάσαι ( όπως θυμάμαι ) δεν είμαστε μόνες!!!!! μαμά Άννα :)