Βοήθεια! Πώς να «αντιμετωπίσω» τα ανυπάκουα δίδυμα μου;
Εχω διδυμα 17 μηνων, τον Βασιλη και την Κωνσταντινα.
Βοηθεια δε θα ελεγα οτι εχω ιδιαιτερη, περα απο τη μαμα μου που επειδη μενει λιγο μακρια δεν μπορει να ερχεται και καθημερινα… Ο συζυγος δουλευει και ερχεται βραδυ που σημαινει οτι οοολα τα κανω μονη μου! Διπλα ταισματα, διπλα πλυσιματα, διπλη ταυτοχρονη προσοχη, διπλα ολα!
Ομως… νιωθω καποιες φορες πως οι δυναμεις με εγκαταλειπουν..! Εχω επισκεφτει πολλες φορες παιδοψυχολογο για να παρω συμβουλες για το τι να κανω πιο σωστα! Ομως… δεν ειναι εφικτη παντα η λυση..! Το θεμα μου λοιπον ειναι η ανυπακοη… οτι κι αν πω, οπως κι αν το πω… απλα… ΔΕ ΜΕ ΑΚΟΥΝΕ!!!! Και δεν λεω συνεχεια οχι και μη για να μην το συνηθιζουν. Ομως δεν ακουνε ΤΙΠΟΤΑ!!!!
Δεν αντεχω και ουτε θελω να γινομαι η υστερικη μαμα… τι προτεινετε;;;
μαμά Κατερίνα
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε ευχαριστω πολυ Ευη μου :-)
ΕΧΩ ΔΙΔΥΜΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ 4,5 ΧΡΟΝΩΝ.ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΦΑΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ. ΘΕΛΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ. ΣΚΕΨΟΥ ΠΟΣΟ ΤΥΧΕΡΗ ΕΙΣΑΙ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΑ 2 ΠΑΙΔΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΟ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ. ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΥΠΤΕΙΣ ΣΕ ΚΛΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΩΝΕΣ. ΜΕΤΑ ΤΑ 2 ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΛΕΣ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΥΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΑΖΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ. ΘΑ ΒΑΛΕΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ. ΣΕ ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΑΚΟΥΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ? ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ? ΕΞΩ? ΘΑ ΜΑΛΩΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΟΛΟ ΜΗ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΥΠΑΚΟΗ. ΕΓΩ ΤΑ ΑΦΗΝΩ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΝΑ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥΣ. ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΧΩ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ ΝΑ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΠΟΤΕ. ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΑ ΛΙΓΟ...
καλημέρα, είμαι και εγώ μαμά 3 αγοριών (τα δύο είναι δίδυμα), οπότε μπορώ να καταλάβω την κούραση, την έλλειψη ηρεμίας και τα νεύρα. όμως πραγματικά το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή και καλή διάθεση! τα παιδιά σου είναι ακόμη πολύ μικρά για να καταλαβαίνουν τα πάντα. σε αυτή την ηλικία τα παιδιά συνήθως περνάνε μια φάση ανεξαρτητοποίησης και θέλουν να δοκιμάζουν τα όρια των γονιών! θα περάσει... Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο της mary ml. Το σχόλιο κάποιας μαμάς για το ξύλο το προσπερνάω, γιατί το θεωρώ μια εντελώς αναχρονιστική μέθοδο για τη σημερινή εποχή... Κατερίνα, αν θέλεις, μπορείς να βρεις κάποια ενδιαφέροντα άρθρα για τα δίδυμα στο site www.mytwins.gr!
Σε ευχαριστω πολυ :-), θα το κοιταξω :-))
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχεις φτάσει στα όριά σου, καταλαβαίνω την κούραση και την απόγνωσή σου, πιστεύω ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, τα παιδάκια σου είναι μικρά ακόμα για να καταλαβαίνουν από κανόνες και από τα πρέπει των μεγάλων! Προσπάθησε να κάνεις πράγματα για να εκτονώνουν την ενέργειά τους, βόλτες σε παιδικές χαρές και πάρκα, παιχνίδια πολλά μαζί τους (όσο κουραστικό κι αν είναι, όσες δουλειές κι αν πρέπει να κάνεις). Θα σε παρακαλούσα μόνο ένα πράγμα, μην τα δείρεις όπως σου πρότεινε μια μαμά (εκτός αν ήταν χιούμορ και δεν το κατάλαβα), οι ξυλιές στον πωπό μόνο υπερένταση και παραπάνω εκνευρισμό μπορεί να φέρουν, άσε που στο μυαλό του παιδιού το ξύλο μεταφράζεται στο ότι "η μαμά δεν με αγαπάει". Και τέλος αυτό που έχω καταλάβει εγώ από την μητρότητα είναι ότι χρειάζεται απέραντη υπομονή, γιατί κάθε ηλικία έχει τις φάσεις της και τα προβλήματά της!
Σε ευχαριστω πολυ Μαιρη μου :-)
Κε Αντωνη διακρινω μια επιθετικοτητα στο σχολιο σας! Δε θυμαμαι να εγραψα καπου ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΗΔΗΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ!!!!!Ζητησα τη γνωμη αλλων μαμαδων απλα γιατι θεωρω πως ισως υπαρχει κατι εξτρα που μπορω να κανω! Σαφως κ ολη μερα ειμαστε χαδια,αγκαλιες κ παιχνιδια αλλα αυτο δε σημαινει οτι δε θα υπαρχουν ορια! Δηλ αν βρουν "παιχνιδι" το να σπασουν τα τζαμια θα τα αφησω γιατι απλα πρεπει να χαρουν αυτο που θεωρουν παιχνιδι;;Οσο για το αν χρειαζομαι ψυχολογο δε νομιζω πως ενα ποστ με καθιστα αρρωστη στην ψυχη....! Κ ουτε με ξερετε ως μαμα κ ως ανθρωπο για να με "κρινετε"..!στην παιδοψυχολογο πηγα ωστε να μαθω καποια "tips" για την ψυχολογια τους..δε νομιζω οτι ειναι κατακριτεο...νομιζα πως στη συγκεκριμενη σελιδα μπορουμε να παραθετουμε κ να μοιραζομαστε διαφορα θεματα για τα παιδια..δε φανταζομουν οτι κρινομαστε κ ως γονεις! Οπως κ να εχει..σας ευχαριστω πολυ για τις "συμβουλες" σας...
Σε βρίσκω απόλυτα σωστή , και λογικο να ρωτάς για να μάθεις απο άλλες μαμάδες και εγω σε οτι "σκαλωνω" ρωτάω μαμάδες που έχουν περάσει αυτές τις φάσεις πως το αντιμετώπισαν και αναλόγως το προσαρμωζω στα δικά μου κριτήρια κ προχωρω! Αλλα αυτό για τον ψυχολόγο ενώ ήταν λίγο τραβηγμένο , ε δεν πιστεύω οτι υπάρχουν ακόμα άτομα που πιστεύουν οτι ο ψυχολόγος ειναι για αρρωστες ψυχές ! Ο ψυχίατρος ναι ! Ο ψυχολόγος καμία σχέση ! Γιαυτο μην " φορτωνεις" που στο προτείνει δεν ειναι κάτι υποτιμητικό ! Εύχομαι να βρεις μια λύση για να μπορείς να περνάς τη μερα σου πιο ήρεμα και χωρίς φωνές γτ με 2 ζιζανια να τρέχουν πέρα δώθε ούτε τουαλέτα δεν θα πρόλαβενεις να πηγαίνεις ποσο μάλλον αν δεν σε ακούνε και φοβάσαι για την σωματική τους ακεραιότητα !!!
Δε "φορτωσα" απλα βρηκα λιγο "επιθετικο" το σχολιο :-), anyway...ολοι το καλυτερο θελουμε για τα παιδια μας απλα θελησα να μοιραστω τισ αποριεσ μου μαζι σας ! Σασ ευχαριστω πολυ ολες τις μανουλες <3
Κα Κατερίνα, δεν σ' ακούνε και λες ότι δεν αντέχεις? Για ψάξτο καλύτερα, ρώτησε άλλες μαμάδες να δεις τι σε περιμένει αργότερα. Ποιός σου είπε ότι το μεγάλωμα των παιδιών είναι στρωμένο με ..ροδοπέταλα? Σοβαρολογείς? Ας ξεκινήσουν παιδικό, νήπια και σχολεία και θα ανακαλύψεις και 'συ ότι ...η υπομονή δεν έχει όρια. Για εφηβεία δεν κάνω λόγο, εκει η υπομονή μετριέται ..με τόνους. Η υπομονή σου που κάνεις εσύ τώρα, είναι ...κάτι γραμμάρια, ούτε καν κιλό! Και δεν αντέχεις από τώρα! Για κάτσε δίπλα τους και γέλα μαζί τους, παίξε μαζί τους, γίνε και πάλι παιδί μαζί τους, ζήσε την κάθε μέρα τους.Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά μας, πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια.Δεν χρειάζεται πολύ στεναχώρια, αγάπη και χαρά είναι τα παιδιά μας. Δυστυχώς όταν το καταλαβαίνουμε αυτό, είναι αργά, έχουν μεγαλώσει!! Ξέρεις τι σημαίνει ανυπακοή? Σημαίνει ότι δεν κάνουν αυτό που έχεις εσύ στο κεφάλι σου σαν καλό για αυτά, αλλά κάνουν κάτι άλλο, αυτό που τους αρέσει, αυτό που έχουν αυτά στο κεφάλι τους σαν καλό. Για ψάξτο, μήπως αυτό που θέλουν δεν είναι κακό, αλλά καλό? Μήπως τα λες να κάνουν κάτι που δεν τους αρέσει? Η ζωή τους είναι το παιχνίδι γι' αυτά, μην τους το στερείς.Χώρια που μπορεί να είναι ανεξάρτητοι χαρακτήρες, με δυνατή προσωπικότητα (ίσως και το πιο πιθανόν). Γιατί να είσαι απόλυτη?Ρίξε λίγο νερό ..στο κρασί σου. Αργότερα το ..κρασί σου θα είναι μονίμως ..νερομένο. Οι μεγαλύτερες μαμάδες καταλαβαίνουν τα λόγια μου. Χάιδεψέ τα, αγκάλιασέ τα, φίλησέ τα, αγάπησέ τα, τα παιδιά αγάπη και παιχνίδι θέλουν, μ' αυτά μεγαλώνουν, μην τους τα στερήσεις ποτέ. Άντε να αγκαλιάσω εγώ τους ..μανταχαλάδες μου.Πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τόσο γρήγορα? Όσο την φροντίδα τους την έχεις για βάρος, τότε το βάρος θα είναι πάντα διπλό.Αν όμως την φροντίδα τους την έχεις για παιχνίδι και την κάνεις με χαρά, τότε η χαρά σου θα είναι διπλή. Το πρόβλημά σου είναι ο λάθος τρόπος που βλέπεις τα πράγματα. Και εγώ όταν ημουν νεώτερος έκανα το ίδιο λάθος (όπως και οι περισσότεροι από εμάς ίσως).Το πρόβλημα το έχεις εσύ.Αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια από ψυχολόγο, είσαι εσύ και όχι τα παιδιά σου, και δεν είναι κακό να ζητήσεις βοήθεια. Και εμείς τρέχαμε σε παιδοψυχολόγους (κάθε συνεδρεία την πληρώναμε αρκετά), όσπου να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα είναι μάσα μας και είναι το πως βλέπουμε τα πράγματα(με την βοήθεια ψυχολόγου βεβαίως). Ψάξε την ψυχή σου και θα βρεις την λύση.Η περίπτωσή σου μοιάζει πολύ με την δική μας. Σ' ευχαριστώ.
νομιζω πως περνας πολυ χρονο με τα μικρα και σε καβαλανε....αυτα που περιγραφεις τα κανουν ολα τα παιδακαι σε αυτη την ηλικια....δωσε τους θετικα ερεθισματα αντι για να τα μαλωνεις... πχ. επιβραβευε καθε καλη συμπεριφορα και αγνοησε την κακη...κανε την εκπληξη και αντι να φωναζεις αγνοησε τα...
Σ´ευχαριστω πολυ Effie :-)
H παιδοψυχολόγος στο σχολείο μας έχει πει ότι τα όρια τα θέτουν οι γονείς, δεν είναι διαπραγματεύσιμα και το παιδί απλώς εκτελεί εντολές. Μικροκολπάκια μας έχει πει, αλλά δεν έχει νόημα να στα απαριθήσω γιατί κανένα δεν είχε μόνιμο αποτέλεσμα. Όσες φορές το κατάφερα (ελάχιστες) ήταν όταν ήμουν πολύ αποφασισμένη. Έλεγα όχι και ήμουν πολύ αποφασισμένη ότι θα γινόταν όπως το έλεγα. Πάντως μάλλον σε παίζουνε λίγο τα μικρά. Κι εμένα όταν με βλέπει σε απόγνωση γιατί αρνείται να βγει από το αυτοκίνητο ή να περάσει στην απέναντι πλευρά του δρόμου, δεν δείχνει να συγκινείται. Την επόμενη φορά το ξανακάνει. Τσεκάρει πιο είναι το όριο που θα σκάσω. Νομίζω πως επίσης βοηθάει το πρόγραμμα (αυτό μου το είχε πει και η παιδοψυχολόγος). Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε ποτέ συγκεκριμένο πρόγραμμα. Ήμασταν της ελευθερίας. Τώρα λέω πως αυτό ήταν λάθος για το δικό μου παιδί. Μη διαπραγματεύεσαι θέματα βασικά όπως τι θα φάνε και το τι ώρα θα κοιμηθούνε. Δεν στο λέω από υπερβολή αλλά γιατί έχουμε τώρα μικρό θέμα με την ανάπτυξη που μπορεί να οφείλεται στο ότι δεν κοιμάται σωστά το βράδυ και στο ότι δεν τρώει πολλές από τις τροφές που πρέπει να τρώνε τα παιδιά. Σε αυτά να είστε σκληρές. Τα παιδιά εκπαιδεύονται και στο φαγητό και στον ύπνο. Αν βρεις τρόπο να ακούνε πες το και σε εμάς.
Σ´ευχαριστω πολυ Nina :-)
ειμαι μαμα διδυμων 3 χρονων και λιγων μηνων και το θεμα της ανυπακοης ακομα υπαρχει.Απλα τωρα καταλαβαινουν την εκπαιδευση γιατι οταν ειναι ανυπακουα τους εξηγω τις συνεπειες(οχι βολτα,οχι παιδικο κ.λ.π).τα δικα σου ειναι μικρα και δεν πολυκαταλαβαινουν τιμωριες. οταν ηταν ηταν στην ηλικια των δικων σου θυμαμαι οτι τα εβγαζα πολυ βολτα και ηρεμουσαν ή τους ελεγα πολλα παραμυθια.Αυτα τα δυο πραγματα με βοηθουσαν πολυ και ακομα με βοηθανε.Ειναι δυσκολα γενικως αλλα μην απογοητευεσαι μεγαλωνοντας αλλαζουν.
Σ´ευχαριστω πολυ Aggeliki :-)
πάρκο έχεις;όποτε είναι ανυπάκουα,βάζε τα στο πάρκο (όχι και τα δύο μαζί,ένα κάθε φορά) τιμωρία.αλλά να τους λες γιατί το έκανες.άφηνε τα 2 λεπτά και όταν τα βγάλεις,αν εξακολουθούν να είναι ανυπάκουα,ξαναβάλε τα.ν'αντιληφθούν την έννοια της τιμωρίς.χωρίς φωνές ή απειλές.και δεν τους μιλάς όσο είναι στο πάρκο,αλλά όταν τα βγάλεις (πριν τα βάλεις να τους εξηγείς γιατί τα βάζεις).και πάντα αγκαλίτσα και φιλάκι όταν είναι υπάκουα.θα σου πάρει μερικές μέρες,αλλά θα δεις διαφορά...
Σ´ευχαριστω πολυ Maria :-)
17 μηνών και πήγες σε παιδοψυχολόγο; τι να σου κάνει; κανείς δε μπορεί να καταλάβει ένα τόσο μικρό παιδί... τεσπα άλλο θέμα αυτό όμως. Εγώ θα γράψω μόνο αυτό: "Το ξύλο βγήκε απ τον παράδεισο" που έλεγε και η γιαγιά μου.. κανα δυό στον ποπό τους για να καταλάβουν! είναι πολύ μικρά ακόμα για συζήτηση και καθοδήγηση...
Σ´ευχαριστω πολυ Anthi :-)
Πλάκα κάνεις με το ξύλο έτσι;;; δεν γίνεται να το εννοείς....
Καταρχήν ψυχραιμία!!! Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να διευκρινήσεις τι εννοείς όταν λες ότι δεν σε ακούνε. Πιστεύεις ότι σε αγνοούνε γιατί θέλουνε να κάνουνε κάτι άλλο; Πιστεύεις ότι δεν καταλαβαίνουνε αυτό που τους ζητάς να κάνουν; Εξέταση σε ωρυλά έχεις κάνει; Τα παιδάκια σου ακούνε; Η ανυπακοή όπως έχεις χαρακτηρίσει αυτό που συμβαίνει είναι σχετική...... και ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία.... Στα λέω όλα αυτά γιατί λόγω επαγγέλματος (είμαι λογοθεραπεύτρια) έχω δει πολλά......
σ´ευχαριστω πολυ Evangelia :-)