Μεγάλωνα στη τσέπη του πατέρα μου..
μεγάλωνα στης μάνας μου τα δάκρυα…
μεγάλωνα για χάρη κάποιου ψεύτη..
δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω.. μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο!
αγαπημένη Νατάσσα Μποφίλιου!
Σε μία μαμαδοσυνάντηση -γενέθλια το 2010 ο Μάνος Αντώναρος είχε πει στις γυναίκες της παρέας (ενώ εμείς μιλούσαμε για το αγαπημένο μας θέμα τοκετούς, θηλασμούς..)
«Ενεργοποιηθείτε, έχετε δύναμη! Μεγαλώνετε παιδιά, το μέλλον μας..!«
Τα λόγια του ηχούσαν πολύ περιττά στα αυτιά μου, δεν ήθελα κάτι να με ξεβολέψει , δεν ήθελα να βγω από τη ρουτίνα μου! Ζούσα τη μητρότητα, είχα γίνει για πρώτη φορά μαμά, είχα τη δουλειά μου, το στεγαστικό μου για το μεγάλο σπίτι μου, το καινούριο μας αυτοκίνητο μεγάλο! Για να μας χωράει, σχεδίαζα διακοπές… ζούσα στην υπερβολή μου. Αυτό έβλεπα γύρω μου, αυτό μου προωθούσαν ως σωστό μοντέλο ζωής, αυτό ήθελα και εγω και αυτό μάθαινα και στο παιδί μου μέσα από την καθημερινότητά μας.
Το δεύτερο παιδί μου ήρθε στον κόσμο αρχές του 2012, σχεδόν μαζί με την κρίση τη θεσμικοκοινωνικοπολιτικοοικονομική της χώρας μου και τα αυτιά μου επεξεργάζονται διαφορετικά τις πληροφορίες. Είναι αυτό που λένε «Μόνο όταν είσαι έτοιμος, τότε θα καταλάβεις«
Λοιπόν κατάλαβα και καθημερινά ανατρέπονται τα πάντα όλα γύρω μου. Καταρχήν ανακουφίστηκε το πρώτο μου παιδί από την υπερβολή μου (να μάθει αυτό, να μάθει το άλλο, να προσέξει το παράλλο), ο χρόνος αναγκαστικά μοιράστηκε.. Επιτέλους ένιωσε τον δικό της αέρα γύρω της… Ταυτόχρονα παρότι με 2 παιδιά νιώθω πιο ανεξάρτητη και εγώ! Τώρα είναι 4 η κόρη μου και 1,5 ο γιός μου και εγώ μόλις ξεστραβώθηκα!!!!!! Δεν ξέρω γιατί! Ούτε αν είναι για καλό, ούτε αν είναι αργά , αυτό που ξέρω είναι ότι…
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ, εδω σταματάει και η αισιοδοξία μου και η εμπιστοσύνη που έδειχνα στα χέρια των άλλων -των ανίκανων εντέλει.
Θέλω να αλλάξει η χώρα μου, θέλω να ζω μέσα σε αυτήν, την αγαπάω αλλά πιο πολύ αγαπάω τα παιδιά μου και το μέλλον τους που εξαρτάται άμεσα από εμένα και εσένα!
ΑΣ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΤΟΜΙΚΑ.. ΠΩΣ;
ΘΕΣΜΙΚΑ: ας έχουμε την δύναμη του λόγου μας, ας κρίνουμε και ας κατακρίνουμε το λάθη του διπλανού μας (φοροδιαφυγή, κομπίνα, γρηγορόσιμα, ρατσισμό, αγρανάπαυση…..)
ΠΟΛΙΤΙΚΑ: ας δώσουμε σημασία στο ένα και μοναδικό όπλο για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, ΤΗΝ ΨΗΦΟ!!!!!!
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ: ας δίνουμε ότι δεν χρειαζόμαστε πια., ας αγαπάμε τον ανήμπορο άνθρωπο, ζώο, μετανάστη… κύκλος είναι η ζωή.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ: ας μποϊκοτάρουμε τα καρτέλ και τα ακριβά προϊόντα..
και άλλοι πολλοί τρόποι υπάρχουν. Μα πααααααααααρα πολλοί.
Εχουμε καταφέρει εμείς οι μεγάλοι και περισσότερο, οι πιο μεγάλοι από εμάς,… να δείξουμε στα παιδιά αυτής της χώρας ότι ΔΕΝ ξέρουμε τι μας ανήκει, ΔΕΝ ξέρουμε τι είμαστε ικανοί να καταφέρουμε και πολύ περισσότερο ότι ΔΕΝ ξέρουμε να παλεύουμε.
ΑΣ σταματήσει εδώ…..
μαμά Αναστασία
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
ποσο δικιο εχεις...πρεπει να μαθουμε να μην σκυβουμε το κεφαλι και να μην κρινουμε τον διπλανο μας που δουλευει,η το μεταναστη που ειναι διπλα μας....και αυτος για ενα καλυτερο αυριο ηρθε......η ζωη και η χωρα μας ΑΝΗΚΕΙ.....μεγαλωνουμε παιδια τι θα τους πουμε αυριο;;;;τι θα τους μαθουμε;;;;;;παντως εγω δεν εχω σκοπο να μαθω στην κορη μου να σκυβει το κεφαλι....
Μαζί σου!! Ακούω να λένε ότι η όποια ατομική προσπάθεια είναι μάταιη, αφού "το Κράτος" και "η Κοινωνία" δεν πρόκειται ν' αλλάξουν... Η Κοινωνία είμαστε εμείς, αλλά δεν το έχουμε καταλάβει. Θυμάμαι το παλιό ρητό "καλύτερα ν' ανάψεις ένα κερί αντί να παραπονιέσαι για το σκοτάδι". Αν ανάψει ο καθένας μας το "κεράκι" του, κάτι θ' αλλάξει, δε νομίζετε;
Μαμά Αναστασία προσπαθώ να συμμεριστώ τις σκέψεις σου αλλά δεν μπορώ. Δυστυχώς η Ελλάδα πλέον είναι dead meat. Δεν υπάρχει μέλλον εδώ. Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε η Ελλάδα στην λαίλαπα που έχει έρθει από πριν το 2009 (και όχι το 2012 που ανέφερες) μου λέει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει και τίποτα δεν θα βελτιωθεί. Εγώ προσωπικά έχω γυρίσει την πλάτη και τρέχω να φύγω μακρυά.
Μαμά Αναστασία, σ' αγαπώ!!!! Δεν είναι ώρα να καθόμαστε σαν τις κότες στα αυγά μας. Το μέλλον των παιδιών είναι οι σημερινές πράξεις οι δικές μας....