Πόσο διαφορετικοί είμαστε μεταξύ μας; Και τι ακριβώς λένε αυτές οι διαφορές για μας; Μας προσδιορίζουν; Και πόσο;
Αν ακόμη θεωρείτε πως μας καθορίζουν πράγματα όπως το χρώμα του δέρματος ή όποιο άλλο χαρακτηριστικό μας διαφοροποιεί από την πλειοψηφία, δείτε το παραπάνω βίντεο. Ίσως αναθεωρήσετε.
Στις 5 Απριλίου του 1968, αμέσως μετά τη δολοφονία του Martin Luther King στην Αμερική, η Jane Elliott, δασκάλα της τρίτης τάξης του Δημοτικού στο Riceville της Iowa, αποφάσισε να διεξάγει για πρώτη φορά ένα «κοινωνικό πείραμα», το οποίο έγινε αργότερα μία από τις βασικότερες ασκήσεις κατάρτισης στην πολυμορφία σε εταιρίες και οργανισμούς.
«Είναι η Εθνική Εβδομάδα Αδελφοσύνης», ανακοίνωσε στην τάξη της, «και τι γιορτάζουμε;» «Το να φέρεσαι σε όλους όπως θα φερόσουν στον αδελφό σου». Γιατί τότε φερόμαστε διαφορετικά σε άλλες ομάδες ανθρώπων που δε μοιάζουν με εμάς; Μιας και η ίδια ήταν γαλανομάτα, είπε στα παιδιά πως όλοι όσοι είναι γαλανομάτηδες είναι καλύτεροι από τους άλλους. Πιο έξυπνοι, ανώτεροι σε όλα. Οι καστανομάτηδες θα έπρεπε να φορούν ειδικό γιακά στα ρούχα τους για να τους ξεχωρίζουν οι άλλοι από απόσταση, δέχονταν τα πειράγματα από τους συμμαθητές τους και τη δασκάλα τους κάθε φορά που έκαναν λάθος και δεν είχαν τη δυνατότητα να παίξουν με τα άλλα παιδιά στο διάλειμμα, ούτε να πιουν από την ίδια βρύση με εκείνα νερό. Μέσα σε λίγα λεπτά από την εκκίνηση του «πειράματος» αυτού, η «ανώτερη» τάξη μέσα στην τάξη, αυτή των γαλανομάτηδων, άλλαξε συμπεριφορά και άρχισε να υποτιμά τους άλλοτε φίλους τους. Ακόμη και οι επιδόσεις τους είχαν επηρεαστεί.
Η Elliott όμως δε σταμάτησε εκεί. Την επόμενη μέρα άλλαξε εντελώς την κατάσταση, δίνοντας το πάνω χέρι στους καστανομάτηδες. Όταν η άσκηση ολοκληρώθηκε, ζήτησε από τα παιδιά να συζητήσουν τα όσα έμαθαν και να αφαιρέσουν τους γιακάδες τους. Αυτά αγκαλιάστηκαν.
Παίζουν μεγάλο ρόλο τα όσα μας «διδάσκει η κοινωνία». Αν το μάθημά μας είναι να κοιτάμε τον διαφορετικό με άλλο μάτι και να τον υποτιμούμε, είναι λογικό να πορευόμαστε μ’ αυτή τη σκέψη σε όλη μας τη ζωή. Αν κάποια στιγμή νιώσουμε «ανώτεροι», ας θυμηθούμε τους γαλανομάτηδες και τους καστανομάτηδες κι ας περπατήσουμε για λίγο στα παπούτσια τους.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
'Εμεινα έκπληκτη! Τι να πω, μπράβο και πάλι μπράβο που μαθαίνουν στα παιδάκια μας το δικαίωμα στη διαφορετικότητα!
Το ίδιο πείραμα έπανελαβαν στο νηπιαγωγείο της κόρης μου , την ημέρα κατά του ρατσισμου! http://15nipkoryd.blogspot.gr/2013/03/21.html
Ελένη, ευχαριστούμε για την ενημέρωση! Είναι πολύ καλό να μαθαίνουμε πως ασκήσεις όπως αυτή γίνονται και στη χώρα μας :)