Το έχω ξαναγράψει: τα πράγματα που κάνουν οι γονείς στο δεύτερο παιδί, δεν έχουν καμία σχέση με όσα κάνουν στο πρώτο. Τουλάχιστον ποσοτικά. Μου το θύμισε σήμερα ξανά αυτό το ξεκαρδιστικό αφιέρωμα του buzzfeed.
Έχουμε και λέμε:
φτιάχνοντας τις βαλίτσες των διακοπών μας, συνειδητοποίησα ότι η Αθηνά -φταίει βέβαια το ότι είναι και κορίτσι!!- είχε τόσα πολλά φορέματα/κολάν/μπλουζάκια/παπουτσάκια που αναγκαστικά αφήσαμε τα μισά πίσω. Τα ρούχα του Αρχέλαου (δεν υπερβάλλω, κυριολεκτικά τόσα ήταν): 4 t-shirts, 2 πουκάμισα, 2 παντελόνια και 2 (ναι, 2!) κορμάκια. Α! Και μια μακρυμάνικη μπλούζα. Φανταστείτε ότι ούτε μαγιό δεν του είχαμε πάρει!
Στο μεταξύ, το δεύτερο παιδί κοιμάται στο κρεβατάκι του πρώτου, το οποίο είναι μεν λευκό, αλλά έχει ροζ πάντα (γιε μου, αν το διαβάζεις αυτό ενήλικας πια, να θυμάσαι πως τα χρωματικά στερεότυπα είναι τόσο πασέ, είναι απίθανο να εκτιμάς την ομορφιά του κάθε χρώματος. Άλλωστε γιε μου από το 2010 τουλάχιστον εως και σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, οι άντρες φοράνε με πολλή χαρά και μοδάτο attitude ροζ πουκάμισα και μπλούζες). Έχει κοριτσίστικες σαλιάρες, παίζει με Hello Kitty και κουζινικά (ευτυχώς είχαμε και μπόλικα Playmobil 1-2-3) και τα ολόδικά του παιχνίδια μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών.
Να συνεχίσω; Δεν συνεχίζω. Λίγο και ηοικονομική κρίση που μας έχει κάνει όλους να σκεφτόμαστε διπλά και τριπλά το τι θα αγοράσουμε (αν αγοράσουμε), λίγο το γεγονός ότι στο πρώτο παιδί τα βλέπεις όλα ρομαντικά και έχεις αυτή την προσμονή του να τα έχεις όλα τέλεια, ε στο δεύτερο είσαι λίγο ότι να ‘ναι, χύμα στο κύμα.
Αλλά ας μην μείνουμε μονο στο οικονομικό.
Θα το έχετε παρατηρήσει και εσείς.
Πρώτο παιδί τρώει τούμπα και ψιλοχτυπάει. Γονείς το τρέχουν στα επείγοντα.
Δεύτερο παιδί τρώει τούμπα και ψιλοχτυπάει. Γονείς πηγαίνουν με χαλαρό βήμα προς το ψυγείο να φέρουν βούτυρο για το καρούμπαλο (και αν!)
Πρώτο παιδί ντυμένο στην τρίχα.
Δεύτερο παιδί βγάζει όλο το καλοκαίρι με πάνα. Άντε και με κανένα κορμάκι.
Πρώτο παιδί, άγχος γονιού αν έφαγε καλά, αν έκανε όσα κακα έπρεπε, αν θα πάει παιδικό σταθμό ή όχι.
Δεύτερο παιδί… χαλλλλαρά.
Με την πρώτη ματιά μοιάζει με απέραντη αδικία (ένα παιδί έτσι θα το έβλεπε), εγώ όμως εστιάζω στο θετικό κομμάτι και δηλώνω ότι είναι θεϊκό να είσαι το δεύτερο χύμα στο κύμα παιδί. Γιατί το «δεν έχω τόσο άγχος» σε συνοδεύει γενικά στη ζωή σου, αφού τα πάντα τεστάρονται πάνω στο πρώτο και οι γονείς σου έχουν πια μαζί σου και οικειότητα και χαλαρότητα.
Θα έλεγα -όσο μπορεί ένα γονιός να κάνει τη γονεϊκή αυτοκριτική του- ότι ούτε στο πρώτο παιδί μας είμαστε αμάν αγχωτικοί, αλλά αντικειμενικά στο δεύτερο είμαστε τόσο χαλαροί όσο χαλαρός είναι ένας χίπης (η πεθερά μιας φίλης μας εν τω μεταξύ μας λέει «χίπηδες» επειδή λέει κοιμόμαστε με τα παιδιά μας χαχα, το θυμήθηκα και αυτό τώρα)
Εγώ πάντως είμαι σίγουρη πια πως η σειρά που έρχεται κάθε άνθρωπος στην οικογένεια, έχει να μας πει πολλά για το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του. Δείτε το γύρω σας. Δείτε το και σε εσάς τους ίδιους. Ε; Τι λέτε;
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Εμένα το πρώτο είναι αγόρι και το δεύτερο κορίτσι επειδή έχουν μικρή διάφορα 13 μήνες δεν είχα διαφορετική συμπεριφορά το ένα από το άλλο!!!! Όσο για τα ρούχα στο δεύτερο του φόρεσαν και ρούχα από το πρώτο αλλά επειδή λατρεύω το λαχανί δεν είχαμε θέμα!!!!όσο για την κούνια είχα δύο!!!!το πρώτο καλοφαγία το δεύτερο κυνηγησα να φάει!!! Στην δική μου περίπτωση τίποτα δεν ισχύει!!!!
Exei na kanei kai me thn antimetwpish twn goniwn!!!egw eimai to deutero paidi kai ontws eimai pio xalarh apo thn aderfh mou alla eniwsa megalwnontas asxhma me tis fraseis "giati den eisai san thn aderfh sou??" "koita i aderfh sou poso diavazei...ec dn mporeis??" k.a. opote paizoun polla rolo sto an einai kalutera gia to prwto i to deutero paidi!!!
Κάποιοι το πιστεύουν κάποιοι όχι... Γιατί μωρέ αδικία;; Όλα από τους γονείς εξαρτώνται και στο δικό μας μυαλό είναι.. Όταν ετοιμαζόμασταν για την κόρη μου τα πήραμε όλα ουδέτερα, κρεβάτι, συρταριέρα, καρότσι, παρκοκρέβατο κ πολλά πολλά ακόμη...παιχνίδια, φορμάκια, σεντόνια κι ότι μπορεί κανείς πια να πάρει ουδέτερο γιατί από μια ηλικία και μετά αρχίζουν τα φουστανάκια, οι κούκλες κ.τ.λ. Το ριλαξ και η καλαθούνα ήταν δωράκια και μας τα έφεραν κλασικά ροζ!! Το δεύτερο ότι και να 'ναι με το καλό δε θέλω να νιώθει ''δεύτερο''.. Μα γιατί όμως να μη χρησιμοποιήσεις πράγματα δεύτερη φορά αφού μεγαλώνουν τόσο γρήγορα;; Τώρα όσον αφορά το άγχος του πρώτου, είμαι ψύχραιμη και όχι τόσο αγχώδης οπότε και πρώτο και δεύτερο και τρίτο ένα και το αυτό.