Ο λόγος του βασιλιά μου
Αγαπητη Ολίβια και μανούλες,
εγώ δεν θα ήθελα να σας εξιστορήσω την ιστορία τοκετού μου, καθώς δεν έχει κανένα ενδιαφερόν. Εύχομαι μάλιστα σε όλες τις εγκυούλες να έχετε τη δική μου τέλεια εγκυμοσύνη και το δικό μου πανεύκολο τοκετό. Θα ήθελα να σας ανοίξω την καρδιά μου και να σας πω αυτό που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό.
Ο γιος μου τραυλίζει. Έχω ένα αγοράκι τριών χρονών και τριών μηνών που παρουσίαζει μεγάλη δυσχέρεια στην εκφορά του λογού του. Αρχικά ήταν επανάληψη της πρώτης συλλαβής μιας λέξης. Φυσικά όχι σε κάθε λέξη και ούτε συνέχεια. Υπήρχαν απλά κάποιες μέρες πιο δύσκολες από τις άλλες. Τον τελευταίο καιρό όμως η δυσκολία του είναι πλέον εμφανής. Υπάρχουν μέρες που πραγματικά δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη. Ανοίγει το στοματάκι του και δεν βγαίνει ήχος, κάνει πολλές επαναλήψεις συλλαβών, κομπιάζει και κάποιες φορές απογοητεύεται τόσο που δεν ολοκληρώνει τη φράση του. Αντικαθιστά λέξεις που ξέρει οτι θα δυσκολευτεί με «εκείνο», «τέτοιο» κλπ και απαντά αν είναι δυνατόν μονολεκτικά. Άλλες μέρες είναι καλύτερα και ξεθαρεύει κάπως αλλά πλέον έχει καταλάβει οτι δυσκολεύεται στην ομιλία του.
Επισκευθήκαμε δύο λογοπεδικούς που όμως μας είπαν αοριστολογίες. Προσπάθησαν να εντοπίσουν τι μπορεί να πυροδότησε αυτή τη δυσκολία αλλά καμία απο τις συνήθεις αιτίες δεν ίσχυε στη περίπτωση μας. Στη συνέχεια ο ένας μας ειπε πως του δίνουμε πολλά ερεθίσματα και ο εγκέφαλος του δεν μπορεί να διαχειριστει την πληροφορία γιαυτό και μπλοκάρει. Ο άλλος οτι δεν του αφιερώνουμε αρκετό χρόνο. Και οι δυο συνέστησαν ηρεμία και ξεκούραση και να μιλάμε αργά.
ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΚΡΑΓΩ!!! ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΟΥΡΔΕΣ!! Και ο σύζυγος μου και εγώ είμαστε άνθρωποι πολύ χαλαροί και ήρεμοι και μιλάμε αργά. Στο σπίτι δεν υπάρχουν φασαρίες, τσακωμοί και φωνές. Ο γιος μου είναι ο βασιλιάς μου και είναι ένα πολύ χαμογελαστό, ήρεμο και γλυκό παιδί. Μας είπαν πως έιναι φάση της εξέλιξης του λόγου του και πως σιγά σιγά θα το ξεπεράσει μόνος του. 1 στα 20 παιδιά 2-5 χρονών εμφανίζει τραυλισμό και το ξεπερνά αλλά 1 στα 100 παιδιά συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα στην ομιλία τους. Στον κυκλο μας όμως κανένα παιδί δεν τραυλίζει.
Πως μπορώ να τον βοηθήσω ώστε να μην παγιωθεί αυτή η κατάσταση; Πως να τον προστατέψω από τα πειράγματα των άλλων παιδιών τώρα που θα πάει πρώτη φορά παιδικό; Πως να μην σκίζεται η ψυχή μου όταν βλέπω τα μάτια του λυπημένα και απογοητευμένο που δεν μπορεί να εκφραστεί όπως θέλει;
Μαμά Ellie
ΥΓ: Δεν αναφέρω πολλές λεπτομέρειες γιατί θεωρώ πως θα ήταν κουραστικό. Να πω μόνο πως απο την αρχή ακόμα δεν συμπληρώναμε ποτε τις φράσεις του και περιμέναμε υπομονετικά να τελειώσει αυτός. Κάνουμε γενικά πως δεν το καταλαβαίνουμε και η συμπεριφορά αυτή διατηρείται όλο αυτο το διάστημα που δυσκολεύεται.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Δεν ειμαι ειδικη αλλα θα σου πω μονο απο προσωπικη εμπειρια πως ακριβως στην ηλικια που περιγραφεις το ιδιο ειχε παθει κ αι ο γιος μου( λιγο μετα τα 3). Προσπαθουσε να ολοκληρωσει μια προταση και κολλουσε παρα πολυ ωρα σε μια λεξη..ε[αναλαμβανε τη συλλαβη της ισως και πενηντα φορες.. τρομαξα παρα πολυ, ωστοσο ποτε δεν σχολιασα ή δεν εδειξα κατι. Ειχαμε κανει πολλες συζητησεις με τον αντρα μου, να τον παμε σε ειδικο, τελικα (ευτυχως) δεν το καναμε γιατι ειναι κλειστος και δεν μιλαει καθολου σε αγνωστους, και γιατι μενουμε σαμο και δεν εχουμε εδω εξειδικευμενους γιατρους. Τωρα που κοντευει τα 4 (τον Οκτωβρη θα τα κλεισει) το εχει ξεπερασει και μιλαει κανονικοτατα! Και τελικα χαιρομαι τοσο πολυ που δεν πηγαμε σε γιατρους και δεν το καναμε πολυ μεγαλο θεμα γιατι ετσι καπως εφυγε μονο του, "απαρατηρητο" το προβλημα.. Ελπιζω κι εσεις να το ξεπερασετε συντομα!
Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες για το ενδιαφέρον και τις απαντήσεις. Δεν μένουμε Αθήνα για να επισκεφθούμε κάποιο από τα κέντρα που αναφέρατε. Ο μικρός μου τραυλίζει από τον περασμένο Νοέμβριο που ήταν δυόμισι χρονών απλά τον τελευταίο καιρό επιδεινώθηκε πολύ και γιαυτό ανησύχησα. Φαίνεται ωστόσο να βελτιώνεται πάλι. Θα πρέπει μάλλον να περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί βοήθωντας τον και εμείς με τη στάση μας όσο μπορούμε. Στη φίλη που ρωτάει πόσους ενήλικες που τραυλίζουν ξέρω θα της απαντήσω οτι γνωρίζω τρεις. Έναν στο συγγενικό περιβάλλον και δυο πελάτες μας. Τελος να ευχαριστήσω και εσένα Ολίβια για το βήμα που παρέχεις σε όλες μας να εκφράσουμε τους προβληματισμούς μας. Να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι.
ειχα ακριβως το ιδιο προβλημα με την μικρη μου κορη και εκανα τα παρακατω πηρα αρχικα τον παιδιατρο μου που ειπε να περιμενω 3-4 ημερες να δουμε πως εξελισεται το φαινομενο και σε καμια περιπτωση να μην επισκεφτω λογοθεραπευτη γιατι ειναι πολλη μικρη. το φαινομενο ομως συνεχιζε και ετσι με συμβουλεψε να επισκεφτω παιδοψυχιατρο και οχι παιδοψυχολογο (ξερω ακουγεται ακραιο αλλα πιστεψτε με δεν ηταν καθολου ) μενω στον Πειραια και ετσι επισκεφτηκα τον κο ΒΟΥΤΥΡΑΚΟ που ειναι και συμβεβλημενος με τον ΕΟΠΥΥ ο οποιος αφου ειδε εμενα και τον αντρα μου μονους μετα ειδε την μικρουλα μας (φυσικα ειμασταν παροντες) μπηκαμε σε μια διαδικασια να εκπαιδευει εμας και εμεις να εκπαιδευουμαι το παιδακι μας με ασκησεις στην καθημερινη της ρουτινα χωρις να μοιαζει με συνεδρια και να κουραζει την μικρη . Μετα απο 4 εβδομαδες περιπου ειμασταν super ακομη και τωρα 2 χρονια μετα ειμαστε αψογοι
Ρίξε και εδώ μια ματιά, μπορεί να σε βοηθήσει: http://www.travlismos.gr/ Πάντως εγώ θα σου συνιστούσα να μην τον στείλεις παιδικό σταθμό αν δεν υπάρχει ανάγκη, θα επιδεινωθεί το πρόβλημά του και θα πιεστεί πολύ ψυχολογικά.
Καταλαβαίνω πώς νιώθεις χωρίς να έχω κάποιο παρόμοιο πρόβλημα με τα δικά μου παιδιά (είναι μικρά ακόμη). Έχω αντιμετωπίσει (έμμεσα) δύο τέτοια περιστατικά στο περιβάλλον μου. Το ένα από αυτά είναι η βαφτισιμιά μου που στην ηλικία των 3 ετών και όταν ξεκίνησε τον παιδικό σταθμό άρχισε να τραυλίζει πολύ έντονα. Όλο αυτό (όπως καταλάβαμε αργότερα) είχε τη ρίζα του στο άγχος και την αγωνία που βίωνε μέσα στον παιδικό σταθμό καθώς εκεί της συμπεριφέρονταν άσχημα, την πίεζαν άσχημα να φάει πράγματα που δεν ήθελε κ.α. Αμέσως φυσικά οι γονείς της τη σταμάτησαν από το σχολείο και συμβουλεύτηκαν παιδοψυχολόγο. Οι συμβουλές του ήταν να της συμπεριφέρονται με φυσικότητα σαν να μη συνέβαινε τίποτα διαφορετικό, να μην αναφερθούν ποτέ στην ιδιαιτερότητα που είχε εκείνη την περίοδο και γενικά να φροντίζουν να παίζει συχνά, να είναι ξεκούραστη και να μη στρεσάρεται. Είναι ένα κομβικό σημείο καθώς ο τρόπος που θα αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο πρόβλημα είναι καταλυτικός για τη διακοπή ή τη συνέχισή του. Οι γονείς της φρόντισαν να ενημερώσουν καθένα που ερχόταν σε επαφή μαζί της (συγγενείς και φίλους) προκειμένου να υπάρχει μια ενιαία γραμμή από όλους. Έτσι αργά αλλά σταθερά το θέμα ξεπεράστηκε πλήρως. Η δεύτερη περίπτωση ήταν ο ανιψιός του άντρα μου που πάλι στην ηλικία των 3 ξεκίνησε να τραυλίζει έντονα. Πρόκειται για ένα παιδάκι αρκετά έξυπνο και εσωστρεφές. Οι ειδικοί τότε είπαν πως το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται περίπου στην ηλικία των 3 και χρειάζεται ηρεμία από τους γονείς. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω του ότι στην ηλικία αυτή το μυαλό τρέχει γρηγορότερα από τη γλώσσα και κάποια παιδιά στην προσπάθειά τους να κωδικοποιήσουν τις σκέψεις τους δυσκολεύονται καθώς το λεξιλόγιό τους δεν είναι επαρκές. Έτσι κολλάνε και τραυλίζουν. Αυτά έχει να σου πει η δική μου έμμεση εμπειρία. Ωστόσο νομίζω πως πρέπει να επισκεφθείτε κάποιον καλό παιδοψυχολόγο για να οδηγήσει τις ενέργειές σας. Καλή επιτυχία και εύχομαι να ξεπεράσετε αυτή τη δοκιμασία σύντομα!
Έλλη, προσπάθησε να μην τρομάζεις όσο μπορείς. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι το έχω περάσει κι εγώ. Σταμάτα με τους λογοθεραπευτές αφού πήγες ήδη σε δύο. Πήγαινε σε κάποιο κέντρο ψυχολογίας που ανήκει ή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ή σε κάποιον άλλο δημόσιο φορέα, δεν γνωρίζω σε ποια πόλη βρίσκεσαι. Σου το προτείνω γιατί το λένε και οι ίδιοι οι λογοθεραπευτές. Πρώτα ξεκινάς από τον ψυχολόγο και μετά προχωράς σε λογοθεραπευτή εφόσον κριθεί απαραίτητο. Κι εγώ το ίδιο λάθος έκανα γι' αυτό και σου το λέω. Τα κέντρα αυτά μπορούν να κάνουν ένα συνολικό ψυχολογικό προφίλ του παιδιού, είναι εξειδικευμένα, δεν κοστίζουν και είναι τα μόνα που οι λογοθεραπευτές εμπιστεύονται γιατί πιστοποιούν την ψυχολογική κατάσταση του παιδιού. Εκεί θα διαπιστωθεί εάν υπάρχει λόγος για λογοθεραπεία ή είναι απλά ένα στάδιο της ανάπτυξης που συμβαίνει πολύ συχνά στα αγόρια. Για το κέντρο ψυχολογίας πανεπιστημίου Αθηνών τηλέφωνο: 213 201 3298 και 213 201 3392 μπορείς να επικοινωνήσεις με την γιατρό κα Λιγνού για να σε καθοδηγήσει. Ψυχραιμία και όλα θα πάνε καλά.
Θυμάμαι μια συμμαθήτριά μου στο δημοτικό (τις χρονιές 1990-1991) που τραύλιζε. Ήταν μοναχοπαίδι, παραχαϊδεμένο, με όλη την προσοχή των γονιών στραμμένη πάνω της και μεγάλο σε ηλικία παιδάκι. Ξέρω πολύ καλά πως οι γονείς δεν την είχαν πάει σε κανέναν ειδικό. Εκείνη την εποχή ήταν και λίγο ταμπού ή σπάνιο. Το κοριτσάκι αυτό προφανώς και αντιμετώπιζε στο σχολείο τα δυσμενή σχόλια από συμμαθητές μας και φυσικά από όλο τον περίγυρο της δημιουργούνταν έντονο άγχος. Ξαφνικά και ως δια μαγείας το φαινόμενο του τραυλισμού εξασθένησε αισθητά ώσπου στο τέλος εξαφανίστηκε! Δεν ρώτησα ποτέ τι συνέβη, ωστόσο πιστεύω ακράδαντα πως μεγάλο ρόλο έπαιξε πως το παιδί συνειδητοποίησε ότι όλα προέρχονταν από άγχος και τρακ και χαλάρωσε την ψυχολογία του για να πετύχει να μιλά με κανονική τη ροή του λόγου. Χωρίς να είμαι ειδική, πιστεύω πως το θέμα έχει να κάνει με την ψυχολογία του παιδιού και δεν είναι κάτι οργανικό. Φυσικά και να πάρετε τη γνώμη ενός ειδικού, όμως πάνω απ' όλα φροντίστε ο μικρός να μην αγχώνεται, να μην πιέζεται και να είναι χαλαρός και θα λυθεί η γλώσσα του σύντομα. Εγώ πάντως θα πρόσεχα και τις παρέες του να μην τον πιέζουν και να μην τον κοροϊδεύουν, κάτι που θα του δημιουργούσε πρόσθετο άγχος και τρακ. Υπομονή και όλα θα πάνε καλά! Για σκέψου πόσους ενήλικες γνωρίζεις που να τραυλίζουν; Ο αριθμός είναι πολύ πολύ μικρός. Οπότε και οι πιθανότητες να το ξεπεράσει είναι εξαιρετικά μεγάλες.
Και εγω το ιδιο προβλημα ειχα κ εχω με τον γιο μου θα σου πω ομως κατι που μου ειπε μια λογοθεταπευτρια κ τρελαθηκα.Πως να του κανω θεραπεια οταν η θεραπεια που κανουμε εχει να κανει με την αρθρωση κ παιδακια τετοιας ηλικιας-ειναι τρεισιμιση χρονων ακομα δεν λενε ολα τα συμφωνα κ η αρθρωση ξεκιναει με τα συμφωνα;δεν νομιζω να μας ειπε ψεματα αλλωστε δεν ειχε κανενα οφελος σε αντιθεση με αλλους που πηγαμε κ μας ελεγαν οτι θα του κανουν θεραπεια.Συμπερασμα;να περιμενουμε μεχρι να παει τεσσαρων κ αν συνεχιζει τοτε να παμε και αυτο αποφασισαμε να κανουμε
καλησπερα...δοκιμασε να κανεις τα εξης 1. οταν σε ρωταει κατι, κανε εσυ η ιδια αλλα κ οι υπολοιποι στο σπιτι μια παυση σκεψης πριν απαντησης. ετσι του μαθαινεις να μην βιαζεται να απαντησει...τα παιδια μας μιμουνται σε ολα, να το θυμασαι 2. να μιλατε ολοι στο σπιτι με μικρες και κοφτες προτασεις κανοντας μερικες παυσεις αναμεσα τους, οχι μεγαλες αλλα μικρες ετσι ωστε να μην φαινεται περιεργο σε 3ους 3. οταν μιλατε γενικα να μιλατε λιγο πιο αργα, οχι ομως σε σημειο που να φαινεται περιεργο... 4. οταν το παιδακι δυσκολευτει εμφανως σε κατι, εξηγηστε του πως πολλοι ανθρωποι μπερδευονται με τις λεξεις και πως δεν ειναι ουτε κακό ούτε περιεργο ουτε θα πρεπει να ντρεπεται για αυτο (ομως μην τραυλιζετε και εσεις για να νοισει καλυτερα) 5. τα παιδια τραγουδακια και ποιηματακια βοηθανε πολυ, δοκιμαστε να τραγουδησετε μαζι απλα πραγματα οπως το αχ κουνελακι κλπ σιγουρα δεν θα ειναι ανησυχη
Νομίζω ότι θα έπρεπε να ξανά συμβουλευτείς κάποιον λογοθεραπευτή ή κ κάποιον παιδοψυχολόγο. Πιστεύω ότι θα μπορέσουν να σας βοηθήσουν. Καταλαβαίνω ότι οι δυο λογοπεδικοί σας μπέρδεψαν γιατί οι απόψεις τους (από αυτά που έγραψες) δεν συγκλίνουν κ δεν ήταν κ πολύ ξεκάθαροι. Αλλά παρόλα αυτά νομίζω ότι αξίζει για τον γίο σου να κάνετε ακόμα μια προσπάθεια. Ο μεγάλος αδερφός του βαφτισιμιού μου είχε κάποια προβλήματα στον λόγο του, όχι πολύ σοβαρά αλλά αισθητά. Από την στιγμή που άρχισε κάποιες συνεδρίες με λογοθεραπεύτρια έχει δείξει σημαντικά δείγματα βελτίωσης, ο λόγος του τώρα πια είναι πολύ καθαρός αλλά τις συνεδρίες τις συνεχίζει γιατί έχει κάποιες μαθησιακές δυσκολίες κ τώρα που πηγαίνει στο δημοτικό σε κάποια μαθήματα βρίσκει κάποιες δυσκολίες. Όμως η λογοθεραπεύτρια τον βοήθησε σημαντικά. Στο δείνω αυτό σαν παράδειγμα για να καταλάβεις ότι η κατάσταση του αγοριού σου είναι αναστρέψιμη κ με βοήθεια, με την κατάλληλη βοήθεια, θα μπορέσει σιγά σιγά να ξεπεράσει το προβληματάκι του. Επίσης πιστεύω ότι η συμπεριφορά σας προς το παιδί σας κ το πως τον αντιμετωπίζετε είναι πολύ καλή. Θεωρώ ότι όταν τονίζουμε ένα πρόβλημα τότε το διογκώνουμε περισσότερο. Πρέπει να είμαστε πάνω από το πρόβλημα κ να το παρακολουθούμε, προσπαθώντας να το επιλύσουμε, όχι όμως με πιεστικούς τρόπους. Σας εύχομαι να πάνε όλα καλά!
φιλη μαμα Εllie καταλαβαινω πως νιωθεις....και οι δυο μου κορες τραυλιζαν κατα διαστηματα μεταξυ 3-4 ετων....δεν ηταν ομως κατι μονιμο και σταθερο....εφευγε οπως ερχοταν και επαναλαμβανοταν κατα καιρους.....σιγουρα το αφηνουμε να ολοκληρωσει μονο του τις σκεψεις του ,χαλαρο,δεν μεταδιδουμε το αγχος μας.... παντως εγω θα επαιρνα μια γνωμη και απο τους παιδιατρους του ''παιδων'',βλεπουν πολλα περιστατικα...και τους εμπιστευομαι....υπομονη....