Συνήθιζα να κάνω πράγματα – τώρα έχω παιδιά
Η Amy Flory μου θύμισε λίγο το άλλο θέμα που ανέβασα πρόσφατα και δίχασε. Κάτι το οποίο δεν περίμενα. Εκτός του ότι στόχο είχε να κάνει τους γονείς να σκεφτούν πως δεν είναι μόνο γονείς αλλά και άνθρωποι, ήταν γραμμένο με χιούμορ, που κάποιοι ίσως να μη διέκριναν.
Γι’ αυτό προειδοποιώ πως η συγκεκριμένη μαμά δεν χρειάζεται να «ακούσει» τα μύρια όσα επειδή παραδέχεται πως ναι, έκανε πράγματα, αλλά τώρα έχει παιδιά και δεν μπορεί/δεν προλαβαίνει.
–
Συνήθιζα να τα πίνω πριν πάω στο μπαρ. Τώρα ταΐζω τα παιδιά μου πριν τα πάω σε κάποιο εστιατόριο.
Συνήθιζα να παίρνω μαζί μου χαρτί υγείας μέσα στην τσάντα όταν έβγαινα το βράδυ μήπως και τύχαινε να βρεθούμε σε κάποια τουαλέτα χωρίς τουαλέτα τριγύρω. Τώρα πακετάρω έξτρα εσώρουχα με την Ντόρα τη μικρή εξερευνήτρια μήπως και βρεθούμε σε κάποιο εμπορικό κέντρο με εκατοντάδες τουαλέτες αλλά καμία δεν είναι αρκετά κοντά τη στιγμή εκείνη που τη θέλουμε.
Συνήθιζα να ζω τη ζωή μου, χωρίς να με ενδιαφέρουν οι συνήθειες των άλλων σε ό,τι είχε να κάνει με την τουαλέτα. Τώρα έχω δύο ανθρώπους που βλέπουν το να πηγαίνουν τουαλέτα σα να μου κάνουν χάρη. «Ωχου. Καλά. Θα τα κάνω.» Και εγώ απαντώ «Ευχαριστώ!»
Συνήθιζα να βλέπω τα πιάτα των άλλων για να δω αν έτρωγαν κάτι καλύτερο από αυτό που είχα παραγγείλει εγώ. Τώρα παρακολουθώ τα πιάτα των άλλων για να δω αν έφαγαν τρεις μπουκιές μπρόκολο και αν μου άφησαν κάποιο φιλετάκι κοτόπουλο.
Συνήθιζα να αισθάνομαι άβολα αν ήμουν η τελευταία που ξυπνούσε σε ένα σπίτι γεμάτο ανθρώπους. Τώρα αν είμαι η τελευταία που θα ξυπνήσει θα κοκορευτώ σε όλους όσους ξέρω και θα πάω να παίξω κανά λαχείο. Αυτή θα ήταν σίγουρα μία τυχερή μέρα.
Συνήθιζα να πιστεύω πως οι άνθρωποι που δεν εκμεταλλεύονταν τους άτεκνους φίλους τους που ήταν πρόθυμοι να τους κρατήσουν τα παιδιά ήταν είτε χαζοί είτε οσιομάρτυρες ή και τα δύο. Τώρα ξέρω πως αυτοί οι φίλοι που προτίθενται να σου κρατήσουν τα παιδιά δεν θέλουν πραγματικά να το κάνουν. Νομίζουν πως θέλουν, αλλά δεν θέλουν. Θα το κάνουν, αλλά θα το κάνουν ως χάρη, όχι «Ω θεέ μου! Λατρεύω να περνάω χρόνο με τα παιδιά σου!» Αυτό δεν ισχύει και για τα μωρά. Στους ανθρώπους αρέσει να προσέχουν μωρά.
Συνήθιζα να τρώω βραδινό στις 19:00 ή αργότερα. Τώρα τρώω βραδινό στις 16:45. Και μετά στις 19:00 ή και αργότερα.
Συνήθιζα να μπορώ να διαβάζω ένα ολόκληρο μυθιστόρημα σε λιγότερο από δύο μέρες. Τώρα δυσκολεύομαι να διαβάσω τις 40 σελίδες ενός κουτσομπολίστικου περιοδικού χωρίς να με πάρει ο ύπνος.
Συνήθιζα να χρειάζομαι απόλυτη ιδιωτικότητα σε ένα δωμάτιο με ηχομόνωση για να κάνω την ανάγκη μου. Τώρα έχω δύο παιδιά και έναν σκύλο να μου κρατάνε συντροφιά και είμαι τόσο κουρασμένη που δεν σκέφτομαι καν να κλείσω την πόρτα όταν κάθομαι στο θρόνο.
Συνήθιζα να μπορώ να μιλάω στο τηλέφωνο χωρίς διακοπές. Τώρα το παιδί που δεν ήθελε τίποτα από μένα πέντε λεπτά πριν σηκώσω το τηλέφωνο μου λέει πως του πονάει το φρύδι του, με ρωτάει αν μπορεί να βγάλει τις δαχτυλομπογιές να παίξει και αν μπορεί να φάει ζαχαρωτά.
Συνήθιζα να σκέφτομαι πως θέλω να κάνω παιδιά με τον άντρα που έχω την τύχη να έχω για σύζυγο. Τώρα θαυμάζω δύο ανθρώπους που είχα την ευλογία να μεγαλώσω στο σώμα μου και κουβαλούν ένα κομμάτι της καρδιάς μου.
Συνήθιζα να κάνω πράγματα. Τώρα κάνω άλλα πράγματα. Μα κάποιες φορές έχω την ευκαιρία να κάνω ένα από τα πράγματα που συνήθιζα να κάνω και ξανανιώνω.
–
Υπάρχει κάτι που συνηθίζατε να κάνετε και τώρα το κάνετε πολύ σπάνια και σας λείπει;
Αυτό με το τηλέφωνο με τρελαίνει!!! Της βάζω το αγαπημένο της έργο, της ετοιμάζω σνακς τα έχω όλα δίπλα της και μόλις παίρνω τηλέφωνο μια φίλη ή την μαμά μου αρχίζει να φωνάζει... το έργο δεν της αρέσει, το τοστ καίει, ο χυμός είναι κρύος και ότι άλλο μπορεί να με κάνει να κλείσω το τηλέφωνο και εννοείται ότι τότε θα θέλει τσίσα και κακά ακόμα και αν μόλις έχει κάνει... Μολις κλείσω το τηλέφωνο όλα λύνονται με ένα μαγικό τρόπο!
Τελειο κειμενο!!! Συνηθιζα να κάνω πολλά και ωραία όπως ο περισσοτερες αναφερατε(καφες οτι ωρα να ναι με τις φιλες μου,ποτο χωρις να σκεφτομαστε την ωρα,διακοπες χωρις να μας νοιαζει το "all inclusive" ,περισσοτερα ταξιδια,μόνη στο σπιτι χαμενη στις σκέψεις μου,υπνος υπνος υπνος....αν ηθελα κοιμωμουν και ορθια,αχαχ...και αλλα πολλα και πολυ ωραια πραγματα).Σε αντιθεση με ολες εγω θα ηθελα να ξανα ζουσα κατι απο αυτα,μου λειπουν καποια πραγματα απο το παρελθον,οπως πιστευω και στο μελλον οταν τα μωρα μου θα μεγαλωσουν θα μου λειπουν πραγματα απο την παιδικη τους ηλικια....thats life.Τα παιδακια μου φυσικα και δεν τα αλλαζω με τιποτα,ποια μαμα αλλωστε θα ελεγε το αντιθετο....ειναι φορες ομως που νοσταλγω πολλα πραγματα...και περισσοτερο την ανεμελιά,την αισθηση του να νιωθεις αναλαφρα!
Η τελευταία σου φράση τα εξηγεί όλα! Στην πραγματικότητα δεν νοσταλγουμε τον καφέ με τις φίλες μας, το ποτό στο μπαράκι, τις ατέλειωτες ώρες στην παραλία ή τα πολυωρα τηλεφωνήματα. Όλα αυτά μπορεί κάποια στιγμή να μας δωθει η ευκαιρία να τα κάνουμε , όμως ποτέ ξανά δεν θα είναι ανέμελα με μια ανάλαφρη αίσθηση , γιατί πάντα τα παιδιά μας θα βρίσκονται σε εκείνο το σημείο του εγκεφάλου, που δεν ξέρω πως το λένε, αλλά σίγουρα καθορίζει τη ζωή και την ύπαρξη μας πλέον!!!!!
Ε ναι! Ακριβώς αυτο! Και σήμερα που ξενυχτάω είναι γιατί είχα καιρό να κάνω κάτι για μένα και προτίμησα το eimaimama, γιατί μου λείπει!!! ;)
Για να πω την αλήθεια δεν αλλάζω με τίποτα την τωρινή ζωή μου με το παιδάκι μου αλλά σχεδόν τίποτα απο όσα έκανα πριν δεν κάνω τώρα...Με λίγα λόγια καμία σχέση η ζωή μου με το πριν..Ενδεικτικα.. Συνήθιζα να παίρνω με τον άντρα μου 3-4 ταινίες και να τις βλέπουμε όλες μέχρι το πρωί.. Συνήθιζα να βγαίνω και να μην κοιτάω το ρολόι!Συνήθιζα να βγαίνω βράδυ..Συνήθιζα να κααααθομαι!!!Να ξυπνάω μεσημέρι τα Σαββατοκύριακα..Να μην μαγειρευω όποτε ήθελα..να πηγαίνω παραλία μόνο με μια πετσέτα και να κάθομαι με τις ώρες στο ήλιο και στη θάλασσα..Και άλλα πολλά!!!χαχαχα!
Συνηθιζα να μην εχω τη ζωη μου σε ταξη... Να περναω 2 ωρες στο γυμναστηριο--τωρα μια φορα τη βδομαδα και με παρακαλια και αγχος να επιστρεψω σπιτι. Να εχω συμμαζεμενο σπιτι--αν κ το παλευω... Να κοιμαμαι με αδειο μυαλο τα βραδια... Να βγαινω για καφε χωρις να εχω στο νου μου τι ωρα θα επιστρεψω. Δε νομιζω οτι μου λειπει ιδιαιτερα η παλια μου ζωη. Δε θα αλλαζα την κορη μου... Και σε κλαμπ μπορει να παω αλλα δε τη παλευω να ξενιχταω πια...κουτουλαω!!! Αυτο που λειπει σε ολες μας ειναι στανταρ η ανεμελια της καθημερινοτητας.... Η ηρεμια και η πολυτελεια της μοναξιας σου οποτε το επιλεγεις....
Πόσο σωστά το έθεσες..... συμφωνώ απόλυτα...
evlepa stin paralia ena zeygari stis ksaplostres tous me vivlia periodika potaki tsigaraki na kathonte ston ilio pou k pou sizitousan kiolas episis filiontoustan agaliazontan ayto to sinithiza kai ego me ton antra mou kai itan oi oreoteres ores ton diakopon pleon eimaste enalax me ta matia mas pano sto paidi kanoume tsigaro orthioi pinoume ton kafe orthioi kai oi kouventes pou antalasoume stin thalasa einai koita koita i irthe i seira sou na ftiakseis pirgakia, episis sinithiza meta to mpanio stin thalasa na koimamai mexri to apogeuma pou ksipnaga kai efeuga gia kafe stin paralia na anoiksei to mati m kai na giriso piso na etoimasto gia potaki eno tora koimizo to paidi kai trexo stin kirioleksia na mazepso to spiti to trapezi na etoimaso ksana ola ta siprakala gia to apogeumatino mpanio na giriso piso na ton plino na ton ntiso na piaso mia kotsida ta malia m kai na ton pao stis kounies.. prin figo apo to spiti eperna ta kalintika mazi mou eno tora tsekaro tin tsanta gia moromantila antikounopika nero kai aytokinitakia,, sas epriksa me tis diakopes alla eimai se diakopes edo kai 20 meres kai m exei figei i magia 2.5 xronon o gios m katalavenete
Χμμ... Εμενα μαλλον μου λειπει περισσοτερα οπ'ολα η αυθόρμητες βολτες με τον ανδρα μου... Περναμε το αμαξη η την μηχανη μας και πηγαναμε οπου μας βγαλει ο δρομος... Ηταν μαγευτικα!!! Και ισως ο χορος στο club... Οχι οτι δεν θα μπορουσα να παω και τωρα... Αλλα δεν νιωθω ακομα ετοιμη να αποχωριστώ το ανδρακι που ειναι μολλις 1,5 χρονον και ο βραδυνη τελετουργία μας για μενα ειναι σημαντικη...
Κοντευω να κατουρηθω από τα γέλια. Αχα χα χα Τέλειο άρθρο. Προσωπικά συνήθιζα να παίζω μπιριμπα πλέον μου λένε για χαρτιά και εγώ σκέφτομαι μπλοκ ζωγραφικής. συν ότι λέει το άρθρο. Και να προσθέσω πως πριν έβγαινα από το σπίτι και μου εκανα τσεκ 5 φορες να δω αν όλα πάνω μου είναι τελεια.πλέον βλέπω τον εαυτό μου στο καθρέπτη και λέω oh my god. Μην αναφέρω καν το νυχι
να οδηγω το μηχανακι μου...να βλεπω θριλερ με τις φιλες μου αργα τη νυχτα,να πηγαινω σινεμα και για χορο σε κλαμπ..απο τοτε που εκανα παιδια τα εσβησα ολα αυτα απ τη ζωη μου..τωρα εχουν προτεραιοτητα τα νινακια..δεν πειραζει...και οι παιδοτοποι καλοι ειναι..χαχαχα υπομονη .
Γελάω τόσο πολύ!!! είναι σαν να βλέπω την ζωή μου συνήθιζα να κάνω όλα τα παραπάνω απλά η διαφορά είναι ότι εγώ βάζω στην τσάντα μου βρακάκια macquin και Diego, Άφησα τον μικρό στην μαμά μου προχθές για να πάω με την κολλητή μου σινεμά που είναι 6 μηνών έγκυος στο δεύτερο παιδάκι της και κοιμηθήκαμε και οι δύο... ο πιο ήρεμος ύπνος που έχουμε κάνει και οι δύο τα τελευταία 3 χρόνια :)
Αχαχαχαχ, κορυφαίο!!!!!!!!!!
"Συνήθιζα να κάνω πράγματα. Τώρα κάνω άλλα πράγματα." Μα κάποιες φορές οταν έχω την ευκαιρία να κάνω κατι από τα πράγματα που συνήθιζα να κάνω, δεν ξανανιώνω αλλα τ απομυθοποιω.. Γιατι τωρα εχουν μπει αλλες προτεραιοτητες στη ζωη μας, πραγματα που θεωρουσα σημαντικα δεν τα θεωρρω πια, και ο,τι εκανα παλιοτερα ηταν ωραιο τοτε, αλλα τωρα αλλαξα τοσο πολυ, μεγαλωσα, ωριμασα και πια δεν το χρειαζομαι.. Τωρα πια τιποτα δεν με γεμιζει περισσοτερο απο μια μερα με τα παιδια μου.. Οτι και να κανω χωρις αυτα ειναι κατα καποιο τροπο λειψο και θλιβερο.. δεν ξερω αν με καταλαβαινετε..(?)
Ολα αυτα που αναφερονται παραπανω...απλα θα προσθεσω κατι ακομα. Συνηθιζα να πηγαινω για μπανιο στη θαλασσα με τον αντρα μου μονο με την πετσετα και το αντηλιακο,με την μηχανη μας.Τωρα παμε παντα με το αμαξι και εκτος απο την τσαντα με τις πετσετες ολων μας,εχουμε και την τεραστια τσαντα με ολα τα αξεσουαρ παιχνιδιου παραλιας για ηλικιες 5,3 και 1ους.... Το ωραιο ειναι οτι νιωθω ευτυχια να τα κουβαλαμε ολα αυτα και να βλεπω τα μωρα μου χρονο με το χρονο να μεγαλωνουν... Η πληροτητα σε ολο της το μεγαλειο!!!!
Ουπς! Kids-friendly ήθελα να γράψω... Α, και κάτι άλλο: όταν η κούραση βαρούσε κόκκινο συνήθιζα να πιάνω καναπέ και να "λιώνω" διαβάζοντας ή βλέποντας μια αγαπημένη ταινία. Τώρα, είτε η κούραση είναι η καθημερινή, είτε βαράει κόκκινο... δεν έχει και μεγάλη διαφορά... εκτός αν κάνω τη "ζαβολιά" και τη δελεάσω με κανένα παιδικό dvd, οπότε πιάνουμε τον καναπέ αγκαλίτσα...χαχαχαχα!
Συνήθιζα να περνάω ολόκληρα απογεύματα μετά τη δουλειά (όταν, βέβαια, δεν είχα τη δεύτερη δουλειά, νοικοκυριό ή καφέ με φίλες) στο "πάγκο εργασίας" μου κάνοντας το "ψώνιο" μου με τα πινέλα, τις κόλλες, τις χαρτοπετσέτες, τα βότσαλα κλπ. Αυτά κόπηκαν απότομα με την εγκυμοσύνη, καθώς η μικρή μου ως "σποράκι" δεν ήθελε να μυρίζουμε κόλλες και μπογιές και μετά.... ε το μετά μπορείτε να το φανταστείτε: και λίγο χρόνο να είχα στη διάθεσή μου, μέχρι ν' απλώσω τα υλικά και να δω τί θα φτιάξω, είχε φτάσει η ώρα να ξυπνήσει το νινάκι ή να πάω να την πάρω... Πριν έξι μήνες (κι αφού το νινάκι έγινε 3,5 ετών) οι κούτες με τα υλικά ανέβηκαν πάλι από το υπόγειο στο σπίτι μας και δειλά-δειλά κάνουμε πράγματα μαζί. Χρειάστηκε, βέβαια, ν' αλλάξω λίγο θεματαλογία και γκάμα υλικών σε πιο kids-frindly επιλογές, αλλά και πάλι το απολαμβάνω!
ν'αράξω στην μπαλκονάρα μας,να καπνίσω καν τσιγαράκι και να πιω 2-3 μαργαρίτες ένα βράδυ τώρα το καλοκαίρι...αλλά θα το αφήσω για του χρόνου γιατί το δεύτερο βλασταράκι μου θηλάζει...από του χρόνου πάλι οινόπνευμα και λίγη νικοτίνη...αχχχχχχχχχχχχ...................
1. Συνήθιζα να κάνω ένα grande αφρόλουτρο που και που, από αυτά με τα κεριά, spa μουσική και απόλυτη ησυχία από θόρυβο (έχω να το κάνω από πριν μεινω έγκυος στο πρώτο....7 χρόνια). Tωρα απολαυστικά ντούζ, με την κουρτίνα να ανοίγει που και που ξαφνικά: " Μαμά κάνεις μπάνιο? Θέλω τα μαμ μου....!" 2. Συνήθιζα να διαβάζω ένα βιβλίο που μου άρεσε μέσα σε μία μέρα, άντε 2 (τώρα μετα βίας προλαβαίνω 3 βιβλία το χρόνο) 3. Συνήθιζε η ερωτική μας ζωή να είναι πιο αυθόρμητη, τόσο χωροταξικά όσο και χρόνικα, τώρα...υπάρχουν διάφοροι περιορισμοί.... βάλε και την κούραση, ...no further comments 4. Συνήθιζα να έρχονται αυθόρμητα φίλοι στο σπιτι βράδυ για να πιούμε και να μιλήσουμε...τωρα πίνουμε και μιλάμε με τις φάτσες μας μέχρι να αποκοιμηθούν...οι φάτσες μας και μετά να συμαζέψουμε όσο μπορούμε το χαμό!!!! 5. Συνήθιζα να πηγαίνω γυμναστήριο μέρα παρα μέρα...δεν παίζει αυτό ούτε ως ευχή πια...από την κούραση και το να βγάλω το τζην μου, γυμναστική γράφεται! 6. Συνηθίζαμε να βγαίνουμε, τώρα πρέπει να πάρουμε άδεια από τον Πάπα , και αν είμαστε τυχεροί και βρούμε baby sitter , να πληρώσουμε τα διπλά και το κάνουμε, για να το πληρώσουμε πολύ πολύ ακριβά το επόμενο πρωί, που 8μισι θα έρθουν να μας ξυπνήσουν χοροπηδώντας!!!!! Και άλλα πολλά τέτοια, ...αλλά μόλις τα βλέπουμε και τα αγκαλιάζουμε....δε θέλουμε τίποτα από τα παραπάνω και τίποτε άλλο γενικότερα!
Συνήθιζα να είμαι ανεξάρητη, πιο ζωντανή, πιο ευδιάθετη, πιο ξεκούραστη από έγνοιες/σκέψεις/άγχη που προκαλούν τα παιδιά. Συνήθιζα να βλέπω τον χρόνο διαφορετικά και όχι σαν έναν μόνιμο αγώνα να τα προλάβω όλα. Συνήθιζα να δίνω περισσότερο χώρο και χρόνο στον άντρα μου και τώρα απλά υπάρχει μέσα στον χώρο, όσο για χρόνο όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες. Συνήθιζα να κάθομαι στον καναπε και να ηρεμώ και όχι να πετάγομαι κάθε τρεις και λίγο γιατί κάποιος θα με φωνάξει. Συνήθιζα να κάνω μία άλλη ζωή που τώρα δεν υπάρχει πια, δεν το μετανιώνω απλώς τώρα καταλαβαίνω ότι δεν την έζησα στο έπακρο, και τότε γκρίνιαζα και ουσιαστικός λόγος δεν υπήρχε.
..συνηθιζα να μαι εγωιστρια,ξεροκεφαλη,εγωκεντρικη,τεμπελα,παρτακιας τωρα δεν ειμαι..
Ειδικά το θέμα με την τουαλέτα (κι εγω με ανοιχτή πόρτα πάω, δεν έχει νόμημα πλέον-χαχα!), το τηλέφωνο και το μυθιστόρημα σαν να τα γράφω εγω!!!!
Συνηθιζα νά´μαι ανεξάρτητη κ ασυμβίβαστη με όλους κ με όλα κ τώρα ακολουθω τα φεγγαρια των γονιών μου η των πεθερικων μου για να κάνω μια δουλειά η έστω να πιω έναν καφέ...
Συμφωνώ απόλυτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι ακριβώς είναι!! Κι εμένα προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου. Νταξ.. να μην είμαι και υπερβολική.. Βλέπω τους απέναντι που είναι ζευγαράκι μόνοι και ρουχλιάζουν στο μπαλκόνι τους κάθε βράδυ (αν δεν έχουν βγει) και ζηλεύω. Γιατί εγώ αφενός έχω να ρουχλιάσω έτσι από έγκυος (δηλ. 4 χρόνια) και αφετέρου γιατί και να προσπαθήσω να ρουχλιάσω με το laptop μου πχ., θα έρθει το λουλούδι και θα μου πει: "Μαμά στοπ. Όχι άλλο th δουλειά σου τώρα.. Να δουμε Μποσουγκαράκη στο Γιουτουπ!"!!!! Αλλά εγώ το βρίσκω αξιολάτρευτο αυτό. :)
Ναι! μην κοριιδεψετε... να πηγαινω να βλεπω συγκροτηματα φιλων στα μαγαζια που παιζουν...ειχΑ να παω 4 χρονια [απο τοτε που πρωτοεμεινα εγκυος περιπου] και πηγα πριν λιγο καιρο σε συναυλια της αγαπημενης μου μπαντας [σε ανοιχτο χωρο] και παροτι 8 μηνων στη τριτη μου εγκυμοσυνη εκατσα μπροστα μπροστα, χοροπηδαγα σαν το κατσικι και τραγουδουσα οσο πιο δυνατα μπορουσα... ηταν απλα υπεροχα... ενιωσα πως δεν εχει αλλαξει τιποτα... πως ειμαι ακομα "εγω" κ ειναι στο χερι μου να μην το χασω παλι... σιγουρα οι συνθηκες ειναι διαφορετικες αλλα εγω ειμαι ακομα η ιδια