Δεν μου δίνει σημασία πια..!
Αποφάσισα να σας γράψω κι εγώ για αυτό που με απασχολεί.
Απο τότε που γέννησα ασχολούμαι επιμελώς με το 14 (πλέον) μηνών κοριτσάκι μου. Είναι η πρώτη μου προτεραιότητα και για να είμαι ειλικρινής έχω παραμελήσει τον εαυτό μου και τις σχέσεις μου για χάρη της. Μόλις την είδα την ερωτεύτηκα και ήθελα να της δώσω τα πάντα, όπως φαντάζομαι όλες οι μαμάδες. Γι’ αυτό την θηλάζω ακόμα, την κοιμίζω μαζί μου και φροντίζω να μην της λείψει τίποτε.
Μέχρι και τον 12ο μήνα ήταν γαντζωμένη επάνω μου.‘Ηθελε διαρκώς εμένα, μάλιστα πολλές φορές που έμπαινα στο ντους, ο άντρας μου αναγκαζόταν να την φέρει μέχρι μέσα να με βλέπει (!!) γιατί νόμιζε οτι με έχανε. ‘Ολο αυτό κάποια στιγμή έγινε δύσκολο για μένα και κουραστικό, αλλά δεν σας κρύβω οτι μέσα μου ένιωθα κάποια ικανοποίηση για την αδυναμία της αυτή.’Ολα αυτά μέχρι που άρχισε να περπατάει…
Οκ, περίμενα την ανεξαρτητοποίησή της σαν φυσιολογική εξέλιξη αλλά εδώ έχω ένα άλλο μωρό… Δεν κάθεται μαζί μου και είναι κολλημένη με τον μπαμπά της (εμένα μετα συγχωρήσεως με έχει χ@#$^νη) κι ενίοτε την πεθερά μου (…..) Χαιδεύει τον πατέρα της συνέχεια και του δίνει φιλάκια και εμένα τίποτε 🙁
Επίσης βαριέται τα πάντα και τα πρωινά που είμαστε μαζί γκρινιάζει διαρκώς και με τραβάει να ασχοληθώ μαζί της με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω μια δουλειά, να εκνευρίζομαι απο τη μουρμούρα και κάποιες στιγμές -ντρέπομαι που το λέω- υψώνω τη φωνή και μετά γίνομαι κομμάτια απο τις τύψεις και λέω μέσα μου «γι’ αυτό δεν με θέλει» κι άλλα τέτοια.
Προσπαθώ να την απασχολήσω με τάπερ, με αυτοσχέδιες σκηνές, κουκλοθέατρο αλλά βαριέται εύκολα και δεν κάθεται μόνη ΚΑΘΟΛΟΥ. Αν κατάφερνα να τελειώσω καμιά δουλειά ίσως είχα περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί της. Και μιλάω για τα βασικά έτσι; Πλύσιμο και μαγείρεμα -υπάρχει κι ένας σύζυγος- πρέπει να γίνονται. Την καταλαβαίνω φυσικά κι εγώ αν ήμουν μωρό θα βαριόμουν να με βλέπω να καθαρίζω κρεμμύδια αλλά τι να κάνω;
Τα ερωτήματα λοιπόν είναι δύο:
πώς καταφέρνω να την απασχολήσω αφού δεν κοιμάται μες τη μέρα, να κάνω καμιά δουλειά;
Και πώς ξαναφτιάχνω τη σχέση μας;
Αυτή η κατάσταση με έχει στεναχωρήσει τόσο πολύ…
μαμά Δ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έχεις σκεφτεί να την γράψεις σε κάποιο παιδικό σταθμό? Θα μου πεις ειναι μονο 14 μηνων. Δεν χρειαζεται όμως να την αφήνεις όλη μέρα, ίσως μόνο 9 με 13, ίσα ίσα να κάνεις τις δουλειές σου και να μην βαριέται και αυτήν. Ξέρεις σε αυτή την ηλικία έχουν τόση όρεξη να μάθουν και είναι και τόσα πόλλα που πραγματικά είναι δύσκολο να το διαχειρηστούμε ΚΑΙ αυτό τέλεια.
Αγχωμενη μανουλα μην στενοχωριεσαι τοσο πολυ!! Αυτα που περιγραφεις ειναι πολυ γνωστα, το μωρο σου εγινε παιδακι και ειναι εντελως φυσιολογικο τωρα που περπατα του ανοιγονται νεοι οριζοντες. Το εχω περασει και με τα 2 μου παιδια αυτο, και θυμαμαι μετα τον χρονο αυτη ηταν η πιο δυσκολη ηλικια! Χρειαζεται τωρα παρα πολυ απο την ωρα σου, πολλα νεα ερεθισματα. Κι εμενα δεν με αφηναν λεπτο μονη κ στην αρχη πελαγωνα γιατι με περιμεναν τοσες δουλειες αλλα μετα βρηκα κολπακια να μενουν 5 λεπτα απασχολημενοι, ετρεχα να κανω ο,τι προλαβαινα και ξανα πισω!! Καποιο καινουριο παιχνιδι, λιγα παιδικα στην τηλεοραση, την ωρα που κοιμαται.. πρεπει τωρα να αναδιοργανωσεις ολο σου το προγραμμα με βαση τις δικες της αναγκες.. ξερω οτι ακουγεται πολυ δυσκολο, αλλα να ξερεις δεν διαρκει και τοσο αυτη η φαση, ειναι ωσπου να σταθεροποιησει τα βηματα της και να μπορει κ μονη της να κανει πραγματα. Αν τρελλαινεται για τον μπαμπα της τοτε εκμεταλλευσου το να την απασχολησει κ να κανεις ο,τι μπορεσεις απ τις δουλειες σου τοτε. Επισης ισως ειναι τωρα η στιγμη για καποιον βρεφονηπιακο,εκει θα κανει πολλα καινουρια πραγματα και εσενα θα σου λυσει τα χερια, και να δεις ποσο θα χαιρεται οταν σε βλεπει ξανα(κι εσυ το ιδιο!!) Παντως θυμαμαι μετα τα 2 χρονια τα πραγματα ειναι πολυ πιο ευκολα, ακουν περισοοτερο και σε καταλαβαινουν πιο πολυ. Λιγο υπομονη και θα αλλαξει παλι φαση το κοριτσακι σου! ειναι και το οιδιποδειο στη μεση με τον μπαμπα βλεπεις!! Συμφωνω και με την μαμα που προτεινει αδερφακι. Μπορει να σου φαινεται πιο δυσκολο με τα δυο παιδια , αλλα μετα παιζουν μαζι για ωρες και σε αφηνουν μονη!! (εμενα αυτο μου κακοφαινεται , σκεψου, καμμια φορα!!) Υπομονη και μην απογοητευεσαι! ολα αλλαζουν, θα βρειτε συντομα τον νεο ρυθμο σας!
μωρε φαση ειναι θα περασει....εκτος κι αν οντως περνας πολυ χρονο μαζι της...δοκιμασε να την αφησεις λιγακι σε καποιον και να πας καπου(σουπερμαρκετ, για ψωνια κλπ) ετσι παλι θα αντιδρασει??'η θα τρεξει στην αγκαλια σου?? παντως οταν ενα παιδακι βαριεται ...ηρθε η ωρα για αδερφακι...τα δικα μου εχουν 2 χρονια διαφορα, η μεγαλη 3ων και ο μικρος 11 μηνων και ειναι αχωριστα...ολο μαζι παλευουν-παιζουν-τρωνε-κοιμουνται επισης μου φαινεται λιγο περιεγο που δεν κοιμαται το μεσημερι...ξυπνα την απο τις 8 και μετα βαλτην για υπνο στις 3 το μεσημερι... δοκιμασε και τηλεοραση, σε μικρες ποσοτητες και με ελεγχομενο περιεχομενο δεν βλαπτει...θα σου δωσει το 20 λεπτο να κανεις ενα φαγητο... δεν νομιζω να σε εχει χεσμενη,απλα τωρα καταφερε να ''φυγει'' απ την αγκαλια σου και επιτελους μπορει να κανει οτι θελει μονη τησ...τα παιδια λατρευουν την αισθηση της ανεξαρτησιας... οταν ημουν εγκυος στο 2ο ημουν συνεχεια μεσα κλεισμενη και αναγκαστικα και η κορη μου που ηταν 1,5 ετων οποτε οταν επρεπε να μαγειρεψω την εβαζα ενα σκαλακι να φτανει στον παγκο και την εδινα να παιζει με τα υλικα (τυρι, μακαρονια κλπ) και την εβαζα να πεταει μεσα στην κατσαρολα τα κομμενα λαχανικα (η κατσαρολα ηταν κρυα) τελος, δοκιμασε να τα κανεις ολα απο το βραδυ και ετσι να περνατε την ημερα με βολτες και κουνιες κλπ
γεια σου μαμα Δ. Το κοριτσακι σου μεγαλωνει και θελει νεα ερεθισματα Τα κοριτσακια ειναι πιο ανεξαρτητα απο τα αγορακια (εχω αγορακι)-ολοι αυτο λενε,κατι θα ξερουν!! εσενα σε εχει δεδομενη και οποτε θελει σε εχει,θελει αλλα προσωπα,,,ισως παιδοτοπους,να γνωρισει και αλλα παιδακια Να δοκιμασετε αλλα παιχνιδια οπως ,μπογιες,μαγειρεμα,κηπουρικη,βολτες...(οτι ειναι καταλληλο για μικρα παιδακια) Τις δουλειες,καλυτερα το βραδυ οταν θα κοιμαται=εννοειται οτι θα την βαζεις νωρις για υπνο εφοσον δεν σου κοιμαται το μεσημερι,για να βρεις το χρονο να κανεις πραγματα.(να τηρεις αυστηρα το προγραμμα) Αν κουραζεσαι θα πρεπει να τα μοιρασεις τη μια μερα που δεν θα χρειαστει να μαγειρεψεις να κανεις καθαριοτητα και κλπ και αντιστροφα.. καλη δυναμη
Το παιδί σου σου δίνει σημασία.......!!!!!Εσύ μόνη σου το λες... ότι έρχεται και σε τραβάει για να σε βάλει στο παιχνίδι της! Παίξε μαζί της αυτά που εκείνη θέλει και όχι ότι θέλεις εσύ.. και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά!
Ενα έχω να πω μετά από 2 παιδιά που πέρασαν αυτό το στάδιο, φάση είναι και θα περάσει! Μην αγχώνεσαι το κάνουν αυτό τα παιδιά και σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι σε αγαπάει λιγότερο ή ότι δε σε έχει το ίδιο ανάγκη. Εσύ μόνο κάνε υπομονή και να προσπαθείς να μην εκνευρίζεσαι όλα τα άλλα θα στρώσουν από μόνα τους