Διακοπές στο χωριό; Δεν θέλω!

Έχω τρία μικρά παιδάκια, το μικρότερο είναι 5 μηνών και το μεγαλύτερο 6 ετών.

Μένουμε μόνιμα σε ένα νησί του Αιγαίου λόγω δουλειάς του συζύγου. Κάθε χρόνο παίρνουμε άδεια ένα μήνα το καλοκαίρι και πάντα εμείς ανεβαίνουμε στο χωριό. Ένα ορεινό χωριό των Τρικάλων το οποίο δυστυχώς δεν έχει πρόσβαση ούτε για τα βασικά…

Κάθε χρόνο τα παιδιά μου βιώνουν απίστευτες καταστάσεις. Η πεθερά μου παρόλο που ξέρει ότι θα την επισκεφτούμε, δεν φροντίζει να αγοράσει ούτε τα βασικά, όπως για παράδειγμα μακαρόνια. Το σπίτι είναι πάντα σε άθλια κατάσταση. Πέρσι στο παρκοκρέβατο βρήκα δύο σκουλικάκια! Επίσης κάθε χρόνο καταλήγουμε στο νοσοκομείο με εισαγωγή για… ψύλλους!! Αυτά που σας γράφω, πιστέψτε με, είναι αληθινά. Και δυστυχώς είναι ακόμα χειρότερα απ’ ότι γράφω!

Το έχω συζητήσει με τα πεθερικά και τον άντρα μου και η απάντησή τους είναι «Άμα σου αρέσει«. Δυστυχώς ΔΕΝ μου αρέσει αυτό για τα παιδιά μου. Τι να κάνω; Κανένας από τους συγγενείς δεν έρχεται να μας επισκεφτεί στο χωριό από τη μεριά του συζύγου, γιατί δεν αποδέχονται αυτά που βλέπουν. Επίσης τα αδέρφια της πεθεράς και του πεθερού μου τους έχουν τρίξει τα δόντια πολλές φορές, αλλά εκείνοι κάνουν τους κινέζους….

Ο σύζυγός μου θέλει να πάει να δει τους γονείς του, το σέβομαι αυτό. Αλλά τι να κάνω; Δεν δυσανασχέτησα ποτέ μπροστά στα παιδιά μου, γιατί θέλω να αγαπάνε τη γιαγιά και τον παππού. Αλλά… ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ; Πείτε μου, δεν αντέχω άλλο! Σε κάθε άδεια γυρνάω όλο και πιο κουρασμένη μετά απ’ όλα αυτά!