Η βάρβαρη μητέρα και ο πατριός του Daniel Pelka, του παιδιού που βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια τους, φυλακίστηκαν για τουλάχιστον 30 χρόνια για την ειδεχθή δολοφονία του.
Οι διεστραμμένοι Magdalena Luczak και Mariusz Krezolek στερούσαν από το δυστυχισμένο τετράχρονο αγόρι το φαγητό, τον βασάνιζαν και τον γελοιοποιούσαν για έξι μήνες προτού τον ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου στο σπίτι της οικογένειας.
Η αίθουσα του δικαστηρίου παρακολουθούσε φορτισμένη καθώς στο διεφθαρμένο ζευγάρι αποδόθηκε υποχρεωτική ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία του μαθητή τον Μάρτιο του περασμένου έτους.
Ένορκοι, δικηγόροι και αστυνομικοί έκλαψαν όταν η δικαστής έκανε λόγο για τις «αδιανόητες» πράξεις βίας των Luczak και Krezolek. Η κα. Justice Cox είπε: «Ο Daniel υποβλήθηκε σε σκόπιμη, κλιμακούμενη και αδιανόητη βαρβαρότητα μέχρι τη στιγμή του θανάτου του».
Η ελάχιστη φυλάκιση των 30 χρόνων για τη Luczak είναι μία από τις μεγαλύτερες ποινές που αποδόθηκαν σε μια γυναίκα στο Ηνωμένο Βασίλειο στην εποχή μας.
Η κα. Justice Cox είπε στην 27χρονη, η οποία έκανε συχνά χρήση ναρκωτικών: «Η παραβίαση εμπιστοσύνης (γονεϊκών υποχρεώσεων) που επιδείξατε είναι εντελώς ασυμβίβαστη με τη φροντίδα και την αγάπη που μία μητέρα θα πρέπει να δείχνει στον ίδιο της τον γιο».
Διαπιστώθηκε επίσης πως ο Krezolek, 34, ήταν γνωστός στην αστυνομία στο παρελθόν, έχοντας εκτίσει τρεις ποινές φυλάκισης στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 2006 και 2008 για τροχαία παραπτώματα.
Πρώην στρατιώτης στον Πολωνικό στρατό, είχε συλληφθεί να οδηγά ενώ είχε χάσει την άδειά του τέσσερις φορές μέσα σε δύο χρόνια.
Η αστυνομία είχε επισκεφθεί επίσης το σπίτι του ζευγαριού στο Coventry δύο φορές νωρίτερα μετά από αναφορές για απίστευτους καβγάδες.
Κατά τη διάρκεια της δίκης στο Birmingham, οι ένορκοι έμαθαν πως το ζευγάρι στερούσε «συστηματικά» το φαγητό από τον Daniel. Η ζωή του θα μπορούσε να είχε σωθεί αν η Luczak και ο Krezolek είχαν καλέσει το ασθενοφόρο αφού υπέστη το θανατηφόρο τραύμα στο κεφάλι του. Αντιθέτως, το ζευγάρι τον κλείδωσε σε ένα βρωμερό δωμάτιο-φυλακή για 33 ώρες μέχρι που πέθανε.
Η κα. Justice Cox συμπλήρωσε: «Βρισκόταν περιορισμένος συχνά και για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα στο μικρό, άδειο δωμάτιο που έμοιαζε με κουτί στον επάνω όροφο. Το πόμολο της πόρτας από την εσωτερική πλευρά είχε αφαιρεθεί και το μεταλλικό του πλαίσιο είχε τροποποιηθεί ώστε να μη μπορεί να δει μέσα από την κλειδαρότρυπα. Τα σημάδια από τα μικρά του χέρια και δάχτυλα από την εσωτερική πλευρά της πόρτας μαρτυρούσαν τις απεγνωσμένες τους προσπάθειες να αποδράσει.
«Οι λεκέδες από ούρα στο στρώμα στο οποίο τον ανάγκαζαν να κοιμάται αποδεικνύουν πως δεν του επιτρεπόταν να πηγαίνει στην τουαλέτα όποτε χρειαζόταν». Το ζευγάρι στεκόταν απαθές στο εδώλιο καθώς η δικαστής περιέγραφε τον φρικτό τρόπο με τον οποίο βασάνιζαν τον Daniel βυθίζοντάς τον στο νερό.
Η κα. Justice Cox πρόσθεσε: «Τον κρατούσαν κάτω από την επιφάνεια του κρύου νερού, μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του. Θα πρέπει να ήταν κατατρομαγμένος. Τον ανάγκαζαν να καταπίνει επανειλημμένα αλάτι, το οποίο έριχναν κατευθείαν στο στόμα του και τον έκανε να κάνει εμετό. Τα βάσανά του έφταναν σε πραγματικά φρικτά επίπεδα. Τα γεγονότα που υπάρχουν γι’ αυτή την υπόθεση είναι πολύ σοκαριστικά και ανησυχητικά».
Περιγράφοντας την «συστηματική» λιμοκτονία του, η δικαστής είπε: «Μαράζωνε στην κυριολεξία. Η λιμοκτονία του διήρκησε τόσο καιρό που τα οστά του είχαν πάψει να αναπτύσσονται. Ο Daniel προσπαθούσε να βρει τροφή από τα κουτιά με το κολατσιό των άλλων παιδιών ή από κάδους απορριμμάτων. Θα υπέφερε από απίστευτη πείνα, αυξανόμενο πόνο στην κοιλιά και στην τελική, θα ένιωθε απελπισμένος».
Το δικαστήριο άκουσε επίσης πως η Luczak και ο Krezolek είχαν πει ψέματα στις αρχές για να συγκαλύψουν την «εκστρατεία της βαρβαρότητας» που οδήγησε στον θάνατο του μικρού Daniel.
Οι δάσκαλοι στο δημοτικό σχολείο του, Little Heath, εξέφρασαν ανησυχία για το υπερβολικά χαμηλό του βάρος και τους μώλωπες στο σώμα του μήνες πριν από τον θάνατό του. Είχαν μιλήσει κατ’ επανάληψη στη Luczak και είχαν ενημερώσει τους γιατρούς. Μία έρευνα όμως βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη για να γίνει γνωστό γιατί αυτές οι ανησυχίες δεν είχαν φτάσει στα αυτιά των κοινωνικών λειτουργών.
Η κα. Justice Cox είπε στο ζευγάρι: «Δεν παρατήρησα ούτε ένα σημάδι μεταμέλειας σε οποιαδήποτε φάση από τους δυο σας. Έχετε παραβιάσει την πιο σημαντική πτυχή της εμπιστοσύνης – ως γονείς ενός μικρού παιδιού που είχε δικαίωμα στην προστασία και την αγάπη».
πηγή: mirror.co.uk
ΦΡΙΚΗ!!!! ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΡΑΞΑΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΝΟ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ ΨΥΧΟΥΛΑΣ ΠΡΙΝ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ!!!! (ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΛΙΓΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ!!!)
η θανατικη ποινη πρεπει να επανελθει για τετοιες περιπτωσεις..... απορω και γω γιατι δεν ενημερωσε κανενας τους αρμοδιους φορεις (προνοια, αστυνομια κλπ) κανεις απο τους δασκαλους και τους συμμαθητες....οι γειτονες δεν ακουγαν τιποτα????που εμεναν? στο μυστικο δασος?? ελεος με την αδιαφορια!!! μου φαινεται πως περισσοτερο μας ''ενδιαφερουν'' τα παιδακια στην αφρικη που ξεχναμε εκεινο το παιδι της διπλανης πορτας...
Po po ilikrina thelun basanistiria afti i gonis oxi isobia filaki......tha eprepe na ntrepontai ti anthropoi ine afti na kanun etsi se ena mikro paidaki ti eftege....i orgi m dn perigrafete.....basanistike i psixula toso poli k xathike adika......
Το ζήτημα είναι τί κάνουμε όταν εμείς γνωρίζουμε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν "μπλεκόμαστε" γιατί για μπλέξιμο πρόκειται, δεν μιλάμε, δεν καταγγέλουμε. Κι έστω ότι κάνουμε κάτι: ανώνυμη καταγγελία στο χαμόγελο του παιδιού, τηλεφώνημα στην αστυνομία, επικοινωνία με τον συνήγορο του παιδιού. Η εισαγγελεία ανηλίκων είναι ένα αργοκίνητο σύστημα με υποθέσεις που χρονίζουν, σποραδικές επισκέψεις κοινωνικών λειτουργών, αποτέλεσμα μηδέν. Για εμένα, μία είναι η λύση κι ας πονάει: όταν γίνεται διάγνωση εγκυμοσύνης σε τοξικομανή, να γίνεται άμεσα και έκτρωση, ανεξάρτητα από το αν συναινεί η μητέρα και με ποινή σε περίπτωση άρνησης. Το ζήτημα δεν σταματά εκεί. Ειδικά στις περιπτώσεις ναρκομανών που εκπορνεύονται (σχεδόν όλες), η λέξη αντισσύληψη πρέπει να συνοδεύεται από τις λέξεις μακροπρόθεσμη και επεβεβλημένη. Απάνθρωπο; Ναι. Όμως, δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο της τοξικοεξάρτησης που να είναι ανθρώπινο. Τα ελάχιστα παιδάκια που έχουν "σωθεί" και βρίσκονται σε ιδρύματα υποτίθεται ότι παίρνουν προτεραιότητα για να υιοθετηθούν. Ποιά από εμάς θα υιοθετούσε παιδί που μεγάλωσε σε άρρωστο σώμα, πέρασε στερητικό και κακοποίηση; Είναι σύνηθες τα παιδιά αυτά να ακολουθούν τα βήματα των γονιών τους. Δεν γνώρισαν τίποτε φυσιολογικό. Αύριο, η μικρή που σήμερα μεγαλώνει με μάνα πρεζάκι, πιθανότατα να γίνει κι αυτή πρεζάκι μ΄ένα μωρό στην αγκαλιά. Πριν κρίνουμε, λοιπόν, και φωνάξουμε στην πυρά, ας δούμε τί κάνουμε ΕΜΕΙΣ όταν γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε κακοποίηση, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι οι εισαγγελείς βιάζονται να ξεφορτωθούν αυτές τις υποθέσεις.
ioli, γνωρίζεις κάτι για κάποιο παιδί που θα έπρεπε να κινητοποιηθούμε? έτσι ένιωσα, εύχομαι να κάνω λάθος.
Γνωρίζουμε και έχουμε κάνει ό,τι περνάει απ΄το χέρι μας ξανά και ξανά, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Εν ολίγοις, έχουμε ενημερώσει κάθε αρμόδια αρχή, μα το παιδί παραμένει με τη μητέρα. Έχουν κινητοποιηθεί και γείτονες, έχει εμπλακεί η αστυνομία, αλλά και πάλι τίποτα. Αν έχεις εμπειρία με παρόμοια κατάσταση, σε παρακαλώ, ζήτα το mail μου από τους διαχειριστές.
Απέραντος πόνος που δεν αντέχεται όταν ακούς τέτοιες ασύληπτες "ειδήσεις". Μόνο πόνος για μια ψυχούλα που δεν ζει πια ανάμεσά μας. Δεν υπάρχουν λόγια, μόνο θλίψη, οργή, θυμός για τους γονείς-τέρατα...
Το "ισοβια" δεν ειναι τιποτα...να περασουν τα ιδια βασανιστηρια κ χειροτερα!
Πόση αρρώστια κρύβει η "ανθρώπινη" ψυχή μερικών...
κρεμασμα θελουν!!!!
Το κρίμα είναι ότι το τυράννησαν αρκετά πριν πεθάνει. Πόσο σαδιστής μπορεί να είσαι για να τυραννάς ένα πλάσμα ότι και να είναι αυτό, αλλά ειδικά το ίδιο σου το παιδί. Και αυτό το καημένο δεν είπε τίποτα, εμπιστεύτηκε τους γονείς του από κοινωνικό ένστικτο και αυτοί το έριξαν σε μία καθημερινή κόλαση. Απορώ μόνο πως αισθανόταν το μικροσκοπικό του σώμα, τις σκεφτόταν άραγε με τις λίγες εμπειρίες που είχε στην ζωή του.
Ειμαι εκ πεποιθησεως αντιθετη με τη θανατικη ποινη,και δεν την εχω θεωρησει σωστη ποινη για κανενα εγκλημα απ'οσα εχω ακουσει.Οταν διαβασα αυτη την ειδηση,τρομαξα με τον εαυτο μου.Σκεφτηκα εκεινη τη στιγμη,οτι αν ειχα αυτους τους ανθρωπους μπροστα μου,ειδικα τη δηθεν μανα,θα μπορουσα να τη σκοτωσω.Τοσο θυμο ενιωσα.Οχι μονο για οσα υπεφερε τοσο καιρο αυτη η ψυχουλα,αλλα και γαι τον μαρτυρικο θανατο που υπεστη,ωρες ολοκληρες βασνιζοταν,μονο του,τρομαγμενο,πληγωμενο,σε απογνωση.Ακομη και τωρα που γραφω το σχολιο,κλαιω,κ αναρωτιεμαι γιατι να τα περασει ολα αυτα.Οχι,σωφρονισμος για τετοια ατομα δεν υπαρχει,μονο αργος κ βασανιστικος θανατος μεσα στη φυλακη.
Με οσα διαβασα ανατριχιασα....κ δακρυσα για το ατυχο παιδακι!Θεε μου τι γονεις υπαρχουν?εφοσον ηταν μπλεγμενοι με ναρκωτικα το παιδακι γιατι το κρατουσαν μαζι τους κ το εκαναν να υποφερει?δεν ηταν ικανοι να προστατεψουν τον ιδιο τους τον εαυτο....χιλιες φορες να ηταν σε καποιο ιδρυμα ο μικρουλης η' να ειχε υιοθετηθει απο μια σωστη οικογενεια.σχολειο κ γειτονια επρεπε να δρασουν αμεσα ωστε το παιδακι να ειχε βρει στεγη καπου αλλου κ να γλιτωσει απο τα χερια των αδιστακτων γονιων του.Μια μικρη ψυχουλα γιατι να ζησει ολα αυτα?κοιταζω τα παιδακια μου ξανα κ ξανα κ μονο στην σκεψη οτι μπορει να παθουν κακο τρελενομαι.ΑΓΑΠΗ μονο αυτο θελουν τα παιδακια μας!
ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΕΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΤΟΣΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ;;;ΕΧΩ ΠΛΑΝΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΜΗΝΑ ΜΟΥ Κ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΡΟΜΕΡΟ ΠΟΝΟ!(ΣΤΗ ΨΥΧΗ)...ΟΤΙ Κ ΝΑ ΠΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΤΕΡΑΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ Κ ΠΙΟ ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΕΙΣ!! : (
Με "πιάνει" η ψυχή μου και μόνο που βλέπω την φωτογραφία του μικρού....υπάρχουν τόσες οικογένειες που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά...τόσες οικογένειες που θα μπορούσαν να του είχαν προσφέρει ζεστασιά.... Γεννήθηκε αυτό το παιδάκι ίσα ίσα για να ζήσει έναν τρομερό εφιάλτη και να φύγει...αχ ψυχούλα μου.Δεν γίνεται να τους κάψουν αυτούς τους δύο λίγο λίγο ζωντανούς;;;;;;
Γιατί τόση βία σε ένα παιδί; μου ειναι αδιανόητο. σκέφτομαι τις τελευταίες ώρες του, και όχι μόνο, μοναχο και φοβισμένο...και αρρωσταινω, πραγματικά νιώθω μια ψυχοσωματικη αδιαθεσία. λυπάμαι που δεν τους καταδίκασαν σε θανατική ποινή, αλλά τους εύχομαι ολόψυχα να ζήσουν πολλά μα παρά πολλά χρόνια, αρκετά για να βιώνουν καθημερινά ασύλληπτη βία απο τους υπόλοιπους φυλακισμένους, αρκετή ωστε τις νύχτες να παρακαλανε το Θεό να μη τους ξημερώσει...
"τους εύχομαι ολόψυχα να ζήσουν πολλά μα παρά πολλά χρόνια, αρκετά για να βιώνουν καθημερινά ασύλληπτη βία απο τους υπόλοιπους φυλακισμένους, αρκετή ωστε τις νύχτες να παρακαλανε το Θεό να μη τους ξημερώσει…" ΣΥΜΦΩΝΩ Α Π Ο Λ Υ Τ Α και τους το εύχομαι!!!!
......................................................
Ότι και να μου λένε για καταδίκες, για ισόβια και για θανατικές ποινές (γιατί το συζητούσαμε εδώ στη δουλειά, και όλοι λένε ότι η θανατική ποινή θα ήταν και λίγη), εγώ ένα έχω να πω:Το θέμα ήταν να επέμβουν έγκαιρα οι κοινωνικές υπηρεσίες της Αγγλίας για να σώσουν το δύστυχο μωρό! Τι να το κάνω που έβαλαν φυλακή την άρρωστη διεστραμμένη ψυχασθενή μάνα του? Το μωράκι έφυγε τώρα.. πάει.