Θυμάστε το τραγούδι των Φατμέ «Βγαίνουμε από το τούνελ«; Ε αυτό ζούμε αυτές τις μέρες. Μπαίνουμε και βγαίνουμε στο τούνελ,
Σχεδόν κάθε μέρα έρχεται η στιγμή που αισθάνομαι ευγνώμων που δεν υπήρχαν τα κοινωνικά δίκτυα όταν ήμουν παιδί ή έφηβη.
Αισθάνομαι τυχερός που μεγάλωσα το ’90, στη γειτονιά που μεγάλωσα. Στο τέλος ενός πλατύ, αδιέξοδου δρόμου, περιτριγυρισμένου από δέντρα. «Η
Ειμαι 32 ετων και μαμα ενος αγοριου 5 ετων. Με τον συζυγο μου ειμαστε μαζι πολλα χρονια απο το σχολειο
Ο καιρός περνάει γρήγορα κι έτσι μετά το επιτυχημένο κι εξ’ ολοκλήρου φτιαγμένο από τα χέρια της μαμάς με αγάπη,