Αντίο γλυκειά μου πιπίλα!
Η ιστορία αφορά την τετραχρονη κορούλα μου η οποία εως και μια εβδομάδα πριν είχε το δαχτυλάκι ως πιπίλα. Και τι δεν ήταν γι αυτήν η πιπίλα: η ξεκούραση της, η παρηγοριά της, το νανούρισμα της, η συντροφιά της.
Μέχρι τώρα είχα δοκιμάσει τα πάντα, τι βιβλία, τι ιστορίες, τι εκβιασμούς, τι καλοπιασματα, τίποτα. Η πιπίλα εκεί….
Ώσπου μια εβδομάδα πριν ήρθε ένα άρθρο απ’ το eimaimama να δώσει τη λύση. Εδειξα μια φωτογραφία ενός παιδιού που είχε στραβα δόντια απ’ την πιπίλα στη μικρή και έγινε το θαύμα: το βράδυ μετά το παραμύθι μας και την καληνύχτα γυριζει πλευρό και την ακουω να λέει: αντίο γλυκειά μου πιπίλα θα μου λείψεις πολύ… και είδα δάκρυα στα ματακια της. Αυτό ήταν, πιπίλα τέλος. Εγώ όμως αισθανθηκα απίστευτες τύψεις, της στερησα κάτι που τότε μόνο κατάλαβα ποσο πολύτιμο ήταν γι’ αυτήν. Αλήθεια σας λέω ευχήθηκα να μην το είχα κάνει.
Η μικρή μου τελικά είναι πολύ δυνατή κι εγώ θέλω να της πω ένα μεγάλο μπράβο!!! Δεν ξαναεβαλε πιπίλα από τότε! Τη βλέπω όμως να την αναζητά και να την κοιτα με παράπονο πολλές φορές! Αναρωτιέμαι μήπως βιαζόμαστε να τους στερήσουμε πράγματα η συνήθειες σημαντικές γι’ αυτα; Δεν ξέρω. Εγώ πάντως το έκανα για το καλό της (έτσι λέω στον εαυτό μου).
Ένα μεγάλο ευχαριστω, γιατι χωρίς το άρθρο μαλλον θα την παντρευα και θα πήγαινε με πιπίλα στην εκκλησια!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πιστεύω πως κάθε πράγμα πρέπει να γίνεται στον καιρό του και με αυτό εννοώ όταν το παιδί είναι έτοιμο.Το να ζορίσεις καταστάσεις αφενός φέρνει αντίθετα αποτελέσματα, αφετέρου προκαλεί άγχος στο παιδί. Αν πχ το πιέσεις να κόψει δάχτυλο ή πιπίλα, πολλές φορές αγχώνεται σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να κάνει τίπτοε άλλο από αυτό που το ηρεμεί κι αυτό θα είναι να γυρίσει στο πιπίλισμα. Θέλει κουβέντα, πολύ υπομονή και ενημέρωση. Τα δοντάκια τους αλλάζουν στα 5 χρόνια, οπότε ποιά ζημιά; Πραγματικά θέλει υπομονή, αλλά κατά την άποψή μου αξίζει τον κόπο. Εμένα η μικρή δεν είχε ποτέ θέμα με δάχτυλο ή πιπίλα, όμως κόψαμε θηλασμό σταδιακά και με πολύ συζήτηση. Της έδωσα να καταλάβει τι σήμαινε για εμένα και της το έλεγα πολλές φορες...συνέχεια. Αρχικά φτάσαμε να θηλάζουμε μόνο μεσημέρι βράδυ....μετά μόνο βράδυ....μετά μόνο την ώρα που ξυπνούσε ορώτη φορά και χωρίς κλάματα ή γκρίνια κόψαμε εντελώς το γάλα. Αν λοιπόν είχαμε έναν "εθισμό", αυτός ήταν ο θηλασμός, όμως δεν ήθελα ποτέ να την κάνω να νιώσει ότι πρέπει να το κόψει ενώ δεν είναι έτοιμη. 'Ηθελα πρώτα να την προετοιμάσω ώστε να νιώσει έτοιμη...
mhn mperdeyete koritsia thn pipila me to daxtylo, kamia sxesh, thn pipila thn pairnoyme kai me diaforew istoriew, ah basilhdew, mparmpew, ntorew klp. klain xtypioyntai sth xeiroterh kai kapoia stigmh to apofasizoyn. to daxtylo ti na to kaneiw, einai ekei sto scvma toyw, συγνωμη για τα greeklsih δεν το καταλαβα, μολις λοιπον ζοριστουν βαζουν δαχτυλακι στο στομα.