Πόσο όμορφο είναι το σώμα μιας γυναίκας μετά την εγκυμοσύνη;
της Cordelia Hebblethwaite
Πολλές γυναίκες καταλήγουν να έχουν σημάδια, ραγάδες και χαλαρό δέρμα αφού γεννήσουν. Είναι αλήθεια πως οι ίδιες προσπαθούν συχνά να το κρύψουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν επιθυμούν να το προβάλλουν. Μία φωτογράφος όμως έκανε αποστολή της να επαναπροσδιορίσει την άποψη που έχουμε για την ομορφιά του γυναικείου σώματος.
Μια μέρα στις αρχές του περσινού έτους, η Jade Beall – μια νέα μαμά από το Tucson της Αριζόνα – πήγε στο στούντιό της με το πέντε μηνών μωράκι της, έβγαλε τα ρούχα της και τράβηξε μία σειρά από φωτογραφίες.
Το σώμα αυτό δεν της φαινόταν οικείο. Υπήρχαν βαθουλώματα και εξογκώματα τα οποία δεν είχε ποτέ της πριν από την εγκυμοσύνη. Και δεν της άρεσε πολύ αυτό που έβλεπε.
Αποφάσισε όμως να δημοσιεύσει τις φωτογραφίες στο blog της – με στόχο να μοιραστεί με άλλους αυτή την πλευρά της μητρότητας που συνηθίζεται να παραμένει κρυμμένη στο σκοτάδι.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απεικονίζουν συχνά το γυναικείο σώμα. Όχι όμως αυτά τα σώματα.
«Πολλοί άνθρωποι μου λένε, «Ω, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο σώμα», αναφέρει η Beall.
«Δεν θέλω οι άνθρωποι να πουν «Είναι αηδιαστικό», αλλά αντίθετα «Α, να μια γυναίκα απολύτως ανθρώπινη, ή μια γυναίκα της οποίας το σώμα έχει ουλές και σημάδια που έχουν ιστορίες να διηγηθούν».
«Στόχος μου είναι να βοηθήσω τις μαμάδες να αισθανθούν άξιες να ακούσουν πως είναι όμορφες».
Λίγο αργότερα, η Beall δημοσίευσε μία φωτογραφία στο Facebook που έδειχνε το στομάχι μιας φίλης της να έχει λακκάκια, με τα δυο παιδιά της κουρνιασμένα γλυκά στην αγκαλιά της.
Κυκλοφόρησε παντού. Άρχισε να κατακλύζεται με email και εκατοντάδες γυναίκες της έγραψαν λέγοντάς της πως ήθελαν και αυτές να βγάλει φωτογραφίες το σώμα τους μετά την εγκυμοσύνη.
Η Beall έχει πλέον φωτογραφίσει πάνω από 70 μητέρες που θα δημοσιευθούν στο επερχόμενό της βιβλίο, A Beautiful Body (Ένα Όμορφο Σώμα), που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο. Δεν χρησιμοποιεί μακιγιέζ, ούτε και ρετουσάρει τις φωτογραφίες ψηφιακά.
«Όταν μου έστειλε τις πρώτες φωτογραφίες με email μετά τη φωτογράφιση, θυμάμαι να με διαπερνά ένα ρίγος», λέει η Nicole Meade, μία από τις γυναίκες που προθυμοποιήθηκε να φωτογραφηθεί.
Οι περισσότερες γυναίκες που έλαβαν μέρος αισθάνονται ιδιαίτερα αμήχανα με το σώμα τους, και η Meade δεν αποτελούσε εξαίρεση.
Από τη στιγμή που έκανε το πρώτο της παιδί, προσπαθούσε να κρύψει το στομάχι της. Δεν συζητούσε καν να βάλει μπικίνι στην παραλία.
Έντρομη, αλλά αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την πρόκληση, η Meade πήρε τους τρεις γιους της μαζί στη φωτογράφιση και τους ζήτησε να φωτογραφηθούν μαζί της.
«Ρώτησα τα αγόρια, και είπαν «Ποιο το νόημα;» Και τους είπα πως θα το έκαναν αυτό για όλες τις ξαδέλφες τους και τα κορίτσια που μια μέρα θα είναι μαζί ή θα παντρευτούν και για τις κόρες τους – επειδή δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με αυτό για εμάς εκεί έξω», αναφέρει.
«Μου αρέσει η ιδέα πως τα παιδιά μου θα έχουν μια πραγματική αίσθηση του πώς θα είναι οι γυναίκες τους αφού κάνουν παιδιά.
«Δεν θα έπρεπε να υπάρχει τίποτα το σοκαριστικό ή το ανησυχητικό σε μία τέτοια φωτογραφία», λέει.
Όταν η Demi Moore πόζαρε με τη μεγάλη, γυμνή κοιλιά της εγκυμοσύνης της στο εξώφυλλο του Vanity Fair το 1991, άνοιξε το δρόμο.
Από τότε οι φωτογραφίσεις με κοιλιές σε εγκυμοσύνη έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς μεταξύ των γυναικών. Οι φωτογραφίες μετά την εγκυμοσύνη όμως είναι μια άλλη ιστορία, αναφέρει η κοινωνιολόγος Meredith Nash.
Στις μέρες μας συνηθίζεται να εμφανίζονται τα σώματα των γυναικών μετά την εγκυμοσύνη μονάχα σε θέματα που έχουν να κάνουν με διασημότητες και πόσο γρήγορα επέστρεψαν στα κιλά τους, συνεχίζει.
Αυτό δημιουργεί μία μη ρεαλιστική και στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας για πολλές γυναίκες – που ίσως ποτέ δεν ανακτήσουν το σώμα που είχαν πριν την εγκυμοσύνη.
Η Beall πιστεύει πως αν κάποια διάσημη έκανε για τις γυναίκες μετά την εγκυμοσύνη αυτό που έκανε η Demi Moore, ίσως η γενικότερη στάση να μεταβάλλονταν.
«Αν θέλει κάποιος διάσημος σταρ να επικοινωνήσει μαζί μου, θα ήμουν πανευτυχής να ανταποκριθώ!» λέει γελώντας, προσθέτοντας πως ακόμη αναζητά εθελοντές.
Ο Max Vadukul όμως, ένας φωτογράφος με βάση τη Νέα Υόρκη που έχει δουλέψει με τη Vogue, δεν περιμένει να δει σύντομα μία τέτοια φωτογραφία σε ένα «πολυτελές» περιοδικό.
Η παρόρμηση να ρετουσαριστεί μία εικόνα είναι κάτι που οι περισσότεροι φωτογράφοι και συντάκτες περιοδικών δεν μπορούν να αντισταθούν, αναφέρει.
Και το να βάλεις τα μοντέλα ή της διάσημες να ποζάρουν με τις ραγάδες τους μπροστά στο φακό θα ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολο, μιας και η δουλειά τους, και ολόκληρος ο κλάδος, βασίζεται στο κραταιό ιδανικό της τελειότητας.
Για ορισμένους, η ιδέα πως οι ραγάδες είναι όμορφες μπορεί να είναι κάτι παρατραβηγμένο.
Η Beall λέει πως στις περισσότερες από τις πελάτισσές της δεν αρέσουν αρχικά οι φωτογραφίες και εστιάζουν στο ότι βλέπουν τις κηλίδες τους και άλλες προβληματικές περιοχές – ένα στρώμα λίπους, μια ρυτίδα, μια ραγάδα.
Όσο όμως τις βλέπουν, λέει, τόσο περισσότερο αρχίζουν να βλέπουν την ομορφιά στις εικόνες αυτές.
Η Christina Berry, που φωτογραφήθηκε κι αυτή για το βιβλίο, λέει πως πάντα πάλευε να αγαπήσει το σώμα της, όμως η φωτογράφιση αυτή την γέμισε αυτοπεποίθηση.
«Είναι ακόμη ένα έργο υπό εξέλιξη. Δε θα πω πως κάθε μέρα αισθάνομαι 100% σέξι ή σίγουρη για τον εαυτό μου», αναφέρει.
«Θυμάμαι όμως τι έκανα και ξανακοιτάζω τις φωτογραφίες μου και λέω «Πωπω, είμαι όμορφη!»
Ο άντρας της Chris λέει πως οι άντρες τείνουν να κάνουν μόνο επιπόλαιες συζητήσεις μεταξύ τους σχετικά με το πώς είναι ή θα είναι τα σώματα των συντρόφων τους μετά την εγκυμοσύνη – και δεν είναι κατά κύριο λόγο προετοιμασμένοι για την πραγματικότητα.
«Βλέποντας τις φωτογραφίες και βλέποντας επίσης τις φωτογραφίες άλλων γυναικών, με οδήγησε στο να σκεφτώ «Φίλε, είμαι κάπως γάϊδαρος που δεν αναγνωρίζω ποια είναι τα αληθινά, σημαντικά πράγματα όσον αφορά στην εμφάνισή της».
«Είναι που γέννησε, γι’ αυτό έχει αυτά τα σημάδια. Εγώ δεν χρειάζεται να τα υπομείνω αυτά – αυτή όμως πρέπει.
«Πιστεύω πως αυτές οι γυναίκες είναι δυνατές. Πιστεύω πως η γυναίκα μου είναι υπέροχη, και πιστεύω πως αυτό ήταν κάτι που χρειαζόταν να δω και χρειαζόταν να καταλάβω. Και ελπίζω αυτές οι φωτογραφίες να κάνουν το ίδιο και στους άλλους άντρες».
[…]
Οι φωτογραφίες της Beall εμφανίζονται πλέον ανάμεσα σε άλλα αποτελέσματα στην αναζήτηση για όμορφα σώματα.
«Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες μου άρχισαν να ξεφυτρώνουν ανάμεσα σε τόσες ρετουσαρισμένες φωτογραφίες.
«Κατενθουσιάστηκα. Σκέφτηκα «Ω θεοί, στ’ αλήθεια άρχισε να συμβαίνει η αλλαγή!»
πηγή: bbc.co.uk
Μανουλιτσα, εστω και ετεροχρονισμενα επειδη τωρα διαβασα το μηνυμα σου, respect!!! Δεν εχω λογια! Ποσο μα ποσο δικιο εχεις...
Επειδή έχω διαβάσει και ακούσει διάφορες απόψεις και σχόλια πάνω στο θέμα "Πόσο όμορφο είναι το σώμα μιας γυναίκας μετά την εγκυμοσύνη" γενικότερα και όχι μόνο εδώ, θέμα συζήτησης σε κάθε γυναικοπαρέα αλλά και ανδροπαρέα που σκοπό έχει συνήθως τον χλευασμό και την κριτική, θα γράψω την δική μου άποψη. Το σώμα μιας γυναίκας-μηχανή, παραγωγής ανθρωπίνων ψυχών, είναι συνήθως ωραίο, θελκτικό, ενίοτε γυμνασμένο, έτοιμο να ικανοποιήσει το πιο αδηφάγο βλέμμα ενός έκφυλου άνδρα, που το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να κοιτάζει, να κρίνει και να αγκιστρώνεται σε μία γυναίκα καθότι ανίκανο ον, ως επί το πλείστον, να επιβιώσει μόνο του. Από την μανούλα στην γυναίκα και τούμπαλιν αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Όταν λοιπόν, αρχίζει η παραγωγή, αρχίζει και η κατάρρευση του μύθου που παντρεύτηκε ο άντρας. Το σώμα αλλάζει, το πρόσωπο αλλάζει, τα μαλλιά αλλάζουν, μέχρι και η συμπεριφορά αλλάζει. Μετά την γέννα, ο μύθος καταρρέει ολοκληρωτικά και αντί για την γυναίκα που είχε μέχρι πρότινος, βλέπει με έκπληξη μπροστά του το κουφάρι, ναι το κουφάρι, της μηχανής, τελείως ξεχαρβαλωμένο και να έχει χάσει την αρχική λάμψη του. Το δέρμα ζαρωμένο, όλο ραγάδες, τα μπούτια τίγκα στην κυτταρίτιδα, τα μπράτσα χαλαρωμένα, το πρόσωπο με ρυτίδες κούρασης και το στήθος... άλλη κουβέντα αυτό! Το στήθος το οποίο έχει μπει σε μια 24ωρη παραγωγή γάλακτος, μετά την άπληστη αφαίμαξή του από το βρέφος, να μένουν στην θέση του δύο πετσιά. Ένα κομμάτι δέρματος από την μία και ένα από την άλλη, να αναπαριστούν τα άλλοτε στητά στήθη, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι... μα τί στο καλό, το βρέφος τα έφαγε ολόκληρα; Κανείς δεν βλέπει την αλήθεια πίσω από αυτό; Κανείς δεν βλέπει το μεγαλείο της φύσης που σε δανείστηκε για να φέρει εις πέρας το έργο του; Το σώμα της γυναίκας μετά την εγκυμοσύνη είναι υπέροχο! Μοναδικό! Δημιούργησε, ναι, κατάφερε να δημιουργήσει, ένα πλάσμα. Μία ψυχή. Έγινε μόλις για λίγους μήνες, ο πλάστης αυτού του κόσμου, ο ζωγράφος που δίνει την δική του πινελιά στον πιο όμορφο πίνακά του, ο ποιητής που παιδευόταν μήνες για να καταφέρει να τελειώσει το ποίημα που ονειρευόταν. Πολλοί θεωρούν "κόστος" το αποτέλεσμα στο σώμα μιας γυναίκας, ακόμα και οι ίδιες οι γυναίκες, παραβλέποντας το τελικό αποτέλεσμα που είναι το δικό τους δημιούργημα. Η συνέχεια του όμορφου σώματος, της νεότητας, της τελειότητας και ότι άλλο σκεφτεί κανείς για τον εαυτό του, είναι εκεί, μπροστά σου. Ένα μικρό πλάσμα. Το δικό σου "θείο βρέφος" που η ίδια η φύση επέτρεψε να έχεις. Η μητρότητα αφήνει σημάδια γιατί απλά δεν μπορεί να είσαι το ίδιο άτομο που ήσουν πριν. Ως αποτέλεσμα της εξέλιξης σου, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι εξελίσσεται μια γυναίκα μέσα από μία εγκυμοσύνη σε κάτι ανώτερο, υπάρχουν οι αλλαγές και όχι μόνο ψυχικές ή νοητικές, αλλά και σωματικές. Σηματοδοτούν την κατάσταση "είμαι μαμά"! Κάθε φορά που βλέπω το σώμα μια γυναίκας μετά την εξέλιξη της, την "είμαι μαμά" πια, νιώθω θαυμασμό. Βλέπω αυτό που μερικές φορές δεν βλέπουν οι ίδιες. Την εξέλιξη. Στα μάτια μου είναι πιο σέξι, πιο θηλυκά, γεμάτες αυτοπεποίθηση για χίλια πράγματα, γεμάτες περηφάνια για άλλα τόσα, αλλά όχι για τον ίδιο τους τον εαυτό. Αλήθεια, δεν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη; Ή μήπως όταν το κάνεις βλέπεις την κυτταρίτιδα και τις ραγάδες; Δεν καθρεφτίζονται αυτές, εσύ καθρεφτίζεσαι. Δες λοιπόν την ουσία. Όταν την δεις, τότε θα δεις και το μεγαλείο του σώματος σου, την παραγωγή ανθρωπίνων ψυχών, με άλλο μάτι. *Όχι, δεν είμαι μια κακιασμένη παχουλή με κυτταρίτιδα, ραγάδες, ρυτίδες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς στα γρήγορα, που την απογοήτευσε ο άντρας της μετά την εγκυμοσύνη. Κάθε άλλο! Υπήρξα μια αδύνατη εγκυμονούσα, μια ακόμα πιο αδύνατη μαμά, με δύο πέτσες αντί για δέρμα για αρκετό καιρό, με χαλαρωμένη κοιλιά για αρκετό καιρό και αυτό που μου έμεινε από εκείνες τις ημέρες, είναι ο θαυμασμός ενός αρσενικού! Μέσα από εκείνον τον θαυμασμό ένιωσα την μεγαλύτερη σεξουαλικότητα και αυτοπεποίθηση για το σώμα μου, που ένιωσα ποτέ μέχρι τώρα. Το σώμα επανέρχεται με τον καιρό και γίνεται όπως πριν. Έτοιμο, προς τέρψιν των ανδρικών βλεμμάτων. Κι όμως, δεκαπέντε χρόνια μετά, ευχαρίστως θα ξαναγύριζα τον χρόνο πίσω!
Εξι μηνες πανε που γεννησα κ το μονο αρνητικο ειναι το πεσμένο στηθος... τα κιλα τωρα κανω διατροφή για να τα χασω κ οσο για τις ραγαδες δεν εκανα ουτε μια... αλλα... κ να έκανα ηταν το τελευταίο πράγμα που δεν με ενοιαζε μπροστά σε ολο αυτό που εζησα για να φερω στον κοσμο εναν ανθρωπακο!!
το σώμα μου άλλαξε τελείως,το στήθος το ψάχνω ,είχα πάρει 30 κιλά και έμειναν τα 6 οπότε όλα τα καλα τα έχω,ραγαδες κτλ ΑΛΛΑ έτσι είμαι πλέον δεν μπορω να αλλάξω .το στήθος με πειράζει αλλα δεν θα χάλασω την κάθημερινοτητα μου για όλο αυτο.υγεια να υπαρχει και καλη διάθεση γιατι όσο αψεγαδιαστο σώμα και να έχεις αν η ψυχολογία σου ειναι χάλια ποτε δεν θα δεις τον εαυτό σου οπως θες
Jade Beall Μπραβο σου! ευχομαι αυτο το αρθρο να διαβαστει απο πολλες γυναικες που εχουν κανει παιδια αλλα και απο γυναικες που δεν εχουν μεινει ακομα εγκυος.. πιστευω πως θα βοηθησει και αυτες! Ηξερα απο πριν μεινω εγκυος οτι με την εγκυμοσυνη το σωμα μας αλλαζει αλλα δεν το ειχε συνειδητοποιησει ή δεν το ειχα παρει στα σοβαρα! Θα ηθελα να το ειχα παρει στα σοβαρα και να ειχα προνοησει ή τουλαχιστον προσπαθησει να αποφυγω καποια πραγματα! Οχι για κανενα αλλο λογο απλα θα ηξερα πως εκανα οτι μπορουσα και ας μην καταφερνα και πολλα!!! Η αληθεια ειναι πως δεν μου αρεσουν οι ραγαδες μου αλλα το μπικινι το φοραω ακομα στη παραλια...
Πολύ ωραίο άρθρο, μπράβο! Δάκρυσα με όσα διάβασα...Δυστυχώς όντως αυτή είναι η αθέατη πλευρά της εγκυμοσύνης. Και μιλάμε βέβαια μόνο για το αισθητικό κομμάτι...Δε θα μιλήσουμε για τα παθολογικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν μετά από μια γέννα, π.χ. προβλήματα στη μέση από ναρκώσεις, προβλήματα στα έντερα κτλ...Μακάρι όλοι οι άντρες να "ξυπνούσαν" λιγάκι και να μπορούσαν να αντιληφθούν το μεγαλείο του γυναικείου σώματος και το τι περνάει αυτό προκειμένου να δημιουργήσει και να φέρει στον κόσμο έναν καινούριο άνθρωπο...Και να μην προκαλούσαν όλα αυτά τα κόμπλεξ στις γυναίκες τους ώστε να αποκτήσουν πάση θυσία το πάλιό τους σώμα!!! Γεγονός που στην περίοδο μετά τη γέννα είναι το τελευταίο που μια γυναίκα θέλει να την απασχολεί...Αντί να χαρεί το βρεφάκι της που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει και ο καίρός περνά αστραπιαία...
Εντάξει ρε παιδιά, δε θα ντραπώ ούτε θα νιώθω άσχημα για τις ραγάδες μου της εγκυμοσύνης, ούτε θα προσπαθήσω ντε και καλά να τις ξεφορτωθώ ή να ξαναγίνω η κορμάρα που ήμουν πάση θυσία. Αλλά δε χρειάζεται να το φτάνουμε και στο άλλο άκρο, έτσι; Δε θα φτάσω και στο σημείο να λέω μπούρδες όπως οι ραγάδες μου είναι υπέροχες!ΟΚ τέτοιες υπερβολές μπορεί να κάνουν κάποιες γυναίκες να νιώσουν καλύτερα και να αποβάλουν τις τύψεις για το σώμα τους αλλά ακούγεται και λίγο γελοίο όσο να'ναι να εκθειάζεις τις ραγάδες ή την κυτταρίτιδά σου!
Νατάσα νομίζω ότι δεν είναι στόχος να εκθειάζονται οι ραγάδες, οι παραφουσκωμένες κοιλιές και τα πεσμένα στήθη. Νομίζω ότι μέσα από την εκφραστική υπερβολή, η καλλιτέχνιδα προσπαθεί να πείσει για το πλέον προφανές: ότι αυτά τα σώματα είναι τα φυσιολογικά και τα αληθινά γυναικεία σώματα που γίνονται έτσι μετά από γέννες και όχι τα photoshopιασμένα, τέλεια, αψεγάδιαστα σώματα διαφόρων διάσημων μητέρων που προβάλουν τα media με μανία!
Παρα πολυ ωραιο αρθρο, συγχαρητηρια!! Οντως, αν καποιες διασημες τολμουσαν να κανουν το βημα, ποσο θ αντιστρεφοταν το κλιμα, και ποσο πιο ανετες θα αισθανομασταν εκατομυρια μανουλες που δεν ξαναγυρισαμε σε 2 μηνες στο παλιο μας σωμα οπως η Χαιντι Κλουμ, η Ζιζελ και η Σακιρα! Κι εγω ειμαι τα ιδια πλεον κιλα που ειχα πριν την εγκυμοσυνη (μολις περπατησε και το δευτερο αγορακι μου εχανα καθε μερα και κιλο!!!) ωστοσο το σωμα δεν ειναι το ιδιο.. και καθε μερα με στενοχωρει που πρεπει να κρυβω κατι απο δω ή απο κει, λιγο κοιλιτσα, λιγο πεσμενο στηθος, καποιες ραγαδες, ειδικα τωρα το καλοκαιρι που φαινονται.. Αλλα οταν ειδα αυτες τις φωτογραφιες πραγματικα μου φανηκαν πολυ ομορφες αυτες οι μαμαδες!! Ιδιαιτερα συγκινητικη η μαμα που πισω της ειναι τ αγορια της, ολες οι ζωες που δημιουργησε μεσα απο το σωμα της!!! Υπεροχες φωτογραφιες, εξαιρετικο αφιερωμα! Μπραβο και παλι!!
Εξαιρετικο αρθρο.σε οτι με αφορα,μετα απο δυο εγκυμοσυνες και με δυο παιδακια 5χρονων & 11μηνων, η διαφορα στο σωμα μου ειναι προφανως η κοιλια που μετα απο ενα χρονο ειναι εμφανης παρα το γεγονος οτι καταφερα μονη μου να χασω 15κιλα. Οι ραγαδες επισης πολλες..τα χερια..πλαδαρα.ειμαι 60 κιλα κ εδω θελω να μεινω.δεν φιλοδοξω τα 54-55 πριν απο τα παιδια.αυτες οι ατελειες ειναι τα "παρασημα" μου.το σωμα μου φιλοξενησε δυο ανθρωπους!τραφηκαν απο εμενα.ποσο μεγαλειωδες..ε?τα περιοδικα..ποιος ασχολειται?για τις περισσοτερες μαμαδες η ζωη μας ειναι τα παιδια μας κ οχι οι "κοιλιακοι" της χ,ψ επωνυμης.εννοειται πως μας νοιαζει η εικονα μας και πρεπει να αγαπαμε τον εαυτο μας για να μας αγαπαει και η οικογενεια,μας.ολα γινονται σιγα-σιγα.λιγο πεισμα θελει & βοηθεια απο τον συντροφο μας βεβαια.