ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΙΑΣ Κ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ 4ΧΡΟΝΩΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΑΤΗ Κ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ...... ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΦΙΛΗ 5ΧΡΟΝΩΝ Κ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.ΑΥΤΗ Η ΦΙΛΗ ΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ Κ ΣΚΑΝΤΑΛΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ Κ ΤΙΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Κ ΒΡΙΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΓΩ Κ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ.ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΗ Η ΦΙΛΗ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ Η ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ Κ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΗΝ Β... ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ,Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΜΕ ΛΙΓΜΟΥΣ ΓΙΑ ΩΡΕΣ.ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΛΗΚΙΑ???ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ........... ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΗΛΗΚΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ Κ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ.

Πολύ λεπτές οι ισορροπίες. Κατά την γνώμη μου, - τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να κάνω εγώ με τον γιο μου, αν και είναι αρκετά μικρότερος, - μην μένεις σε αυτό καθ'αυτό το πρόβλημα. Με αφορμή το εκάστοτε συμβάν, προσπάθησε να τονώσεις την αυτοπεποίθηση του παιδιού. (π.χ. στεναχωρήθηκες γιατί σε είπαν "....χ...", -είσαι; αν ναι, τότε γιατί στεναχωριέσαι, είναι μαγκιά σου που είσαι και θέλεις να είσαι έτσι!, αν όχι, τότε τι σε νοιάζει με το τι λένε οι άλλοι; να σε ενδιαφέρουν μόνο αυτοί που καταλαβαίνουν πραγματικά ποιος είσαι!) Μιλάω φυσικά αόριστα, γιατί δεν δίνεις πολλές λεπτομέρειες, αλλά νομίζω πως είναι κατανοητή η λογική μου.

Είχα κι εγώ στα μέσα της χρονιάς ένα πρόβλημα με την μικρή μου Ελένη (8ετών) και την καινούρια συμμαθήτριά της. Η Ελένη είναι ένα ανθρωπάκι που θα πλησιάσει την νέα συμμαθήτρια για να μην νιώθει μόνη κι αποκομμένη και θα τη γνωρίσει και στις φίλες της. Μετά από μήνες που όλο πήγαιναν καλά, ερχόντουσαν κι οι 3 φίλες σπίτι για παιχνίδι, περνούσα έξω απ το σχολείο και έπαιζαν όλες μαζί, παρατήρησα να γυρνάει σπίτι στεναχωρημένη, αμίλητη, στα διαλείμματα να κάθεται μόνη στο παγκάκι. Μετά από μια κουβέντα μας μου το ξεφούρνισε. Η νέα φίλη την έκανε πέρα, προσπαθούσε να γίνει αυτή η καλύτερη μαθήτρια, η πιο αγαπημένη της δασκάλας, των φίλων της Ελένης κι η δικιά μου δεν ήξερε πως να αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο. Η Ελένη να παίρνει Αριστα κι η νέα φίλη να της κάνει πόλεμο νεύρων (πχ το τεστ σου ειμαι σιγουρη οτι ηταν γεματο λαθη απλα η κυρια Λινα σου διόρθωσε τα λάθη και σου έβαλε Αριστα, δεν το αξίζεις να ξέρεις) και να γυρνάει σπίτι και να κλαίει που πήρε αριστα, που διαβάζει καλά, που την αγκαλιάζει η δασκάλα της. Μέχρι που μια μέρα γυρνάει με το τεστ μαθηματικών με 3 χαζά λάθη κι ένα χαμόγελο απο το ένα αφτί ως τ άλλο. Ηταν η μόνη φορα που η νέα φίλη δεν την κορόιδεψε, ε εκέι φουντωσα και πήγα στη δασκάλα μας να το συζητήσουμε καθώς περνάει η μισή μέρα μαζί της και θέλω να χει πλήρη επίγνωση μιας τέτοιας κατάστασης. Όποτε η δασκάλα ρωτούσε κάτι, παρατηρουσε την Ελένη να ψιθυρίζει την απάντηση αλλά να μην σηκώνει χέρι, να λέει η δασκάλα πόσο όμορφα γράμματα έκανε και να κατεβάζει το κεφάλι. Εκανε κι αυτή μια εποπτεία της κατάστασης και διαπίστωσε κι η ίδια οτι αυτό που γινόταν ήταν απαράδεκτο κι όχι της αποτέλεσμα φαντασίας μου, υπερπροστατευτικότητας κτλ. Μεγάλωσα σε σπίτι με δασκαλους γονείς και αδερφή δασκάλα και ξέρω να μαι αντικειμενική σε τέτοια θέματα, να μην λειτουργώ παρορμητικά και να ζυγίζω καταστάσεις. Η δασκάλα μας με πιάνει μια μέρα και μου λέει ''Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τι περνάει η καημένη, θα τους μιλήσω για τη ζήλεια και το φθόνο, θα προσπαθήσω να δω τι στο καλό γίνεται εδώ''... Κοντεύει η νέα σχολική χρονιά. Η Ελένη διαλέγει τη νέα της τσάντα κι εύχεται η δασκάλα που θα έχουν να είναι τόσο καλή όσο η κυρία Λίνα. Η ''φίλη'' μας θα ναι στην ίδια τάξη κι αυτό το χρόνο, ισως τους βάλουν και στο ίδιο θρανίο. Η Ελένη ξέρει όμως πια, πως να προστατευτεί οταν της κάνουν λεκτική επίθεση, οτι αξίζει και κανείς δε μπορεί να το αναιρέσει αυτό, οτι γύρω της θα υπάρχουν πάντα τέτοιοι άνθρωποι, που θα ζηλευουν, θα φθονουν, να υπονομευουν τις αξιες και τα πιστευω της. Πισω απο αυτους τους ανθρωπους όμως υπάρχουμε κι όλοι εμείς που τους αγαπάμε, τους δίνουμε δύναμη να ναι δυνατοί, να θέλουν να προκόβουν. Να μιλάμε στα παιδιά μας και να μας μιλάνε κι αυτά. Να συζητάμε τα καλά, τα χαζά, τα αδιάφορα. Να παίζουμε όσο μπορούμε μαζί τους. Στα παιδιά μας δίνουμε διαρκώς ''μαθήματα'' χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, με μια κίνηση, ένα νεύμα, μια κουβέντα. Στους φίλους του δεν ξέρω αν μπορείς να μιλήσεις, τα παιδιά είναι υπερβολικά σε αυτές τις ηλικίες και το όλο θέμα δεν ξες πως θα το μεταφέρουν στους γονείς τους (την τρίχα την κάνουν τριχιά!). Εγω ήμουν έτοιμη να μιλήσω στους γονείς της ''φίλης'' μας αλλά διαπίστωσα οτι όχι μόνο θα έχανα το δίκιο μου αλλά θα έβγαινα και φταίχτρα από πάνω. Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας... Ας τα αγαπάμε, ας είμαστε διακριτικά δίπλα τους και να τα βοηθήσουμε να πατήσουν δυνατά στα πόδια τους και ανοίξουν τα φτερά τους.

einai toso evesthito to thema. prepei na koinithis poli diakritika kathoti to pedi einai megalo min tu dimiourgisis xoris na to thes megaliterp provlima? leptomeries polles den grafeis omos milises mazi tu na su eksigisi pio einai akrivos to provlima? poia pedia to enoxloun kai pos? filiki kuveda xoris ixnos kritikis i epikrisis gia na to kaneis na su anoixti. Den ksero an tha boruses na milisis sta pedia pou to enoxloun i stous goneis tus. o idios tous exei milisi pote gia to pos aisthanete otan ton peirazun? Polles fores ta pedia borun na ginoun poli sklira stis siberifores tous eksartate kai tis oikogeniako perivallon adimetopizun. Efxome na lithi sidoma to provlima su kai to pedi na einai mia xara. tis efxes mou na pane ola kala.