Κορίτσια θα σας πω και τη δική μου γνώμη,η παιδίατρος μας , μας είπε οι μέχρι τα 3 του χρόνια δεν το πειράζουμε καθόλου .Και κάτι αστείο.Ένας παιδίατρος μεγάλος σε ηλικία απ τους ¨παλιούς" λεει στην φίλη μου μόλις του πήγε τον μικρό για εξέταση: Αυτο δεν το πειράζεις καθόλου αν θες να παίξεις παίξε με του άντρα σου αυτο ούτε να το ακουμπήσεις!Μόνο στο μπάνιο ίσα για να καθαρίσει.

Εγώ στο γιο μου του έβαζα μια αλοιφή για να μαλακώσει (γιατί δεν κατέβαινε το πετσάκι) και μετά από πολύ καιρό που την χρησιμοποιούσαμε η παιδίατρός μας το κατέβασε και άνοιξε εντελώς, πρέπει να ήταν λίγο πάνω από ενός χρονών. Από τότε το ανοίγουμε μόνο μετά το μπάνιο που έχει μαλακώσει το δέρμα για να μην πάθει φίμωση και μας είπαν ότι θα το κάνουμε αυτό μέχρι να μπορέσει το παιδάκι να το κάνει μόνο του. Ούτε πόνους είχαμε ούτε κλάματα αλλά ούτε και αίματα. Τώρα που είναι 5,5 χρονών έχει αρχίσει να εκδηλώνει ενδιαφέρον για το πως μπορεί να το κάνει μόνος του αλλά δεν το τολμάει ακόμα. Ελπίζω να βοήθησα.

Κι εγω μπερδεμένη είμαι μ' αυτό το θέμα. Έχω ακούσει ιστορίες για παιδιά που παθαίνουν φίμωση και μετά έχουν πρόβλημα κλπ. Η πρώτη μας παιδίατρος στον μεγάλο μου γιο, του το άνοιξε από τους 7-8 μήνες. Πόνεσε, έβγαλε και αιματάκι και δεν άνοιξε εντελώς. Μας έλεγε να το ανοίγουμε όσο πάει κα τέλος. Μετά άλλαξα παιδίατρο κι η δεύτερη ούτε που ασχολήθηκε. Στον τρίτο παιδίατρο που είναι και άντρας, επειδή ο μικρός άρχισε να έχει ενοχλήσεις, του είπαμε εμείς να το δει και τελικά είχε κολλήσει. Του το άνοιξε στο ιατρείο βάζοντας μια αλοιφή αλλά ο μικρός για τουλάχιστον μία ώρα έκλαιγε γοερά! Από τότε φοβάται να το πειράξει με αποτέλεσμα να ξανακολλήσει άλλες δύο φορές και γενικά δεν μας αφήνει καν να το πειράξουμε, κάθε φορά στο μπάνιο μας ακούει όλη η γειτονιά. Του έμεινε ψυχολογικό και φοβάται παρόλο που μετά μας λέει ότι τελικά δεν πόνεσε! Δεν ξέρω τί να κάνω, είναι ένα θέμα που με προβληματίζει πολύ, πιστεύω πως έγιναν λάθος χειρισμοί από την αρχή και επειδή έχω άλλο ένα αγοράκι δεν θέλω να ξαναπεράσω τα ίδια!!!!!