γράφει η Lisa-Jo Baker
Είμαι κουρασμένη κι είναι κι εκείνη κουρασμένη. Κλαίει εκνευρισμένη, το πρόσωπό της ένα συνονθύλευμα από κόκκινα μάγουλα και μύξες.
Γονατίζω μπροστά στα χοντρούλικα ποδαράκια της. Είναι γυρισμένα στο πλάι καθώς κάθεται στο πράσινο γιογιό-βατράχι της και με κοιτάζει κατάματα με οργισμένα μπλε μάτια. Πάω να την πιάσω και αρχίζει να χτυπάει τα χέρια της, δε θέλει να της δώσω την παρηγοριά που ξέρω πως αποζητά.
Παίρνω απαλά τα χέρια της και τη σηκώνω επάνω. Η τρυφερή της ύπαρξη όλο αγανάκτηση και ιδρώτα και γύμνια λιώνει επάνω μου. Την αγκαλιάζω με τα χέρια και τις λέξεις μου και απομακρύνω απαλά τις μουσκεμένες μπούκλες της από τα μάγουλά της.
Έχω διάφορες προθεσμίες και λίστες εργασιών να ολοκληρώσω και δεν έχω ιδέα τι να φτιάξω για βραδινό. Υπάρχει ένα ήρεμο περιθώριο προτού επιστρέψουν σπίτι τα αγόρια και ο Pete κατάφερε να γυρίσει νωρίς και σκοπεύουμε να ξεκλέψουμε έναν μικρό δεκάλεπτο υπνάκο. Είναι όμως απαρηγόρητη για λόγους που δε μπορεί να εκφράσει ακόμη με τα λογάκια των δύο της χρόνων κι εγώ είμαι στα γόνατά μου και την αγκαλιάζω.
Θα είμαι πάντα εκεί μωρό μου.
Είναι στην αγκαλιά μου και όπως συνηθίζει χαϊδεύει το δεξί μου χέρι. Οι μπούκλες της είναι ζεστές και ιδρωμένες και το στρουμπουλό της μωρουδίσιο μάγουλο εφαρμόζει απόλυτα κάτω από το πηγούνι μου.
Θα είμαι πάντα εκεί.
Χορεύουμε μαζί αργά – το ροκ εντ ρολ της μητρότητας – και είμαι σίγουρη πως θα μπορούσα να στοιχηματίσω και τη ζωή μου σ’ αυτή την υπόσχεση.
Θα είμαι πάντα εκεί.
Όταν ξεχνάς το μεσημεριανό σου. Όταν είσαι το πρόβατο νούμερο 5 στη χριστουγεννιάτικη παράσταση του σχολείου. Όταν κουρεύεσαι και αισθάνεσαι πως είναι απαίσια τα μαλλιά σου. Όταν πιστεύεις πως θέλεις να πάρεις μέρος στα καλλιστεία κι όταν απαρνείσαι τη μόδα.
Θα είμαι εκεί.
Όταν τα κακά κορίτσια στο σχολείο σε κάνουν να θέλεις να κρυφτείς. Όταν ο δάσκαλός σου σε τρομάζει. Όταν τρομάζεις τους δασκάλους. Όταν νομίζεις πως τραγουδάς καλά και περνάς οντισιόν για ένα μιούζικαλ, όταν γελάνε μαζί σου και δείχνουν τα μαλλιά σου και τα παπούτσια σου και τους κοκκαλιάρικους γοφούς σου.
Αγάπη μου. Θα είμαι εκεί.
Όταν εκείνο το αγόρι σου ραγίσει την καρδιά και βρίσκεσαι σε ένα κολέγιο μίλια μακριά, θα είμαι εκεί. Όταν η πρακτική που πίστευες πως ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου δε σε δέχεται. Όταν ένας φίλος σου αρρωσταίνει. Όταν τρακάρεις το αμάξι. Όταν ο λογαριασμός σου στο τηλέφωνο είναι πολύ υψηλότερος από ό,τι περίμενες. Όταν ξεμένεις από βενζίνη, από μπισκότα με σοκολάτα και από πίστη.
Θα είμαι εκεί.
Όταν ανταλλάζεις τους όρκους σου στην εκκλησία και όταν ξεκινάς την ευτυχισμένη σου οικογένεια, όταν τίποτα δεν είναι όπως φανταζόσουν. Όταν δεν ξέρεις πώς να διαλέξεις ένα στρώμα, όταν ο καναπές είναι σε λάθος θέση, όταν μετανιώσεις το ότι δεσμεύτηκες να είσαι με κάποιον άλλον. Όταν προσπαθείς να κρατηθείς στα πόδια σου. Όταν θυμάσαι να ζητήσεις συγγνώμη. Όταν χρειάζεσαι κάπου να πας θα είμαι εκεί.
Όταν το μωρό δεν κοιμάται και υποφέρεις από αϋπνία.
Αγάπη μου, θα είμαι εκεί.
Όταν ο άντρας σου χάσει τη δουλειά του. Όταν μείνετε με ένα αμάξι και μετακομίσετε με τα πεθερικά σου. Όταν η δουλειά σου απειλεί την υγεία σου. Όταν τα νήπια σε τρελαίνουν. Όταν πιστεύεις πως έκανες το χειρότερο λάθος που μπορεί να κάνει μια γυναίκα. Όταν τα δάκρυα έχουν στερέψει κι όμως εσύ συνεχίζεις να κλαις.
Θα είμαι εκεί.
Όταν μετακομίσεις και μετακομίσεις και πάλι αλλού. Όταν πακετάρεις τις κούτες και τα όνειρα και την ελπίδα. Όταν η ζωή σου είναι ένας κόσμος από κούτες και ερωτήματα. Και πάλι θα είμαι εκεί.
Κι όταν το σπίτι και η καρδιά σου είναι γεμάτη αγάπη. Όταν αισθάνεσαι τη γαλήνη. Όταν θέλεις κάποιον να μοιραστείς τη χαρά σου, να σου προσέξει τα παιδιά, να χαζέψει τα λακκάκια σου. Όταν προσπαθείς να θυμηθείς εκείνη την παλιά συνταγή μας, όταν ακόμη δυσκολεύεσαι να διαλέξεις καναπέ, όταν εύχεσαι να μην είχες ποτέ δεχτεί να πάρετε σκύλο.
Όταν δεν ξέρεις πού πηγαίνεις. Όταν είσαι πιο σίγουρη για τον εαυτό σου από ποτέ. Όταν γραπώνεσαι από την πίστη σου με νύχια και με δόντια. Όταν τραγουδάς με όλο σου το είναι.
Zoe, θα είμαι πάντα εκεί. Θα είμαι πάντα εκεί με κάθε τρόπο όποτε με χρειαστείς.
Θα σε χορέψω με την αγάπη μου και την υπόσχεση πως θα σε βοηθήσω να ξανασταθείς στα πόδια σου. Θα κρατήσω το χέρι σου. Θα χαρώ μαζί σου. Θα σου κρατήσω τα παιδιά. Θα σου δώσω τα χαρτομάντιλα. Θα σου πλύνω τα πιάτα.
Θα είμαι εκεί.
Απόψε.
Αύριο.
Και την επόμενη μέρα. Και μετά.
Κι ακόμη περισσότερο.
Η μαμα που ειχα και δεν προλαβα να χαρω !!!!Η μαμα που ευχομαι να εχω την ευκαιρια να γινω για την μικρη μου νεραιδα !!!!!!
Η ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΊΧΑ..... Η ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΕΛ΄ΠΙΖΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ ΜΟΥ.
Κι εμένα έτσι είναι η μαμά μου!!!! Έτσι εύχομαι να είμαι κι εγώ!!!! Να είμαστε καλά και να χαιρόμαστε τις μανούλες μας!!!! Θωμά,σ'ευχαριστούμε για τα ωραία,που μας βρίσκεις!!!! Να είσαι καλά!!!!
Καθε φορά που η κορη μου με κοιταει μες τα ματια με δακρυα ή με απογνωση ή με οποιδηποτε αλλο συναισθημα, της λέω ακριβως το ιδιο. Συγκινηθηκα πολύ αλλα οπως αναφερει και η Γωγω, από τότε που έγινα μαμά φοβάμαι τρομερά τον θάνατο ή μην παθω κατι και με στερηθει η μικρη, καθως εγω ειχα και εχω παντα την μαμα μου στο πλαι μου και δεν ξερω τι θα εκανα χωρις εκεινη. Να ειμαστε γερες και διπλα στα παιδια μας!
Έτσι είναι και η δική μου μαμά...έτσι θέλω να είμαι και εγώ...υπέροχο κείμενο...με συγκήνισε...άλλα δυστυχώς υπάρχει και ο θάνατος. Από τότε που έγινα μαμά φοβάμαι τρομερά τον θάνατο...
Αυτη ειναι η δικη μου μαμα...
Εγώ θέλω να πω ένα τεράστιο ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ στην δική μου μοναδική Μανούλα που ήταν, είναι και εύχομαι να είναι πάντα εκεί! Τα λόγια είναι πολύ μικρά για να εκφράσουν τα συναισθήματα! Εύχομαι έστω και λίγο να σου έχω μοιάξει και τώρα που θα γίνω κ εγώ μαμά να είμαι έστω το μισό από όλα όσα ήσουν εσύ! Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΜΑΜΑ ΕΛΕΝΗ! Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΜΑΜΑ ΜΟΥ!
Μερικές φορές φοβάμαι να πω στις κόρες μου ότι θα είμαι για ΠΑΝΤΑ εκεί... γιατί δεν θα είμαι για ΠΑΝΤΑ εκεί και δεν θέλω να τους λέω ψέμματα. Δεν το έχω κάνει ποτέ!! Για όσο θα ζω φυσικά και θα είμαι δίπλα τους στα πάντα αλλά μετά που θα "φύγω" τι θα γίνουν τα κοριτσάκια μου... Ποιός θα είναι για ΠΑΝΤΑ εκεί για αυτές;;;;
Ναι βρε το κατάλαβα. Και το ξέρω ήταν εντελώς πεζό το σχόλιο μου και μάλλον άτοπο. Αλλά το έχεις δει που συνήθως μαμάδες που δεν μπορούν να εκφράσουν εντελώς την αγάπη τους στα παιδιά τους ή δεν είναι εντελώς δίπλα τους είναι και λίγο τσιγγούνες στα υπόλοιπα (χρόνο και χρήμα)? Ελπιζω να μην το έχεις δει ή να μη χρειαστεί να το αντιμετωπίσεις. Κατά τα άλλα αυτή είναι η έννοια της μαμάς. Εκεί για πάντα και στα πάντα. Μακάρι να μπορούσαν να το κάνουν όλες.
Δυστυχως εχω δει παααααρα πολλες μαμαδες να μην ειναι ουτε τρυφερες ουτε εκδηλωτικες με τα παιδια τους!!Δουλευω σε παιδιατρο κι εχω δει πολλες τετοιες περιπτωσεις!!!Δεν μπορω να φανταστω τον εαυτο μου να μην γεμιζω με αγαπη-φιλια και υποστηρηξη την κορη μου και τα επομενα παιδακια που ελπιζω να ερθουν!!Δε φοβαμαι να της πω οτι θα ειμαι για παντα εκει γι'αυτην γιατι θα ειμαι μεχρι να πεθανω!!!!Μη φοβαστε μανουλες να εκδηλωθητε!!Ειναι ο'τι καλυτερο για την ψυχη του παιδιου σας και για σας τις ιδιες φυσικα!!!
Μα πόσο ωραίο! Ειδικά το θα σου πληρώνω τη βενζίνη και θα σου κρατάω τα παιδιά...ο καθένας με τον πόνο του! Όλα όσα λέει είναι υπέροχα! Μπράβο ρε Θωμά που κάθεσαι και τα βρίσκεις αυτά τα ωραία.
Ε,Nina μου,καταλαβαινεις οτι το παραπανω κειμενο ειναι μεταφορικο και μιλαει για την αγαπη και την υποστηρηξη που μπορει μια μανα να δωσει στην κορη της!Ειναι οντως υπεροχο και συγκινητικο!Μακαρι ολες οι μανουλες να ειναι καλα και να βοηθουν οσο μπορουν τα παιδακια τους μεχρι οσο παει....
είχα κ έχω μια πολύ δύσκολη ζωή, χωρίς να έχω τη μαμά μου δίπλα μου σε τίποτα αφού έφυγε τόσο νωρίς. Έχω μια υπέροχη κόρη κι εύχομαι να μπορέσω να είμαι δίπλα της σε ότι κι αν αντιμετωπίσει. Είναι υπέροχο να είσαι κόρη, Κι ανεπανάλληπτο να είσαι μάνα.
Τυχερή η Ζoe και η κάθε Zoe της ιστορίας. Μακάρι η μητέρα μου να ήταν έτσι... :S
Κλαίω...