Στιγμή 3: η τέλεια αγάπη

Σήμερα πήγα να δω μια παλιά φίλη. Είχα χρόνια να τη δω. Εχουμε δουλέψει μαζί και της οφείλω αρκετά… άστε που την εκτιμώ πολύ. Η Ολιβ έμεινε στο σπίτι με τα παιδιά.

Η φίλη μου δεν έχει παιδιά και δεν είναι σε ηλικία που προβλέπεται να κάνει. Και η ίδια άλλωστε ποτέ δεν θέλησε. Απο επιλογή, όπως λέει η ίδια. Και τα σκυλιά δεμένα.

Κάτσαμε λοιπόν στη βεράντα της και ήπιαμε κρασάκι μασουλώντας μια πίτσα.

–Πες μου για τα παιδιά, μου είπε αμέσως.

Της είπα. Λίγα.

Δεν λες σε έναν άνθρωπο που δεν έχει παιδιά, πολλά για παιδιά. Μπορεί από το να τον πληγώσεις μέχρι να τον κάνεις να βαρεθεί θανάσιμα.

Της είπα όμως πολλά για την Ολίβια.

Είπαμε τα δικά μας, γελάσαμε, θυμηθήκαμε συμφωνήσαμε ότι τη ζωή πρέπει να την αφήσεις να σε πηγαίνει.

Φιληθήκαμε μπήκα στο αυτοκινητάκι μου και έπιασα τον δρόμο της επιστροφής.

Και τότε με γέμισαν –μεσα στο αυτοκίνητο- η Αθηνά και ο Αρχέλαος.

Σαν αερόσακοι από παντού.

Σκέφτηκα πόσο πολύ τ’ αγαπώ.

Είναι η τέλεια αγάπη. Είμαι δικός τους και είναι δικά μου.

Καταλαβαίνετε. Ετσι;

Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.

Είναι δημοσιογράφος.

Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr