Αντιμέτωποι με τη διαφορετικότητα -με τη βοήθεια ενός βιβλίου!
Πολλές φορές έρχεστε όλο και συχνότερα στην καθημερινότητά σας, τόσο εσείς όσο και τα παιδιά σας, αντιμέτωποι με τη διαφορετικότητα!
Έχω διαβάσει την αγωνία σας ΠΩΣ ΘΑ ΕΞΗΓΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΕΞΗΓΗΣΕΤΕ στο παιδί που σας ρωτάει απλά «ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΕΤΣΙ;» ή «ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΑΚΟΜΗ;»
Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να απαντήσουμε γιατί :
α) δε γνωρίζουμε τον τρόπο
β) δεν ξέρουμε πόσα μπορεί να καταλάβει το παιδί μας από αυτά που θα του εξηγήσουμε
γ) δεν γνωρίζουμε ούτε εμείς οι ίδιοι το «ΓΙΑΤΙ»
δ) φοβόμαστε μήπως πούμε καμιά κοτσάνα ή πούμε παραπάνω από όσα μπορεί το παιδί μας να διαχειριστεί για την ηλικία του που εμείς πάνω στη φλυαρία μας αφεθήκαμε και ανοίξαμε τους ασκούς του Αιόλου και άντε να το μαζέψουμε
ε) έχουμε μαύρα μεσάνυχτα και πετάμε μια βλακεία για να τελειώνουμε του στυλ «ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟ» που είναι χειρότερο από οτιδήποτε. Μην το κάνετε ΠΟΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ!!!!!
Τι απαντάμε λοιπόν; Και πως απαντάμε σε ένα τόσο δύσκολο ερώτημα;
Σε πρώτη φάση πρέπει να «ακούσετε» ακριβώς «τι σας ρωτάει»! Η απάντησή σας πρέπει να είναι ειλικρινής, βασισμένη στην αλήθεια χωρίς σάλτσες που θα σας φέρουν αντιμέτωπους με πολλαπλές ερωτήσεις!
Δεν μπορείτε δηλαδή να πείτε αν δει ένα συνομήλικό του στο αμαξίδιο ότι απλά είναι «μικρότερο» και για αυτό δεν μπορεί να περπατήσει!!!
Δεν είναι κουτό το παιδί σας ώστε να καταλάβει ότι κάτι τέτοιο δεν παίζει να ισχύει. Άρα για το παιδί σας ξαφνικά είστε τόσο ψεύτες όσο και άσχετοι.
Μία απάντηση θα μπορούσε να είναι του στυλ «Δεν μπορεί ακόμη να περπατήσει, αλλά είμαι σίγουρη ότι προσπαθεί πολύ για να το καταφέρει!«
Λέμε την αλήθεια όπως τη βλέπουμε αλλά δεν αποκαρδιώνουμε την τρυφερή ψυχή του παιδιού ότι δε θα το κάνει ποτέ και γιατί αφενός δεν γνωρίζουμε την κατάσταση του παιδιού από τι πάσχει κλπ και αφετέρου γιατί κανείς δε μας υπογράφει ότι όντως στο μέλλον δε θα περπατήσει!
Μία άλλη απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι «Το παιδάκι αυτό δε βλέπω να κάνει κάτι κακό, ίσως του αρέσει να παίζει με αυτό τον τρόπο ή απλά του αρέσει να κάνει έτσι»
Αμέσως απενοχοποιείτε από το παιδί σας ότι «παίζει να κάνει κάτι λάθος ή κακό!» και του περνάτε ότι ο τρόπος έκφρασης διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αν το παιδάκι σας είναι σε ηλικία που ενδεχομένως να μπορεί να επεξεργαστεί κάποια πράγματα θα μπορούσατε να αρχίσετε να του λέτε ότι απλά είναι διαφορετικό από εκείνον όπως εσείς που είστε ξανθιά και ψηλή είστε διαφορετική από τη μαμά του φίλου του του Γιάννη που είναι κοκκινομάλλα και κοντή!
Περάστε τη διαφορετικότητα σα να μην είναι κάτι τόσο φοβερό τελικά όσο το κάνουμε να φαίνεται.
Ωστόσο πολλές φορές σας πιάνουν στον ύπνο και ενώ έχετε πει το ποίημα πολλές φορές για όταν κάτι τέτοιο συμβεί και είστε ετοιμοπόλεμες για μεστές απαντήσεις στο πυροβόλο του παιδιού σας, μένετε ΑΦΩΝΕΣ και του λέτε ότι «θα σου πω μετά«.
Λοιπόν το «θα σου πω μετά» δεν είναι κακή απάντηση, απεναντίας δίνεται χώρο στον εαυτό σας και κερδίζετε χρόνο (από το να πείτε κοτσάνα πείτε αυτό χίλιες φορές καλύτερο είναι!)
Όμως το ερώτημα που τέθηκε από το παιδί σας μπορεί να μην επαναληφθεί όμως έχει μείνει αναπάντητο… Αν θέλετε να δώσετε μια απάντηση και δεν «το χετε με τα λόγια» μπορείτε να του πάρετε ένα παραμύθι για την διαφορετικότητα!
Με μια γλυκιά ιστορία, όλα αλλάζουν… Μπορούν να δουν ότι ένα αναπηρικό αμαξίδιο δεν είναι τόσο τρομερό… Σίγουρα δεν απαντάτε άμεσα στο ερώτημα «ΓΙΑΤΙ;» άλλωστε και εγώ η ίδια σα μητέρα παιδιού με αναπηρία ακόμη στο κεφάλι μου κουδουνίζει σα καμπάνα το ρημάδι το «ΓΙΑΤΙ». ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΣΙΩΠΕΙ ΓΙΑ ΚΑΙΡΌ…
ΌΜΩΣ με έμμεση απάντηση περνάτε το ΝΟΗΜΑ!!
Τώρα δεν μπορεί να το συνδυάσει όμως όλοι ξέρουμε πια ως ενήλικες το νόημα τόσο της Κοκκινοσκουφίτσας, όσο και της Χιονάτης με το μήλο.
Παρακάτω σας παραθέτω μία λίστα που τη βρήκα πριν από λίγο σερφάροντας και τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα….
Ελπίζω να τη βρείτε και σεις το ίδιο …
– Μια μεγάλη λίστα προτάσεων θα βρείτε στο diaforetikotita.gr
– Μια ακόμα λίστα θα βρείτε στο disabled.gr
– Επίσης, σειρά από τις εκδόσεις Κέδρος, «Η ΜΟΖΑ Η ΓΑΤΑ»
Οι τίτλοι της σειράς είναι : «Μία μαγική νύχτα» (για προβλήματα όρασης), «Η Μάγιασσα Αμπουλίνα» (για κινητικά προβλήματα), «Η λευκή Μόλι» (για προβλήματα ακοής), «Το βουνό των Νάνων» (εγκεφαλική παράλυση και σύνδρομο Down)
– To πολυβραβευμένο βιβλίο Θαύμα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος (με πρωταγωνιστή ένα αγόρι με το σπάνιο σύνδρομο Treacher Collins)
Και τέλος υπάρχουν και κάποια βιβλία για πιο μεγάλα παιδιά καθώς για παιδιά και εκπαιδευτικούς!
"Το κατι Αλλο και Το Κατιτι" ειναι ενα φανταστικο παραμυθι για τη διαφορετικοτητα. (Το εχουμε κανει κ παιδικη παρασταση κ το παιζουμε στο θεατρο τις Κυριακες) Ειχα εξηγησει στη κορη μου οτι ολοι ειμαστε διαφορετικοι μεταξυ μας απλως καποιοι μοιαζουν περισσοτερο μεταξυ τους. Κοντα στο σπιτι μας εχουμε ενα ειδικο σχολειο για παιδακια με αυτισμο, τα οποια βγαινουν διαλλειμα στη παιδικη χαρα διπλα απτο σχολειο τους, ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΘΕΟ ΣΑΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΒΛΑΣΤΑΡΙΑ ΤΟΥΣ Κ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ντραπηκα για το ανθρωπινο ειδος. ΕΝταξει, αυτα τα παιδακια ειναι λιγο επιθετικα σε στιγμες, αλλα εχουνε παντα τις δασκαλες απο διπλα. Εμενα η κορη μου παντως εγινε φιλη μαζι τους, τους εδωσε τα παιχνιδια τους κ πλεον παιζει μαζι τους, οσο γινεται.
Μα αυτό αλήθεια δεν το έχω δει πουθενά. Στη γειτονία που μεγάλωσα εγώ είχαμε παιδί με αναπηρία πλήρως ενσωματωμένο στην παρέα και τα παιχνίδια μας. Στη γειτονιά που μεγαλώνουν τα παιδιά μου έχουμε 1 παιδί με αυτισμό βαρειάς μορφής και 2 με νοητική υστέρηση (? αυτό το υποθέτω γιατί ποτέ δε ρωτήσαμε τι έχουν. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει.) Όλα κατεβαίνουν στις κούνιες. Όλα παίζουν με όποιον θέλουν για όσο θέλουν χωρίς κανείς να τους λέει παίξτε και το τάδε παιδάκι. Όλα περνάνε καλά. Καμία μαμά δε αντιμετωπίζεται σαν ηρωίδα από τις υπόλοιπες. Κανένα παιδί δεν το χαϊδεύομαι περισσότερο από τα άλλα. Το 10χρονο με τη νοητική υστέρηση τσαντίζεται ξέρετε αν του φαίρεσαι σαν 3χρονο και του λες γλυκό μου και τα σχετικά. Τα δικά σου τα παιδιά απορούνε αν επιμένεις να παίζουν με συγκεκριμένο παιδί στις κούνιες. Σου λέει γιατί μου λες να παίξω με αυτόν συγκεκριμένα. Γιατί δε λες το ίδιο για τους άλλους. Έτσι κάπως, γλυκά και αθώα, ενισχύουμε κι εμείς από την πλευρά μας τη διαφορετικότητα. Πάντως αυτό που λες, να παίρνουν τα παιδιά και να φεύγουν δεν το έχω συναντήσει ποτέ. Το πιστεύω ότι υπάρχει, όμως δεν το έχω δει.
μαμα τι εχει το παιδακι με ρωτησε ο μικρος μου 6 χρονων οταν στη θαλασσα ειδαμε ενα παιδακι με συνδρομο down να πεταει πετρες μεσα στη θαλασσα και μετα απο καθε ριψη να χτυπαει παλαμακια. μαμα αυτο το παιδακι δεν ειναι μεγαλουτσικο για να κανει ετσι? ( του φανηκε παραξενη η συμπεριφορα του) του απαντησα οτι ειναι ενα κανονικο παιδακι σαν ολα τα αλλα .απλα σε καποια παιδακια το μυαλουδακι δεν μεγαλωνει με το ιδιο ρυθμο για διαφορους λογους που θα τους μαθει μεγαλωνοντας. σε καμια περιπτωση ομως δεν ειναι διαφορετικα απο εμας. το καθε παιδακι εχει τον δικο του ρυθμο. μαμα μπορω να παιξω μαζι του? φυσικα μωρο μου . και ετσι απλα βρεθηκε να πεταει πετρες μεσα στη θαλασσα με το παιδακι που ειχε συνδρομο νταουν και μετα απο καθε ριψη να χτυπανε με τον ιδιο ρυθμο παλαμακια μαζι και να γελανε. τοτε ηταν που η μαμα του παιδιου με κοιταξε με ματια γεματα ευχαριστηση. ειναι πανεμορφοι της ειπα απλα!
Me απασχολει και εμενα κα ιτελικα κατεληξα να λεω την αληθεια.και ας ειναι μικρος ακομα (4 μιση) προτιμω την αληθεια και ας μην ειναι τοσο ομορφη.Μια φορα με ρωτησε ΔΥΝΑΤΑ!στο σουπερ μαρκετ "μαμα γιατι αυτος ειναι μαυρος?"....του απαντησα και το ακουσε ο κυριος "εσυ γιατι εισαι εισαι ασπρος?" ,με χαμογελο φυσικα . ομικρος το σκεφτηκε λιγο και μου λεει "δεν ξερω" και του απαντησα οτι υπαρχουν πολλα χρωματα στους ανθρωπους μαυροι καφε ασπροι κιτρνινοι κοκκινοι κτλ οπως διαφορα χρμωατα ματια και μαλλια.ετσι γεννιομαστε δεν μοιαζουν ολοι μεταξυ τους.Ο κυριος χαμογελασε και με ....ευχαριστησε,.,,αισθανθηκα λιγο ασχημα αλλα μετα σκεφτηκα οτι ειναι παιδι,και ο κυριος το καταλαβε αυτο. μια αλλη φορα με ρωτησε δειχνωντας " γιατι ειναι μεσα σε αυτο?" εννοωντας καροτσακι αναπηρικο.Ο κυριος το ακουσε και μας πλησιασε και του λεει "ελα ανεβα να σε παω βολτα" !ο μικρος δενηθελε και του ειπα οτι μερικοι ανθρωποι δεν μπορουν να περπατησουν.με ρωταει Γιατι και απανταω γιατι μερικοι γεννιουνται ετσι η μπορει απο καποιο ατυχημα να μην μπορουν να περπατησουν. Δεν θελω να διαχωριζει κανεναν με βαση το χρωμα η την καταγωγη την φυσικη η νοητικη τουκατασταση.Θελω να ξεχωριζει ομως με βαση τον χαρακτηρα και την συμπεριφορα που θα εχει καποιος απεναντυ του. Ουτε μου αρεσουν οι σαλτσες.Καλυτερα να ξερει την αληθεια.
Χριστίνα καλά έκανες κι έπιασες αυτό το θέμα. Κι εγώ, την είχα καιρό την απορία και να που ίσως μου λυθεί. Η κόρη μου στα 4 είχε δει έναν ανάπηρο με το καροτσάκι του και με ρώτησε γιατί είναι έτσι. Της είπα ότι τα ποδαράκια του είναι χαλασμένα και κινείται με το καροτσάκι. Κι είχα πάντα την απορία μήπως μια τέτοια φράση είναι υποτιμητική, λάνθασμένη, μη επιυμητή από τους ανθρώπους που έχουν κινητικά προβλήματα.... Θεώρησα ότι έτσι θα κατλάβει καλύτερα το πρόβλημά της. Άσε που μια τόσο οικία λέξη όπως το "χαλασμένα" θα της δείξει ότι είναι κάτι συνηθισμένο και οικείο. Κι επειδή οι λέξεις είναι δύσκολες, δε θέλω με τίποτα να προσβάλω οποιονδήποτε, ακριβώς το αντίθετο... (ϊσως τόσο καιρό να μην το έψαξα όσο έπρεπε...Συγγνώμη)
Χριστίνα, πολύ μου άρεσε το κείμενό σου. Δύο φορές έχει τύχει να με ρωτήσει. Τη μία για παιδί με αυτισμό που μέχρι και τα 3 της δεν της είχαν κάνει καμία εντύπωση οι αντιδράσεις του. Ξαφνικά με ρώτησε γιατί κάνει έτσι. Της είπα πως αυτό το παιδί γεννήθηκε για να κάνει έτσι και ότι δεν κάνει πάντα έτσι αλλά τις φορές που κάνει δεν πειράζει. Την άλλη φορά ήταν όταν είδε έναν άνθρωπο στο δρόμο με αυτό το αναπηρικό καρότσι. Με ρώτησε γιατί δεν περπατάει και της είπα πως δεν περπατάνε όλοι οι άνθρωποι. Αυτά όλα τα ρώτησε μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους και τα απάντησα επιτόπου (τα άκουσαν και οι ίδιοι δηλαδή). Ποια η γνώμη σου γι΄αυτό? Όταν αφορούν παιδιά να τα λέμε μπροστά τους ή να λέμε στα δικά μας θα σας πω αργότερα? Προτίμησα να τα πω εκείνη τη στιγμή για να μην της δείξω ότι είναι απαγορευμένο θέμα για συζήτηση ή κάτι μη φυσιολογικό, για το οποίο πρέπει να προσέχουμε πως θα μιλάμε. Όμως, όταν είναι μπροστά το παιδάκι που έχει αναπηρία ποια κατά τη γνώμη σου είναι η σωστότερη αντίδραση? Να το εξηγούμε εκείνη την ώρα ή να πούμε θα σου πω αργότερα (αν τους καλύψει αυτή η απάντηση και δεν αρχίσουν να ρωτάνε πιο επίμονα)?
Φίλη Nina, μια χαρά απάντησες κ μια χαρά timing! Είπες την αλήθεια στακάτη και ειλικρινή χωρίς σαλτσα - η σάλτσα είναι σίγουρες 100.000 ερωτήσεις /λεπτό -χαχαχαχαχααχα-!!!!! Το "θα σου πω μετά" απλά παρτο σα μια λύση εκτακτης αναγκης που δε ξέρεις τι θα πεις αλλά δε θες να πεις κ χαζομάρα! ή αν δεις ότι η μητέρα του παδιού είναι φιλική ή ο ίδιος ο ενηλικά είναι φιλικός από την πραγμτακά αθώα ερώτηση του παιδιού και δεις ότι υπάρχει πρόθεση να απαντήσουν μπορείς να τους κάνεις πάσα! Δεν εννοώ να πάτε να ρωτήσετε, εννοω να τυχει να σαστε δίπλα ας πούμε και να σας ακούσει να γυρίσει κ να θέλει να δώσει εκείνη μια απάντηση στο παιδί σου! Καλή σου μέρα!
Ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες. Και σε σενα καλημέρα!