Φεύγει, λέει, γιατί δεν έχουμε κοινά «θέλω»!
Με τον άντρα μου γνωριζομαστε εδώ και πολλά χρονια, συγκεκριμενα απο το 2001. Ξεκινήσαμε ως εραστές, μετα φιλοι, παλι εραστές μέχρι που καταλήξαμε μαζί σε σχέση το 2007 γιατί καταλάβαμε πως δεν αντεχαμε ο ένας μακρια απο τον άλλο…
Αρραβωνιαστηκαμε το 2008 και το 2010 ήρθε στον κοσμο το υπέροχο κοριτσάκι μας. Ολα κυλούσαν όμορφα, υπέροχος πατέρας, με βοηθούσε πολύ, η ερωτικη μας ζωη όλο και καλύτερη…
Το 2011 το καλοκαίρι κάναμε τον θρησκευτικό γαμο με τη βάφτιση της νεραιδουλας μας… Η ζωη μας κανονική με τα πανω και τα κάτω όπως καθε ζευγαριού…. Δεν υπηρχαν ιδιαίτερα προβλήματα… Μεναμε σε ενα ωραίο διαμέρισμα κοντά στους δικούς μου οι οποίοι του έδωσαν πολλή αγάπη και μας βοηθούσαν και με το παιδι και οικονομικά και παντα διακριτικοι. Εκείνος παντα ύψωνε εναν τοίχο απέναντι τους… Τον πειραζανε πραγματα που ένας άντρας δεν θα ασχολιόταν και γενικά έβλεπα κάποια σημεια που δεν μου κάνανε, άλλα τα εξισορροπουσα με τα καλά του στοιχεια… Εξάλλου κι εγώ δεν είμαι τελεία.
Θέλω να πω οτι η πεθερά μου αν και έμενε αρκετά μακρια (η καταγωγή του απο κάποια κωμόπολη της Θεσσαλίας) είναι μια γυναικα που εβγαζε κακίες και έκανε ζημια αν και μακρια. Οι σχέσεις μου μαζι της τυπικά καλες γιατί εκανα γαργαρα αρκέτα πραγματα. Ο πεθερός μου δυστυχώς έφυγε προωρα απο τη ζωη, λίγους μηνες μετα τον γαμο, ηταν ένας αξιαγαπητος άνθρωπος.
Για να μην μακρηγορω τον Ιουνιο που μας πέρασε ο σύζυγος μου έπαθε αιφνίδια βαρηκοια, έχασε ξαφνικα το 80% της ακοής του… Νοσηλεύτηκε είκοσι μέρες στο νοσοκομειο οπου ήμουν εκεί καθημερινά, ο,τι ζητούσε το είχε.
Ο συζυγος μου είναι στρατιωτικός και παράλληλα δούλευε πέρσι τον χειμωνα στο μαγαζί, ελληναδικο, ενος φίλου του, γιατί το νυχτοκαματο ηταν καλό. Εγώ δεν ήθελα, το τονίζω. Επίσης ο συζηγος μου είναι πολύ απαισιόδοξος, καταστροφολογος και αγχωδης με τα χρήματα και ειδικα τώρα λόγω οικονομικής κρίσης. Εγώ είμαι καθηγήτρια ξένης γλώσσας και λόγω συνθηκών δεν δουλεύω εδώ και τρια χρονια, πέρα απο μαθήματα σε φροντιστήριο. Ειχα όμως και τη στήριξη του μπαμπά μου και ημασταν καλά χωρίς να μας λείπει τίποτα.
Ο συζυγος μου διώχθηκε απο τη νυχτερινή δουλεια και αγχωθηκε παρα πολύ, μετα συνέβη και αυτό το θέμα υγειας και μέσα στο νοσοκομειο αρχισε να μεταμορφώνεται σε κάτι εντελώς ξένο σε σχεση με αυτό που ήξερα. Βγήκε ένας κρύος άνθρωπος, με απωθημενα αρνητικά απέναντι μου… Απαίτησε να μετακομισουμε εκείνη τη στιγμη στη Λάρισα…. Χωρίς να του έχει σταλεί κάποιο χαρτί μετάθεσης, με κατηγόρησε πως δεν τον φρόντιζα όπως θα έπρεπε, πως όλα αυτά τα χρόνια μου έκανε τα χατιρια κι εγώ ήμουν βολεμενη και τώρα που απαιτεί να φύγουμε με το έτσι θέλω και με ξεβολευει και εγώ αντιδρω….
Επαθα νευρικό κλονισμό, εκλαιγα, παρακαλαγα, εξηγουσα πως δεν είναι έτσι…. Πως έχουμε ενα παιδι ενα ωραίο σπιτικό και πως τέτοιες αποφάσεις δεν παίρνονται απο τον εναν μόνο. Τελος παντων ηρεμησαμε λίγο….
Φύγαμε για διακοπές, τα βρήκαμε ή μάλλον έτσι νόμιζα… Όταν γυρισα με τους γονεις μου και τη μικρή απο το χωριο (εκείνος δούλευε και έμεινα παραπανω μέρες γιατί το παιδι έκανε μπανια), μου ανακοίνωσε το ίδιο βράδυ της επιστροφής μας πως αποφάσισε να πάρει μετάθεση και να μένουμε στο πατρικό του σε γειτονική πολη και πως ήμουν υποχρεωμένη να τον ακολουθησω αλλιως χωρίζουμε. Παλι κλάματα, παρακάλια, να του προτείνω εκατό λύσεις…. Δεν ήθελα να πάω εκεί πανω στο πατρικό του, δεν μου αρέσει καθολου και ποτε δεν θα ένιωθα σπίτι μου….
Ο καημένος ο μπαμπάς μου να του μιλάει με τον καλυτερο τροπο, ανένδοτος, ή αυτό που λέει ή τίποτα….
Φτάσαμε στο σημείο να έχει νοικιάσει αλλου σπίτι, κοντά βεβαια στο δικο μας και να είμαστε σε διάσταση.
Ξέρω πως έχει επηρεαστεί απο τη μάνα του άλλα δεν πίστευα πως αυτός ο άντρας που αγάπησα όσο τίποτα θα μεταλασσοταν σε εναν σατράπη εκβιαστη με πέτρα αντί για καρδια, δεν με αγαπάει, λέει, γιατί δεν κάνω τη θυσια να πάω στο πατρικό του και ας μην θέλω για πολλους λόγους. Με κατηγορεί με μικροπρεπη πραγματα και βγάζει τον εαυτό του θύμα… Δεν εκτίμησε ποτε τίποτα… Όλοι οι φιλοι και κουμπάροι μας του λένε πως κανει λάθος και πως θα το μετανιώσει. Δεν ακούει κανέναν… Σκέφτηκα πως υπάρχει αλλη, αλλα θα το είχα καταλάβει…. Και μου ορκίστηκε πως ποτε δεν θα με άφηνε για κάποια γκομενα….
Φεύγει, λέει, γιατί δεν έχουμε κοινα θέλω. Τι να πω, είμαι αποσβολωμενη, θλιμμένη, θυμωμένη, σοκαρισμένη…. Πως διαλύεται η ζώη μου απο τη μια στιγμη στην αλλη. Δεν θέλω εναν γαμο στηριγμένο σε εκβιασμούς, θέλω αμοιβαία κατανόηση και σεβασμο….
Πρεπει να είμαι δυνατή για το κοριτσάκι μου, αλλα πονάει πολύ…
μια πληγωμενη μαμά
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στα τσακιδια το βλάκα το μαμακια .Να πάει στη μαμά του !Συγχυστηκα τώρα.Παπαρας.
Διάβασα σχεδόν όλα τα σχόλια...κανείς σας όμως δεν παρατήτησε κάτι...της έθεσε όρο ή πάμε στο πατρικό μου ή αλλιώς χωρίζουμε...η Νανά ανένδωτη και ο κύριος έφυγε από το σπίτι πήγε νοίκιασε αλλού σχέδον κοντά της...και κάνω τώρα εγώ την εξής ερώτηση σαν χαζούλα που είμαι...αφού ο όρος του είναι ή στο πατρικό μου ή χωρίζουμε,γιατί πήγε και νοίκιασε αλλού και δεν έφυγε στο πατρικό του??