Φεύγει, λέει, γιατί δεν έχουμε κοινά «θέλω»!
Με τον άντρα μου γνωριζομαστε εδώ και πολλά χρονια, συγκεκριμενα απο το 2001. Ξεκινήσαμε ως εραστές, μετα φιλοι, παλι εραστές μέχρι που καταλήξαμε μαζί σε σχέση το 2007 γιατί καταλάβαμε πως δεν αντεχαμε ο ένας μακρια απο τον άλλο…
Αρραβωνιαστηκαμε το 2008 και το 2010 ήρθε στον κοσμο το υπέροχο κοριτσάκι μας. Ολα κυλούσαν όμορφα, υπέροχος πατέρας, με βοηθούσε πολύ, η ερωτικη μας ζωη όλο και καλύτερη…
Το 2011 το καλοκαίρι κάναμε τον θρησκευτικό γαμο με τη βάφτιση της νεραιδουλας μας… Η ζωη μας κανονική με τα πανω και τα κάτω όπως καθε ζευγαριού…. Δεν υπηρχαν ιδιαίτερα προβλήματα… Μεναμε σε ενα ωραίο διαμέρισμα κοντά στους δικούς μου οι οποίοι του έδωσαν πολλή αγάπη και μας βοηθούσαν και με το παιδι και οικονομικά και παντα διακριτικοι. Εκείνος παντα ύψωνε εναν τοίχο απέναντι τους… Τον πειραζανε πραγματα που ένας άντρας δεν θα ασχολιόταν και γενικά έβλεπα κάποια σημεια που δεν μου κάνανε, άλλα τα εξισορροπουσα με τα καλά του στοιχεια… Εξάλλου κι εγώ δεν είμαι τελεία.
Θέλω να πω οτι η πεθερά μου αν και έμενε αρκετά μακρια (η καταγωγή του απο κάποια κωμόπολη της Θεσσαλίας) είναι μια γυναικα που εβγαζε κακίες και έκανε ζημια αν και μακρια. Οι σχέσεις μου μαζι της τυπικά καλες γιατί εκανα γαργαρα αρκέτα πραγματα. Ο πεθερός μου δυστυχώς έφυγε προωρα απο τη ζωη, λίγους μηνες μετα τον γαμο, ηταν ένας αξιαγαπητος άνθρωπος.
Για να μην μακρηγορω τον Ιουνιο που μας πέρασε ο σύζυγος μου έπαθε αιφνίδια βαρηκοια, έχασε ξαφνικα το 80% της ακοής του… Νοσηλεύτηκε είκοσι μέρες στο νοσοκομειο οπου ήμουν εκεί καθημερινά, ο,τι ζητούσε το είχε.
Ο συζυγος μου είναι στρατιωτικός και παράλληλα δούλευε πέρσι τον χειμωνα στο μαγαζί, ελληναδικο, ενος φίλου του, γιατί το νυχτοκαματο ηταν καλό. Εγώ δεν ήθελα, το τονίζω. Επίσης ο συζηγος μου είναι πολύ απαισιόδοξος, καταστροφολογος και αγχωδης με τα χρήματα και ειδικα τώρα λόγω οικονομικής κρίσης. Εγώ είμαι καθηγήτρια ξένης γλώσσας και λόγω συνθηκών δεν δουλεύω εδώ και τρια χρονια, πέρα απο μαθήματα σε φροντιστήριο. Ειχα όμως και τη στήριξη του μπαμπά μου και ημασταν καλά χωρίς να μας λείπει τίποτα.
Ο συζυγος μου διώχθηκε απο τη νυχτερινή δουλεια και αγχωθηκε παρα πολύ, μετα συνέβη και αυτό το θέμα υγειας και μέσα στο νοσοκομειο αρχισε να μεταμορφώνεται σε κάτι εντελώς ξένο σε σχεση με αυτό που ήξερα. Βγήκε ένας κρύος άνθρωπος, με απωθημενα αρνητικά απέναντι μου… Απαίτησε να μετακομισουμε εκείνη τη στιγμη στη Λάρισα…. Χωρίς να του έχει σταλεί κάποιο χαρτί μετάθεσης, με κατηγόρησε πως δεν τον φρόντιζα όπως θα έπρεπε, πως όλα αυτά τα χρόνια μου έκανε τα χατιρια κι εγώ ήμουν βολεμενη και τώρα που απαιτεί να φύγουμε με το έτσι θέλω και με ξεβολευει και εγώ αντιδρω….
Επαθα νευρικό κλονισμό, εκλαιγα, παρακαλαγα, εξηγουσα πως δεν είναι έτσι…. Πως έχουμε ενα παιδι ενα ωραίο σπιτικό και πως τέτοιες αποφάσεις δεν παίρνονται απο τον εναν μόνο. Τελος παντων ηρεμησαμε λίγο….
Φύγαμε για διακοπές, τα βρήκαμε ή μάλλον έτσι νόμιζα… Όταν γυρισα με τους γονεις μου και τη μικρή απο το χωριο (εκείνος δούλευε και έμεινα παραπανω μέρες γιατί το παιδι έκανε μπανια), μου ανακοίνωσε το ίδιο βράδυ της επιστροφής μας πως αποφάσισε να πάρει μετάθεση και να μένουμε στο πατρικό του σε γειτονική πολη και πως ήμουν υποχρεωμένη να τον ακολουθησω αλλιως χωρίζουμε. Παλι κλάματα, παρακάλια, να του προτείνω εκατό λύσεις…. Δεν ήθελα να πάω εκεί πανω στο πατρικό του, δεν μου αρέσει καθολου και ποτε δεν θα ένιωθα σπίτι μου….
Ο καημένος ο μπαμπάς μου να του μιλάει με τον καλυτερο τροπο, ανένδοτος, ή αυτό που λέει ή τίποτα….
Φτάσαμε στο σημείο να έχει νοικιάσει αλλου σπίτι, κοντά βεβαια στο δικο μας και να είμαστε σε διάσταση.
Ξέρω πως έχει επηρεαστεί απο τη μάνα του άλλα δεν πίστευα πως αυτός ο άντρας που αγάπησα όσο τίποτα θα μεταλασσοταν σε εναν σατράπη εκβιαστη με πέτρα αντί για καρδια, δεν με αγαπάει, λέει, γιατί δεν κάνω τη θυσια να πάω στο πατρικό του και ας μην θέλω για πολλους λόγους. Με κατηγορεί με μικροπρεπη πραγματα και βγάζει τον εαυτό του θύμα… Δεν εκτίμησε ποτε τίποτα… Όλοι οι φιλοι και κουμπάροι μας του λένε πως κανει λάθος και πως θα το μετανιώσει. Δεν ακούει κανέναν… Σκέφτηκα πως υπάρχει αλλη, αλλα θα το είχα καταλάβει…. Και μου ορκίστηκε πως ποτε δεν θα με άφηνε για κάποια γκομενα….
Φεύγει, λέει, γιατί δεν έχουμε κοινα θέλω. Τι να πω, είμαι αποσβολωμενη, θλιμμένη, θυμωμένη, σοκαρισμένη…. Πως διαλύεται η ζώη μου απο τη μια στιγμη στην αλλη. Δεν θέλω εναν γαμο στηριγμένο σε εκβιασμούς, θέλω αμοιβαία κατανόηση και σεβασμο….
Πρεπει να είμαι δυνατή για το κοριτσάκι μου, αλλα πονάει πολύ…
μια πληγωμενη μαμά
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στα τσακιδια το βλάκα το μαμακια .Να πάει στη μαμά του !Συγχυστηκα τώρα.Παπαρας.
Διάβασα σχεδόν όλα τα σχόλια...κανείς σας όμως δεν παρατήτησε κάτι...της έθεσε όρο ή πάμε στο πατρικό μου ή αλλιώς χωρίζουμε...η Νανά ανένδωτη και ο κύριος έφυγε από το σπίτι πήγε νοίκιασε αλλού σχέδον κοντά της...και κάνω τώρα εγώ την εξής ερώτηση σαν χαζούλα που είμαι...αφού ο όρος του είναι ή στο πατρικό μου ή χωρίζουμε,γιατί πήγε και νοίκιασε αλλού και δεν έφυγε στο πατρικό του??
Τι εγινε τελικα;
Στο καλο να του πεις!!!με την κορη σου θα εισαστε καλυτερα οταν θα σας χασει τοτε θα καταλαβει!!!τωρα του ηρθε οτι δεν εχετε κατι κοινο τα προηγουμενα χρονια;
Ψαξε αμεσα αν υπαρχει αλλη. Αν δεν παιζει τετοιο θεμα (που πιστευω οτι παιζει), ή η μανα του ευθυνεται για ολο αυτο, ή πραγματικα δε σ αγαπαει κ ψαχνει αφορμες για χωρισμο. Παντως οι ψυχολογια λεει οτι αν ξαφνικα βλεπεις τον ανθρωπο σου να μεταλλασσεται κ να σου ριχνει ευθυνες για τα παντα...δειχνει οτι προσπαθει να μετριασει τις τυψεις του για κατι που εχει κανει. Ψαξ το καλα.
Ψυχραιμία καταρχήν. Νομίζω πως έχεις δίκιο, αν δεν υπάρχει άλλη γυναίκα αντίζηλος στην μέση τότε είναι μια και μοναδική: Η πεθερά σου !!!Εκείνη ,όπως τα περιγράφεις φαίνεται να κρύβεται πίσω από αυτό σε συνδυασμό και με το πρόβλημα της βαρυκοϊας του του φούσκωσε τα μυαλά και πιθανολογώ πως του έβαλε και λογάκια εναντίον σου. Γιατί;;Πεθαίνοντας ίσως ο πεθερός σου,τα πράγματα για εκείνη χειροτέρεψαν ...Έμεινε μόνη, "απροστάτευτη" και ήταν στραβό το κλίμα (δύσκολος άνθρωπος), το' φαγε και ο γαϊδαρος και όλα ξεσπάσαν πάνω σου. Θεωρώ πως τα λόγια του άνδρα σου ότι δεν τον νοιάζεσαι πια ότι δεν τον προσέχεις κλπ είναι της μαμάς του λογάκια που τώρα που έφυγε ο άνδρας της ,για το δίχως επιστροφή ταξίδι, θέλει τον γιο της κοντά να την στηρίζει και να της κάνει τα χατήρια...Και φυσικά για να τον πείσει να έρθει κοντά της τί κάνει;; κατηγορεί εσένα...Κοινώς δουλειά δεν έχει ο διάολος... ίσως μάλιστα και να του είπε πως αν έμενε πιο κοντά του εκείνη θα τον φρόντιζε καλύτερα και δε θα πέρναγε την ταλαιπωρία της υγείας του και με το μπλα μπλά τον έπεισε. Τί να πω;; Μια μαντεψιά κάνω...Τί κάνεις;;Καταρχήν ,εξάντλησε όλα μα όλα τα περιθώρια με συζήτηση μαζί του και σε παρακαλώ μην βάζεις τρίτα πρόσωπα στη μέση.Συνήθως δεν κάνουν καλό στο ζευγάρι.Είναι ένα θέμα δικό σας ,μην μπλέκεις κουμπάρους και παρακούμπαρους...Ρώτησέ τον τί τον ενοχλεί μαζί σου;Άλλαξε κάτι στα συναισθήματά του για εσένα;Έκανες κάτι που δεν έπρεπε;; Εξήγησέ του πως για εσένα δεν έχει αλλάξει κάτι όσον αφορά στη σχέση σας και πες του πως μια μετακόμιση εκεί δε θα είναι ό,τι καλύτερο αφού δεν νιώθεις άνετα σε ένα σπίτι που δεν το έχετε φτιάξει από την αρχή μαζί και ότι στο παρόν σπίτι που μένετε έχετε χτίσει τα όνειρά σας. Θύμησέ του τις πρώτες σας στιγμές , τα πρώτα σας όνειρα, πώς διαμορφώσατε την κάμαρά σας, το σαλόνι σας, το δωμάτιο του παιδιού κλπ...Προς Θεού όμως ,αφού η πεθερά σου είναι τόσο δύστροπη και δημιουργεί προβλήματα από μακρυά φαντάσου τί θα κάνει αν βρεθείτε κοντά σας. Αν πας μαζί του στο πατρικό του είναι πολύ πιθανό να χωρίσεις, με την πεθερά σου δίπλα να του πιπιλάει τα μυαλά, αν δεν πας πάλι θα χωρίσεις ,αν τελικά εκείνος δεν κάνει πίσω και εμμείνει στην απειλή του. Εγώ στην θέση σου , θα έμενα σπίτι μου , κοντά στους δικούς μου που με στηρίζουν και στο σπίτι που νοιώθω άνετα και εγώ και το παιδί μου. Άσε τον να πάει και θα δεις. Το πιθανότερο είναι να σφαχτεί με την μάνα του , να σας αποθυμάει και να ξαναγυρίσει πίσω σαν το βρεγμένο γατί. Αν δεν ξαναγυρίσει -που το θεωρώ δύσκολο, αφού δείχνει στοργικός πατέρας και σύζυγος- τότε σημαίνει πως απλώς μέσα του έκλεισε ένας κύκλος και πραγματικά θέλει να μείνει μόνος με την...μανούλα του ή πράγμα που απεύχομαι με μια άλλη γυναίκα που μπορεί να υπάρχει στην ζωή του, εν αγνοία σου. ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ Αν αγαπάς κάποιον ,άφησέ τον να φύγει, εαν γυρίσει θα τον έχεις και θα σ' αγαπά για πάντα ,αν όχι δε θα τον έχεις (ούτε και τον είχες ουσιαστικά) ποτέ!!
Εγώ πάλι ξέρω 9 στις 10 φορές που κάποιος σύζυγος (άντρας ή γυναίκα) σηκωνεται και φεύγει από το σπίτι και είναι τόσο αποφασισμένος , υπάρχει τρίτο πρόσωπο στη μέση. Όσα προβλήματα και αν έχει το ζευγάρι, δεν διαλύει το σπίτι του αν δεν υπάρχει κάτι άλλο..
Διαφωνώ μαζί σου φίλη μου,, δεν είναι τα πράγματα έτσι, φεύγεις από ένα γάμο όταν πλέον, για οποιονδήποτε λόγο, δεν είσαι ευτυχισμένη σε αυτόν. το 9 στις 10 περιπτώσεις δεν ισχύει στη σύγχρονη εποχή.
Nανά μου, άνθρωποι είμαστε, κάνουμε και λάθη. Άλλοι εκβιάζουν, άλλοι γκρινιάζουν, άλλοι θυμώνουν. Δες και λίγο πέρα από αυτό. Γιατί το κάνει; Τι του λείπει; ή Τι θέλει να αποδείξει; Αν ήθελε τόσο πολύ τη μανούλα του, θα είχε πάει κοντά της. Συγχώρεσε τον. Μην σκέπτεσαι συνέχεια "με εκβιάζει, δεν θα υποχωρήσω". σκέψου θετικά "τον αγαπώ, θα το λύσουμε μαζί". Η αλήθεια είναι ότι αν η αγάπη ενός αντρόγυνου είναι αληθινή δεν φαίνεται στα εύκολα , αλλά στα δύσκολα. Αν για ότι κάνουμε θέλουμε ανταπόδοση, εκτίμηση, τότε αυτό δεν είναι αγάπη, αλλά ανταλλαγή. Να η ευκαιρία σου να αγαπήσεις αληθινά! Φυσικά αυτό έχει πόνο και κόπο και μεις μάθαμε στην ζωή μας να θέλουμε τα εύκολα. Να αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν και μας σέβονται, να χωρίζουμε αυτούς που μας πληγώνουν. Η στάση σου είναι και το μεγαλύτερο μάθημα που θα δώσεις στην κορούλα σου. Καλή μου, καλή δύναμη! Υ.Σ. Ένα καλό βιβλίο, αν έχεις όρεξη για διάβασμα," Άνδρες από τον Αρη , γυναίκες από την Αφροδίτη".
Καλή μου συνεχίζει ο άντρα σου να έχει βαρηκοΐα; Είναι κάτι μόνιμο; Γιατί αν είναι μόνιμο είναι πολύ σοβαρό για την ψυχολογία του. Οι γονείς σου τι γνώμη έχουν; Γιατί κάθε άνθρωπος ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνει θέλει να εκπληρώσει τις προσδοκίες των γονέων του.Μήπως κάθεσαι κοντά τους γιατί αν φύγεις θα πληγωθούν; Μήπως ο άντρας σου σου ζητάει να πας στους γονείς του για να δοκιμάσει αν έχεις αυτόν πάνω από όλα; Ζήτα του να μετακομίσετε κάπου μακρυά από όλους.
Οχι μαρινα μου το ξεπερασε. Δεν καταλαβαινετε πως οι γονεις μου δεν ειναι το προβλημα...παω οπουδηποτε μακρια απο ολους .....η εκβιαδτιλη του συμπεριφορα η στο πατρικο του η χωριζουμε δεν ειναι φυσιολογικη. Ελεος....
όταν παντρεύεσαι με έναν άνθρωπο και κάνεις οικογένεια,οι αποφάσεις πρέπει να είναι κοινές δεν μπορεί να αποφασίζει ο ένας και ο άλλος να ακολουθεί.Εσείς είχατε φτιάξει μια ζωή την οποία προσπαθεί να αλλάξει χωρίς να υπάρχει κάποιος αντικειμενικός λόγος,αν επιβαλλόταν να φύγετε λόγω της δουλειάς του θα σου μιλούσα διαφορετικά.Νομίζω ότι το πιο ανησυχητικό είναι η γενικότερη μεταστροφή του ως χαρακτήρας και πολύ φοβάμαι ότι να αποφασίσεις να τον ακολουθήσεις και αποκλειστείς από τους δικούς σου τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα για εσένα.Εγώ στη θέση σου δεν θα τον ακολουθούσα γιατί αυτός ο άνθρωπος που περιγράφεις δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη.
Δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα Ελένη, το γεγονός οτι δεν τη ρώτησε αλλά αποφάσισε μόνος του δείχνει άλλα πραγματα για τον χαρακτήρα του. Και να πάει εκεί η κοπέλα και να της κάνει τη ζωή κόλαση? και το παιδί τί είναι μπαλάκι να το πηγαίνουν πέρα δώθε? Δεν ξέρω τί φλασιά έφαγε ο τύπος, αλλά αν την αγαπούσε βαθιά δεν θα την κατηγορούσε για όλα. Νομίζω οτι χρειάζεται ψυχολόγο, αλλά άντε να πείσεις στρατιωτικό να πάει............
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΣΟ ΚΑΛΑ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΝΟΥΣΑΤΕ ΕΚΕΙ ,ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ.ΟΧΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΓΙ΄΄ΑΥΤΟΥΣ ΟΤΙ ΚΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ. ΤΩΡΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ. ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣ ΓΙΝΑΤΙ ΣΤΟ ΓΙΝΑΤΙ. ΑΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕΣ -ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΑΦΗΝΕΣ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΟ ΛΟΓΟ.ΘΑ ΛΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΥΡΙΟ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΤΟΥ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΟ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ?
Ελενη με δικη του συνεναιση μειναμε στους δικους μου κοντα ....δεν εχω προβλημα μα παω οπουδηποτε αλλου μακρια απο τους δικους μου μαζι του ακομα και σε νησι.στο πατρικο του ομως εκβιαστικα με μια πεθερα που θα δημιουργει θεματα οχι.δεν θελω να μενω σε πατρικα, θελω τον χωρο μου....ετυχε οι γονεις μου να ειναι κοντα....οταν ηθελε να παμε βολτες και να αφηνουμε το παιδι ηταν καλα ....και βεβαια τον αγαπαω αλλα δεν με υπολογιζει πια.....δεν ειναι τροπος αυτος....δεν φευγεις ετσι ευκολα ελενη....λυσεις υπαρχουν...δεν θελει.
Επειδη εχω περασει απο παρομοιες καταστασεις ενα εχω να σου πω και προσπαθησε αν οχι να το ακολουθησεις τουλαχιστον να το σκεφτεις. Πρεπει να αλλαξεις ΕΣΥ. Ναι εσυ. Οπως ειπε η κοπελα πιο πιο πανω μπορει ο αντρας σου να νιωθει οπως εσυ για την πεθερα σου. Ναι ειναι καλα οταν αφηνουμε τα παιδια στους γονεις μας να παμε μια βολτα. Αν δεν μπορουν να τα κρατησουν η δεν θελουν δεν εχουν παρα να μας το πουν. Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να νιωθουμε διαρκως υποχρεωμενες απεναντι τους για κατι που υποτιθετε πως θελουν και το κανουν. Σκεψου αν σου ελεγαν οτι θακρατησουμε το παιδι αλλα περιμενουμε το ταδε για ανταλλαμα τι θα ελεγες? μην απαντησεις σε μενα αλλα στον εαυτο σου. Το κειμενο σου μπορουσα να το εχω γραψει εγω. μεχρι πριν λιγο καιρο σκεφτομουν ακριβως οπως εσυ και ζουσα τα ιδια. με τα πεθερικα χαλια μα με τους γονεις μου ολα καλα. Να μας βοηθανε να μας στηριζουν, διακριτικοι, αψογοι με τον αντρα μου. Ολο αυτο στα ματια μου. Ελεγα ψεματα στον εαυτο μου. Διαπιστωσα οτι πραγμτα που δεν δεχομουν απο τα πεθερικα απο τους δικους μου ηταν αποδεκτα. μας βοηθουσαν αλλα παντα κατεληγα να νιωθω υποχρεωμενη και αν κατι με ενοχλουσε στην συμπεριφορα τους το εκανα γαργαρα. μολις ζητησα να μπουν καποια πραγματα στη θεση τους αρχισε η γκρινια και τα παραπονα. Απλα πλεον δεν ασχολουμε. Ελεγα κι εγω οτι θα παω οπουδηποτε με τον αντρα μου αλλα ειχα παντα μια δικαιολογια να μην το πραξω. Πλεον εχω ξεκαθαρισει οτι πρεπει να ακουμε τον αλλο οταν μιλαει.να μαθουμε να ακουμε τι εκεινος λεει και οχι τι εμεις ακουμε. Πρεπει να αλλαξουμε. Δεν εχω αγγιξει καν το επιπεδο που θελω να φτασω αλλα προσπαθω. Για μενα και για τα παιδια μου. Νιωθω ομως πιο ηρεμη πλεον και πιο αισιοδοξη. Παρε σαν δεδομενο οτιβοι γυρω σου δεν αλλαζουν και ξεκινα να αλλαζεις εσυ.θα δεις αμεσως να αλλαζουν και οι αλλοι.και αν καποιος δεν αλλαξει με την δικη σου αλλαγη θα μαθεις να μην επηρεαζεσαι και τοτε δεν θα σε νοιαζει ακομα και στο ιδιο δωματιο με τη πεθερα να μεινεις! Κακη τυχη σου ευχομαι.
αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω,τόσο καιρό που βοηθούσαν οι γονείς της κοπέλας ήταν καλοί και τώρα δεν είναι?η μαμά του τόσα χρόνια μένει αλλού,τι άλλαξε τώρα?αυτό δείχνει και αχαριστία από την πλευρά του.όσο καιρό είχε ανάγκη τη βοήθεια,δεν είχε πρόβλημα και τώρα έχει με τα πεθερικά του?και τελικά ποιος είναι ο λόγος που θέλει να φύγει?
Εγώ καταλαβαίνω ότι πιο πολύ σε πειράζει ο εκβιαστικός τρόπος που έθεσε το ζήτημα...Γιατί πιστεύω αν στο ζητούσε πιο όμορφα ή έστω το συζητούσατε πρώτα θα ήσουν ίσως εκεί τώρα. Όπως είπες όμως, είναι άλλος άνθρωπος. Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι μπορεί να έχεις τους λόγους σου που δεν θες να πας εκεί και επίσης ότι οι οικογένειες είναι για να αλληλοστηρίζονται. Κι εγώ με τον άντρα μου περίπου στα ίδια είμαστε, αφού οι δικοί μου στην ουσία είναι που μαγειρεύουν για να τρώμε όλοι...Απλά βλέπω πόσο τον πειράζει αυτό, κι ας έχει τις άψογες σχέσεις μαζί τους...να μην πω για την αδυναμία που έχει στην πεθερά του... Σκέψου μόνο αυτό που σου λένε άλλες μανούλες (αν και κάτι μου λέει ότι το έχεις ήδη σκεφτεί). Ο άνθρωπος αυτός είχε μάθει να είναι κύριος του εαυτού του, να ορίζει την τύχη του και όλο αυτό τον έβγαλε έξω από τα δεδομένα του. Θέλει απλά να ξαναπάρει την ζωή στα χέρια του. Μπορεί να μην είχε πει τίποτα, αλλά ίσως αυτή η πολύ καλή και ανιδιοτελής βοήθεια από τους δικούς σου, να τον έκανε να νιώθει άβολα...αρκετά άβολα ώστε να γυρίσει σε γνωστό έδαφος... Μίλα του...μίλα του και πες του ότι μαζί του θα πήγαινες και στην άκρη του κόσμου. Ότι έχεις κάποιους λόγους να μην θες (εξήγησέ του αν θες) αλλά επειδή είναι και δική σου επιλογή και θες να είστε ευτυχισμένοι και οι δύο θες πριν αποφασίσεις απλά να συζητήσετε όλα όσα σας προβληματίζουν...Και πως ο εκβιαστικός τρόπος και οι μονομερείς αποφάσεις δεν είναι κάτι που περίμενες ποτέ από αυτόν γι'αυτό και τρόμαξες τόσο. Δείξε του ότι του έχεις εμπιστοσύνη και πως είστε οι τρεις σας μόνο (μήνυματάκι για πεθερά-γονείς) από όπου κι αν λαμβάνετε βοήθεια...
Κοριτσια σας ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον....με καποιες αποψεις ταυτιστηκα πιο πολυ με καποιες διαφωνησα ομως θελω πραγματικα να σας ευχαριστησω πουη ασχοληθηκατε με την ιστορια μου, προσπαθησα παρα πολυ να το σωσω...παρα πολυ....ικετεψα να φυγουμε σε οποιο μερος θελει οι τρεις μας για μια νεα αρχη...ισχυριζεται πως δεν θα πετυχει...η στο πατρικο του η τιποτα..και ας μην μου αρεσει να το καταπιω λεει.. ..ειμαστε πια σε διασταση....νομιζω θα επρεπε να δουμε εναν ειδικο ...παλι αρνειται..εχει παρει λεει την αποφαση του και φεν αλλαζει.
Το όλο θεμα (επειδή κάπως το ζω), έχει να κανει με το ότι μένετε κοντά στους γονείς σου κ οχι στους δικούς του. Για πρότεινε του να μείνετε κάπου μακρυά απο όλους...μην αφήσεις το γάμο σου να καταστραφεί απο πείσματα. Εντάξει, ειναι φανερό ότι ο άνθρωπος περνάει " τη φάση του" κ ξεσπάσει στον πιο κοντινό του ανθρωπο ( εσένα). Υπομονη κ συναίνεση!
Δεν ξέρω τι θα έκανα στη θέση σου. Θα μου φαινόταν αδιανόητο να φύγω από την πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω όλα τα χρόνια της ζωής μου, παρόλο που ζω στην Αθήνα. Εδώ είναι οι αναμνήσεις μου, τα βιώματά μου και οι άνθρωποί μου (όχι μόνο οι γονείς). Θα το έκανα βέβαια αν ο σύζυγός μου έπαιρνε υποχρεωτική μετάθεση και από κοινού θα διαλέγαμε πού θα ήταν καλύτερα να πάμε. Σίγουρα ποτέ δε θα ζούσα στο ίδιο σπίτι με ΚΑΝΕΝΑΝ, ούτε με γονείς ούτε με πεθερικά. Όσο καλοί και αν είναι οι τρίτοι, δεν έχουν θέση ΜΕΣΑ στην οικογένειά μας! Η αντίδραση αυτή του συζύγου σου, ήρθε όπως λες ξαφνικά. Προφανώς κάτι την πυροδότησε, ίσως η ανασφάλεια μετά την πάθησή του ίσως κάτι άλλο. Παρόλα αυτά θεωρώ πως αντιδρά λάθος. Σου έχει δώσει μια σαφή εξήγηση για τους λόγους που πράττει έτσι; Δε θα σου προτείνω ακραίες καταστάσεις του τύπου "άστον και φύγε" ή "ακολούθησέ τον όπου και όπως θέλει". Νομίζω πως και τα δύο θα φέρουν αντίθετα αποτελέσματα, θα δημιουργήσει απωθημένα και θα φτάσετε στο μονόδρομο του χωρισμού. Εδώ μιλάμε για τον άντρα σου, το παιδί σου και την οικογένειά σας. Σίγουρα είναι κάτι που αξίζει τον κόπο να παλέψεις και να σώσεις. Για μένα προφανώς αυτή τη στιγμή χρειάζεται τη βοήθεια και τη στήριξή σου. Πιστεύω πως λάθος απευθύνεσαι σε εμάς, ίσως γιατί προσπαθείς να επιβεβαιώσεις την άποψή σου. Όμως εδώ μέσα ο καθένας μας μιλάει με τα δικά του βιώματα (που μπορεί να απέχουν πααααρα πολύ από τα δικά σου) και έχοντας μόνο ως δεδομένα αυτά που εσύ γράφεις μέσα σε κάποιες γραμμές. Έτσι λοιπόν θα σου προτείνω να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό, να του εκθέσεις τις καταστάσεις και τα γεγονότα όπως ακριβώς είναι και να σε διαφωτίσει ίσως για το πώς μπορεί να νιώθει ο άντρας σου και το πώς μπορείς εσύ να το αντιμετωπίσεις. Ή ακόμη καλύτερα αν δείτε κάποιον ειδικό μαζί. Εγωισμοί δε χωρούν σε τέτοιες καταστάσεις! Σώστε την οικογένειά σας αν έχει ακόμη τις βάσεις για να σωθεί! Ελπίζω και εύχομαι να πάνε όλα καλά. Φιλικά, μαμά Μαριθέα
φιλη νανα, ενα βραδυ που θα βαλεις την κορη σου για υπνο, καθισε με τον αντρα σου αγκαλια στον καναπε,χωρις να μιλατε, μεινετε ετσι για λιγη ωρα και αφου ηρεμησετε και οι δυο, συζητηστε αναλυτικα το θεμα... δωσε του να καταλαβει πως τον αγαπας, πως υποφερεις κ εσυ οσο εκεινος με το θεμα υγειας που του προεκυψε, τοσο ξαφνικα, τοσο αναπαντεχα, τοσο αδικα (οπως ισως θα σκεφτεται εκεινος).. απο το 2007 ειστε μαζι γιατι οπως μας λες στο κειμενο σου δεν αντεχατε να μην ειστε ζευγαρι... τωρα θα το αντεξετε σε εναν πιθανο χωρισμο??? η αγαπη ειναι πολλες φορες το καλυτερο φαρμακο... συμφωνω με τις κυριες που ανεφεραν πως θελει την μαμα του για να τον φροντισει, αλλα, μηπως η καλυτερη θεραπεια ειναι η δικη σου αγκαλια??? η δικη σου αγαπη??? η ερωτικη σας ζωη πως ειναι?? (προσωπικη ερωτηση, αλλα την εγραψα για να αναρωτηθεις πιο πολυ κ οχι για να μας απαντησεις εμας)... μπορει να μην ακουει την φωνη σου οπως πριν αλλα η καρδια του θα νοιωσει την δικη σου.. κ μαλιστα πολυ πιο εντονα, γτ τωρα ειναι πιο ευαλωτος.... ισως να ζω στο ροζ συννεφακι μου, αλλα ουσα πολυ ερωτευμενη με τον αντρα μου, σε αναλογη περιπτωση αυτο εκανα.... πριν 2 χρονια ειχε ενα αντυχημα εν ωρα εργασιας κ εκοψε τον μισο του αντιχειρα στο αριστερο χερι, εγω εγκυος στην κορη μαςκαι δεν μπορουσα να δουλεψω.... ενοιωθε κ εν μερει ηταν αναπηρος.. αλλα καταφερα να τον "θεραπευσω" με την αγαπη μου!!!κ σωματικα θεραπευτηκε.. εγω ημου διπλα του.. του εκανα ασκησεις, τον εβαζα να πιανει πραγματα, να σηκωνει με το αριστερο χερι... χαϊδευα την πληγη του και την φιλουσα.... εκεινος ηταν τοσο αρνητικος... σημερα εχει επιστρεψει στην δουλεια του... ειναι μαρμαρας κ οπως καταλαβαινετε το αριστερο χερι χρειαζεται οσο κ το δεξι.. τα καταφεραμε ομως... πριν τον γαμο ειχα μετακομισει στην περιοχη του.. που ειναι νησι.. εγω δεν μπορω να παρω το αυτοκινητο και να παω να δω τους δικους μου.... για να παω στην μαμα μου χρειαζεται να τεξιδεψω 14 ωρες σερι... αλλα οταν κανουμε οικογενεια κανουμε τις επιλογες μας... χρειαζεται χρονος και υπομονη.. μπορεις να τα διαθεσεις??? θεωρω πως αν του δωσεις να καταλαβει οσο ανεφερα παραπανω, τοτε η μεταβαση σας θα ειναι πιο ευκολη στην Λαρισα... προσπαθησε να τον πεισεις να μεινετε σε δικο σας σπιτι... με αγαπη.. οχι με εγωισμο... κ με τον καιρο θα προσαρμοστεις στο καινουριο περιβαλλον.... αυτα ειχα να σου πω!!! ελπιζω να βρεις μεσα σου τον σωστο δρομο για την σχεση σου με τον αντρα σου!!! ισως πριν του μιλησεις καλο θα ηταν να κανεις μια αξιολογηση των συναισθηματων σου... πως νοιωθεις για εκεινον βασει των νεων δεδομενων????? φιλικα μαμα Αγγελικη
Οι γάμοι δεν διαλύονται οταν περνάμε δυσκολιες! Και ο άντρας σου δεν ειναι κακός, δυσκολεύεται απλά να δεχτεί τις δοκιμασίες που του ήρθαν!!!! Πολλές τον λένε εγωιστη εδω μέσα και φέρνουν την καταστροφή αν μείνεις με την πεθερά! Όμως εγώ,εσενα βλεπω να 'χεις εγωισμό που δεν δέχεσαι το σοκ που εχει πάθει. Και οι γονείς μπαίνουν στον γάμο σου, ειτε οικονομικά, ειτε που ο πατερας σου προσπάθησε να του μιλήσει. Νομίζω....και συγνώμη που το λέω, φέρεσαι ακομα σαν μικρη κοπελιτσα, που για οτιδήποτε τρέχεις στους δικούς σου. Οικογένεια σου ομως ειναι ο άνδρας σου, που όπως φαίνεται σ' εχει ανάγκη και στο δείχνει με την συμπεριφορά του. Φίλη μου, η γυναίκα, γεννιέται για τα δύσκολα, γι'αυτο γίνεται μανα,γιατι αντέχει και συ αν θές μπορείς να σώσεις το γάμο σου!!!
κοριτσι μου δεν ειμαι εξαρτημενη......απο γονεις....ο ιδιος ο συζηγος μου δεχοταν τη βοηθεια που προσφερε σε μενα ο μπαμπας μου επειδη ημουν ανεργη...εσυ θα αρνιοσουν βοηθεια απο την οικογενεια σου? Για ονομα του θεου...αντι να ειμαστε ευγνωμονες που ειχαμε μια καλη ποιοτητα ζωης το αναγαγουμε προβλημα? Κι επειδη προεκυψε ενα θεμα υγειας που ξεπεραστηκε εν τελει αιντε γυρναει η βιδα και εκβιαζουμε την γυναικα που μεχρι τωρα αγαπουσαμε πως αν δεν παμε στο πατρικο του χωριζουμε? Που γινονται αυτα?μηπως τελικα τωρα πεφτουν οι μασκες? συνεβη ενα θεμα υγειας που ξεπεραστηκε τελικα ετσι Σηκωνουμε σηκωνοθμε
Το προβλημα της αιφνιδιας βαρηκοιας απο μονο του ,συνιστα αλλαγη στο ψυχισμο του συντροφου σου!Δε μας γραφεις την αιτια ,αλλα προφανως ειναι νευροαισθητηριος και οχι αγωγιμοτητας που επιδεχεται επεμβαση.Η συμβιωση με ατομο που εχει απωλεσει το 80% της ακοης (και πιθανα δεν επιδεχεται ακουστικο,η υπαρχει αρνηση απο τον ιδιο, λογω του νεαρου της ηλικιας του),ειναι τρομερα δυσκολη και γιαυτον και για σενα.Αυτος αισθανεται μειωμενος και σεις θα ειστε υποχρεωμενοι να μιλατε μονιμα δυνατα,να εχετε τη τηλεοραση στη διαπασων,να ειδοποιησεις διακριτικα τους γνωστουςνα μιλανε κι αυτοι καθαρα και δυνατα κλπ.Σιγα σιγα θα απομονωνεται και θα αποφευγει κοινωνικες συναναστροφες.Χρειαζεται μεγαλη αγαπη και ενσυναισθηση απο μερους σου για το χειρισμο του προβληματος. Πιθανα να ειναι αυτο η αιτια για την επιστροφη στα οικεια πατρια εδαφη!
Εφη μου το προβλημα εχει αποκατασταθει με την ακοη....επισης οπως εχω αναφερει...δεν λειτουργεις εκβιαστικα μεσα σε μια οικογενεια...δεν φερνει ποτε αποτελεσμα.
Μανούλα διάβασα με προσοχή το κείμενό σου πολλές φορές.Καταλαβαίνω πως περνάς δύσκολα, όμως (κάνοντας και εγώ τον δικηγόρο του διαβόλου) ας προσπαθήσω να σε κάνω να καταλάβεις τη θέση του συζύγου σου. Όλοι μας λίγο πολύ λόγω της κρίσης είμαστε απαισιόδοξοι και ανασφαλείς. Οι γονείς δε, που έχουν και παιδάκια, είναι ακόμα πιο ανασφαλείς όχι για την πάρτη τους αλλά για τα μικρούλια τους. Οπότε ναι τον καταλαβαίνω. Από την άλλη αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ένας απλά απαισιόδοξος άνθρωπος και μίζερος που απλά κλαίει τη μοίρα του για την οικονομική κρίση. Φάνηκε δουλευταράς και έκανε όχι μία αλλά δύο δουλειές ταυτόχρονα για να στηρίξει την οικογένειά του. Εσύ δεν δουλεύεις αλλά λες περνάτε μια χαρά γιατί δίνουν λεφτά οι γονείς σου. Αυτά τα λεφτά εσύ τα δέχεσαι γιατί είναι οι δικοί ΣΟΥ γονείς και νιώθεις πιο οικεία να τα πάρεις. Ρώτησες όμως εκείνον ΠΩΣ νιώθει άμα δέχεται λεφτά από τα πεθερικά του? Ρώτησες πώς πληγώνεται και ο αντρικός του εγωισμός αλλά και πως νιώθει ανήμπορος να ταΐσει την οικογένειά του? Εσύ σε αντίστοιχη περίπτωση που εξαρτιόσουν οικονομικά από την πεθερά σου πώς θα ένιωθες άραγε; Τώρα, ας πάμε στο ιατρικό πρόβλημα! Εδώ όχι έπρεπε ΕΠΙΒΑΛΛΟΤΑΝ να δείξεις κατανόηση.Ο άνθρωπος έχασε το 80% της ακοής του. Ε πίστεψέ με δεν είναι καθόλου λίγο αυτό. Ό,τι και να πούμε εμείς που είμαστε στην απέξω πίστεψέ με κανείς μας δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει τον άνθρωπο αυτόν. Δεν είναι καλή μου μια ιωσούλα, έστω μια χολεκυστεκτομή που λες ε μωρέ πάει νοσοκομείο, κάνει μια επέμβαση και μετά έρχεται σπίτι ολοκαίνουργιος! Σύζυγός σου είναι, εννοείται και θα τον στήριζες. Ειδικά άμα η μάνα του δεν είναι κοντά για να τον περιθάλψει, αλλά και να ήτανε πλέον εσύ και αυτός είστε η οικογένειά σας. Πάντως καταλαβαίνω αυτή την αλλαγή στη συμπεριφορά του γιατί δεν έπαθε και λίγα, του βγήκε πολύς αρνητισμός και σοκαρίστηκε γιατί δεν ήταν και λίγα αυτά που του έτυχαν. Και φαντάζομαι πάρα πολλοί άνθρωποι με αντίστοιχες εμπειρίες "άλλαξαν" έπειτα από το νοσοκομείο. Και σ αυτό έπρεπε να τον καταλάβεις και να βάζεις και νερό στο κρασί σου λέγοντας "Μα ο άντρας μου δεν είναι αυτός που είναι τώρα, ο άντρας μου ήταν άλλος άνθρωπος ας κάνω υπομονή και μπορεί να ξεπεράσει το αρχικό σοκ". Να ξέρεις πάντως ότι ορισμένοι άντρες (αν και πιο δυνατοί από μας) είναι δυνατοί μόνο σε μυική δύναμη, σε δύναμη ψυχής με το παραμικρό δειλιάζουν. Και να ξέρεις ότι οι γυναίκες είναι πιο δυνατές σε μια αντιξοότητα από ότι ορισμένοι άντρες που γίνονται σαν μικρά παιδάκια και θέλουν την στήριξη της μανούλας τους..Για αυτό και αυτός τώρα επειδή έπαθε ότι έπαθε έγινε σαν μικρό παιδάκι που θέλει τη σιγουριά της μανούλας του, θέλει αυτό που του φαίνεται οικείο. ίσως για αυτό θέλει να πάει στη Λάρισα.. Ίσως έχει καλές αναμνήσεις από κει και θέλει να βρει ξανά τον εαυτό του. Ίσως πάλι να μην του άρεσε τόσο καιρό που ανακατεύονται οι γονείς σου στην οικογένειά σας γιατί εσύ λες είναι διακριτικοί, όμως δεν είσαι και σίγουρη στα μάτια ενός ξένου πώς θα είναι. Ένα παράδειγμα που θέλω να θίξω είναι οι διακοπές με τους γονείς σου. Ξέρεις, μετά από όσα έγιναν αντί να πάρεις τον αντρούλη σου και το παιδάκι σου και να πάτε μόνοι σας διακοπές κουβάλησες και τους γονείς σου. Εσύ τώρα θα ήθελες να σου κουβαλιόταν η πεθερά σου? Δε νομίζω. Από την άλλη θεωρώ λάθος σου, μετά από όσα έπαθε ο άντρας σου εσύ να παρατείνεις τις διακοπές σου με τους γονείς σου (λες και είναι αυτή η οικογένειά σου) και όχι ο άντρας σου και να τον στείλεις πίσω στη δουλειά ενώ εσύ κάνεις διακοπές. ΟΚ, καλά τα μπάνια για το παιδί αλλά ο άνθρωπος δεν έπαθε και λίγα. Αντί να μείνεις μαζί του, να τον στηρίξεις, να είστε μια ενωμένη οικογένεια, εσύ έκανες διακοπές με τους γονείς σου και αυτός δούλευε. Έτσι όμως που τον άφησες μόνο του σε μια ευάλωτη περίοδο θα μπορούσε άνετα να γνωρίσει κάποιαν και αν του λεγες μα και μου θα σου λεγε "εσύ φταις εσύ δεν μου δινες σημασία". Τώρα όσον αφορά την γκόμενα δεν ξέρω τι να σου πω. Από τη μια, εφόσον σε ελληνάδικο δούλευε νύχτα θα μπορούσε άνετα να γνωρίσει κάποιαν. Από την άλλη δεν είναι παράλογο να θέλει να πάει Λάρισα ΑΝ είχε γκόμενα; Πώς θα την έβλεπε; Εκτός βέβαια αν τον απειλεί ή κάτι... Δεν ξέρω κοπέλα μου τι να σου πω...Εσύ κάνε ό,τι νομίζεις... Πάντως καλό θα ήτανε όπως εσύ δεν αντέχεις τη μάνα του να μην ανακατεύονται ούτε οι δικοί σου, γιατί νομίζω και εσύ είσαι εξαρτημένη από τους δικούσ σου.
Δεν πηρα τους γονεις μου καλη μου μαζι στις διακοπες...καταγομαι απο ε να χωριο πολυ κοντα σε θαλασσα....ο ιδιος μου προτεινε να μεινω παραπανω και αυτος θα ανεβοκατεβαινε..και να ξαναπω πως ακουει κανονικα πια....
Α και προτεινα να παμε καπου οι τρεις μας εστω ενα τριημερο να ηρεμησει εκεινος πανω απο ολα και μου ειπε πως ειμαι στον κοσμο μου.....πριν καταληξουμε λοιπον στη φυγη του το παλεψα μεχρι τελους....ομως τον ειδα αποφασισμενο απο την αρχη...ειπε μια κουβεντα σε καποια στιγμη τωρα θα με νοιαζει ο εαυτος μου....ετσι απλα.
με τιποτα στην μανα του θα σας τρελανει μια ωρα αρχυτερα.γιατι αν πας για λιγο θα μενεις για παντα
Αν θέλεις απαντήσεις, άφησέ τον να φύγει. Αν σε αγαπά πραγματικά θα επιστρέψει αν όχι δεν τον χρειάζεσαι. Εσύ πρέπει να πάρεις απόφαση τι θέλεις και αν μπορείς να αντιμετωπίσεις την αλήθεια.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που δε θα υπερασπιστώ μαμά εδω μέσα. Αλλά πριν το κάνω έχω ερωτήσεις για σένα: 1) Τον αγαπάς; 2) Εκτός από τώρα ήταν γενικά σωστός μαζί σου και λογικός; 3) Είναι γενικά καλός πατέρας; 4) Πιστεύεις οτι μέχρι να αρρωστήσει σε αγαπούσε; Αν οι απαντήσεις είναι "ΝΑΙ", τότε κάντου τα χατίρια όσο αντέχεις. Εκείνος περιμένει από σένα να τον ...νταντέψεις και δεν είναι και αδικαιολόγητος. Η ξαφνική αρρώστια είτε βγάζει τον εγωκεντρισμό από τους ανθρώπους σαν ενστικτο αυτοσυντήρησης, είτε την κατάθλιψη και την παραίτηση. Ο αντρας σου έπαθε το πρώτο. Έχει πάθει σοκ, αισθάνεται ανάπηρος, η ζωή του ήρθε τα πανω-κάτω και σε συνδυασμό με την καταστροφολογία που λες και την οικονομική κριση, ζητάει την "ασφάλεια της μαμάς" και τη δική σου κατανόηση. Εξάλλου είναι πολύ πρόσφατη η περιπέτεια της υγείας του, δεν έχει συνέλθει. Μπορεί να μην το παραδέχεται και να του βγαίνει αρνητισμός, αλλά συνήθως οι άντρες έτσι αντιμετωπίζουν την αρρώστια. Κι εγώ που δεν ειμαι αντρας, και που με τη μαμά μου δεν είχαμε ποτέ τις καλύτερες σχέσεις, όταν πρωτοέπαθα το διαβήτη κι άλλαξε η ζωή μου σε πάρα πολλά πράγματα, μέχρι να το αποδεχθώ και να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα δεν ανεχόμουν τίποτε και κανέναν, κι "έτρεξα στη μαμά μου". Ελπίζω να μην κανω λάθος εκτίμηση, αλλά αυτά κατάλαβα από το κείμενό σου, επειδή λές οτι "μεταμορφώθηκε".
Υ.Γ. πιστεύω οτι κάποια στιγμή θα έρθει ξανα στην ισορροπία του, δε νομίζω οτι για πάντα θα του κάνεις τα χατίρια. Αυτό που προτείνω εννοώ να γινει προσωρινά.
Δεν θα μπορούσα να τα έχω διατυπώσει καλύτερα.
Το ίδιο θα πω κι εγώ για τη Βασιλική που έγραψε λίγο πιο κάτω, είπε ο,τι ειπα εγώ σε 2 κουβέντες, μόνο πιο συγκεκριμένα και αναλυτικά.
Να εξηγησω πως το προβλημα υγειας εχει αποκατασταθει με το που εκανε τη θεραπεια στο νοσοκομειο..ακουει κανονικα..
Χμμμ τοτε δεν ξερω τι να σου πω, μονο εκειβνος ξερει...
και μένα μου ορκιζόταν ότι δεν υπάρχει άλλη, αλλά υπήρχε για 2 χρόνια, μη βασίζεσαι και πολύ στα λόγια......
Σε καμμία περιπτωση μην υποκυψεις στους εκβιασμους και τις πιεσεις γιατι το μονο σιγουρο ειναι πως και να φτιαξουν προσωρινα τα πράγματα (για εκεινον), εσυ θα εισαι δυστυχισμένη. Αυτές οι αποφάσεις παίρνονται απο κοινού! Πρέπει να του κάνεις σαφές οσο κ να τον αγαπας δεν εισαι διατεθειμενη να υποκυψεις σε εναν ψυχολογικο εκβιασμο κ στα καπριτσια του. Μιλησε του με επιχειρήματα κ αφησε τον να σκεφτει. Μπορει να του πάρει ώρες ή κ μήνες! Μπορεί να στερηθει το παιδι σας κ εσενα κ να καταλάβει, μπορεί κ όχι...Αν θεωρεις οτι τον επηρεάζει η μητέρα του, μίλησε κ μαζί της, εξηγησε της τους λογους που δεν επιθυμεις κατι τετοιο κ γενικα προσπαθησε να την φερεις στο φιλοτιμο με τα ειλικρινη σου αισθηματα. Πρόσεχε πολυ, μην κάνεις κατι που δεν θελεις!
δε θα σταθω στα μεταξυ σας,αυτα τα ξερετε εσεις και μονο εσεις,θα σταθω στο θεμα της μεταθεσης.γιατι δε του ζητας να πατε στη λαρισα οπως ο ιδιος θελει αλλα να μη μεινετε στο πατρικο του αλλα καπου σχετικα κοντα οπως κ στο μερος σου δε μενατε με τους γονεις σου αλλα κοντα σε αυτους?σαν συζυγος στρατιωτικου εχω να πω οτι παμπολλες φορες εχουμε "υιοθετησει" συναδελφο που η γυναικα του δεν ηθελε να φυγει μακρυα απο τη μαμακα της και να τον ακολουθησει και ειτε ειναι παντρεμενοι μεν πληγωμενος δε κ να συντηρει κ 2 σπιτια ειτε αποφασιζει να χωρισει....ξεκολληστε απο τις μαμαδες σας κοριτσια!!! υγ νομιζω πως ο μπαμπας σου δεν ειχε καμια δουλεια να εκφερει γνωμη ουτε οσο αφορα τη σχεση σας ουτε την μεταθεση.αν το ιδιο πραγμα εκανε η πεθερα σου θα εξοργιζοσουν.... φιλικα παντα..
ΠοτεΓλυκια μου δεχτηκα να παω στη λαρισα σε δικο μας χωρο..οχι ομως στο πατρικο του μεσα....και ειναι ανενδοτος. Επισης μπορει να ειμαι δεμενη με τους δικους μου ομως ποτε δεν χωθηκανε στο γαμο μου....ηταν εκει μονο ως βοηθεια...ο μπαμπας μου του μιλησε για να μην το διαλυσουμε οχι για να παρεμβει που θα μεινουμε.
Έτσι είναι Εύη. Οικογένεια είναι εκεί που πάνε όλοι μαζί. Τα υπόλοιπα είναι κατανοητά, αλλά φθείρουν τη σχέση. Μερικές είστε λίγο άτυχες που πρέπει να μετακινείστε συνεχώς, αλλά κι εγώ το ίδιο με εσένα θα έκανα. Καλύτερα όλοι μαζί νομίζω.
συμφωνώ απολύτως.. στην τελική όπου γης και πατρίς. θα ακολουθούσα τον άντρα μου παντού και δεν το βλέπω ανταγωνιστικά και με γνώμονα την ισότητα ''εγώ σε ακολουθώ εσύ γιατί όχι''? δεν έχουν μετραρι αυτά τα πράγματα!. οικογένεια είσαι εσύ, ο άντρας σου και το παιδί σου..αυτοί μόνο.
Την ίδια συζητηση είχα χτες με μια κοπέλα. Μένουνε στην πόλη του άντρα της (Αθήνα). Αυτή θέλει να πάνε στην πόλη καταγωγής της γιατί έχει δικό της μεγάλο σπίτι, τη μαμά της σε πολύ κοντινή απόσταση και από θέμα δουλειάς μπορούν και οι δύο να πάρουν μετάθεση εκεί. Τα επιχειρήματά της λογικά, αλλά αυτός δε φεύγει. Το σκεφτόμουν μετά και διαπίστωσα πως δεν ξέρω ούτε ένα ζευγάρι που ο άντρας να ακολούθησε τη γυναίκα στην πόλη που ζει. Εδώ και στην ίδια πόλη να ζούνε, αν υπάρχουν 2 σπίτια συνήθως θα δεις ότι πάνε στο σπίτι του άντρα. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που οι γυναίκες ακολουθούν πιο εύκολα. Εγώ να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια θα τον ακολουθούσα αν έβλεπα πως αυτό είχε ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Αν βέβαια τα πράγματα τα βλέπεις να πηγαίνουν προς το διαζύγιο καλύτερα να κάτσεις εκεί που είσαι για να έχεις και τη δικαιολογία ότι αυτός εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη κι όχι εσύ. Αν πάντως το δεις λίγο και από την άλλη μεριά...έζησε τόσα χρόνια στη δική σου έδρα, ζήτησε κάποια στιγμή να πάτε στο δικό του μέρος και έφαγε πόρτα, ε, μια πικρία αναμενόμενο ήταν να την έχει. Τα υπόλοιπα περί ασθενειών έτσι είναι. Στο πρώτο κιχ που ακούνε από το γιατρό, μερικοί γίνονται απότομοι, επιθετικοί λες και φταις εσύ. Εγώ στο συγκεκριμένο έχω βάλει πολύ νερό στο κρασί μου, αλλά όταν είδα ότι ο άλλος ποτέ δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει την υγεία του και πιθανόν από τα νεύρα του και την πίεση που μου φόρτωνε να με αρρώσταινε εμένα πρώτη, άλλαξα λίγο στάση. Tο σατράπης εκβιαστής είναι λίγο τραβηγμένο και νομίζω δείχνει λίγο αυτό που σου λέει ο άντρας σου, ότι δηλαδή σε είχε στα ώπα-ώπα (και καλά έκανε!). Αν ήσουν με εκβιαστή θα είχες καταλάβει πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Εγώ που ζω με πολύ πιο δύσκολο χαρακτήρα από αυτόν που περιγράφεις, δεν το είδα τόσο τραγικό το κείμενο σου. Νομίζω πως υπάρχει λύση στα προβλήματά σας και αυτή είναι να κάνεις κι εσύ λίγο πίσω. Στο ξαναλέω, όμως, αν αυτά σου είναι πολύ δύσκολα και βλέπεις να έρχεται διαζύγιο τότε μη δοκιμάσεις να φύγεις μαζί του.
Δεν μπορεί να αλλάζουν οι άνθρωποι απο τη μια μετά στην άλλη....αν ηταν τόσο σκαρτος δεν θα είχε δώσει αναλογαδείγματα νωριτερα?τοσο εγωκεντρικος ξαφνικά?μηπως κ οι δικοί σου με τον τροπο τους διεισδύουν στη ζωή σας,απλά εσένα ειναι οι δικοί σου κ γι αυτο δεν σε ενοχλεί?πρεπει απο κοινού να σκεφτείτε τη μικρή σας....βάλε λίγο νερό στο κρασί σου μήπως κ αυτός μαλακωσει....
Δεν δειυσδουν...δεν το επιτρεπω..μπορει να ειναι κοντα αλλα εχουν τεθει ορια.....τη βοηθεια των δικων μου μια χαρα τη δεχοτανε τοσα χρονια και με το παραπανω....τωρα τι αλλαξε? Επειδη δεν θελω να ζησω μεσα στο πατρικο του με μια πεθερα που ψαχνεται καθε τρεις και λιγο?του ειπα παμε σε νησι, παμε μακρια..οι τρεις μας να κανουμε νεα αρχη..αρνειται.
Έχεις σκεφτεί μήπως παίζει κατι ψυχιατρικής φύσης, εχει ξανασυμβεί στο παρελθόν να εχει αλλαγές συμπεριφοράς,υπαρχει κάποιος πχ αδερφός του φίλος του που μπορείς να το συζητήσεις , για μια ιδεα δες εδώ.... http://el.wikipedia.org/wiki/Διπολική_διαταραχή τότε χρειάζεσαι επίσκεψη σε ψυχίατρο γιατι δεν είναι κατι που θα περάσει μονο του η με συζήτηση... Του έχεις προτείνει αν θέλει να φύγετε να πάτε καπου ουδέτερα να κάνετε μαζί μια νεα αρχή? Έχεις προσπαθήσει να απεγκλωβιστείτε απο την βοήθεια των δικών σου...να αναλάβει δηλ και εκείνος μέρος της ανατροφης χωρις να υπαρχει η εναλλακτική βοήθεια? Μήπως το διακριτικοι που λες για τους γονείς σου απο την σκοπιά ενός ξένου δεν ειναι τόσο αληθινό αν οχι τότε μηπως παίζει κατι άλλο οπως το πρώτο που σου ανέφερα. Αλήθεια η ξαφνική βαρηκοΐα πως προέκυψε γιατι γνωρίζω άτομο που έπαθε το ίδιο εχει όμως και βεβαρημένο ψυχιατρικο ιστορικό.σύμπτωση δεν ξέρω γιατρός δεν είμαι. Πάντως ΔΡΑΣΕ προς οποία κατεύθυνση νομίζεις ....και μην δικαιολογεις καταστάσεις, ακόμα και εάν επηρεάζεται απο άλλους και αυτο καλο δεν ειναι.....όμως αν θες να μείνεις μείνε αλλα να βρείτε μια λύση που ευχαριστεί και τους δυο σας ....
Αγαπη μου δεν υπηρχαν θεματα πριν απο το περιστατικο με την βαρηκοια....οι γονεις μου μπορει να ηταν κοντα αλλα σπανια ερχονταν στο σπιτι μας....κανανε και μηνα να τον δουν...εγω πηγαινα συνηθως και αυτο οταν ειχε 24ωρη βαρδια για να εχω παρεα....οσο για το αν υπηρχε βεβαρημενο ιστορικο ψυχιατρικης φυσης δεν γνωριζω κατι τετοιο....αυτο που ξερω ειναι οτι τετοια αχαριστια και αναισθησια δεν την περιμενα ποτε......
Βρε μήπως τότε είναι μόνο από την πίεση που νιώθει από το πρόβλημά του? Εγώ γενικά κάνω άπειρη υπομονή, λέω μερικά πράγματα αρκετά διακριτικά σε σημείο που δε με ακούνε και κάποια στιγμή κάνω το μεγάλο μπαμ. Τότε όλοι μου λένε μα γιατί δε μας τα έλεγες τόσο καιρό. Εγώ τα έλεγα, αλλά τα έλεγα τόσο ήσυχα και τόσο μαλακά που δε μου δίνανε σημασία. Μήπως είναι κι αυτός τέτοιος χαρκτήρας? Κι εγώ στα μεγάλα μου μπαμ αυτά ακούω ότι δεν εκτίμησα τίποτα και πως μιλάω αναίσθητα, γιατί δε με έχουν συνηθίσει έτσι. Για να φτάσω όμως εκεί έχω κάνει πάρα πολλά χρόνια υπομονή. Μήπως αυτά που τον απασχολούν στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγά και απλώς διαχειρίζεται άγαρμπα αυτή την κρίση? Αφού δεν είχατε προηγούμενα, κάτσε άκου τον άνθρωπο να σου πει τα εσώψυχά του. Μπορεί να εντυπωσιαστείς από πράγματα που θα μάθεις ότι τον πίεζαν και δεν το φανταζόσουν. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν έχετε κάποιο άλυτο πρόβλημα και ότι είστε αγαπημένοι μεταξύ σας. Εσύ τον ξέρεις καλύτερα, μίλα του με αγάπη μήπως βγάλεις άκρη.
Υπονοείς πως η πεθερά σου του βάζει λόγια. Φαίνεσαι και συ όμως αρκετά εξαρτημένη από τους γονείς σου. Δεν νομίζω ότι στην απόφαση για το που θα μείνετε είχε δικαόωμα να ανακατιευτεί ο μπαμπάς σου.Αναρωτήσου μήπως τυχόν τετοιού είδους παρεμβάσεις τωβ γονέων σου που εσένα σου φαίνονται διακριτικές,στα μάτια του άντρα σου είναι παρεμβατικές για τη σχέση σας. Μήπως ο συζυγός σου αισθάνεσαι ότι είσαι σε τέτοιο βαθμό προσκλολημένη στην οικογένεια σου που θεωρεί ότι παρεμποδίζεται η λειτουργία της δική σας ή ακόμη ακυρώνεται και ο δικός του ρόλος;μήπως αισθάνεται ένα παρείσακτο μέλος της οικογένειας σου;τι σε φοβίζει και σε εμποδίζει να μείνεις στη Λάρισα;Φοβάσαι πως μακρυά από τους γονείς σου θα είσαι ολομόναχη; Ο ισχυρότερος συγγενικός δεσμός είναι ή θα έπρεπε να είναι ο/η συζυγός μας. Τι είναι τελικά σημαντικότερο το πού θα είστε ή να είστε μαζί σαν οικογένεια; Νομίζω ότι ο συζυγός σου δεν θέλει τόσο να πάει στη Λάρισα όσο το να απομακρυνθεί από την κηδεμονία που πιθανόν να ασκούν οι γονείς σου στην οικογένεια σας. Με κουβέντα και καλή διάθεση όλα λύνονται...
Μονο εξαρτημενη δεν ειμαι....και να σου πω και το αλλο..ποτε δεν θα εκβιαζα τον αντρα μου να μεινουμε στο πατρικο μου αλλιως τερμα..ο,τι αποφασεις παιρναμε ως τωρα ηταν απο κοινου....και πως και ποτε αλλοτε δεν ειχε κανει ουτε νυξη για το πατρικο του ουτε καν για μεταθεση δεν ηξερα και μεσα σε εικοσι μερες πηρε αποφασεις μονος του..και χωρις καν να ρωτησει την αποψη μου..?ολα εχουν τον τροπο τους..με νταηλικα και ψυχολογικους εκβιασμους δεν νομιζω να λειτουργει οποιαδηποτε σχεση.
Ότι και να πεις έχεις δίκιο!!! Μήπως όμως αν δεν έχεις πολλά να χάσεις να μετακομίζατε προσωρινά στη Λάρισσα να ηρεμίσει; Πιστεύω τότε θα θέλει και ο ίδιος να γυρίσει πίσω ίσως απλά θέλει να πάει κάπου "οικεία" για να συνέλθει κάπως απο το πρόσφαρο πρόβλημα υγείας που είχε. Αν όλο αυτό είναι πρόφαση όμως τι να πω..πολύ φτηνός!
Τι να σου πω κοπελα μου κουραγιο για το κοριτσακι σου !!!! Εγω τα περασα οταν εκανε ο αντρας νου εγχειρηση καρδιας!!! Τοτε δεν εχαμε μωρο ημασταν αραβωνιασμενοι. Ενας αλλος ανθρωπος γυρισε απο το νοσοκομειο αλλον πηγα αλλον εφερα , κακος , δυστροπος κ να εκνευρίζετε με το παραμικρο !!! Εμεινα τοτε με την προϋπόθεση να χωρισω λιγο αργοτερα γιατι αν εφευγα τοτε θα λεγανε κοιτα την αχρηστη τωρα που αρωστησε τον παρατησε *( χωρις να ξερουν τι πραγματικα περνουσα ) . Μετα ηρεμησαμε αρκετα εμεινα εδω και με τον καιρο ολα πηγαιναν καλυτερα καναμε θρησκευτικο κ μετα καναμε και τον παιδαρο !!! Οταν ηταν το μωρο 3 μηνων μπηκαμε στο νοσοκομειο και για να μην μακρηγορώ διαγνωστηκε με σκληρηνση κατα πλακας !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τωρα μου λεει εεεε ρε γυναικα αν δεν ειχα κ εσας θα ειχα αυτοκτονησει !!!!! Θα σε ψαξει στανταρ αλλα για σενα δεν ξερω αν θα΄ναι αργα ??? ΥΠΟΜΟΝΗ και κρατα γερα για το παιδακι σου. Θα δεις οτι με τον καιρο ολα θα φτιαξουν .
Δεν τον στέλνεις στο διάολο και ακόμα παραπέρα !
Κι ευγενικα το θετεις...