Ή παιδί ή… φεύγει!
Ειμαι και εγω μαμα ενος ζευγαριου, μονο που τα δικα μου τα παιδια ειναι λιγο μεγαλα, στα 14 και στα 18. Η δικια μου ηλικια 41, όπως και του μπαμπα μας.
Το δικο μου προβλημα (μεσα σε εισαγωγικα) ειναι οτι ο συζυγος τα τελευταια χρονια ζηταει ενα τριτο παιδι, κατι που εγω ουτε να κουσω δε θελω. Ειναι σαν να εχω κλεισει σα μανα, ποτε δεν ημουν άλλωστε των πολλων παιδιων.
Δεν μπορω να φανταστω με την καμια ομως οτι θα αλλαξω τη ζωη μου και θα ξαναρχισω παλι από την αρχη. Οσες μαμαδες το εχουν κανει, μου λενε οτι ειναι τελειο και οτι εχουν ανανεωθει και εχουν νιωσει καλυτερα τη μητροτητα, εγω ομως το φοβαμαι.
Ολο αυτο τον καιρο των καυγαδων, προσπαθω να πεισω το συζυγο μου οτι δε το θελω, μεχρι που προχθες μου κατι που με στεναχωρησε και καθολου δε μου αρεσε:
ή παιδι ή φευγει!
Ενιωσα πολυ ασχημα. Να πω οτι οικονομικο προβλημα για ενα τριτο δε τιθεται και οτι η σχεση μας σαν ζευγαρι ηταν παντα μετρια.
Ρωταω λοιπον, εχω το δικαιωμα να του το αρνουμαι; Εχει το δικαιωμα να μου το επιβαλλει και να με απειλει τη στιγμη που ολοι ξερουμε οτι αυτο πρεπει να το θελουν και οι δυο και οτι παντα το βαρος πεφτει στη μαμα;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
H mama mou ntav peripou sav esas- mas ekave sta 20 k sta 22 kai otav nmouv 14 (autn 34) apofasisave k kavave to trito! Mas edese sas oikogeveia -dev mporw va pw- k avavewse tnv sxesn tous alla dev einai eukolo!! Eida oti n mama mou dev eixe tnv idia upomoni me tnv mikri opws eixe me mas k tns trogame k polu xrono giati eimastav stnv efibia k eixame apetnseis. Apo tnv alln bebaia tnv boithousame polu alla n mikrn megalwse moni tns- xwris aderfaki (oute xaderfaki) stnv nlikia tns! Twra bebaia sta 60 tous pou egw k o aderfos mou exoume pavtreftei, exouv akoma tnv mikrn mazi tous! Exouv k 3 eggonia bebaia! Dikopo maxairi!! Kaln tuxn!
να υιοθετησετε ενα πιο μεγαλο παιδακι γυρω στα 4?? τοσα υπαρχουν που χρειαζονται αγαπη τωρα αν δεν θελεις δεν εχει το δικαιωμα να σου το επιβαλει αλλα ισως πρεπει να το συζητησεις ωστε αυτη την φορα να συμετεχει πιο ενεργα στο μικρο σε ολα??? τι να σου πω εσυ αποφασιζεις ετσι κι αλλιως αν προτιμας την ζωη με τον συντροφο σου κι ενα ακομα παιδι η χωρις τον συζηγο σου και επιτελους να εχεις λιγο χρονο για σενα . ισως ενας ψυχολογος συμβουλος γαμου βοηθουσε στο να κατανοησετε ο ενςς τον αλλο και ετσι απο περιεργεια γιατι θελει τοσο πολυ ο συζηγος σου ακομα ενα παιδι ???
δεν μπορω να καταλαβω για πιο λογο επιμενει τοσο πολυ, τα παιδια ειναι ευτυχια οταν υπαρχει επιθυμια και απο τους δυο, με το ζορι δε γινονται. ρωτησε τον τι θα απαντησει στα μεγαλυτερα παιδια -που βρισκονται σε ηλικια στην οποια χρειαζονται τους γονεις κοντα τους- αν φυγει οπως λεει. αν ησουν ηδη εγκυος και δεν ηθελες να το κρατησεις θα τον δικαιολογουσα να επιμενει, αλλα τωρα δεν μπορω να μπω στη θεση του. εκτος κι αν οπως σου ειπαν υπαρχει κατι αλλο και θελει να σε περιορισει με ενα μωρο ωστε να ειναι πιο ελευθερος...
εγω θα σταθω στο οτι η σχεση σας ηταν παντα μετρια. οι λογοι που ηταν ετσι δεν διαφοροποιηθηκαν με τα αλλα δυο παιδια. εκ πειρας θα σου πω οτι το μετριο τεινει σχεδον παντα προς το χειροτερο, ενω το καλο προς το καλυτερο. αυτος ο εκβιασμος ειτε γινεται για να σε τεσταρει ως προς το ποσο μεγαλη ειναι η αγαπη που του εχεις για να μπεις στη διαδικασια αυτη, ειτε για να σε κραταει απασχολημενη και να μη βλεπεις τι γινεται. εισαι σιγουρη οτι ηδη δεν παιζει με αλλο "μωρο" και θελει να στρεψει αλλου την προσοχη σου; η αποφαση ειναι καθαρα δικη σου, αν μπορεις να το κανεις καντο, και μη βασιστεις σε υποσχεσεις τυπου θα σε βοηθησω γιατι αυτο το λενε στην αρχη οι περισσοτεροι, μετα ριχνουν εναν καβγα, λενε κουραστηκα, και μετα αντε τραβα τα ολα μονη απο φοβο μη σε εγκαταλειψει μ ενα μωρο στην αγκαλια. δεν σε ρωτησα: ποσο τον αγαπας; πολυ; ακομα ερωτευμενη; υποθετω ομως πως οχι ερωτευμενη και η αγαπη σχεδον συμπονετικη, αδερφικη, αλλιως θα ησουν ηδη εγκυος
Τα παιδιά είναι ευτυχία. Οκ. Το να τα κάνουμε -θεωρητικά- εύκολο είναι. Σκεφτόμαστε πώς θα είναι τα πράγματα σε 18-20 χρόνια από τη γέννησή τους? Τι θα αντιμετωπίσουν? Είναι καλύτερο να έχουμε λίγα και "τακτοποιημένα" όσο καλύτερα γίνεται , παρά πολλά και αφημένα στη μοίρα τους. Μία γνωστή μου έχει 3 και δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Η λογική της είναι "ας μπορέσω τουλάχιστον να σπουδάσω το ένα". Τι λες κυρά μου? Κι αν και τα 2 ή τα 3 είναι έξυπνα και ικανά? Και μη μου πείτε θα τα καταφέρουνα αυτά αν είναι έξυπνα. Ζούμε στο 2013 και οι νορμαλ άνθρωποι βλέπουν ποιό θα είναι το μέλλον μας. Συμπέρασμα? Αν ο άντρας σου μπορεί να εξασφαλίσει το μέλλον 3 παιδιών από τώρα , ας τα κάνει. Αν δε μπορεί, τότε έχει τα μυαλά πάνω απ' το κεφάλι.
δεν είπε φεύγω, το έχει συζητήσει, το έχει ξανασυζητήσει, το έχει ξανασυζητήσει, έχουν διαφωνήσει 1,2,3 πέρασαν χρόνια κ το θέλει ! Κορίτσια γιατί τόση αντίδραση για το τρίτο παιδί? παιδί μας θα είναι κ αυτό, κ μάλιστα αν έρθει κ μετά από απόσταση από τ αλλα είναι το καλύτερο! εγώ θα κάνω, πρώτα ο Θεός, σε προχωρημένη ηλικία , παρόλο που ζορίζομαι αρκετά κ μακάρι να είναι κ αγόρι αλλά κ κόρη να είναι θα την υπεραγαπάω!!!!
το παιδι ειναι δικη σου επιλογη , δεν ειναι οτι παντρευτικατε και ξαφνικα δε θες παιδια και χανει την οικογενεια που θα ηθελε να κανει.απο εκει και περα αν θελει κ τριτο μετα απο 18 χρονια , ας παει οπου θελει! το παιδι δεν ειναι μεσο εκβιασμου! εξαλου για να μη λεμε βλακειες, εκτος απο συντηριση δλδ τι αλλο θα κανει αυτος σαν ανθρωπος? αυτος θα το κουβαλαει 9 μηνες? αυτος θα κανει αμνιοπαρακεντισεις , θα ζει με το φοβο 9 μηνες θα θα θα θα θα θα θα μεχρι το παιδι να φτασει να ενηλικιωθει? κ μετα δλδ στα 50 σου τι θα πει? η 4ο η φευγω? βρε στο καλο!!! ΑΝΤΕ ΓΕΙΑΑ , εγω δε θα εκανα τριτο παιδι επειδη θα το ηθελε μονο ο αντρας μου, τα παιδια ειναι κοινη αποφαση και πλεων μετα απο 18 χρονια ηρθε πιστευω η ωρα να ζησεις κ εσυ την ζωη σου (σας) ως μια μαμα -γυναικα-συζηγος που εχει τελειωσει τα μπεμπεκοκρατηματα .
Εγώ πάλι θα έλεγα να ξεκινάς να του δείχνεις πόσο μα πόσο ωραία μπορείτε να περνάτε "τα δυο σας" τώρα που τα παιδιά σας μεγάλωσαν και δεν σας έχουν τόσο ανάγκη. Αν το κάνεις αυτό μέσα από την καρδιά και την ψυχή σου, σε λίγο καιρό θα σκέφτεται ότι ο κύκλος των μωρών είχε ολοκληρωθεί και έχετε μια ολόκληρη ζωή μπροστά σας να την χαρείτε ως "ζευγάρι". Εκεί νομίζω είναι το θέμα σας κι εκεί σαν γυναίκα πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου ;) (Σαν γυναίκα είπα, όχι σαν κατινίτσα). Καλή επιτυχία, Β.
Τώρα να σου πω την αλήθεια, εμένα αυτές οι "χούντες" με εξοργίζουν. Σαφώς κι έχεις δικαίωμα να αρνείσαι, από τη στιγμή που έχεις επιχειρήματα και πολύ καλό λόγο για την άρνησή σου... Και μου φαίνεται αδιανόητο να χώνει έτσι τελεσίγραφα. Πάντα έτσι ήταν; Υπάρχει περίπτωση να καθίσετε να συζητήσετε με επιχειρήματα; (δε χρειάζεται να σου γράψω εγω επιχειρήματα, οι κοπέλες πιο πάνω μια χαρά τα λένε) Είναι άνθρωπος που συζητάει; Και είστε και παντρεμένοι πολλά χρόνια και κανονικά θα έπρεπε να μπορείτε να λύσετε κάτι τέτοιο. Αν όχι, δε σου αφήνει και πολλά περιθώρια νομίζω. Εάν εσύ σίγουρα δε θες άλλο παιδί, στήριξε την άποψη σου και πες του να κάνει ο,τι καταλαβαίνει (αλλά βρε παιδί μου, αυτός ο λόγος διαζυγίου είναι από τους πιο περίεργους που έχω ακούσει.)
Καλέ, δεν βλέπεις η Τζολυ πόσα παιδιά έκανε για να κρατήσει τον Μπραντ Πιτ , και πόσα υιοθέτησε; Οι άνδρες που αγαπούν την οικογένεια τους , και δεν έχουν μανία με την καριέρα τους ή τέλοσπάντων αυτή είναι στρωμένη, αισθάνονται όμορφα να έχουν μια μεγάλη οικογένεια, αυτό τους δίνει κέφι για δημιουργία, για ζωή. Γύρω στα 40 εξάλλου οι άντρες περνάνε μια κρίση, και αξιολογούν την έχουν κάνει μέχρι τώρα. Φιλοσοφούν , ψάχνουν το νόημα της ζωής. Ίσως ο άντρας σου θεωρεί ότι το σημαντικότερο που έκανε στην ζωή του είναι τα παιδιά του. Ακούγεται άσχημα αυτό που σου είπε ο άντρας σου. Μπορεί όμως να το είπε για να σε πιέσει ή σαν προειδοποίηση. Μπορεί να νιώθει την ζωή του άδεια ,χωρίς νόημα και επομένως θα ψάξει αλλού το νόημα. Τα παιδιά βοηθούν και τους άντρες να νιώσουν ολοκλήρωση. Ακόμα και η αγάπη του για σένα, χωρίς καρπούς μπορεί να αισθάνεται ότι θα χαθεί. Την διαφορά ηλικίας μην την φοβάσαι, συνήθως τα μεγαλύτερα παιδιά χαίρονται πολύ με τα μωρά. Έχω διαφορά 20 χρόνων με το μικρότερο αδερφάκι μου και το χάρηκα πολύ. Πήγαινα στο γιατρό με τη μαμά μου, ήμουν εκεί στην γέννα, και έμαθα να φροντίζω μωράκια. Τώρα ο αδερφός μου παίζει με τα δικά μου μωρά και νομίζω είναι ο αγαπημένος τους θείος, ίσως γιατί είναι πιο κοντά τους ηλικιακά.
Αν δεν κάνω λάθος το σώμα σου είναι δικό σου! Και η απόφαση αυτή που θα έχει συνέπειες για το σώμα σου, αλλά ίσως και για το παιδί σου λόγω της ηλικίας, θα πρέπει να είναι κυρίως δική σου...Θέλω να πω ότι από κοινού μεν θα έπρεπε να αποφασίζετε για τέτοια, αν όμως εσύ δεν μπορείς και δεν θες, δεν είσαι φούρνος να βάλει μέσα το γλυκό και να περιμένει να γίνει. Μήπως στα άλλα δύο παιδιά δεν ζορίστηκε καθόλου εκείνος, οπότε σου λέει "εύκολο ήταν...το ξανακάνουμε". Τώρα για ποιον λόγο το ζητάει και ειδικά με αυτόν τον τρόπο...τι να σου πω. Εσύ τον ξέρεις καλύτερα. Μπορεί να έχει φίλους που "ξανάνιωσαν" κάνοντας παιδί πρώτη φορά ή με μεγάλη διαφορά ηλικίας από τα υπόλοιπα. Μπορεί να είναι αυτό που λενε οι κοπέλες...Φοβάται να μην μείνετε μόνοι. Μπορεί να θέλει κάτι να σε κρατά απασχολημένη...Ποτέ δεν ξέρεις. Αν όπως λες οι σχέσεις σας πάντως ήταν μέτριες, μόλις πέρασαν σε άλλο επίπεδο...αυτό του εκβιασμού. Και τέτοια πράγματα με το ζόρι δεν γίνονται. Ούτε μεγαλώνεις παιδί με τέτοιες προϋποθέσεις, ούτε διορθώνει κάτι που δεν διορθώνεται αλλιώς...Στο κάτω κάτω αυτός δεν θα το κυοφορήσει. Είναι δικό σου σώμα και έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις αυτό που θες. Θα συμφωνήσω με τις υπόλοιπες, λοιπόν...στειλ'τον στην μανούλα του και αν δεν ξαναγυρίσει πίσω εμένα να με φτύσεις....Ετοίμασέ του και τις βαλίτσες να το πιάσει το μήνυμα
.....ΚΑΝΕΚΑΙ ΣΥ ΤΟ ΑΛΛΟ,ΟΛΙΓΟΝ ΠΟΝΗΡΟ...ΤΑΧΑ ΜΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΜΩΡΟ ΑΛΛΑ....ΔΕΝ ΜΕΝΕΙΣ ΕΓΚΥΟΣ.......ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ 2 ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καταλαβαίνω γιατί το λές, είναι μια εύκολη κι αναίμακτη λύση, αλλά δυστυχώς κάποια πράγματα θα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε. Και στην τελική το να κάνει κάτι κρυφά είναι σαν να τον έχει "μπαμπα" τον άντρα της, σα να μην είναι ίσοι στις επιλογές τους, και δε νομίζω οτι αυτό ειναι που χρειάζεται μια σχέση.
Ε, δεν είμαστε με τα καλά μας!!! Να μην είχατε παιδιά να το καταλάβω!! Άλλα όπως λένε και οι άλλες κοπέλες τώρα μπαίνετε σε άλλη φάση-σπουδές, σχολείο, σχέσεις των παιδιών κτλ- και το βάρος θα πρέπει να πέσει εκεί. Μήπως θέλει να απορροφήσει όλο το δικό σου χρόνο στο μεγάλωμα ενός παιδιού για να ασχοληθεί με τίποτα άλλο;;;;; Τι να πω!!!!
Δεν κατάλαβα σε κουνελα απευθύνεται; η γεννας η φεύγω; εγώ θα τον έστελνα το επόμενο λεπτό που θα μου το ελεγε αυτό !!!και που θα πάει ,δηλαδή, να βρει μια να του κάνει παιδί;ελεος!
Καλημερα! Κατ'αρχην μην πανικοβαλλεσαι και μην αγχωνεσαι.. Και κατα δευτερον θα πρεπει να σου πω οτι η δικη μου αποψη ειναι διαφορετικη απο τις παραπανω... Εγω τυγχανει να ειμαι απο την αλλη πλευρα, γιατι εχω νιωσει το αντιθετο.. Δηλαδη ειμαι αυτη που θελει το τριτο παιδι και ο αντρας μου οχι, λογω του οικονομικου.. Εκεινο ομως που θα πρεπει να εστιασεις ειναι οχι το τι θελεις εσυ ή εκεινος και οχι το οτι εκεινος σου λεει ή παιδι ή φευγεις, αλλά το πως νιωθει οτα ν εσυ του αρνεισαι ... Κατσε και σκεψου λοιπον ή και συζητησε μαζι του το πως νιωθει.. Σκεψου οτι μπορει να τον πληγωνει αφανταστα η αρνηση σου για τριτο παιδακι, σκεψου οτι μπορει να νιωθει οτι τον ευνουχιζεις, σκεψου οτι μπορει να νιωθει οτι δεν τον θελεις πια, σκεψου οτι μπορει να νιωθει ανασφαλεια.. Νομιζω οτι το βαθυτερο νοημα ειναι αυτο.. Μετα απο αυτα νομιζω οτι θα καταλαβεις και θα πραξεις αναλογα.. Ελπιζω οτι θα το δεις διαφορετικα, θα νιωσεις κι εσυ καλυτερα με τον εαυτο σου αλλά και με τον συζυγο σου και αν τελικα ερθει ενα τριτο παιδακι θα ειστε μια ολοκληρωμενη οικογενεια γιατι πανω απο ολα θα εχετε νιωσει ο ενας τον αλλο.. Ευχομαι το καλυτερο για εσας και θα ηθελα να μαθω νεα σας!! φιλια!
Πιστεύω ότι ο τρόπος είναι απαράδεκτος. Αυτό που λέει είναι σεβαστό, όπως σεβαστό είναι και αυτό που θέλεις εσύ. Δε θεωρώ ότι είστε μεγάλοι, απλά θεωρώ ότι έχετε παιδιά σε μία ηλικία(το ένα δηλαδή) που σε 3 χρόνια μπορεί να παντρευτεί(και τώρα δηλαδή μπορεί..)και να γίνεται παππούδες τελικά. Τα παιδιά σας θα σπουδάσουν σε λίγο, θα θέλουν να κάνουν οικογένεια, θα σας χρειάζονται εκεί. Δε θα'ναι ό,τι καλύτερο να έχετε ένα τρίχρονο παιδάκι να φροντίζετε!Ένα παιδί, είναι παιδί..θα είστε εσείς 60 και αυτό 20.. δεν θα είναι δίκαιο μπροστά στα άλλα σας παιδιά που θα έχουν χορτάσει τους γονείς τους. Το θεωρώ εγωιστικό από πλευράς του άντρας σου. Του τύπου "βαριέμαι, ας κανουμε ενα παιδί αλλιως θα φύγω"..δε του παίρνεις κανένα σκυλί μπας και αρχίζει να ασχολείται με κάτι;;; Θεωρώ οτι σε αυτή την ηλικία, τον πρωτο λόγο τον εχει η γυναικα.. δεν είναι ευκολο. Αν ήσουν τριαντα, θα έριχνα ίδιο δίκιο..αλλα σε αυτη την ηλικία, εχουν αλλα θεματα σημασια κυριως οταν υπαρχουν κ αλλα παιδια. Και προς Θεου, δεν εννοω οτι ολες οι γυναικες που κανουν παιδι στα 40, δε κανουν το σωστο!Απλα, το θελουν!!! Το επιδιώκουν!Να κανςι ενα παιδι επειδη ο αλλος στο ζηταει ετσι..επειδη σε απειλει δηλαδη...ειναι καπως!Και εκει αρχιζεις κ σκέφτεσαι..μα ποιος ειναι αυτος ο αντρας διπλα μου...?.....καλη τυχη!
Θα ήθελα να ξέρω τι θα έλεγε στα δύο παιδιά σας.... Χωρίζω με τη μητέρα σας γιατί δεν θέλει να κάνουμε άλλο παιδί; Απαράδεκτη συμπεριφορά. Κατανοώ ως ένα σημείο την ανάγκη του να κάνει κι άλλο παιδί αλλά όταν αυτό δεν είναι επιθυμία και των δύο, ο εκβιασμός είναι ότι χειρότερο. Δεν είναι τόσο θέμα ηλικίας. Πλέον υπάρχουν πάρα πολλά ζευγάρια που κάνουν το πρώτο παιδί σε αυτήν την ηλικία. Θα ήθελα επίσης να ρωτήσω αν έχει υποπέσει και κάτι άλλο στην αντίληψή σου σχετικά με τον άντρα σου. Μήπως υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή του και ψάχνει δικαιολογίες; Ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω την εμμονή του. Ίσως τελικά να περνάει κρίση ηλικίας και βλέποντας τα δυο σας παιδιά να μεγαλώνουν αισθάνεται ότι μπαίνει στην εφεδρεία... Μίλα μαζί του και ξεκαθάρισε τα πράγματα οριστικά. Κι αν επιμένει να φύγει και δεν σέβεται την επιθυμία σου, κούνα του το μαντήλι...Να δω τι θα κάνει όταν θα μείνει μόνος του...Θα βρει άλλη να κάνει τρίτο παιδί; Σε μερικά χρόνια μπορεί να γίνει και παππούς πάντως....:-)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!!!!!!!!! ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΡΙΤΟ ΠΑΙΔΙ Μ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΗΖΗΤΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΟ ΤΙ ΘΕΛΕΙ .......... ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ .... ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ... ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΤΕ ΠΟΙΟ ΗΡΕΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΛΕΥΡΑ!!!!
στο καλό και να σας γράφει...... Φοβάται ότι μόλις φύγουν τα παιδιά θα μείνετε μόνοι ως ζευγάρι.
ακριβως!Τα'πες ολα....
'Εεεεετσι!!!!
συμφωνώ απόλυτα! Και όπως λέγαμε και παιδιά... ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα!
Τα τελεσίγραφα δεν είναι ποτέ καλά για μια σχέση. Και όταν μπαίνει το "ή φευγω" δεν ξέρω τι πιθανότητες έχει να κρατήσει η σχέση. Δηλαδή εσύ και τα παιδιά που ήδη έχετε δεν είναι ικανά να τον κρατήσουν; Τι να πω σε οποιαδήποτε περίπτωση αυτές δεν είναι συνθήκες για να έρθει μια νέα ζωή στον κόσμο, ένα μωρό, και να μεγαλώσει ευτυχισμένα. Είναι τουλάχιστον ανώριμο και εγωιστικό να θέλει ο άντρας σου να "χρησιμοποιήσει "ένα παιδί για να κρατήσει τη σχέση σας!
Σιγουρα δεν ειναι σωστο να σε "εκβιάζει" ...ειδικά από την στιγμή που έχετε και 2 παιδιά! προσωπικά το θεωρώ απαράδεκτο....παιδί με καυγάδες δεν γίνεται!! ελεος! από την άλλη βεβαια αν και εσύ θα ήθελες ένα μωράκι, τότε ναι πράγματι θα ήταν ωραίο! Βέβαια η ηλικία σου δεν είναι και ιδανική, με την έννοια ότι είναι καλύτερο για μια γυναίκα να κανει παιδιά πιο νέα απο καθαρα βιολογικής πλευράς....όπως και έκανες άλλωστε... αλήθεια ποσο καιρό επιμένει? μήπως είναι απλώς κάποια φάση που περνάει???
Θα ήθελα να σε ρωτήσω πρωτίστως αν μπορείς και πιστεύεις ότι έχεις τις αντοχές και δευτερευόντως αν ο σύζυγός σου ήταν δίπλα σου στο μεγάλωμά τους όσο ήταν μωρά...σε ξενύχτια, κλάματα, γιατρούς, παιδικές ασθένειες κλπ...
Νομίζω πως στη θέση σου ούτε εγώ θα ήθελα τρίτο παιδί και μάλιστα με 2 παιδιά ήδη και σε ηλικία των 14-18. Δε θα αισθανόμουν άνετα και απέναντι στα παιδιά μου: εννοώντας πως αυτά σε λίγο θα ξεκινήσουν τις δικές τους σχέσεις και εγώ, η μητέρα τους, να είμαι έγκυος σε τρίτο παιδί. Ίσως και να είμαι υπερβολική όμως (το έχω αυτό). Όπως και να 'χει είναι μια απόφαση που πράγματι πρέπει να την παίρνει από κοινού ένα ζευγάρι και σίγουρα να μην είναι το παιδί αυτό που θα κρατάει τον ένα από τους δυο να μη φύγει από τη σχέση.