«Όχι μαζί σας στο κρεβάτι!»
«Οχι μαζι σας στο κεβατι!«
«Δεν θα παει ποτε στο δωματιο του!«
«Τα κακομαθαινετε!«
«Ειναι ο προσωπικος σας χωρος!«
… και ενα σωρο αλλα ακουγα, επειδη απο την ημερα που γεννηθηκε το παιδι μου το ειχαμε μαζι μας στο δωματιο μας. Στην καλαθουνα μεχρι 5 μηνων και αργοτερα εφερα την κουνια του.
Οποιος ερχοταν σπιτι μας και εβλεπε την κουνια στο δωματιο, ελεγε «Αχ, κανε τετοια και θα δεις τι εχεις να τραβηξεις! Δεν θα φευγει! Eγκλημα αυτο που κανεις, τα παιδια πρεπει να μαθουν να εχουν το χωρο τους«
Οσο μου ελεγαν, τοσο φρικαρα και τοσο εψαχνα στο ιντερνετ. Οι αποψεις ναι μεν, αλλα… Και περναγε ο καιρος με το παιδι μαζι μας και εγω στην αμφιβολια, να αναρωτιεμαι μηπως κανω λαθος.
Ελα ομως που δεν αντεχα και να αποχωριστω το παιδι μου μεσα στην νυχτα και δεν αντεχω να το ακουω να κλαιει και να παρακαλαει να ερθει σε εμας!
«Αρα εσυ εχεις το προβλημα» μου ελεγαν, «να πας να το κοιταξεις, του κανεις κακο! Δεν θα μπορει να βασιστει στα ποδια του μεγαλωνοντας!«
Μεχρι που μια μερα το παιδι μου 2.5 χρονων μου ζητησε να κοιμηθει στο δικο του δωματιο και εκτοτε δεν ξανακοιμηθηκε μαζι μας.
Τι θελω να πω με ολα αυτα;
Περνανε οι μερες, οι μηνες, τα χρονια, τα παιδια μας μεγαλωνουν και αλλαζουν, φευγουν απο την αγκαλια μας και μας μενει μια νοσταλγια… Γι’ αυτο και σας προτεινω να ρουφηξετε την καθε στιγμη και μην ακουτε κανεναν! Εγω δεν εχω δει κανεναν εφηβο να κοιμαται με τους γονεις του, αντιθετα ειδα παιδια που απο 5 μηνων τα πηγαν στο δωματιο τους και εκλαιγαν και τα αφηναν να κλαινε μεχρι να κοιμηθουν, γιατι ετσι «θα μαθαιναν». Ομως οταν το παιδι μεγαλωσε και δεν επικοινωνουσε μονο με το κλαμα, αλλα φωναζε και χτυπιοταν σε μια κουνια και πεταγε τα στρωσιδια απ’ εξω και σηκωνοταν απο το κρεβατι και το ξαναπηγαιναν πισω, στο τελος δεν αντεξαν και το πηραν στο κρεβατι τους. Το αποτελεσμα -για εμενα- απανθρωπο: ενα μωρο να κλαιει μεχρι να γινει παιδι και μολις γινεται παιδι να εχει κλαψει τοσο καιρο απαρηγορητο για το τιποτα, γιατι «ετσι ειναι το σωστο!»
Ε οχι δεν ειναι αυτο το σωστο! Οφείλουμε στα παιδιά μας να τα ακούμε και να τα σεβομαστε και να δεχομαστε τα θελω τους για να μαθουν να κανουν και αυτα το ιδιο μεγαλωνοντας…
μαμά Σοφία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ο δικός μας δεν κοιμόταν από μωρό ποτέ μόνος το μόνο στον θηλασμό και όταν τον έπαιρνε ο ύπνος και του έβγαινε η θηλή απο το στόμα ξύπναγε αμέσως ,με αποτέλεσμα μέχρι 2 μηνών να είμαστε συνέχεια μα συνέχεια αγκαλιά και με το στήθος έξω (ευτυχώς ήταν καλοκαίρι) μετά του έμαθα την πιπίλα αναγκαστικά γιατί πόσο θα κράταγε αυτό δεν άντεχα άλλο πιπίλιμα .... αλλά και πάλι μόνο αγκαλιά κοιμόταν και όταν τον ακούμπαγα στην κούνια ξύπναγε αμέσως ,ότι και να έκανα δεν γινόταν τίποτα μου λέγανε διάφορα κόλπα τί με μπλούζες μου τί άσε τον να κλαίει μέχρι να κοιμηθεί μόνος τίποτα , μέχρι σήμερα 4χρ. πάμε μαζί στο κρεβάτι του για να κοιμηθεί μετά φεύγω αλλά ξυπνάει σε 3 ώρες και έρχεται σε εμάς, δεν το μαθαίνεις το παιδί το καθένα είναι ξεχωριστός χαρακτήρας και δεν μπορώ να το αφήνω να κλαίει όλο το βράδυ για να μάθει.
Αυτό που πιστεύω (και νομίζω το είδα ήδη ως απάντηση) είναι πως το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Ο μικρός μου, τώρα 2,5 ετών, δεν έχει κοιμηθεί καμιά φορά μαζί μας στο κρεββάτι, γιατί όποτε ερχόταν στο κρεββάτι (ή τον έπαιρνα εγώ μήπως και κοιμηθεί καλύτερα, για να κοιμηθώ κι εγώ λιγάκι) θεωρούσε πως ήταν ώρα για παιχνίδι και στριφογύριζε διαρκώς (ακόμα και μωράκι). Τον κράτησα στο δωμάτιό μας μέχρι 5-6 μηνών και αφού έτσι κι αλλιώς κοιμόταν με το θηλασμό και μετά στην κούνια του (για όση ώρα ήταν αυτό), τον μεταφέραμε στο δωμάτιό του. Ούτε καν έδωσε καμιά σημασία στο χώρο! Όσες φορές ξυπνούσε το βράδυ στο δωμάτιό μας, τις ίδιες ξυπνούσε και στο δικό του. Γύρω στο χρόνο προσπάθησα να τον μάθω να αποκοιμιέται και μόνος του, χωρίς καθόλου κλάματα, αφού καθόμουν δίπλα του μέχρι να αποκοιμηθεί, και επέστρεφα τη νύχτα αν ξυπνούσε, ώσπου άρχισε να κοιμάται όλη νύχτα. Τώρα που περιμένω το δεύτερο, δεν μπορώ να πω από τώρα ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσω, προτού να ζήσω με το μωρό μου και δω τις ιδιαιτερότητές του! Ό,τι κι αν κάνουμε ως μανούλες, πάντα θα βρεθεί κάποιος να το κρίνει (ύπνος, φαγητό, πιπίλα, πάνα, μπιμπερό, θηλασμός και χίλια δυο άλλα) - εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο για το κάθε μας παιδί ξεχωριστά - δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες πέρα από την ΑΓΑΠΗ μας για τα παιδιά μας!!! Να είμαστε όλες καλά, να τα φροντίζουμε όπως μπορούμε και νομίζουμε καλύτερα!!!
τα παιδια μου δε κοιμουνται μαζι μας απο την αρχη. μαθανε στα κρεβατια τους χωρις κλαματα και πολεμους. και ησυχαζουν εκει. οπως κι εμεις στο κρεβατι μας. ο αδερφος μου κοιμοταν με την μανα μας μεχρι που εγινε 12 χρονων και μετα απλα εδιωξε τη μανα μου απο το κρεβατι της και συνεχισε εκει μονος του. τι να πω... αν μπορουσα κι εγω να κοιμηθω με τα παιδια μου η τα παιδια μου μαζι μου μπορει να το εκανα. αλλα εκεινα μολις ερχονται στο κρεβατι μας, ξυπνουν και παιζουν και αν τυχει να κοιμηθουν δε κουνιομαστε μη τα ξυπνησουμε... καθε μαμα ας κανει οτι νομιζει καλυτερο! τις συνεπειες ειτε της μιας ειτε της αλλης πλευρας εμεις θα τις αντιμετωπισουμε παλι!
Λοιπον πολινα δεν εισαι η μονη που σου φενονται ολα αυτα παραξενα εγω εχω 2 αγορια 13 και 6χρονων και 3 ανηψια 6 και 4,5χρονων .Απο 7ημερων πηγε ο μεγαλος μου στο δωματιο του και απλα κοιμομουν 2-3μερες στο παιδικο και οποτε χρειαζοταν πηγαινοερχομουν και ο δευτερος λογω του οτι εχουμε ενα παιδικο πηγε 6 μηνων μαζι με τον αδερφο του.Οσο για τα ανηψια μου που ειναι τρια και τα δυο διδυμα τι κρεββατοκαμαρα θα πρεπει να εχεις;
Λοιπόν μαμά Σοφία εθιξες ένα πολύ επίκαιρο θέμα για μένα μιας και το αντιμετωπίζω την τελευταία εβδομάδα. Ο γιος μου είναι 25 μηνών. Από 6 μηνών τον έμαθα μέσω του βιβλίου κοιμησου παιδι μου να κοιμάται μόνος του στην κουνια. Όμως την τελευταία εβδομάδα που άρχισε να σκαρφαλώνει από την κούνια θεωρήσαμε καλο να τον βάλουμε σε κρεββάτι και εκεί ξεκινά το θέμα μας.Δεν κοιμάται με τίποτα μόνος του,θέλει να ξαπλώσω μαζί του στο κρεβάτι του μέχρι να κοιμηθεί δηλαδή κανένα 10 λεπτό υπόθεση χωρίς να τον κρατώ,απλώς με βλέπει ξαπλωμένη δίπλα του.Δεν ξέρω αν κάνω σωστά ούτε και γιατί ενώ τόσους μήνες δεν με ζητούσε γιατί το κάνει τώρα,όμως δεν έχω άλλη επιλογή. Και επίσης να αναφέρω ότι δεν θέλει και πιπίλα τώρα που κοιμάται έτσι..να ένα θετικό χάχα αυτά από εμένα.
το καθε παιδι ειναι διαφορετικο,το καθε παιδι θελει το χρονο του......η οποιαδηποτε προσπαθεια να το σκληραγωγησεις θα φερει αργοτερα διαφορετικα αποτελεσματα.. αλλωστε ο καιρος περνα τοσο γρηγορα..καποια στιγμη θα θελουν να μεινουν μονα τους κ θα το ζητησουν τα ιδια....
etsi akribos!!!!!!!emena o megalos moy gios einai 5 kai h megalh moy korh 4 kai synexizoyn kai shkonontai poy kai poy thn nyxta kai erxontai sto krebati mas alla pote den eipame oxi!!!!!!!
Με λένε Δήμητρα και το δικό μου αγοράκι είναι 3 χρονών, έχει κοιμηθεί ελάχιστες φορές μόνο του και ξυπνάει συνέχεια το βράδυ με αποτέλεσμα να είμαι συνέχεια κουρασμένη και μες τα νεύρα απο την ημέρα που γεννήθηκε ζωή να έχει δεν έχω κοιμηθεί ένα συνεχόμενο βράδυ μέχρι που έχω μετακομίσει εγώ στο δωμάτιό του μπας και σταματήσει να ξυπνάει, τον έκανα με το καλό με το κακό τίποτα δεν ξέρω τι άλλο να κάνω,θα πάει φαντάρος και θα κοιμόμαστε μαζί!
Νομίζω πως κάποιες κοπέλες διαφωνούν μόνο για να διαφωνούν ή το κάνουν για να δημιουργηθεί αντίλογος προκειμένου να εξελιχθεί με περισσότερο ενδιαφέρον η συζήτηση (σε αυτήν την περίπτωση οκ πάω πάσο!!) .Αλλά δυστυχώς μάλλον το πρώτο συμβαίνει και δεν είναι καθόλου όμορφο. .Από την στιγμή φυσικά που η κοπέλα που έγραψε το κείμενο είναι πολύ συγκεκριμένη σε αυτά που γράφει. Δεν κρίνει καμία μητέρα απλά αναφέρει πως έχει κριθεί έντονα για τον δικό της τρόπο σαν μητέρα και φυσικά αδίκως. Συμφωνώ απόλυτα με την Σοφία και κάνω και εγώ το ίδιο. Δεν θέλω ποτέ το αγοράκι μου να νιώθει φόβο και θεωρώ πως με την άμεση ανταπόκριση μου πετυχαίνω την μελλοντική του αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία! Άλλωστε το ευχαριστιόμαστε και εμείς να τον έχουμε κοντά μας. Δεν βρίσκω τον λόγο να αγχωνόμαστε και να αναλωνόμαστε σε μεθόδους που στην τελική ούτε μας αρέσουν και ούτε βοηθάνε μακροπρόθεσμα στην ψυχολογία του παιδιού. Εγώ βάζω το 15μηνο μικρό μου στο δωμάτιο του αφού έχει κοιμηθεί θηλάζοντας και όποια στιγμή ξυπνήσει σε 2 ,σε 5 , σε 7 ώρες τον παίρνουμε μαζί μας γιατί έτσι θέλει και έτσι είναι καλύτερα για όλους μας! Και μάλιστα όταν είναι στο κρεβάτι μας θέλει να μ’αγκαλιάζει κιόλας! Οπότε κοιμόμαστε αγκαλιά! Και είναι υπέροχα…
Κορίτσια μου καλημέρα σας! Με απόλυτα καλή διάθεση θελω να αντιπαραθεσω μια άλλη περίπτωση η οποία υπάρχει στο συγγενικό μου περιβάλλον. Οι γονείς έπραξαν όμοια με την μαμά Σοφία, δλδ άφησαν τον μικρό μαζί τους μεχρι όσο να παει. Το παιδάκι ομως προφανώς έχοντας έναν χ χαρακτήρα δεν ήθελε να φύγει...ποτε! Έφτασε 12 χρόνων ! Καλα διαβάσατε...12 για να φύγει....επιτέλους.....και παλι έχοντας μια ανασφάλεια τραγική...όχι δεν εχει κανένα απολύτως πρόβλημα, ο,ψυχολόγος έριξε μεγάλη ευθύνη στους γονείς... Που θελω να καταλήξω? οτι πρέπει να παρακολουθούμε τον χαρακτήρα του παιδιού,μας κ αναλόγως να πράττουμε. Συμφωνώ μαζί σας κ εμένα με εκνευριζουν αυτά τα υπερβολικά ¨Οχι μαζί σου στο κρεββάτι , όχι πολλές αγκαλιές κτλ κτλ...¨ αλλα τελικά θέλει παρακολούθηση το παιδί κ αναλόγως πράττουμε...έτσι ώστε να του κάνουμε καλο κ όχι κακό άθελα μας παντα. Φιλακια σε όλες σας κ να σας πω κάτι, μονο κ μονο τοοοοοσο που το ψάχνουμε ειμαστε πολυύυυυυυυυυυυυ καλές μανούλες!...
Η πιο ωραία απάντηση που διάβασα! Οι ειδικοί μπορούν να μας δίνουν μερικές κατευθύνσεις, αλλά πολύ μεγαλύτερο ρόλο παίζει η διαρκής παρατήρηση του παιδιού. Δεν ταιριάζουν τα ίδια πράγματα σε όλα τα παιδιά.
μπραβο, μαμα σοφια!
Ta eipes ola kai me kalypses apolyta sofia.mono pou ta myrizeis dipla , ta akous pou anapneoun, ta vlepeis na gelane me ta oneira tous kai alla polla... (giati mporw na grafw wra gi ayto to thema..) den yparxoun logia.milame gia synaisthhmata!!! Den akousa pote kanenan se ayto to thema kai oute prokeite kai oi logoi 2. 1on Akoloythw pista ayto pou leei to synaisthima kai h kardia mou kai 2on poios mporei na pei me vevaiothta ti einai swsto kai ti lathos. Otan gennhsa to ptwto mou aggeloudi oloi mou elegan na mhn to pianw poly kai kalomathei sthn aggalia.otan milhsa me th maia moy, mou eipe "krata to mwro sou oso mporeis esy kai mhn akous kanenan.to mikro sou tha megalwsei kai otan fygei apo taxeria sou tote na deis..."ayto htan!!!! Mia poy to eipe kai mia pou to ekopsa se olous.thelw apla na ta xwrtasw oso mporw perisotero.APLA TA PRAGMATA!!!!!!! Filia se oles tis manoules..me h xwris ta mikra tous sto krevati.
δίνω συγχαρητήρια σε όλες σας, όλες όμως, που αποφασίσατε και κάνατε ότι λέει η καρδούλα σας, χωρίς δευτερότριτες σκέψεις. εγώ, 10 μήνες μετά, ακόμα δεν γνωρίζω πως να χειριστώ το θέμα του ύπνου ( και του φαγητού, βεβαίως βεβαίως). Φυσικά δεν θα τον αφήσω να κλαίει, αλλά ...καλύτερα στην κούνια του ή στο κρεβάτι μας και για πόσο; καλύτερα να μάθει να αποκοιμιέται μόνος ή με μαμά (και θηλασμό) και για πόσο; κι όσες φορές κι αν ξυπνήσει η μαμά...(τι τον κάνει;)έως τώρα θηλάζει κοιμάται και ξαναξυπνά απο τρείς έως χίλιες δεκα τρείς φορές τη νύχτα. καταλήγει να κοιμάται σχεδόν πάντα πάνω μας. εγώ φυσικά χάνω τον ύπνο (και την υπομονή μου )και καταλήγω σχεδόν πάντα με τύψεις. Αρα...μπράβο σας...
Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις μαμά Σοφία! Και ο ίδιος πόλεμος γίνεται και σε εμάς που κοιμόμαστε με τον μικρό μου που είναι 15 μηνών, τον οποίο μέχρι πριν λίγες μέρες τον θήλαζα κιόλας. Δεν έχει κοιμηθεί ούτε ένα βράδυ στο δωμάτιό του. Το πρόβλημα όμως σε εμένα είναι ότι έχω και μία κορούλα 4 ετών που παρότι δε λέει τίποτα είμαι σίγουρη ότι δεν της αρέσει. Και αυτή κοιμόταν στο κρεβάτι μας... αλλά όχι καθημερινά, όταν το ζήταγε. Δεν της το στέρησα ποτέ βέβαια, αλλά μετά τα 2 κοιμάται μόνη της στο δωμάτιό της χωρίς κανένα πρόβλημα. Και λίγο πριν τα 3 γεννήθηκε ο αδερφός της και είχαμε πολλές ζήλιες! Αυτός και μόνο αυτός είναι ένας λόγος που πρσπαθώ να βάζω τον μικρό μου στο κρεβάτι του αλλά όταν κλαίει και με θέλει δε μπορώ να κάνω αλλιώς, τον παίρνω στο κρεβάτι μας!
sofia symfwnw apoluta!
Είναι δύο χρόνων η μικρή μου.θηλαζει και κοιμόμαστε αγκαλιά από την μέρα που γεννήθηκε.κάποια στιγμή που σκέφτηκα να την χωρίσω μου είπε ο παιδίατρος τον τρόπο..το αφήνω και κλαίει μέχρι να εξαντληθεί εφόσον πρώτα εχω ενημερώσει την γειτονια!ούτε το δοκίμασα φυσικά.εχω κουραστεί λίγο αλλά όλα τα παίρνω πίσω από το παιδί μου και τον χαρακτήρα που αναπτύσει.η αντίληψη της είναι τουλάχιστον δύο χρόνια μπροστά,είναι τρυφερή και ανεξάρτητη.θέλετε και αλλά;;;επίσης δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι δεν υπήρχαν μωρα που έκλαιγαν και ήθελαν την αγκαλιά της μαμάς.
επειδη πρόσφατα εβαλα ενα θεμα γι αυτο και πρόσφατα αποφασισα να κοιμαμαι μαζί, του εχω να πω οτι δε με ξεβολεύει καθόλου ο υπνος με το μικρό. Κι απο τη στιγμη που αποδεδειγμενα έχει αυτην την ανάγκη, γιατι να τον ταλαιπωρησω και να ταλαιπωριεμαι κι εγω κι ο αντρας μου με ξυπνηματα τη νυχτα; Ειναι δευτερη μερα σημερα, και ο μικρος κοιμαται σαν πουλακι διπλα μου. Εγωπιστευω οτι αυτα τα θεματα ειναι βλεποντας και κανοντας. Δλδ εμενα κοιμοταν μια χαρα μεχρι 14 μηνων στοκρεβατι του και τωρα ξαφνικα ενιωσε ανασφαλεια και θελει μαμα. Κι αφου θέλει, θα την έχει. Δε θεωρώ οτι τον κακομαθαίνω, αλλα οτι καλύπτω μιαν ανάγκη του η οποία βολεύει ολους μας. Κι ο πατερας του προτιμαει να κοιμαται στον καναπε απο το να ξυπναει 2-3 φορες το βραδυ με νευρα και το επομενο πρωι να μην μπορει να αποδωσει σε τιποτε. Πιστευω καποια στιγμη θα φυγει απο μονος του κι ολα μελι-γαλα.
συμφωνω... δεν ξέρεις μεγαλωνοντας το παιδί τι θα ζητησει... καλά εκανες και το έχεις μαζί σου αφου έτσι θέλει το παιδι.. πάντως με βάση την κοπέλα στο κειμενο πρέπει να ακουσε τα χιλια μυρια οσα για να ξεσπάσει έτσι.. η καθε μαμα κανει το καλυτερο που πιστευει για το παιδι της και αυτο δεν πρέπει να ειναι κατακριτέο.. και εγώ απο 2 μηνων σε ξεχωρω κρεβάτι την εχω αλλά αν ζητησει να κοιματε με μας δεν θα της το αρνηθω και ας ειμαι κατα.. τα παιδια μας προηγουνται
Μέχρι 10 μηνών κοιμόταν σε κούνια δίπλα μας. Μέχρι τα 2,5 κοιμόταν κανονικά στο δωμάτιό της. Στα 2,5 σταδιακά ζητούσε όλο και πιο πολύ να έρχεται στο δωμάτιό μας. Τελικά εγκαταστάθηκε. Το τι άκουγα για το πόσο δύσκολα θα ξεκολλούσε δεν λέγεται! Λίγο στριμωχτήκαμε, αλλά ήταν και από τα πιο ωραία πράγματα που ζήσαμε. Στα 3,5 της αγοράσαμε ένα όμορφο καινούριο κρεβάτι. Από την πρώτη μέρα που ήρθε κοιμάται εκεί. Ένα πρωί μάλιστα της ζήτησα να έρθει δίπλα μου (ξύπνησε από τον μπαμπά της που έφευγε νωρίς και δεν ήθελα να ξυπνήσουμε ακόμη) ξάπλωσε δίπλα μου για 5 λεπτά και αμέσως είπε: θα πάω στο δικό μου κρεβάτι! Ακόμη κι εμένα μου φαίνεται απίστευτο! Είναι υπέροχο που αισθάνεται πια ασφαλής! Καταλήγω λοιπόν στο ότι δεν είναι κακό να ακούμε τις ανάγκες των παιδιών μας. Και συμφωνώ ότι τα σχόλια εκείνων που -σε κάθε θέμα- ξέρουν δήθεν το σωστό δεν πρέπει να μας επηρεάζουν. Καθένας πορεύεται όπως νομίζει και μπορεί.
Δυστυχώς στο θέμα της μητρότητας, ο καθένας τελικά με όσους τα λέμε, θα πει το μακρύ και το κοντό του, σαν τις απόψεις που παρέθεσες κυρίως στην αρχή με έντονα γράμματα. Απορώ τι τους κόφτει. Εγώ πάντα όταν έρχομαι αντιμέτωπη με τέτοιες δηλώσεις, ανταπαντάω: "Το βασίζεις αυτό που λες σε κάποια επίσημη μελέτη που να το αποδεικνύει? Γιατί η εμπειρία της κάθε μαμάς δεν αποτελεί κανόνα." Όλες μα όλες τις φορές δεν λένε απολύτως τίποτα και απολογούνται ότι αυτό το βρήκαν αποτελεσματικό οι ίδιες με τα δικά τους παιδιά. Δυστυχώς καθημερινα μπουχτίζουμε από γνώμες, απόψεις, ερμηνείες, αντιλήψεις,νοοοτροπίες... Εγώ συγκεκριμένα είμαι υπερ της συγκοίμισης με το μωρό (co-sleeping) κι έχω πειστεί προσωπικά ότι αυτό είναι ό,τι καλύτερο για τον πρωτο χρόνο της ζωής του. Πριν μείνω έγκυος, ήμουν υπερ του να πάει το μωρό στο δικό του δωμάτιο, στα πλαίσια της ανεξαρτησίας. Όταν όμως ενημερώθηκα από πρόσφατες έρευνες, πόσο ασφαλή νιώθουν τα μωρά όταν κοιμούνται μαζί μας, άλλαξα γνώμη. Και εννοείται ότι κοιμόμαστε σερί μέχρι το πρωί. Θα έλεγα σε όποια μαμά ενδιαφέρεται να μάθει, ας το ψάξει. Ωστόσο, κανείς δεν έχει δικαίωμα να το επιβάλλει. Μιλάμε για διαφορετικές προσωπικότητες γονέων αλλά και παιδιών.
poy akrivos sto keimeno moy eidate na krino mamades epeidi ta paidia toys koimounte sto diplano domateio????? ego milisa gia tis mamades pou eno to paidi den einai etoimo na paei to pane me to zori kai to afinoun na klaiei kai na xtipiete gia mines kai sto telos na kataligei to paidi kai pali sto diko tous ipnodomateio! giati sas pianei tetoia isteria????kai fisika an to paidi paei sto domatio tou omorfa k oraia na paei alla oxi me toso apanthropo tropo pou vlepo giro mou milisa ego! telos opoios exei tin miga..........!!!!
opos to megaliitero meros tou keimenou m itan gia olous ekeinous pou m ekanan psixologiko polemo epi 2.5 xronia epeidi den to piga me to zori sto domatio tou
Το ότι έκανες αυτή την επιλογή πρέπει να σημαίνει αυτόματα ότι πρέπει κι εμείς να σε χειροκροτησουμε και έπειτα να διδαχτούμε απ' αυτό;δεν καταλαβαίνω την αντιδραση σου στο τελευταίο σχολιο. Αν δε δέχεσαι κριτική μη δημοσιευεις τις απόψεις σου. Το τι ειναι καλό για το παιδί της το ξέρει η κάθε μανα και μόνο αυτή και συμβουλές του τύπου κοιμιστε τα μαζί σας η μην τα κοιμιζετε μαζί σας για μένα ειναι τουλάχιστον αστειες
efi den mporo na katalavo giati ekneurizese? den zitisa xeirokrotima episimana apla oti den krino kai den theoro kako na koimounte sto diko tous domatio eksalou k emena ekei koimate pleon kata tin diki mou gnomi einai apanthropo omos na afineis ena paidi na klaiei apla kai mono gia na mathei na koimate sto domatio tou apo tin stigmi pou tha kataliksei sto diko sou (gia sigekrimeno paradeigma milisa) tora an esi psaxnese gia intrika kanto
Θα σου πω ακριβως γιατι εκνευρίστηκα με όλη την καλή διάθεση και μιλάω ειλικρινά.χαιρομαι που έκανες αυτή την επιλογή, χαίρομαι που τα κατάφερες αλλά ειλικρινά δεν αντεχω αυτό το οποίο πετυχαίνει σε μια περίπτωση να το ανάγουμε σε συμβουλή προς όλες τις μαμάδες. Αυτό με ενόχλησε.επισης δεν καταλαβαίνω γιατι οταν κάποιος στα σχόλια διαφωνεί με την άποψη σας,και μιλάω για τα προηγούμενα από εμένα σχόλια, να τον χαρακτηρίζετε υστερικό.απλα διαφωνεί δεν έχει το δικαίωμα;γιατι να πρέπει όλοι να συμφωνουν;
Ax Σοφία, πολυ δύσκολο θέμα ο ύπνος. Εγω ήμουν από αυτές που είχαμε φωνές και κλάματα και υστερίες για να κοιμηθούμε. Τα καταφέρναμε και πάλι πισιγυρίσματα. Εμένα μου χτύπησε καμπανάκι, όταν είδαμε με τον παιδίατρο ότι το μικρό έπαιρνε ύψος με πολύ χαμηλότερο ρυθμό από ό,τι παλιότερα. Ψάξε-ψάξε βρήκα ότι αυτή η πτώση είχε ξεκινήσει από τότε που ξεκίνησαν οι αϋπνίες μας. Ούτε ο παιδίατρος συνδέει το ένα γεγονός με το άλλο στα σίγουρα, αλλά σου λέει μπορεί να έχει σχέση. Εκεί είπα τέλος και το εννοούσα. Έγινα πολύ αυστηρή με τον ύπνο και παραδόξως πειθάρχησαν. Μπορεί να ωρίμασαν και από μόνα τους, δεν ξέρω. Πάντως δεν είμαι εντελώς κατά των μεθόδων που σου λένε μείνε άκαμπτος μέχρι να μάθει να κοιμάται γιατί και να το να μην κοιμάται καθόλου δημιουργεί πολλά προβλήματα σε όλη την οικογένεια. Ποτέ καμία μέθοδο δεν την εφαρμοσα μέχρι τέλους γιατί κουραζόμουν. Και είχα βρει και μερικές καλές που κάθεσαι δίπλα στο παιδί μέχρι να κοιμηθεί και μετά φεύγεις. Δε σπαράζει στο κλάμα. Αλλά όλα αυτά θέλουν τεράστια προσπάθεια από μέρους σου. Και ο γονιος που το αφήνει να κλάψει μη νομίζεις ότι του είναι εύκολο. Το θέμα είναι ότι είτε κοιμούνται μαζί σου είτε μόνα τους πρέπει να τα μάθεις να κοιμούνται. Μερικά δεν το έχουν αυτό από μόνα τους.
Προσωπικά δεν συμφωνώ! Θεωρώ ότι καταρχήν είναι κακό για το παιδί να αναπνέει τις ανάσες μας, για να μην πω και τι άλλο! Και δεύτερον θεωρώ προσωπικά ότι η κρεβατοκαμαρα είναι ο χώρος που το ζευγάρι πρέπει να νιώθει άνετα, αν με καταλαβαινετε! Δεν θα μπορούσα να λειτουργησω ως σύζυγος αν είχα το μωρό δίπλα μου. Βέβαια ταλαιπωρηθηκα όσο ήταν μωρά με το πηγαινε έλα, αλλά άξιζε τον κόπο! Αν ποτέ θελήσουν να έρθουν γιατί είδαν κακό όνειρο, εννοείται ότι ανοίγω την αγκαλίτσα μου για να νιώσουν ασφάλεια. Όταν είναι άρρωστα πάω εγώ στα δωμάτια τους, δεν θέλω να τα ξεβολευω από το κρεβάτι τους!
Γιατι πρεπει να γινετε ολοοκληρος σαματας γι αυτο το θέμα ασ κανει η καθε μανουλα αυτο που νομιζει καλυτερο!Εγω δεν την ειχα στο κρεββατι μας πιο πολυ γιατι κι εγω κι ο αντρασ μου ειδικα οταν κοιμομαστε στριφογυρναμε...!δεν με βασιζομαι να εχω και το μωρο μαζι , αλλα και για να μπορεσει να κοιμαται στο δικο τησ δωματιο και οχι στο δικο μασ αργοτερα!Χωρισ κριτικες λοιπον ασ κανει ο καθενας οτι νομιζει.Εμεισ δηλαδη που δεν τα εχουμε στο δωματιο μας μπορουμε και τα αποχωριζομαστε ενω εσεισ όχι??!Τι θα συμβει δηλαδη αμα παει στο διπλανο δωματιο?Θα γκρεμιστει το συμπαν?Κανε τε οτι θελετε αλλα μη μου το κοπαναει η καθεμια οτι δε μπορει να το αποχωριστει το παιδι της...Δεν παει στην ξενιτια ...διπλα κοιμαται...Εμεισ τα λαχταραμε λιγοτερο απο εσας δηλαδη???????
συμφωνω απολυτα μαζι σου. εμεις την κορη μας την πηγαμε στο ΔΙΠΛΑΝΟ δωματιο 7 μηνων. Εχει μαθει να κοιμαται στο κρεββατι της και δεν θελει καθολου το δικο μας.. Στο δικο της απλωνεται και στριφογυριζει κιολας.. Ο καθενας λοιπον ας κανει αυτο που νομιζει καλυτερο χωρις να κρινει τις επιλογες των αλλων σαν λαθος...
ο δικος μου γεννηθηκε προωρος .2 1/2 μηνες στη θερμοκοιτιδα...δε ξεραμε αν θα ζουσε..τον πηραμε σπιτι και απο τοτε μεχρι τωρα που ειναι 18 μηνων τον εχω διπλα μου( στη κουνια του εννοειται,στο κρεβατι διπλα μου δεν τον πηρα ποτε.).μπορει να ειμαι υπερβολικη οπως λες, κι οντως δε θα παθει κατι αν παει στο δωματιο του,αλλα με τα τοσα που περασαμε στο νοσοκομειο και μη ξεροντας αν θα τα καταφερει.φοβαμαι να τον παω ..δε θα γκρεμιστει το συμπαν,,ουτε θα παει στη ξενιτια,ουτε εγω το λαχταραω περισσοτερο απο σενα...αλλα υπαρχουν πολλοι λογοι που μια μανα δε θελει να το παει στο δωματιο του.δε σε κρινω που το πηγες τοσο νωρις και μπραβο σου που το καταφερες..αλλα μη γινεσαι τοσο επιθετικη με τις μαναδες που δε το καταφεραν...
Πιστεύω πως το παιδί είναι "όπως το μάθεις" και με το σωστό χειρισμό δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε υστερίες να κάνει το παιδί, ούτε να του μείνουν ψυχικά τραύματα, ούτε να κλαίει απαρηγόρητο όλο το βράδυ μιας και αυτή η μετάβαση μπορεί να γίνει σταδιακά και να του εντυπωθεί ως κάτι φυσιολογικό και όχι ως κάτι που θα πρέπει να το τρομοκρατεί ή να το κάνει να νιώθει ανεπιθύμητο. Πολύ καλά κάνετε και τα κοιμίζετε μαζί σας, ωστόσο, με το σύζυγο μου έχουμε επιλέξει ως οικογένεια να μην κοιμόμαστε όλοι μαζί γιατί είναι μια ιδέα που δεν αρμόζει στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο ζωής μας. Θα συμφωνήσω λοιπόν με τις υπόλοιπες κοπέλες, δεν μου άρεσε το ύφος του κειμένου σε σχέση με όσους επιλέγουν το αντίθετο από τη μαμά Σοφία. Δεν το κάνουμε όλοι "γιατί έτσι πρέπει", ούτε γιατί δεν σεβόμαστε τις αναγκες του παιδιού μας. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό, όπως και η κάθε οικογένεια και συνεπώς, δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος.
Με κάλυψες πλήρως!
πρέπει να ειμαι η μονη που πήγε το μωρο της 2 μηνων στο κρεβατάκι του.. εννοείτε δεν το αφηνα να κλαίει αλλά οποτε εκλεγε ήμουν εκεί.. αργοτερα μετακομισαμε και η μικρή προσαρμοστηκε κατευθειαν στο δωματιο της.. αν θελει μεγαλωνοντας να ερχεται που και που να κοιμάτε μαζι μας δεν θα της πω οχι αλλά ειμαι γενικά απο την αλλη πλευρα οτι το παιδι πρέπει να μαθει απο την αρχη στον χωρο του και ας κουραζομαι εγώ με τα πηγαινε ελα στα δωματια.. τωρα το πως κάνει και το πως νιωθει η καθε μαμα ειναι δικαιωμα της δεν θα κατακρίνω γιατι κοιμάτε στο δωμάτιο μαζι με τους γονεις απλά θα μου φανει παράξενο τιποτα παραπανω ομως..
Σε αυτά δεν έχω διαμορφωμένη άποψη. Είναι να σου κάτσει λίγο και με το παιδί. Ξέρω μαμάδες που λένε ρίξανε κλαματάκι μια εβδομάδα τα μικρά και έμαθαν να κοιμούνται σωστά (συνεχόμενα και χωρίς πολλά ξυπνήματα). Τα δικά μου τα έπαιρνες δεν τα έπαιρνες στο κρεβάτι σου, σηκωνόντουσαν και θέλανε φαγητό, παιχνίδι, γάλα, ό,τι μπορείς να φανταστείς και η δική μου αυπνία είχε βαρέσει κόκκινο. Τους φώναζα γιατί ήμουν μονίμως κουρασμένη. Τώρα στρώσανε. Τα έστρωσα εγώ, έστρωσαν μόνα τους, δεν κατάλαβα. Σταθερά μέρη που κοιμόμστε δεν έχουμε. Συνήθως ο καθένας στο κρεβάτι του, αλλά μερικές φορές και όλοι μαζί. Αλλά πια κοιμόμαστε.
ουτε και εμενα μου αρεσει γενικα το υφος του κειμενου, ναι υποστηριξτε την αποψη σας οπως ειπε μια μαμα πιο πανω αλλα μην κατακρινετε την τακτικη των αλλων.. επειδη το δικο σας παιδι αντεδρασε ετσι δεν σημαινει οτι ολα τα παιδια θα κανουν το ιδιο και θα ζητησουν απο μονα τους να πανε στο κρεβατι τους.. και εγω εχω δει παιδια που τους εκαναν ολα τα χατηρια για να μην κλαινε και πετανε τα στρωσιδια και ως το γυμνασιο πιναν το γαλα τους σε μπιμπερο..οποτε ας συγκεντρωθει ο καθενας στα δικα του..
εγω κοιμαμαι μαζι τους οποτε αυτα θελουν!!!! Και δεν ειναι μωρα, ειναι μεγαλα...και αυτα θελουν συχνα!!!! Και ας τα ειχα απο ημερων στα δωματια τους και οχι διπλα μου! Και δεν μου καιγεται καρφι για το τι λεει ο ακθε ενας, μου φτανει που ειναι ευτυχισμενα!
Εμενα πάντως ο δικός μου, μολις τον πήγα στο δικό του δωμάτιο 8μιση μηνών, και όχι απλά δεν έκλαψε που ξυπνούσε και δεν μας έβλεπε δίπλα του, αλλά επιτέλους κοιμήθηκε περισσότερες ώρες σερι, κι αυτός κι επομένως κι εμείς. Τον ενοχλούσαμε τον κύριο, χαχαχα! :-D Όσο τον είχα δίπλα μου, με το παραμικρό ζουζούνισμα γαρίδα το ματι μου και να μην μπορώ να ξανακοιμηθώ και εύκολα. Στο δικό μας κρεβάτι κοιμήθηκε ελάχιστα, όταν ήταν νεογέννητο, για κανένα μήνα, τη μισή νύχτα, γιατι ξυπνούσε κατα τις 3-4 και μετα δεν κοιμόταν εύκολα, μετά άρχισε να γκρινιάζει και να μας "σπρώχνει", οποτε δεν ξανακοιμήθηκε μαζί μας. Δεν υπάρχει λάθος και σωστό, υπάρχει τι εξυπηρετεί και ταιριάζει στην κάθε οικογένεια.
Δεν μου αρεσε η τελευταια σου παραγραφος...δεν υπαρχει ασπρο ή μαυρο...εμενα το παιδακι μου απο 6 μηνων κοιμαται στο δωματιο του και ποτε δεν εκλαψε ή πεταξε στρωσιδια εξω ή εκανε υστεριες....ο καθε γονιος κανει αυτο που θελει...δε σημαινει οτι το ενα ειναι σωστο και το αλλο οχι....υποστηριξε την τακτικη που ακολουθεις χωρις να κατακρινεις αυτους που κανουν το αντιθετο...!!!!!
Λοιπόν Σοφία συμφωνώ μαζί σου. Κι εγώ αφήνω το κορίτσι μου και έρχεται στο κρεβάτι μου όταν θέλει. Δεν βλέπω τον λόγο να το αρνηθώ. Χρόνος για μένα και τον άντρα μου βρίσκεται. Κι αφού το κορίτσι θέλει αγκαλιά τη μαμά του και τον μπαμπά του, γιατί να της πούμε όχι? Αφού κι εμείς τη θέλουμε. Και για πόσο θα μας θέλει...? Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι το πόσο βλακώδες διαστροφικό ζηλόφθονο σχόλιο είναι το: "μην παίρνεις αγκαλιά το μωρό, θα κακομάθει" (και όλες τις υπόλοιπες προεκτάσεις αυτού)! Δεν μπορεί να το χωρέσει ο εγκέφαλός μου!!! Ποια διαστροφή μπορεί να διακατέχει κάποιον ώστε να συμβουλεύει μια μάνα να μην αγκαλιάζει το μωρό της? beats me!
Ειμαι και γω της άποψης ότι τα παιδια ειναι καλύτερο να κοιμούνται στο δωμάτιο τους.γιατί,όπως είπε και η Helen,υπάρχουν πολλα παιδάκια που συνηθίζουν να κοιμούνται με τους γονείς και δε θέλουν με τίποτα να πανε στο δωμάτιο τους..ειναι στο χαρακτήρα του παιδιού με λίγα λόγια!τον γιο μου τον είχα δίπλα μου στην καλαθουνα του μέχρι 2.5 μηνών.μετα δεν χωρούσε στην καλαθουνα(είμαστε και αναπτυγμενοι!!) οπότε τον έβαλα στο κρεβατακι του!ούτε εκλαψε ούτε τίποτα!βέβαια έχω ενδοεπικοινωνια με κάμερα οπότε τον ακούω και τον βλέπω και σιγά σιγά οταν μεγαλώσει λίγο ακόμα θα την σταματήσω και αυτη..κάθε μανούλα ειναι διαφορετική όμως..ας ακουλουθησει η καθεμιά ότι της λέει η καρδιά της! :-)
γεια σου μαμα Σοφια! συμφωνω μαζι σου οτι δεν πρεπει γενικως να γινονται υποδειξεις για το μεγαλωμα των παιδιων σου (αλλο συμβουλη και αλλο υποδειξη), ΑΛΛΑ με εχει κουρασει αυτο το θεμα και το συνανταω συνεχεια. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος, υπαρχει "τα θελω της καθε οικογενειας", εσενα σε κανει χαρουμενη να εχεις το μωρακι σου αγκαλια, εμενα με φοβιζει και δεν κλεινω ματι μην το "πλακωσουμε" κατα λαθος και παθει κατι! και τα δυο μου παιδια τα ειχα μεχρι 1- 1,5 διπλα μου σε κουνια και μετα πηγαν χωρις ενα δακρυ στο δωματιο τους. Ο καθε ανθρωπος και το καθε παιδι εχει τον δικο του , μοναδικο χαρακτηρα, και πραττει αναλογως! Επιχειρηματα υπαρχουν πολλα και για τις δυο περιπτωσεις , που μπορουμε να μιλαμε με τις ωρες....... Ας κρινει ο καθενας οπως νιωθει και να τον αφηνουν στην ησυχια του, χωρις να του δημιουργουν τυψεις! εχω μαθει να κανω "block" σε αυτες τις συζητησεις, προσπαθηστε το και εσεις...! μαμα Λουσυ...!
Ειναι παρα πολυ ωραιο να κοιμομαστε αγκαλια με τα παιδακια μας! δεν υπαρχει τιποτα πιο ωραιο.... Παρόλα αυτά δεν συμφωνώ με αυτή την τακτική....όχι ότι το θεωρώ κάτι τρομέρο...απλώς πιστεύω ότι το κρεβάτι είναι για το ανδρόγυνο και τα παιδακια πρεπει να κοιμουνται στο δωματιο τους-εκτός αν πχ ειναι αρρωστα, φοβηθουν κλπ κλπ ΥΓ: ετυχε και πηγε τοσο ευκολα το παιδακι σου στο δωματιο του! άλλα πηγαίνουν παρα πολύ δύσκολα και σε πολυ μεγαλύτερη ηλικία...