Όταν είσαι έγκυος στο πρώτο παιδί, εύχεσαι να μπορούσες να του χαρίσεις ένα δωμάτιο όπως στα περιοδικά. Να του αγοράσεις τα καλύτερα, τα πιο όμορφα. Σκέφτεσαι τον εαυτό σου καθισμένη σε μια τεράστια αναπαυτική πολυθρόνα να θηλάζει, τη στιγμή που όλα γύρω σου μοιάζουν βγαλμένα από παραμύθι.
Ίσως στεναχωριέσαι που δεν μπορείς να του πάρεις μια ακριβή κούνια. Ίσως πάλι να μπορείς και έτσι την επιλέγεις…
Μέχρι που το μωρό έρχεται και καταλαβαίνεις ότι δεν έχει σημασία η κούνια, ούτε ο άψογος σχεδιασμός του δωματίου. Σπάνια θα είναι στην τρίχα, σύντομα θα γεμίσει με παιχνίδια. Η ταπετσαρία μπορεί να γεμίσει με δαχτυλιές και μαρκαδόρους. Η πολυθρόνα θηλασμού με σαλιάρες, πάνες και μια στίβα ασιδέρωτων. Και η κούνια… μπορεί καν να μην χρησιμοποιηθεί, μιας και το κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά ίσως είναι προτιμοτερο!
Έτσι λοιπόν, δεν έχει σημασία το πόσο τέλειο ή ακριβό είναι αυτό που θα του προσφέρεις, αλλά το πόση αγάπη θα βάλεις σε αυτό που θα του ετοιμάσεις. Και που θα του ετοιμάζεις κάθε μέρα!
Και μετά από αυτή την εισαγωγή, ας σας δείξουμε μερικά ομολογουμένως πολύ όμορφα βρεφικά έπιπλα από την Αμερική.
Η σειρά επίπλων Bratt Decor δημιουργήθηκε από ένα ζευγάρι το οποίο πήρε έμπνευση από το πρώτο τους παιδί.
Γενικά κινείται σε ακριβά πλαίσια, αν και έχει κάποια οικονομικότερα κομμάτια (βέβαια για δεδομένα Αμερικής όπου βρίσκεις πολύ καλές προσφορές, ίσως είναι όντως αρκετά τσουχτερά. Καλά, για Ελλάδα δεν το συζητάμε)
Είναι πολύ ξεχωριστά, αλλά να θυμάστε… Σχεδόν κανένα βρεφικό δωμάτιο δεν μένει έτσι αψεγάδιαστο στο τέλος της μέρας! 🙂
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Εμένα μου αρέσουν παρά, μα παρά πολυ, αλλα για εντελώς ΒΡΕΦΙΚΟ δωμάτιο, ΟΧΙ για παιδικό. Αυτά τα δυο διαφέρουν, οπότε άμα μπορούσα σίγουρα θα έκανα κατι τέτοιο για τους πρώτους μήνες και μετα σίγουρα θα έφτιαχνα το παιδικό με τα φανταχτερα χρώματα. Αλλα αγαπώ τέτοια designs....ειμαι ενοχή για αυτό.
Συμφωνώ απολύτως ;). Καταραμένη φτώχεια, αχαχαχαχαχα!!!
Αστα να πανε...
Μου αρέσουν πολύ τα αμερικανικά βρεφικά έπιπλα για τον απλούστατο λόγο ότι η κούνια μετατρέπεται σε ημιδιπλο κρεβάτι και έτσι δεν είναι άχρηστη μετά ούτε ψάχνεσαι για κρεβάτι μόλις μεγαλώσει λίγο...είχα ψάξει για να πάρω από εκεί μέσω ίντερνετ άλλα ήταν πολλά τα μεταφορικά συν το τελωνείο...πέρα από αυτό ναι είναι πολύ όμορφα τα έπιπλα που μας παρουσιάζεις άλλα το άρθρο σου δεν θα μπορούσε να είναι πιο to the point!!! εγώ τελικά της πήρα μια υπέροχη κούνια από το lapin με σούπερ στρώμα άλλα κοιμόμαστε στο δικό μου κρεβάτι...
Ειναι ομορφα αλλα μονο για να τα βλεπεις!!λειπει η παιδικοτητα που απαιτειται!!!
αυτα ειναι δωματια που το μονο που εξυπηρετουν ειναι,το "μεγαλοπιασιμο" και την φαντασια καποιων ενηλικων!δεν ειναι δωματια που ικανοποιουν και χαροποιουν τα παιδικα ματια!μαλλον μελαγχολουν θα ελεγα.καλυτερα ενας τοιχος βαμμενος με μαρκαδορο παντου και πολλα χρωματα και πεταμενα παιχνιδια και πολυχρωμα χαλια,παρα αυτο.αυτα ειναι για κρεβατοκαμαρες γονεων ή για καποια ξενοδοχεια αυτου του τυπου.ε,οχι και μωβ κουρτινες και μαυρος τοιχος στο δωματιο του παιδιου!ελεος!
Εμένα πάλι μου αρέσει το πιο απλό ...το εξεζητημένο και το υπερπολυτελές δεν έχει κάτι το παιδικό, το χαρούμενο το ζωηρό κάτι που να θυμίζει χαρούμενο χώρο για το μωρό.Πολύ γήινα χρώματα, πολύ αυστηρά σχέδια λες και πρόκειται για ενήλικες. Το παιδικό δωματιάκι του παιδιού πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να έχει παιδικές χρωματιστές κουρτίνες , ζωγραφιές στον τοίχο ή καδράκια παιδικά και κατά προτίμηση ζωγραφισμένα στο χέρι και φυσικά παιδικό χαλί και παιχνίδια πολλά !!!Σκούρες κουρτίνες , Σκούρα έπιπλα, αυστηρά κρεβατάκια ,εξεζητημένους πολυελαίους που μάλλον σε σαλόνι θα ταίριαζαν ...όχι δεν θα ήταν αυτό το παιδικό δωμάτιο των ονείρων μου. Όσα χρήματα και αν είχα δε θα διάλεγα ένα τέτοιο μοτίβο!!
Πεθαίνω! Τρελαίνομαι για πολυτέλεια οπουδήποτε! Αχ, τέτοια άρθρα με ταξιδεύουν .....
ta domatia einai poly poly omorfa, kyrile kai katholou synithismena mono pou gia na ta ektimiseis prepei na eisai atomo pou agapas thn ylh, thn taksi kai thn polyteleia.pragmatika tha moy areze na einai h vasi toy paidikou domatioy ths mikrhs mou prosthetontas fysika kai epipleon stoixeia me xroma kai perissoterh zontania.
το μονο που ζηλευω ειναι η οργανωση και η καθαριοτητα καθως και το μεγεθος του δωματιου..τα υπολοιπα δεν με συγκινουν αλλα δεν με αφηνουν και αδιαφορη.
για το μωρό του Λουδοβίκου του Έ, ωραία είναι!
auto den einai paidiko dwmatio....aposteirwsi einai :/
βασικα μονο το πρωτο με ξετρελανε. ΑΛΛΑ οι μαμαδες μπορουν να παρουν καποιες ιδεες και να τα προσαρμοσουν στα δικα τους κιβυκα.για παραδειγμα οι συνδυασμοι χρωματων, οι κουνουπιερες οι οποιες ειναι πολυ φτηνες σε τζαμπο και ικεα,το χρωμα του τοιχου που μπορουν αντι για ενα συνηθισμενο ροζ ή γαλαζιο, να βαλουν ενα πιο ιδιαιτερο, ή ηπολυθρονα που μπορει να τη δωσει μια φιλη που μετακομιζει ή ενα παλαιοπωλειο ή το ικεα. Γενικως δεν πρεπει να λεμε ή τα πανακριβα ή τιποτα.
Το Μωρο της Ροζμαρι το εχετε δει; Πολλα απο αυτα ειναι τα τελεια δωματια γι αυτο... Φανταζομαι ο Βελζεβόυλης απο κει ψωνισε. Ειδικα το δωματιο με τον κατημαυρο τοιχο θα ηταν πρωτο στη λιστα.... Χωρις πλακα, αν ημουν μωρο θα ειχα παθει καταθλιψη απο την παντελη ελλειψη χρωματων...
Για μένα πάλι βρεφικό δωμάτιο ισούται με χρώματα, χαμογελαστά ζωάκια, έπιπλα απλά και πρακτικά, παιχνίδια και φυσικά ένα μπεμπάκι μέσα που θα το γεμίζει με ευτυχία και ανείπωτη χαρά!!! Αυτά και να είχα την οικονομική πολυτέλεια δεν θα τα επέλεγα!
Δεν ειναι θεμα ¨´οσα δεν φτάνει η αλεπού´´ βρε παιδιά, αλλα εμένα πραγματικα δεν μου αρέσουν..δεν ειναι καθόλου παιδικά, καθόλου χαρούμενα....ναι, θα μου αρεςε να ήταν σε αυτο το στυλ το δικό μου υπνοδωμάτιο,αλλα τα παιδικά ας ειναι λιγάκι χαρούμενα μωρε....αυτο το queen Elisabeth style....ξενερέ για μπεμπε... Υ.Γ. Ασε που,θεωρώ πως δεν θα άρεσε κ σε κανένα πιτσιρίκι αυτο το στυλ...μα σε κανένα...!
Αυτό που υπάρχει σε αυτά τα όμορφα δωμάτια και είναι αδιόρατο, είναι οι χώροι μέσα στους οποίους φωτογραφίζονται τα έπιπλα. Αν δηλαδή μια από αυτές τις κούνιες τις έβλεπες μέσα στο δωμάτιο της κόρης μου όπως είναι τώρα το δωμάτιο (με τα χαρακτηριστικά που έχει.. τοίχους, παράθυρα, γωνίες...ακόμα και χωρίς την ανακατωσούρα), ούτε που θα την θεωρούσες ωραία, πόσο μάλλον υπέροχη! Έχει σημασία το στήσιμο και προπάντων ο χώρος. Οι χώροι είναι μελετημένοι έτσι ώστε να ταιριάζουν ιδανικά μέσα τους τα έπιπλα για να δημιουργούν την αίσθηση τελειότητας που έχουμε όταν τα βλέπουμε (όπως το υπέροχο πολυγωνικό δωμάτιο της αρχικής φωτό). Επίσης έχουν πολλά στοιχεία που δεν είναι καθόλου χρηστικά. Αλλά είναι ιδανικά για φωτογράφηση. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ποτέ δεν ζήλεψα κάτι τέτοιο. Πάντα τα έβλεπα σαν βιτρίνα... δηλαδή μέρος που δεν μπορούν να ζήσουν άνθρωποι.
To πόσο υπέροχα θα συμπληρωθουν αυτα τα ανοιχτοχρωμα χαλια και οι κρεμ τοιχοι με ρουκετες εμετου, κηρομπογές, εξφενδονισμένο φαγητο νιανια, πατημενα μπισκοτα και γρατσουνιες από αυτοκινητακια και δεινοσαυρακια δεν λέγεται... Θα είναι η Pop Art του παιδικού δωματίου.
χαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!
...και το εισητήριο για τον ψυχίατρο της hyper νοικοκυράς μαμάς! :P