Τα μάζεψα τα μωρουδιακά (γιατί δεν θα κάνω τρίτο!)
Μετά από ένα Σαββατοκύριακο κλεισμένοι στο σπίτι (η Αθηνά τσίμπησε την πρώτη ίωση στον παιδικό σταθμό και αν και την περνάει ελαφρά χωρίς πυρετό κτλ, σερνόταν το έρμο) φτάνει το βράδυ και μετά από ξέφρενο παιχνίδι (τζάμπα συμμάζευες, μανα, όλο το μεσημέρι) είναι πανέτοιμα για ύπνο.
Ο Αρχέλαος έχει σηκωθεί όρθιος στην κούνια και χορεύει πέρα δώθε πέρα δώθε πέρα δώθε. Είναι το σημάδι: αγκαλιά μαμά! Κουκουλώνω την Αθηνά με το πάπλωμα, brb της γνέφω και παίρνω τον πιτσιρίκο μου αγκαλιά. Χεράκι γύρω από τον λαιμό μου, σωματάκι κολλημένο στην κοιλιά μου. Το ελεύθερο χέρι βγάζει την πιπίλα και η φωνούλα βγαίνει καθαρή και αγαπησιάρικη: Μαμά! Μαμά! Μαμά μου! Μαμά…
Τον γεμίζω φιλιά. Σσσσς, το γλυκό μου το μωρό!
Μαμαααααα… η φωνούλα γίνεται όλο και πιο αχνή και το σωματάκι σιγά σιγά βαραίνει πάνω μου. Κοιμήθηκε.
Τον ακουμπάω προσεκτικά στο στρώμα, μου γυρίζει την πλάτη, τον σκεπάζω και παραδίδεται πια ολοκληρωτικά σε άλλου την αγκαλιά. Στου Μορφέα!
Πίσω στην Αθηνά. Βάζουμε και ακούμε ηχογραφήσεις μας παλιές. Πετυχαίνουμε μία που τραγουδάμε μαζί το Φεγγαράκι το λαμπρό και το Twinkle Twinkle little Star. Χαμογελάμε.
– Πάμε να το ηχογραφήσουμε ξανά;
– Ναι!
Ξεκινάμε. Ω, πόση πρόοδο έχει κάνει!
Και φτάνει η σειρά του Twinkle Twinkle.
– Twinkle Twinkle
– λιτλ στάου (και όχι σταΡ)
– how I wonder
– γατ γιου αου! (και όχι αΡ)
– Τι στάου και άου καλέ; την ρωτάω και ξεκαρδίζεται στα γέλια. Μας πιάνει υστερικό για κανένα δίλεπτο, κοντέψαμε να ξυπνήσουμε τον Αρχέλαο.
Το κορίτσι μου μεγάλωσε. Μεγάλωσε πια τόσο πολύ. Έχει μέχρι και αίσθηση του χιούμορ πια.
Και το αγόρι μου… Μόλις ενός έτους (την Τρίτη!!) και ήδη μοιάζει τόσο μεγάλος. Αφού ώρες ώρες ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα τόσο… πολύ… μωρό!
Εδώ και λίγο καιρό αποφασίσαμε ότι η οικογένειά μας μάλλον έκλεισε. Ο Μάνος λέει χαρακτηριστικά ότι κάθε φορά που γεννούσα ένα μωρό, με το που έβγαινα από το χειρουργείο έλεγα «Πότε θα κάνουμε το επόμενο;» και είναι αλήθεια. Λατρεύω να μεγαλώνω τα παιδιά μου, λατρεύω να είμαι μαμά, λατρεύω να εξερευνώ κάθε μέρα τους μοναδικούς ανθρώπους που από κοινού με τον Μάνο δημιουργήσαμε. Τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί…
Ναι, θα μπορούσα να έχω -ιδανικά- πολλά παιδιά. Αλλά κοίτα να δεις που ενώ μέχρι πριν λιγο καιρό άνετα «ψηνόμουν» για τρίτο, τώρα αισθάνομαι κομπλέ!
Ίσως το ότι η ζωή μάς έχει φερθεί τόσο ευγενικά και δεν χρειάζεται να είμαστε «πλεονέκτες»;
Ίσως γιατί πρέπει κάποια στιγμή να φύγω από το ρόλο της μωρομαμάς;
Ίσως γιατί φοβόμαστε (ο Μάνος μου κυρίως, εγώ επιμένω ότι στο χέρι των γονιών είναι να μην συμβεί) μήπως ο μικρός γίνει το αδικημένο μεσαίο παιδί;
Ίσως γιατί η μαμά μου θα πάθει έμφραγμα άμα της πω ότι θα κάνουμε και άλλο; (χαχα, love you, mommy!)
Ισως γιατί… κοίτα σε τι κόσμο αβέβαιο ζούμε; Κάποια βράδια -συνήθως όποτε σκάει άλλη μια είδηση βόμβα στη χώρα μας- φευγαλέα σκέφτομαι «Τώρα για καλό τα φέραμε στον κόσμο;«. Μια σκέψη που μπορεί να σας φανεί άσχημη, μα ναι, το παραδέχομαι, πολλές φορές φοβάμαι μήπως τα γεννήσαμε σε έναν κόσμο που θα είναι πιο χάλια από ποτέ. Eγώ είχα την τύχη να ζήσω υπέροχα παιδικά χρόνια. Γεννημένη το ’83, έζησα ως παιδί τα χρόνια της ευημερίας. Μέχρι που μεγάλωσα, έγινα μαμά και η φούσκα έσκασε. Όταν έμεινα έγκυος στην Αθηνά τα πράγματα δεν ήταν ακόμα έτσι. Αχνοφαίνονταν μεν οι δυσκολίες, μα ποτέ δεν είχα(με) φανταστεί ότι κάθε μέρα θα έφερνε την επόμενη και θα ήταν το ίδιο και περισσότερη αβέβαιη. Όμως μετά έρχομαι πάλι στα καλά μου και σκέφτομαι ότι whatever will be will be και τουλάχιστον θα το ζούμε μαζί σε μια φωλιά γεμάτη αγάπη.
Οι 4 μας.
Και λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, τα μωρουδιακά ένα ένα μαζεύονται, πλένονται, σιδερώνονται, αποσυναρμολογούνται, ταξιδεύουν σε άλλα σπίτια, όπου άλλα μωρά θα τα φορέσουν, θα κοιμηθούν μέσα τους, θα παίξουν μαζί τους. Και στην ερώτηση «Όταν δεν μας κάνουν άλλο, τι να τα κάνουμε;«, η απάντηση είναι «Δώστα κάπου αλλού που να τα χρειάζονται ή κράτησέ τα σε μια άκρη, μέχρι να τα χρειαστεί κανείς«
Και στο σπίτι σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει ίχνος μωρουδίλας. Οι πάνες δεν θα γεμίζουν πια κάθε γωνιά του σπιτιού, ούτε θα βρίσκουμε μασητικά και πιπίλες κάτω από τους καναπέδες.
Και ναι, λίγο με χαλάει (αρκετά) που θα τα αποχωριστώ όλα αυτά («Μήπως αυτό να το κρατήσουμε;«), αλλά νομίζω ότι είμαστε πια έτοιμοι να περάσουμε στο επόμενο level. Εκτός απροόπτου βέβαια. 🙂
Συμφωνώ με την Αννα Κ...
Αν μου επιτρέπεις το σχόλιο, το θεωρώ πραγματικά κρίμα που δεν θα κάνετε άλλο παιδάκι... Ίσως γιατί κατα βάθος νιώθω ότι το θέλεις, ίσως γιατί μία ψυχούλα θα στερηθεί την ευτυχία να μεγαλώσει σε ένα ήρεμο, ισορροπημένο περιβάλλον γεμάτο αγάπη... Εννοείται ότι δεν κατακρίνω την απόφασή σας, απλώς έχω μια μικρή εντύπωση ότι μπορεί και να μας κάνεις την έκπληξη μια μέρα και να μας ανακοινώσεις μία τρίτη εγκυμοσύνη!
ευτυχώς που η κολλητή μου έκανε διδυμα κοριτσια!!! ΌΌΌλα μας τα ρουχα παπουτσια παιχνιδια θα πάνε σε πολυ πολυ καλα χεράκια!!!!
καλημερα! και εγώ έλεγα να τα μαζέψω όλα τα μωρουδιακά , κουνιες, καρότσια, κλπ και να τα δώσω σε γνωστους ή στο ΠΙΚΠΑ Πεντέλης, γιατί το αντράκι μου έχει μεγαλώσει πολύ πια, (4,5 χρονών πλεον) και έλεγα οτι αφου τόσο καιρό δεν έπαιρνα την απόφαση για δευτερο , τι τα φυλάω και μου πιάνουν τόσο χώρο; αλλα τελικά την προηγούμενα εβδομάδα έμαθα οτι τελικά η οικογένεια μας θα μεγαλώσει κατά ένα μέλος ακόμα και αιφνιδιαστήκαμε όλοι μας! Η αλήθεια είναι οτι έχω αγχωθεί πάρα πολύ με όλα, και περισότερο με το άν έχω την υπομονή, την δύναμη και τις αντοχές που χρειάζονται για ένα μωρό. Αλλά το σημάντικότερο δεν ξέρω πως είναι να πρέπει να μοιράσεις την αγάπη σου σε δύο παιδιά; Εσείς τι λέτε;
Γεια σας και απο μενα !!εχω τρια παιδακια..οι γεννες με μικρη διαφορα μεταξυ τους..δεν ειμαι η γυναικα που εβλεπε παιδι και το επαιζε γενικα με τα παιδια απομακρη..και ομως εκανα τρια και ακομα δε το πιστευω οτι τα καταφερνω και τα βγαζω περα μια χαρα!βεβαια τρελη κουραση!!εχωντας δυο κορες 2χρονων ,και 6 μηνων η δευτερη καταλαβαινω οτι ειμαι εγκυος..νταμπλαζ...μετα απο πολυ σκεψη αποφασισα να το κρατησω...ευχαριστω το θεο για αυτη τη σοφη αποφαση!!δωρο θεου ο γιοκας μου!!!
Εγώ παντως παρόλο που ειμαι 30 1/2 για την ακρίβεια και εχω 2 μεγάλες σχετικά κορουλες 13 1/2 & 10 ετών και παντα έλεγα ότι θελω τουλάχιστον 3 γιατί λατρευωωω τα παιδια (εξου και έγινα βρεφονηπιοκος )τα έδωσα όλα αλλα σε οικογένειες που είχαν ανάγκη και αλλα σε φίλες γιατι θεωρώ στις μέρες μας φοβερά δύσκολο να κανω άλλο παιδι απλά δε βγαίνει!Θαυμαζω και ζηλεύω τις πολύτεκνες αλλα νιωθω οτι δεν την παλεύω ουτε οικονομικά που χρειαζονται μια περιουσία κάθε χρόνο για φροντιστήρια ρούχα κλπ κσι ψυχικά δεν αντέχουν άλλο τα νεύρα μου!Μακάρι να ήταν τα πραγματα όπως παλιά στη χώρα μας ίσως να το τολμούσα τωρα αποκλείεται !
Με βεβαίοτητα σας λέω ότι με το τρίτο παιδί έρχεται μια ιδανική ισορροπία στην οικογένεια!! Μετά από 2 κόρες (5.5 και 4 ετών) η τρίτη η μικρότερη (5 μηνών) έβγαλε σε ολους μας καινούρια συναισθήματα!! Έιμαι πολύ χαρούμενη που το πήρα απόφαση!! Μην το σκέφτεστε.... και το καλύτερο... μεγαλώνει μόνο του!!
Αφού γίνεται συζήτηση για όλα αυτά, δεν θα ήταν ωραίο να μπορούμε μέσω του eimai mamma, να μπορούμε να χαρίζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε πιά και να επικοινωνούν μαμάδες που τα χρειάζονται, απο παρκοκρέβατα και καρότσια μέχρι ρούχα, ρηλάξ και αποστειρωτές...θα γράφουμε τι έχουμε το μικρό μας όνομα και ένα τηλέφωνο, ώστε κάθε ενδιαφερόμενη να μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας. Είναι κρίμα γιατί ειναι πράγματα με υψηλό κόστος που τα παιδία μας χρησιμοποιούν για τόσο λίγο που δεν προλαβαίνουν να φθαρούν. Olivia σκεψου το σε παρακαλώ.
εγω στο ενα αρχισα να μαζευω μωρουδιακα. πριν ακομα γινω μανα ελεγα ενα παιδι μολις το γεννησα γεμισε τοσο πολυ την ψυχη μου που πραγματικα δεν θελω αλλο εγωιστικο θα μου πειτε. μπορει μπορει και οχι μπορεο να ειναι τοσο εγωιστικο οσο το να κανεις δυο και τρια παιδια γιατι συνεχως επιβεβαιωνεαι. μολις γυρισα σπιτι απο την κλινικη ρωτησα τον αντρα μου θελεις αλλο παιδι? οχι αυτο ειναι . το λατρευω. δεν χρειαζεται να περασεις ξανα ολη αυτη τη διαδικασια. υστερογραφο. αν η κατασταση στην ελλαδα ηταν πολυ καλυτερη και εγω μικροτερη (ειμαι 43) θα υιοθετουσα ενα. αυτο για οσες βιαστουν να με κατακρινουν
ΕΙΜΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΕΔΩ Κ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΕΧΩ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ..ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΣΩ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ..ΟΜΩΣ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ..ΑΝΕΡΓΗ ΕΓΩ , Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΧΡΕΗ ΑΡΚΕΤΑ ...ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΜΜΟΝΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΠΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΕΛΠΙΖΩ ΑΥΤΗ Η ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ...
egw koritsia thewrw megalh eulogia oti exw 2 kores an kai me 9 xronia diafora!!!sthn prwth xhrepsa otan htan mikrroula,kaii apofasisa na ksanaftiaksw thn oikogeneia mou!!!eimaste plhrhs pisteuw kai oloklhromenoi!!sto trito tha me perimenei to dafni gia auto den paizei!!!na ksekatharisw oti latreuw ta paidakia,apla ta dika mou kouragia teliwsane!!!mhn exete tupseis ta 2 paidakia pisteuw einai mia xara!!!!!sas aagapaw oles tis manoules me 2 h 5 paidakia!!!kai egw proerxomai apo poluteknh oikogeneia!!!!<3<3
Εγω απλά να πω πως είμαι το 2ο απο τα 3 παιδιά των γονιών μου, και πραγματικα δεν αισθάνθηκα ποτέ μου αδικημενή, ´παιδί σάντουιτς´ κτλ...μην έχετε αυτο το άγχος.. Πάντως κ εγω λέω ´´εκλεισα ´´ με τις 2 κόρες μου αν και παντα έλεγα πως θέλω 3....όταν δεν έχεις κανένα πολλα λες, ομως δεν ειναι εύκολο ιδίως αν δεν έχεις καθόλου βοήθεια και έναν άντρα να δουλεύει 13-14 ώρες την ημέρα....
Εγώ έχω ένα παιδάκι προς το παρόν...αλλά δεν θα έλεγα όχι και σ΄ ενα δεύτερο. Αλλά σχολιάζω κυρίως για κάτι άλλο...τι ωραία καδράκια είναι αυτά!!! Τα έφτιξες μόνη σου ή τα αγόρασες από κάπου;
Ειναι τα φοβερα και καταπληκτικά καδρακια του tomyk !
Σ' ευχαριστώ Χριστίνα, τα βρήκα, είναι όντως καταπληκτικά. Δυστυχώς όμως αν θέλω ένα ίδιο, δηλαδή με το όνομα του παιδιού μου πρέπει να δώσω 60 ευρώ. Aστα να πάνε...:(
Είναι πραγματικά υπέροχη η δουλειά του! Εμάς μάς τα έκανε δώρο ο αγαπημένος μας Θωμάς aka Thomas εδώ στο eimaimama!
Έχεις φίλους με γούστο!!! :D
Με τον αντρα μου παντα λεγαμε οτι θελουμε παραπανω απο 2 παιδακια στην οικογενεια μας!πιστευουμε οτι ειναι ευλογια να μεγαλωνεις παιδακια,ειναι πλασματα του Θεου.Ολοι γνωριζουμε τον τροπο που γινονται τα παιδια αλλα αν δεν θελει ο Θεος δυστυχως δεν γινεται τιποτα.Τιποτα δεν ειναι τυχαιο,τιποτα δεν γινεται καταλαθως.Σε εναν μηνα λοιπον κλεινω τα 27 κ ευχαριστω τον Θεο που με αξιωσε να γινω μητερα ενος αγοριου 3,5 ετων κι ενος κοριτσιου μολις 16 μηνων.Απο την μια λεμε πως θελουμε κ τριτο παιδακι,απο την αλλη μου φαινεται βουνο....ισως επειδη ακομη ειναι μωρο ακομη η μικρη μου ακομη ξυπναμε τα βραδια κ αλλα πολλα.Ισως λιγο αργοτερα προσπαθησουμε για τριτο....γιατι θελουμε αλλη μια ψυχουλα κοντα μας.Το θεμα με τα ρουχα,μπιμπερο,κουνιες κτλ που πιανουν τοσοοοοο χωρο ποιος μας το λυνει???τα κραταμε?τα δινουμε?τι κανουμε?ουφφφφφ!!!
Ουφ μελαγχολώ...Λοιπόν γέννησα πριν 17 μέρες το δεύτερο μωρό μου , ένα υπέροχο τυπάκι, ένα γλυκό αντράκι!ήδη έχω μια νεραϊδούλα που σε 2 μήνες κλείνει τα 3.Είχα κρατήσει όλα τα ρούχα της κόρης μου σε περίπτωση που το 2ο ήταν κορίτσι...Αλλά τελικά μας την έσκασε ο μπόμπιρας.Και τώρα?Τι κάνω τώρα?Θα υπάρξει τρίτο παιδί για να έχω λόγο να συνεχίσω να τα κρατάω?ήδη έχω φρικάρει στη σκέψη ότι δεν είμαι πια έγκυος και τι?Δε θα ξαναζήσω όλη αυτή τη μαγεία της εγκυμοσύνης?Λοιπόν Ολίβια μου θυμίζω ήρωα ηλεκτρονικών παιχνιδιών που μένει κολλημένος στο ίδιο level και δεν μπορώ να ξεκολλήσω..Ελπίζω να είναι ορμονικό λόγω λοχείας γιατί αλλιώς με βλέπω με μια στρατιά μωρουλίνια.Και όχι, όσο κι αν το μητρικό μου φίλτρο ξεχειλίζει, δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στο μεγάλωμα πολλών παιδιών..Αλλά έλα που αυτό το φίλτρο ξεχειλίζει ενάντια στη λογική και βράζει σαν εκείνα τα φίλτρα του μπαμπα-στρουμφ?Πάει, μου σάλεψε!Φιλιά
Κι εγω ρούχα μάζευα το Σαββατοκύριακο και παρόλο που έχω δύο παιδάκια 3,5 ετών και 13 μηνών, σκέφτομαι ώρες ώρες πόσο θα μου λείψει η μωρουδίλα αλλά από την άλλη νιώθω κάτι σαν λύτρωση που πακετάρω τα μωρουδιακά...αμέσως αμέσως έκανα πάρα πολύ χώρο στις ντουλάπες! Πολύ θεωρητικά ίσως κάποιες φορές να σκέφτομαι πώς θα ήταν να είχα κι ένα κοριτσάκι μια κι έχω μόνο αγοράκια αλλά όχι...τρίτο παιδί συνειδητά δεν θέλω! Και λόγω έλλειψης χώρου και λόγω έλλειψης αντοχών (είμαι ήδη 36) και λόγω έλλειψης χρημάτων, χεχε! Αν τύχει όμως θα το θεωρήσω ευλογία, δεν το συζητώ! Και δεν είναι στάνταρ το παιδί-σάντουϊτς. Ειδικά αν έχουν διαφορά τα δύο πρώτα. Κι εγω μεσαίο παιδί είμαι και δεν είχα κανένα πρόβλημα, ίσα ίσα πέρασα τέλεια παιδική ηλικία. Περισσότερο ριγμένη ήταν η αδελφή μου που μεγάλωσε μόνη της ουσιαστικά αφού την περνάγαμε 6,5 και 8 χρόνια αντίστοιχα με τον αδερφό μου!
Ποσο πιο πολυ να συμφωνω!!!!!!!!!!!! 4us!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Να σου πω κάτι Ολιβιάκι. Το " εκτός απροόπτου βέβαια " είναι το πιο σωστό. Με τα ίδια ακριβώς συναισθήματα μάζεψα τα μωρουδιακά του Γιάννη που είναι ο δεύτερος στην σειρά. Σε λίγο καιρό έμεινα έγκυος στην Μαρία. Βαθιά μέσα μου το ήθελα πολύ. Δεν " έτυχε" αλλά την έπιασα την 18η ημέρα ενώ τα άλλα μου παιδιά την 11η! Μετά είχα την απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν θα κάνω άλλο μωράκι. Και όταν ήταν 7 μηνών η Μαρία μου, το προωράκι μου, χωρίς να έχει καν επανέλθει η περίοδος λόγω αποκλειστικού θηλασμού, και με κάποια προφύλαξη έμεινα έγκυος στην Βαγγελίτσα μου. Ήμουν ίσως η μοναδική που έλεγα ότι η εγκυμοσύνη δεν τυχαίνει ποτέ. Την επιδιώκεις. Και όμως σε εμένα έτυχε. Και κράταγα το θετικό τεστ κλαίγοντας. Τί θέλω να πω. Ποτέ δεν ξέρεις... Ειδικά αν καταβάθος θέλεις πολλά παιδιά. Εγώ βέβαια που λατρεύω τα μωρά δεν θα κάνω άλλο διότι μέσα σε 5 χρόνια έχω 4 καισαρικές. Αλλά σε εσένα έχω να πω. Ποτέ δεν ξέρεις... Ίσως να επιστρέψουν τα μωρουδιακά στο σπιτικό σου...
Ολίβια η πρότασή σου "Λατρεύω να μεγαλώνω τα παιδιά μου, λατρεύω να είμαι μαμά, λατρεύω να εξερευνώ κάθε μέρα τους μοναδικούς ανθρώπους που από κοινού με τον Μάνο δημιουργήσαμε." είναι απ΄τις πιο όμορφες που 'εχω ποτέ διαβάσει! Τα έχει όλα μέσα! Την αγάπη μας, την ανεξαρτησία του παιδιού, το μπαμπά! Στο θέμα μας: το κείμενο αυτό μου δημιούργησε ένα συναίσθημα ανακούφισης. Επειδή από μικρή θεωρώ ότι η μητρότητα είναι ό,τι πιο όμορφο μπορεί να συμβεί σε μία γυναίκα (που το θέλει), πάντα είχα το άγχος ότι όταν κάνεις το τελευταίο παιδάκι και πεις στοπ θα αισθανθείς μία ανύπωτη λύπη που δεν θα μπορείς να ξεπεράσεις. Βέβαια έχοντας κάνει το πρώτο μου κι ελπίζοντας να έρθει σύντομα ένα δεύτερο είδα ότι δεν αισθάνομαι την ίδια απέραντη απελπισία για το πότε θα έρθει, όπως με το πρώτο (επειδή ήρθε δύσκολα). Κι ότι δεν βιάζομαι (πάρα πολύ). Θέλω να ξαναγίνω μαμά αλλά είμαι ήδη ευτυχισμένη. 'Ισως λοιπόν κάποια στιγμή αποφασίσω από μόνη μου ότι δεν θέλω πια να μείνω έγκυος και να γεννήσω, χωρία ν'αναγκαστώ να πάρω αυτή την απόφαση μόνο με λογικά κριρήρια? Μακάρι... γιατί πραγματικά με τρομάζει το να στερηθώ την εγκυμοσύνη/γέννα/μωρομητρότητα χωρίς να είμαι έτοιμη, μου φαίνεται πολύ δύσκολο... 'Οσο για'σας έχετε μια υπέροχη οικογένεια και σας περιμένουν πάρα πολλές "πρώτες φορές"! Να την χαίρεστε! Α και μια ερώτηση. Αλήθεια ισχύει αυτό το με το μεσαίο παιδί???
Αχ Ολίβια...είσαι πολύ νέα ακόμα για τέτοιες δηλώσεις!!!!! 30 χρονών μωρέ και έκλεισες ως μάνα????Να δούμε αν θα λες τα ίδια σε 5 χρόνια....
μου αρέσουν οι συνειδητές αποφάσεις, όπως η δικιά σου Ολίβια, και τα παιδία είναι θέμα επιλογής και όχι τύχης (με την έννοια μου έτυχε το τρίτο να το κρατήσουμε... λες και δεν ξέρουμε πως γίνονται τα παιδία) τώρα αν αλλάξει το θέλω σου με τον καιρό είναι δεκτό και δεν νομίζω ότι πέρα από το "θέλω" υπάρχει κάτι που να σταματά αυτήν την απόφαση (οκ δεν μιλώ για κάποιον που είναι άστεγος) αλλά αν υπάρχει θέληση όλα τα άλλα τα βρίσκεις...βέβαια στην θέληση πρέπει να σκεφτεί κανείς και το ενδεχόμενο να μην είναι όλα σούπερ, και όχι επειδή είναι τρίτο και η ζωή πλέον δεν θα μας χαριστεί , απλά αναποδιές συμβαίνουν σε κάθε εγγυμοσύνη, από μια άσχημη κύηση μέχρι το οτιδήποτε ...αν κανείς το θέλει και αυτό το οτιδήποτε και έχει σκεφτεί την ζωή του έτσι τότε δεν νομίζω ότι ένα παιδί απαιτεί πολλά πράγματα αλλά εμείς πολλές φορές "απαιτούμε" πολλά για εκείνα (πχ. το ακριβότερο μπιμπερό, τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια, το ποιο όμορφο δωμάτιο κτλ).
Αχ και εγώ το σκ μάζευα ρουχα!!! Πελάγωσα... Ένα κοριτσάκι 6, ένα αγοράκι 2,5 και ένα μπεμπέ που έρχεται σε ένα μήνα που δε γνωρίζουμε το φύλο. Τι να πλύνω και τι να ετοιμάσω... Πάντα ήθελα τρία παιδάκια και παρόλο που οι εποχές είναι δύσκολες είπα θα το κάνω. Θέλω τόσο να ξαναζήσω αυτή την αξεπέραστη ευτυχία... Όλιβ μου αν το θέλετε και μπορείτε μη το σκέφτεστε. Σας εύχομαι όλο χαρές για τα παιδάκια σας και για σας!
Θέλω τόσο πολύ τρίτο παιδί, από πριν παντρευτούμε με το σύζυγο είχαμε πει οτι θέλουμε 3 παιδάκια... Υπάρχουν όμως μερικοί ανασταλτικοί παράγοντες: 1. όπως είπες και εσύ φοβαμαι πολύ μηπως ο γιος μου γίνει το παιδί σαντουιτσ και δε το θέλω καθολου 2. Για να κάνεις και 3ο παιδί πρέπει να είσαι σίγουρος οικονομικά ότι μπορείς να στηρίξεις και τα 3 επι ισοις όροις.. Δε γίνεται ούτε τα 2 πρώτα ξαφνικά να αλλάξουν τρόπο ζωής, σχολείο κλπ γιατι ήρθε το 3ο αλλα ουτε γίνεται τα 2 πρωτα να έχουν τα καλύτερα και στο 3ο επειδη δε θα βγαίνεις να παρέχεις πολύ λιγότερα... 3. η κόρη μου ειναι 4 και ο γιος μου 2, περυσι το σκεφτομουν πολυ έντονα να κανω και το 3ο καπακι και τελος... αλλα τώρα που ο μικρός ξεπεταχτηκε και έχουμε αρχισει και ειμαστε πολυ πιο ανετοι και εχω και εγω ελευθερο χρονο για μενα τωρα αναθεώρησα... είπα κατσε να περασουν 2-4 χρονακια, ετσι και αλλιως μικρη ειμαι ακομα, 29 χρονών και τότε να έρθει... θα εχει μεγαλωσει και ο μικρος οποτε θα μετριαστει η εννοια παιδι σαντουτσ και υποθετω οτι θα εχουμε βαλει σε μια σειρα και τα οικονομικα μας και θα ειμαστε σιγουροι για το αν μας παιρνει η οχι... Οταν παντως σκεφτομαι το 3ο... παντα χαμογελώ :)
Κοριτσια καλημερα.Ειμαι κ γω μαμα ενος ζευγαριου μονο που τα δικα μου ειναι αρκετα μεγαλα στα 18 κ στα 14.Η δικια μου ηλικια ...40!Εγω απο την ωρα που εκανα το δευτερο παιδι θεωρησα θεωρω ακομα οτι σαν μανα ειμαι ενταξη αλλωστε ποτε δεν μου αρεσαν τα πολλα παιδια.Ο συζηγος ομως αν κ στην αρχη ουτε το δευτερο δεν μπορεις να πεις οτι τον τρελανε εδω κ πεντε εξι χρονια εχουμε συναιχεια καυγαυδες για ενα τριτο κατι που εγω ουτε που να σκεφτω δε θελω μεχρι προχθες που μου δηλωσε οτι η τριτο η φευγει.Μεχει πιασει τρελα ξανα απο την αρχη..ασε που ντρεπομαι να βγω εξω με τουρλα κοιλια κ κορη στα 18.το οικονομικο βοηθαει κ για τριτο η μεταξυ μας σχεση θα την ελεγες μετρια αλλωστε ετσι ηταν παντα κ ουτε το γεγονος οτι λεει οτι αυτος θα κανει τα παντα μετρα ποτε δε εκανε τιποτα ουτε στα αλλα παιδια .Εδω να πω οτι εγω δε εργαζομαι οτι ειμαι τελειομανης κ εχω ο συζηγος ειν κ αυτος 4ο χρονων.Κοριτσια τη βοηθεια κ την αποψη σας.
Εκβιασμοί και οικογένεια δεν πάνε μαζί. Αφού δε θέλεις, δε θα κάνεις. Και δε θα φύγει θα το δεις. Μπορεί μια μέρα να εύχεσαι να φύγει και πάλι δε θα φεύγει. Αν είσαι τυχερή και φύγει (που τώρα μπορεί να μη νιώθεις έτσι), γλιτώνεις από τα χειρότερα. Μέγα λάθος οι εκβιασμοί στις σχέσεις. Ξεκινάνε μικροί-μικροί σχεδόν αθώοι και καταλήγουν τεράστιο πρόβλημα. Όποιος εκβιάζει δεν αγαπάει και αυτός που δέχεται τους εκβιασμούς σιγά-σιγά μαραζώνει. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου.
Με κάλυψε απόλυτα η Νίνα! Εγω στη θέση σου και να ήθελα τρίτο δεν θα έκανα έτσι εκβιαστικά!
Θα κανεις κα αλλο! Εισαι μικρη ακομη...Εκει γυρω στα 35 θα ερθει και το τρτιτο.
Βρε Όλιβ είσαι μικρή ακόμα. Μήπως να κρατήσεις μερικά? Σου πάει ο ρόλος της μαμάς. Περισσότερο από κάθε άλλη μαμά που έχω γνωρίσει (έστω και εκ του μακρόθεν). Εγώ πάλι χρειάζομαι ψυχοθεραπεία στο θέμα αυτό. Έχω τις ρουχοθήκες γεμάτες στην αποθήκη και το καρότσι ακόμα στο σαλόνι μου. Αρνούμαι να τα αποχωριστώ και η εμμηνόπαυση που ήρθε πάααρα πολύ νωρίς, μου επιδεινώνει την κατάσταση και μου εντείνει την επιθυμία να κάνω κι άλλο παιδί. Όμως έχοντας κάνει ήδη το ένα μου παιδάκι, ειλικρινά νιώθω απόλυτα πλήρης. Ολοκληρωμένη. Και αισθάνομαι ότι δεν θα την πάλευα (πια στην ηλικία μου) με ένα ακόμα μωρό. Πιστεύω ότι αν μπορούσα να κάνω εύκολα παιδί και δεν ήμουν σε εμμηνόπαυση, μάλλον δεν θα ήθελα άλλο... Όμως την επιθυμία την νιώθω πολλές φορές, άσχετα αν οφείλεται στην ανημπόρια μου... Psycho? Ε, αυτή η αντίφαση με έχει τσακίσει και δεν μπορώ να βρω την ησυχία μου και να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι το παιδάκι μου θα είναι (most likely) μοναχοπαίδι... :(
Έτσι ακριβως..... η μεγαλη μου η κορη 4 ετων, η δευτερη 1 ετους να εχω μοιρασει τα μωρουδιακα και τσακ....το μοιραιο. Να περιμενω περιοδο με καθυστερηση ενοσ μηνα και εγω ακομη να περιμενω{οχι θα μου ερθει!!!} και να τωρα εχω την τριτη μου κορη που ειναι 1ετουσ και δεν την αλλαζω με τιποτα....
Εχοντας και εγώ ένα αγόρι 5,5 έτών και ένα κοριτσάκι 3 ετών έχω πάρει την απόφαση που γράφεις στο άρθρο σου εδώ και πολύ καιρό.. Ευχαριστήθηκα τη μωρουδίλα με το παραπάνω και τώρα χαίρομαι την ελευθερία μου!!!! Εχουν μεγαλώσει τόσο πολύ και κάνουμε απίστευτα πράγματα παρέα. Στο σπίτι δεν υπάρχει ίχνος μωρουδιακού ούτε καν ένα μπιμπερό.. Είμαι άνετη να τα ακολουθήσω στα δύσκολα μονοπάτια και διλήμματα των επομενων ετών διότι από τι βλέπω τα δύσκολα ήδη ξεκίνησαν και θέλω να είμαι 100% μαζί τους..
ποσο με εκφραζει αυτο το κειμεο...κι εγω γεννημενη το 83, με εναν γιο 7 ετων και με μια κορη 2 ετων, σκεφτομαι οτι δε θα ξαναεχουμε βρεφακι ξανα στο σπιτι μας, κι ας θελαμε κι εγω κι ο συζυγος πολυ τριτο παιδακι. ειναι πολυ στεναχωρη αποφαση, λατρευω να μεγαλωνω τα παιδακια μου, και αυτη η αποφαση παιρνεται εξαιτιας της κρισης που βιωνουμε, και τα οικονομικα ειναι πολυ στενα.να αλλαξει η κατασταση...
"Και στο σπίτι σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει ίχνος μωρουδίλας. Οι πάνες δεν θα γεμίζουν πια κάθε γωνιά του σπιτιού, ούτε θα βρίσκουμε μασητικά και πιπίλες κάτω από τους καναπέδες.Και ναι, λίγο με χαλάει (αρκετά) που θα τα αποχωριστώ όλα αυτά" Κραταω αυτη την "ατακα" και σου λεω , γιατι ολες λιγο πολυ το ζουμε αυτο.. Ειναι οπως το ειπες level , οταν σταματανε οι πανες οι πιπιλες τα μωρουδιακα και ολα οσα θυμιζουν μωρο η μαμα νιωθει οτι οσο περναει ο καιρος και μεγαλωνει το μπεμπέ οτι γινεται ολο και ποιο πολυ "αχρείαστη" ¨δε με εχουν αναγκη πια" μεγαλωσαν , μπορουν μονα τους να κανουν πραγματα .. νιωθουμε μια ανασφαλεια οτι τα παιδια μας πλεων δε μας χρειαζονται οσο μασ χρειαζοντουσαν... και περναει ο καιρος και "νιωθεις" ακομη ποιο παραξενα γαιτι ξεκινησε να τρωει μονο να κανει μπανιο μονο του να ντυνεται μονο του .. Αλλα ελα που μας εχουν ακομη αρκετη αναγκη, ελα που η αγκαλια μας δε μενει κενη! μπορει να σταματανε τα ξενυχτια τα κλαματα οι θηλασμοι τα νανουρισματα .. σταματανε ακομη και τα βλεπαμε στη παραλια ή στο παρκο , τα βλεματα εκεινα που λεγανε "αχ τι γλυκο μωρουδελι ποσο ειναι? " αλλα υπαρχει το επομενο λεβελ (οπως ειπες) το λεβελ αυτο που ζω τωρα! σε 2 χρονια η αθηνα θα παει πρωτη δημοτικου και ο αρχελαος παιδικο σταθμος!! θα εισαι μια περηφανη μαμα που ολη μερα θα ΤΡΕΧΕΙ στα σχολεια , σε εξωσχολικες δραστηριωτητες, σε αγγλικα, στο ποδοσφαιρο στο μπαλετο στο τενις στα Γαλλικα και στο πιανο ( :P ) Kαι εκει καπου αναμεσα θα νιωθεις οτι προσφερεις τοσα πολλα και οτι εχεις να δωσεις ακομη ποιο πολλα που δε θα χωρα στη σκεψη σου ενα ακομη μωρουδελακι. (ισως και θα ανατριχιαζεις στη σκεψη του "παμε παλι απο την αρχη") Μαζεψε λοιπον τα μωρουδιακα και ζησε τις στιγμες που θα ερθουν γιατι οσο και να μεγαλωσουν θα εισαι η ΜΑΜΑ και θα σε εχουν παντα αναγκη! (και οταν σου ερθει η επιθυμια για 3-4-5 παιδι , σκεψουα υτο που σκεφτομαι και εγω. μετα το 3ο παιδι θα θελουμε αλλο αμαξι-αλλο σπιτι- δε θα μπορουμε να πηγενουμε σε θεατρα σινεμα λουνα παρκ εκδηλωσεις κτλ οσο παμε τωρα - μη λες "τι βλακειες λεει"- disney on ice με 3 -4 παιδια δε μπορεις να πας! --εγω τουλαχιστων δε μπορω, πολλα τα λεφτα ΑΡΗΗΗ χααχχαχαχα) <3 <3
Το ότι πρέπει να φύγεις απο τη μωρουδίλα είναι γεγονός, καμία σχέση τα παιδάκια! Αλλα έπαθα πλάκα με κάτι που έγραψες.... Ότι πήρες αγκαλιά το μικρό και κοιμήθηκε στο δευτερόλεπτο?? Noway.... Να σου πάρω ενα τζετ να έρχεσαι να μου τα κοιμιζεις, ειδικά τη μπισκοτινα μου? ;)
Egw meta thn prwti elega den kanw allo.Twra einai sxedon 10 k egw auth thn stigmh kounaw sta xeria mou to 4o pou einai 5 mhnwn.krata merika sthn akrh.sas exw diavasei arketes fores k tous 2 sas k pisteuw pws suboma tha erthei k to 5o ... :-) An k ligo nwris, na xaireste k ton mikro sas thn Trith poluxronos k dunatos!
Πριν απο λιγους μηνες Ολιβια και εγω το ιδιο πραγμα σκεφτομουν.Τριτο παιδι με τιποτα τωρα που τα κοριτσια μου μεγαλωσαν(η Δομνα ειναι 9 και η Μαρια 7). Και εγω τις ιδιες ανησυχιες ειχα με ολα αυτα που γινονται γυρω μας και ειπα πως δυο παιδακια μου εδωσε ο Θεουλης να ειναι γερα και καλοτυχα.Αλλα μαλλον ειχε αλλα σχεδια για την οικογενεια μας.Και να τωρα ειμαι στον 7ο μηνα να περιμενω και τη τριτη κορη μου.Γι'αυτο κρατα κατι στην ακρη γιατι ποτε δε ξερεις.....Πολλα φιλια!
Ειδικά το γεγονός ότι όλα πήγαν καλά ήδη δύο φορές ( έχω ένα αγοράκι 3 ετών και ένα κοριτσάκι 3μιση μηνών) είναι κάτι που σκέφτομαι κι εγώ όταν λέω ότι θα ήθελα και τρίτο. Πάντως η επιθυμία υπάρχει άν και τα οικονομικά ίσως να μην το επιτρέψουν. Το μόνο αρνητικό που σκέφτομαι στην περίπτωση μιας πιθανής τρίτης εγκυμοσύνης είναι αυτό το άγχος!!! σε κάθε σημαντική ή και απλή εξέταση (ειδικά την δεύτερη εγκυμοσύνη δεν μπορούσα να χαλαρώσω και να την απολαύσω), ίσως το γεγονός ότι πια ήξερα τους πιθανούς κινδύνους, ίσως και λόγω ηλικίας (είμαι 39 ετών). Δεν ξέρω ... το μέλλον θα δείξει... αν και κάθε φορά που σκέφτομαι την πιθανότητα ενός τρίτου μωρού ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου!!! χαχαχα. Το μόνο που εύχομαι και θέλω είναι να είναι καλά τα παιδάκια μας. Όσο για σένα Ολίβια δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω ότι δίπλα στην hello Αθηνά και το μουστάκι του Αρχέλαου ... κάτι λείπει!!!
Πρώτη φορά θα απαντήσω κι αυτό για να σας πω τι έκαναν οι δικοί μου γονείς..2 παιδιά στα είκοσι τους και άλλα 2 στα σαράντα τους..μετά από 19 χρόνια!!Η ζωή σε εκπλήσσει συνεχώς..
Κοιτα τώρα να δεις που ενω τα έχω βάλει όλα σε σακουλες και που έχω και που να τα δώσω, μια βδομάδα τώρα τα έχω αφήσει στο παιδικό δωμάτιο και όλο τα κοιταω... Και ενω ξέρω οτι κλείσαμε σαν οικογενεια και οτι δε θα κάνουμε τρίτο για διάφορους λόγους, κάτι μέσα μου δε μ' αφήνει να σηκωσω το τηλέφωνο και να πω ;;; Δεν ξερω αν ειμαι έτοιμη να περάσω στην επόμενη φαση και το μωράκι μου γίνεται ενος σε ενάμιση μηνά... Μεγαλώνει τόσο γρήγορα... Δόξα τώ Θεώ!
Και να πω ;;; (είναι η ερωτηση που λείπει)
Πρώτη φορά θα απαντήσω κι αυτό για να σας πω τι έκαναν οι δικοί μου γονείς..2 παιδιά στα είκοσι τους και άλλα 2 στα σαράντα τους..μετά από 19 χρόνια!!Η ζωή σε εκπλήσσει συνεχώς..
Γνώμη μου, να τα κρατήσεις λίγο ακόμα, είσαι πολύ μικρή και ποτέ δεν ξέρεις. Τουλάχιστον τα καλύτερα κομμάτια κράτα τα ;) Να τα χαίρεστε τα παιδάκια σας και να είστε καλά να τα μεγαλώνετε!
Ολίβια μου έκανες την καρδιά περιβόλι! Ακριβώς την ίδια συζήτηση κάνω εδώ και ένα μήνα με τον σύζυγό μου... Και ακριβώς τις ίδιες απαντήσεις μου δίνει... Και ακριβώς τον ίδιο φόβο έχω και εγώ μέσα μου (ότι η ζωή μας φέρθηκε τόσο ευγενικά...έχουμε δυο υπέροχα παιδιά, μήπως είμαστε πλεονέκτες στην ιδέα απόκτησης ενός τρίτου???) Από την άλλη όμως σκέφτομαι ότι ένα μωρό ακόμα, μόνο ευτυχία μπορεί να μας δώσει! Εξάλλου έχουμε πολύ αγάπη για τα παιδιά μας... Τόση..... που θα τους περισσεύει ακόμα και αν μοιραστεί στα τρία. Επίσης νομίζω ότι ένα ακόμα μωρό θα μάθει στα δύο μεγαλύτερα να μην μαλώνουν με την παραμικρή αφορμή (θα πρέπει από κοινού να αντιμετωπίσουν το καινούργιο εισβολέα χαχαχα) θα έχουν κάτι καινούργιο και τρυφερό να προστατεύσουν σαν μεγαλύτερα αδελφάκια που θα είναι!!! Το βιολογικό μου ρολόι ξανά ξύπνησε τώρα που ο μικρούλης μου είναι 3,5 και η μεγάλη μου 5,5 (γεννημένη επίσης το 83) γιαυτό ποτέ δεν ξέρεις.... Τον άντρα μου πως θα πίσω δεν ξέρω!!!! Να χαίρεσαι τα μικρούλια σου!!!
ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΩΣΠΟΥ ΗΡΘΕ ΤΥΧΑΙΑ Κ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕ 15 ΜΗΝΕΣ ΔΙΑΦΟΡΑ.ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΠΕΛΑΓΩΣΑ..ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΝΑ ΜΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ Κ ΓΙΑ ΤΡΙΤΟ,ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΗ ΜΩΡΟΥΔΙΛΑ Κ ΟΤΙ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗ!!ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΕ ΝΑ ΠΕΙΣΩ ΓΟΝΕΙΣ Κ ΑΝΤΡΑ ΟΡΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ....ΧΑΧΑ!!!
Και γω τα μαζεψα κ ειναι ετοιμα για αλλα σπιτια!μια θλιψη κ νοσταλγια ενιωσα αλλα εχουμε πολυ χωρο στι ντουλαπες τωρα!
Εγώ, πάλι, από την πρώτη στιγμή, ήθελα να τα δώσω!! Όταν έκανα την κόρη μου (έκλεισε τα 5), ένιωσα βαθειά μέσα μου, ότι "έκλεισα"!! Δεν ήθελα και δεν θέλω 2ο παιδί... Ίσως ν' ακούγεται εγωιστικό που το παιδι μου, δεν θα έχει άλλο αδελφάκι, αλλά δεν θα το άντεχα, ψυχολογικά. Ο άντρας μου, όμως, είχε δώσει το όριο των 5 χρόνων, μπας και με μεταπείσει, αλλά.... ΔΕΝ!!!!! Ευτυχώς, πέρασαν τα 5 χρόνια και τώρα έχω αρχίσει κι εγώ να τα μοιράζω δεξιά κι αριστερά. Αισθάνομαι ανακούφιση.... Ακούγομαι κακιά?
Φυσικά και δεν ακούγεσαι κακιά. Ο καθένας κάνει αυτό που νιώθει. Και εγώ αν αισθανόμουν πλήρης με ένα παιδί, δεν θα έκανα -μάλλον- άλλο. Τώρα βέβαια αν ο Μάνος ήθελε... ε θα υποχωρούσα ίσως :) Αλλά και αυτό το λέω ως Ολίβια που εντάξει, έχω ήδη δύο!
Χαχαχα, οντως σημερα πολλα κοινα! Τι να πρωτο πιασω? Η μητέρα μου θα παθει επισης εγκεφαλικο αν της ανακοινωσω αλλη εγκυμοσυνη, και μετα, θα τα μαζεψει και θα φυγει απο Ροδο! χαχα! Αυτα ειναι δικα της λογια ;-) Η Ναταλια μεσαιο παιδιιιι???? Την βαψαμε εμεις περισσοτερο απο οτι εκεινη! Και ναι, μια χαρα, ενα κι ενα, γερα, καλα εξυπνα, μηπως να μην το πιεζουμε το θεμα? Σκεφτομαι... Το watever will be, will be, μου το τραγουδουσε η μαμα μου οταν ημουν μικρη εγω! Αναμνησεις! Τα μωρουδιακα ειναι να παω στην αποθηκη να τα στειλω μεταφορικη ΟΛΑ! Ουτε πια καροτσακι! Τα σλινγκ τα εχω βαλει σε σακουλα με λεβαντες. Θα τα παρουν πια τα παιδια μου, οταν κανουν δικα τους παιδια! χαχα! Τα σλινγκ τους ΔΕΝ τα δινω!!! ;-) Και οσο για το sence of humor το λατρευω! και κουκουβα κουκουβα, το χιουμορ ειναι ξερεις, ενδειξη εξυπναδας! Μεγαλης εξυπναδας! :-) Σημερα σε ενα παρτι ειχε ενα μωρο. 2 μηνων! Ααααααχ, ειπα! Μηπως? Μπααααα! Εβλεπα τα παιδια μου με την ανιματερ και χαιρομουν την συζητηση με την διπλανη μαμα! Δεν ειμαι πλεον μωρομανα. Been there, done that, loved it, τωρα αγαπω εδω που ειμαι ;-) Φιλια και keep up the good work <3
Ουφ... μπορεί να μην θες να το ακούσεις αλλά στεναχωρήθηκα λίγο που το διάβασα... σε είχα σίγουρη για τρίτο! Για πολλούς λόγους! Αν και οι σκέψεις σου είναι και δικές μου ανησυχίες (για το τέταρτο!). Μην τα δώσεις όλα, που ξέρεις! ;) Τάνια Μητροσίλη
πππππφφφφ καπως ετσι νιωθω και γωω.............