Το μεγάλωμα δύο παιδιών (είμαι τόσο λάθος;)
Είμαι 24 ετών, έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μας. Ο μικρός μας είναι ένα πολύ καλό παιδί και αξιαγάπητο. Είναι πάντα με το χαμόγελο και έχει πολύ καλή ψυχούλα.
Έχω παρατηρήσει πως όποτε πάει στα πεθερικά μου -συνήθως απόγευμα- και επιστρέφει, είναι λιγο παράξενος. Με ποια έννοια… Ζητάει κάτι και αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς αρχίζει το έντονο κλάμα. Ο γιος μου ποτέ δεν απαιτούσε! Να σημειώσω πως οι κουνιάδες μου είναι στην ίδια ηλικία με εμένα και πως τόσο αυτές όσο τα πεθερικά μου έχουν τρελή αδυναμία στον μικρό. Το κακό είναι πως ειδικά τα κορίτσια κάνουν πράγματα λες και απευθύνονται σε ενήλικα και όχι σε παιδάκι τριών ετών και πως αυτό μιμείται στη συνέχεια τις πράξεις τους.
Με το που βλέπει την κουνιάδα μου αρχίζει και τσιρίζει, ουρλιάζει μιλάμε! Το έχει σαν παιχνίδι επειδή η ίδια του το έκανε αρκετές φορές. Όμως το κάνει με τις ώρες με αποτέλεσμα να κλείνει ο λαιμός του. Το λέω συνεχώς μπροστά της «Μην το κάνετε αυτό, θα πονάει ο λαιμός μετά». Τώρα έχει αρχίσει και ενοχλεί και την ίδια αυτή η συμπεριφορά του. Ή ανεβαίνει πάνω στα παιχνίδια του όρθια με αποτέλεσμα να το κάνει και ο μικρός κατευθείαν και να είμαι εγώ με τα «Μη και μη». Ή του λέει «Στο πήρα, ζήλια, ζήλια..!»
Δεν θέλω να περάσουν στο παιδί μου όλα αυτά. Δεν είναι 5 ετών η κουνιάδα, είναι 22! Θα έπρεπε να σκέφτεται λίγο, πιστεύω.
Όταν θα γεννήσω, θα μείνει η πεθερά μου στο σπίτι μας για τον μικρό όσο θα λείπω. Η κουνιάδα μου λέει «Θα κοιμάμαι μαζί του!». Εγώ όμως δεν θέλω να αλλάξουν οι συνήθειές του. Γιατί θα έχω πλέον 2 παιδάκια που θα με χρειάζονται εξίσου. Δεν θα μπορώ να βάζω τον μικρό για ύπνο και να κοιμάμαι μαζί του, όταν θα έχω και ένα μωράκι που θα πρέπει να ταϊζω, να αλλάζω και να φροντίζω… Φοβάμαι πως θα γυρίσω και θα βρω ένα διαφορετικό παιδί και δεν το θέλω με τίποτα! Σίγουρα θα επηρεαστεί λόγω του μωρού εως ένα βαθμό, αλλά δεν θέλω να είναι ΗΔΗ άλλος άνθρωπος!
Κάτι ακόμη: ανοίξαμε συζήτηση με την πεθερά μου ότι όποιος θέλει να βλέπει τα παιδιά να έρχεται στο σπίτι και πως δεν θα παίρνουν τον μικρό στο σπίτι τους, ούτε η μάνα μου, ούτε η πεθερά μου. Πως τα θέλω μαζί τα παιδιά μου, να μάθουν να αγαπιούνται, να μοιράζονται, να μάθουν να ζουν το ένα με το άλλο. Δεν θέλω να υπάρχει η ζήλεια, π.χ. ότι παίρνει η γιαγιά το μωρό και όχι εμένα ή ότι θα φύγω από το σπίτι να πάω στη γιαγιά και δεν θα είμαι με ένα μωρό που κλαίει ή ότι εκεί στη γιαγιά έχω όλη την προσοχή και δεν κινδυνεύω να ξυπνήσει το μωρό και να μου πάρει τη μαμά. Θέλω να είμαστε όλοι μαζί και με κουβεντούλα να τον κάνω να λατρέψει το μωράκι και να μην το δει ποτέ διαφορετικά, όπως το ίδιο θα φροντίσω να συμβεί και με το μωράκι όσο μεγαλώνει.
Θέλω να πηγαίνουν μαζί! Προτιμώ δηλαδή να κρατήσουν μισή ώρα και τα δύο, παρά να κρατήσουν τον γιο μου μισή μέρα μακριά μας ώστε να με «ξεκουράσουν».
Η πεθερά μου είπε πως είναι εγωιστικό αυτό που λέω. Έπεσα από τα σύννεφα! Μου είπε πως επειδή θα είμαι εγώ μέσα, δεν χρειάζεται να είναι και ο μικρός… Πως πρέπει να βγαίνει. Και εγώ δεν μιλούσα για τις 40 μέρες ως λεχώνα που θα κάθομαι στο σπίτι γιατί έτσι θέλω να κάνω, αλλά γενικότερα… Τον χειμώνα έτσι κι αλλιώς καθόμαστε στο σπίτι και προ εγκυμοσύνης, γιατί μας αρέσει με το τζακάκι μας και ο μικρός δεν παραπονιέται… Ίσα ίσα που παίζουμε όλοι μαζί και χαίρεται! Και τώρα χειμώνα θα γεννήσω…
Μου είπε πως είμαι λάθος, πως και από μόνη μου θα ζητήσω να μου τον παίρνουν για να ξεκουράζομαι, κάτι που δεν έκανα ούτε όταν είχα αποκόλληση. Και ότι είμαι λάθος και ότι πρέπει να σκεφτώ το παιδί μου… Μα αυτά σκέφτομαι και έχω αυτή τη γνώμη! Τα παιδιά μου! Εγώ δεν έχω κανένα προσωπικο ώφελος από αυτό… Εννοείται ότι θα κουράζομαι, θα υπάρχουν μέρες που θα νιώθω πιεσμένη, αλλά το ήξερα αυτό ΠΡΙΝ κανω τα παιδιά μου. Δεν φέρνω ζωές στον κόσμο για να μου τα μεγαλώνουν άλλοι, επειδή ίσως πιεστώ!
Όλες οι μανούλες το ίδιο νιώθουν και από τη στιγμή που δεν δουλεύω, πιστεύω πως κάνω το καλύτερο!
Βρε κορίτσια, έχω άδικο;
Iωάννα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μακαρι να ειχα την πεθερα μου τοσο κοντα να ασχολειται με τα εγγονια. Να ξερεις πως κ απο τις γιαγιαδες κ θειες μαθαινουν πολλα τα παιδακια κ εισαι ευλογημενη που ο αντρας σου εχει τοσο δεμενη οικογενεια. Ξεαγχωσου κ περνα καλα. Με το καλο να ερθει κ το δευτερο παιδακι σου. Και μη ξεχνας δεν εισαι μονο μαμα εισαι κ γυναικα δωσε χρονο στον εαυτο σου κ χαλαρωσε
Άλλη δεν έκανε παιδι μονο η Μαριώ το Γιάννη. Απο τον τρόπο που γράφεις και απο το περιεχόμενο φαίνεται πως εσύ έχεις τα θεματακια σου. Περιγράφεις απλές οικογενειακές καταστασεις, χωρις καμιά αιτία δημιουργίας παρεξηγήσεων αλλά εσύ έχεις μια εμμονή να δημιουργήσεις πρόβλημα έκει που δεν υπάρχει. Έισαι πολυ τυχερή γιατι όλοι αγαπάνε το παιδάκι και όλοι ασχολούνται μαζί του και αντι να χαιρεσαι, σου ξινιζει. Πιστεύω να σκέφτεσαι έτσι λόγω ορμονών και μόλις γεννήσεις να ηρεμήσεις. Δε θέλουμε άλλες νευρωτικες μαμάδες. Ωστόσο σου εύχομαι με το καλο να γεννήσεις και προσπάθησε να έχεις μια υγιή ψυχολογια ώστε να αναθρεψεις σωστά και άξια παιδιά
Οχι απλα εισαι λαθος!!!εισαι εντελως γκρινιαρα.... Μηπως να εβρισκες καμια δουλιτσα?????
Κ μια ώρα φτάνει για να σου χαλάσουν το παιδι! Επειδή κάποιοι ειναι κ έως απλα ηλίθιοι καλύτερα ειναι τα παιδια μας να τους βλέπουν με εμάς μαζι.. Τα παιδια δεν τα μεγαλώνουμε μαζι όλη η οικογένεια παρέα..αν θελουμε να τα κάνουμε όπως θελουμε..
ειχα κι εγω τις ιδιες σκεψεις οσο ημουν εγκυος στον μικρο μου γιο..οτι θα ειμαστε ολοι αγαπημενοι αγκαλιασμενοι να προσεχουμε τον μικρο μας κι ολα καλα..ελα ομως που ο μεγαλος μου(ηταν 2,5 σχεδον οταν γεννηθηκε ο αδερφος του)ειχε αλλη αποψη...εκανε σκηνες ζηλειας οχι στο μωρο αλλα σε μενα..σε μενα ξεσπουσε τον μικρο τον λατρευε..εμενα δεν ηθελε η εμενα ηθελε υπερβολικα...ποτε θα ξεσπουσε πετωντας πραγματα (δεν το εκανε πριν)ποτε θα με αγκαλιαζε και θα ελεγε ασε πια κατω το μωρο ειμαι κι εγω εδω...ζορικη πολυ ηταν η αρχη μας..αυτο που μας εσωσε ηταν οι βολτες μας...αφηνα το μωρο ποτε στον πατερα του ποτε στην πεθερα μου και φευγαμε μικρες βολτουλες οι δυο μας...οχι πολυ ωρα αλλα κι αυτο του αρκουσε...οσο μεγαλωνε ο μπεμπης στρωναν τα πραγματα και τωρα εχουν φτασει ο ενας 28 μηνων και ο μεγαλος 4,5 χρονων και ειναι τρομερο διδυμο...παιζουν μαζι κι εμενα δεν με χρειαζονται..μονο μερικες φορες που πρεπει να τους πω ποιος ειναι ο καλυτερος και για την ωρα καλυτερος ειναι ο μεγαλος παντα ομως...χιχιχι...εκεινο που με πειραζει ειναι πως πανω στην αγωνια μου μην στεναχωρηθει ο μεγαλος και νιωσει παραμελημενος με το μωρο ενοιωσα πως δεν ειμαι με το μωρο οπως θα επρεπε!!αλλα μπορει να ειναι και ιδεα μου..θα βρεις ρυθμους με τον καιρο...απλα μην κανεις σχεδια και μην πλαθεις εικονες απο πριν...ολα ανατρεπονται!!
εχεις απολυτο δικιο κοπελα μου.Μην αφησεις να γινει το δικο τους,μιλησε κ με τον αντρα σου.!Τα παιδια δεν ειναι παιχνιδια να παιζουμε μαζι τους.Απο τωρα παιρνουν τις βασεις του χαρακτηρα κ της προσωπικοτητας του,θελουν πολυ δουλεια.!Αυτο πιστευω..Με το καλο το μωρακι σου κ να χαιρεσαι την οικογενεια σου.!!!!
καταρχην δεν πιστευω σε αυτα τα των σαραντα ημερων και στην κλεισουρα.εμεις απο οταν σταματησα να ποναω και στις δυο εγκυμοσυνες περιπου στις δεκα μερες ημασταν εξω.δυο απανωτες καισαρικες μέσα σε δυο καλοκαίρια.οι κορες μου ειναι δυο και τριων τωρα. οταν γεννηθηκε η μικρη ημουν σενα σπιτι μονη μου θηλαζα και ταυτοχρονα μπορει να διαβαζα στην μεγαλη η να καθοταν στο μπρατσο του καναπε διπλα μου η πανω στο ποδι μου.και εγω το ιδιο ειχα πει τα παιδια οπου πανε θα ειναι μαζι.εκανε καλο στην μεγαλη αλλα οφειλω να ομολογησω οτι ταχα παιξει απο την κουραση
Θα συμφωνησω απολυτα με τη Νινα κ θα προσθεσω κ εγω το εξης.Μην εισαι απολυτη απο τωρα γιατι τα πραγματα διαφερουν στη θεωρια απο την πραξη.Κ εγω ετσι ελεγα πριν γεννησω το δευτερο αλλα δεν ειναι ετσι ακριβως τα πραγματα.Εφτασα σε σημειο να παρακαλαω να βγαλουν το μεγαλο μου γιο μια βολτα γιατι εγω φυσικα δεν μπορουσα στις αρχες με το μωρο.Κ εκεινος ηταν μεσα στα νευρα γιατι οπως ελεγε " φταιει αυτο το μωρο ".Κ τα λεω αυτα εγω που δεν ειχα την πολυτελεια να εχω βοηθεια απο μαμα,πεθερα και κουνιαδες.Απλα πρεπει να βαλεις σε ολους καποια ορια γιατι μην δημιουργουνται θεματα.Οσο για τις ζηλιες δυστυχως θα τις εχεις απο νωρις ή λογο αργοτερα,δεν τα γλιτωνουμε αυτα. Με το καλο να γεννησεις κ ολα ταλλα θα τα δεις στην πραξη!!!!
Συμφωνώ μαζί σου. Αλλά μία ερώτηση: γιατί θα πρέπει να είσαι κλεισμένη στο σπίτι 40 ημέρες? Εγώ και με τα δύο μου παιδακια βγήκα αμέσως βόλτα, ειδικά με το δεύτερο ειχα πιο πολλές υποχρεώσεις (η μεγάλη πρέπει να πάει σχολείο).
Σωστη!! Τι χαζα ειναι αυτα να μενουν 40 μερες μεσα!! Κι εγω βγηκα με το μωρο μου βολτα στις 7ημερες!! Δε θα λογοδοτεις αν θες να πας βολτα με τα μικρα σου!!
mporeis epishs na apomonwseis to paidi k na blepei mono esena..me ena pono s euxomai alla logw ormonwn fantazomai eisai uperbolikh!den pernaei etsi h zwh!!
Δεν είσαι πια έφηβη για να λογοδοτείς στη μαμά σου, στην πεθερά σου και σε όποιον άλλο νομίζει ότι μπορεί να έχει άποψη. Αυτό πρέπει να το καταλάβεις κυρίως εσύ και να το βάλεις καλά στο μυαλό σου, δεδομένου ότι είσαι ενήλικη και έχεις οικογένεια και δύο παιδιά. Ξεκόλλα από το τι λέει ο ένας κι ο άλλος. Τι σε νοιάζει? Ποιος αποφασίζει στο σπίτι σου? Εσύ ή η μαμά σου/πεθερά σου? Γιατί αν συμβαίνει το δεύτερο, μάλλον δεν έχεις μεγαλώσει ακόμα. Τις πιτσιρίκες τις κουνιάδες σου που κάνουν μπούρδες και κακομαθαίνουν το παιδάκι σου, δεν μπορώ ούτε να τις σχολιάσω. Έπρεπε να τις είχες ήδη βάλει στη θέση τους.
Σε όλα σωστή σε βρίσκω. Το μόνο που θα ήθελα να σου πω είναι να μη βλέπεις τα παιδιά σαν ομάδα γιατί κάποιες φορές χρειάζονται το καθένα τον αποκλειστικό του χρόνου. Αν τα έχεις συνεχώς και τα δύο μαζί δεν μπορείς να δώσεις ούτε στο ένα ούτε στο άλλο αυτό που χρειάζονται. Εμένα που έχουν ένα χρόνο διαφορά και πάλι είναι δύσκολο να κάνουμε κάτι επικοδομητικό όλοι μαζί. Θα ήθελα (και θα το επιδιώξω από φέτος) να αφιερώνω ξεχωριστό χρόνο στο κάθε παιδί. Οπότε εκεί οι γιαγιάδες είναι χρήσιμες. Εμένα τώρα πια και τα ίδια τα παιδιά θέλουν να κάνουμε πράγματα χώρια και όχι όλοι μαζί. Αν η γιαγιά σου πάρει το μεγάλο θα δεις ότι δε κάτσεις να ξεκουραστείς, αλλά θα κάτσεις να παίξεις το μωρό. Όταν τους έχεις και τους δύο μαζί θα είναι δύσκολο να παίξεις μόνο με τον έναν. Οι δυο μαζί δε γίνεται να παίξουν και κάπως έτσι ξεκινάνε οι ζήλιες.
μαζι σου κι εγω το ιδιο κανω αν και εχω ενα και στο δευτερο παλι το ιδιο θα κανω μονη μου το σπιτι του παιδιου μου ειναι διπλα στην μαμα και στον μπαμπα και ειναι κρικος της αλυσιδας μας στην αλυσιδα μονο προσθετουμε δεν βγαζουμε εξάλλου ολη η κουραση φευγει με ενα φιλακι τους
Ιωάννα, Σαν πολύ αέρα δεν έχεις δώσει σ'αυτές τις κάργες?Συγνώμη για την έκφραση, αλλά και μόνο που τα διάβασα όλα αυτά αγανάκτισα!Βάλ'τες στην θέση τους, διαφορετικά θα σου χαλάσουν την οικογένεια αν τις αφήσεις να κάνουν κουμάντο!Κανόνισε με τον άντρα σου πώς θα τα βγάλετε πέρα.Όπου έχω δει ν'ανακατεύονται τα σόγια γίνεται τρελό μπάχαλο!Κι'εγώ έτσι ήμουν στην ηλικία σου, με το "σεις" και με το "σας",αλλά έτσι κανείς δεν σε υπολογίζει. Πάτα πόδι και πάρε τις δικές σου αποφάσεις για την οικογένειά σου.Εσύ και μόνο εσύ ξέρεις ποιο είναι το καλό των παιδιών σου.Πάνω απ'τους γονείς δεν είναι κανείς,γι'αυτό πάρε τη ζωή στα χέρια σου και προχώρα!.....
Το ιδιο ζω κι εγω τωρα αλλα χωρις τοσα πολλα λογια... ! Η πεθερα μου νομιζε οτι και η δικια σου και ηλπιζε οτι ελπιζει και η δικια σου!!Εγω απλα δεν μιλαω και κανω αυτο που νομιζω! Αλλα μεχρι τωρα γινονται ολα με μετρο ... δηλαδη θα παει με τον μπαμπα της για 2-3 ωριτσες να ξεσκασει 1-2 φορες την εβδομαδα για να μην ερχονται και συνεχεια σπιτι μου και ολα καλα! Αυτο νομιζω ειναι το κλειδι ... δηλαδη ολα με μετρο!Και ειμαστε τωρα 2,5 μηνων! Εχω δυο κοριτσακια με 16 μηνες διαφορα! Αλλα εχω και τη συμπαρασταση του αντρα μου γιατι κι εκεινος θελει η μικρη να εχει ενα προγραμμα και μια ταξη στις συνηθειες της!Τα παιδια μας θα τα μεγαλωσουμε οπως πιστευουμε εμεις οτι ειναι το καλυτερο γι αυτα ! Αυτα απο μια συμπασχουσα ! Χαχα! Με το καλο να παρεις και το δευερο μωρακι σου στην αγκαλια σου και τοτε ολα θα τα βλεπεις και θα τα αντιμετωπιζεις πιο δυναμικα! Ολα κατ' ευχην!
Να σου ζησει κ με το καλο το δευτερο!Θα σου πω την προσωπικη μου εμπειρια:τα μικρουλια μου εχουν δυομιση χρονια διαφορα.Οταν γεννηθηκε ο μικρος ηθελα να ειμαστε ολοι μαζι στο σπιτι(οπως κ εγινε)μεχρι να δει κ να καταλαβει η μεγαλη τι ειναι το μωρο(γιατι οσο κ να τα προετοιμαζουμε ειναι τελειως διαφορετικο οταν ερθει το μωρο στο σπιτι).Μετα απο λιγο καιρο ομως απο μονη της αρχισε να λεει οτι θελει να παει βολτα με τους παππουδες.Ασε λοιπον το παιδι να σου δειξει ποσο θελει να μεινετε ολοι μαζι κ ποτε θα θελει να παει μια βολτα να αλλαξει παραστασεις.
Εγω δε καταλαβα γιατι δινεις τοσα πολλα δικαιωματα και τοσο θαρρος στην πεθερα σου. Ποιος ο λογος να της δινεις λογαριασμο που θα πας τα παιδια σου και για ποσο θα μεινεις μεσα κτλ κτλ. Δεν ειναι δουλεια της ουτε κανενος αλλου δουλεια. Κανε οτι θεωρεις εσυ σωστο και ΑΝ ρωτησουν, τοτε τους λες. Και παλι, σαν ανακοινωση, σαν κατι που αποφασιστηκε και ειναι τετελεσμενο. Αν σε αμφισβητησουν ή πουνε οτιδηποτε, πολυ ευγενικα πες οτι τους ευχαριστεις για την γνωμη τους αλλα θα κανεις οτι νομιζεις στο τελος.
τα ίδια ακριβώς άκουγα κι εγώ συνονόματη! έχω 2 παιδιά με διαφορά 2 χρόνια. εμένα ήθελαν να πάρουν τον μεγάλο μου γιο στο νησί από όπου καταγόμαστε για όλο το καλοκαίρι, σημειωτέον το παιδί μας έχει τρελή αδυναμία και σε μένα και στον πατέρα του και εννοείται δεν ήθελα να νομίσει ότι σε διώχνω για να μείνω με το μωρό. μου έλεγαν θα έρθει η μέρα που θα το ζητήσεις κτλ κτλ. να μη στα πολυλογώ εννοείται το παιδί πήγε διακοπές όποτε πηγαμε όλοι μαζί σαν οικογένεια και έφυγε όταν φύγαμε κι εμείς και γκρίνια από τις γιαγιάδες δεν φαντάζεσαι αλλά δεν μου καιγόταν καρφί. επειδή η δουλεία έχει να κάνει με παιδιά θα σου πω ότι το παιδί είναι σημαντικό να θεωρεί ότι το σπίτι του είναι όπου είναι οι γονείς του και ότι έιστε η οικογένεια του και το νέο αδελφάκι. κανείς δεν είπε ότι δεν θα κουράζεσαι περισσότερο, όμως το θέμα μας δεν είναι αυτό αλλά το πως το παιδί σου θα βιώσει την αλλάγη στη ζωή του που θα έρθει με τον ερχομό του μωρού πιο ανώδυνα.
μια προσωπική μου αποψη και σύντομη όταν γέννησα το τρίτο παιδί μου μήνα φεβρουάριο σαράντησαν και τα τρία μέσα στο σπίτι για να μην φέρνουν αρρώστιες για την ακρίβεια μέχρι το πρώτο εμβόλιο. Περάσαμε τέλεια... και οι 4 μας! Εαν είστε εσείς καλά θα είναι και τα παιδιά. α! και μην αφήσετε κανέναν να αλλάξει τις συνήθειες των παιδιών σας... γιατί σύντομα θα είστε εσείς με τα παιδιά σας μόνη σας!!!! καλό κουράγιο
Ότι θέλεις θα κάνεις...εσύ και ο άντρας σου δηλαδή-αλλά πιστεύω ότι σε αυτές τις ηλικίες η μαμά έχει τον πρώτο λόγο...Δεν τους πέφτει λόγος.... Αν θέλεις την γνώμη μου βέβαια, επειδή έχω και εγώ 2 παιδάκια, στην αρχή δεν έστελνα κανένα στην γιαγιά και εξαντλήθηκα και μετά από κάποιους μήνες άρχισα να στέλνω το μεγάλο για να προσέχω πιο πολύ το μωρό...Βέβαια το μεγάλο ήθελε σαν τρελό να πάει στην γιαγιά και περνούσε καταπληκτικά...Θεωρώ ότι έκανα λάθος πχ το καλοκαίρι που γέννησα το μωρό και ζητούσε η μαμά μου να πάρει το μεγάλο διακοπές και εγώ δεν το επέτρεψα και έμεινε το καημένο στο καύσωνα στην Αθήνα.... Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη βέβαια...
Καλησπερα!Να σου ζησει το παιδακι σου και με το καλο το μωρακι σου!Θα σου πω την δικη μου ταπεινη γνωμη βαση της εμπειριας μου με 2 αγορακια με 23 μηνες διαφορα. Λοιπον...η ζωη με ενα παιδι δεν εχει καμια απολυτως σχεση με δυο παιδια !Τιποτα δεν διπλασιαζεται απλα!Ολα πολλαπλασιαζονται πολλες πολλες φορες!Ολα!!!Η αγαπη,η ευγωμοσυνη,η ευτυχια,η χαρα,το γελια αλλα και η κουραση,τα νευρα,η απελπισια καποιες στιγμες!Ολα ειναι μες το παιχνιδι! Σε καταλαβαινω απολυτα γιατι κι εγω ετσι σκεφτομουν...ομως στην πραξη ειναι διαφορετικα!Στον γιο σου μπορει να ατου αρεσει να καθεστε στο τζαι και να παιζετε οι τρεις σας αλλα οταν ερθει το μωρο και ο χρονος σου θα μοιραζεται δεν θα του αρεσει.Κι αυτο ειναι σιγουρο!θα σε θελει σε αποκλειστικοτητα κι ατο εκ των πραγματων δεν θα μπορει να γινει.Ειναι 3 χρονων και δεν μπορεις να κλεισεις σπιτι για 1,5 μηνα.Και χωρις μωρο παλι δεν αντεχετε και οσο και να του το εξηγησεις δεν μπορει ενα μυαλουδακι να το καταλαβει.Σε συμβουλευω αν το παιδι θελει να παει βολτα με τη γιαγια η στις κουνιες να το αφηνεις.Ρωτησε τον και ας σου πει τι νιωθει.Αν δεν θελει μην τον πιεσεις μη νιωσει οτι το "ξεφορτωνεσαι"! Αν πηγαινει καπου και περναει καλα και βγαζει την ενεργεια του σιγουρα θα ειναι πιο ευχαρηστημενο. Επισης ο χρονος που θα λειπει το "μεγαλο σου"παιδακι θα ειναι μια απιθανη ευκαιρια να αφοσιωνεσαι στο μωρο.αυτο ειναι πολυ σημαντικο γιατι πιστεψε με οσο και μην θελεις να το κανεις θα μπεις στην διαδικασια συγκρισης του ποσο πιο πολυ περνουσες χρονο με το πρωτο σου παιδι και ποσο πιο πολυ ασχοληθηκες μαζι του που το δευτερο θα νιωθεις οτι ειναι "ριγμενο"!Γιατι οταν θα θες να κανεις γλυκες στο μωρο παντα θα κοιτας πως σε κοιταει το αλλο παιδι.Και αυτο θα σε κανει να μην εισαι τοσο αυθορμητη! Μην ανησυχεις για το δεσιμο που θα αναπτυχθει αναμεσα στα παιδια σου.Αυτο θα γινει με τον καιρο. Αυτο που προεχει ειναι η οικογενειακη ευτυχια!Γι αυτο δεξου την βοηθεια απο την πεθερα σου! Βεβαια διαφωνω να μενει εκει το παιδι για ωρες η ακομη χειροτερα να διανυκτερευει.Εχει και σπιτι και κρεβατι δικο του και μια μανουλα που θα τον περιμενει με το πιο γλυκο χαμογελο και την μεγαλυτερη αγκαλια! Στα λεω ολα αυτα γιατι κι εγω ετσι την πατησα...Τα παιδια μου τωρα ειναι 4 και 2 και η πεθερα μου δεν τα εχει παει ποτε στις κουνιες γιατι εγω εξ αρχης δεν την αφηνα!Κακως γιατι εμεινα4 χρονια στο σπιτι με 2 μικρα και ολη μερα μονη μου και ηταν πολυ δυσκολα κυριως τα πρωτα 2 χρονια!Ο μεγαλος ηθελε να βγει να παιξει να ξεδωσει κι εγω δεν μπορουσα να τον παω στις κουνιες μαζι με το μωρο οταν αρχισε να περπαταει(10 μηνων)Το μωρο ηθελε κυνιγι και ο μεγαλος εκανε την μαιμου.Οποτε κατσαμε σχεδον 1,5 χρονο χωρις κουνιες(εκτος αν πηγαινα με καμια φιλη οποτε ημουν οκ). Τωρα για τς κουνιαδες σου τι να σου πω?Τα παιδια σουν εχου 2 τρελοθειες!Παντως κι εμενα ο μεγαλος οταν γυριζε απο την πεθερα μου ηταν αλλο παιδι!Με τον καιρο καταλαβε οτι αυτα που κανει στην γιαγια του δεν περνανε σε μενα οποτε ολοι ειμαστε ευχαρηστημενη! Σου ευχομαι καθε ευτυχια με την οικογενεια σου και καλη δυναμη1
τελειο κειμενο και περα για περα αληθινο....ειναι ακριβως ετσι τα πραγματα..
Νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο,σε όσα μας λες.Εφόσον έχεις επίγνωση για όλα όσα σημαίνουν οι φροντίδες και το μεγάλωμα δύο παιδιών,καλά θα κάνεις να πράξεις όπως θες εσύ.Να είσαι και να χαίρεσαι το μικρούλι σου!!!! Με το καλό και καλή λευτεριά!!!!
Τώρα γιατί πρέπει να δώσεις λογαριασμό στη πεθερά σου,στην κουνιάδα ή στη μαμά σου για το πως θα μεγαλώσεις τα παιδάκια σου και τι δουλειά έχει η πεθερά να μείνει στο σπίτι σου συγχώρεσέ με αλλά δεν το καταλαβαίνω.Όχι μόνο με σένα γιατί το χω δε σε πολλές οικογένειες!Μόνοι σας βγαζετε τα ματάκια σας!!!Όποιος βάζει άλλα άτομα στο σπίτι του θα ακούει και τις γνώμες τους!Δυστηχώς οι "βοήθειες" πληρώνονται και όχι πάντα με λεφτά!