Φανταστικοί φίλοι και προσωπικοί διάλογοι – μήπως είναι για καλό;

Η συνήθεια που έχουν τα μικρά παιδιά να μιλούν σε φανταστικούς φίλους μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός εσωτερικού διαλόγου που μπορούν να χρησιμοποιούν για να εμψυχώνονται σε δύσκολες δραστηριότητες στην ηλικία τους και αργότερα ως ενήλικες, σύμφωνα με μία έρευνα στο τεύχος Νοεμβρίου του Journal of Experimental Child Psychology.

Τα παιδιά συχνά μιλάνε δυνατά όταν παίζουν μέχρι την ηλικία των 7 ετών, όταν οι φωνές τους και το μουρμουρητό τους γίνονται πιο σιωπηλά και πιο εσωτερικά, όπως έχουν δείξει έρευνες. Ο προσωπικός αυτός διάλογος, ή η σκέψη που εκφράζεται με λόγια, έχει αποδειχθεί πως βελτιώνει την απόδοση των παιδιών σε γνωστικές δραστηριότητες, όπως ο σχεδιασμός και η επίλυση προβλημάτων.

Μία πρόσφατη έρευνα ανακάλυψε πως τα παιδιά με φανταστικούς φίλους χρησιμοποιούσαν αισθητά περισσότερο τους προσωπικούς διαλόγους από τα παιδιά χωρίς φανταστικούς συντρόφους. Η συζητήσεις με ενήλικες βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν τον προσωπικό διάλογο, λένε οι ερευνητές και οι συζητήσεις με φανταστικά πλάσματα μπορεί να έχει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα.

Στην έρευνα συμμετείχαν 148 παιδιά στην ηλικία των 5 ετών και οι μητέρες τους, οι οποίοι επισκέφθηκαν όλοι μαζί ένα «παγωτατζίδικο» στο εργαστήριο ενός βρετανικού πανεπιστημίου, γεμάτο με παιχνίδια και άλλα σχετικά αξεσουάρ. Μετά την επίσκεψη, η μαμά κάθισε σε μία γωνία διαβάζοντας ενώ το παιδί έπαιζε στο πάτωμα με παιχνίδια, όσο το βιντεοσκοπούσαν δύο κάμερες. Τα μουρμουρητά και οι ψίθυροι που δεν μπορούσαν να ερμηνευτούν  χαρακτηρίστηκαν προσωπικός διάλογος. Σε ξεχωριστές συνεντεύξεις, τα παιδιά ρωτήθηκαν αν είχαν κάποιο φανταστικό φίλο, το όνομα και το φύλο αυτού και άλλες λεπτομέρειες.

Σχεδόν τα μισά παιδιά, το 46%, ανέφεραν πως έχουν φανταστικούς φίλους και σχεδόν τα δύο τρίτα των φίλων αυτών ήταν αόρατοι, σύμφωνα με την έρευνα. Οι μισές από τις μητέρες γνώριζαν τους συντρόφους αυτούς. Τα παιδιά με φανταστικούς φίλους είχαν δύο φορές περισσότερους προσωπικούς διαλόγους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους σε σχέση με τα παιδιά χωρίς φανταστικούς φίλους. Δεν βρέθηκε κανένας συσχετισμός μεταξύ των φανταστικών φίλων και του φύλου των παιδιών.

Αξίζει να σημειωθεί πως δεκαοκτώ παιδιά, συμπεριλαμβανομένων και δύο με φανταστικούς φίλους, δεν χρησιμοποίησαν προσωπικό διάλογο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους.

πηγή: online.wsj.com

Πολλές φορές κάνουμε λόγο για το πόσο παράξενο, μυστήριο, γλυκό ή χαριτωμένο είναι να ανακαλύπτεις πως ένα παιδί έχει φανταστικούς φίλους. Το δικό σας παιδάκι έχει κάποιον αόρατο φίλο για να συζητάει; Πώς είναι, πώς τον λένε και εσάς πώς σας φαίνεται όλο αυτό;