Δύο γονείς στην πολιτεία της Ουάσινγκτον κρίθηκαν ένοχοι για φόνο και τους αποδόθηκε η ύψιστη ποινή από το νόμο, αφού χτυπούσαν και λιμοκτονούσαν την υιοθετημένη τους κόρη Hana μέχρι που εκείνη πέθανε. Οι μέθοδοι που ακολουθούσαν για να «πειθαρχήσουν» την κόρη τους υποστηρίζονταν από ένα αμφιλεγόμενο «χριστιανικό» βιβλίο.
Αυτή είναι η εισαγωγή στην είδηση που διάβασα πριν λίγες ώρες και χρησιμοποιώ πολλά «εισαγωγικά», γιατί το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως όλο το περιστατικό είναι φρικτό, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν γίνεται να αποκαλούνται γονείς και χειρότερο όλων, αδυνατώ να πιστέψω πως κυκλοφορεί στο εμπόριο ένα βιβλίο (το οποίο για λόγους δεοντολογίας δεν θα ονοματίσω) που προβάλλει τον ξυλοδαρμό και άλλες φρικαλεότητες ως τρόπο «εκπαίδευσης» και «πειθαρχίας» μικρών παιδιών.
Η υιοθετημένη Hana, βρέθηκε μπρούμυτα, γυμνή και ανήμπορη στην πίσω αυλή του σπιτιού, και οι αρχές έκριναν πως τα αίτια του θανάτου της ήταν η υποθερμία και ο υποσιτισμός. Σύμφωνα με την αναφορά του σερίφη, οι γονείς της στερούσαν μέρες το φαγητό και την ανάγκαζαν να κοιμάται στον κρύο αχυρώνα ή σε μια ντουλάπα και της έλεγαν να κάνει ντουζ έξω με το λάστιχο. Τη μαστίγωναν συχνά, αφήνοντας σημάδια στα πόδια της. Η μητέρα εκθείαζε το βιβλίο και το συνέστηνε σε φίλη της. Το κορίτσι βρέθηκε πως είχε ξυλοκοπηθεί και την ημέρα του θανάτου της με έναν πλαστικό σωλήνα 15 ιντσών.
Οι μέθοδοι που αναφέρονται και στους New York Times περιλαμβάνουν τρόπους με τους οποίους οι γονείς μπορούν να χτυπήσουν τα παιδιά τους… χωρίς να αφήσουν εμφανή σημάδια ώστε να ανησυχήσουν οι αρχές(!!), να τα απειλούν, να χτυπούν μικρά μωρά από έξι μηνών και να τα εκπαιδεύουν με το ξύλο, να χρησιμοποιούν τον «πόνο» για να κάνουν τα παιδιά τους να υπακούσουν, να τα καταβρέχουν και να τα τιμωρούν ώσπου το παιδί να «μην μπορεί να βγάλει άχνα».
Στην ιστοσελίδα των συγγραφέων, ο κύριος «συμβουλεύει» μία μητέρα: «Μπορούσα να τον διαλύσω τον θυμό του μέσα σε δυο μέρες. Φοβόταν υπερβολικά για να θυμώσει. Την τρίτη μέρα ηρεμούσε και υπάκουε».
Οι συγγραφείς και η ενορία τους κερδίζουν περί τα $1,7 εκατομμύρια το χρόνο.
Το ζευγάρι της είδησης είναι το τρίτο κατά σειρά που κρίνεται ένοχο για παιδοκτονία ακολουθώντας τα διδάγματα του βιβλίου, το οποίο μοιράζεται σε εκκλησίες και αποστέλλεται δωρεάν σε οικογένειες στρατιωτικών. Πολλοί άλλοι γονείς έχουν κατηγορηθεί για κακοποίηση και βασανισμό ανηλίκων επειδή εφάρμοσαν τις συμβουλές των συγγραφέων και είναι άγνωστο το πόσοι άλλοι θάνατοι μπορεί να σχετίζονται με το βιβλίο.
Η αρθρογράφος του examiner, Alicia Bayer, έχει αναφερθεί και άλλες φορές στους συγγραφείς, οι οποίοι απορρίπτουν την κριτική και θεωρούν αστείες τις κατηγορίες.
Ο Paul Mathers αναφέρει στο blog του μετά το θάνατο του άλλου θύματος, της Lydia Schatz, 7 ετών:
«Η οικογένεια Schatz ακολούθησε κατά γράμμα τις συμβουλές των συγγραφέων… Οι συγγραφείς δεν είναι εκπαιδευμένοι επάνω στο θέμα της παιδικής διαπαιδαγώγησης και ανατροφής. Οδηγήθηκαν σε αυτές τις μεθόδους από το σκοτάδι που καλύπτει τις καρδιές τους… Είναι ένα από τα πιο κακά και γεμάτα μίσος συστήματα διαπαιδαγώγησης που έχω συναντήσει στη ζωή μου, με το προκάλυμμα πως είναι «χριστιανικό» και διαμορφώνει «ευτυχισμένες οικογένειες».
Υπογράφεται ήδη μία αίτηση διαμαρτυρίας για να αποσυρθεί το βιβλίο και άλλα αντίστοιχα από τα ράφια των διαδικτυακών και μη βιβλιοπωλείων.
Το μίσος γεννάει μίσος. Το να ακολουθούν γονείς τέτοιες αρρωστημένες πεποιθήσεις είναι αδιανόητο. Όπως λέει και η Bayer, τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, ασφάλεια και καθοδήγηση. Ο καλύτερος τρόπος να μεγαλώσετε καλά παιδιά είναι να είστε καλοί μαζί τους. Ας κάνουμε λοιπόν όλοι ό,τι μπορούμε για να τα προστατέψουμε.
Για μένα πρωτίστως δε φταίει το βιβλίο. Κυκλοφορούν άπειρα βιβλία στο εμπόριο με διάφορα θέματα που δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Το θέμα είναι τα αρρωστημένα μυαλά κάποιων, που αφ'ενός αποκαλούνται άνθρωποι και ακόμα χειρότερα γονείς. Ο καθένας μπορεί να διαβάσει ένα ακατάλληλο βιβλίο. Το ζήτημα είναι τι κρίση διαθέτει ώστε είτε να το πετάξει είτε να εφαρμόσει την όποια άρρωστη συμβουλή του. Το βασικό προβλημα είναι το ίδιο το ζευγάρι, πιστεύω πως και το βιβλίο να μην είχαν διαβάσει, θα είχαν βρει τις δικές τους "μεθόδους πειθαρχίας" για να τις εφαρμόσουν στο δύστυχο παιδάκι