Γονιός δεν γεννιέσαι… Γίνεσαι!
Σήμερα μοιράζομαι μαζί σας χωρίς ενοχές ότι αυτό το περιβόητο «μητρικό ένστικτο» δεν το ένιωσα στην διάρκεια της εγκυμοσύνης μου
Αν και ήθελα να κρατήσω με κάθε τρόπο το μωρό μου, αντιστεκόμενη στην κυρίαρχη άποψη που ήθελε ότι ΔΕΝ θα μπορούσα να τελειώσω ούτε σπουδές, ούτε μεταπτυχιακά, ούτε «τίποτα» αποκτώντας μωρό σε τόσο μικρή ηλικία, η «εσωτερική μου φωνή» επέμενε
Το μόνο που ένιωσα πάρα πολύ έντονα από τις αρχές της εγκυμοσύνης είναι ότι το μωρό θα ήταν αγόρι. Και φυσικά δεν λάθεψα!
Όσο άλλαζε το σώμα μου, τόσο πιο άσχημα ένιωθα… Όσο προχωρούσε η εγκυμοσύνη, τόσο πιο πολύ με «τσάκιζαν» οι μυρωδιές, με αποτέλεσμα για ν’ αντέξω την δυσοσμία των ανθρώπων στο τρόλεϊ, το οποίο έπαιρνα από την πλατεία της Αγίας Σοφίας στο Νέο Ψυχικό για να κατέβω στην Γαλλική Ακαδημία, να κρατάω κάτω από την μύτη μου ένα μπουκαλάκι καλοκαιρινού αντιηλιακού Coppertone! Θυμάμαι ότι υπήρχαν άνθρωποι που εξέπεμπαν μυρωδιά… αμμωνίας, απίστευτο; Και όμως! Οι νευρώνες της όσφρησης είχαν ευαισθητοποιηθεί σε σημείο που να νοιώθω κάτι παρόμοιο με κυνηγόσκυλο!
Πέρασα φρικτά, εξαιτίας της ευαισθητοποιημένης όσφρησης τους πρώτους μήνες, κοιμόμουνα στα καλά καθούμενα παντού, ήθελα ξυπνώντας να τρώω πιπεριές (!!!), αν ετοίμαζε η μαμά μου κρέας, ένιωθα αντίστοιχα με τον δαιμονισμένο που τον ραντίζουν με αγιασμό… Τέλος πάντων… το συναίσθημα της μητρότητας ΠΟΥΘΕΝΑ και αν έψαχνα δεν το συναντούσα!
Όταν το μωρό άρχισε να κολυμπάει στην κοιλιά μου, ήθελα να βρω άμεσα καρέκλα να καθίσω, καθώς νόμιζα ότι θα έχανα την ισορροπία μου, εκνευριζόμουνα με τον γιατρό μου, ο οποίος μου είχε συστήσει να μην ανεβαίνω σε μηχανές μετά τον έκτο μήνα (!!!) γιατί μέχρι και τον πέμπτο του το είχα αποκρύψει…. αλλά…. ΠΟΤΕ εκείνους τους εννέα μήνες δεν ένοιωσα ότι θα έπρεπε να πάρω μαλλί να πλέξω σκουφάκι μωρουδιακό, όπως, τραγικό, δεν υπολόγιζα τις αλλαγές στις διαστάσεις μου, με αποτέλεσμα να σφηνώνει η κοιλιά μου στο κενό που δημιουργούσε το θρανίο στα «Γαλλικά»
ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΞΕΣΠΑΣΕ
Μόλις πήρα στην αγκαλιά μου τον Αλέξη μου. Μόλις γεννήθηκε και άκουσα την φωνή του, νομίζω ότι ο Μέγας Αλέξανδρος θα ένιωθε πιο σεμνός την στιγμή που κατακτούσε το Αφγανιστάν. Το ξημέρωμα εκείνης της Πέμπτης του 1982 με βρήκε ως την πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ «είμαι» ΓΟΝΙΟΣ
Σήμερα, έχω καταλήξει ότι δυστυχώς παααααρα πολλοί άνθρωποι είναι εντελώς ακατάλληλοι ως γονείς και έχω διατυπώσει πάρα πολλές φορές την θέση σε φίλους, ότι θα έπρεπε η πιο απαιτητική δοκιμασία που περνάμε στην ζωή μας να αφορά το αν είμαστε σε θέση να γίνουμε γονείς, ΟΧΙ να γεννήσουμε μια ζωή.
ΟΙ ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΓΟΝΙΟΣ
1. Αν θέλεις να ικανοποιήσεις την επιθυμία των γονιών σου να γίνουν παππούδες
2. Αν είσαι από εκείνους που θα χρησιμοποιήσει έστω και μια φορά στο παιδί του την φράση «εγώ που θυσιάστηκα για πάρτη σου ή για πάρτη σας» (Κανένα παιδί δεν οφείλει να σηκώσει στους ώμους του την ευθύνη επιλογή της δικής μας ζωής)
3. Την φράση «είσαι ίδια ο πατέρας σου» ή «δεν περίμενα τίποτα καλύτερο αφού μοιάζεις της μάνας σου» Είναι τραγικό για ένα πλάσμα ν’ ακούει από τον άνθρωπο που τον έφερε στην ζωή, ότι του θυμίζει ότι πιο «απεχθές»… εκείνον που κάποτε αγκάλιασε και έγινε «ένα» για να το φέρει στον κόσμο….
4. Αν είσαι εκ των προτέρων προγραμματισμένος ή προγραμματισμένη να σου μεγαλώσουν το παιδί «υποκατάστατα γονιών»
5. Αν κάνεις χρήση τοξικών ουσιών ή είσαι αλκοολικός
6. Αν ηδονίζεσαι κακοποιώντας ζώα
7. Αν έχεις την πεποίθηση ότι οι υλικές προσφορές, μπορούν ν αντισταθμίσουν την φυσική παρουσία
8. Αν περιμένεις το παιδί σου να ζήσει την ζωή που δεν έζησες εσύ
9. Αν θέλεις παιδιά ΚΑΙ για να σε «γηροκομήσουν στα γεράματα»
10. Αν είσαι από εκείνους που εύχονται «παιδί να είναι αλλά να κατουράει όρθιο»
[divider]
Τη Νανά Παλαιτσάκη θα τη βρείτε -εκτός των άλλων- στο
Κι εγω σαν νεα μαμα,σαν ξαφνικα νεα μαμα (γιατι ξαφνικα ηρθε η εγκυμοσύνη,δεν ηταν προγραμματισμενη),καπως ετσι ενιωσα κι ενιωθα. ?? Το μητρικο ενστικτο μπορω να πω πως αρχισα να το νιωθω λιγο πριν γεννησω την κορη μου,οταν πλεον η κοιλια μου ηταν πολυ πολυ φουσκωμενη. Κυριως βέβαια οταν γεννήθηκε και την πηρα στην αγκαλιά μου,δεν θελω να λεω ψεμματα,κυρίως εκει το ενιωσα,εκει μου βγηκε,γιατι κατα την διάρκεια της εγκυμοσυνης ειχα πονους,ανακατωσουρες και καταβροχθιζα σχεδόν οτι μπορουσα!! Δεν θεωρώ οτι καθε νεα μαμα για να νιωσει την χαρα θα πρέπει καταρχήν να αρχίσει να πλεκει κιόλας!! ??? Η καθε μια μας ειναι διαφορετική. Κι εγω πολλες φορες ακομη αναπολω τα κιλα που ημουν,εχω απεχθεια για το σωμα μου,ετσι οπως εχει γινει γιατι δεν μου ειναι ευκολο να χασω,και ουτε ειμαι ανθρωπος των γυμναστηριων γενικα. ? Μα μόλις κοιτω την μικρη μου που μόλις έχει μαθει να τρέχει απο εδω κι απο εκει,παταω στο off το κουμπί αυτων των αναμνησεων και τρεχω να παιξω και να αγκαλιασω το μικρο μου αγγελουδι που υπεραγαπω!!! ?????
Χα, το 10 μου το είπαν κάτι συγγενείς (ευτυχώς όχι κοντινοί) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μου φάνηκε απίστευτα ανόητο και προσβλητικό και επειδή μάλλον ζούσα στον κόσμο μου μέχρι τότε, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι στον 21ο αιώνα υπάρχουν ακόμα τέτοιες αντιλήψεις!
το 2 , το 3, το 7 και το 8 το εχω ζησει απο τους δικους μου γονεις. απο την μανα μου. η οποια βρισκει χιλια κουσουρια στο πως ειμαι με την 3 μηνων κορη μου....
Νανά, συμφωνώ πάρα πολύ στα 10 σημεία σου. Είναι πολύ σπάνιο αυτό που έζησες (παιδί κα μετά σπουδές) και ένας λόγος που μου είσαι πολύ συμπαθής είναι ότι άντεξες να γεννήσεις ένα παιδί σε τόσο μικρή ηλικία. Φαντάζομαι ότι τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν και οι κακές γλώσσες δεν ήταν πολύ υποστηρικτικές. Μπράβο σου που δεν εγκατάλειψες του στόχους σου γεννώντας το παιδί και μπράβο σου που απ΄ό,τι φαίνεται το μεγάλωσες καλά κι ας ήσουν τόσο μικρή. Για το γεγονός ότι κατάφερες να στηρίζεσαι οικονομικά στα πόδια σου και να μεγαλώσεις το παιδί σου με τα όλα του (σπουδές) μόνο θαυμασμό μπορώ να σου εκφράσω. Για όλα αυτά μου είσαι τόσο συμπαθητική φυσιογνωμία. Υγεία να έχεις να τον χαίρεσαι και να σε χαίρεται. Νιώθω ότι αυθαδιάζω λίγο λέγοντας μπράβο σε μια γυναίκα πολύ πιο έμπειρη και δυναμική από εμένα. Μετάφρασε το μπράβο σαν σεβασμό, αγάπη, συμπάθεια...όπως θες πάρτο.
Πόσο σε καταλαβαίνω!!!!!!!!!!!!!! Χαίρομαι που δεν ειμαι η μόνη που νιώθω πανω κάτω έτσι!!!