Έτσι λοιπόν αποφάσισα να αποδείξω τί εστί Ο.

Ξεκίνησα νυχθημερόν να ψάχνω δουλειά στον τομέα των σπουδών μου και η αλήθεια είναι πως στάθηκα τυχερή, καθώς μια νεοσύστατη και μεγάλη επιχείρηση αναζητούσε προσωπικό για να στελεχώσει διάφορα τμήματα της. Έστειλα λοιπόν το βιογραφικό και μέσα σε 15 ημέρες χτύπησε το τηλέφωνο, την δουλειά την πήρα και ξεκίνησα στις 26/10/2009.

Ήμουν εκστασιασμένη, το προσωπικό αποτελούνταν απο νέους ανθρώπους, με ζωντάνια, όραμα και όρεξη για δουλειά. Φτιάξαμε μια καλή ομάδα, η οποία μέχρι το πρώτο τρίμηνο είχε πια σταθεροποιηθεί και είχαν απομείνει μόνο όσοι μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτητικές πλην διασκεδαστικες συνθήκες εργασίας. Κάπου εκεί άρχισαν να διακρίνονται και οι πρώτες συμπάθειες και αντιπάθειες… Περισσότερο έδεσα με άτομα που βρισκόταν πάνω κάτω στη δική μου θέση, σοβαρά και με σχέση. Τους ελεύθερους δεν μπορούσα να τους ακολουθήσω, τους οικογενειάρχες δεν ήθελα!

Λάτρευα να κάνω βάρδια με τον Α., όχι μόνο γιατι ήταν τέρας ψυχραιμίας σαν κι εμένα αλλα γιατί απο χιούμορ και ατάκες έσκιζε. Τα πειράγματα πήγαιναν και ερχόντουσαν, το γέλιο σε κάθε βάρδια θεραπευτικό και κάπως έτσι όσο κυλούσε ο χρόνος ολοένα ερχόμασταν πιο κοντά. Αρχίσαμε να συζητάμε και τα προσωπικά μας, προβληματισμούς, σκέψεις, αποφάσεις. Ο Α. ήταν ένα πολύ όμορφο παλικάρι και ήταν πολύ δημοφιλής, κοπέλες και γυναίκες από όλα τα τμήματα παρελαυναναν καθημερινά για να του μιλήσουν. Δως του πειράγματα εγώ… Ήταν ομως και ατακτούλης γιατί δεν έχανε ευκαιρία για περιπετειούλες εκτός της μόνιμης σχέσης που είχε τότε. Σημειωτέον εμένα μου τα έλεγε όλα, με είχε κάτι σαν εξομολογητή του!!!

Σε σχέση εγώ, σε σχέση και αυτός, δεν είχα σκεφτεί ποτέ ερωτικά για αυτόν. Παραδεχόμουν πως δεν μου περνάει απαρατήρητος αλλα μόνο σαν φίλος, σκεφτόμουν πως αν ποτέ έμπλεκα μαζί του θα με έκανε περικοκλάδα (όπως την πρώην του)! Ασε που επειδή μας βλέπανε παρέα, ερχόντουσαν κοπέλες με τις οποίες ο κύριος είχε προηγούμενα και μου έλεγαν διάφορα για τον φίλο μου…

Κάποια στιγμή, μετά από ενάμιση χρόνο ο Α. πήρε προαγωγή -γιατί εκτός απο όμορφος και χιουμορίστας ξεχώριζε στη δουλειά του! Κάπου εκεί σοβάρεψε αυτός, μαζεύτηκα κ εγώ. Άρχισα να τον ντρέπομαι, εγώ που ως τότε τον έβλεπα και έτρεχα να τον αγκαλιάσω! Ανυπομονούσα να τον δω (με το κοστουμάκι του πλέον), τον σκεφτόμουν. Αυτή η κατάσταση δεν κράτησε πολύ καθώς και ο ίδιος άρχισε να νιώθει έτσι. Ξεκίνησαν δειλά μηνυματάκια πάντα με αφορμή τη δουλειά, τα οποία ακολουθούσαν μηνυματάκια με ερωτήσεις τύπου τί κάνεις, πού βρίσκεσαι κλπ, πάντα απο αυτόν, εγώ κυρία!!!

Μετά απο έναν μήνα μου προτείνει καφέ, βγαίνουμε, μιλάμε, εξομολογούμαστε. Στην εβδομάδα επάνω χωρίζω και σε λιγο ακολουθεί και αυτός. Δημιουργούμε μια υπέροχη σχέση, είμαστε αχώριστοι, δουλεύουμε μαζί, συνεργαζόμαστε άψογα χωρίς να δώσουμε λαβές για σχόλια, επισημοποιούμε την σχέση στη διοικηση μετα απο ενα τρίμηνο και πορευόμαστε μαζί. Φάγαμε πολύ πόλεμο από συναδέλφους και απο τις ιστοριούλες μικρού μήκους που έπαιξε το καμάρι μου, αλλά όσο μας πολεμούσαν τόσο εμείς γινόμασταν ένα με πλήρη εμπιστοσύνη και διαφάνεια μεταξύ μας. Τι οτι θα με εκμεταλλευτεί και θα με παρατήσει μου έλεγαν, τι οτι δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης… Όμως τον δέχτηκα όπως ήταν από την αρχή, ποτέ δεν τον πίεσα, ποτέ δεν του ζήτησα τίποτα και όσο δεν του ζητούσα τόσο μου έδινε, οσο τον άφηνα λάσκα τόσο ερχόταν κοντά μου, είχε βρει το λιμάνι του και το ξέραμε και οι δύο. Δεν μπορούσα να του κρυφτώ, όπως κ αυτός, είχαμε πει πάρα πολλά χωρίς να γνωρίζουμε τι θα ακολουθήσει!

Πειραζόμαστε ακόμα για όλα αυτά που μοιραζόμασταν ως φίλοι!

Σήμερα είμαστε παντρεμένοι και περιμένουμε τον καρπό του έρωτα μας! Είναι ο άνθρωπος που λατρεύω πιο πολύ στον κόσμο, το στήριγμά μου, ο φίλος μου, ο σύντροφός μου, ο αδερφός μου, ο εραστής μου, όλα… Έχω να θυμάμαι υπέροχες στιγμές από τα πρώτα σκιρτήματα, ραβασάκια, κρυφά ραντεβού, ματιές όλο φλόγα στη δουλειά χωρίς να ξέρει κανένας τι μας δένει…

μέλλουσα μαμά Ο.