Η μαγεία του να μοιράζεσαι την ευτυχία

Ακολουθεί μία συγκινητική ιστορία που ανακαλύψαμε και μας συγκίνησε:

Δυο άντρες, και οι δύο βαριά άρρωστοι, βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο του νοσοκομείου.

Ο ένας άντρας μπορεί να σηκώνεται από το κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα, έτσι ώστε να μπορεί να στραγγίξει το υγρό από τους πνεύμονές του.

Το κρεβάτι του ήταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άντρας έπρεπε να παραμένει ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι του.

Οι δυο άντρες συζητούσαν για ώρες ατελείωτες.

Έλεγαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, το σπίτι τους, τις δουλειές τους, για τότε που υπηρετούσαν στον στρατό, για τις διακοπές που είχαν πάει…

Κάθε απόγευμα, όταν ο άντρας στο κρεβάτι πλάι στο παράθυρο είχε την ευκαιρία να σηκωθεί, περνούσε τον χρόνο του περιγράφοντας στον άλλον όλα τα πράγματα που μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.

Ο άντρας στο άλλο κρεβάτι άρχισε να αποζητά αυτή την ώρα κατά την οποία ο κόσμος του γινόταν ακόμη μεγαλύτερος και πιο ζωντανός από όλα όσα συνέβαιναν και τα χρώματα έξω από το παράθυρο.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μία ωραία λίμνη. Στο νερό έπαιζαν πάπιες και κύκνοι, όσο τα παιδάκια έπαιζαν με τις βαρκούλες τους. Ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε λογής λουλούδια και στο βάθος μπορούσε κανείς να δει να διαγράφονται οι κορυφές των κτιρίων της πόλης.

Καθώς ο άντρας στο παράθυρο τα περιέγραφε όλα αυτά με εκπληκτική λεπτομέρεια, ο άντρας στην άλλη άκρη του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν την πανέμορφη εικόνα.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άντρας πλάι στο παράθυρο περιέγραφε μια μεγάλη παρέλαση που περνούσε.

Παρόλο που ο άλλος άντρας δεν μπορούσε να ακούσει τη μουσική από την μπάντα – μπορούσε να τη δει στο μυαλό του από τις περιγραφές του άντρα στο παράθυρο.

Πέρασαν μέρες, εβδομάδες και μήνες. Ένα πρωινό, η νοσοκόμα μπήκε στο δωμάτιο για να τους φέρει νερό να πάρουν το μπάνιο τους και βρήκε το άψυχο κορμί του άντρα πλάι στο παράθυρο, ο οποίος είχε πεθάνει γαλήνια στον ύπνο του.

Στενοχωρημένη, κάλεσε να έρθουν και να πάρουν το σώμα από το δωμάτιο.

Όταν πια έκρινε πως ήταν κατάλληλη η στιγμή, ο άλλος άντρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μετακινηθεί πλάι στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή και αφού φρόντισε πως ο άντρας ένιωθε άνετα, τον άφησε στην ησυχία του.

Αργά και οδυνηρά, στηρίχθηκε στον ένα του αγκώνα για να δει για πρώτη φορά τον κόσμο έξω. Κατέβαλε προσπάθεια να γυρίσει το κεφάλι του αργά στο πλάι και να δει έξω από το παράθυρο.

Το παράθυρο αυτό έβλεπε σε έναν άδειο τοίχο.

Ο άντρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να κάνει τον συγχωρεμένο του συγκάτοικο να του περιγράψει τα τόσα όμορφα πράγματα που έβλεπε έξω από το παράθυρο.

Η νοσοκόμα του αποκρίθηκε πως ο άντρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.

Είπε «Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος».

Επίλογος:

Μας δίνει πελώρια ευτυχία να κάνουμε τους άλλους ευτυχισμένους, ό,τι κατάσταση και αν περνάμε εμείς οι ίδιοι. Όταν μοιράζεσαι τη λύπη, η λύπη μένει μισή, όταν μοιράζεσαι την ευτυχία όμως, εκείνη διπλασιάζεται. Αν θέλεις να νιώσεις πλούσιος, απλά μέτρησε τα όσα πράγματα έχεις που δεν μπορείς να αγοράσεις με χρήματα.

«Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι’ αυτό και ονομάζεται Παρόν».

[divider]

πηγή: trueactivist.com