Θύματα σεξουαλικής κακοποίησης απαλύνουν τον πόνο μέσα από τους αριθμούς
3 χρόνια μετά την προσωπική της εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης, η 21χρονη Ali Safran σκέφτηκε να ξεκινήσει το project Surviving in Numbers, μέσα από το οποίο θύματα σεξουαλικής κακοποίησης εκφράζουν τα βιώματά τους με τη βοήθεια των αριθμών. Πόσα χρόνια έχουν περάσει; Πόσοι άνθρωποι γνωρίζουν; Πόσες φορές έγινε; Ποια η ηλικία τους και ποια η ηλικία του δράστη;
Μια διαδικασία κατά την οποία μπορούν να βγάλουν όσα έχουν βαθιά κρυμμένα στην ψυχή τους, αλλά και να έρθουν κοντά με άλλους ανθρώπους (έστω και πίσω από την ανωνυμία τους) που έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο.
Η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε και οπουδήποτε.
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους και είναι σοκαριστικοί. Ειδικά όταν αφορούν τον αριθμό ατόμων που έμαθαν, αλλά δεν βοήθησαν.
Πως θα μάθουμε τα παιδιά μας να μας λένε τέτοιου είδους πράγματα? Πως μαθαίνεις ένα παιδί να μην τους εμπιστεύεται όλους αλλά ταυτόχρονα να είναι και κοινωνικό? Πως μπορείς να έχεις τον πλήρη έλεγχο χωρίς ταυτόχρονα να το 'πνίγεις'? Είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου μετά από το να είναι πάντα καλά στην υγεία του το κοριτσάκι μου... Εμένα η μαμά μου ποτέ δεν με προειδοποίησε για τέτοια πράγματα.. Απο την ηλικία των 8 ετών που μετακόμισε ένα ζευγάρι συνταξιούχων στην πολυκατοικία που μέναμε μέχρι και τα 19 που έφυγα από το σπίτι, θυμάμαι τον άντρα να προσπαθεί πάντα να με πείσει να πάω στο διαμέρισμα του ή να τον βοηθήσω σε κάτι στο κλιμακοστάσιο και τον θυμάμαι πάντα να με αγγίζει συνέχεια ΠΑΝΤΟΥ! Δεν τον ακολούθησα ποτέ γιατί όποτε τον έβλεπα με έπιανε ένας κόμπος, μια ανησυχία αλλά δεν μίλησα στη μαμά μου γιατί φοβόμουν μην στεναχωρηθεί... Όταν γύρισα στα 24 στο σπίτι, μέτα από καιρό πάλι άρχισε τα ίδια (75 χρονών ήταν τότε) και τότε μόνο βρήκα θάρρος και όταν με άγγιξε του έπιασα το χέρι και του το γύρισα με τόση δύναμη λέγοντας του ότι αν με ξαναενοχλήσει θα του το σπάσω... Και δεν είπε τίποτα έσκυψε το κεφάλι του και έφυγε. Αυτή για μένα ήταν η απόδειξη ότι όντως ήθελε να μου κάνει κακό όλα αυτά τα χρόνια, δεν είπε τίποτα δεν υποστήριξε τον εαυτό του καθόλου! Όταν πέθανε πέρυσι με πήρε η μαμά μου τηλέφωνο λυπημένη πολύ που έχασε τον γείτονα της και μου ζήτησε να πάμε μαζί στην κηδεία και τότε της τα είπα όλα, χρειάστηκα 22 χρόνια και να είμαι σίγουρη ότι δεν θα με πειράξει ποτέ για να μιλήσω.. Και τώρα που έχω και εγώ ένα κοριτσάκι ξαναρωτώ πως μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά μας να μας τα λένε όλα? Γιατί δυστηχώς όσο και να τα προειδοποιήσεις όλοι αυτοί είναι ανάμεσα μας και το σύνηθες που λένε είναι ότι αν το πεις θα πειράξω και την μαμά σου!
πιστευω πως κατι τετοιο θελει πολυ δουλεια, πρεπει να χτιζεται μια γερη σχεση εμπιστοσυνης αναμεσα στα παιδια και τους γονεις! πρεπει οι γονεις να μαθουν να διαχειριζονται με ψυχραιμια οτι και να ακουν απο το παιδακι τους, (στις σκανταλιες αναφερομαι που μπορει να μας ομολογησουν) μπορει να μην εχει σχεση μια σκανταλια με κατι τοσο σοβαρο αλλα το παιδι ισως φοβαται οταν ξερει οτι δεν αντιδρουμε καλα, και δεδομενου οτι μπορει να πιστευει πως ευθυνεται και το ιδιο αν του συμβει κατι τετοιο. στα λλογια βεβαια ειναι ολα πολυ ωραια και ευκολα στην πραξη ειναι τα δυσκολα...... ελπιζω και γω και οι υπολοιπες μαμαδες να καταφερουμε τα παιδακια μας να μας εμπιστευονται απολυτα και στο προσωπο μας να βλεπουν αυτον που εχει την λυση για ολα και οχι εναν μπαμπουλα!!!
Ειναι ο μεγαλυτερος εφιαλτης μου. Κ βεβαια πρεπει να πονηρευουμε τα παιδια, να τους εξηγουμε, αλλα ειναι ο μεγαλυτερος εφιαλτης μου.
Εγώ παιδιά θα ήθελα, αν νιώθει κάποιος ότι μπορεί να μας πει περισσότερα. Συγκεκριμένα πως μπορεί μια μάνα να πείσει το παιδί να ανοιχτεί και πως μπορεί η ίδια να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά. Εμένα με ενοχλούσε μικρή ένας τύπος στο τηλέφωνο και θυμάμαι πως ένιωθα μεγάλη ντροπή για να το πω. Επίσης θυμάμαι πως επειδή δεν καταλάβαινα όλες τις λέξεις που μου έλεγε, τις ερμήνευα σαν ότι είχα κάνει κάποιο κακό και αυτό με δυσκόλευε ακόμη περισσότερο στο να μιλήσω. Τελικά μίλησα όταν κάποια στιγμή μου είπε ότι θα έρθει σπίτι μου και φοβήθηκα. Μεγάλη προσοχη με παιδιά που σηκώνουν τα τηλέφωνα.
Ηλικία που με βίασε: 9 Εκείνος τουλάχιστον: 50 Άνθρωποι στους οποίους το είπα τότε: 0 Πρώτη φορά που μίλησα για αυτο: 26 Μέρες που περνάνε χωρις να το σκέφτομαι:0 Προχωράω μπροστά... Απλα μου στέρησε την παιδικη αθωότητα....
Ντροπή του! Να μολύνει έτσι μία αθώα παιδική ψυχούλα! Μη στεναχωριέσαι!!!! Κοίτα μπροστά! Έχεις ολόκληρη τη ζωή μπροστά σου για να ξεχασεις (όσο μπορείς να το κάνεις!) Και να πω σε γονείς και παιδαγωγούς ότι καλό είναι μάθουμε σε όλα τα παιδάκια τον "κανόνα του εσώρουχου" για να μην φτάνουμε σε τέτοιες απαίσιες καταστάσεις!
ποιος ειναι αυτός ο κανόνας?
Ο κανόνας του εσώρουχου είναι αυτό: http://www.kanonastonesorouxon.org/Default_gr1.asp
Πρέπει να τιμωρηθεί. Πρέπει να τιμωρηθεί.
Δεν νομίζω οτι υπάρχει τιμωρία που να ανταποκρίνεται στο έγκλημα του.... Ενημερώστε τα παιδια σας οτι ο κόσμος δεν όσο ροδινος τους τον παρουσιάζουμε, δεν ειναι όλοι οι μεγάλοι όπως η Μαμα και ο μπαμπάς, δεν λέω να βλέπουμε στα βλέμματα όλων των άγνωστων έναν επιδοξο παιδεραστή αλλα να είσαστε πιο υποψιασμένες... Τρέμω στην ιδέα οτι μπορει να συμβεί το παραμικρό στο παιδι μου, Δεν το γράφουν στο κούτελο δυστυχώς ειναι όπως οποιοσδήποτε φυσιολογικός οικογενειάρχης.....
πρεπει να καταφερουν ολοι οι γονεις με καποιο τροπο να πεισουν τα παιδακια τους οτι αν συμβει κατι που τα φερει σε δυσκολη θεση να το πουν αμεσως, δυστυχως τα πιο πολλα παιδακια ντεπονται και πολλα αισθανονται και ενοχα! φυσικα υπαρχουν και οι περιπτωσεις που οι ιδιοι οι γονεις κανουν τα στραβα ματια αν τους πει το παιδι τους κατι το ανησυχιτικο που θα πρεπει να το ψαξουν μονο και μονο γιατι μπορει να ειναι καποιος απο το στενο περιβαλον τους! συμφωνω μαζι σου πως δεν υπαρχει τιμωρια για αυτα τα υποκειμενα αλλα ουτε και για γονεις που επιτρεπουν αυτη την κατασταση και η ιστορια εχει πολλες τετοιες περιπτωσεις!!
Λυπάμαι... πραγματικά, ευχομαι η ψυχουλα να εχει ηρεμησει κάπως.
Πω πωωω...τρομαξα ρε μανουλες τώρα! Θεός να φυλάει...ψυχουλες μου, άνθρωποι κατεστραμμενοι ψυχικά πριν καλα καλα ανατέλλει η ζωουλα τους:-( μακάρι οοοοοολοι να γίνουν survivors και τα καφριδια να πάρουν αυτό που τους αξίζει...
Μα καλα ποσο διεστραμμένος κόσμος υπάρχει? Πάμε καλα? Τοσο μεγάλη διαστροφή? Δεν το χωράει το μυαλό μου.... Ευχομαι οι ψυχούλες αυτές να βρουν καποτε γαλήνη.... Τα καθάρματα δε που τα εκαναν αυτα, να πεθάνουν από τις τύψεις βαθιά σε κελιά...
Από τύψεις φίλη μου τα ρεμάλια αυτά μην ελπίζεις να πεθάνουν....ας πεθάνουν απο κάτι πιο δραστικό......σύντομα! Όλοι τους! Μακάρι να είχαμε την δύναμη για κάτι τέτοιο...να καθαρίσει ο τόπος..