Κοιμήσου παιδί μου (μαζί μου μέχρι να νιώσεις σιγουριά!)
Θα ξεκινήσω γράφοντας ότι αυτή είναι η δική μας οικογενειακή εμπειρία. Δεν σκοπεύω να αρχίσω debate του γιατί θεωρώ ότι τα μωρά πρέπει να κοιμούνται για μεγάλο διάστημα κοντά στους γονείς τους, αν όχι στο ίδιο κρεβάτι, έστω στο κρεβατάκι τους δίπλα στη μαμά.
Σήμερα γράφω για να σας πω ότι όλες αυτές οι θεωρίες κατά του ύπνου με τη μαμά και τον μπαμπά, ότι και καλά το παιδί δεν θα μάθει ποτέ να κοιμάται στο κρεβάτι του και ότι θα γίνει κοτζάμ μαντράχαλος και ακόμα θα κοιμάται με τους γονείς του, ΔΕΝ ισχύουν. Ίσα ίσα, συμβαίνει το αντίθετο: όταν το παιδί χορτάσει πια την αγκαλιά μας και αισθάνεται σίγουρο το βράδυ (όταν είσαι μωρό, ο ύπνος είναι πολύ μοναχικό πράγμα και καμιά φορά αγχωτικό), μόνο του θα πάει στο κρεβάτι του.
Και με τα δυο μας παιδιά ΠΟΤΕ δεν αντιμετωπίσαμε θέμα για το πού θα κοιμηθούν. Όταν π.χ. πάμε στη γιαγιά και τον παππού, μπορεί το καθένα να κοιμηθεί στο κρεβατάκι του ή με τη γιαγιά ή στον καναπέ ή μαζί μας. Βασικά όπου και να τα έβαζες ή να τα βάζεις, κοιμούνται.
Η κορη μας μόνη της ένα ωραίο βράδυ μας ζήτησε να κοιμηθεί στο κρεβάτι της, το οποίο το είχαμε αγοράσει από καιρό. Και έκτοτε ΣΠΑΝΙΑ έχει έρθει στο κρεβάτι μας. Βασικά σχεδόν ποτέ!
Ο μικρός μας μπήκε στο δωμάτιο που μοιράζεται με την Αθηνά εκεί γύρω στο χρόνο, βασικά γιατί το co-sleeping μαζί του ήταν περιπετειώδες: σκαρφάλωνε πάνω μας την ώρα του ύπνου ή κατέβαινε (ευτυχώς σώος!) από το κρεβάτι. Τώρα που μεγάλωσε και κοιμάται πιο ήρεμα, δεν υπάρχει βράδυ που να έχει ξυπνήσει -συμβαίνει σπάνια, μα συμβαίνει- που αφού τον βλέπω ότι δεν πεινάει ή δεν πονάει και ότι απλά μας χρειαζεται κοντά του, δεν τον έχω πάρει στο κρεβάτι μας. Όσοι δεν υποστηρίζουν το co-sleeping, θα πουν «Α, καλά, το έχασες το παιχνίδι τώρα!» Όμως σας διαβεβαιώ ότι το παιδί τις επόμενες νύχτες κοιμάται μια χαρά παρέα με το αδερφάκι του.
Το παν για μένα είναι να νιώσουν σιγουριά. Να καταλάβουν από μόνα τους πως δεν είναι στην ουσία μόνα τους και ας κοιμούνται μόνα τους. Ότι η αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά είναι πάντα εκεί τα βράδια που νιώθουν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Λατρεύω όταν έρχεται το βράδυ και μπαίνουμε σε διαδικασία ύπνου με τις αγκαλιές μας, τα παραμύθια μας και το παιχνίδι με τις σκιές στο ταβάνι. Λατρεύω να τα βλέπω το πρωί να ξυπνούν χαμογελαστά. Φυσικά και λατρεύω και τις νύχτες που ρουθουνίζουν στην αγκαλιά μου.
Όλα έχουν να κάνουν με το να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες τους. Και να θυμάσαι πως και εσύ ως παιδί κάποια βράδια θα έδινες τα πάντα για την αγκαλιά της μαμάς σου. Εμένα η δικιά μου ποτέ δεν μου την αρνήθηκε. Το ίδιο κάνω και εγώ με αυτά.
Δες τη γάτα, τη σκυλίτσα, τη γουρουνίτσα. Όλες κοιμούνται με τα μωρά τους. Εμείς γιατι όχι;
Τα ορια ειναι ενα πολυ μεγαλο και ανοιχτο κεφαλαιο στην ψυχολογια και στην ψυχικη αναπτυξη των παιδιων. Οπως μια πολυ απορριπτικη κατασταση οδηγει σε προβληματα στις σχεσεις των παιδιων κατα την ενηλικη ζωη τους ,το ιδιο γινεται και σε μια υπερβολικα δοτικη σχεση απο την πλευρα των γονιων.Τα αποτελεσματα της διεργασιας που γινεται με το μην υπαρχουν ορια και το παιδι να ειναι καθε βραδυ στο ιδιο δωματιο με τους γονεις δεν θα φανει τωρα. Θα εχει απλα επιπτωση στον τροπο που θα διαχειριζεται τις σχεσεις του αργοτερα.Η γατα ΔΕΝ κοιμαται συνεχεια με τα γατακια. Τα βαζει για υπνο και παει να βρει τροφη. Η φυση βαζει ορια.
Κορίτσια μια χαρά σας ακουω. Έχω δύο παιδάκια με 16 μήνες διαφορα ένα κοριτσάκι 3 χρονων΄και ένα αγοράκι 1 1/2 χρονών. πρόβλημα με τον ύπνο δεν είχα καμιά φορά γιατί τα έβαλα και τα 2 σχεδόν νεογέννητα στο δικό τους δωμάτιο που είναι δίπλα μου για μένα τους πρώτους δύο μήνες ήταν ταλαιπωρία. Τώρα όμως υπάρχει ποιότητα ζωής για όλη την οικόγένεια ξέρουν τον χώρο τους δεν μπορούν από μόνα τους να κοιμηθούν μαζί μας εγώ κανένα βράδυ τα παίρνα αλλά γυρνάνε μόνα τους πίσω. Επίσης υπάρχει και κατι άλλο πέφτουν για ύπνο στις 9 και πέφτω στις 12 όχι από επιλογή αλλά να φέρω και το σπίτι σε μια ισορροπία. Επίσης όλοι αγπάμε τα παιδιά μας και τα αγκαλιάζουμε και τα φιλάμε δεν χρειάζεται να τους χαλάμε τις δικές τους ισορροπίες αυτά στο κρεβάτι τους και εμείς στο δικό μας
Αχ! να ήξερες τι ανακούφιση μου δίνεις! Ο 7μηνων γιος μου κοιμάτε στο δωμάτιό μας από την ημέρα που τον φέραμε από την κλινική μέχρι και σήμερα Στην άρχή στην καλαθούνα όσο τον χωρούσε και τώρα στην κούνια του. Τον κοιμίζω στο κρεβάτι μας πριν ξαπλώσουμε εμείς και μόλις τον πάρει ο ύπνος αδιαμαρτύρητα τον μεταφέρω στο κρεββάτι του. Αν κάποια νύχτα έχει ανησυχίες (είχαμε κολικούς τους πρώτους 3-4 μήνες και τώρα δοντάκια) τον παίρνω και στο κρεβάτι μας. Δεν μπορείς να φανταστείς τι ακούω από όλους....(εκτός από τον μπαμπά που συμφωνεί και αυτός μαζί μου) αλλά το ένστικτό μου μου λέει ότι κάνω το σωστό. Είμαι νέα μαμά αν και καθόλου νέα στην ηλικία, είμαι 45 χρονών και κυριολεκτικά ρουφάω τις εμπειρίες σας.... Επίσης θα ήθελα να πω ότι θεωρώ σκληρό και απάνθρωπο να αφήσω το μωρό μου να κλαίει στην κούνια του μέχρι να κοιμηθεί από την κούραση και το κλάμα. Δεν θέλω το παιδί μου να βιώσει την πλήρη εγκατάλειψη :-( Θα με έχει κοντά του όσο με χρειάζεται και έτσι πιστεύω θα αποκτήσει ασφάλεια και αυτοπεποίθηση αλλά και εμπιστοσύνη στην μαμά που δεν υπάρχει για μένα καλύτερο από αυτό! Ευχαριστώ!
Είμαι από τις μανούλες που έλεγε ότι κι αν γίνει το παιδί να μην μάθει να κοιμάται μαζί μας γιατί δεν θα φεύγει. Έτσι είχα ακούσει έτσι έλεγα. Τον πρώτο καιρό λοιπόν που ήρθε το μωρό μας στο σπίτι υπήρχαν φορές κατά την διάρκεια της ημέρας όπου την κρατούσα στην αγκαλιά μου και κοιμόμασταν αγκαλιά γιατί ξυπνούσε κι έκλαιγε όταν την έβαζα στην κούνια της. Το βράδυ την έβαζα πάντα στην κούνια της όπου την έχουμε δίπλα στο κρεβάτι μας. Μεγαλώνοντας όμως άρχισε να είναι πολύ ανήσυχη, ξυπνούσε συνεχώς. Οπότε ένα βράδυ έχω μπει στο site και διαβάζω ένα κείμενο του Μάνου που έλεγε ότι και οι τέσσερις κοιμόντουσαν μαζί. Τελειώνοντας το κείμενο ένοιωσα μια ανακούφιση. Πήρα την κόρη μας αγκαλιά και την έφερα στο κρεβάτι μας. Δεν ξαναξύπνησε βράδυ. Η μικρή είναι 9,5 μηνών και κοιμάται μαζί μας τους τελευταίους 3,5 μήνες. Πιάνει με το χεράκι της την μπλούζα μου και την κρατάει σφιχτά μην της φύγω....Δεν το αλλάζω με τίποτα!!!
Τα δικα μου ειναι 3. Κοιμουνται ηρεμα και αδιακοπα μια ζωη στα κρεβατια τους. Δεν εχουν κοιμηθει ποτε μα ποτε μαζι μας. Μερικα πρωινα σαββατου ξυπναγαν και ερχοταν στο κρεβατι μας. αλλες φορες, οταν ελειπε ο μπαμπας τους, προσπαθησα να παρω αγκαλια καποιο να κοιμηθει μαζι μου, μονα τους αρνουνταν. δεν ξερω αν ειναι καλο ή κακο. ξερω ομως οτι δεν καταλαβαινω αυτη την ιεροτελεστεια υπνου. Ετοιμαζονται μονα τους, μερικες φορες λεω καποιο παραμυθι πριν κοιμηθουν και πεφτουν για υπνο. οταν η ωρα παει 9, θελω απλα να κοιμηθουν. υστερα θελω να κανω τις δουλειες του σπιτιου. το βραδυ θελω να πεσω για υπνο στην ωρα μου και απλα να χωθω στην αγκαλια του αντρα μου, χωρις κανενα παιδι αναμεσα μας. οι προσωπικες στιγμες μας ειναι απαραιτητες για να μπορεσω να ξυπνησω το πρωι και να ξεκινησω μια κουραστικη μερα δουλειας και σπιτιου και να ανταποκριθω στις αναγκες των παιδιων μου. ειλικρινα Ολιβια, ολη αυτη η παιδοκεντρικοτητα στην οικογενεια δε σε κουραζει? ακολουθειτε ολοι μαζι μια ιεροτελεστια υπνου, σβηνετε τα φωτα και μετα τα ξαναναβετε οταν τα παιδια κοιμηθουν για να συνεχισετε για λιγο την ημερα σας και να πατε για υπνο, για ποιο λογο?? Μηπως καπου εχουν μπερδευτει οι ρολοι των μελων της οικογενειας? μηπως αυτο το μπερδεμα προκαλει μεγαλυτερη ανασφαλεια στα παιδια? μηπως εχουμε χασει τα αυγα και τα πασχαλια ασχολουμενοι μονο με τις αναγκες των παιδιων?? γιατι και ο ηρεμος δικος μας υπνος ειναι αναφαιρετο δικαιωμα και αναγκη, και ποσο ηρεμος μπορει να ειναι με 2 παιδια αναμεσα???
Σωστή σε βρίσκω! Τα παιδιά πρέπει να έχουν όρια και οι γονείς τις δικές τους στιγμες. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα παιδιά να κοιμούνται με τους γονείς, που είναι και επικίνδυνο. Η μαμά παραμένει και σύζυγος κ ερωμένη δεν πρέπει να δίνει όλη της την προσοχή στα παιδιά. Και τα παιδιά πρέπει να γίνονται ανεξάρτητα
Εμεις κοιμομαστε μαζι με την κορη μου που ειναι 2μιση χρονων και θα κοιμομαστε για οσο εκεινη θελει.Απο τις 9 κοιμαται αλλα φυσικα οχι και εμεις!Την κοιμιζω και φευγω ,και οταν θελουμε να κοιμηθουμε παμε και εμεις στο κρεβατι.Τοσο απλα!Καθε παιδακι ειναι διαφορετικο,η δικη μου φοβαται και δεν θελει μονη της.Δεν θελω να νοιωθει ετσι και επισης απολαμβανουμε να κοιμομαστε αγκαλιτσα!Οταν νοιωσει ετοιμη θα παει μονη της στο κρεβατι της...
Με απενοχοποιησες έτσι απλα Ολίβια.για ολα οσα μου εχουν πει επειδη κοιμομαστε με τη Μπέμπα μου γιατί δε μπορεί μονη της στην κούνια κ το σέβομαι απόλυτα.Νιώθω μια χαρά με τη συνείδηση μου κ το από λαμβάνω.ας ακολουθήσουν όλες οι μαμαδες το ένστικτο τους κ ας αφήσουν τους μπουσουλες.
Και τι ώρα πάτε για ύπνο? Οι ενήλικες την ώρα που πρέπει να κοιμηθούν τα παιδιά? Η τα παιδιά την ώρα που πρέπει να κοιμηθούν οι ενήλικες?
ela nte kai egw auto anarwtiemai...Egw ton xekinaw thn proetoimasia stis 9;30 mpanio,plusimo xerakia dontakia,mputzames paramuthakia agalitses kai ftanei na koimhthei kales 11....(mexri tis 12 pou tha pesw kai egw exw 1wra kenh....)ALLA den paei paidiko to tonizw!!!tou xronou pou tha ton steilw sta 4 pia tha koimatai apo tis 9!
Φυσικά και δεν πέφτουμε και εμείς για ύπνο απο τις 9. Όσο κοιμόμασταν μαζί τους, η διαδικασία του ύπνου ήταν ιεροτελεστία. Ξαπλώναμε όλοι μαζί με κλειστά τα φώτα και λέγαμε τραγούδια και παραμύθια μέχρι να αποκοιμηθούν. Στη συνέχεια σιγά σιγά απομακρυνόμασταν μέχρι να επιστρέψουμε αργότερα να κοιμηθούμε και εμείς. Το γεγονός όμως ότι όλη τη νύχτα ήμασταν κοντά τους, τα έκανε να κοιμούνται ήρεμα και αδιάκοπα.
δε θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο, Ολιβια!! ακριβως αυτο...
Το κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό και χρειάζεται προσαρμογή στις δικές του απαιτήσεις. Θεωρώ άτοπο να βγάζουμε θεωρίες με βάση τα δικά μας παιδάκια. Η κάθε μανούλα ας γνωρίζει ότι δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο, και ας αντιμετωπίζει το δικό της με βάση το χαρακτήρα του (dna + επίκτητες εμπειρίες). Εγώ θα έλεγα φίλες μου να ακούτε τις άλλες εμπειρίες για να αποκομίσετε κάτι αν νιώσετε ότι σας προσφέρουν, αλλά σε καμία περίπτωση μην τις ταυτίζεται με τις δικές σας. Ούτε να αισθάνεστε άσχημα για κάποιο λόγο. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ. Ούτε όλες οι θεωρίες προσαρμόζονται σε όλα τα παιδιά. Αλλιώς θα υπήρχε ένας μπούσουλας που όλοι θα αγοράζαμε και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ούτε όλοι οι γονείς ζουν την ίδια καθημερινότητα με τις ίδιες ανάγκες. Κάποιοι χρειάζεται να λείπουν από τα παιδιά τους γιατί πρέπει να δουλέψουν. Κάποιοι δουλεύουν σκληρά. Αυτό αναμφισβήτητα έχει αντίκτυπο και στην προσωπική τους ηρεμία. Αφήστε τις θεωρίες. Πείτε τις εμπειρίες σας. Απλά λειτουργήστε με το ένστικτο και δώστε μόνο ΑΓΑΠΗ. Αγκαλιάστε τα παιδιά σας, γεμίστε τα φιλιά για να νιώσουν σιγουριά. Αν θέλουν θα κοιμηθούν μαζί σας. Αν δε θέλουν όχι. Αν είναι δύσκολος ο ύπνος δεν σημαίνει ότι κάνατε κάτι εσείς. Σε αυτή την περίπτωση οπλιστείτε με υπομόνή, πολύ μετά από δουλειά εξαντλητική πολλές φορές.
Έτσι...και γω το ίδιο έκανα και κάνω. Αυτό μου λέει το ένστικτό μου αυτό κάνω.
Τί γίνεται όμως με τα παιδιά που ξυπνούν πολλές φορές μέσα στη νύχτα? Η κόρη μου 22 Φλεβάρη κλείνει τα 3 και επί 3 σχεδόν χρόνια δεν έχω κοιμηθεί σερί πάνω από 2-3 ώρες. Θήλασε 16 μήνες, λογικό να ξυπνά, να κοιμάται σχεδόν κάθε βράδυ μαζί μας...όμορφα, γλυκά, τρυφερά και οι τρεις... Μετά αποφάσισε ότι θέλει να κοιμάται μόνο μαζί μου. Να εκτοπίσουμε τον μπαμπά από το κρεβάτι του? Δεν θα το έκανα ποτέ... Στο δικό της δωμάτιο, στο δικό της κρεβάτι μέχρι να την πάρει ο ύπνος, χαδάκια, λογάκια, αγκαλιές...και μετά εγώ νάνι με τον μπαμπά. Και μετά? Τα ξυπνήματα ανά 2 ανά 3 ώρες και η απαίτησή της να κουλουριαστώ δίπλα της, στο παιδικό κρεβατάκι... να έχω γίνει ένα φάντασμα, να μην μπορώ να ξεκουραστώ... Όμορφα όλα αυτά και τρυφερά, σας λέω κι εγώ στο κρεβάτι μου την είχα σχεδόν 2 χρόνια, αλλά άλλο όταν μιλάμε για ένα παιδί που δεν ξυπνά συνεχώς μέσα στη νύχτα ή που και να ξυπνά τρέχει στο κρεβάτι των γονιών και άλλο για ένα παιδί με τρομερά ανήσυχο ύπνο, που απαιτεί η μαμά να κουλουριάζεται στο δικό του κρεβάτι... Αν ζητούσε και το δικό μου παιδάκι Ολίβια ΚΑΠΟΙΕΣ φορές, να ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ εγώ θα του έδινα άλλες τόσες....
ετσι ακριβως κοιμομαστε κ γω με την κορη μου, ειναι 2,5 χρονων κ κανει πολυ ανυσηχο υπνο.....!
Etsi akrivws....O mikros mou einai 3kai kati kai enw to vradu leme paramuthakia kanoume agalitses ktl kai koimamai dipla tou ws na koimhthei meta xupnaei kathe vradu kathe omws kai zhtaei ton mpampa tou na paei dipla tou na koimhthei(xerei pws egw de tha paw..tou xekatharisa apo thn arxh pws prepei na koimamai me ton mpampa sto megalo krevati giati kai ekeinos fovatai.. )kai enw olh mera ton mpampa tou ton diwxnei kai ton sprwxnei to vradu ton ekmetaleuetai prokeimenou mh meinei monos tou...alla h ponhria einai pws afou exei steilei ton mpampa sto paidiko meta apo kamia wra (afou koimhthei kai o mpampas)erxetai me to maxilari tou tsoup tsoup dipla mou....opote ti kaname?diwxame ton mpampa kai ekeinos ton antikatasta...(de mou aresei katholou olo auto pou ginetai alla dusthxws o antras mou uposthrizei pws ela mwre mwraki einai akoma ktl...Kai egw lew nai mwraki einai pou mas vara to tumpano kai emeis xoreuoume....)
Ο ξάδερφος μου κοιμόταν μέχρι τα 14 με την μητέρα του και ο θείος μου κοιμόταν για πολλά χρόνια στο παιδικο κρεβάτι. Έχουν και μια κόρη η οποία όντως κάποια στιγμή ζήτησε να πάει σε δικό της κρεβάτι. Επειδή η Αθηνά και ο Αρχέλαος κοιμούνται άνετα και μόνα τους αυτό δεν σημαίνει ότι ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. Δεν το λέω ειρωνικά, εννοώ ότι πολύ εύκολα μπορεί κανείς να χάσει τον έλεγχο. Ο ίδιος ο ξάδερφος μου που είναι πλέον 20 χρονών συνέχεια μου λέει "μακριά το παιδί απτό κρεβάτι σου. Τι θέλεις να γίνει σαν εμένα; ", ο ίδιος νιώθει ότι του έκανε κακό όλο αυτό και όντως του έκανε.
H anhpsia mou einai 13 prwth gumnasiou kai den exei koimhthei pote ma pote sto dwmatio ths.Koimatai sth krevatokamara me th mana ths apo otan htan mwro kai o mpampas ths sto diko ths krevati.H mikrh exei terasties anasfaleies kai den mporei na koimhthei monh ths oute sto spiti ths giagias ths.(xwria pou mama kai mpampas vriskontai ponhra mono an h mikrh paei se kamia filh ths...)kai dhladh auto kalo einai?Pws mporw na xerw an auto methaurio kanei kalo sto paidi h oxi?Eipame pws einai analoga to paidi...alla apo thn allh to kanoun ola ta thulastika ara kai meis?H gourounitsa omws de tha stenaxwrethei an o gourounitsos thn apathsei giati ekeinh tha exei ta gourounakia ths sto krevati tou..to idio kai ta upoloipa thulastika pisteuw..Oi statistikes deixnoun pws oi perissoteres apisties apo tous antres ginontai otan oi gunaikes tous ginontai mhteres..mhpws epeidh paragwnizontai?mhpws epeidh tous diwxnoume apo to krevati gia na erthei to mwro?mhpws den exoume pia xrono gia zouzounies me ekeinous opws me to mwro mas?H alhtheia einai pws den exoume pia xrono kai ola ta ponhra prepei na ginontai me programma..As mh xexname na vlepoume kai ligo me ta matia tous thn katastash kai na mhn xexname na douleuoume thn sxesh mas mazi tous..sto katw katw den exoun mono autoi anages, exoume kai meis...!
Συμφωνώ απόλυτα! ο μεγάλος μου κοιμόταν μέχρι τα 2 στο δωματιό μας , στην κούνια του αλλά και όποτε ήθελε στο κρεβάτι μας - φυσικά και τα σχόλια των γύρω μας (μπροστά αλλά είμαι σίγουρη και πολλά περισσότερα πίσω μας) έδιναν και έπαιρναν - το μωρό μου μόνο του αποφάσισε να πάε ιστο δωμάτιο του και από τότε μέχρι τώρα που ειναι 3+ κοιμάται πάντα στο δωμάτιο του - αν τύχει και ξυπνήσει μας φωνάζει να πάμε εμείς εκεί - του κάνουμε μια αγκαλίτσα, ξανακοιμάται και επιστρέφουμε στο κρεβάτι μας - δεν ζήτησε να 'ερθει στην κρεβατοκάμαρα ούτε τώρα που είναι μαζί μας ο νεογέννητος αδερφός του!
Χαίρομαι πολύ με όσα διαβάζω τόσο από σένα Ολίβια, όσο κι από τις υπόλοιπες μανούλες. Κι εγώ είμαι υπερ της συγκοίμισης για όλους τους λόγους που έχετε παραθέσει. Από το μαιευτήριο, το είχα δίπλα μου, στο κρεβάτι μου μέχρι τώρα που είναι 14 μηνών. Είναι τέτοια η συναισθηματική ασφάλεια που νιώθει ο δικός μου, όταν με μυρίζεται, με αγγίζει, με μοιράζεται και με θηλαζει όποτε το θέλει, τις τόσες πολλές ώρες αποχωρισμού στον ύπνο του, που νομίζω δεν έχει καλύτερο! Γι'αυτό είναι χαμογελαστό και ευτυχισμένο όταν ξυπνάει!!! Κι εγώ θα επιτρέψω στο παιδί μόνο του να μου δείξει το χρόνο που θα είναι έτοιμο να κοιμηθεί μόνο του. Μέχρι τότε....θα απολαμβάνω ζεστές αγκαλίτσες!!! Συγχαρητήρια σε όλες μας που ακουλουθούμε αυτό που έχει ορίσει η φύση για εμάς τα θηλαστικά!
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΟΛΙΒΙΑ - ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΥΤΟ ΕΔΕΙΞΕ. Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ 3 ΕΤΩΝ, ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ ΣΕ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑΣ ΜΑΣ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΤΗ ΤΗΣ, ΓΙΑ 1 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΤΟΥ ΣΑΛΟΝΙΟΥ, ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΩΡΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ (ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΕΚΕΙΝΗ). ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΖΗΤΑΝΕ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ - ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΧΟΥΝ ΧΟΡΤΑΣΕΙ.
Ολίβια έχεις απόλυτο δίκαιο! Όλα τα θυλαστικά κοιμούνται μαζί με τα μικρά τους! Εμείς αν και τριδυμα τα κορίτσια μου (καταλαβαίνεται οι μαμάδες πόσο δύσκολα όλα) τα είχαμε στο κρεβάτι. Μέχρι βέβαια που η μικρη ξεθάρεψε και συνειδητοποίησε πως το πάτωμα, το χαλάκι του μπάνιου κλπ είναι πολύ καλύτερα από τις αγκαλιές μας!!! Οπότε δεν είχαμε άλλη λύση από το να τις μαντρώσουμε και τις 3! Τώρα, λοιπόν, η κάθε μία στην κούνια της!
Δε διαφωνώ καθόλου στο θέμα του ύπνου! Αλλά θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι δεν μπορείς και να πεις ότι επειδή κάτι δεν συνέβη σε δύο παιδάκια... δεν ισχύει! Για τον απλούστατο λόγο ότι πρόκειται για ένα πολύ μικρό στατιστικό δείγμα χωρίς καμία λοιπόν σημασία. Δεν ίσχυε για τα συγκεκριμένα δύο παιδάκια, αυτό δεν σημαίνει ότι γενικά έτσι συμβαίνει... Ελπίζω να μην θεωρθεί το σχόλιό μου κακοπροαίρετο, απλώς πιστεύω ότι οι γενικεύσεις δίνουν συχνά λανθασμένα ή γρήγορα συμπεράσματα. Κατά τ'άλλα, καλοπροαίρετα, καλούς ύπνους και στα δύο ζουζούνια ;)
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ μπερδεμένη με αυτό το θέμα. Με το πρώτο παιδί δεν είχα πρόβλημα γιατί ήταν πολύ εύκολος στον ύπνο. Μεγαλώνοντας και με τον ερχομό του μωρού όμως άρχισαν τα ξυπνήματα. Το μικρό κοιμάται καλύτερα πλέον ενω στην αρχή ήταν μόνιμα αγκαλιά μου! Δεν μπορούσα όμως να του πω εσυ κοιμήσου μόνος σου αφού με έβλεπε μόνιμα αγκαλιά με το μωρό! Ακόμα και τώρα κοιμόμαστε αγκαλιά στο κρεβάτι του, μόλις τον πάρει ο ύπνος φεύγω γιατί δεν χωράω και πολύ και 2-3 φορές τη νύχτα τον βρίσκω δίπλα μου στο δικό μου! Μια νύχτα τον κατάλαβα από το γκντουπ που έπεσε κάτω! Η αλήθεια είναι ότι με κουράζει αυτό γιατί κάνει ανήσυχο ύπνο! Δεν με πειράζει που κοιμόματσε αγκαλιά μέχρι να τον πάρει ο ύπνος όσο το ότι ξυπνάει. Αλλά δεν θέλω να τον πιέσω. Μέχρι τώρα σε όλα από μόνος του σταματάει. Έτσι έκανε και για πιπίλα και για πάνα και για όλα. Το μόνο που του λέω είναι πως όταν γίνει μεγάλος και δεν φοβάται τότε δεν θα με χρειάζεται. Πιστεύω κάποια στιγμή να το πιάσει το μήνυμα, χεχε! Μέχρι τότε απολαμβάνουμε αγκαλίτσες!
...στο θηλασμό...απιστευτο!
Έγκυος ακόμα διάβασα ότι υπήρχε γύρω απο το θηλασμό και τον υπνο. Ήθελα τόσο να τα κάνω όλα "σωστά". ..Και να που ήρθε το μωρό μας στο σπιτι, και ότι είχα διαβάσει έγιναν σκόρπιες λέξεις...Γιατί δεν υπήρχε τίποτε πιο ωραίο απο το να νιώθω το λεχούδι μου και την κάθε του ανάσα δίπλα μου. Μεγαλώνοντας ο μικρός, άρχισα να έχω πολλά άγχη και ανασφάλιες οτι τελικά τίποτα δεν έκανα σωστά. Το μωρό μου εξακολουθούσε να προτιμά το θηλασμό απο τις στερεές και έτρωγε ελάχιστα, κοιμόταν όχι στο κρεβατάκι του δίπλα μας (που λόγος για το δικό του υπέροχο δωμάτιο...) αλλά στο κρεβάτι μας...Πέρασα μήνες με στρες και άγχος που μετέδιδα στον άντρα μου και φυσικά και στο μωρό μου. Πραγματικά νομίζω οτι υπήρχαν μέρες και νύχτες που ο μόνος μου στόχος ήταν να φάει το παιδί μου και να μπορέσει να κοιμηθεί στο κρεβάτι του. Και που δεν αναγνώριζα τις τόσο μοναδικές στιγμές της κάθε μέρας μας. Άξιζε; Φυσικά και όχι. Και μόνο όταν το αποδέχτηκα, σταματησα να ακούω μαμάδες, πεθερες και να συγκρίνω το μωρό μου με τα μωρά των αγαπημένων μου φίλων που είχαν αποφασίσει διαφορετικά για τα δικά τους μωρά, τότε ξαναβρήκαμε όλοι μας τις φωτεινές μας μέρες (και νύχτες). Το 11 μηνο μωρό μας τρώει λίγο παραπάνω απο ότι τους προηγούμενους μήνες (σύμμαχος στο θυλασμό ο παιδίατρός μας, τρομερό στήριγμα) μεγαλώνει υπέροχα, κοιμάται στο κρεβάτι μας ( ή κάποιες ώρες της νύχτας στο δικό του δίπλα μας) και ξυπνά γελαστό και χαρούμενο. Μακάρι να μην είχα περάσει μήνες με πρέπει, αμφιβολίες και άγχη. Μακάρι να μην σύγκρινα το παιδάκι μου (μα είχαι δυνατόν, απο τώρα;) Μακάρι να μην άκουγα κανέναν και να μην προσπαθούσα να αποδείξω οτι θα καταφέρω να τα κάνω όλα "σωστά". Κάθε οικογένεια ξέρει το τι της ταιριάζει και ας κάνει καθένας ότι θεωρεί καλύτερο για το παιδάκι του...οτι νιώθει καλύτερο...
συμφωνώ απόλυτα!!! ήταν υπέροχη περίοδος και για τα μικρά μου και για μένα όμως, μπορούσα να τα μυρίζω και να ακούω την ανάσα τους, ένιωθα ότι είναι πιο ασφαλές δίπλα μου (κι ας ήταν η κούνια 1 μέτρο παραδίπλα!!), ήταν πάντα ζεστά και δεν ανησυχούσα μήπως κρυώνουν και όταν ξυπνούσαν πάντα ήταν γελαστα και ευχαριστημένα
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!!! και παρόλο που ακούω τα κλασσικά, απαπά που ακούστηκε 2 χρονών, να την αφήνεις να κλαίει και ένα σωρό άλλες βλακείες αποφάσισα να ακούω μόνο το ένστικτό μου και να μεγαλώνω τη μικρή μου όπως θέλω εγώ. Για λίγο με αποπροσανατόλισαν και νόμιζα ότι κάνω τεράστια λάθη και πρέπει να βρω τρόπο να το κόψω γιατί αλλιώς θα κοιμάται μαζί μας μέχρι τα 18 χαχα! Γιατί δεν αφήνουν οι καλοθελητές την μάνα να πράξει όπως νιώθει τι κακό και αυτό με τις οδηγίες? και τον τρόπο του ελεγχόμενου κλάματος? τι πειράματα είναι αυτά πάνω σε αθώες ψυχούλες? εμείς πάντως όσα βράδια ξυπνάει και φωνάζει μανούλα την παίρνουμε αμέσως μαζί μας την υπόλοιπη νύχτα και απολαμβάνουμε αγκαλιές και πατουσάκια που κάποτε θα νοσταλγούμε! έλεος πια με τις θεωρίες! Θέλουμε χαρούμενα και ασφαλή παιδάκια δεν παίζουμε παιχνίδια επιβολής με τα μωρά μας!
Συμφωνώ απόλυτα με το να δίνεις στο παιδί σου ο,τι χρειάζεται! Εγώ, λοιπόν, θα σας πω το αντίθετο! Εμένα από μωράκι ήθελε την κούνια της, την πιπίλα της, την κουνουπιέρα της κ.λπ. Εμείς προσπαθούσαμε να την φέρουμε με τον άντρα μου στο κρεβάτι μας και εκείνη δεν ήθελε, δεν κοιμόταν!! Απίστευτο κι όμως αληθινό!! Αυτό που έκανα και κάνω είναι όποτε ξυπνήσει μέσα στη νύχτα είτε γιατί είδε κάποιο όνειρο είτε γιατί είναι άρωστη πηγαίνω και κάθομαι δίπλα της στην πολυθρόνα μέχρι να κοιμηθεί, κρατώντας της το χέρι..Δεν μου έχει ζητήσει ποτέ να έρθει στο κρεβάτι μας, παρά μονο να κάτσω δίπλα της στην πολυθρόνα. Αυτό γίνεται μάλιστα σχετικά σπάνια, γενικά είναι ένα παιδί που κοιμάται πολύ εύκολα και πολύ, αρκεί να είναι σε δική της κούνια/παρκοκρέβατο κ.λπ. Τώρα όμως θα της πάρουμε μεγάλο κρεβάτι, μονό, και πιστεύω ότι ίσως θα έρχεται που και που στο δικό μας το κρεβάτι! Ανυπομονούμε!!χιχιχιχι!! Εγώ πάντως ακόμα και μεγάλη θυμαμαι ότι πηγαινα στο κρεβάτι της μαμάς μου όταν φοβόμουν ή όταν ήμουν άρωστη, ακόμη και στης γιαγιάς μου!!
Κι εμείς κοιμόμαστε μαζί. Η κόρη μου είναι 3μιση και τους πρώτους 6 μήνες της ζωής της, την είχα σε ένα λίκνο δίπλα στο κρεβάτι μου. Μετά την πήγα στην κούνια της στο δικό της δωμάτιο. Και τώρα πια έχουμε μετατρέψει την κούνια σε παιδικό κρεβάτι. Κάθε βράδυ από 6 μηνών πέφτει για ύπνο στο κρεβάτι της (με την απαραίτητη συνοδεία τραγουδιών ή/και παραμυθιών) και σχεδόν κάθε βράδυ ξυπνάει γύρω στις 2 και έρχεται στο κρεβάτι μου. Αφού αυτό χρειάζεται, αυτό προσφέρω. Δεν μας ενοχλεί καθόλου να κοιμόμαστε μαζί της. Αντιθέτως το θέλουμε και σκεφτόμαστε και οι δύο ότι θα έρθει κάποια μέρα που δεν θα θέλει να κοιμάται μαζί μας πια. Οπότε την απολαμβάνουμε μέχρι τότε. Είμαι απολύτως υπέρ του co-sleeping. Ένας βασικός λόγος είναι ότι θυμάμαι πως ήταν όταν εγώ ήθελα να κοιμάμαι με τη μαμά μου και εκείνη προσπαθούσε να με μάθει να κοιμάμαι μόνη μου στο κρεβάτι μου. Πέρασα πολλές φοβισμένες νύχτες και ποτέ δεν ξεπέρασα εντελώς τις φοβίες μου. Δεν θα κάνω το ίδιο λάθος. Θα κάνω αυτό που λεει το ένστικτό μου: ότι χρειάζεται το παιδάκι μου το προσφέρω απλόχερα. :)
Ο δικός μου απο την αρχή που γεννήθηκε προσπαθούσα να τον κάνω αρχικά να κοιμηθεί γιατί δεν κοιμόταν με τίποτα παρα μόνο στο στήθος και όταν τον έπαιρνε ο ύπνος και του έβγαινε απο το στόμα ξύπναγε όταν του έμαθα με τα πολλά την πιπίλα ψιλό κοιμόταν και εγώ δίπλα να του βάζω την πιπίλα όταν έπεφτε γιατί ξύπναγε αμέσως,μέχρι σήμερα που είναι 3 χρονών πρέπει να πάω στο κρεβάτι του για να κοιμηθεί αλλά μόλις του βγεί η πιπίλα ξυπνάει και με ψάχνει να ξαναπάω δίπλα του,πολύ δύσκολος με τον ύπνο και εγώ δεν έχω κοιμηθεί ένα βράδυ συνεχόμενα,είναι στο παιδί δεν ξέρω τι άλλο να πω ....
Αυτό μου φαίνεται λίγο διαφορετικό από αυτό που περιγράφει η Ολίβια. Και τα δικά μου δεν κοιμόντουσαν και δεν κοιμόμασταν κι εμείς. Προβλήματα πολλά, μέχρι που το μικρό σταμάτησε να παίρνει ύψος. Η αυξητική ορμόνη σου λέει παράγεται το βράδυ και αν δεν κοιμάσαι πως να την παράγεις. Είπα στοπ, τέρμα όποιος θέλει να μην κοιμάται να μην κοιμάται. Οι υπόλοιποι θα κοιμόμαστε κανονικά. Μερικά βράδια σηκώθηκαν να κάνουν τους γνωστούς κανιβαλισμούς, ξύπναγαν κι εμένα κι εγώ συνέχιζα να κοιμάμαι. Έκλαψαν λίγο που τα έγραψα, γιατί είχαν μάθει να ξυπνάνε και ό,τι ώρα και να είναι να μου ζητάνε, γάλα, φαγητό και ό,τι άλλο φαντάζεσαι και να τους το πηγαίνω στο κρεβάτι. Τους είπα κοιμάμαι αν θέλετε να σηκωθείτε να φάτε/πιείτε/παίξετε, σηκωθείτε εγώ κοιμάμαι. Το έκαναν 2 ή 3 βράδια, σηκωνόντουσαν άνοιγαν ψυγείο έτρωγαν, έπιναν γάλα, έπαιζαν και μετά πάλι ύπνος. Από τότε το έκοψαν και κοιμούνται σερί (2 και 3 χρ. είναι). Σε εμάς δεν έφταιγε το πως κοιμόντουσαν γιατί τα κάναμε όλα (ύπνος μαζί & ύπνος χώρια). Όπως και να τα έβαζες να κοιμηθούν, δεν κοιμόντουσαν. Μεγάλο πρόβλημα για όλους μας. Με το που το λύσαμε άλλαξε η ζωή μας.
Κι εμείς λίγο πολύ αυτό εφαρμόσαμε και εφαρμόζουμε από νωρίς. Μέχρι τον 6ο μήνα τον είχα δίπλα μου στο καλαθάκι του. Μετά τον πήγαμε στο άλλο δωμάτιο στην κούνια του αλλά όποτε έκλαιγε το βράδυ ή χρειαζόταν να θηλάσει τον έπαιρνα στο δικό μου. Αν είχα κουράγιο τον ξαναπήγαινα στην κούνια μετά αλλιώς τον κρατούσα εκεί. Τώρα που έχει μεγαλώσει πια (3,5 χρονών) κοιμάται στο κρεββατάκι του στο δωμάτιό του αφού πρώτα πιεί το γάλα του στο κρεββάτι μας, πούμε τα παραμυθάκια και μετά. Ζητάει τα φιλάκια του και όταν τελείώσει λέει: "Είμαι έτοιμος να πάω στο κρεββάτι μου, καληνύχτα!" "Αν σε χρειαστώ μαμά; - Δίπλα θα είμαι και το φωτάκι στο διάδρομο ανοιχτό για να βλέπεις να έρθεις" Και έτσι έχουμε λύσει το θέμα ύπνου. Υπάρχουν βράδια που θα δεί κάποιο όνειρο και θα τρομάξει και θα με φωνάξει. Τότε του λέω, Έλα στη μαμά να ξαπλώσεις, όνειρο είδες , και συνεχίζει τον ύπνο του ανάμεσά μας. Νομίζω ότι αυτό χρειάζεται το παιδί, τη σιγουριά, όπως λέει η Ολίβια, ότι όταν χρειαστεί κάτι τη νύχτα και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, να είσαι εκεί γι'αυτό.
Εμείς έχουμε ενα δωμάτιο γιατί είναι μικρό το σπιτι κ κοιμόμαστε κ οι τρεις μαζί.τον πρώτο χρόνο τον είχα στο κρεβάτι μιας κ που ο άντρας μου ταξίδευε κ ερχόταν 2 φορές τη βδομάδα σπίτι.όταν έκλεισε τον πρώτο χρόνο από μόνος του πήγε στο κρεβάτι χωρίς πίεση ζόρι η φωνές.τώρα που κ που έρχεται στο κρεβάτι μας 3 χρονών τώρα κ μετά τις αγκαλιές τα τραγούδια παραμύθια κ φιλιά πάει κατ ευθείαν στο κρεβάτι του που είναι ακριβώς δίπλα μου.μ αρέσει να τον έχω μαζί μου γιατί τρέχω στερηθεί κ δεν θέλω να το στερηθεί κ ο Δημήτρης μου....
Το έχεις έμφυτο παιδί μου. Εγώ χρειάστηκε να κάνω μάθημα για να καταλάβω ότι κλάμα=ανεκπλήρωτη ανάγκη, όχι απαραίτητα εκείνη που φαίνεται να έχει εκείνη τη στιγμή μπορεί να είναι μια άλλη. Μας πρήζουν κυριολεκτικά όλοι οι γύρω μας όταν ένα παιδάκι είναι λίγο πιο ζόρικο με τα είναι άτακτο και χειριστικό που φτάνεις σε σημείο να νομίζεις ότι το κάνει επίτηδες. Είναι και από αυτά κάποιες φορές, αλλά όχι όλες. Συνήθως κάτι της λείπει και δεν στο λέει με λόγια. Αν την πάρεις με το μαλακό θα σου πει. Και απορώ τόσο δύσκολο είναι να στο πούνε αυτό όλοι οι παιδοψυχολόγοι? Είμαι τυχερή γιατί σε όποιο σχολείο πήγε τύχαινε να υπάρχει και συνεργαζόμενος παιδοψυχολόγος. Ποτέ ποτέ δε μου μίλησε κανείς για ανεκπλήρωτες ανάγκες, εκτός μιας φοράς που μου το είπαν αλλά ήταν τόσο απ΄έξω και αόριστα εκφρασμένο που δεν το κατάλαβα. Πάντα οδηγίες για το τι να κάνω για να σταματήσει να είναι χειριστική. Εγώ έτσι κάπως την έχασα την μπάλα, σε συνδυασμό με τις απόψεις του μπαμπά της που είναι από αυτές με τις οποίες δε συμφωνείς (άστο να κλάψει κλπ.). Όταν γεννήθηκε ήξερα τι να κάνω, στην πορεία αποπροσανατολίστηκα. Ευτυχώς το ξαναβρήκαμε. Προς το παρόν ακούω ότι θα το κάνω κακομαθημένο, αλλά εγώ βλέπω ότι γίνεται πιο συνεργάσιμο το παιδί όταν ακούς τις ανάγκες του.
Νίνα μου, νομίζω ότι σε ξέρω πλέον μετά από τόσα που έχουμε περιγράψει η μία για την άλλη, χαχα! Εγω δεν είχα ιδέα από την αρχή τί να κάνω με το πρώτο παιδί! Το μητρικό μου ένστικτο λειτούργησε με το δεύτερο παιδί, ευτυχώς! Εκεί σταμάτησα να ακούω όλους γύρω μου κι άρχισα να ακούω τα παιδιά μου κι ηρεμήσαμε! Είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ! Και όλοι λένε τί καλά παιδιά έχω ενω πριν τί άτακτα παιδιά έχω!!!
Κι εγώ το ίδιο με μερικές από εσάς που έχουμε μιλήσει πολλές φορές είναι σαν να σαν μιλάω στο τηλέφωνο. Εμείς έχουμε λίγο δρόμο μπροστά. Ακόμη άτακτες θα μας χαρακτήριζαν και με το δίκιο τους, αλλά βελτιωνόμαστε συνεχώς μάνα & κόρη.
Καλιο αργα παρα ποτε...ετσι και εγω...
ο πρωτος μου γιος κοιμηθηκε διπλα μου 2 μήνες... μετα τον πηγα στο κρεβάτι του χωρις κανενα προβλημα! ευκολο παιδακι γενικοτερα και οσες φορες χρειαστηκε να ειμαι διπλα του το εκανα μενοντας για λιγο στο δωματιο του...σπανια βεβαια μιας που ο Νικολας ειναι πολυ αυτονομο παιδι...θελει να κοιμαται μονος του, να τρωει μονος του, να πινει νερο μονος του..γενικα δε θελει και πολλα πολλα απο εμας!!υπαρχουν οι στιγμες που ερχεται στο κρεβατι μας και τρυπωνει και εμεις τον δεχομαστε με χαρα!! ο αλλος ο ταλιμπαν εμεινε διπλα μου 6 μηνες...στους 9 ειχαμε καταληξει σε καροτισα,αγκαλιες,καναπε..οπουδηποτε αλλου εκτος απο το κρεβατι του που παρεμπιπτοντως το ειχαμε στο δικο μας δωματιο!παρολαυτα δεν ηθελα να κοιμηθει εκει!εκλαιγε συνεχεια!! ακομη και διπλα μου που τον εβαζα στο κρεβατι και τον θηλαζα μετα εκλαιγε και παλι!ετσι πηγαιναμε σαλονι και για εν αμηνα περιπου δεν κοιμοτανε καθολου το βραδυ..μολις πηγαινε η ωρα 7 το πρωι κοιμοτανε ως τις 11 ..αλλα αυτο εγω δεν μπορουσα να το ανεχτω,εχω και αλλο παιδι και εναν αντρα που πρεπει να σεβαστω με αποτελεσμα να εφαρμοσω την τακτικη του βιβλιου!οποτε σε 7 μερες κοιμηθηκε σαν πουλακι...μπηκαμε και παλι σε ρυθμο... οσες φορες τον πηρα στο κρεβατι μου δεν καθησε ουτε δευτερολεπτο!δεν θελει! πιστευω στο παν μετρον αριστον!..ουτε συνεχεια αγκαλιες και ξαπλα στο δικο μου κρεβατι αλλα ουτε και απομακρυνση απο εμενα!λιγο και απολα ειναι το ιδανικο! :-)
Αυτή τη στιγμή που γράφω , έχουμε πέσει για ύπνο κ χαζεύω στο κινητό για να νυσταξω... Ανάμεσα σε μένα κ τον Αντρουλη μου ,κοιμάται η κόρη μου 2,3 χρ και δίπλα μου κολλητά στο πάρκο κρεβάτο ο μπεμπουλης 3 μηνών !!! Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ και νιώθω σαν να τα έγραψα εγώ!!! Και ναι ο καλύτερος ήχος για νανουρίσμα είναι το μουτς μουτς της πιπιλας !!!
Ελενη Συμφωνω απολυτα,και εγω πριν κανω την κορη μου ημουν της αποψης κατευθειαν στο κρεββατακι του γιατι θα γινει κακομαθημενο ,δεν θα φευγει απο το κρεββατι μας ,θα χωρισει το ζευγαρι και ολες αυτες τις ανοησειες που μου ελεγαν κατα καιρους και εγω τις υιοθετουσα...η μικρη μενει στο κρεββατι μας μεχρι να την παρει ο υπνος και μετα κουνια η οποια ειναι στο ιδιο δωματιο.Δεν το διωχνω το μικρουλι μου ,μονο οταν το αποφασισει η ιδια ,ο καιρος και τα χρονια περνουν τοσο γρηγορα γιατι να της στερω την αγκαλια μου ,αν ειναι εξαρτηση για εκεινη καπιες φορες που ειναι μωρακι (9 μηνων )φανταστειτε για μενα τι εξαρτηση ειναι πλεον....και το παραδεχομαι τους πιο ωραιους υπνους στην ζωη μου ,τους εχω κανει με την μικρη μου!!!!!!
Κι εμάς μας είχαν ζαλίσει συγγενείς και φίλοι για το πόσο δύσκολα θα φύγει η μικρή από το κρεβάτι μας και για το πως θα έπρεπε κλαίγοντας να την πηγαίνουμε στο δωμάτιό της μέχρι να συνηθίσει. Βλακείες! Το κοριτσάκι μας μια χαρά πήγε μόνο του στο κρεβάτι του μια μέρα κι από τότε μόνο το πρωί έρχεται για να με ξυπνήσει με φιλάκια.
Egw koritsia ta exw ksanapei panw se auto to thema kai ta ksanapw.egw goustarw na koumamai me to gioka mou.pethainw pws to lene;to thelw ki egw.fovamai ti mera pou den tha erxetai pia stin agalia mou na ton zoupaw kai na ton liwnw sta filia.ki epidi auti i mera tha erthei egw thelw na eimai xortasmeni peirazei;kai opoios exei antitheti gnwmi as min to kanei alla na mas afisei isixes oles emas!priste ta eipa pali.
Αγκαλίτσα κ μεις καθε βραδυ με τον τριων χρονων γιο μας... δεν πειράζει καθολου που ειμαστε αγκαλιά κ κοιμομαστε ολοι μαζί. .. κ μέχρι να του φτιάξουμε δωματιο μαζι θα κοιμομαστε!!!!!
Μα τι πιο όμορφο!!! Η απόλυτη ευτυχία... Και ναι είμαστε θηλαστικά και εμείς, είναι λοιπόν στη φύση μας το cosleeping!
Μαζί σου κι εγώ!!! Κι εγώ παρότι με δύο μεγαλύτερες αδελφές στο ίδιο δωμάτιο, υπήρχαν βράδια που ήθελα τη μαμά μου...και φυσικά την είχα!!! Έτσι κι εμείς με τα δίδυμα κοριτσάκια μας στο ένα και στο άλλο πλάι του κρεβατιού μας οι κούνιες τους και χεράκι χεράκι μας παίρνει ο ύπνος...άσε που το σπίτι μας είναι τύπου στούντιο και δωμάτια δεν υπάρχουν...όλοι μαζί λοιπόν και ρίχνουμε κάτι ύπνους ....ζάχαρηηηηηη!!!!
Εγω κοιμομουν με τους γονεις μου μεχρι τα 10-11..εφυγα οικιωθελως οταν η μαμα μου, μου ειπε οτι οταν παντρευτω θα κοιμαται κ αυτη μαζι μας! Χαχα
ωραια η μαμα πολυ σωστη.ιχιχιχιχιχιχ
Χαχαχαχαχα!!!
την αλλη βδομαδα θα φερω στον κοσμο το πρωτο μου παιδακι και το μονο που ακουω σαν συμβουλη ακομα και απο νεες μαμαδες ειναι να μην το παιρνω πολυ αγκαλια και να μην το βαλω ποτε στο κρεβατι μας! εχω σκοπο να το κραταω αγκαλια μεχρι να μου πεσουν τα χερια και προτιμω αγω να φευγω να φευγω απο το κρεβατι μου παρα το παιδακι μου. αισθανομαι οτι ειναι ενα μικρο πλασματακι που θα εχει αναγκη απο ζεστασια και σιγουρια, δεν βρισκω σωστο να να του το στερησω αυτο. ας λενε... εγω δεν θα αφησω το παιδι μου να εχει τις ανασφαλειες που ειχα εγω και ακομα χειροτερα τους φοβους... ακομα δεν μπορω να ανεβω σκαλα στο σπιτι μου χωρις φωτα επειδη καποια στιγμη μικρουλα ειχα φοβηθει...
Και αγκαλιά όσο μπορείς και στο στήθος να το αφήνεις όσο θέλει, μια που οι Πρώτες 40 μέρες ειναι καθοριστικές για να εδραιωθεί ο θηλασμός...με το καλό να υποδεχτήτε το λουλουδάκι σας :)
Ναιιιι αυτό ακριβώς!! Το παιδάκι από μόνο του θα νιώσει ελεύθερο κ θα ζητήσει τον χώρο του μια μέρα! Εγώ ακόμα κ τώρα στα δύσκολα κ στις χαρές ακόμα στην αγκαλία της μαμάς μου βρίσκω γαλήνη ( τα ´χουνε πει για τη μαμά μου εξάλλου)!Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα του γάμου μου, το πρωί που ξύπνησα στο πατρικό μου, πήγα κ χώθηκα στο κρεβάτι τους! Εγώ έγκυος 5μηνών, η μαμά μου, ο μπαμπάς μου κ το σκυλάκι μου! Ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές της μέρας κ δεν μου φεύγει ποτέ αυτό που ένιωσα εκείνη τη στιγμή!
Opws ta les...ante giati mas ta exoun zalisei me to "mh" to ena "mh"to allo.emeis pou megalesame mesa sthn agkalia kai sta krevatia twn goniwn mas ti pathame?mazi sou loipon me xilia....
Και όπως είπε κι ο γιος μου εκεί κάπου στα 3-4 χρόνια του "Εσύ γιατί κοιμάσαι με τον μπαμπά κι εγώ πρέπει να κοιμάμαι μόνος μου;". Γιατί άραγε;
κι εμένα, Βίκυ μου, κάπου σ'αυτή την ηλικία, το παλικαράκι μου το ίδιο ακριβώς με ρώτησε!! κ τώρα που αυτός είναι 5,5 κ η αδερφούλα του 3,5...περιμένουν πώς κ πώς πότε θα έχει βραδινή υπηρεσία ο μπαμπάς μας κ θα λείπει από το σπίτι για να κοιμηθούμε όοοοοοοολοι οι υπόλοιποι μαζι στο μεγάλο κρεβάτι της μαμάς...κ το 7 μηνών μωράκι μας δίπλα στο κρεβατάκι του!! αυτές τις αγκαλιές μεταξύ ύπνου κ ξύπνιου, δεν τις αλλάζω με τίποτα... φοβάμαι πότε θα τις χάσω κ θα τις αναπολώ..
Αυτό τελικά το ρωτάνε όλα τα παιδιά. Το ρώτησα εγώ πριν 30 χρόνια και το ρώτησε κι η κόρη μου.
Εγώ έχω σκεφτεί άπειρες φορές αυτό που λέει ο γιος σου. Αισθάνομαι σαν να αδικώ την μικρή μου που την βάζω να κοιμάται μόνη της, ενώ εγώ κοιμάμαι με παρέα! :/
Κι εγω το έχω σκεφτεί κι ας μη μου το έχει πει ο ίδιος.