Μπορεί να είμαι μέτρια μαμά, τουλάχιστον είμαι ειλικρινής

γράφει η Megan Mennes για το Define Crazy 

Το να είσαι γονιός για εμένα σημαίνει να είσαι μέτριος στα πάντα, ακόμη και στο πώς μεγαλώνεις τα παιδιά σου. Είναι κάτι που γνωρίζω καιρό τώρα αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που το παραδέχομαι δημόσια. Και θα έλεγα ακόμη πως οι περισσότεροι γονείς δεν είναι πολύ καλοί και σε πολλά άλλα πράγματα, επειδή το να είσαι γονιός είναι δύσκολο, ειδικά αν είσαι εργαζόμενος γονιός, το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω με το που τελειώσει η μέρα και τα παιδιά έχουν πέσει για ύπνο είναι να καθίσω με τις πυτζάμες μου να πιω ένα ποτήρι κρασί και να χαζέψω στην τηλεόραση. Ο ρόλος του γονιού με έκανε ένα τηλεορασόπληκτο φυτό. Και αλκοολικιά τις νύχτες (και με το νύχτες εννοώ στις 9 το βράδυ). Μάλλον παραμελώ τον εαυτό μου και προσέχω να καλύπτω όλες τις ανάγκες των παιδιών μου – δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα επειδή είμαι ευτυχισμένη και τα παιδιά μου βρίσκονται σε καλά, αν και ταλαίπωρα, χέρια.

Γιατί λοιπόν νιώθουμε εμείς οι γονείς την ανάγκη να αποκρύψουμε από τον κόσμο την πραγματικότητα, ειδικά στα social media; Σε κάθε instagram και facebook news feed, μαζί και στο δικό μου, φαίνεται πως όλα τρέχουν ρολόι, σαν να είμαστε μικρές Μοντεσσόρι. Τα παιδιά είναι πάντοτε χαμογελαστά και λαμπερά. Μπογιές, τουβλάκια και φρέσκα φρούτα στολίζουν τα πρόσωπά τους. Παίζουμε κιθάρα και τραγουδάμε και παίζουμε στη λάσπη όλο χαρά, προτού χωθούμε στον καναπέ αγκαλιά για ένα μεσημεριανό υπνάκο τα Σαββατοκύριακα όσο στο πικάπ παίζει Cat Stevens και εμείς διαβάζουμε Where the While Things Are κάνοντας τις φωνές από τα διάφορα τέρατα. Γέλιο και κέφι. Όλα είναι τέλεια στον κόσμο. Και οι φωτογραφίες που βγάζουμε είναι τόσο θολές όσο και οι αναμνήσεις των στιγμών εκείνων, επειδή είναι απλά ένα μικρό και κάπως ανειλικρινές κομμάτι της μέρας μας.

Αυτό που δεν βλέπει κανείς πίσω από τις ιστορίες και τα χαμόγελα είναι η πραγματικότητα. Δεν είμαστε τέλειοι γονείς και οι προηγούμενες στιγμές απαθανατίζονται απλά για να τις μοιραστούμε με τον κόσμο και να φανεί πως ξέρουμε τι κάνουμε. Μας δικαιώνουν λέγοντάς μας πως τα παιδιά μας κάνουν όσα τους ζητάμε και κάποιες φορές συμπληρώνουν το παζλ που θέλαμε να φτιάξουμε για τον εαυτό μας προτού γίνουμε γονείς. Η πραγματικότητα όμως διαφέρει. Τα Σάββατα ξεκινούν πολύ νωρίς στο σπίτι μας και οι πρώτες λέξεις που ξεστομίζει ο Atticus κάθε πρωί είναι συνήθως «Θέλω να δω τηλεόραση». Και υποκύπτουμε γιατί κερδίζουμε έτσι άλλη μια ώρα στο κρεβάτι. Μέχρι να ξυπνήσουμε, ο Atticus έχει προλάβει και έχει ρίξει όλα τα παιχνίδια στο πάτωμα του σαλονιού και έχει φάει ένα χορταστικό γεύμα από δημητριακά και χυμό μήλου. Από μόνος του. Έχουμε ήδη αρχίσει να αποτυγχάνουμε για άλλη μία μέρα στα καθήκοντά μας και η μέρα δεν έχει καλά καλά ξεκινήσει. Κατά τη διάρκεια της ημέρας θα πατήσει κρίσεις θυμού χωρίς λόγο, είτε γιατί βάλαμε τον χυμό του σε λάθος ποτήρι ή γιατί του ζητήσαμε να συμμαζέψει τον χαμό που έκανε πριν. Ίσως μάλιστα τον τσακώσουμε να τρώει το φαγητό της γάτας ή να σκαλίζει τη μύτη του. Ο Quinn θα φοράει ακόμη τη λερωμένη πάνα του, παραπάνω από όσο θα έπρεπε και θα κλαίει επειδή θέλει κάτι, οτιδήποτε. Και ανάμεσα σε όλα αυτά θα χάσω και γω την υπομονή μου και θα υψώσω τη φωνή μου, παρόλο που ξέρω πως δεν πρέπει. Είμαστε άνθρωποι.

Και θα συνεχίσουμε να κάνουμε λάθη στη ζωή μας. Αρνούμαι να υποκρίνομαι πως είμαστε τέλειοι γονείς και πως ο ήλιος λάμπει όλη την ώρα στο σπίτι μας. Μερικές φορές δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και είμαστε εντάξει με αυτό. Γιατί η τελειότητα καλύπτεται τρομερά δύσκολα και έχω πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνω από το να κυνηγάω άπιαστους στόχους. Όπως να μάθω στο παιδί μου πως τα ξυλαράκια δεν πρέπει να τα χώνουμε στα μάτια της γάτας… κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μάθει σύντομα, για το καλό της γάτας μας.

[divider]

Τι γνώμη έχετε εσείς για όλο αυτό; Μπορείτε να επισκεφθείτε και τη σελίδα της Megan για να δείτε και να διαβάσετε τι συνέβαινε τη λίγο πριν ή λίγο μετά από τη στιγμή που τράβηξε την κάθε της φωτογραφία. Όπως για παράδειγμα όταν έβγαλε μια γλυκιά φωτογραφία του γιου της με τον μπαμπά του, που δείχνει τόσο τρυφερή, αλλά στην ουσία αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έλεγε συγγνώμη επειδή λίγα λεπτά πριν ο μικρούλης τον είχε χαστουκίσει.