Πώς να του πω ότι ΔΕΝ θέλω άλλο παιδί;
Με λενε Ελπιδα και ειμαι μαμα ενος 6χρονου αγοριου, παντρεμενη εδω και 8 χρονια!
Ο ανδρας μου μου μιλαει τελευταια για ακομη ενα παιδακι, να αρχισουμε προσπαθειες δηλαδη. Στην αρχη δεν εδωσα σημασια, αλλα εδω και καποιους μηνες, το λεει σχεδον καθημερινα και εχουμε αρχισει να καυγαδιζουμε για αυτο.
Εγω δε θελω αλλο παιδι, απο παντα ηθελα ενα, ειμαι και εγω μοναχοπαιδι και μου αρεσε πολυ το πως μεγαλωσα, ποτε δεν ηθελα αδερφια. Το οικονομικο δεν ειναι θεμα γιατι ειμαστε εξωτερικο και εχουμε μια σχετικη ανετη ζωη. Επισης, δε θεωρω το να εχει το παιδι μου ενα αδερφακι, αρκετο λογο για να πειστω να κανω κι αλλο παιδι, ενω εγω δε το θελω. Ειλικρινα, δεν ειναι αρκετος λογος αυτος.
Ο μικρος μου ειναι 6 χρονων τωρα. Εαν κανουμε κι αλλο παιδι, πρεπει να περασω τα ιδια απο την αρχη. Τα ξενυχτια, τον θηλασμο, την κουραση, να βγαλουμε την πανα, ανησυχιες, κτλ κτλ κτλ. ΔΕ ΘΕΛΩ να τα ξαναπερασω αυτα. Εκανα αμαν να ξεπαιδιασω που λενε, να ειναι λιγο αυτοεξυπηρετουμενος ο γιος μου για να μπορεσω λιγο να ηρεμησω και να βρω χρονο λιγο για μενα, να μπορω να κανω ενα μπανιο, να κοιμηθω για ΜΙΑ φορα λιγο ηρεμα, να παω τουαλετα χωρις παρεα ΜΙΑ ΦΟΡΑ βρε αδερφε!
Ορισμενες μπορει να σκεφτειτε οτι ειμαι εγωιστρια. Μπορει και να ειμαι. Αλλα δε θα φερω ενα ακομη παιδι στον κοσμο απο την στιγμη που ΔΕ το θελω. Και νομιζω ειναι περισσοτερο εγωιστικο να μεινω εγκυος επειδη 1. Το θελει ο ανδρας μου 2. Για να εχει το παιδι μου αδερφακι ή οποιονδηποτε αλλο λογο. Νομιζω ο μοναδικος λογος για να προσπαθησει ενα ζευγαρι για παιδι ειναι επειδη το αποφασιζουν και το ΘΕΛΟΥΝ και οι 2. (Και οχι, δε θελω να παρω το ρισκο του «Μολις το δεις, θα το θελεις». Μεγαλοι και σοβαροι ανθρωποι ειμαστε, να μιλαμε λογικα. Ειναι μια νεα ζωη, δεν ειναι αψυχο πραγμα)
Η ερωτηση μου, μετα απο ολα αυτα που σας ειπα και σας ζαλισα: Πως να το πω στον ανδρα μου μια και καλη οτι δε προκειται να κανω αλλο παιδι; Οτι δε θελω και δε θα αλλαξω γνωμη, τωρα ή ποτε; Να το πω ευθεως, χωρις περιστροφες; Να περιμενω και ισως το ξεχασει και το καταλαβει μονος του; Τι τροπο να βρω;
Ευχαριστω!
Μαμα Ελπιδα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Το δικαίωμα του άντρα της να έχει δεύτερο παιδί; Δεν γεννάει αυτός. Η απόφαση είναι της γυναίκας. Τέλος!! Σ' εμάς πέφτει το βάρος, γέννες, θηλασμός, επαγγελματικό πισωγυρισμα κλπ. Έχει δικαίωμα στο δεύτερο παιδί ο σύζυγος; Τι σόι δικαίωμα είναι αυτό;!!!;;; Αν το άλλο; Το πρώτο παιδί έχει Δικαίωμα να έχει αδερφάκι; Και τού το στερείς; ΛΑΘΟΣ. Τα δικαιώματα των παιδιών είναι στη φροντίδα, στην εκπαίδευση,στο σεβασμό και ΟΧΙ στο αδερφάκι!!ξεμπερδεψει τις έννοιες των λέξεων!!!!
Συγγνώμη είσαι αχάριστη και κοιτάς μόνο τον εαυτό σου ούτε καν το παιδί σου που θα είναι μόνο του!ξέρεις πόσες μητέρες θέλουν δεύτερο και δεν μπορούν για λόγους υγείας δεν θα ήθελες να ήσουν σε αυτή την θέση πίστεψε με! Τοτε νοιώθεις ποιο άδεια από ποτέ! Δώσε στο παιδάκι σου την παρέα που χρειάζεται σε μερικά χρόνια το αδερφακι του θα είναι το στήριγμα του!
Συμφωνώ μαζί σου.Ουτε η μεγάλη διαφορά ηλικίας , ούτε το ,"έκανα το ένα παιδί, κατευθείαν μετά το άλλο", παίζουν ρόλο.Τον βασικό ρόλο τον παίζει αν το ζευγάρι και όχι η μονάδα, είναι έτοιμο να υποδεχτεί και δεύτερο παιδί.
ΠΡΩΤΟΝ. ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΜΕ ΤΑ ΞΕΧΩΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΗ ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΔΕΜΕΝΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΕΡΑΝ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΚΟΥΒΑΛΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΣΟΥ ΕΣΥ ΓΙΑ ΕΝΝΙΑ ΜΗΝΕΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΠΑΛΙ ΕΣΥ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΛΛΑΒΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΛΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΔΙΝΑΣΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΟΡΕΞΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
Καλημερα!! Καταρχην να σου πω οτι εισαι πολυ τυχερη που εχεις αντρα που θελει δευτερο παιδι.. Στην αρχη οταν γνωρισα τον αντρα μου του ειχα πει οτι θελω μονο ενα παιδι,με τον ερχομο του πρωτου ομως αλλαξαν ολα.Τωρα θελω να κανουμε δευτερο αλλα ο αντρας μου δε το συζηταει καν(και δεν ειναι μοναχοπαιδι).Με πληγωνει αφανταστα η αρνηση του αυτη με αποτελεσματα να του λεω οτι εισαι ο μοναδικος αντρας που δε θελει δευτερο παιδι(γιατι ολοι του οι φιλοι εχουν απο δυο).Και τι καταφερνω;;Να σκευτομαι οτι αν ειχα αλλο αντρα θα ειχα και δευτερο παιδακι,και αυτο με κανει να μαραζωνω και να μου γινει εμμονη πια ιδεα το δευτερο παιδι(γιατι το σκευτομαι συνεχεια).Γι'αυτο το καταμουτρα δεν βοηθαει,το μονο που θα καταφερεις να τον θυμωνεις και στο τελος θα απομακρυνθειτε..Βρες καποια πιο τρυφερη λυση,ετσι ωστε να μη φαινεσαι "οριζω και διαταζω"..Και σε καμια περιπτωση δε συμφωνω με τις φιλες που λενε να κανεις παιδι για να εχει το πρωτο παρεα..Ενα παιδι ειναι καρπος ερωτα και οχι η λυση στο προβλημα μας!!! Καλη τυχη σου ευχομαι..
Den xreiazetai na xrusoseis to xapi, einai duskolh h alitheia alla prepei na tin peis. Eimai mazi sou, den kserw giati oi goneis mou apofasisan na kanoun deutero paidi. Hmoun 7 xronwn otan h aderfh mou irthe ston kosmo, h xara mou den perigrafotane. Den tha hmoun monh mou pia. Twra 25 xronia argotera einai san na min exw aderfh. Mia h lathos sumperifora tis miteras mou (ksexwrize), mia to gegonos oti epapsa na einai paidi sta 7 mou k egina h "megalh", mia h diafora hlikias. Den tin kserw tin aderfi mou. Den exoume tipota koino ki oso k na prospathisw den ftiaxnetai mia sxesi se ena bradu. Merikes fores skeftomai pws tha itan na imoun monaxopaidi. Alles mamades skeftontai mallon "ti mas leei auti twra" ki omws h megalh diafora mporei na min bgei s kalo.
Σέβομαι τη γνώμη σου και αν και εγώ περιμένω το δεύτερο παιδάκι μου τώρα, συνηδειτά, θεωρώ ότι αν μια μαμά δε θέλει άλλο παιδάκι δεν πρέπει η κοινωνία, ο σύζηγος, οι γονείς, οι φίλοι κ.τ.λ. να τη ζορίζουν. Κακά τα ψέμματα. Όλη η ευθύνη του παιδιού πέφτει κατά κύριο λόγω στη μάνα. Αν η μάνα δεν αισθάνεται έτοιμη ή και δε θέλει, δεν είναι καθόλου κακό αυτό, καλύτερα να μην κάνει άλλο παιδί. Αμάν πια με αυτά τα ταμπού, να μη θέλεις να κάνεις άλλο παιδί και να σε κοιτάνε σα δράκο με 10 κεφάλια! Να το ξεκαθαρίσεις στον άντρα σου μια και καλή. "Αγάπη μου σε καταλαβαίνω αλλά πρέπει και εσύ να καταλάβεις ότι ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ, συνηδειτά και ξεκάθαρα"!
Δεν διαβασα τ αλλα σχολια, καθως ηταν πολλα και ετσι δεν ξερω αν επαναλαμβανομαι. Φαινεται οτι εχεις παρει την αποφαση σου κι ετσι η γνωμη μας για τα προσωπικα σας περισσευει. Το μονο που εχω να σου πω ως μαμα 2 παιδιων ειναι πως το μεγαλωμα του δευτερου παιδιου ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με τα αγχη του πρωτου, αντιθετα το 2ο παιδι το χαιρονται πολυ περισσοτερο οι μαμαδες γιατι ειναι χωρις τα αγχη του πρωτου, ειναι απιστευτο ποσο πιο ευκολο ειναι. Εχουν μια μεγαλη σειρα προτερηματων τα 2 παιδια, καθως παιζουν μαζι και εχουν παρεα ο ενας τον αλλον, ετσι μου εχει συμβαι πολλες φορες να ειμαι σε καλυτερη και πιο ξεκουραστη φαση απο μαμαδες με μοναχοπαιδια, τα οποια ειναι συνηθως προσκολλημενα στη μαμα και αναζητουν την διαρκη προσοχη τους. Τελος να πω οτι δεν σε θεωρω καθολου εγωιστρια, αλλα οσο δικαιωμα εχεις εσυ στον λογο, αλλο τοσο θεωρω εχει και ο αντρας σου, αλλα και το παιδι σου, του οποιου ισως στερεις το δικαιωμα στο αδερφακι-οχι μονο για παρεα οσο ειναι μικρα, αλλα και στηριγμα οταν μεγαλωσουν. Οταν θα εχουν ευθυνες πχ για σας, τους γονεις του που θα μεγαλωσετε, ειναι βαρυ για ενα παιδι να εχει ολη την ευθυνη. Δεν εχω σκοπο να σου αλλαξω τη γνωμη, ειναι δικη σου η ζωη, οικογενεια,οι αποφασεις. Κι εγω δεν ηθελα δευτερο παιδι γιατι δεινοπαθησα στο πρωτο. Μας ετυχε, και σκεφτομουν να το ριξω, δεν αντεχα αλλα ξενυχτια, αγχη και εγνοιες, ημουν πνιγμενη στις πανες, στο σπιτι, στα ξενυχτια..Ειμαι τωρα τοσο χαρουμενη που εχουμε και τον μικρο μας, γιατι ειμαστε μια πραγματικα ευτυχισμενη οικογενεια, με λιγοτερα αγχη και εγνοιες, οσο κι αν αυτο ακουγεται παραδοξο, και ο πρωτος μου γιος, ο κλειστος, ο εσωστρεφης εγινε αλλο παιδι, χαρουμενο, και παιζει με τον μικρο και εχει ενα κολληταρι για παρεα για παντα. Κι εχω 2 αγκαλιες να με λατρευουν. Οσον αφορα στην ερωτηση σου, νομιζω οτι πρεπει ν ακουσεις και την πλευρα του αντρα σου. Αν εχετε καλη σχεση και τον σεβεσαι βαθια, θα πρεπει να αναγνωρισεις οτι εχετε ισοτιμο δικαιωμα στις αποφασεις- ακουσε και την δικη του πλευρα και παρτε μαζι αποφασεις. Στα λεω με εκτιμηση, γιατι τα χω ζησει, ελπιζω να μην με παρεξηγησεις
απλά να πω ότι το θέμα δεν είναι αν θα έχει "αδελφάκι" το παιδί σου, εννοώ αν θα έχει παρέα τώρα που είναι μικρό....τώρα, μια χαρά είναι κι έτσι....το θέμα είναι μήπως κάποτε, στερώντας του έναν αδελφό ή μία αδελφή, το καταδικάσεις να μείνει μόνο του στη ζωή, χωρίς στήριξη....μακάρι να κάνει δική του οικογένεια κάποτε και να είναι ευτυχισμένος, αλλά δεν είναι σίγουρο αυτό...και τότε, μπορεί να νιώσεις άσχημα...επειδή κι εγώ είμαι μοναχοπαίδι που η ζωή τα έχει φέρει έτσι ώστε να είμαι στην ουσία μόνη μου, πάντα νιώθω την ανάγκη να το λέω σε ανάλογες συζητήσεις αυτό, έστω κι αν ξέρω ότι γίνομαι σπαστική....ως παιδί, μια χαρά ήμουν, ποτέ δε θέλησα να είχα αδέλφια....τώρα όμως, στα 38 μου, και έτσι όπως μου τα έφερε η ζωή, λέω μακάρι να είχα....
Τα παιδια δεν ερχονται όταν το αποφασισμουμε εμεις....η μαμα κ ο μπαμπας δηλαδή αλλα όταν το θελει ο Θεος!υπαρχουν οικογενειες που δεν θελουν τωρα κι όταν θελησουν ο Θεος δεν τους χαριζει.ο Θεος γωριζει τις αντοχες του καθενος κ στελνει το οτιδηποτε αναλόγως.
Σε τέτοια θέματα δεν κολλάνε υπεκφυγές. Πρέπει να μιλήσετε ξεκάθαρα. Είναι δύσκολο όταν συγκρούονται τα θέλω του ενός με του άλλου γιατί σε αυτό το θέμα δεν υπάρχει συμβιβαστική λύση. Μπορείς σαν επιχειρήματα να του πεις ότι το παιδί σας είναι πολύ μεγάλο για να αποκτήσει τώρα αδερφάκι κι απλά θα σοκαριστεί. Η αλήθεια είναι ότι θα έχουν μεγάλη διαφορά για να πεις ότι θα έχει παρέα το ένα το άλλο. Καλή τύχη!
και κακά τα ψέματα κορίτσια...όσο πρόθυμος και να είναι ο πατέρας, η μαμά είναι αυτή που τραβάει το μεγάλο ζόρι στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Ιδίως κατά τους πρώτους μήνες που είναι απαιτητικοί και δύσκολοι- όσο και να το αγαπώ όσο και να το λατρεύω το κοριτσάκι μου υπάρχει κούραση, εξάντληση κλπ. Πριν λίγο διάστημα είχαμε μια υποψία ότι μπορεί να είμαι έγκυος, Με το αρνητικό τεστ μου λέει ο άντρας μου "κρίμα, απογοητεύτηκα" ενώ εγώ του είπα ότι ανακουφίστηκα!
η μονη λυση ειναι να του το πεις στα ισια, δεν υπαρχει μεση οδος σε αυτα τα θεματα, πρεπει να συμφωνησετε σε κατι.. δηλαδη υπαρχει και μια ας πουμε μεση οδος, να υιοθετησετε ή να γινεται αναδοχοι γονεις για ενα παιδακι που ομως να εχει περασει τη νηπιακη ηλικια ωστε να μεγαλωνει μαζι με το γιο σας. συζητειστε το παντως μαζι του ειναι θεμα που αφορα και τους δυο!
Νομιζω οτι υποστηριζοντας τοοοοσο θερμα το δικαιωμα σου να μην κανεις άλλο παιδι, καταπατας το δικαιωμα του αντρα σου, που θελει. Παντως ...για να απαντησω στο ερωτημα σου ....δωστου να διαβασει το αρθρο αυρο....
καθολου εγωιστρια δεν εισαι..τουλαχιστον οχι σ αυτο το θεμα στο οποιο παραθετεις! ισα ισα που ξερεις πολυ καλα τι σου γινετε για να κανει καποιος παιδι,κι αλλο παιδι,πολλα παιδια πρεπει να το θελει πολυ ασπρο ή μαυρο σε βρισκω μια χαρα! φανταζομαι πως καποια στιγμη θα το δεχτει κ ο συζυγος
Εγω ήμουνα στην αντίθετη όχθη, εγώ ήθελα, εκείνος οχι. Για εμένα δεν είναι κατι στο οποίο συμβιβάζεσαι. Για εμένα, το ξαναλέω. Θα έφτανα 50 χρονών κ θα μου έλειπε το παιδί που δεν έκανα. Από την άλλη αν κάναμε, εκείνος θα ήταν δυστυχισμενος. Για αυτόν κ για πολλούς άλλους λόγους, χωρισαμε. Μια από τις πρώτες ερωτήσεις που μου έκανε ο νέος σύντροφος μου όταν είδαμε ότι πάμε σοβαρά ήταν αν θέλω αλλά παιδιά. Είμαι στον έβδομο μήνα τώρα κ τον ένατο ουρανό. Να σου παίξω τώρα τον δικηγορο του διαβόλου: ο άντρας σου γράφει " έχουμε ένα γιο έξι ετών κ τον λατρεύω, θέλω πολύ ένα ακομα παιδί. Νιώθω ότι η οικογένεια μας είναι μιση. Θέλω να ξαναζήσω τα μωρουδιακά χρόνια, να δω τα πρώτα βήματα... οικονομικά είμαστε καλά, δουλεύω σκληρά για να θρεψω την οικογένεια μου, αλλά η γυναίκα μου είναι ανενδοτη. Πως να την κάνω να αλλάξει γνώμη; " Κ σε ρωτάω, γιατί το δικό σου θέλω, είναι πιο ισχυρό από το δικό του; Είναι δίκαιο για αυτόν; Δεν συζητατε για το χρώμα των τοίχων, αλλά για ένα παιδί, μια ζωή... Υπάρχει άραγε μέση λύση? Ο σύντροφος μου χώρισε με την γυναίκα του επειδή δεν ήθελε εκείνη παιδί. Προς Θεου, δεν σου λέω ότι θα χωρίσετε, απλά προσπαθώ να σου δείξω την δική μου οπτική κ να σε κάνω να σκεφτείς την άλλη μεριά. Με όλη μου την καρδιά σου εύχομαι να τα βρείτε κ να είστε καλά με αυτήν την απόφαση κοι δύο! !! Μια φίλη πιο κάτω λέει ότι θα τα περάσεις όλα εσύ. Δεν είναι έτσι απαραίτητα. Ο συντροφος μου είναι πιο ουσιαστικός πατέρας στα παιδιά ΜΑΣ από τον βιολογικό τους πατέρα. Μολις τώρα τον έστειλα να μου πάρει πατάτες γιατί το παιδί τις ζήταγε κ πήγε με χαμόγελο :)
να του το πεις ευθεως.. μπορεί αυτος να θελει αλλά δεν θα το κουβάλαει αυτος 9 μηνες ουτε θα περασει οτι θα περάσεις εσυ.. μην σου πω να του δωσεις καλυτερα να δοιαβάσει αυτο που εγραψες..
Τον ίδιο τρόπο που τα είπες και στον ίδιο σου τον εαυτό. Θέλω να πω, χρησιμοποίησε τα επιχειρήματα που σε κάνουν να έχεις και να υποστηρίζεις αυτή την άποψη. Ο άντρας σου έχει αδέρφια;
Ποιο εγωιστικό μου φαίνεται να κάνει κανείς παιδία γιατί έκανε και η φίλη τους, γιατί θέλουν και ένα αγόρι ή κορίτσι κτλ παρά να αποφασίζει κανείς συνειδητά ότι μέχρι εδώ επαρκώ, και εγώ αν και δεν είμαι μοναχοπαίδι θεωρώ πως ένα αδερφάκι είναι σίγουρα και ένα μεγάλο σοκ πέρα από όλα τα καλά, όλα έχουν να κάνουν πως εμείς σαν γονείς τα μεγαλώνουμε, πάντως νομίζω ότι πρέπει να του συζητήσεις μαζί του ευθέως και να μην σας «τρώει» αυτό το θέμα και να δεις μήπως κάπου ή κάτι έχει σκεφτεί ο άνδρας σου που δεν σου έχει περάσει από το μυαλό , ή έως ποιον βαθμό είναι ή δεν είναι διατεθειμένος να βοηθήσει για αυτό ,εγώ πχ. λέω θα έκανα τρίτο εάν μπορούσε να πάρει άδεια και ο μπαμπάς του (εγώ δεν παίρνω άδεια) και να έχω αρκετή βοήθεια ώστε να μπορώ να πάω τουαλέτα αλλά και να ασχοληθώ επαρκώς με τα άλλα δύο(πράγμα που ούτε τώρα καταφέρνω να κάνω) κτλ.
Sumfwnw mazi sou Viviana polu wraia to etheses!
Να του μιλησεις ευθεως, οπως ακριβως το εγραψες κ εδω. Εγω βιωνω το αντιστροφο. Εγω θελω κ ο αντρας μου οχι. Η αληθεια ειναι οτι δευτερο παιδι θελω μονο κ μονο για να μη μεινει χωρις δικο του ανθρωπο το πρωτο μου παιδι, οταν εμεις φυγουμε απ'τη ζωη. Ο αντρας μου δε θελει κ το σεβομαι. Προτιμω να μεινουμε 3 κ ευτυχισμενοι παρα να γινουμε 4 και καποιος απο μας να μην ειναι καλα. Μιλα του κ θα σε κατανοησει.
Δώς´του να διαβάσει αυτα που μας έγραψες...ήσουν ειλικρινής, δεν είπες κάτι παράλογο. Μπράβο σου που αντιλαμβάνεσαι τα όρια κ τις αντοχές σου.
Ligo polu exw kai egw idia apopsh me sena...ouf...kai nomiza pws eimai h monh..To provlhma einai pws mallon den katalavainoun to ti travame mexri na gennhthoun exetaseis anxos na pane ola kala xeirourgeio parapanhsia kila kai ante xasta meta pali...sto katw katw sto swma mas sumvainoun ola!Prepei na to sevastei an se agapaei kai mhn xexname tou to kanes eidh to terastio dwro na ginei mpampas!(einai pragmatika psuxofthoro gia mena na trelainomai gia to ena hdh paidaki pou exw eidika an arrwstainei arrwstainw kai kanw ta xeirotera senaria..pou na to zw kai eis diploun!)Proswpika thavmazw manoules pou exoune 2 kai3 kai4 kai panw paidakia kai ta megalwnoun xwris kamia vohtheia opws kai egw kai xwris na ergazontai kiolas(oi ergazomenes xefeugoun kai ligo me thn ergasia apo to spiti enw emeis oi upoloipes 24 wres to 24wro exoume mpiri mpiri kai mwrotrelokomeio sto spiti xwris diafugh..)Na fantasteis kai twra me diakopes grafw giati griniazei pou den asxoloume mazi tou..Sugnwmh vre manoules me 2 kai parapanw paidakia alla den antexw na sas mimithw.Eiste hrwes kai terata upomonhs egw mallon de to xw..Xairomai pou o mikros megalwnei kai den exw pia pampers kai eidika geumata kai xenuxti!!!!megaluterh oikonomia kai eleutheros xronos (leme twra) den sugrinontai!
Με τα δύο αλλάζουν λίγο οι ισορροπίες και αρχίζουν και απασχολούνται αρκετά και μεταξύ τους. Αυτό που λες ότι δε σε αφήνει λεπτό μόνη σου, μου το λένε κι άλλες φίλες με ένα παιδί. Εμείς που έχουμε δύο δεν το έχουμε τόσο έντονα αυτό γιατί περνάνε πολύ χρόνο μεταξύ τους και δε ζητάνε συνέχεια την παρέα της μαμάς. Άρα από μερικές απόψεις είναι πολύ πιο εύκολο να έχεις δύο παιδιά από ένα. Εσύ σίγουρα έχεις μεγαλύτερα αποθέματα υπομονής από εμένα που έχω χαλαρά μέσα στη μέρα το λιγότερο 2 ώρες (σπαστές) ολοδικές μου γιατί αυτά παίζουν μεταξύ τους. Η μόνη ίσως πιο δύσκολη περίοδο σε σχέση με το 1 παιδί είναι όταν έχεις τα δύο και το ένα είναι εντελώς μωρό, ο πρώτος χρόνος δηλαδή.
Αυτό που λες ισχύει όταν τα παιδιά βρίσκονται σε κοντινές ηλικίες. Η μητέρα του άρθρου έχει ήδη ένα παιδί 6 ετών, ακόμα κι αν μείνει σήμερα έγκυος, το πρώτο της παιδί θα είναι 9 όταν το δεύτερο θα είναι σε θέση να συνεργαστεί και να παίξει γύρω στα 2 του. Η απόσταση που θα τα χωρίζει θα είναι τεράστια. Σε πολύ φιλικό μου ζευγάρι το κοριτσάκι 9,5 ετών δεν παίζει ποτέ με το αγοράκι σχεδόν 5 ετών. Έχουν εντελώς διαφορετικά ενδιαφέροντα και παρέες, οι γονείς τους είναι αναγκασμένοι να τα απασχολούν ξεχωριστά. 2 παιδιά με απόσταση μεγαλύτερη των 5 χρόνων και μάλιστα διαφορετικού φύλου είναι 2 μοναχοπαίδια στην ίδια οικογένεια. Θα συνεργαστούν μεταξύ τους σε πολύ μεταγενέστερη ηλικία.
Nαι, καλά τα λες. Γι΄αυτό δεν το έγραψα στην κοπέλα του άρθρου γιατί καταλαβαίνω τι εννοεί όταν λέει πως ξεμπέρδεψε με τα μωρά. Κι εμένα νομίζω θα μου φαινόταν δύσκολο να είχα ένα παιδί δημοτικού, να ξαναπήγαινα πάλι πίσω στα μωρουδιακά και να είχα δύο παιδιά που τουλάχιστον μέχρι τα 18 θα ήταν σε εντελώς διαφορετικές φάσεις. Στη romantikh το έγραψα που έχει πιο μικρό παιδί, όχι για να την πείσω να κάνει κι άλλο, αλλά γιατί πιστεύει πως έχει λιγότερες αντοχές από όσες έχουμε δύο. Μάλλον έχει περισσότερες νομίζω. :-)
Πάντα υπάρχουν οι δύο όψεις ενος νομίσματος, οι μητέρες που δουλεύουμε ναι μεν ξεφεύγουμε όπως λες αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε πολύ λιγότερο το παιδί μας από ότι οι μητέρες που είναι στο σπίτι, λείπουμε του παιδιού και κατ επέκταση αυτό δένεται περισσότερο με άλλα άτομα(πχ γιαγιά). Ο άντρας της πρέπει να την σεβαστεί αν την αγαπάει, όμως και αυτή δεν πρέπει να τον σεβαστεί αν τον αγαπάει;; Μια σχέση χρειάζεται αμιβαιες υποχωρήσεις, παρολαυτα και εγώ συμφωνώ ότι πρέπει ένα ζευγάρι να κάνει ένα παιδί όταν το θέλουν και οι δύο. Προσωπικά θέλω πολύ ένα δεύτερο παιδί φυσικά σκέφτομαι τις εξετάσεις, γέννα, άγχος, κιλά, δύσκολος πρώτος καιρός και το σπουδαιότερο όλων το οικονομικό όμως πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο, το αποτέλεσμα θα με ανταμείψει και το κυριότερο, ο γιος, μου θα έχει ένα αδερφάκι!!!! Είμαι και εγώ της άποψης ότι πρέπει να του πεις ευθέως πως νιώθεις για να μην τρέφει και αυτός ελπίδες.
Να του το πεις ευθέως και να είσαι προετοιμασμένη για τις συνέπειες. Πριν το κάνεις όμως φρόντισε να μάθεις και να κατανοήσεις καλά ποιος είναι ο λόγος που θέλει και δεύτερο παιδί, γιατί ίσως αυτό σε βοηθήσει να τον πείσεις να αλλάξει γνώμη πιο αναίμακτα.
Θεωρώ ότι στις περιπτώσεις αυτές και μάλιστα από την στιγμή που δεν γίνεται να υπάρξει "μέση λύση", το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να λέει την αλήθεια και μόνο αυτή. Όπως ωραία και εμπεριστατωμένα τα γράφεις στο άρθρο, έτσι να τα μεταφέρεις και στον άντρα σου. Έχεις το δικαίωμα να μη θες δεύτερο παιδάκι και εκείνος έχει το δικαίωμα να το ξέρει. Άλλωστε, εάν το συζητήσετε- ποιός ξέρει- μπορεί κάποιος από τους δύο, να αλλάξει γνώμη!
Θα σου έλεγα να το πεις ευθέως.Τέτοια πράγματα δεν είναι για να μην τα λέμε.Πρέπει να καταλάβει ότι η θέση σου είναι ξεκάθαρη.Συμφωνώ μαζί σου και προσωπικά πιστεύω καλά κάνεις που δεν θέλεις να κάνεις άλλο παιδάκι μονο καο μονο για να έχει αδελφάκι το πρώτο.Το παιδί πρώτο,δεύτερο,τρίτι κτλ.πρέπει πρώτα απο όλα να το θέλουν οι γονείς και ύστερα όλα τα άλλα.Μίλησε ξεκάθαρα!
Eλπίδα μου , κανένας και καμμιά δεν έχει το δικαίωμα να σε κρίνει... Το αν θέλεις όμως να κάνεις ή να μην κάνεις ακόμα ένα παιδάκι καλό θα ήταν να το συζητήσεις με τον άντρα σου..Μίλησε του ήρεμα και πες του την απόψη σου για το θέμα...
Ειλικρίνεια πανω απ' όλα! πες το ευθέως!
Μπαίνω φυσικά στον πειρασμό να προσπαθήσω να σου αλλάξω γνώμη λέγοντάς σου ότι με ένα δεύτερο παιδί η οικογενειακή ευτυχία μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, αλλά δε θα το κάνω. Εσύ ξέρεις καλύτερα τα θέλω σου.Προτείνω λοιπόν να το πεις ευθέως στον άντρα σου και να καθίσετε να το συζητήσετε, ίσως ο ένας καταφέρει να μεταπείσει τον άλλον. Το θέμα είναι τι θα γίνει αν καταλήξετε σε αδιέξοδο...
Φυσικά και δεν θα πω ότι είσαι εγωίστρια. Εγώ έμεινα ξανά έγκυος όχι για το καλό της ανθρωπότητας ούτε για να έχει το παιδί μου αδερφάκι, το έκανα επειδή το ήθελα. Μπορώ όμως να φανταστώ ότι αν ο άντρας σου θέλει κι άλλο παιδάκι όσω να είναι πολύ σκληρό γι'αυτόν, εγώ θα στενοχωριόμουν πάρα πολύ αν μου το αρνούνταν ο άντρας μου. Δεν λέω να το κάνεις για να του κάνεις την χάρη φυσικά, για ένα παιδί μιλάμε! Αλλά κατά την γνώμη μου το θέμα δεν λύνεται με υπεκφυγές ούτε και πρόκειται να το ξεχάσει ο άντρας σου με τον καιρό αν το θέλει. Μάλλον πρέπει να του πεις τι αισθάνεσαι, δηλαδή ό,τι μας λες εδώ. Αν ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ παιδί ο άντρας σου πρέπει να το ξέρει... ίσως να το δεχτεί! 'Ισως πάλι και να το είναι δύσκολο αλλά αν δεν πρόκειται ν'αλλάξεις γνώμη πάλι θα πρέπει να το δεχτεί! Οπότε κατά την γνώμη μου μίλα του 100% ειλικρινά. Και θα δεις τι θα γίνει!