Έτσι ακριβώς είναι... !!!Αν το καταλάβαιναν όλοι αυτό, η ζωή μας θα ήταν πιο ευχάριστη!! Δυστυχώς το καταλαβαίνουμε μόνο όταν συνταρακτικά γεγονότα μας βγάζουν απ' το λήθαργο.....

καλημερα θα συμφωνησω μαζι σου γιατι εζησες την στιγμη που ισως παθει κατι .εγω ζω την απωλεια ,εχασα τον αντρα μου πριν 2 μηνες .εχοντας πισω 3 παιδια ενα γιο 16 μια κορη 14 και ενα μωρο 22 μηνων.18 μερες στο νοσοκομειο πιστευω οτι μας εκανε να καταλαβουμε οτι τον χανουμε και οτι θα αλλαξει η ζωη μας,θα σταθω στο τωρα 2 μηνες χωρις τον κωστα τιποτε δεν ειναι το ιδιο και δεν θα ειναι το ιδιο,εκεινο που με κραταει στον ναμην κανω καικο στον ευατο μου οχι αυτοκτονιες και τα λοιπα αλλα να μην πεσω σε χαπια καταθλιψης ποτου ειναι το μωρο αυτο με κραταει στο να κοιμηθω στην κρεβατοκαμαρα γιατι αλλιως δεν θα ξαναεμπαινα,και οτι θηλαζει ακομα και με βοηθησε το διαστημα του νοσοκομειου .δυστυχως η ζωη ειναι τετοια που θα σε κανει να αχγωθεις.για μενα θα μιλησω παντα εχω δικη μου δουλεια οποτε οικονομικα κατι κανω ,τι θα γινοταν αν δεν δουλευα;;;ποιος θα επαιρνε στην δουλεια του μια 40 χρονη με 3 παιδια;;τι μισθο θα ειχα;;;πως ολα αυτα να μην σε αχγωσουν;;;δεν περναει μερα που να μην σκεφτομαι αν ηταν αλλιωσ τα πραγματα πιανω το τηλεφωνο στο χερι και θελω να του τηλεφωνησω απο μονα τους ολα αυτα καπως σε κανουν εχω καλες και κακες στιγμες δυστυχως τωρα ειμαι στις κακες γελαω με τα παιδια αλλα κανοντας τον καραγκιοζη παντα δεν κλαιω μπροστα τους τους δειχνω οτι εγω ειμαι εδω και το εννοω οτι οσο εχουν εμενα να μην φοβουνται τιποτα και το εννοω,θα ηθελα ολος ο κοσμος να σκεφτει σοβαρα τι αξιζουμε επιτελους.να δει οτι η ζωη ειναι μικρη και δεν ξερεις τι σου ξημερωνει αυριο.να εκτιμησεις τον ανθρωπο σου και να το δειχνεις.ημουνα 20 χρονια με τον κωστα φτασαμε σε σημειο να επικοινουμε με τα ματια και να ξερουμε τι θελει ο αλλος.τωρα εμεινα μονη να μιλαω σε μια φωτο και να του λεω πωσ μεγαλωνει το μωρο του που δεν το χαρηκε που δεν το ακουσε να μιλαει να κανει χαζα και ολα τα σχετικα που κανουν τα παιδακια στην ηλικια του.οι ψυχολογοι μας ειπαν οτι οσο πιο καλα μπουμε στην διαδικασια της απωλειας θα βγουμε και πιο καλα.μπορεις ομως;;;θελει πολυ δουλεια για να φτασεις στο σημειο που θα τα γραψεις ολα κανονικα.εγω τωρα ζω την καθε μερα οπως λες αλλα σκεφτομαι και την αυριανη και ολα αυτα γιατι χρειαζομαι χρηματα δυστυχως δεν εχω πλουσιους γονεις πεθερικα πρεπει να δουλεψω και μαλιστα σκληρα.για μα μην τα στερησω τιποτα. οπως και ποτε δεν θα ηθελα να τα λυπηθουν που δεν εχουν ττον μπαμπα τους.η ζωη ειναι σκληρη ειναι αδικη αλλα για ολα θελει κοπο,αλλα οπως λες αν δεν εκτιμησεις την ζωη δεν γινεις ποτε αλλος ανθρωπος.ευχομαι σε ολους να ειναι υγιεις και τα υπολοιπα θα τα καταφερουν σιγα σιγα.ακουω φιλους που στεναχωριουνται για θεματα γελιοα για μενα και τους λεω αλλαζουμε τα προβληματα μας;;να εχω πισω τον κωστα μου και ας ξεκινησω με 1 ευρω στην τσεπη κατι θα βρω στην πορεια ,αλλα δυστυχως δεν εχω τιποτα .ευτυχως εχω τα παιδια και μεσα απο τα ματια τους ζει για μενα και θα ζει ο κωστας.

τελικα ειναι σαν να γνωριζομαστε απο χρονια ,σαν να μιλαμε καθημερινα ,ξερεις δεν ειμαι ανθρωπος που μιλαω πολυ σε διαδυκτιακες συζητησεις σε παρακολουθω χρονια εχω γραψει 3 φορες στο mail eimaimama αλλα παντα κατι με κραταει κ δεν παταω την αποστολη ...τα κειμενα μου ειχαν ακριβως αυτο το θεμα να ζουμε την καθε στιγμη ,ειμαι πραγματικα ευτυχισμενη με τα παιδακια μου κ τον αντρα μου ,υπαρχουν φορες που με τρομαζει η ευτυχια με τρομαζει που τα παιδακια μου ειναι γεματα υγεια ,νοιωθω ευλογημενη για τη σχεση που εχω με τον αντρα μου κ καθε βραδυ ευχαριστω τον θεο για αυτο!!!!ολιβια συνεχισε να ζεις την καθε στιγμη ,συνεχισε να αγαπας,συνεχισε να γραφεις ....ελπιζω την τεταρτη να γνωριστουμε απο κοντα ..