5 λόγοι για να κάνετε άλλο ένα παιδί

Η Allison Slater Tate ξέρει καλά πώς είναι να σκέφτεσαι το αν θα κάνεις «άλλο ένα παιδί». Έχει ήδη τέσσερα. Προτού γίνει γονιός, γράφει στο Scary Mommy, σκεφτόταν πως θα έκανε δύο, ίσως τρία παιδιά, με μία διαφορά μεταξύ τους τριών χρόνων, ώστε να σταματήσει να γεννάει στα 33 της.

Όταν όμως έμεινε μητέρα, είδε πως όλα αλλάζουν. Και το να είσαι γονιός το μαθαίνεις πάνω στη «δουλειά». Παρά τον προγραμματισμό της, η Allison γέννησε το δεύτερο παιδί της 21 μήνες μετά το πρώτο, ενώ μετά από πολλές συζητήσεις σχετικά με τρίτο και τέταρτο παιδί, κάτι που θεωρούσε «τρελό», κατέληξε να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν με φυσικό τρόπο.

Μέσα από την εμπειρία της, έχοντας βρεθεί στη θέση να αποφασίσει «αν θα κάνει άλλο ένα παιδί», πιστεύει πως το καλύτερο είναι να κάνεις ό,τι ταιριάζει σε σένα. Ξεχωρίζει πέντε λόγους που θα σας κάνουν να… «βάλετε μπρος» το επόμενο μωράκι:

1. Ήδη ξέρετε τι να κάνετε και το κάνετε καλά.

Μπορεί να δυσκολευτήκαμε στα δύο πρώτα μωρά, αλλά στα επόμενα δύο ξέραμε απόλυτα τι να κάνουμε. Μόλις τα παιδιά σου φτάσουν σε ηλικία να πάνε σχολείο, αρχίζεις να εκτιμάς το πόσο εύκολα μπορείς να καλύψεις τελικά τις ανάγκες ενός μωρού. Είναι αλήθεια πως τα μεγαλύτερα παιδιά είναι μεγαλύτερος μπελάς. Κι όμως, όσο προσπαθώ να φέρω βόλτα τα προβλήματα της προεφηβείας, χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να χουχουλιάζω με το 1 έτους μωράκι μου διαβάζοντάς του παραμύθια. Η ευκολία να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός μωρού είναι βάλσαμο για την ψυχή της μάνας.

2. Τα μωρά είναι μικροί πρεσβευτές καλής θέλησης.

Με το μικρότερο μωρό μου, συνειδητοποίησα το πόσο έλκονται οι ξένοι από το γεγονός και μόνο του ότι είναι μωρό. Οι περισσότεροι άνθρωποι, απ’ ό,τι φαίνεται, λατρεύουν τα (χαρούμενα) μωρά (όταν δεν τσιρίζουν). Έχει επίσης σημασία που τα άλλα τρία μου παιδιά λατρεύουν το μωρό μας – είναι το μόνο πράγμα στο οποίο συμφωνούν μεταξύ τους και βοηθάει τη δυναμική της οικογένειάς μας. Τα αγόρια λατρεύουν τη μικρή τους αδελφή και έρχονται κοντά για ό,τι εκείνη χρειαστεί. Είναι δύσκολο να κρατάς κακία όταν έχεις ένα μωρό στο δωμάτιο να κάνει απίστευτα χαριτωμένα πράγματα. Μένουμε να τη χαζεύουμε με γουρλωμένα μάτια.

3. Τα μωρά αλλάζουν τις στραβές μουτσούνες σε χαμόγελα.

Για τα παιδιά που μεγαλώνουν στη Φλόριντα, το Disney World είναι κάτι σαν δεδομένο. Όταν πήγα τους γιους μου εκεί, έδειχναν να βαριούνται. Όταν όμως πήγαμε μαζί με το νηπιάκι μας, ανέβηκαν μαζί της στα παιχνίδια και τους έπιασα να χαμογελούν απ’ άκρη σ’ άκρη, όσο εκείνη χαιρετούσε τις φιγούρες και έσκουζε από χαρά δείχνοντας ό,τι καινούριο της έκανε έκπληξη. Το βασικό με τα μωρά και τα νήπια είναι πως τα πάντα είναι μία έκπληξη. Είχα ξεχάσει πώς είναι να επισκέπτεσαι την Disney με ένα παιδί που δεν είχε ξαναπάει. Ο ενθουσιασμός της και η ειλικρινής χαρά της έκαναν τη διαφορά.

4. Το τελευταίο μωρό που θα κάνεις θα σου θυμίσει πως όλα τα παιδιά σου, όσο κι αν είναι αδύνατο να το πιστέψεις, ήταν κάποτε μωρά.

Τα παιδιά μου με ταλαιπωρούν και με αφήνουν να αισθάνομαι ψυχικά και συναισθηματικά εξουθενωμένη. Όταν ξαπλώνω το βράδυ στο κρεβάτι, προσπαθώντας να κοιμηθώ, ενώ με ταλαιπωρεί η σκέψη του πόσο καλός γονιός ήμουν ή δεν ήμουν τη μέρα εκείνη, δεν ανησυχώ ποτέ για το μωρό. Όταν η συμπεριφορά των παιδιών μου με εκπλήσσει, τόσο που σκέφτομαι «ΠΟΙΟΣ είσαι και τι έκανες στο παιδί μου;!», το μωρό μού θυμίζει πώς ήταν λίγα χρόνια πιο πριν. Έτσι καταφέρνω και βρίσκω ψήγματα υπομονής και τα τελευταία κατάλοιπα λογικής για να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Απλά βλέποντας το γλυκό της προσωπάκι, σκέφτομαι πως ήταν και τα άλλα κάποτε στρουμπουλά μαγουλάκια που μπορούσα να κρατήσω στην αγκαλιά μου και που όλα τους τα προβλήματα λύνονταν με έναν υπνάκο. Γίνομαι καλύτερη μαμά στα μεγαλύτερα παιδιά μου, απλά και μόνο επειδή είμαι μαμά στο μωρό μου.

5. Ένα μωρό μπορεί να σου μάθει κάποια πραγματάκια.

Προτού ξεκινήσεις το ταξίδι στον κόσμο της γονεϊκότητας, συνήθως έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Πιστεύεις πως ξέρεις τι είναι αυτό που θα έχεις να αντιμετωπίσεις περιμένοντας ένα παιδί. Το 2^ο, 3^ο και 4^ο παιδί μού δίδαξαν πράγματα για το να είσαι γονιός που δεν μπορούσα να γνωρίζω από το πρώτο μου. Έμαθα πως κάποια μωρά κοιμούνται καλύτερα νωρίς (και όχι τόσο πιο αργά), πως κάποια μωρά μαθαίνουν εύκολα να χρησιμοποιούν το γιογιό, ενώ άλλα, πιστέψτε με, ΔΕΝ. Για εμάς το τελευταίο μας μωρό είναι επίσης το πρώτο και το μοναδικό κορίτσι και μου έμαθε επίσης πόσο μπορεί να επηρεάσει μία αδελφούλα τα αγόρια μου. Έχω πειστεί πως έχοντας μία αδελφή έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο θα φέρονται αργότερα στις γυναίκες της ζωής τους – και σε άλλους ανθρώπους γενικότερα. Έμαθαν να συγχωρούν πιο εύκολα, να έχουν μεγαλύτερη υπομονή, να είναι λιγάκι πιο τρυφεροί από όσο ήταν προτού την αποκτήσουμε. Δεν περίμενα επίσης πως ένα πολύ μικρότερο αδελφάκι θα γέμιζε με τόση χαρά τα παιδιά μου. Όταν έπιασα έναν από τους έφηβους γιους μου να κάθεται στο παιδικό δωμάτιο με την αδελφή του στην αγκαλιά του και να της διαβάζει τα βιβλία της και να της τραγουδάει τα τραγούδια από το «Ψυχρά κι Ανάποδα» – κατάλαβα πόσο καλό κάναμε στα παιδιά μου που τους χαρίσαμε άλλο ένα αδελφάκι.

«Καταλαβαίνω απόλυτα», συνεχίζει η Allison, «τις οικογένειες που τα παρατούν αφού έχουν προχωρήσει τη ζωή τους με ένα παιδί. Κάθε επόμενο παιδί σημαίνει περισσότερα χρήματα, περισσότερο χώρο στο σπίτι, περισσότερη έλλειψη ύπνου και ταλαιπωρία για το σώμα σου. Σημαίνει περισσότερες απαιτήσεις, περισσότερο άγχος, περισσότεροι κίνδυνοι. Κανείς δεν το καταλαβαίνει αυτό καλύτερα από μία μάνα με πολλά παιδιά. Ωστόσο, συχνά πιάνω τον εαυτό μου, μέσα στο χάος και την εξουθένωση και την ακαταστασία και τους λογαριασμούς, να χαζεύει τη μικροσκοπική αρχηγό της οικογένειας και γεμίζω ευγνωμοσύνη που πήραμε την απόφαση και την αποκτήσαμε. Αν λοιπόν το σκέφτεστε όπως και γω κάποτε, να σας το πω απλά: μπορεί να είναι υπέροχο. Μπορεί να πιο υπέροχο κι από υπέροχο».

Τι λέτε τώρα μανούλες, θα βάλετε μπρος για ένα ακόμη παιδάκι;