Είμαι μπαλαρίνα!

Αφορμή για όσα θα σας διηγηθώ στάθηκε το πρόσφατο κείμενο του Μάνου 

Οι άνθρωποι κατ’ εμέ, όταν αποφασίζουν συνειδητά να γίνουν γονείς οφείλουν να αλλάξουν όλη την κοσμοθεωρία τους, να κάνουν πίσω, να περιορίσουν τα δικά τους «θέλω», να υποχωρούν και να αποχωρούν ορισμένες φορές. Δε νοείται μαμά (μα πόσο γλύκα έχει αυτή η λέξη!!) που να μη δακρύζει την ώρα που γεννιέται το παιδάκι της… την ώρα που βγάζει το πρώτο του δοντάκι, τη στιγμή του ακατέβατου πυρετού κι ας μην κοιμάται αυτή ολόκληρα μερόνυχτα, μόνο προσεύχεται να γίνει καλά το παιδί, την ώρα που το πάει πρώτη φορά σχολείο, που απαγγέλει το ποίημα, που επιτυγχάνει στις εξετάσεις των αγγλικών, που πάει εκδρομή με τους κολλητούς και τηλεφωνεί για να της πει «όλα καλά, περνάω σούπερ!»..

Πάνω απ’ όλα το παιδί, να είναι η ζωή του σαν παραμύθι με πριγκίπισσες και άσπρα άλογα κι ας ξέρεις ότι η ζωή κρύβει εκπλήξεις όχι πάντα ευχάριστες.. Πώς γίνεται, λοιπόν να το ντύνεις π.χ. Ζορό στις Απόκριες και να του λες από την άλλη ότι δεν υπάρχουν ήρωες, όλα είναι στο μυαλό σου, είναι ψέματα και να του στερείς το όνειρο; Γίνεται; Δε γίνεται.. Το συννεφάκι των παιδιών οφείλουμε να το βάφουμε με ροζ χρώμα (ή μπλε το αγορίστικο ή ό,τι μας αρέσει) και να το προστατεύουμε κιόλας από τους κεραυνούς! Και να μεριμνήσουμε σα γονείς οι αναταράξεις από τα κενά αέρος να είναι ομαλές κι ελαστικές σαν τραμπάλα, που από τη μία κάθεται το παιδί κι από την άλλη οι γονείς και τότε το πέσιμο φαντάζει παιχνίδι με φόβο, αλλά και γέλιο ταυτόχρονα!

Έτσι κι εγώ κάνω τραμπάλα στην παιδική χαρά των ονείρων της κόρης μου και θα παίζω μαζί της για όσο καιρό θέλει αυτή… η οποία ΕΙΝΑΙ μπαλαρίνα!! Χορεύει ασταμάτητα, της αρέσει τρελά αυτό που κάνει και κυρίως το ζήτησε μόνη της (ε χμμμ για να πω την αλήθεια κι εγώ ήθελα να γίνω μπαλαρίνα μαζί με τη φίλη μου την Κατερίνα, αλλά εκεί που μεγαλώσαμε δεν υπήρχε σχολή χορού). Το μπαλέτο είναι η χαρά της, την τρελαίνει, μεταμορφώνεται και στροβιλίζεται σα κυκνάκι! Κι εγώ τι πρέπει να κάνω σα μαμά, να αρχίσω τα μοιρολατρικά τύπου «στην Ελλάδα το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γίνεις χορεύτρια στα μπουζούκια, το μέλλον σου όχι απλά θα είναι δύσκολο αλλά δεν υφίσταται σαν έννοια, δεν θα μπορείς να συντηρηθείς…» ε και;  Έψαξα και βρήκα την καλύτερη σχολή, της χτενίζω κάθε φορά τα μαλλάκια της (το ντύσιμό της αγγίζει τα όρια της ιεροτελεστίας) και… ΤΩΡΑ είναι μπαλαρίνα, ΤΩΡΑ χορεύει ασταμάτητα , ΤΩΡΑ είναι πολύ καλή σ’ αυτό που κάνει και περιμένει με αγωνία το τέλος της χρονιάς, που θα χορέψει στο Μέγαρο Μουσικής!!

–Μαμά, δεν είμαι υπέροχη μπαλαρίνα;

–Η καλύτερη του κόσμου όλου, αστέρι μου!

μαμά Μαρία

Υ.Γ. Κι αν νομίζετε ότι το νεραϊδάκι μου είναι λίγο πριν την επαγγελματική του αναζήτηση, σας πληροφορώ πως είναι μόλις 6 χρονών και κάτι…