Η έπαρση μάς »έφαγε»!
Ιούνιος 2005: άλλη μια μέρα στη δουλειά…
Ένας συνάδελφος με »ψήνει» να πάμε για ποτάκι το βραδάκι μαζί με τον κολλητό του..
«Δεν υπόσχομαι» απαντώ…
Και όπως δεν το υποσχέθηκα έτσι δεν πήγα κιόλας, βαριόμουν…
Οι μέρες κυλούσαν και ο συνάδελφος εξακολουθούσε να με »ψήνει» είτε μέσω μηνυμάτων, είτε την ώρα της δουλειάς… Καλέ βαριόμουν σας λέω… Μα τι μίζερη που ήμουν!!
Η αλήθεια είναι ότι είχα μια σχέση τότε και μάλλον γι’ αυτό δεν έδινα πολλή σημασία… σχέση της πλάκας βέβαια… να περνάει η ώρα (ήταν και λίγο μαλακοπιτουρίδης εδώ που τα λέμε γι’ αυτο την ονομάζω »σχεση της πλάκας»)
Με τα πολλά και μετά απο πολλές ακυρώσεις λαμβάνω ένα μήνυμα στο κινητό (το οποίο έχω ακόμη και για του λόγου το αληθές θα το δείτε στην φώτο παρακάτω)
Ετσι, λοιπόν, μετά απο αυτό το μήνυμα αποφάσισα να πάω… ήταν απογευματάκι, καλοκαιράκι… έβαλα την μαύρη ολόσωμη φόρμα μου, τα πέδιλά μου, βάφτηκα, έβαλα το άρωμά μου και πήγα και στήθηκα κιουρία στην στάση, περιμένοντας το λεωφορείο….. μόνη κι έρημη στην στάση στα Βριλήσσια να περιμένω, να περιμένω, να περιμένω… (40 λεπτά αργότερα)… να περιμένω, να περιμένω…
Αι στο καλό, τα νεύρα μου… Θα πάρω τηλέφωνο να το ακυρώσω… Δεν περιμένω άλλο το κ#λ#λεωφορείο!!!
Τηλεφωνώ και μου λέει ο συνάδελφός μου «Μην τυχόν και δεν έρθεις!«
Οπως καταλάβατε δεν τόλμησα να μην πάω , είχε εκνευριστεί που για μια ακόμη φορά θα έλεγα «όχι»
Μιάμιση ώρα μετά φτάνω στο Χαλάνδρι (άμα το είχα πάρει με τα πόδια θα είχα φτάσει νωρίτερα τώρα που το σκέφτομαι)… και τσούπ μου εμφανίζονται κι εκείνοι ξαφνικά…
Ο τότε άγνωστος, μα πλέον άντρας μου, είχε αργήσει εξίσου μια ώρα και κάτι διότι είχε κολλήσει στη Μεσογείων απο την κίνηση, έτοιμος να επιστρέψει σπίτι του κι εκείνος αλλά με τις απειλές που έλαβε απο τον κολλητό του, αναγκάστηκε και ήρθε τελικά…
Μπήκα στο αμάξι, κάθισα πίσω και ο Γιώργος (άντρας μου) έπιασε το καθρεφτάκι και το ρύθμισε έτσι ώστε να με βλέπει… Διασταυρώνονται οι ματιές μας, κολλάμε για λίγο και μετά γυρίζει και μου λέει «Γιώργος, χάρηκα.. επειδή αυτος εδώ δεν βλέπω να μας συστήνει ποτέ«
Βγήκαμε Χαλάνδρι εγώ με δυο άντρες… ποιος τη χάρη μου καλέ!!!!
Τα είπαμε, γελάσαμε και φύγαμε..
Την επόμενη μέρα ξανά μήνυμα να βγούμε τα 3 μας… και βγήκαμε…
Μου ζήτησε να με γυρίσει σπίτι ο Γιώργος και φυσικά δέχτηκα, το θέμα είναι ότι μου ζήτησε να πάμε για παγωτό (για να κάνει την αρχή να μου πει οτι ενδιαφερεται) αλλά εγώ δεν το έπιασα το νόημα και του είπα «Αστο μωρέ δε θέλω παγωτό, ευχαριστώ«
Αυτο τον ξενέρωσε διότι πίστεψε ότι δεν γουστάρω… Πού να φανταστεί ότι εγώ εκείνον τον ήθελα, το παγωτό δε ήθελα!
Τελικά με πήγε σπίτι, πήγα να φύγω και μου λέει
«Θα ήθελα να σε ξαναδώ, μόνοι μας αυτή τη φορά»
«Φυσικά» απαντώ…
«Δηλαδή δε θα φάω σφαλιάρα;» λέει
«Όχι βέβαια» απαντώ και μου σκάει ένα φιλί…
Την επόμενη μέρα βγήκαμε τα δυο μας στον Φάρο, δίπλα στη θάλασσα… και εκεί ξεκίνησαν όλα!
Του είπα πως έχω μια εκκρεμότητα να τελειώσω και την επόμενη μέρα κιόλας βγήκα με τον κύριο που τα είχα και καλά (είχα ανακαλύψει ότι τα έχει με πολλές, χαχα) και του είπα «Να ξέρεις ότι γνώρισα ένα παιδί και σε χωρίζω!» Καλε έβαλε τα γέλια και δεν με πίστευε…
«Αντε βρε, πλακα κανεις!» μου ελεγε… Με αφησε εξω απο το σπιτι με ανοιχτο το στομα… δεν με πιστευε… Του λεω «Βρηκα κατι καλυτερο απο εσενα, καλα περασαμε αλλα τελος«
– Μα καλα, τωρα που πηρα και καινουργιο αμαξι θα με αφησεις;
χα χα ακουστε απαντηση!
Το επομενο πρωι στις 6 μου εστειλε μηνυμα να το ξανασκεφτω και οτι θα με περιμενει… Υποψιν πως αν ακομη περιμενει, λογικα θα ‘χει μεινει απολιθωμενος με το κινητο στο χερι…
Ετσι ξεκινησαμε με τον Γιωργο ομορφα, με πολυ ερωτα και παθος… Λιγες εβδομαδες μετα πηγαμε τις πρωτες μας διακοπες στην Ανδρο… Εκεί απογειώθηκε ο έρωτας μας! Ανακαλύψα πόσο ταιριάζουμε και σκέφτηκα «Επιτέλους ένας ΑΝΤΡΑΣ δίπλα μου» που θα χτυπησει και το χερι στο τραπεζι και θα πει την αποψη του, που δε θα κρυβεται ποτε και θα λεει αληθειες ακομη και αν πονάνε, που θα νιώθω περήφανη όταν θα τον συστήνω, που με σέβεται, που είναι έξυπνος, είναι κύριος με τα όλα του, μπορω να βασιστώ πάνω του!!!
2005 γνωριστήκαμε
2008 δωσαμε λόγο, αρραβωνιαστήκαμε και παντρευτήκαμε… Τα κάναμε όλα μέσα σε ένα καλοκαίρι έτσι γιατί γουστάραμε!!!!!!!!!!
2010 ήρθε ο Νικόλας και το 2012 ο Αλέξανδρος… Ολα ηταν τελεια μεταξυ μας!!! Μας αγαπουσαν ολοι τοσο πολυ και τα πεθερικα μου ποσο τελειοι απεναντι μου!!
Οι πιο πολλοί που μας ξέρουν μας έχουν για πρότυπο ζευγαριού & οικογένειας και τελικά αυτή η έπαρση μάς «εφαγε» και εμάς…
Νομίζαμε οτι είμαστε οι τέλειοι και όλοι οι άλλοι δεν έχουν αυτό που έχουμε εμείς..
Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι του 2013 αποφασίσαμε να χωρίσουμε! Όλοι έπεσαν απο τα σύννεφα και πιο πολλοί οι φίλοι μας…
Ένα μαύρο καλοκαίρι πέρασε για εμας με πολλή στενοχωρια και άπειρα προβλήματα… στο σπιτι μας δεν εμπαινε κανεις… υπηρχαν τοσα προβληματα υγειας και προσωπικα που δεν τολμουσε κανεις να ερθει εδω….
Τελικά κάναμε μεγάλο αγώνα και το πολεμήσαμε πολυ σκληρα, γιατι ξερω πως καλυτερο απο τον Γιωργο δε θα βρω. Ειναι το προτυπο μου! Οτι και αν περασα τοτε μεσα μου ηταν επειδη ειμαι μια καλομαθημενη κοπελα που τα θελει ολα στο χερι και το 2013 δεν μου εδωσε τιποτα απο αυτα που εγω ηθελα, με αποτελεσμα να καταστρεψω τη ζωη μας με τα καπριτσια μου… Ο Γιωργος πιστευει πως φταιει και λιγο το γεγονος με τους γονεις μου που με παρατησαν απο τοτε που εγινα μανουλα… Δεν ξερω τι φταιει αλλα με το 2014 ειπα μονο γελια και χαρες… Ο κοσμος αν καιγεται, εγω θα γελαω… και θα εκτιμαω τη ζωη μου και οσα εχω, γιατι ναι εχω πολλα που αλλοι δεν εχουν και εγω τα θεωρησα δεδομενα…
Αναθεωρω λοιπον και χτιζω ξανα τη σχεση μου με τον αντρα μου… Πλεον ειμαστε καλα, βαζουμε ποιοτητα στη ζωη μας και το πολεμαμε καθημερινα…
Ειμαι ξανα ευτυχισμένη!
Καιρος ηταν, διοτι δεν αντεχα τοση μιζερια και δυστυχια… παμε για αλλα τωρα, καλυτερα…
Η ζωη μας μεσα απο λιγες φωτογραφιες…
το μηνυμα που ξεκινησαν ολα
οι πρωτες διακοπες μας στην Ανδρο
οι πρωτες διακοπες μας στο εξωτερικο
ο αρραβωνας μας
ο γαμος μας
η πρωτη μας γεννα
η δευτερη γεννα μας
και ολοι μαζι ολοκληρωμενη οικογενεια!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ!!!
Νίκη
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πολύ χαίρομαι που δεν σας έφαγε τελικά! Και πολύ χαίρομαι που διάβασα την ιστορία σας γιατί λίγο-πολύ όλοι περνάμε τις κρίσεις μας. Μου άφησες ένα αισιόδοξο μήνυμα...να είστε πάντα καλά!
Κανένας γάμος δεν είναι ρόδινος, καμία ζωή δεν είναι ιδανική. Η ισορροπία είναι μια δυναμική κατάσταση και θέλει προσπάθεια και τόλμη και από τους δύο. Αλίμονο ευτυχία σήμαινε ότι κάθομαι άπρακτος/η και ζω με το χαμόγελο στα χείλη 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο! Να χαίρεστε την όμορφη οικογένειά σας, τα δυο υπέροχα παιδάκια σας, να έχετε όλοι υγεία και τα άλλα θα βρεθούν στην πορεία! Πολλά φιλιά από την Άννα, το μικρό Ανδρέα και τη γιαγιά Ευγενία που τόσο σας αγαπάει!!!