Μανούλες μου γλυκιές, ήρθε η ώρα να σας γράψω και εγώ με τη σειρά μου κάποια πράγματα σχετικά με την πρόσφατη περιπέτεια που περάσαμε με τον 5 ετών γιό μου Δημήτρη και τον τραυματισμό που είχε στις κυλιόμενες σκάλες στο Athens Metro Mall.
Ο τραυματισμός του μικρού μου έγινε στις 21 Δεκεμβρίου 2013, ημέρα Σάββατο, παραμονές εορτών, οπότε καταλαβαίνετε τι χαμός επικρατούσε γενικότερα στο Mall τέτοια ημέρα. Ο μικρός μου λίγο πριν φύγουμε μας είπε να κατέβουμε με το ασανσέρ, αλλά λόγω του κόσμου είπαμε να πάμε από τις κυλιόμενες για να φύγουμε πιο γρήγορα (αλήθεια γιατί δεν άκουσα το παιδάκι μου εκείνη την ώρα;;;).
Τέλος πάντων, είμαστε στις κυλιόμενες λοιπόν και κατεβαίνουμε για να φύγουμε. Ο Δημήτρης δίπλα μου και η Χρύσα με τον άντρα μου ένα σκαλί πιο μπροστά από εμάς. Σε κάποια στιγμή ακούω από πίσω μου κάποιον να φωνάζει: ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ!!!!!!!!!!!!!! ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και σε δευτερόλεπτα ακούω τα ουρλιαχτά του παιδιού μου. Γυρίζω δεξιά μου και βλέπω το πόδι του εγκλωβισμένο ανάμεσα σε δύο σκαλιά και η σκάλα αφού έκανε ένα ακόμη κατέβασμα, σταμάτησε αυτόματα.
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν έβλεπα κανέναν και τίποτα γύρω μου παρά μόνο το πόδι του παιδιού μου το οποίο του το είχε κλείσει η σκάλα. Αυτόματα έσκυψα και προσπάθησα να βγάλω το πόδι του από το παπούτσι. Μάταια όμως. Ενώ ξεκόλλησα τα αυτοκόλλητα από το αθλητικό παπούτσι που φορούσε, μόνο η φτέρνα μπορούσε να βγει. Το παιδί να ουρλιάζει από τον πόνο, η μικρή μου να είναι σε κατάσταση σοκ, εγώ επίσης και ξαφνικά καταλαβαίνω τον άντρα μου να με σπρώχνει και να τραβάει το παιδί (όλα αυτά που σας λέω σε διάστημα 2-3 λεπτών). Αρπάζει τον μικρό λοιπόν στην αγκαλιά του ο υπάλληλος Security του Mall και αρχίσαμε έναν αγώνα δρόμου προς το φαρμακείο. Το παιδί ούρλιαζε και ζητούσε συνέχεια τον πατέρα του. Μπροστά λοιπόν ο υπάλληλος με τον άντρα μου ο οποίος είχε πάρει αγκαλιά τον Δημήτρη με το αίμα να τρέχει ποτάμι από το πόδι του και πίσω να τρέχω εγώ κρατώντας από το χέρι την 3 ½ ετών κόρη μου η οποία άκουγε τον αδερφό της να ουρλιάζει από τους πόνους και εκείνη να κλαίει με αναφιλητά.
Από το μυαλό μου μέσα σε λίγα μόλις λεπτά πέρασαν 15.000 σενάρια. Έχει δάχτυλα το παιδί μου και αν ναι πόσα; Θα μπορέσει να ξαναπερπατήσει, να τρέξει, να σκαρφαλώσει;;; (είναι απίστευτα τα παιχνίδια που μπορεί να παίξει το μυαλό μας σε λίγα μόλις λεπτά)
Αφού λοιπόν τρέξαμε γρηγορότερα και από τον Καρλ Λιούις, φτάσαμε στο φαρμακείο. Σε αυτό το σημείο θέλω πολύ να ευχαριστήσω τους υπευθύνους ασφαλείας του Εμπορικού Κέντρου οι οποίοι προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες στον Δημήτρη μου (καθάρισαν, όσο τους άφηνε βέβαια ο Δημήτρης, την πληγή και του έβαλαν μια προσωρινή γάζα), κάλεσαν ασθενοφόρο και προσπαθούσαν βεβαίως να ηρεμήσουν και διαβεβαιώσουν και εμένα ότι ναι το παιδί έχει όλα του τα δάχτυλα και δεν φαίνεται να υπάρχει πολύ σοβαρή ζημιά. Ήρθαν οι δικοί μου και πήραν τη μικρή και μετά από λίγη ώρα έφτασε και το ασθενοφόρο. Με τα πολλά φτάσαμε στο Παίδων και την ώρα που μπαίναμε στην είσοδο του νοσοκομείου… μας τράκαραν….. (και εννοείται ότι ο οδηγός του άλλου οχήματος εξαφανίστηκε)!!!
Για να μην σας κουράζω με περαιτέρω λεπτομέρειες αυτό που συνέβη τελικά ήταν όντως «μικρό» μπροστά στο χειρότερο που μπορούσε να πάθει. Απολογισμός όλου αυτού; Του βγήκε όλο το νύχι (χτύπησε το δεύτερο δάχτυλό του) και κόπηκε και ένα μικρό κομμάτι του δαχτύλου το οποίο και έραψαν βέβαια οι γιατροί. Για καλή μας τύχη δεν είχαν πειραχτεί τα κόκκαλα και τα νεύρα των δαχτύλων του. Η ταλαιπωρία μας διήρκησε 1 ½ μήνα με το πόδι του παιδιού δεμένο με γάζες και 3 εβδομάδες από αυτές σε ακινησία, αλλά ευχαριστώ την Παναγία που δεν πάθαμε τίποτα χειρότερο.
Μανούλες προσοχή!!! Μεγάλη προσοχή στα παιδιά στις κυλιόμενες σκάλες. Να μην αφήνετε από το χέρι τα παιδιά σας για κανέναν λόγο και να τα έχετε είτε δίπλα σας είτε μπροστά σας όπως δείχνουν και τα ειδικά σήματα τα οποία είναι κολλημένα στη βάση των κυλιόμενων.
Ο Δημήτρης μέρες μετά μου είπε ότι έκανε το πόδι του μύτη και ακουμπούσε στο πλάι των σκαλιών (εκεί που είναι η «βούρτσα» αν έχετε προσέξει) γιατί ήθελε να δει αν θα τον γαργαλήσουν οι τρίχες!! Και δεν άργησε να γίνει το κακό. Το σκαλί στο κατέβασμά του, του έπιασε το πόδι και έκλεισε μαζί με αυτό. Από τότε βέβαια περιττό να σας πω ότι όταν βλέπω μανούλες με τα παιδιά τους στις κυλιόμενες να κάνουν «τρέλες» τις ενημερώνω για το ατύχημα του Δημήτρη! Γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός μας, όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή…
μαμά Σουζάνα
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Η κοπέλα κρύφτηκε μέσα στο Jumbo. Η ασφάλεια του εμπορικού κέντρου μας είπε ότι δεν έχει τη δικαιοδοσία να την πιάσει και ότι έπρεπε να καλέσουμε την αστυνομία για να καταγραφεί το περιστατικό και να πάμε όλοι μαζί στο αστυνομικό τμήμα να της κάνουμε μήνυση για αρπαγή ανηλίκου. Εκείνη φυσικά θα μας έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και άντε να βγάλεις άκρη. Ο σύζυγός μου μπήκε μέσα στο Jumbo και την βρήκε. Την ρώτησε γιατί το έκανε αυτό και εκείνη του είπε ότι τσούλησε το καρότσι μόνο του και εκείνη απλά το σταμάτησε. Μας είπε ότι δεν μπορούμε να την κατηγορούμε έτσι απλά και ότι είναι 25 χρονών νηπιαγωγός! Πήραμε τηλέφωνο δικηγόρο για να την συμβουλευτούμε και μάθαμε τι θα επακολουθούσε. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, αποφασίσαμε να μην δώσουμε συνέχεια για το καλό του παιδιού μας. Είχε τρομοκρατηθεί πάρα πολύ. Πέρα από αυτό, θα έπρεπε να ζούμε κάθε μέρα με τον φόβο ότι κάποιος από αυτό το κύκλωμα θα μας εντοπίσει και θα πάθουμε χειρότερα, επειδή θα μάθαιναν τα στοιχεία μας μετά την μήνυση. Αυτοί ξέρουν πολύ καλά που και πότε να χτυπήσουν. Στο σημείο που ήμασταν δεν υπήρχαν κάμερες και η μοναδική μάρτυρας που είχαμε, είχε φύγει... Εδώ εμείς περιμέναμε 1 ώρα για να βγει από το κατάστημα και δεν έβγαινε και θα περίμενε η ξένη γυναίκα...Αυτή τη στιγμή το παιδί μου παρακολουθείται από παιδοψυχολόγο, επειδή προσπαθούμε να αποτρέψουμε κάποια πιθανή αγοραφοβία.
Εγώ πάλι έχω να αναφέρω το εξής για τα εμπορικά: Προσοχή στα παιδιά σας!!! Κυκλοφορούν επιτήδειοι που επιθυμούν το κακό μας. Την Παρασκευή 14/2/2014 ήμασταν στο AVENUE με το σύζυγό μου και τα 2 μας παιδιά για ψώνια. Είχαμε και τα 2 παιδιά σε καρότσι του σούπερ μάρκετ. Εγώ είχα στο καρότσι την κόρη μου και όλα τα ψώνια και ο σύζυγός μου είχε μόνο το γιο μου στο καρότσι. Αφού ψωνίσαμε, θυμηθήκαμε ότι είχαμε ξεχάσει να πάρουμε κάτι καρδούλες που είχαν φτιάξει τα παιδιά μας σε ένα περίπτερο με κλόουν. Πήγε ο σύζυγός μου να τα πάρει και γύρισε την πλάτη του και έκανε 2 βήματα για να πάρει τις καρδούλες. Επειδή το καρότσι του σούπερ μάρκετ δεν μπορούσε να μπει μέσα σε αυτόν τον περιφραγμένο εξωτερικά και υπερηψωμένο χώρο, ο σύζυγός μου το στήριξε στην είσοδό του και έκανε 2 βήματα για να πάρει τις καρδούλες και μόλις γύρισε την πλάτη του, διαπίστωσε ότι μια κοπέλα γύρω στα 25 είχε πάρει το καρότσι μας και έτρεχε προσπαθώντας να κλέψει το παιδί μας. Τονίζω ότι το καρότσι του σούπερ μάρκετ ήταν άδειο και μέσα ήταν μόνο το παιδί, άρα το κύκλωμα στόχευε μόνο στο παιδί. Ευτυχώς, ο σύζυγός μου την πρόλαβε και έχουμε στην αγκαλιά μας και κοντά μας το παιδί μας. Το λάθος μας είναι ότι γύρισε την πλάτη του και δεν κατέβασε από το καρότσι το παιδί και να κάνει αυτά τα 2 κυριολεκτικά βήματα μαζί με το παιδί. Έπειτα, θα μπορούσε να πει στους κλόουν να του δώσουν τις καρδούλες και να μην χρειαστεί καν να κουνηθεί χωρίς το παιδί. Όλα αυτά βέβαια, τα λέμε κατόπιν εορτής. Σημασία έχει εκείνα τα δραματικά δευτερόλεπτα να είχαμε 100% το μυαλό μας στο παιδί, αλλά ποιος να φανταζόταν ότι κυκλοφορεί τέτοια κακία στον κόσμο... Γι΄αυτό μανούλες προσοχή στα εμπορικά κέντρα και μην κάνετε το ίδιο λάθος με εμάς!
Μαρία!!!!!!!!!!!!!!!!! τί λές τώρα καλή μου;;;; ανατρίχιασα και μόνο στην ιδέα. και τί κάνατε; την κοπέλα την προλάβατε; τί έγινε; δεν αναφέρατε το γεγονός στους υπευθύνους;;;;
τυχεροί μέσα στην ατυχία σας. να ομολογήσω ένα ακόμη φόβο που έχω με τις κυλιόμενες, μην πιαστεί το κασκόλ που είναι τυλιγμένο στο λαιμό!
Βίκυ μου αν το κασκόλ είναι τυλιγμένο στο λαιμό σου δεν υπάρχει φόβος να πιαστεί κοπέλα μου. Αλλά γενικότερα θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ορθάνοιχτα
Περαστικα και αλλο κακο να μην σας βρει! Θελει προσοχη γενικα... τα παιδια ανακαλυπτουν παντα πραγματα κι εμεις ειμαστε με την ψυχη στο στομα!!
Να είσαι καλά Γιώτα μου. Η αλήθεια είναι ότι το μυαλό της μάνας δεν ηρεμεί ποτέ. Τωρα καταλαβαίνω τη μανούλα μου κι εγώ!!!!
Σουζάνα μου περαστικά στον κούκλο σου και ποτέ να μην του ξανασυμβε τίποτα!!! Πω, πω όπως τα περιέγραψες ήταν σαν να ζούσα μπροστά μου!!! Κι εγώ δεν τις συμπαθώ καθόλου τις κυλιόμενες και τις χρησιμοποιώ όσο μπορώ λιγότερο!!! Μπορώ να σου πω πως έχω κι ένα είδος φοβίας όχι για μένα αλλά για τα παιδιά! Εμείς επειδή όταν πάμε στο Mall έχουμε πάντα καρότσι για την μικρή μαζί, χρησιμοποιούμε μόνο ανελκιστήρες κι ας κάνουμε 10 ώρες να πάμε από τον ένα όροφο στον άλλο!!! Και δεν το συζητώ να ανέβουμε με το καρότσι τις κυλιόμενες!!! Έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια στο μετρό να φεύγει το καρότσι μιας κυρίας με το μωρό μέσα στο κατέβασμα και ευτυχώς το σταμάτησε ένας κύριος και δεν έπαθε τίποτα το μωρό!!!! Μανούλες τα μάτια μας δεκατέσσερα!!! Σε ευχαριστούμε για την "αφύπνηση". Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να έχετε πάντα υγεία!!
Σαντυ μου σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Εννοείται ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε το ασανσερ στα πολυκαταστήματα. όσο σκέφτομαι ότι κι εγώ έχω χρησιμοποιήσει τις κυλιόμενες έχοντας τα μικρά μου στο καρότσι με πιάνει ανατριχίλα και λέω δόξα το Θεό που δεν είχε συμβεί και τότε κάτι ανάλογο με αυτό που περιέγραψες με την κοπέλα και το μωρό της