Αξίζει να συνεχίζω, όταν πλέον δεν το ευχαριστιέμαι;
Αγαπημένες μου μανούλες γεια σας!
Σας γράφω αυτή την φορά γιατί θέλω μάλλον τα φώτα σας…
Η μικρή μου είναι 17 μηνών περίπου. Θηλάζουμε από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα.
Αρχικά είχα πει μέχρι τον χρόνο, αλλά τελικά αποφάσισα να συνεχίσω για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος είναι ότι δεν θέλω να της το κόψω αν δεν είναι έτοιμη. Ξέρω ότι για εκείνη δεν είναι τόσο το γάλα που πίνει, όσο η επαφή και η αίσθηση. Έπειτα τα γάλατα του εμπορίου ήθελα να τα αποφύγω στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό… Πολλά ακούω και δεν έχω και πολλή εμπιστοσύνη. Επιπλέον, η μικρή θηλάζει και το βράδυ… κι εδώ έχουμε το θέμα μας…
Μέχρι 3 μηνών, το βράδυ ξυπνούσε εντελώς άστατες ώρες. Πχ σχεδόν κάθε βράδυ ξυπνούσε στις 4 με 7. Δεν κοιμόταν παρά μόνο στην αγκαλιά μου και φοβόμουν να την έχω στο κρεβάτι μας για να μην της κάνω καμιά ζημιά στον ύπνο. Όταν κλείσαμε τους τρεις μήνες περίπου άρχισε να μπαίνει σε μα σειρά. Δηλαδή ξυπνούσε ανά 2ωρο-3ωρο για γάλα, αλλά ευτυχώς ξανακοιμόταν μετά… Αλλά κι αυτό δεν κράτησε πολύ καθώς για ενα διάστημα ξυπνούσε όταν την ακουμπούσα στην κούνια της. Οπότε αποφασίσαμε να την πάρουμε στο κρεβάτι μας.
Δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτή την απόφαση και την θεωρώ την καλύτερη που πήρα τότε, αφενός γιατί δεν ήθελα με τίποτε να την αφήνω να πεινάει ή να την μάθω με χαμομήλια και τσάι από την στιγμή που πραγματικά ΕΠΙΝΕ γάλα και αφετέρου γιατί ήθελα να της δώσω όλη την ασφάλεια και την ζεστασιά που ζητούσε. Το θέμα είναι ότι εδώ και περίπου 14 μήνες δεν έχω κοιμηθεί βράδυ ένα συνεχόμενο έστω 4ωρο…
Μπορεί να μην δουλεύω πρωί, κάτι που θα άλλαζε πολλά, αλλά φέρνω ένα σπίτι βόλτα όλη μέρα, τρέχω πίσω της και το μεσημέρι, πάνω που κάθεται ζεστό ζεστό το φαγητό στο στομάχι, πάω για δουλειά. Τελειώνω γύρω στις 10, οπότε ερχομαι στο σπίτι, την θηλάζω κοιμάται και εγώ μένω να τρέμω τα βράδυα… να αναρωτιέμαι τι με περιμένει πάλι. Τις «καλές» μέρες ξυπνάει 2-3 φορές και αν είμαι τυχερή κοιμάται στο στήθος. Αλλά τις περισσότερες ξυπνάει 6-7 φορές, πάντα πίνει έστω και από το ένα στήθος και μετά στριφογυρνάει σαν την σβούρα…. με αποτέλεσμα να σπάνε τα νεύρα τα δικά μου (δεν περιγράφω για φάση που είμαι αδιάθετη και τρώω κλωτσιές στην κοιλιά) και να μην μπορώ να ξεκουραστώ…
Από την μία θέλω επιτέλους να ξεκουραστώ γιατί μπορεί μεν να μην ξυπνάω πρωί, αλλά τα νεύρα μου μάλλον δεν αντέχουν άλλο βράδυ «βασανιστηρίων». Είναι πραγματικά σπάσιμο νεύρων να νομίζεις ότι θα κοιμηθείς επιτέλους κι εκεί που κλείνουν τα μάτια σου να σε τραβολογάει και να σε κλωτσάει… Το μωράκι μου είναι όλη μου η ζωή και την λατρεύω, αλλά η σωματική μου κούραση δεν με βοηθά. Πολλές φορές με πιάνουν τα κλάματα από τα νεύρα μου…
Από την άλλη, όπως είπα στην αρχή, δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να αποθηλάσουμε και σίγουρα όχι να την αναγκάσω. Έχω δοκιμάσει να της δώσω ξένο γάλα, όχι σε φάση που πεινάει και είναι γκρινιάρα, αλλά σε λογικά πλαίσια και δεν… Δεν θέλω να σταματήσω να την θηλάζω και να μου ζητάει και να μην έχω… Ούτε το ζητούμενό μου είναι να σταματήσει να κοιμάται μαζί μας, όσο το να μην ξυπνάει το βράδυ τόσο συχνά. Θα πάει στο κρεβατάκι της όταν είναι έτοιμη.
Δεν ξέρω τι να κάνω… Και ουσιαστικά δεν είναι μόνο η λύση που ζητάω… Ίσως ψάχνω και για μια κουβέντα να με κάνει να ηρεμήσω… ή να συνεχίσω. Αλλά, πραγματικά, αξίζει να συνεχίζω όταν πλέον δεν το ευχαριστιέμαι τόσο όταν την θηλάζω;
μαμά Ελένη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ελένηηηη;Είσαι εδώ; αισθάνεσαι καλύτερα τον τελευταίο μήνα;Υπήρξε πρόοδος με το θέμα σας;Αν θέλεις και μποείς γράψε μας νεότερα...
Καταρχήν να σου ζήσει το παιδάκι σου από τη στιγμή που νιώθεις έτσι μπορείς σιγά -σιγά να σταματήσεις..έχεις θηλάσει αρκετά,(πρακτικά) είστε 1 έτους και κάτι, είναι μια χαρά. και σε αυτήν την ηλικία δεν χρειάζεται σκόνη /το πεπτικό της σύστημα είναι μια χαρά για φρέσκο γάλα/με την γεύση, θα την δοκιμάσεις ...μέχρι να συνηθίσει.. δεν χρειάζεται να έχεις τύψεις / η ψυχολογία είναι το Α-Ω στο να είστε όλοι καλά!!
Ελένη μου το έζησα αυτο με τον πρωτο μου γιο. Και εκτος απο τον βραδυνο υπνο ειχε και θεμα αποχωρισμου-και θέμα χαρακτηρα του παιδιου ειναι αυτο- όλη την ημερα αλλα και τα μεσημερια ΔΕΝ κοιμοτανε χωρις να θηλασει. Ειχα κουρατσει πααααααααρα πολυ τοσο που δεν αντεχα αλλο. Ειλικρινα αποφασισα να το σταματησω, δεν το εχω μετανιωσει γιατι μετα ένιωσα ανακουφιση και κυριως ξεκουραση που με βοηθησαν να είμαι καλυτερα κατα την διαρκεια της ημερας και να μπορω να ανταποκριθω καλυτερα στα καθηκοντα μου. Μια εβδομαδα μου πηρε να το καταλαβει και να παψει να μου τραβαει τα ρουχα. Στον δευτερο μου γιο τα πραγματα ηταν καλυτερα, αφου κοιμοταν περισσοτερες ωρες την νυχτα και αυτο με διευκολυνε πολυ. Το θεμα ειναι το πως το αισθανεσαι εσυ - προσωπικη μου αποψη. Μην νιωθεις τυψεις- γιατι ξερω οτι αυτο νιωθεις. ¨ολοι κανουμε για τα παιδια μας το καλυτερο δυνατο, αλλα πρεπει να έχουμε την δυναμη για να προσπαθουμε. Σου ευχομαι καλη συνεχεια σε οτι και να αποφασισεις :)
Αχ κορίτσια! Έχω νεότερα! Αφενός ευχάριστα, αφετέρου το πήρα απόφαση. Πρώτον, η μικρή έβγαλε 2 κυνόδοντες, έναν πάνω έναν κάτω...οπότε η γκρίνια των τελευταίων ημερών είναι δικαιολογημένη απόλυτα (το ζουζουνοψυχουλάκι μουουουουουουουουου). Κάτι αυτό, κάτι το άγχος αποχωρισμού. Σημερα σε κάποια φάση σπάραξε το μεσημέρι στο κλάμα και δεν σταματούσε με τίποτα, ενώ άλλες φορές την ηρεμώ στο λεπτό. Πρώτη φορά τέτοιο κλάμα επειδή δεν της έδωσα κάτι...Από το κλάμα στο τέλος εξαντλήθηκε και την πήρε ο ύπνος...στο στήθος εννοείται. Από την άλλη όμως, επειδή η όλη κατάσταση με κουράζει το τελευταίο δίμηνο (δεν είναι απλά δόντι αυτό) είπα να περάσει την φάση αυτή και σιγά σιγά να κόψουμε τα βραδινά ξυπνήματα αρχικά. Και όσο για τον θηλασμό...φαντάζομαι αν δεν ξυπνάει βράδυ θα σταματήσουν και οι βραδινοί αυτόματα. Έπειτα θέλω (αν της αρέσει) να πίνει γάλα στην ζωή της (εγώ χωρίς γάλα ΔΕΝ ΖΩ) και θεωρητικά, θα έπρεπε να δοκιμάσει και ξένο,ε; Να μάθει σιγά σιγά....Όχι σκόνη πάντως...!
Θα σου μιλήσω με απόλυτη ειλικρίνεια. Οταν το παιδί μου έγινε 9 μηνών άρχισα να αισθάνομαι απέχθεια για το θηλασμό. Φταίει που είχε 4 δόντια και με δάγκωνε και φοβόμουν? Φταίει που είχα ξενυχτήσει τόσο που θύμωνα πλέον κι εκνευριζόμουν από το ατελέιωτο πιπίλισμα? Οπως εσύ, δεν το ευχαριστιόμουν πια. Απλά. Εκανα 2 βδομάδες υπομονή που δαγκωνόμουν και το υπέμενα. Επειτα το πήρα απόφαση και στράφηκα σε μπουκάλι και πιπίλα για παρηγοριά. Λοιπόν θα σου πω μόνο ότι από πολύ εκνευρισμένη, έγινα η πιο χαρούμενη και ήρεμη μάνα, και το μωρό μου επιτέλους κοιμήθηκε ικανοποιημένο όλη τη νύχτα. Για να πετύχει η σχέση, πρέπει και οι δυο να είμαστε στοιχειωδώς ευχαριστημένοι. Αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα, δεν το άντεχα και με ενοχλούσε πλέον. Κι ο γιος μου είναι κι αυτός πολύ ικανοποιημένος και πολύ περισσότερο χορτάτος από ύπνο.