Ενα όνομα που αρνείται να χαθεί

Mεγάλωσα με την βεβαιότητα των ανθρώπων ότι το «Αρχέλαος» ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του πατέρα μου.

Όσο ήμουν μικρός βαριόμουν να τους εξηγήσω ότι ήταν το πραγματικό του όνομα ήταν το Αρχέλαος και μάλιστα γιορτάζει σήμερα 5 Μαρτίου…

Ο πατέρας μου γεννηθηκε το 1921 στη Θεσσαλονίκη και ήταν ο Βενιαμίν μιας φτωχης οικογένειας… και είχε άλλα 10 αδέλφια… εκ των οποίων μόνο 2 κορίτσια… προφανώς επειδή είχαν (χαχαχαχα) εξαντλήσει τα ονόματα, ο νονός του ως βέρος Μακεδόνας διάλεξε το όνομα Αρχέλαος που ήταν τιμημένος βασιλιάς της Μακεδονίας.

Για να φαντασθείτε, όταν ο πατέρας μου πιτσιρικάς άρχισε να γελοιογραφεί χρησιμοποιούσε… ψευδώνυμο: Τότο.

Μετα ο Αλέκος Σακελλάριος του είπε:

– Μωρέ με τέτοιο όνομα τι το θες το ψευδώνυμο;

Κι έτσι αρχισε να χρησιμοποιεί το ονομά του: Αρχέλαος.

Ο αδελφός μου δεν το τόλμησε να δωσει στον γιό του το όνομα του παππού και προτίμησε έναν άλλον βασιλιά της Μακεδονίας, τον Φιλιππο.

Ο πατέρας μου ήταν το μόνο πράγμα στη ζωή του που δεν μπόρεσε να καταπιεί. Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε να λατρέψει τον εγγονό του. Το δευτερο εγγόνι του ήταν κορίτσι, η βαφτισιμιά μου η Δάφνη. Εγω είχα ήδη παντρευτεί δυο φορές και δεν ειχα κάνει παιδιά.

Η προοπτική να ξαναεμφανισθεί το ονομά του είχε σχεδόν εξαφανισθεί.

Όταν γνωρισα την Ολιβ μου και κάναμε το πρώτο μας παιδάκι ήταν κοριτσάκι… της δωσαμε το ονομα της γιαγιάς μου και μάνας του πατέρα μου: Αθηνά και από δίπλα κολλήσαμε και το ονομα της μάνας μου, Γεωργία… που η αλήθεια είναι ότι δεν την ενδιέφερε καθόλου.

Ημουν ήδη αρκετά μεγάλος και η ζωή (ο Θεός) μου είχε κάνει ένα μεγάλο δωρο: Ένα παιδί. Δεν σκεφτόμουν δεύτερο… υπολογιζα χωρίς την ξενοδοχο… το σκεφτόταν και μάλιστα με επιμονή η Ολιβ μου… και έτσι ήρθε στον κόσμο το αγοράκι.

Ημουν σε δυσκολη θέση.

Η κόρη είχε πάρει ήδη δυο ονόματα από την δικιά μου οικογένεια…

Η υπερβολή είναι κακό πράγμα.

Μόλις γεννηθηκε ο πιτσιρικάς ο πρώτος που μου τηλεφωνησε ήταν ο Αργύρης ο πεθερός μου.

– Να μας ζησει ο Αρχέλαος! μου είπε.

Με συγκινεί ακόμα και τώρα που το γραφω… με συγκινεί κάθε φορά που το σκέφτομαι.

Κι ετσι ξαφνικά ένα τόσο σπάνιο όνομα κύλησε σαν νερό στο ρυακι στην πολυκοσμία του internet.

Xαχαχαχαχα, τα μουστάκια του πατέρα μου θα είχαν φτάσει πίσω από τα αυτιά του από την χαρά.

Θυμάμαι την μέρα της βάφτισης του δεν πατούσα στη γη και όλο το βλέμμα μου ήταν στραμμένο προς τον ουρανό… από εκεί που πίστευα ότι μας κοιτούσε. Από εκεί που μας κοιτάει και ο «αδελφός» μου ο Ηλίας, που έφυγε πρόσφατα και είχε κάνει τοοοοοοοσα γι’ αυτή τη βάφτιση. Μακάρι να τον έχει συναντήσει τον παππού Αρχέλαο, θα περνάνε καλά οι δυό τους εκεί ψηλά.

Όμως η ζωή είναι δίκαιη προς του γενναιόδωρους.

Ο μικρός Αρχέλαος έχει ιδιαιτερη αδυναμία στον παππού του τον Αργύρη. Μιλάμε για μεγάλη αγάπη. Συναντιόνται και λιώνουν. Είναι συνεχως αγκαλιά… δεν τους χωρίζεις ούτε με κομπρεσέρ.

Χρονια πολλά, γιέ μου!

[divider]

Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.

Είναι δημοσιογράφος.

Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr