Μαμά στην παιδική χαρά!! (βίντεο)
Χθες πήγαμε με την Ισιδώρα και τη Σία (και τα παιδάκια μας φυσικά) στις φανταστικές παιδικές χαρές του πάρκου Φλοίσβου, μιας και η μέρα ήταν τόσο υπέροχη που δεν ήταν για κλεισούρα!
Και κάπου εκεί προέκυψε θέμα συζήτησης:
πόσο χαλαρή είναι η μαμά στην παιδική χαρά; Γιατί κάποιες είναι αραχτές και άλλες τρέχουν πανικόβλητες;
Ακόμα: τι τύποι γονιών υπάρχουν δίπλα μας;
Εσείς μανούλες όμορφες;;;; Τι φοβάστε στην παιδική χαρά; Είναι η μόνη που σκιάζομαι τις τσουλήθρες, ειδικά τις λίγο πιο ψηλές;; Ε;
Γράφω με αφορμή τη σημερινή μας βόλτα στο πάρκο- παιδική χαρά, γιατί έφτασα στα όρια της υστερίας. Στην πόλη μου υπάρχει ένα μεγάλο πάρκο με πολλές παιδικές χαρές που μάλιστα η κάθε μία προορίζεται για παιδάκια διαφορετικής ηλικίας. Εμείς πηγαίνουμε σ' αυτή που είναι για τα νηπιάκια. Σήμερα, λοιπόν, γινόταν ο κακός χαμός, γιατί είχε έρθει εκδρομή ένα δημοτικό Σ' ΑΥΤΗΝ την παιδική χαρά. Όλες οι μαμάδες τρέχαμε σαν τρελές, γιατί καταλαβαίνετε τι γινόταν με τα 7χρονα- 8χρονα παιδάκια. Έφτασα στο αμήν, όταν το παιδί μου και ένα άλλο 2χρονο ανέβηκαν σε μία γεφυρούλα που κατέληγε σε τσουλήθρα και ξαφνικά ανέβηκαν άλλα 6-7 παιδιά τρέχοντας και κυνηγώντας το ένα το άλλο! Τον μικρό δεν τον έβλεπα!!! Ταράχτηκα τόσο πολύ που μου κόπηκαν τα πόδια!!!! Οι δε δασκάλες τσιγάρο και καφέ στο παγκάκι!!! ΕΛΕΟΣ
Εννοειται τρεχω απο πισω του γιατι μολιε αρχισε να περπαταει κ φοβαμαι μην πεσει.επισης φοβαμαι μην αφησει τα χερια του απ την κουνια πριν αυτη σταματησει και βρεθει...απεναντι.δεν φοβαμαι μην μου κλεψουν το παιδι (αφου ειμαι συνεχεια μαχι του..χοχοχο)φοβαμαι ομως μην μου κλεψουν το καροτσι!!!!
Ειμασταν κ εμεις εκει την μερα εκεινη ουλαλαααααααααααα...η τρελη μαμα με το μικρο αποτρελαμενο που ηταν ντυμενο λες κ πηγαμε αραχωβα και οχι στον φλοισβο με 30 βαθμους (δικο του styling)...κ κυνηγητο περα δωθε κ δωθε περα διοτι μια αναποφασιστικοτητα την εχουμε (αντρες πφφφφ) .. φυσικα κ τρεχω απο πισω διοτι δεν μας ελκυουν μονο οι ψηλες τσουληθρες (οπου δοκιμαζουμε κ την αναποδη χρηση τους - οτι μπορει να σημαινει αυτο κ πιστεψε με σημαινει πολλα με το αποτρελαμενο τριχρονο...) αλλα οτιδηποτε μπορουμε να σκαρφαλωσουμε , στηριχτουμε , πηδηξουμε απο ψηλα (ετοιμος για το parkour λεμεεεεε)...ο φοβος παραμενει παντα μην μου τον αρπαξουν (δεν ειναι οτι πιστευω κ ολα οσα γραφονται κατα καιρους αλλα δεν παυει να ειναι στο πισω μερος του μυαλου μου γιατι δυστυχως ο κοσμος μας δεν ειναι αγγελικα πλασμενος....) κ φυσικα να μην μου χτυπησει ασχημα..
Η αλήθεια είναι πως χαλαρή δε με λες,όταν είμαστε σε παιδική χαρά! Εννοείται ότι δεν πίνω καφέ και είμαι υπ'ατμόν συνέχεια .Ο βασικός μου φόβος είναι να μη μου αρπάξουν το παιδί (ντρεπόμουν να το παραδεχτώ ,τελικά όμως δεν είμαι η μόνη)!!!!Οι τραυματισμοί δεν με φοβίζουν,άλλωστε οι παιδικές χαρές στην περιοχή του Φλοίσβου είναι αρκετά καλοφτιαγμένες...Χαλαρώνω λιγάκι στον μεγάλο παιδότοπο της μαρίνας Φλοίσβου και τα τραμπολίνα.
Είμαι η μαμά που προσπαθεί να πίνει το καφεδάκι της αλλά το διαόλι της πάει πάντα στα πιο επικίνδυνα σημεία π.χ. στη βάση της τσουλήθρας όταν κατεβαίνει ένα άλλο παιδάκι, σε τσουκνίδες που τυχόν έχουν φυτρώσει, και κάνει τα πιο επικίνδυνα πράματα, π.χ. ενώ δεν βάζει τίποτε άλλο στο στόμα επιμένει να τρώει πέτρες. Κι άντε τώρα να πιείς καφέ όταν το σκατούλι λούζει με χώμα τα κοριτσάκια και αυτά φωνάζουν. Κατά τα άλλα αν δεν κάνει κάτι πολύ επικίνδυνο δεν επεμβαίνω, καθώς, Ολιβιάκι, έχω να σου πω οτι ανακάλυψα πως ο καλός θεούλης φρόντισε τα παιδάκια ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ. Εμένα έχει χτυπήσει την κεφάλα (ακόμη και στο μπετόν) 20.000 φορές, αλλά αυτός στα @@ του. Ούτε κάν κλαίει πια, ούτε φοβερές πληγές έχει κάνει ποτέ. Τον αφήνω να παίζει απλά δεν το χάνω απ' τα μάτια μου για το λόγο που είπαν και οι κοπέλες: Φοβάμαι μην τον αρπάξει κανένας. Την τσουλήθρα για μικρά παιδάκια, και ειδικά όταν έχει από κατω αυτές τις ειδικες πλάκες δεν τη φοβάμαι. Απλά είμαι δίπλα του όταν κατεβαίνει μην τυχόν και πάει το πόδι του στραβά και σπάσει (συνέβη σε μία γνωστή μου...).
Kai egw skiazomai.. Eidika epeidh exw ena gio, 26 mhnwn, pou einai kati anamesa ston tarzan kai thn tsita mazi.... Dokimazei ta panta, anevainei pantou kai dekara den dinei oti egw kathe fora pernaw ena mikro egkefaliko..... Ton pame sto gymnastirio gia na ektonwthei, kai mia apo tis gymnastries mas eipe na ton afhnoume na peftei... Opou doume oti den tha pathei kamia zhmia peftontas, na ton afhnoume na ponesei ligo, mpas kai anaptyksei to aisthima tou fovou kai mazeftei ligo.... Afto sthn thewreia... to paidi mou omws den kserei apo thewreia... opote peftoume, klaime, makia ekei pou ponaei kai ksanamana..... Alla prospathw na eimai xalari pros ta eksw, kai na mhn tou deixnw oti fovamai... Den thelw na tou metadwsw to aisthima tou dikou mou fovou.... thelw na dokimazei ta panta, kai na dokimazei tis dynameis tou..... Ton parakolouthw omws panta me to ena mati, toso pou sxedon allithwrizw... Afto pou vlepw einai, oti ena pesimo tha to kanei mia fora, to poly dyo... meta tha psaksei ton tropo gia na kanei men afto pou thelei, xwris omws na pesei kai na ponesei.... Den mporeite na fantasteite ti kanei... Kai egw ligo kamarwnw vevaia pou to paidi mou pataei gera sta podia tou kai monos tou vriskei lyseis gia afta pou thelei na kataferei... Aftes pou me vlepoun eksw me thewroun xalari.... Me stravokoitazoun pou den trexw kathe fora pou anevainei ena skalaki apo pisw tou..... Kai sigoura kapoies tha exoun skeftei ti axristi manaeimai... Den me endiaferei omws kai poly.. To paidaki mou na einai kala kai na mathainei, na pata gera sta podia tou kai na mhn xanei thn epimonh kai to peisma tou! Eksallou eimai panta ekei gyrw, etoimh me ena phdhma na vrethw konta tou kai na ton piasw... na ton prostatefsw :)
Ημουν απο τα 13 μου η αδερφη ("μαμα") που ετρεχε πισω απο τη 5χρονη αδερφη της μη χτυπησει στην παιδικη χαρα (και απο τοτε αναρρωτιομουν ΠΩΣ μπορουν οι γονεις των παιδιων να καθονται να πινουν καφε χωρις να ανησυχουν οσο τα παιδια τους επαιζαν στις κουνιες). Εννοειται πως εξελιχθηκα σε μαμα που δεν καθεται ποτε-πουθενα στις παιδικες χαρες και ειναι πιο δυσκολο τωρα που εχω δυο: 3 και 1,5 ετων... αλλα τα καταφερνω. Οσο για τον καφε... πινω καμια γουλια στα κλεφτα οταν τα πραγματα ειναι "ελεγχομενα" )προτου βρασει στο παρκαρισμενο καροτσι :-/ )
Αχ αυτές οι παιδικές χαρές.... αν και τα παιδάκια μας τρελλαίνονται γι αυτές για εμάς τις μαμάδες ή τουλάχιστον για μένα είναι πηγή άγχους!!! Και ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, δηλαδή την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και επειδή τις περισσότερες φορές δυστυχώς δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση, αυτή είναι η πρώτη πηγή άγχους μου, δηλαδή να μην χτυπήσει το παιδί μου σε κάποια χαλασμένη και σκουριασμένη κούνια, τσουλήθρα ή τραμπάλα. Το δεύτερο που με αγχώνει είναι οι ανοιχτές πόρτες εισόδου - εξόδου σε αυτές, άρα αν και δεν τρέχω σαν την τρελλή πίσω από το παιδί μου, τον έχω από κοντά σε απόσταση που να μπορώ να τον προλάβω αν αποφασίσει να εξερευνήσει τον χώρο έξω από αυτές, αλλά και γενικά να τον επιβλέπω (τα παιδιά όταν παίζουν και κυρίως όταν τρέχουν είναι συνήθως απρόσεκτα), πχ προσέχω μην τρέχει κοντά σε κούνιες όταν κάνουν άλλα παιδάκια. Τέλος οι τσουλήθρες .... και βέβαια δεν είσαι η μόνη που τις φοβάσαι Ολίβια, εγώ μάλιστα την έχω πατήσει κιόλας, το παιδάκι μου δηλαδή, προσπαθώντας να καθίσει πάνω - πάνω για να τσουλήσει, έπεσε προς τα πίσω κουτρουβαλώντας όλα τα σκαλάκια!!!! πάλι καλά δεν χτύπησε, μόνο τρόμαξε. Τέλος με εκνευρίζουν οι γονείς που πίνουν αμέριμνοι τον καφέ τους, ενώ το παιδάκι τους τραβάει, σπρώχνει η ακόμα και χτυπάει πολλές φορές κάποιο άλλο και αυτοί κάνουν πως δεν βλέπουν, ή πραγματικά δεν βλέπουν γιατί μιλούν στο κινητό τους!!!
αμα χωρούσα σε αυτές τις τσουλήθρες και δε φοβόμουν μην σφινώσω εννοείται θα ανέβαινα! επίσης κι εγώ φοβάμαι πολύ μην μου το κλέψουν το παιδί!
Οι συγκεκριμένη παιδική χαρά είναι καταπληκτική! Και έχει δύο, η άλλη είναι πιο μέσα και έχει πολλές τσουλήθρες και λαβύρινθους! Στην ηλικία που είναι τα παιδάκια μας σαφώς και όλο τρέχουμε κι εμείς στις παιδικές χαρές και δεν καθόμαστε τόσο αραχτές στα παγκάκια, εκτός αν έχει αναλάβει χρέη τρεξίματος ο μπαμπάς χαχα!
χαχαχαχα αυτό με το χαλικάκι είναι και δίκο μου κόλλημα εξαρτάται απο τις κούνιες και το εάν έχω μαντηλάκια πόσο ελαστική(μη υστερική δηλ.) είμαι..... πάντως μην νιώθεις ποτέ μόνη...μέχρι να κάνω το δεύτερο, είμασταν και οι δύο από πίσω της ακόμα και στην τσουλίθρα με τα δυο σκαλία...χειρότερο δώρο ever τσουλήθρα παιδίκη πλαστική.....φρόντισα να την εξαφανίσω(αστείο)....μεγαλύτερος φόβος μου όταν κατεβαίνει να μην φύγει μπροστά με το κεφάλι.......βέβαια το ότι δεν την έχω αφήσει ελεύθερη την έχει κάνει να είναι πίσω κινητικά από τα άλλα παιδάκια βέβαια νομίζω ότι αυτό είναι αλληλοσυνδεόμενο με τις ικανότητες του παιδιού...με το δεύτερο κατάλαβα πόσο ατσούμπαλο και απρόσεκτο ήταν το πρώτο μου....δεν είμαστε τυχαία από πίσω τους λοιπόν....κάτι βλέπει η μάνα....δεν την πίανει τυχαία υστερία μπροστά σε μια αθώα μπεμπε κούνια! .