Μια ιστορία που γράφεται ακόμα…
Σε λίγους μήνες κλείνω τα 30. Μερικοί θα το αποκαλέσουν κρίση ηλικίας, κάποιοι άλλοι ίσως οικονομική κρίση… Δεν ξέρω πως να το αποκαλέσω και ούτε με νοιάζει κιόλας. Θα σας πω το κλασικό: από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να κάνω οικογένεια με πολλά παιδια! Τι να πω, δεν ξέρω, ίσως είναι ο τρόπος που μας μεγαλώνουν από μικρές να σκεφτόμαστε ότι αυτός είναι ο προορισμός μας.
Καθώς η δική μου η μαμα άργησε και κουράστηκε πολύ για να με αποκτήσει, ήθελα παντοτε μέσα μου να γίνω νέα μαμα για να είμαι κοντά με τα παιδιά μου. Στα 18 αγχωνόμουν με την ιδέα, αλλά από τα 24 και μετά δε θα με χαλούσε καθόλου η ιδέα να μεγάλωνα το δικό μου μωράκι. Το μόνο καλό που μου συνέβη είναι ότι κατόρθωσα με το επάγγελμά μου ( το οποίο πότε μου δεν αισθάνθηκα ως επάγγελμα) να δουλεύω με παιδια από τα 23 μου. Δουλεύω σε σχολείο και κάθε μέρα είμαι τρισευτυχισμένη να βλέπω τα παιδάκια μου. Τα αγαπώ και μ’ αγαπούν, το νιώθω, μου το ανταποδίδουν κάθε μέρα. Από την πρώτη μέρα που μπήκα σε τάξη σιγουρεύτηκα ακόμα περισσότερο πως το μόνο που θέλω στη ζωή μου είναι να έρθει ένα πλασματάκι που θα το αγαπώ και θα του προσφέρω ότι καλύτερο μπορώ. Κατά τα άλλα πίστευα ότι όλα θα έπαιρναν το δρόμο τους συντομα, καθώς είχα μία μόνιμη σχέση σχεδόν 9 χρόνια που έληξε πολύ απότομα στα μέσα των διαδικασιών για το γάμο μας, όταν ανακάλυψα ότι ο άνθρωπος που τόσα χρόνια πίστευα ότι ήμασταν φτιαγμένοι ο ένας για τον αλλο και μου θύμιζε κάθε τρεις και λίγο ότι σύντομα θα κανουμε τη δική μας οικογένεια, απλά είχε άλλη!!! Αυτά πριν από 2 χρόνια.
Σήμερα είμαι με έναν άνθρωπο που με κάνει να περνάω όμορφα εδώ και ένα χρόνο, είμαι βέβαια πολύ μαγκωμένη και νομίζω ότι δε θα πάψω ποτέ ξανά είμαι. Η μεγάλη μου ανάγκη εξακολουθεί να είναι ίδια (ίσως και μεγαλύτερη) και όσο τα χρόνια περνούν, νιώθω ότι στενεύουν τα περιθώρια… Βλέπω τις περισσότερες φίλες μου σιγά σιγά να φτιάχνουν τις οικογένειες τους και το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι τουλάχιστον θα έχω κάποια παιδάκια στο περιβάλλον μου για να παίζω και να τους προσφέρω αγάπη. Οι υπόλοιπες φίλες μου με θεωρούν υπερβολική και ότι πρέπει να ζήσω τη ζωή μου χωρίς να σκέφτομαι κατι άλλο, γιατι έχουμε χρόνια μπροστά μας. Το αγόρι μου θεωρεί ότι οι εποχές είναι δύσκολες κλπ, κλπ Δεν το βάζω κάτω, απλά απελπίζομαι, εχω διαβάσει σχεδόν όλες τις ιστορίες σας και θα ήθελα τόοοσο πολύ μια μέρα να μπορέσω να γράψω κι εγώ τη δική μου. Δεν ξέρω αν θα έρθει αυτή η στιγμή, πάντως θα έχω πάντα την καρδιά μου γεμάτη με ότι καλύτερο για να προσφέρω σε ένα δικό μου πλασματάκι.
Νίκη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
![[Βίντεο] «Ευχαριστώ, μπαμπάδες μου!»](https://eimaimama.gr/wp-content/uploads/2014/06/Screen-Shot-2014-06-15-at-12.35.19-PM-1200x800_c.png)
παντρευτηκα στα 30 μου και μετα απο 8 μηνες εκανα το γιοκα μου και μετα απο 5μισυ την κορη μου, ποτε δε καιγομουν για γαμο ο αντρας μου μαλλον ηταν αυτος που ονειρευονταν (την πριγκηπισσα στο αλογο)μεσα σε εναμισυ χρονο τα φτιαξαμε ,συζησαμε και παντρευτηκαμε αυτο που εχω να πω για αρχη μετα απο καποια χρονια ''πειρας''οταν κατι ειναι να παει καλα φαινεται απο την αρχη και δε θες χρονια για να το καταλαβεις (καλο ειναι να μην εθελοτυφλουμε στα οποια στραβα βλεπουμε στη σχεση μας)καθως ελεγε μια φιλη ενας αντρας φαινεται στου 6 μηνες τι καπνο φουμαρει κατα δευτερον θελουμε εναν ανθρωπο οχι για να κανουμε παιδακια μονο (εγω τουλαχιστον ετσι πηρα την αποφαση)αλλα για να ζησουμε την υπολοιπη ζωη μας μαζι να παιρναμε καλα να γελαμε και να κραταμε ο ενας το χερι του του αλλου εως τα γεραματα τα παιδια απλως θα συμπληρωσουν αυτα τα ομορφα χρονια!!! οποτε πιστευω οτι προχωρα τη ζωη σου μην κοιτας πισω μην κανεις τα ιδια λαθη και ζησε ζησε ομορφα και καποια μερα θα ερθουν και τα παιδακια (ετσι κι αλιως εχεις πολλα γυρω σου για την ωρα)εχω μια φιλη που ηταν θυμαμαι 25 χρονων χωρισε με το αγορι που λατρευε επειδη ηθελε να γινει μανα παντρευτηκε μετα απο ενα χρονο στα δυο χρονια χωρισε,και στα 35 μου ελεγε ποιος θα κοιταξει εμενα για γαμο ή σοβαρη σχεση με ενα παιδι .Οπως βλεπεις ενα παιδι ειναι πολυ ευκολο να γινει, αν σε παιρνει ακομα και να το μεγαλωσεις μονη σου μπορεις, το θεμα ομως ειναι να εισαι ευτυχισμενη!!!
Ολα μέσα στη ζωή είναι (όσο αναφορά την προηγούμενη σχέση σου) Πάει πέρασε, όλοι κάνουμε σχέσεις λήγουν ή εξελίσονται.. Ζήσε το παρόν χωρίς πίεση και άγχος..
θα σου πω τη γνωμη μου ως γυναίκα που λίγο δυσκολεύτηκε να αποκτήσει παιδί και το κατάφερε στα 32 μετά από σχεδόν 4 χρόνια προσπαθειών. Αν είσαι η ίδια κατασταλαγμένη στο τι θες απο τη ζωή σου και τα έχεις βρει με τον εαυτό σου δε χρειάζεται να "κρέμεσαι" από την παρουσία ή μή ενός άντρα στη ζωή σου. Έχεις ακόμη χρονικά περιθώρια να αποκτήσεις παιδιά. Ζήσε τη νέα σου σχέση, βγάζοντας απο το μυαλό σου ότι αυτός είναι η μόνη σου ευκαιρία για οικογένεια. Αν σου προκύψει κατάλληλος, έχει καλώς, αλλιώς προχώρα σε άλλα. Και αν τα περιθώρια αρχίσουν να στενεύουν αν εσύ είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος μπορείς κάλλιστα να σταθείς μόνη σου ακομα και ως άγαμη μητέρα. Αυτό φυσικά δεν το συνιστώ ώς επιλογή αλλά ως λύση. Δεν αξίζει μια γυναίκα να μη ζήσει τη μητρότητα απλά επειδή δεν βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο για να δημιουργήσει οικογένεια. Το ξέρω πως είναι λίγο "τραβηγμένο" αλλά απόλυτα εφικτό αν η ίδια το θέλει πραγματικά και μπορεί να το υποστηρίξει.
Συμφωνω απολυτα μαζί σου. Εγώ δεν είχα σκεφτεί ποτέ για παιδιά, δεν τρελενομοουν με τη ιδέα. Μέχρι που εκανα κ Λυπάμαι για το χρόνο που είχα χάσει τόσο καιρο χωρίς τον άγγελο μου. Κ γίνεται να είσαι μόνη μαμα εύκολα γιατί εγώ χωρισα μ αυτόν που με ικετευε τόσα χρόνια να κάνουμε παιδί απλα γιατι τελικά του έπεσε βαρύ! Αν εσύ εισαι αποφασισμενη ήδη γι αυτό που θέλεις μη μασάς καθόλου. Αξίζει τον κόπο. Αξίζει τα πάντα ένα τόσο δα μικρό αγγελούδι!
Όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.... έχω άπειρες ιστορίες φίλων μου... που ούτε καν με σχέση στη ζωή τους και από την μια στιγμή στην άλλη άλλαξαν όλα... σχέση γάμος παιδί όλα μαζί... είσαι μικρή για να σε στρεσάρει κάτι τέτοιο... είναι όμορφο που ξέρεις τι θέλεις... κ όταν θέλουμε κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνομωτεί για να γίνει... καταλαβαίνω πως νιώθεις πάντως... γιατί κι εγώ από μικρή ήθελα οικογενεια... κι έλεγα πάντα μέσα μου ότι μέχρι τα 26 θα μαι μαμά... τελικά εγινα στα 30....κ στα 34... ε και? Σύμβολα είναι κ τα νούμερα... να σαι γερή... χαρούμενη... κ σου εύχομαι να ζήσεις όλα σου τα όνειρα...
Δε μπορώ να φανταστώ τον πόνο σου μετά τη λήξη της πολύχρονης σχέσης σου και δικαιολογημένα είσαι μαγκωμένη. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κατάλληλη ηλικία για να γίνεις μάνα, αλλά ο άνθρωπος που θα σε εμπνεύσει να κάνετε οικογένεια και άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιέζεις τον εαυτό σου. Όμως από την άλλη,θέλω να πω, ότι δεν αξίζει να σπαταλάμε το χρόνο μας με έναν άνθρωπο που για οποιονδήποτε λόγο -και είναι δικαίωμά του- δεν θέλουμε τα ίδια πράγματα.
Γεια σου Νίκη! Πράγματι ήταν άσχημο να σε προδώσει έτσι ένας άνθρωπος που νόμιζες ότι ήταν το άλλο σου μισό. Ωστόσο καλύτερα που το έμαθες πριν τον γάμο και πριν από την απόκτηση παιδιών. Εύχομαι με την νέα σου σχέση να ευτυχίσεις πολύ περισσότερο! Και μην ανησυχείς, είσαι μικρή για να αγχώνεσαι για το αν θα κάνεις παιδιά! Αλλά καλά κάνεις και το έχεις στην άκρη του μυαλού σου σαν σκέψη . Αν βέβαια ο σύντροφός σου είναι τελείως κατά τότε καλό θα ήταν να το ξεκαθαρίσεις (δεν είναι κακό) για να ξέρετε αν έχετε τα ίδια "θέλω". Είναι δικαίωμά σου να γίνεις μανούλα & σου το εύχομαι ολόψυχα :-)