Όταν ο μπαμπάς εύχεται να είχε στήθος
Σαν μαμά, το πιο συχνό που ακούω και διαβάζω είναι τα «θέλω» της μαμάς, τα δικαιώματα της μαμάς και τα παράπονά της.
Δεν θέλω να θηλάσω!
Θέλω να θηλάσω!
Δεν θέλω παρατεταμένο θηλασμό!
Θα το θηλάζω μέχρι τα 5, δικαίωμά μου και του παιδιού μου!
Το σώμα μου! Το στήθος μου! Οι ορμόνες μου!
Πολλές φορές οι άντρες γίνονται κάφροι και αδιάφοροι γιατί είναι ανίδεοι, το καταλαβαίνω. Και μπορεί να μας πιέσουν να κόψουμε το θηλασμό για να «μην γίνει το παιδί μαμάκιας» (όπως ανέφερε η Ολίβια στο τελευταίο «παραμπάμ» της). Γιατί θέλουν πίσω το στήθος μας. Γιατί νυστάζουν και θέλουν να ξεκινήσουμε επιτέλους το ξένο γάλα που κάνει τα παιδιά να κοιμούνται περισσότερο. Μπορεί να μας πιέσουν να κάνουμε καισαρική γιατί τους είπαν 2 ηλίθιοι φίλοι τους ότι θα γίνουμε χαλαρές (εκεί κάτω) και δεν θα απολαμβάνουν το σεξ όπως παλιά. Μερικοί δεν θέλουν καν παιδιά! Μερικοί θέλουν μια ντουζίνα χωρίς να ρωτάνε ή να καταλαβαίνουν ότι είμαστε στα όρια του τρελάδικου με τα 2 ήδη. Πολλοί άντρες δεν νιώθουν, δεν πολυασχολούνται… χρόνια τώρα..
Τι γίνεται,όμως, με τους λίγους άντρες που νοιάζονται λίγο παραπάνω; Που ψάχνουν, που ρωτάνε, που νιώθουν;
Πρόσφατα γέννησε η γυναίκα του αδερφού μου. Και τελευταία στιγμή αποφάσισε να πάει με ραντεβού και καισαρική γιατί «φοβόταν τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού ή την όποια πιθανή επιπλοκή». Ο αδερφός μου της έλεγε τα οφέλη του φ.τοκετού και για εκείνη και για το μωρό… δεν ήθελε να ακούσει.
Τώρα, την μέρα που βγήκε από το μαιευτήριο, η 1η της ερώτηση στο τηλέφωνο (σ’εμένα) ήταν: «αν θέλω να κόψω τον θηλασμό πού πάω; Στον παιδίατρο ή τον γυναικολόγο;» Την κατάλαβα αμέσως. Δεν θέλει να θηλάσει. Έχει φοβερές θηλές, το παιδί έπιασε αμέσως, το γάλα άφθονο και δεν είχε και την δική μου εμπειρία που οι θηλές μου σκίστηκαν. Τίποτα! Δεν θέλει! Είναι δικαίωμά της.
Την αγαπώ πολύ. Αγαπώ και το ανιψάκι μου. Αγαπώ και τον αδερφό μου. Και τον βλέπω να λιώνει. Προσπαθεί κάθε μέρα να την ψήσει να παρατείνει τον θηλασμό όσο περισσότερο μπορέσει. «Άντε, τουλάχιστον να σαραντίσει η μπέμπα!» τον άκουσα να της λέει. Δεν μπορώ με τίποτα να ανακατευτώ στο ζευγάρι κι αν το κάνω είναι μόνο για να τα ξαναβρουν όταν τσακώνονται. Αν μου ζητήσει συμβουλή θα της την δώσω με όλη μου την ψυχή. Βλέπω, όμως, πως ακολουθεί πιστά την κολλητή της, η οποία δεν ήθελε να θηλάσει, δεν ήθελε φ.τοκετό.. Πηγαίνει στην γυναικολόγο της κολλητής, στην παιδίατρο που πάει η κολλητή το παιδί της και στα μαγαζιά που ψωνίζει η κολλητή της. Η κολλητή, όμως, δεν είναι ο πατέρας του παιδιού. Και να, έχουμε εδώ μπροστά μας έναν πατέρα που κλαίει και της λέει «σε παρακαλώ, γέννα φυσιολογικά, αφού δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα!»
«Σε ικετεύω, θήλασε το παιδί μας!»
Και το ξέρω, είναι το κορμί της, είναι το στήθος της, είναι δικαίωμά της… Είναι; Απλά αναρωτιέμαι…
Σας έχει τύχει εσάς να θέλατε καισαρική και να σας πίεζε για το αντίθετο ο σύντροφός σας;
Σας έχει τύχει να μην θέλετε να θηλάσετε και να σας παρακαλάει ο μπαμπάς να συνεχίσετε;
μαμά Λ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κάποια στιγμή όταν ήμουν έγκυος στο πρώτο παιδάκι μου και έχοντας δίπλα μου τον σύζυγό μου ο οποίος αγχωνοταν για τα πάντα και μου το έδειχνε προσπαθοντας να με προστατεύσει από ότι θεωρούσε αυτός επικυνδινο για την εγκυμοσύνη μου έκανα τα παραπονακια μου στον γυναικολόγο μου , ο οποίος με την σειρά του μου απάντησε το εξής...ότι οι μισές του πελάτισσες παραπονιούνται ότι δεν τις προσέχουν αρκετά οι σύζυγοι τους και οι άλλες μισές ότι είναι υπερπροστατευτηκοι Και ότι είμαστε περίεργα πλάσματα εμείς οι γυναίκες! Έτσι λοιπόν κάθε φορά που ένοιωθα την πίεση από το έντονο ενδιαφέρον του συζύγου μου σκεφτόμουν ότι είχε δίκιο ο γιατρουλης μου και ότι ούτε με την αδιαφορία θα ήμουν ευχαριστημένη! Αυτό σκεφτόμουν και όταν προσπαθοντας να θηλάσω το μωρό μου ο άντρα μου ήταν από πάνω από το κεφάλι μου και μου έλεγε πως να κρατήσω το μωρό ή πως να σταθώ εγώ για να καταφέρει να θηλάσει λες και το είχε κάνει και αυτός και ήξερε . Ο κακομοίρης αγχωνοταν πάρα πολύ σε βαθμο που ειχε αποψη για ολα και γινοταν ενοχλητικός...αλλά έτσι έδειχνε το ενδιαφέρον του μέσα στον πανικό γι αυτό που βιώναμε για πρώτη φορά! Ευτυχώς όμως στο δεύτερο παιδάκι μας ήταν πιο χαλαρός σαν πιο έμπειρος πια!
εγω με το που γεννηθηκε το μωρο ειχε φοβερους κολοικους εκλαιγε ασταματητα..αποφασισμενη να θηλασω να που δεν μπορεσα ομως οι θηλες μεσα κ το μωρο να πειναει κ να κλαει..με της μαιες η μια κρατουσε το μωρο κ η αλλη το στηθος κ το μωρο να μην μπορει κ να κλαει μολις την εδινα ξενο ηρεμουσε κ κοιμοταν για λιγο..ετσι αποφασιζω με το γιατρο να κοψω το θηλασμο..με πηρε πολυ για να συνελθω.με πειραξε που ισως δεν προσπαθησα.,κ να εχω κ τον αντρα μου να μου λεει συνεχεια εισαι μιση μανα που δεν θυλασες κ εμενα η μανα μου θηλασε 3 χρονια κτλλλλ.....στο σπιτι μεχρι να βρω τον εαυτο μου μου πηρε πολυ καιρο..ο αντρας μου δεν ηθελε να την ταιζει με μπιμπερο γιατι λεει δεν ηταν σωστο κ εγω να εχω τυψεις.. που την ταιζω μονο μπιμπερο .οποτε οι αντρες καλα ειναι να μην ανακατευονται το τι θα κανει η μανα εαν θα θηλασει η οχι.......,ειναι πως αυτη μπορει θελει νοιωθει..δεν μπορεσα να θηλασω γιατι πρεπει να νοιωθω τυψεις με πηρε πολυ να το ξεπερασω...
Αχ αυτες τις μερες νοιωθω πως σε καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεσαι με το θέμα των τυψεων.Θηλασα πάνω από ένα χρόνο και τα δύο παιδιά μου.Τωρα στο τρίτο που είναι 40 ημερών δεν πετυχαίνει με τίποτα!!!Θηλαζει λιγο και μετα κλαιει για μπιμπερο!Απίστευτο μου φαίνεται! !Εγώ η έμπειρη δεν τα καταφερνω;;;Τυψεις;;Άλλο τίποτα! Σκέφτομαι ότι ίσως φταίει που εμεινε στο νοσοκομείο 4 μέρες χωρις εμενα γιατι ειχε ικτερο και έμαθε μπιμπερό! Η μόνη διαφορά είναι ότι το δικό μου μωρό πίνει δικό μου γαλα σε μπιμπερό!Κάθε 3 ώρες μπαίνω στο θηλαστρο.Με τρώνε οι τύψεις! Μήπως δεν προσπάθησα αρκετα;;;Πάρα τρίχα να πάθω κατάθλιψη από την στενοχώρια μου.Και να πω πως δεν πίνει δικό μου;Πώς ζήτησα την ευκολια μου κ το εκοψα;Αγκαλιά με το θηλαστρο κοιμάμαι και ξυπνάω!Και παρόλα αυτά έχω τύψεις....Όσο για το δημοσίευμα δεν έχω κάτι να πω.Με αυτό που περνάω τώρα βλέπω πως δεν είναι πάντα όλα άσπρο ή μαύρο....Ταπεινή μου γνώμη....καλο είναι να προσπαθει μια γυναίκα να θηλάσει και να μην το απορρίπτει από την αρχή. Αλλά μ αυτό που περνάω τώρα βλέπω πως όντως μπορεί να μην σου πετύχει.Και σε κάνει αυτό να νιώθεις και άχρηστη από πάνω!!!Λες...αφού οι άλλες το κάνουν εγώ κάτι λαθος θα εκανα!!! Και αυτό που κάνω τώρα με το θηλαστρο (και με αλλα δύο παιδιά) καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να το κάνουν όλες, οπότε απλά εγκαταλείπουν...Στη φάση που είμαι καταλαβαίνω πια και τις γυναίκες που λένε...."δεν μου πέτυχε"....Και είμαι και πολύ έμπειρη στο θέμα θηλασμός! Αφού εγώ τα βρίσκω μπαστούνια φαντάσου μια πρωτάρα....
Καταρχήν θεωρώ οτι η αδελφή του συζύγου ίσως γράφει για λογαριασμό του. Και συνεχίζω: Οκ κορίτσια, εσείς που τσαντιστήκατε, θα σας κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου. Ο θηλασμός ή μη αφορά τη διατροφή του παιδιού με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σωστά; Κάποιες ισχυρίζεστε οτι ο σύζυγος δεν έχει ιδιαίτερο λόγο σε αυτό και οτι ο μόνος άνθρωπος που αποφασίζει είναι η σύζυγος επειδή εκείνη θηλάζει. Ας αντιστρέψουμε όμως λίγο τους όρους. Πως θα σας φαινόταν αν ξαφνικά π.χ. ο σύζυγος πάει να δουλέψει κάπου με λιγότερα λεφτά γιατί είναι πιο ξεκούραστη δουλειά και δεν ήθελε κάν να το συζητήσει με τη γυναίκα του, αλλά το επιχείρημά του είναι "εγώ δουλεύω, εγώ αποφασίζω"; Καθώς η δουλειά του άντρα έχει αντίκτυπο στο σπίτι, αφορά και τη γυναίκα. Ομοίως, καθώς το παιδί είναι και παιδί του άντρα η διατροφή του αφορά ΚΑΙ αυτόν, και οφείλουν να το συζητήσουν σοβαρά και να βρουν μια μέση λύση. Αλλιώς, αν πιστεύετε οτι τα θέματα διατροφης κλπ του παιδιού δεν αφορουν τον άντρα, μην έρθετε να μου παραπονεθείτε αυριο-μεθαύριο οτι "ο άντρας μου δε συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιου και τα κάνω όλα μόνη μου". Τέλος, η κοπέλα που γράφει το κειμενο δεν ανακατεύεται σε κάτι. Στο τέλος ρωτάει εμάς αν μας έχει τυχει κάτι τετοιο, γιατί εκείνης της φαινεται περιεργη κατάσταση . Δεν έκανε κακό, μια ερώτηση έκανε, μην πέφτετε να τη φάτε.
Χμμμ δεν είμαι σίγουρη πως αυτό είναι το λογικά ορθό αντίστοιχο. Το αντίστοιχο θα ήταν ένας πατέρας που λέει, μη θηλάσεις γιατί αηδιάζω να βλέπω το γάλα στις προσωπικές μας στιγμές. Η, μη γεννήσεις φυσιολογικά γιατί δε μπορώ να φαντάζομαι το μωρό να βγαίνει από τον κόλπο σου. Το ερώτημα είναι εάν πραγματικά τον αφορά. Και στην προκειμένη περίπτωση πολλές λένε ναι διότι εκτιμούν ότι είναι για το συμφέρον του παιδιού. Κι αν αντιστρεφόταν η επιχειρηματολογία του όμως? Κατάλαβες πού το πάω? Η κοπέλα είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της, το γέννησε και το θρέφει. Δεν το παραμέλησε ούτε το άφησε νηστικό. Γιατί κάποιος να παρέμβει?
μπορει να συζητήσει και να υποσχεθεί οτι θα συμμετέχει? οτι θα μοιραστούν το 'βάρος'? δεν μπορούμε να ξέρουμε τι σκέφτεται η κοπέλα και δεν θέλει να θηλάσει, αλλά αν πχ το θεωρεί δύσκολο-χρονοβόρο-κουραστικό θα μπορούσαν να βρουν τη μέση λύση του θήλαστρου, να βγάζει η μαμά και να ταίζει ο μπαμπάς, ή να αναλάβει ο μπαμπάς τα βραδινά γεύματα. Είναι κατι που θα μπορούσαν να δοκιμάσουν για ενα διάστημα και αν τους βγει.. Σίγουρα και ο μπαμπάς εχει λόγο στη διατροφή του παιδιού αλλά επειδή εδώ δεν πρόκειται για απόφαση 'το ταίζω με βιολογικά ή όχι, γλυκά ή όχι' αλλά με κάτι που αφορά το σώμα, το χρόνο, την κούραση της μαμάς έχει αυτή τον πρώτο λόγο. Σκέψου πάντως να προτείνεις το παραπάνω.
Giati oles kanete epithesi??? Den mporo na katalavo pragmatika... apla provlimatistike k ithele na pei tin istoria tis!!! Eipe pouthena oti tha anakateutei???? Einai teleios agenes ek merous sas!!!!
Δε χρειαζεται να το πει, και μόνο που έκανε ανάρτηση σε ένα μπλογκ να διηγηθεί την ιστορία της άλλης μητέρας δείχνει ότι δεν πρόκειται για άτομο αμερόληπτο! Για ποιο λόγο λοιπόν ερωτά?
Σωστοτατη!!!!
Σε λίγο θα δούμε ένα γράμμα που λεει, Βοήθεια, η κουνιάδα μου λέει ότι με υπεραγαπά αλλά έχει άποψη για το πώς θα γεννήσω και πώς θα θρέψω το μωρό μου! Ασχολήσου με τα δικά σου παιδιά κι άσε τη γυναίκα να αποφασίσει για τον τοκετό και τη σίτιση του μωρού της. Κι ο αδερφός σου την εξέφρασε την άποψή του καθημερινά όπως λες. Δικαίωμα του παιδιού δεν είναι ο θηλασμός όπως λένε μερικές, είναι μια υγιής μάνα. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν το επιθυμεί, τα κλάματα του αδερφού σου μόνο την ψυχολογία θα της καταρρακώσουν. Get a life, seriously.
Πόσο συμφωνώ μαζί σου δεν γράφεται !!! Όλες επικρίνουμε τους άλλους δίχως να κοιτάμε τα του οίκου μας!!! Και θελω να γράψω για άλλη μια φορά ... Χαρούμενη μαμα = χαρούμενο μωρό ...
καλα γι αυτη την εξισωση μη βαζεις το χερι σου στη φωτια. δεν παει παντα ετσι δυστυχως.
Συγνώμη κοπέλα μου αλλά εσύ με ποιο δικαίωμα ανακατεύεσαι; Έγραψες ένα άρθρο που αφορά το σώμα και την ψυχή μιας ξένης γυναίκας. Αν έχεις άποψη κράτα την για τον εαυτό σου. Το τι θα κάνει η νύφη σου με το κορμί της είναι δικό της δικαίωμα. Έλεος πια!
Α, για το θηλασμό αυτά, το αν θα γίνει καισαρική ή φυσιολογικός όμως, αυτό είναι δικαίωμα της μητέρας και μόνο να το αποφασίσει...
τον πατέρα που θα δει ότι η σύζυγος θήλασε π.χ. 6-7 μήνες, ή άντε έστω 2, και μετά αποφάσισε να σταματήσει, και προσπαθεί να της επιβάλει να συνεχίσει, θα τον κατακρίνω...αυτόν που θα θέλει να τη βάλει να θηλάζει μέχρι πάνω από χρόνο ή και δύο χρόνια....δεν θεωρώ ότι έχει δικαίωμα να της επιβάλει κάτι τέτοιο.... ΑΛΛΑ.... τον πατέρα που βλέπει ότι η σύζυγος αρνείται να θηλάσει έστω και ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, και ΜΙΑ ΜΕΡΑ, το παιδί της, αυτόν τον καταλαβαίνω και του δίνω χίλια δίκαια....πατέρας είναι, τόσα καλά γράφονται για το μητρικό γάλα, να βλέπει ότι το παιδί του δε θα λάβει ούτε μία σταγόνα και να μην αντιδρά? Θέλω να πω....για όλα τα πράγματα υπάρχει μέση λύση...διαβάζω για μητέρες που θηλάζουν μέχρι δύο και τριών χρονών (ας μου συγχωρεθεί, αλλά το βρίσκω κάπως υπερβολικό αυτό), και για άλλες που δε θέλουν ούτε μέρα...κι αυτό είναι υπερβολικό...γιατί ούτε μέρα, το γυναικείο σώμα είναι προορισμένο για αυτή τη λειτουργία....
Μπορώ να πω πως συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με αυτά που γράφεις. Άσχετα με την μη αναίτια καισαρική μου, είχα σκεφτεί πολλές φορές πριν τη γέννα να διαλέξω από μόνη μου καισαρική. Οι λόγοι πολλοί, δεν ήθελα να ζορίσω το πολυπόθητο μωρό μου, δεν μου άρεσε η ιδέα να βγαίνει ένα μωρό από εκεί κάτω, να με βλέπουν όλοι με τα πόδια ανοιχτά και κυρίως ο πόνος και η διαδικασία που κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συνέβαινε, επιπλοκές, σφίξιμο, ζόρισμα, κούραση κτλ. κτλ. Το τι θα κάνω στο κορμί μου είναι καταδικό μου θέμα και αν ο σύζυγος επέμενε πιστά στο να γεννήσω φυσιολογικά σίγουρα θα με εξόργιζε. Ο θηλασμός όμως είναι δικαίωμα του μωρού. Αν μπορείς να θηλάσεις, αν έχεις γάλα, καλές θηλές, το μωρό είναι συνεργάσιμο, αμαρτία από τον Θεό να το κόψεις γιατί απλά έτσι δεν θέλεις. Το μητρικό γάλα είναι ανεκτίμητο δώρο για τον άνθρωπο και όλα τα θηλαστικά!
Καμιά μανούλα δε φταίει! Μόνο η έλλειψη ενημέρωσης είναι υπεύθυνη για τις επιλογές που κάνει μία νέα μαμά... Δυστυχώς είμαστε άτυχες γενιές... Και μιλώ για πολλές δεκαετίες τώρα στην Ελλάδα από το 1970 έως το 2000 και βάλε! Τους περισσότερους από εμάς δε μας θήλασαν οι μανούλες μας ή μας θήλασαν για 2 - 3 μήνες - λόγω της μεγάλης διαφήμισης - επάνασταση για τότε στην αγορά - των βρεφικών γαλακτων και τη βαθιά πίστη για τα θρεπτικά οφέλη τους στην ανάπτυξη(;) των βρεφών. Αυτή η τάση φυσικά συνέβαλλε στο να γίνει η ζωή της νέας μητέρας πιο εύκολη κι απλή! Και ό,τι διευκολύνει τις ζωές μας είναι αποδεκτό, είναι το καλύτερο και αντικαθιστά κάθε τι παλιό και κοπιαστικό (όπως το πλυντήριο την σκάφη ένα πράγμα) ! Δεν μπορώ να τις κατηγορήσω, αλλά μπορώ να παραδεχτώ πως η άγνοια και η έλλειψη ενημέρωσης των μανάδων μας, ήταν που έφεραν αυτήν την τεράστια αλλαγή στον τρόπο που αναπτύσσονται πλέον τα παιδιά μας! Και οι τωρινές μανούλες, που γίναμε αποδέκτες της τάσης αυτής, με τις φόρμουλες γάλακτος, τις πιπίλες, τα μπιμπερό (γιατί όλα πάνε πακέτο καθώς μας τα έχει επιβάλει η βρεφική τεράστια βιομηχανία), έχουμε πια βρεφικές μνήμες από το τάισμα μας και τη βρεφική μας ζωή και δεν έχουμε καμία αμφιβολία, δεν προβάλλουμε καμία αντίσταση καθώς τα θεωρούμε όλα φυσιολογικά αφού τα έχουμε ζήσει οι ίδιες!!! Δεν παύουμε όμως να είμαστε και τυχερές, καθώς πια και γνώση υπάρχει, και ενημέρωση υπάρχει και μπορούμε να επιλέξουμε με το μητρικό μας ένστικτο αλλά και τη λογική, αυτό που τελικά είναι το καλύτερο για το παιδί μας! Πάντως είμαι της άποψης ότι θα έπρεπε να υπάρξει μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης και διαπαιδαγώγησης ακόμα και μέσα στα σχολεία μας, για να επιστρέψουμε στο μητρικό θηλασμό. Όσο κι αν αυτό πονάει, στενοχωρεί και φέρνει τύψεις στις μανούλες που δεν το επέλεξαν, δεν παύει να είναι ο τρόπος που μεγάλωσαν χιλιάδες γενιές ανθρώπων κι έχουμε φτάσει στα σημερινά μας επιτεύγματα! Ο μητρικός θηλασμός δεν είναι μία ρετρό ή vintage επιλογή κάποιας ρομαντικής μητέρας που προσπαθεί να αναβιώσει συνήθειες του παρελθόντος. Ο μητρικός θηλασμός είναι η δωρεά όλου του γενετικού κώδικα του ανθρώπου μέσα στα χρόνια της εξέλιξής του και η μεγαλύτερη πληροφόρηση και συνάμα προφύλλαξη που μπορείς να δώσεις στο παιδί σου για το νέο κόσμο που το περιβάλλει!
Μια εκνευρισμενη μαμα που θηλαζει και νιωθει οτι καταπιεζεται ειναι οτι χειροτερο γιατι τα συναισθηματα και ο εκνευρισμος μεταφερονται στο παιδι!!!!Υποσεινηδητα η μαμα κοιταζει το μωρο και σκεφτεται' μου καταστρεφεις το στηθος μου, μου τρως χρονο'.Αυτο διαταρασει τις ψυχικες ισσοροπιες και δημιουργει εξαναγκασμο προς αυτη την πραξη και κατα συνεπεια εξαντληση της μαμας σε μεγαλυτερο βαθμο απο οσο θα ηταν ο αναμενομενος.Τα συναισθηματα περνουν και στο μητρικο γαλα..για φανταστητε...το παιδι θα αρρωσταινει πιο συχνα ακομα και απο αυτα που δεν θηλαζουν...Οχι να μην θηλασει με το ζορι....
Μου εχει τύχει Ναι!ο άντρας μου μου έλεγε τα ίδια στην πρώτη εγκυμοσύνη κ αν κ αντίθετη τον άκουσα.γέννησα φυσιολογικά κ προσπαθησα να θηλασω για 2 μήνες.μετά απ ολα όσα πέρασα κ στη γεννά οπου ήταν παρον αλλακ στην αποτυχημένη προσπάθεια ρτου θηλασμού,στο δεύτερο ούτε που ανεφερε τίποτα κ φυσικα πήγα με καισαρική από επιλογή μου κ ξαναπροσπαθησα να θηλάζω αλλά για 20μερες(παρόλο που δεν το ήθελα καθολου).κ αυτό γιατι μετά απ όσα πέρασα απλώς σεβάστηκε τις επιλογές μου,γιατι ναι μάνα ειμαι κ θέλω το καλύτερο για τα παιδιά μου,αλλά είμαι κ εγώ άνθρωπος κ έχω δικαιωματα.
Θεωρώ οτι ειναι δική της απόφαση κ δεν ειναι σωστό να την πιέζει κανεις. Εχει τους λόγους της και δεν θελει να θηλάζει (οποίοι κ αν ειναι ας μην την κατακρίνει κανεις) ας το σεβαστεί κ ας σταθεί διπλα της. Και μην αρχίσετε τα περί του θηλασμου κ πέσετε να φάτε κοπελες με αντίθετη άποψη (υποψιν θηλασα 8 μήνες αποκλειστικά)
Σεβασμός στις επιθυμίες της κάθε γυναίκας. Αν δεν θέλει, δεν θέλει. Η μαμά πρέπει να είναι χα-ρού-μενη για να φροντίζει με όλη της την αγάπη και ηρεμία το μωρό, γιατί στο κάτω κάτω αυτή θα είναι η πρωταγωνίστρια για αρκετό καιρό. 'Ολοι γύρω της αυτό θα πρέπει να έχουν σκοπό. Όχι θήλασε ή μην θηλάζεις. Θήλασα τη μικρή μου μέχρι τους 15 μήνες, και ο άντρας μου ήθελε να συνέχιζα κι άλλο.
ευτυχώς που υπάρχει και ο μπαμπάς στην οικογένεια να σκεφτεί τι είναι καλύτερο για το μωρό...
Και στην τελικη η υποχρεωση μας στα πλασματα που γενναμε δεν τελειωνει τη στιγμη της γεννας αλλα κανουμε συνεχες αγωνα να τους προσφερουμε την καλυτερη τροφη(εφοσον μπορουμε μητρικο γαλα), την καλυτερη ανατροφη, μορφωση κτλ...Ας βαλουμε και καμια φορα τα δικα μας θελω πιο πισω, δε θα παθουμε και κατι, εξαλλου σε πολυ λιγα χρονια θα φυγουν απο την αγκαλια μας.
Προφανώς κι ο πατέρας έχει δικαιώμτα που ΠΟΛΥ συχνά ξεχνιούνται, ειδικά σε περιπτώσεις χωρισμού αλλά και γενικότερα. Αλλά σ'αυτές τις περιπτώσεις τι μπορεί να γίνει; Μπορεί να επιβάλει κανείς σε μια γυναίκα το τι θα κάνει στο σώμα της; Είναι δυνατόν να την αναγκάσει κανείς να θηλάσει χωρίς να θέλει; Εκτός από αδύνατον θα ήταν κι αρρωστημένο. 'Οσο αφορά ακόμα το σώμα της γυναίκας (δηλαδή εγκυμοσύνη, γέννα, θηλασμός) καλώς ή κακώς αυτή αποφασίζει. Μετά προφανώς οι αποφάσεις παίρνονται από κοινού αν το ζευγάρι λειτουργεί σωστά.
Δωστε στην κυρια να διαβασει για τα οφελη του θηλασμου και πως γυναικες καταφεραν να θηλασουν παιδια που δε γεννησαν με παρα πολυυυ κοπο... Πραγματικα δεν ξεω τι να πω. Απο τη στιγμη που γενναει μια γυναικα θεωρω οτι πρεπει να βαζει τα θελω της σε δευτερη μοιρα. Πως να το κανουμε δε χωρανε δυο καρπουζια κατω απο την ιδια μασχαλη. Και μαλλον δεν ειναι επιλογη της αλλα της φιλης της...Και στην τελικη και ο πατερας εχει δικαιωματα... Θηλαζω ακομη το δευτερο παιδι μου αν και 17 μηνων και πολλοι απορουν μαζι μου.. Απλα κανω το καλυτεροοοοο για το παιδι μου και αδιαφορω για τη γνωμη των αλλων....
Κι εκείνοι για τη δική σου.
Μπράβο Χριστίνα! Έτσι ακριβώς! :)
ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ,ΑΝ ΚΑΙ ΘΗΛΑΣΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ,ΟΧΙ ΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ,ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΗΛΑΣΑ,ΠΙΣΤΕΥΩ,ΦΙΛΗ ΜΟΥ,ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΕΣ ΚΑΙ΄ΣΥ,ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ ΣΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ....ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΗΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ....ΟΜΩΣ,Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΗΡΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ,ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ,ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΕΣΕΙΣ Ή ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝ ΒΕΒΑΙΩΣ,ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ,ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ....ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΣΥ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ...ΑΝ ΠΑΛΙ,ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ,ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ,ΑΠΛΑ ΣΕΒΑΣΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ....ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ!!!