Το πιο αγαπημένο μου πείραμα
Από την εποχή που ήμουν έγκυος στην Αθηνά κάνω ένα πείραμα και θα το κάνω όσο ακόμα με μαμαδο-παίρνει:
πόσο σέβεται ο μέσος άνθρωπος μια γυναίκα με παιδιά/με κοιλιά;
Είναι γνωστό ότι τόσο η έγκυος, όσο και η γυναίκα με μικρά παιδιά προηγείται. Σε πολλά μέρη μάλιστα έχουν προνοήσει και υπάρχουν ειδικές θέσεις παρκαρίσματος, αλλά και ταμεία για τις «ευαίσθητες» αυτές γυναικο-ομάδες.
Πριν προχωρήσω να τονίσω ότι ΓΕΝΙΚΑ δεν είμαι ευαισθητούλα. Στις εγκυμοσύνες μου δεν με πείραζε να στέκομαι στο μετρό, ούτε να περιμένω κανονικά στην ουρά. Ακόμα και με δυο παιδιά αντέχω να συμπεριφέρομαι όπως αν δεν είχα μαζί μου παιδιά. ΟΜΩΣ κάθε φορά θέλω να δω ΑΝ κάποιοι θα ευαισθητοποιηθούν και θα απλώσουν ένα χεράκι για βοήθεια ή θα παραχωρήσουν τη θέση τους.
Τελευταίο πείραμα: αεροδρόμιο Μακεδονία και αεροδρόμιο Eλευθέριος Βενιζέλος
Στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης ένα ευγενέστατο ζευγάρι μου έκανε νόημα να περάσω πρώτη πρώτη για check in. Δυστυχώς κανένας από εκεί και πέρα δεν ακολούθησε το παράδειγμά τους.
Φανταστείτε σκηνικό: μπαίνω στο γεμάτο λεωφορειάκι που θα μας πήγαινε στο αεροπλάνο με Αρχέλαο στο sling, τετράχρονη Αθηνά από το χέρι και στο άλλο χέρι τσάντα δικιά μου, τσάντα με πράγματα Αρχέλαου, σακούλα με κάτι πράγματα Αθηνάς και ταυτότητα και εισιτήρια στην παλάμη. Α! Και 3 (ναι 3!!) μπουφάν κάτω από τη μασχάλη.
Μαντέψτε! ΚΑΝΕΝΑΣ από τους ΝΕΑΡΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ που καθόταν στις θέσεις δεν δέησε να προσφέρει το κάθισμά του ή έστω κάποιος να κάνει πιο εκεί να σταθώ χωρίς να κινδυνεύω να σαβουρντιαστώ. Τελικά δυο κοπέλες πρόσφεραν τη βαλίτσα τους στην Αθηνά να «κάτσει» πάνω της. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο αεροπλάνο.
Και φτάνουμε Αθήνα. Περιμένω να εμφανιστεί η βαλίτσα και το κάθισμα αυτοκινήτου που αναγκαστικά πήγε ήρθε και αυτό. Εγώ είμαι σε κατάσταση παρόμοια με πριν, άντε λίγο πιο ξαλαφρωμένη, καθώς έχω πάρει καρότσι και έχω αφήσει τσάντες και μπουφάν. Όμως και πάλι, έχω μωρό 11κιλο στον μάρσιπο και νήπιο από δίπλα με ένα άγχος μην μου φύγει. Εμφανίζεται η βαλίτσα. Πάω αποφασισμένη να την πάρω. Το έχω κάνει πολλές φορές, ποτέ κανείς δεν με βοήθησε, μπορώ και τώρα. Μόνο που τώρα η βαλίτσα έρχεται κάπως στραβά, είναι και πολύ μεγάλη και ω-ω, δεν μπορώ να τη βγάλω. Και τότε έρχεται ένα χέρι βοηθειας! Από μια… ΚΥΡΙΑ! 50+ ετών!!! Να πεις ότι δεν είχαμε άντρες παραδίπλα; Είχαμε! Αλλά οι πρίγκιπες έχουν πεθάνει, κόρη μου, το ίδιο και οι gentlemen 🙂
Για άλλη μια φορά, το πείραμά μου έδωσε τα ίδια αποτελέσματα. Ίσως σας φανεί μαζοχιστικό, αλλά… πολύ το διασκεδάζω! Ναι, ναι… Ξέρετε γιατί; Γιατί όλη αυτή η γαϊδουριά και αδιαφορία κάνει τους ανθρώπους που σκέφτονται διαφορετικά 10 φορές πιο πολύτιμους. Και μια κίνηση βοήθειας σου φτιάχνει τη μέρα. Σου δίνει ελπίδα ότι… ελπίδα υπάρχει (φτάσαμε να ελπίζουμε ότι υπάρχει ελπίδα, χαχα!)
Και ξαναλέω: μπορώ και μόνη μου. Απλά έτσι… Για το γαμώτο…
Και ξέρετε τι σκεφτόμουν μετά; Αυτά τα αγόρια αύριο μεθαύριο θα παντρετούν… Θα γίνουν γονείς… Δεν ήταν βέβαια πιτσιρικάδες… 30-35 πατημένα… Ίσως ήδη να είναι σύζυγοι και μπαμπάδες… Θα αλλάξουν; Ή θα μεγαλώσουν αγόρια που θα κάθονται αδιάφορα όπως και αυτοί;
Εγώ έχω άλλη εμπειρία. Χρειάστηκε να ταξιδέψω με αεροπλάνο όταν το μωρό μου ήταν 4 μηνών. Είχα οργανωθεί όσο ήταν εφικτό για να μπορώ να τα φέρω βόλτα μόνη μου με μάρσιπο, κάθισμα αυτοκινήτου αβγό στην καμπίνα, χειραποσκευή τη τσάντα του μωρού συν βαλίτσα στις αποσκευές. Πέρα από το check in και την επιβίβαση που μου έδωσε η εταιρεία προτεραιότητα, ήταν πάρα πολλοί αυτοί που προθυμοποιήθηκαν να με βοηθήσουν. Κι από τα δύο φύλα και διαφορετικές ηλικίες. Παρόμοια εμπειρία είχα κι όταν έγκυος είχα ταξιδέψει σε βαλκανική χώρα. Αντιθέτως είχα γίνει έξαλλη με τη γαϊδουριά του κόσμου σε μια πτήση από Βρυξέλλες εμφανώς έγκυος τότε, όπου μέχρι που με είχαν σπρώξει για να μου πάρουν τη σειρά στο check in...
ax koritsi mou ti mou les tora kai ti moy exeis valei sto mualo anamniseis pou thelo na xexaso...otan emeina eguos pethane o pateras mou kai etsi logoy pentos dyo fores eixa apokolisei emeina sto krevati gia 5 mhnes ....omos eprepe na ginei kapia diadikasia me th sintaxei tou patera moy kai xreiastike na paw sto IKA th proti fora piga me th mhtera moy kosmos xamos xamos ekatsa sti kareklitsa kai perimename enas kalos kyrios o theos na ton exei kala molis me eide me th koilia eipe na perasw mprosta kai eipe sto kosmo na mh dianoeithi na milisei kanenas ...th 2fora omos epithi eixe pali poli kosmo kai den eprepe na koyrazomai piga ston proestameno na toy pw oti axw provlima kai an ginete na mh perimeno h apantsh toy htan kopela mou pigene kai an se afisoun perna...ayti th fora omos htan i aderfi moy mazi moy kai xoris na rotisei kanenan me pige mprosta sthn ypalilo mia kyria petaxtike kai arxise na me vrizei kai na mou leei oti kai kala den ntrepome kai xrisipopio th koilia mou gia na ginei i douleia mou arxisa na klew kai na tis lew pos ayti tha eprepe na ntrepete kai pos an htan i kori ths den tha miloyse etsi ase i aderfi mou mono pou den thn xtipise mporei na eixa anevasei kai piesei 200 kai i ypolilos tipota den milise kai eixe ksinistei pou den eixa xartaki kai eprepe na me exiperetiseiase ti na leme twra...omos yparxoun kai kaloi anthropoi se auton to kosmo....
Ακριβώς η ίδια ιστορία επαναλαμβανεται στην Ελλαδιτσα μας σε χιλιάδες μανουλες-εγκυουλες...Μόνο στο εξωτερικό συγκινεισαι πραγματικά από τη συμπεριφορά των ανθρώπων όλων των ηλικιών και φύλων...
Έχω δύο γιους, ο μεγαλύτερος είναι 10 ετών. Από την εμπειρία μου στα ΜΜΜ είναι πιο πιθανό να παραχωρήσει γυναίκα άνω των 50 τη θέση της ή άντρας άνω των 60. Οι μικρότερης ηλικίας όταν με έβλεπαν, στον 8ο μήνα, έκαναν ότι δεν με έβλεπαν, κοίταζαν το κινητό τους και άλλα "χαριτωμένα". Μου έχει τύχει να σηκωθεί ηλικιωμένος με μπαστούνι, εγώ αρνήθηκα και επενέβη ο οδηγός του λεωφορείου. Σε πλοίο, ενώ συνήθως περιμένω να ανέβουν όλοι και να μπω στο τέλος, επειδή φύσαγε πολύ αναγκάστηκα να ανέβω με τον υπόλοιπο κόσμο. Στο ένα χέρι η τσάντα μου και το μωρό, στο άλλο η τσάντα του μωρού και το καρότσι κλειστό. Η σκάλα απότομη με μεγάλα σκαλοπάτια και εγώ να μην μπορώ να κρατηθώ από πουθενά. Κανείς δεν προσφέρθηκε να με βοηθήσει με το καρότσι παρά μόνο όταν έφτασα στην κορυφή και με είδε υπάλληλος του πλοίου. Από τότε όποτε βλέπω μαμά με καρότσι προσπαθώ να τη βοηθήσω (πλοίο, λεωφορεία, σκάλες). Είναι, πιστεύω, πέρα από στοιχείο πολιτισμού, και ανθρώπινο να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου και να προσπαθείς να καταλάβεις τη δυσκολία για έναν μεγάλο σε ηλικία άνθρωπο ή σε μία εγκυμονούσα να σταθεί όρθια για ώρα. Είναι κάτι τόσο μικρό που όμως αρκετό για να δείξει την ευαισθησία μας.
Στην 1 εγκυμοσυνη ημουν θεσ/νικη κ παντου ολοι με σεβοντουσαν, ταμεια, λεωφορεια, κτελ, παρκινγκ κλπ κλπ.μικροι μεγαλοι μολις μεβλεπαν μου διναν τη σειρα τους. Τωρσ στην 2 εγκυμοσυνη που ζω σε χωριο κ που πολυ λιγο ολοι ξερουν οτι ειμαι εγκυος λογω κοτσομπολιου κ μιας κοιλιας βεβαια τπτ. Δενμε δινουν τη σειρα τους πουθενα, ουτε τραπεζα, ουτε σουπερ μαρκετ ουτε καν ταχυδρομειο.....προχθες στο τα χυδρομειο ειχε πολυ πολυ κοσμο, μπηκα τους προσπερασα ολους σταθηκα στο ταμειο κ απευθυνομενη σε αυτους που ηταν μπροστα τους ρωτησα εαν με επιτρεπουν να μου δωσουν τη σειρα τους. Ολοι γνεψαν καταφατικα κ μια κυρια στο τελος της σειρας κ στα αγγλικα(ενω ζει ελλαδα 10 χρονια κ μιλαει ελληνικα)μου ειπε συγνωμη κυρια μου εχουμε μια σειρα εδω κ της απαντησα κ γω στα αγγλικα συγνωμη κυρια μου αλλα ειμαι εγκυος κ κρυφτηκε πισω απο τους αλλους..... Ολα ειναι θεμα παιδειας
Αυτο το θεμα με κανει να θυμωνω σε σημειο που καμια φορα σκεφτομαι τωρα θα τσακωθω!! Η αναισθησια σε ολο της το μεγαλειο! Τι να πρωτοθυμηθω?? Εγκυος στον 8ο στην τραπεζα που ηταν σα να μην υπηρχα? Που ειπα να κατσω κ μου εφαγαν 2 φορες τη σειρα κ αφου εκανα να σηκωθω το σπρωξιμο πηγε συννεφο απο πισω? Που οι ταμιες δεν τολμουσαν να μου πουν περαστε απο τα αγρια βλεμματα των γυρω?? Η με μωρο στο αεροδρομιο??? Κουβαλαω ολα τα πραγματα σα γαιδουρι και φυσικα την 7 μηνων μικρη μου αγκαλια. Στον ελεγχο εισητηριων εκανα να παω μπροστα για να μπω απο τους πρωτους στη σειρα κ μαντεψτε.. μου την επεσαν απο παντου μιας και η σειρα μου προχωρουσε καλυτερα με αποτελεσμα η μικρη να φοβηθει κ να αρχισει τα κλαμματα κ μια υπαλληλο να προσπαθει να σωσει την κατασταση..! Στο πουλμαν για το αεροδρομιο κρατιομουν απλα χωρις να παραχωρησει καποιος τη θεση του που σιγα, αναγκη την ειχα? Και φυσικα ανεβαινοντας στο αεροπλανο εμεινα στο τελος, να περιμενω στη σκαλα για να μπω εγω κ ενας κυριος τυφλος με το συνοδο του.! Εμεις που δεν ειχαμε αναγκη ή προτεραιοτητα να περιμενουμε να τακτοποιησουν αποσκευες κ να κατσουν αυτοι που βιαστηκαν να μπουν γιατι ψιχαλιζε κ δεν αντεχαν τον αερα..!! Ποτε μου δε θελησα θεση ή προτεραιοτητα για το συμφερον μου.. κ ουτε με νοιαζει να περιμενω σε ουρες. Με ενοχλει ομως η αδιαφορια και η γαιδουρια!! Κ ενα πραγμα θα μαθω σιγουρα τα παιδια μου, να εχουν ανθρωπια και αξιοπρεπεια. Να δινουν σημασια στον διπλανο τους... συγγνωμη που σας κουρασα..
Ακριβώς επειδή οι περισσότεροι άντρες, νεαροί και μη, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αυτιστικά άτομα (κ το λέω δίχως ίχνος ειρωνίας ή εμπαιγμού σε βάρος των αυτιστικών), όλες εσείς (κι εγώ κάποτε) που γίνεστε αγορομάνες φροντίστε να αναθρέψετε τους γιους σας με την κατάλληλη παιδεία ώστε να πάψουν να τα περιμένουν όλα έτοιμα.
Και επανέρχομαι....με την ίδια άποψη φυσικά !! Την Κυριακή που μας πέρασε πήγαμε με τον άντρα μου κ τον γιο μας -3 χρονών- στο Golden Hall , με μετρό κ λεωφορείο (λόγω κάποιου προβλήματος με το αυτοκίνητο μας).Αφού μετά από μετρό και αρκετή ώρα αναμονής του λεωφορείου 550 , μπαίνουμε στο 550 και ρωτάει ο μικρός ,όχι δυνατά.''Μαμά , θα κάτσουμε?'' του απαντάω ''Δεν έχει θέση αγάπη μου'' , λίγο πιο δυνατά.Δεν κουνήθηκε κανείς από την θέση του !!!!! Και δεν μιλάω φυσικά για τους ηλικιωμένους αλλά νέους κ νέες ,που κρατούσαν τον καφέ τους , άκουγαν την μουσική τους κ δεν συγκινήθηκε κανείς να σηκωθεί , .όχι για μένα φυσικά , αλλά για ένα μικρό παιδάκι !!!! Στον γυρισμό,τα ίδια. Χθες ,μπήκαμε στο μετρό και πάλι δεν κουνήθηκε κανείς....κάποια στιγμή σηκώθηκε κάποιος για να κατέβει,του λέω έλα να κάτσεις και στην ίδια θέση κατευθύνεται μια κυρία (όχι ηλικιωμένη).Της λέω ΄΄συγνώμη, να κάτσει ο μικρός ?'' και τον βάζω στο κάθισμα.Βέβαια όταν κάθεται , ολοι γυρω του μιλάνε κ του χαμογελάνε.....αλλά για να παραχωρήσουν την θέση τους ,ούτε λόγος !!!!!!!!!!!1
Έτυχε να το διαβάσω σήμερα που χρειάστηκε να πάω για κάποιες δουλειές σε διάφορες υπηρεσίες. Είμαι στον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης και σήμερα το πρωί έπρεπε να πάω σε ένα διαγνωστικό κέντρο για κάποιες απ' τις συνηθισμένες μας εξετάσεις. Ευτυχώς το προσωπικό εκεί ήταν άριστο. Μόλις μπήκα στον χώρο και με είδε κάποια υπάλληλος απ' την γραμματεία, μου ζήτησε τα χαρτιά μου και μου είπε να καθήσω για να μην περιμένω όρθια. Όταν της είπα να πάρω νούμερο μου εξήγησε ότι δεν χρειάζεται και ότι προηγούμαι λόγω της εγκυμοσύνης. Πράγματι η κοπέλα τα έφτιαξε, με φώναξε και μου έδειξε που να πάω. Με κοιτούσαν λίγο στραβωμένα οι διπλανοί, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν άλλες 4 κοπέλες που εξυπηρετούσαν και δεν υπήρχε καμμία καθυστέρηση. Βγαίνοντας απ' το ασανσέρ έβγαινε και ο μικροβιολόγος που έκανε τις εξετάσεις και φώναξε το επόμενο νούμερο, το οποίο ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος. Βλέποντας με όμως μου λέει περάστε πρώτα εσείς που είστε έγκυος, κάτι πήγε να πει ο κύριος αλλά πολύ ευγενικά ο γιατρός τον έκοψε και του είπε: σας παρακαλώ προηγείται η κυρία που είναι έγκυος. Συνεχίζοντας τις εξωτερικές δουλειές στον ΟΑΕΔ, για να ανενεώσω την κάρτα μου, αφού δεν μπορούν να βρούν μια λύση ώστε να εξυπηρετούμαστε από κάποιον άλλο, λες και θα με προσλάβει κάποιος με την κοιλιά στο στόμα, αντιμετώπισα την γαϊδουριά από νέους ανθρώπους, οι οποίοι όταν είδαν ότι ενώ είχα μπει εκείνη την στιγμή πήγα σε μια κοπέλα που δεν εξυπηρετούσε άλλον και την ρώτησα αν μπορεί να με εξυπηρετήσει και εκείνη μου απάντησε θετικά, άρχισαν τα σχόλια πίσω απ' την πλάτη μου και σηκώθηκαν ενώ δεν είχε έρθει το νούμερο τους και σχημάτισαν ουρά πίσω από μένα. Ένας νεαρός μάλιστα γύρω στα 25, πέρασε μπροστά μου διότι η κοπέλα είχε πατήσει το νούμερο που είχε εκείνος και εννοείται ότι δεν ήταν δυνατόν να περιμένει. Ζήτησα απ' την κοπέλα να περάσω έξω και να πάρει τα χαρτιά μου μια φίλη μου που ήταν μαζί για να μην περιμένω όρθια μέσα σε τόσο κόσμο. Μετά από λίγο βγήκε έξω και ο νεαρός που είχε βιαστεί να εξυπηρετηθεί, μην χάσει την σειρά από την "ανάγωγη" που επειδή έχει την κοιλιά τούρλα νομίζει ότι μπορεί να εξυπηρετείται χωρίς να περιμένει, και συνέχισε να πίνει το καφεδάκι του με ένα φίλο του που τον περίμενε, ενώ περίμεναν τον τρίτο της παρέας ο οποίος ήταν και ο επόμενος στην σειρά για να εξυπηρετηθεί. Η ιστορία όμως είχε και συνέχεια. Πρώτη του μήνα σήμερα και έπρεπε να πάω να καταθέσω το ενοίκιο του σπιτιού στην τράπεζα. Περιμένω στην σειρά μου για να πάω στο μηχάνημα να καταθέσω τα χρήματα, εννοείται ότι δεν υπήρξε ένας να μου πει να περάσω, αντίθετα μόνο που δεν ήρθαν στα χέρια κάποιοι συνταξιούχοι μεταξύ τους για την σειρά. Αφού λοιπόν βλέπω αυτή την κατάσταση και εφόσον δεν έχω ταλαιπωρηθεί όλη μέρα αποφασίζω να περιμένω κανονικά στην σειρά μου. Μέγα σφάλμα... Ενώ τόσο εγώ, όσο και η ζυγαριά μου πιστεύουμε ότι έχω πάρει τα κιλάκια μου, δεν είμαι και κάποια μικροκαμωμένη με 1.80 ύψος ώστε να μην με βλέπουν, "χόρεψα" κανονικά τον χορό της κοιλιάς από όλους αυτούς που αφού τελειώναν απ' το ταμείο και γύρναγαν να φύγουν, πέρναγαν από πάνω απ' την κοιλιά μου. Ένα συγνώμη να περάσω δεν το άκουσα. Έσπρωχναν για να φύγουν και εγώ να είμαι με το ένα χέρι στην κοιλιά και να κάνω μπρος πίσω για να φύγουν. Για να μην παρεξηγηθώ δεν συνηθίζω να εκμεταλλεύομαι την κατάσταση μου, αντίθετα όταν δεν ήταν τόσο προχωρημένη η εγκυμοσύνη μου περίμενα κανονικά στην σειρά μου όπως όλοι. Ειλικρινά είναι η πρώτη φορά που "απαίτησα" να εξυπηρετηθώ γιατί με ενόχλησε πάρα πολύ η αδιαφορία για τον διπλανό μας. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας από όλους αυτούς που περίμεναν δεν είχε κάποια στην κατάσταση μου κάποια στιγμή στην ζωή του. Μια κόρη, την γυναίκα του, την αδερφή του, μια φίλη... κάποια... Γύρισα στο σπίτι πολύ απογοητευμένη. (Ίσως να φταίνε και οι ορμόνες μου γιατί δεν φημίζομαι και για άτομο που τα παίρνει όλα τόσο βαριά.) Το πρώτο πράγμα που έκανα (είπαμε ότι μάλλον φταίνε οι ορμόνες...) "άρπαξα" απ' τα μούτρα τον πατέρα μου και του τα έψαλα λέγοντας του ότι δεν πιστεύω να έχει παρόμοια συμπεριφορά με τους "κυρίους" και τις "κυρίες" της τράπεζας όταν πηγαίνει για την σύνταξή του. Ουφ... τα 'πα και ξαλάφρωσα. Σας ευχαριστώ που μ' "ακούυσατε" - διαβάσατε.
Αχ Ολίβια δεν ξέρεις ποσο ακριβώς συμφωνώ μαζί σου. Το πρώτο με το τρίτο μου παιδάκι εχουν ακριβώς 3 χρόνια διαφορά! Καταλαβαίνεις λοιπον πως κυκλοφορούσα η μάνα....με δύο ας τα πούμε νήπια και ένα μωρό στην κοιλία και αργότερα στην αγκαλιά. Το πειραμα σου το δοκίμασα παντού... σε τράπεζες, αεροδρόμια, φούρνους, σουπερ μαρκετ κτλ.....ΠΟΤΕ δεν μου έδωσαν προτεραιότητα πουθενα, ακόμα και όταν τα μικρα γκρινιαζαν και ελεγαν μαμααααα ποσο ακομα θα κατσουμε εδω???????????? Η ανθρωπιά δειχνει τον πολιτισμό ενός λαού.....Γι'αυτό εμεις οι νέες μανούλες που μεγαλώνουμε παιδιά θα πρεπει να τους διδάξουμε πως να σέβονται τον συνανθρωπό τους, να βοηθάνε και προπάντων να έχουν καλούς τρόπους που τείνουν να εξαλειφθουν......
Ελλας το μεγαλειο σου! Ταξιδευω συχνα και το προ τελευταιο ταξιδι που εκανα ηταν Ντοχα-Αθηνα-Χρυσουπολη, πηγενοντας στην πολη μου να γεννησω, με την 3χρονη κορη μαζι. Στο αεροδρομιο της Ντοχα ειπα να περιμενω να περασουν οι υπολιποι τον τελευταιο ελενχο και να μπω μετα, πως με ειδαν πισω απο τοσο κοσμο δεν εχω καταλαβει ακομα, μου πηραν τα πραγματα απο τα χερια και με περασαν στην αιθουσα που θα περιμεναμε το πουλμαν, μου ειχαν παρει και τα εισητηρια να τα τσεκαρουν και εγω περιμενα καθησμενη να μου τα φερουν! Αθηνα: με περασαν για ελενχο χειραποσκευων απο το πλαι (δεν περιμενα σχεδον καθολου) και μετα το χαος! Ενω κανονικα οσοι ανηκουν σε "ευεσθητες ομαδες" περνανε πρωτοι τον ελενχο για να καθησουν στο πουλμαν, περιμενω στην ουρα και περιμενω, η κορη μου (3 χρονων) τους βαζει τις φωνες "πρεπει να περιμενη ορθια η μαμα μου με το μωρο μας στην κοιλια? ειναι βαρης ο μικρος, θα μου παθει τιποτα". ΤΑ ΑΚΟΥΣΑΜΕ οικογενιακος που ταξιδευαμε μονες!!! Αφου απαγορευετε να μπω σε αεροπλανο σε πιο προχωρημενη εγκυμοσηνη, θα πληρωναν αυτοι τα εισητηρια του μπαμπα??? Περιμενοντας στην ουρα, εφαγα και δευτερο σοκ αφου μαζι μας ταξιδευαν ενα ζευγαρι (και οι 2 σε αναπηρικα καροτσακια) με την κορη τους που ειχε αγγαλια το μωρο της και οι υπαλιλοι ΒΡΗΖΑΝ για την επιλεον δουλεια για τα 2 αναπηρικα και ποσο ανευθηνο ειναι να μην εχουν παραπανω συνοδους! ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ???
Φυσικά και θα μεγαλώσουν αγόρια αδιάφορα!!! Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Προσωπικά έχω τρία αγοράκια. Μου έχει τύχει λοιπόν (πριν γεννηθεί το μικρότερο) να θέλω να πάω με τον προαστιακό από Δουκίσσης Πλακεντίας στο Mall. Eπειδή όλα δουλεύουν ρολόι εδώ, έτυχε να έχει χαλάσει και το ασανσέρ και οι κυλιόμενες σκάλες. Αποτέλεσμα να ανεβάσω μόνη μου διπλό καρότσι με δύο μωρά και όλα τα συμπράγκαλα από τις συμβατικές σκάλες. Θα μου πείτε δεν ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου, θα μπορούσα να αναβάλω τη βόλτα μου. Αλλά εαν στη θέση μου ήταν κάποιος σε αναπηρικό καροτσάκι και ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου θα είχε δεχτεί κάποια βοήθεια? Δυστυχώς, δεν το νομίζω. Και έχω να πω ότι εγώ προσωπικά πάντα σηκωνόμουν και συνεχίζω να σηκώνομαι όταν δω μεγαλύτερο στο λεωφορείο και προσπαθώ να βοηθάω ηλικιωμένους εαν τύχει, γιατί απλά έτσι έχω μάθει από το σπίτι μου να κάνω και έτσι θα μάθουν και τα παιδιά μου!
Ολίβια , συμφωνώ απόλυτα μαζί σου (χωρίς να έχω διαβάσει ακόμη όλα τα σχόλια),Στο μετρό δεν σηκώνεται κανείς από τους νέους , συνήθως αυτοί που παραχωρούν θέση στο παιδί είναι μεγαλύτερης ηλικίας.Εχουμε μπει στο μετρό με τον γιο μου που είναι πολύ ευγενικό παιδάκι (είναι 3 χρονών) , το παιδί στριμωγμένο ... στον κόσμο ...το ύψος του είναι στο 1μ , οπότε καταλαβαίνετε ότι είναι ανάμεσα σε πόδια...μια φορά που είπε ''μαμά , θα κάτσουμε?'' του είπα δεν υπάρχει θέση και δεν κουνήθηκε κανείς, Αυτοί λοιπόν οι νεαροί άντρες που δεν κουνιούνται από την θέση τους, θα γίνουν ακριβώς αυτοί που όταν πήγα για την αυχενική οι άντρες καθόντουσαν στις καρέκλες και οι γυναίκες όρθιες....το θυμάμαι σαν τώρα....γεμάτη η αίθουσα άντρες και αλλους συνοδούς ,μαμάδες κλπ ....και οι εγκυμονούσες πάνω σε γραφεία ......μέχρι που βγήκαν οι γιατροί και τους έδιωξαν !!!!!! πω...πω....τι θυμήθηκα τώρα..... Απαράδεκτοι.....καμία προτεραιότητα πουθενα......
ti mou 8umhses twra olivia...prin kan meinw egkuos, hmoun mia mera sto aerodromio perimenontas na kanw check in (ekswteriko me proorismo ellada!!!)...eixe er8ei h seira mou kai ksafnika vlepw duo goneis me ena mwraki se karotsi kai oti kouvalaei ka8e gonios gia ena mwro...tous ekana nohma na perasoun na kanoun ckeck in giati to mwro den mporei na perimenei. to tonizw oti o proorismos htan gia a8hna!!! kai etsi opws perasan mprosta mou oi goneis gia na kanoun check in, arxise na mou fwnazei enas kurios gurw sta 40, ellhnas...Me pio dikaiwma tous afhsa na perasoun!!!!! kala enoeitai oti den ekneurhsthka, apla tou eipa oti me tetoio agxos pou exei 8a pa8ei emfragma se auth thn hlikia kai oti den xa8hke o kosmos na perimenoume ligaki. emeis mporoume na perimenoume, to mwro omws oxi...o tupos eixe selhniastei kai oloi h oura gelouse. eilikrina, ntraphka pou hmoun ellhnida!!!! meta apo merika xronia, emeina egkuos kai gennhsa. sthn ellada, kukloforousa me marsipo kai sakidio plaths me ta aparaithta gia to mwro, giati den uparxoun upodomes gia karotsia :D :D :D. oudeis na shkw8ei se stash, se metro, lewforeio gia na katsw wste na prostateutei to mwro se periptwsh atuxhmatos h apotomou frenarismatos...NTROPH!!!! kai otan mia fora episkeuthka to Londino, pou stis staseis metro den uparxoun pantou ansanser, oloi me boh8ousane me to karotsaki sta skalia xwris oute na zhthsw boh8eia... nai antilamvanomai oti oloi viazomaste, exoume skotoures klp klp klp, alla ligh an8rwpia den xa8hke! opws epishs den xa8hke o kosmos an perimenoume ligaki h meinoume or8ioi.
1.ΕΙΜΑΙ 26 ΧΡΟΝΩΝ Κ ΠΑΝΤΑ ΕΔΙΝΑ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ Η΄ ΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΕΓΚΥΟ,ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ Η' ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ....ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΤ ΑΝ ΑΚΟΥΓΕ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΑ 26 ΜΟΥ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΘΑ ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΒΛΕΠΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ....ΕΙΜΑΙ ΣΤΟΝ 5ο ΜΗΝΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ Κ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΧΩ ΒΡΕΘΕΙ ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ Η' ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ(ΑΣΧΕΤΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Κ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ)....ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΜΙΑ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΛΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΜΟΥ ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΣΚΥΒΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΠΡΑΓ,ΜΤΑ ΑΠ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ Κ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ ΕΚΕΙΝΗ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ...ΟΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.....
Και που να δεις γυναικεία συμπεριφορά σε κοπελα ετοιμογενη στην ΔΕΗ που της είπε ένας κύριος να περάσει μπροστά... Μονο που δεν τον έφαγε η κυρία... Κάλα οι άντρες να μην καταλαβαίνουν άλλα οι γυναίκες που λίγο πολύ όλες περνουν απο την φαση εγκυμοσύνης και την φαση είμαι φορτωμένη και κυνηγάω και το βρέφος... Η ευγένεια είναι προσόν, και σίγουρα όλοι εχουμε τα προβλήματα μας άλλα αυτό ουτε μας δικαιολογεί ουτε μας εμποδίζει στο να παραχωρησουμε απλα την θέση μας...
ολιβια δεν διαβασα σχολεια αλλα συμφωνω μαζι σου ακριβως το ιδιο κανω και γω(εχουμε ιδια ηλικια παιδιων παρα λιγους μηνες) νιωθω ακριβως το ιδιο :( αλλα και :) οταν βλεπω την κινηση των ανθρωπων να βοηθησουν!!! :)
Σε ολους μας εχει τυχει τετοια παρομοια κατασταση αλλα το θεμα ειναι οτι ολοι βιαζομαστε κ πρεπει να τελειωσουμε τις δουλειες μας εγκαιρως!
Στο μοναδικό μέρος της Ευρώπης (και δεν θέλω να επεκταθώ παραπέρα) γίνονται αυτά. Γενικώς οι άντρες έχουν ξεχάσει τους τρόπους τους και πώς να είναι κύριοι πραγματικά. Με παιδιά ή χωρίς στο εξωτερικό έχουν προθυμοποιηθεί άντρες και γυναίκες, μέχρι και παιδιά να με βοηθήσουν σε περίπτωση ανάγκης (βαλίτσες κλπ). Στην Ελλάδα ούτε κατά διάνοια. Δεν μπορώ να πω όταν ήμουν στον όγδοο-ένατο μήνα τις περισσότερες φορές μου έδιναν θέση στο μετρό, αλλά μόνο αυτό. Και δε νομίζω ότι είναι θέμα καθένας έχει τα προβλήματά του. Είναι θέμα ανθρωπιάς, παιδείας, αυτοσεβασμού. Στη δουλειά μου όποτε έβλεπα έγκυες ή γονείς με παιδιά τους έδινα προτεραιότητα, και υπήρχαν "ζώα" που φώναζαν, τα παράπονα στην Προϊσταμένη έλεγα, και συνέχιζα κανονικά. Το χειρότερο είναι ότι πρώτες στο να δημιουργούν προβλήματα είναι οι ίδιες οι γυναίκες. Εκείνες δημιουργούν όλο το χαμό αν τεθεί θέμα προτεραιότητας ή καρέκλας, ξεχνούν πώς ήταν φαίνεται ή εκδικούνται που δεν βοηθήθηκαν τότε. Είναι όμως αυτός τρόπος σκέψης; Είμαι κι εγώ φαν αυτού του πειράματος, και τα αποτελέσματα είναι όπως λες, αποκαρδιωτικά δυστυχώς...
Συμφωνώ απόλυτα !!!!!!!!
Εγω ποτε δε ζηταω βοηθεια γιατι δεν ειναι στην φυση μου, θελω ολα να τα κανω μονη μου. Αλλα μια απορια μονο βρε κοριτσια ολες εσεις δηλαδη πριν κανετε παιδια η μεινετε εγκυες κανατε αναλογες πραξεις ανθρωπιας; η απλα μετα αναλογα το ζορι σας θα επιθυμουσατε και καποια βοηθεια απο ξενους, που στην τελικη δεν ειναι υποχρεωμενος και κανενας να βοηθησει κανεναν για τον οποιο λογο... Επισης δεν ξερετε κανεναν στις ουρες η στο δρομο το τι προβληματα υγειας μπορει να εχει η τις σκοτουρες που εχει στο κεφαλι του. Απλα τα παιδια η η εγκυμοσυνη ειναι κατι το οποιο φαινεται, εαν καποιος σε μια ουρα εφοριας πχ ειναι εγχειρισμενος εσεις δεν το ξερετε αλλα γιατι να μην κριθει και αυτος μαζι με τους αλλους. Ο καθενας λοιπον στο προβλημα του....
Σου εύχομαι να μην χρειαστείς ποτέ βοήθεια στον δρόμο και να τα κάνεις όλα μόνη σου.Αν .....όμως χρειαστείς ????? Πχ.μια γυναίκα έγκυος , πέφτει στον δρόμο ? εε....και τι έγινε ? ας σηκωθεί μόνη της...... ¨οσο για το παράδειγμα για την εφορία, είναι ατυχές γιατί δεν νομίζω κανένας νοήμων άνθρωπος να πάει μόνος του να περιμένει χειρουργημένος σε ουρά στην εφορία ή κάπου αλλού. Και εγώ χειρουργημένη ήμουν (καισαρική) , αλλά δεν έβλεπα να συγκινείται κανείς.
εχω μια μικρουλα 5 ετων.οταν ημουν 8 μηνων εγκυος περιμενα στο ταχυδρομειο πανω απο μια ωρα γιατι μια ηλικιωμενη κυρια μου εδωσε τη σειρα της και οταν πηγα να περασω ενας κουστουμαρισμενος νεαρος νευριασε γιατι το ''θεωρησε απαραδεκτο να του παρω τη θεση''.Τελικα η κυρια πηγε μετα απο μια ωρα(μπορει και παραπανω)στον διευθυντη και περασα.δεν ειχα την απαιτηση να προηγηθω αλλα η αληθεια ειναι πως ειχα περασει πολλα με την εγκυμοσυνη και δε μπορουσα να περιμενω πολυ. Επισης περισυ ειχα τη μικρη μου αρρωστη,με ψηλο πυρετο.Η κλινικη της εικονα εδειχνε κατι σοβαρο(ευτυχως δεν ηταν) και καταληξαμε στο νοσοκομειο.Ημουν μονη μου,με ενα νηπιο στην αγκαλια(που ηταν αδυνατον να περπατησει)2 μπουφαν,μια τσαντα με τα απαραιτητα στην περιπτωση που μας κραταγανε,μια τσαντα με τα βασικα(νερο,μωρομαντηλα κ.λ.π) και την δικη μου τσαντα.Ειχαμε μολις κανει ακτινογραφια και ηθελα να παρω το ασανσερ.Προσπαθουσα πανω απο 3 λεπτα να πατησω το κουμπι για να το καλεσω.Πισω μου ακριβως καθοντουσαν τουλαχιστον 5-6 ανθρωποι.Κανεις δεν ειχε την καλοσυνη να πατησει το κουμπι.Καμμια φορα σκεφτομαι οτι ισως να ειχαν βαλλει και στοιχημα σε ποση ωρα θα τα καταφερω...
Κανείς....να πατήσει ΑΠΛΑ ένα κουμπί ??????????????????? Απίστευτο,,....!!!!!! όσο για το στοίχημα μάλλον δεν είναι απίστευτο !!!
εχω παει τραπεζα μαζι με το μωρο και πηγα στο ταμειο απλα για να κανω μια ερωτηση (που και να τελειωνα τη δουλεια μου....) και ο κυριοσ που ηταν η σειρα του μονο που δε με εφαγε!!!εχω παει ΔΕΗ εγκυοσ και ουτε ενας δε μου ειπε κοπελα μου περασε μπροστα μην περιμενεισ στην τεραστια ουρα και ευτυχως μου ειπε μια εργαζομενη εκει πανε κουκλα μου μπροστα εγκυοσ γυναικα!!!Και ξανα δε θυμαμαι να με βοηθησε κανενας!!!Αμα δεισ μια γιαγια φορτωμενη δε θα την βοηθησεισ η δεν θα σηκωθεις να κατσει??αλλα πλεον ουτε αυτο κανουν οι περισσοτεροι..εχει χαθει η ανθρωπια και η συμπονια για το συνανθρωπο...Και πραγματικα ειναι κριμα...!!Ευτυχως υπαρχουν και οι λιγοι που νοιαζονται...!!
είμαι μαμά 2 παιδιών που μιας και ο άντρας μου δουλεύει ώρες ατελείωτες αναγκάζομαι να κάνω τα πάντα μαζί με τα παιδιά και να είμαι πάντα φορτωμένη με τσάντες κλπ κλπ. Ποτέ μα ποτέ, μέχρι την στιγμή που διάβασα το κείμενό σου δεν σκέφτηκα γιατί κάποιος δεν με βοηθάει ή γιατί κάποιος αδιαφορεί.... γιατί να μην το κάνει άλλωστε??? Και που ξέρω εγώ δηλαδή τι ζόρια τραβάει στην ζωή του ο καθένας, πόσο καλύτερα ή χειρότερα από εμένα έχει κοιμηθεί, πόσο περισσότερο ή λιγότερο έχει κουραστεί... από την στιγμή που εγώ επέλεξα να έχω 2 παιδιά, να τρέχω για δουλειές ή διασκέδαση με 2 παιδιά, οι ευθύνες και τα ζόρια είναι δικά μου. Για την στοιχειώδη ευγένεια που για μένα οφείλει να έχει ο καθένας μας (πχ προτεραιότητα στις ουρές, στα ΜΜΜ κλπ) θα συμφωνήσω και προσωπικά στις εγκυμοσύνες μου ποτέ δεν αντιμετώπισα κάποια ή κάποιον αγενή.
Μένω στο εξωτερικό αλλα αποφάσισα να γεννήσω στην αθηνα για να ειμαι καλοκαιριάτικα κοντα στην οικογένεια μου. Επέλεξα να κανω όλους τους μεγάλους υπερηχους στο γιατρο μου στην αθηνα. Αυτο σημάνει οτι ταξιδεύω με τη δίχρονη κόρη μου καθε δυο μήνες. Κανενας ποτε δεν με εχει βοηθήσει σε παρόμοιο σκηνικό με την Ολίβια. Την τελευταία φορα την βαλίτσα στην αθηνα μου την έβγαλε μια ηλικιωμένη κυρία κ στην επιστροφή η κόρη μου βρήκε μια Ελληνίδα φοιτήτρια η οποία την απασχόλησε για να μπορέσω να σήκωσω Μονή μου την βαλίτσα. Σε τρεις εβδομάδες ερχόμαστε πάλι για β επιπέδου..... Απλα σκέφτομαι πόση γαϊδούρια θα συναντήσω κ σε αυτο το ταξίδι.
ιδια παπουτσια και μπλουζα με την Αθηνα εχει και η κορη μου!!!!!Ασχετο με το θεμα βεβαια,να μην το πω ομως??????????????????
Εγω παλι γνωριζοντας το ποση γαιδουρια υπαρχει στον κοσμο ουτε περιμενα ουτε ρωτουσα οταν ημουν εγκυος!Πηγανα ντουγρου στο ταμειο και ας τολμουσε κανεις να μου πει τιποτα!Και γινομαι εξαλλη οταν δινω την σειρα μου σε ηλικιωμενους ή εγκυους και μετα μου την λενε οι απο πισω μου!Μια μερα μαλωσα και με μια παπαδια!Οπου ηρθε μια γριουλα στην τραπεζα και της ειπα να περασει μπροστα και μου λεει η παπαδια τι της ειπε να περασει μπροστα;Μηπως εχει να κανει και τιποτα αλλο σημερα;ας περιμενει!!!Της ειπα Ντροπη σου μαρη γαιδουρα εισαι και παπαδια!!!Και η απαντηση της;Ε η παπαδια ειμαι, οχι ο παπας!!!
ετσι πρεπει να κανεις...γιατι αμα περιμενεισ να σου δωσουν σειρα...εκει θα γεννησεις!!κι εγω μετα απο τισ πρωτες φορεσ που πηγα σε υπηρεσιες και δε με βοηθουσε κανενασ με τη σειρα του την ψωνισα και πηγαινα μπροστα...και τωρα με το παιδι το ιδιο κανω...Αυτοι θα πρεπει να ντρεπονται που δε κανουν μια κινηση να βοηθησουν και οχι οι μαναδες...!!!!μπραβο η παπαδια....
Η ερώτηση μου Ολίβια είναι λίγο άσχετη βέβαια, αλλά το κάθισμα αυτοκινήτου το πέρασες έτσι ή το είχες συσκευασμένο? Θέλω και εγώ να το πάρω μαζί όταν ταξιδέψω και φοβάμαι μην μου το σπάσουν. Α! Και εννοείται οτι είμαι κατάπτυστη απ'το περιβάλλον μου που θέλω να το κουβαλήσω μαζί μου!
Προσωπικά το τύλιξα σε μια τεράστια Jumboσακούλα :D Δεν παθαίνει τίποτα μωρέ, ζήτησε και προτεραιότητα στις αποσκευές ώστε να βγουν από τις πρώτες και είσαι ok!
Εγώ στο έχω πει. Δεν υπάρχει σωτηρία....τις προάλλες με άκουσε όλο το Χαλάνδρι. Μπήκε άνθρωπος με πατερίτσες στην Alpha Bank, υπέφερε και ΟΥΤΕ ΜΙΣΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ δεν φιλοτιμήθηκε. Έβαλα τις φωνές, του έφεραν καρέκλα γιατί πραγματικά δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος και πήγε η υποδιευθύντρια η ίδια να διευθετήσει την υπόθεσή του. Μέχρι να βάλω όμως τις φωνές τον είχαν τον άνθρωπο με τις πατερίτσες να περιμένει στην ουρά των είκοσι ατόμων. Άσε με συγχίστηκα πάλι....
Στην Αλεξανδρουπολη που ζουσα ειχα παθει πλακα απο τον μεγαλυτερο μεχρι τον μικροτερο οπου κι αν πηγαινα ειτε με παιδια ειτε με κοιλια μου παραχωρουσαν θεσεις, με βοηθουσαν μεχρι και να με ταισουν μου προτειναν....ερχομαι στην πατριδα μου με ενα διπλο καροτσι παω να πληρωσω κατι σ ενα μαγαζι, το καροτσι να μη χωραει οποτε τι κανουμε το αφηνουμε λιγο παρα εξω και με τα ματια μου στραμενα πανω τους περιμενω στην ουρα.....περιμενω.....και περιμενω.....το νεογενητο να κλαιει.....το 1,5χρονων να σπαραζει απο το κλαμα γιατι με εβλεπε να απομακρυνομαι και το τριχρονο να φωναζει μαμα, μαμα, μαμα, παω να πληρωσω επιτελους οταν ηρθε η σειρα μου και μου χωνεται μια καθως πρεπει κυρια απο μπροστα μου που μολις ηρθε στο μαγαζι κι εγω μεσα στο αγχος λεω.......συγνωμη ειναι η σειρα μου και πιο το αποτελεσμα??????γυρναει η ταμιας που ακουγε ολο το χαμο και μου λεει ειρωνικα.......σιγα κυρια μου μην μας φατε κιολας???????και μενω π α γ ω τ ο, ειχα και επιλοχεια καταθλιψη και βγαινω με βουρκομενα ματια.....κλαψ κλαψ......αντι μετα να παρει το μερος μου......τελος παντων ολα δανεικα ειναι...
32 εβδομάδων έγκυος, έπειτα απο πτήση αφου δεν προθυμοποιήθηκε κάποιος gentleman απο τριγύρω, που δεν ήταν και λίγοι, να με βοηθήσει με την βαλίτσα ζητώ πολυ πολυ ευγενικά την βοήθεια ενός υπαλλήλου του αεροδρόμιο.... Απλα κάποιος χριστιανός να την σηκώσει και να την βάλει στο καροτσάκι δεν ζήτουςα κατι παραπάνω..... Η απάντηση που πηρα δεν ειναι στις αρμοδιότητες μας... Δεν ειμαστε υποχρεωμένοι κυρία μου!!!!!
Πλακα κανεις!!!!Ντροπη και αισχος!!!Που να του ζητουσες και να σκαψει !!!!χαχαχα!!!
εδω εμενα μου ζητησανε με το μωρο στο καροτσι να παραχωρησω την θεση μου............χαχαχα
χαχαχα! Σε αυτή τη χώρα όλα θα τ' ακούσουμε.
37 εβδομάδων εγώ στο ΙΚΑ περιμένω να τελειώσει ένας κύριος κ αμέσως μετα παω να με εξυπηρετήσουν. Έρχετε λοιπόν η επόμενη κοπέλα που ηταν κ στην ηλικία μου κ μου βάζει μια φασαρία που της πήρα τη σειρά της. Εγώ της ζήτησα συγνώμη αλλα ηταν εκει μια άλλη κυρία κ της λέει: καλα δεν την βλέπεις που ειναι έτοιμη να γεννήσει; Δεν ντρεπεσαι λιγο;
38,5εβδομάδων έγκυος και πάω στο υποκατάστημα της Εθνικής τράπεζας στην Ρόδο για να πληρώσω το ενοίκιο, ρωτάω τον υπάλληλο να με εξυπηρετήσει και μου λέει στεγνά όχι, πάρε νούμερο και περίμενε. Πάω στο κεντρικό κατάστημα της Εθνικής πιο κάτω και μόλις πέρασα την πόρτα και φτάνω να πάρω νούμερο έρχεται ο διευθυντής και με παίρνει σε ένα ταμείο που μόλις άδειασε, σε 3 λεπτά είχα κάνει την δουλειά μου και είχα φύγει! Είναι ποιος θα σου τύχει!
Εγώ με την κοιλιά τούρλα είχα πάει στην Εθνική και όχι μόνο δεν μου παραχώρησαν προτεραιότητα σε μία ατελείωτη ουρά αλλά ένας παππούλης -ίσως από ενοχές- με κατηγόρησε ότι έμεινα έγκυος για να κλέβω την προτεραιότητα των άλλων. χαχαχα! Είμαστε παλιάνθρωποι ολκής! Όλοι μας. Εγώ, εσύ και όλοι οι υπόλοιποι. Αφού καμιά φορά κάνω να βοηθήσω κάποιον που νομίζω πως έχει ανάγκη και με κοιτάει με ένα βλέμμα που σκοτώνει σα να μου λέει "τώρα εσύ γιατί με βοήθησες? τι θέλεις από μένα?"
Στην εκκλησια με την κοιλια τουρλα κ να μη μου δινει καμια τη θεση της..βουρκωσα εχοντας απεναντι μου την εικονα της παναγιας..για να μην πω το σπρωξιδι στα αντιδωρα η στην θεια κοινωνια..τελικα βρηκα λυση.για καρεκλα πηγαινα απο πολυ νωρις κ στα αντιδωρα περιμενα να φυγουν κ να παω στο τελος..απο γυναικες δεν επιτρεπεται τετοια γαιδουρια.απο αντρες πες ενταξει δεν ξερουν τι τραβαμε.εγω προσωπικα αν βρεθω καπου σε ουρα με εγκυο κανω φασαρια να περασει μπροστα.
Ενώ έχω μπει στον 9ο, στέκομαι στην ουρά της Εθνικής Τράπεζας στο Ίλιον, για κάτι πολύ απαραίτητο. Επειδή δεν αντέχω την ορθοστασία απευθύνομαι στον υπεύθυνο για να περάσω ή έστω να μου βρει μια καρέκλα! Μου απάντησε πως δεν είναι δική του αρμοδιότητα και ότι θα έπρεπε να ρωτήσω το κοινό του καταστήματος!!! Μ' αυτά και μ' αυτά είχε περάσει ένα 2ωράκι... Στα αλήθεια νόμιζα πως θα γεννήσω εκεί μέσα. Κατευθύνθηκα με θράσος μπροστά στο γκισέ και γυρνώντας στο κοινό είπα : " Αλήθεια, χρειάζομαι ο επόμενος να μου χαρίσει τη σειρά του"... και τότε όλοι μαγικά, άρχισαν να με "συμπονούν". Μετά από 4 μέρες τελικά ήρθε και το μπεμπάκι μου!!!
Κι εγώ ως επί το πλείστον θετικά έχω να πω για την αντιμετώπιση που είχα και ως έγκυος αλλά και τώρα με το 20 μηνών μπουμπουκάκι μου! Στο ΙΚΑ προταιρεότητα δεν είχα πάρει αλλά κάποιος κύριος μου πρόσφερε ευγενικά τη θέση του και τώρα όταν ελπ´ζω τον μικρό στο καρότσι πάντα θα μου ανοίξουν την πόρτα στα μαγαζιά ή θα μου δώσουν τη σειρά τους στο ταμείο ( τουλάχιστον αν έχω λίγα!) . Και το εντυπωσιακό είναι ότι στο 90 και πάνω τοις εκατό των περιπτώσεων είναι άντρες μεγαλύτερης ηλικίας αλλα και πιο νέοι που ειναι μπαμπάδες!
Στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, έγκυος στον 8ο και το δίχρονο στο καρότσι και μου ζητάει μια κυρία τη σειρά μου γιατί βιάζεται...έχω πάψει να ελπίζω πια στην καλοσύνη των ξένων, αλλά τη συνείδησή μου την έχω ήσυχη με τις πράξεις μου.
ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΗΤΑΝ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΙΤΣΑ 20 ΧΡΟΝΩΝ ΗΤΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΕ 2 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΕΓΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ ΓΙΑ 2 ΠΡΑΓΜΑΤΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΕΣΥ ΜΕ 2 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ 8 ΜΗΝΩΝ ΕΓΚΥΟΣ ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ!!!
Το μεγαλυτερο προβλημα σε αυτο τον κοσμο μας που λεγεται Ελλαδα δεν ειναι η οικονομικη κριση πλεον και ναι το εχω αποδεχτει. Το μοναδικο θα ελεγα προβλημα ειναι η αδιαφορια και η αναισθησια του κοσμου. Κ μην περιμενουμε καμια βοηθεια κ κανενα σεβασμο απο κανεναν "ξενο" για την οποια κατασταση μας. Κι εγω η κακομοιρα ακομα θυμωνω και τα βαζω με τον κοσμο οταν παει 9μιση το βραδυ και 10 κ ακομα μπαινουν πελατες στο μαγαζι που δουλευω λες κ ειναι απο αλλο πλανητη που τα μαγαζια λειτουργουν και δουλευουν κ μετα τα μεσανυχτα. Σου λεει "τα λεφτα μου θα τους αφησω". Λες και μετα τα κ@@@ λεφτα σου πουλας κ αγοραζεις την κουραση, τον κοπο κ την προθυμια του αλλου και πολυ θα ηθελα να σας γραψω κατι γι αυτο μιας κ εχω την εντυπωση οτι ποτε δεν ακουστηκε κατι τετοιο. Κλασικη αποψη ΝεοΕΛΛΗΝΑΡΑ.. Γι αυτο δεν απορω οταν ακουω τετοια περιστατικα αγαπημενη μου Ολιβια.
Δυστυχώς ο Έλληνας δεν το έχει στη νοοτροπία του.Εγώ πάντα ζητάω ευγενικά από όποιον είναι δίπλα μου να με βοηθήσει,την σειρά μου την διεκδικώ και πάω πάντα πρώτη μούρη και κανένας δεν μου έχει πει τίποτα μέχρι στιγμής.Και να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι να μου πρόσφεραν βοήθεια χωρίς να τη ζητήσω...Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν ήρθα να μείνω στη Ρόδο,ήταν η νοοτροπία που είχαν οι τουρίστες,Μια φορά ήμουν στο αστικό με το καροτσάκι και το μωρό δεμένο πάνω του.Μπορούσα άνετα να το κουμαντάρω,να το ανεβάσω και να το κατεβάσω.Όταν έφτασε η ώρα να κατέβω ο Γερμανός που ήταν δίπλα μου,χωρίς να μου μιλήσει καθόλου πήρε αγκαλιά το καρότσι και το κατέβασα.Χωρίς να του το ζητήσω...έτσι έχουν μάθει...εμείς άραγε θα μάθουμε στα παιδιά μας να συμπεριφέρονται έτσι?
Γι΄αυτό φίλες μαμάδες , η προτεραιότητά μας είναι να μάθουμε τα παιδάκια μας να είναι άνθρωποι και όχι γαϊδούρια σαν όλα αυτά που όλες μας έχουμε κατά καιρούς συναντήσει. Αθάνατε Ελληνάρα. Ο καθένας για την πάρτη του και ποιος νοιάζεται για το αν ο διπλανός μας έχει ανάγκη!!
Αυτό ακριβώς,πολύ σωστά!!!Μόνο εμείς οι γονείς μπορούμε να δώσουμε τη σωστή διαπαιδαγώγηση στα δικά μας παιδιά,έτσι ώστε στο μέλλον να μην υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ, ΠΑΝΤΩΣ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ/Α ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΟΣΟ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ! ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΟΥΣΕ ΚΙΟΛΑΣ, ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΗΝΩΝ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ, ΜΟΛΙΣ ΕΜΠΑΙΝΑ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ. ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑΥΜΑΖΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ, ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΤΡΕΣ, ΑΠΟ ΝΕΑΡΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Στον 8 μηνα με την κοιλια να χαιρετάει πριν από μενα,στεκομαι στην ουρα του Ικα για τα καθιερωμενα χαρτια της αδειας κυησεως-τοκετου.Ο διευθυντης με βλεπει που περιμενω υπομονετικα τη σειρα μου και μου κανει νοημα να περασω μπροστα....κανω το λαθος και τον ακουω...Ε,δεν φανταζομουν ποτε ποσο σκληροι και αναίσθητοι μπορουν να γινουν ανθρωποι της τριτης ηλικιας."Σας ξερουμε κι εσας τις εγκυες,προβαλλετε τις κοιλιες σας για να εξυπηρετηθείτε πρωτες και να μας παρετε τη σειρα!!!"Κοκκαλο εγω...ευτυχως προλαβε και επενεβει ο ιδιος ο διευθυντης γιατι αλλιως....εχουμε κι εμεις γλωσσουλα για τέτοιες περιπτώσεις!!
To idio synevei kai se mena, opou enas ilikiomenos mou leei: kai pou ksero oti eisai egkuos!!!!
το ίδιο μου συνέβει εχθές. Οι υπάλληλοι ήταν ευγενέστατοι κι εξυπηρετικότατοι, ο κόσμος όμως...Απορώ πως βγήκα από κει μέσα αρτημελής!
καλα αυτό με το ικα να σας πω εγω τι μου συνεβει....εχω παει για κατι χαρτια λογω εγκυμοσύνης και για να μη περιμενω ειπα το πρωι (δεν ηξερα για τη προτερεοτητα τοτε) ειπα να παω κατά τις 12 που δε θα εχει πολύ κοσμο...φτανω 12, ειχαν τελειωσει τα νουμερα, μου ειπαν εκει καποιοι που περιμεναν χωρις νουμερο, να κατσω γιατι ο κοσμος με νουμερα ειχε εξυπηρετηθεί, αφου είναι νωρις θα μας παρει και εμας, λεω οκ και περιμενα στη σειρα μου. η υπάλληλος ειχε δει ότι μια κυρια ηταν πρωτη και μετα εγω, μου λεει η κυρια αυτή περασε εσυ πρωτα, της ειπα δε πειραζει σιγα, μου λεει όχι περνα και παω στην υπαλληλο, μου λεει εσεις ειστε τωρα, της απανταει η κυρια η κοπελα είναι εγκυος εχει προτερεοτητα...απαντηση υπαλληλου α δε σας εξυπηρετώ, οι εγκυες εχουν προτερεοτητα μεχρι τις 12,30 (ειχε παει 12.40 μεχρι να γινουν όλα αυτά) ελατε αυριο να παρετε προτερεοτητα από το πρωι μεχρι τις 12.30, της λεω μου εδωσε τη θεση της τι παει να πει δε δινετε, η κυρια μου την εδωσε, τα ιδια αυτή, οκ τις λεω τοτε εξυπηρετηστε τη κυρια και μετα είμαι εγω ούτως η αλλως, συνεχιζει αυτή όχι ελατε αυριο, της λεω πατε καλα ουτε στη σειρα μου δε θα εξυπηρετηθω, όχι μου λεει...καλα της απανταω εγω θα κατσω εδώ μεχρι να τελειώσεις ολους τους ανθρώπους, τι ωρα κλεινετε τις λεω, 2.30 , ε και 3 να τελειώσεις εμενα θα με εξυπηρετήσεις....τελικα με εξυπηρετησε και μου ειπε παλι την επομενη φορα να παω να το ξερω.....από τοτε πηγαινα νωρις και επαιρνα τη προτερεοτητα και όταν κανανε κατι κυρατσες φασαρια γιαυτο τους απαντουσα με το σκηνικο και το βουλωναν
ακριβώς το ίδιο επαθα κ εγω....απο ηλικιωμενη κυρια....που δεν πιστευε οτι ειμαι εγκυος (ηταν χειμωνας κ φορουσα μπουφαν...) Επρεπε να δειξω την κοιλια για να πειστει κ να πει "ε καλα, μην εισαι κ εσυ τοοοοοσο ευαισθητη πια, μια κουβεντα ειπαμε!"
Κι εγω εχω περιστατικο στο ικα 8 μηνων εγκυος νταλα μεσημερι στην καρδια του καλοκαιριου. Με το που φτανω βλεπω οτι τα νουμερα εχουν τελειωσει κανω να φυγωκαι μου λεει ο κοσμος: "εγκυος εισαι πηγαινε θα σε εξυπηρετησουν,παρε τη σειρα μας. Η υπαλληλος με το που παω χωρις νουμερο αρχισε να φωναζει και να μου λεει οτι δεν μπορει να μεινει ως τις 3 το μεσημερι για να μας εξυπηρετησει ολους. Ξανακανω την κινηση να φυγω, με βλεπει η διευθυντρια και με παιρνει πραγματικα απο το χερι και με παει στην ιδια υπαλληλο λεγωντας της οτι οφειλει να με εξυπηρετησει. Το τι ακουσα απο την υπαλληλο, δεν λεγεται!!! Ολο το ικα ακουσε τις φωνες της. Με εξυπηρετησε αλλα εγω δεν μπορουσα να αρθρωσω λεξη γιατι θα με επιαναν τα κλαματα, ειχα γινει και υπερευαισθητη λογω εγκυμοσυνης... Μολις εφυγα παντως με πειραν τα ζουμια. Παντως και στη Γερμανια που ζω τωρα, οι εγκυες ή οι μαμαδες με μικρα παιδια, πουθενα δεν εχουν προτεραιοτητα. Και μαλιστα ουτε κατα διανοια δεν τους περναει από το μυαλο να σε βοηθησουν αν εισαι εγκυος ή μαμα. Ισχυει αυτο που λενε "κι αν εισαι και παπας με την αραδα σου θα πας".
Καλησπέρα και από μένα! Ήρθα πρόσφατα από επαρχία στην Αθήνα και ενώ είχα άλλη εικόνα στο μυαλό μου, ψιλοαπογοητεύτηκα.. Χρειάστηκε να πάω στην τράπεζα με τον 2,5 ετών γιο μου και όντας έγκυος 2,5 μηνών. Η εγκυμοσύνη βέβαια δεν γινόταν ακόμα αντιληπτή, αλλά το παιδί έγινε αντιληπτό με το που μπήκε στο κατάστημα!!! Γενικά δεν μου αρέσει να προκαλώ ή να δίνω τροφή για σχόλια και όσο μπορούσα προσπαθούσα να κοντρολάρω το παιδί, το οποίο ζωή να έχει, είναι ζωηρότατο από γεννησημιού του!! ;) Έτρεχε λοιπόν γυρώ-γύρω σε όλο το κατάστημα, πήγαινε πάταγε το κουμπί του μηχανήματος που βγάζει τους αριθμούς προτεραιότητας, ξάπλωνε στα πατώματα, φώναζε και γενικά είχε γίνει θέαμα με εμένα να τρέχω να τον προλάβω, και βέβαια να μην τα καταφέρνω!! :( Σκεφτόμουν πως δεν μπορεί, κάποιος θα φιλοτιμηθεί να μου δώσει την σειρά του, να τελειώσει το μαρτύριο όλων. ΚΑΝΕΙΣ!!!! Στο τέλος, εκνευρισμένη τόσο πολύ, απλά τον άφησα να κάνει ό,τι θέλει!! Ίσως να μην ήταν σωστό, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο! Ή θα έπρεπε να τον πάρω και να φύγω χωρίς να κάνω την δουλειά μου, ή θα έπρεπε να βάλω τις φωνές μπας και ηρεμήσει η κατάσταση. Οπότε απλά προτίμησα να τον αφήσω ελεύθερο, έκατσα κι εγώ στην πολυθρονίτσα μου και περίμενα την σειρά μου!! Κάτι κυριούλες του έκανα συστάσεις για την φασαρία που προκαλούσε!! Απλά δεν τους έδωσα σημασία.. Δεν απαιτώ να έχω παντού και πάντα προτεραιότητα, αλλά τουλάχισον όταν η κατάσταση είναι όντως δύσκολη δεν είναι κακό να λειτουργούμε και λίγο ανθρωπιστικά...
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ !!!! ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΓΩ ΤΗ ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΜΟΥ!!!! ΗΜΟΥΝ 5 ΜΗΝΩΝ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΝ ΟΑΕΔ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ. ΕΙΧΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΟΥΡΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 40 ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΙΩΝΩ!!! ΛΕΩ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΗΤΑΝ: ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΧΑΖΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΞΥΠΝΙΑ ΔΕΝ ΠΑΘΑΙΝΕΙΣ ΤΠΤ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ. ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ!!!! ;ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 70 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ 20-22 Ε ΣΗΚΩΘΗΚΕ Η ΚΥΡΙΑ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕ ΤΟ ΔΕΧΤΗΚΑ!!!! Η ΜΙΚΡΗ ΚΥΡΙΑ ΔΕΝ ΚΟΥΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ!!!!!!
Ημουν και γω στον ΟΑΕΔ πέρσι, και ερχεται μια έγκυος κυρία διπλα μου. Την βλέπω και της λέω τι κάνεις στην ουρα? "περιμένω " μου λέει. Της λέω δυνατά "πέρνα μπροστα και αν σου πει κανενας κάτι θα ειναι και πολύ γαιδούρι". Φυσικά δεν τολμησε κανείς να πει τίποτα.
Όταν ήμουν έγκυος το 2010 δεν ήξερα ότι οι έγκυες έχουν προτεραιότητα γενικώς και επειδή είχα κ εύκολη εγκυμοσύνη δεν θεωρούσα ότι θα πρέπει να μου φέρονται κ διαφορετικά. Βέβαια απο αυτό κ απο το να είναι κ εντελώς γαϊδούρια υπάρχει μεγάλη απόσταση. Εννοείται ότι ποτέ κανένας κ σε καμιά τράπεζα, σουπερμαρκετ κτλ μου έδωσε ποτέ σειρά. Όταν μπήκα στο μήνα μου κ ήρθα Αθήνα να γεννήσω τα μαύρα χάλια. Κανένας μα κανένας να δώσει σειρά πουθενά. Θυμάμαι μια φορά στα ZARA στο mall που κόντευα να λιποθυμήσω για να αγοράσω μια ζακέτα, βλέπετε είχα πάει Σάββατο, που να ξέρω η ανίδεη είμαι κ απο νησί, και καμμία πιτσιρίκα δεν φιλοτιμήθηκε να μου πει να περάσω ή έστω η πωλήτρια.. Μα τι λέω, εδώ στα μαγαζιά προσπαθούσαν να σου φάνε κ τη σειρά όχι να σου τη δώσουν, εύκολο θύμα σου λένε με την κοιλιά τούρλα.... Σε κάποια φάση κατεβαίνω στην αποβάθρα να πάρω τον ηλεκτρικό κ το τραίνο μόλις έχει φύγει, ένα σωρό κόσμος όλοι καθισμένοι να με κοιτάν που ψάχνω για κάθισμα κ να μην σηκώνεται κανένας.. Εγω στην τελική ευθεία πλέον να κουτσαίνω γτ το παιδί ήταν πάρα πολύ χαμηλά κ είχα ένα θέμα κ ευτυχώς που βρέθηκε μια κυρία με το παιδί της (έφηβος) κ του είπε να σηκωθεί για να καθίσω, γιατί ήμουν έτοιμη να αρχίσω να φωνάζω βοήθεια.... Στο νοσοκομείο με καισαρική κ ορούς να προσπαθώ να κατέβω με το ασανσέρ με τον άντρα μου κ εκεί που πάμε να μπούμε στο ασανσέρ με παίρνουν μπροστά μια παρέα κυρίες 60άρες πιθανότατα που είχαν έρθει για επισκεψη για να προλάβουν να μπουν αυτές κ με αφήνουν απ' έξω.... Δεν ξέρω ειλικρινά τι να πω, έχει χαθεί η ανθρωπιά. Η μόνη περίοδος στη ζωή μου που απολάμβανα τέτοιες διευκολύνσεις ήταν όταν ήμουν ελεύθερη κ ωραία κ όλο κ κάποιος νεαρός βρισκόταν για να με βοηθήσει με τις βαλίτσες κτλ χαχαχα Τωρα για τις εγκύους σιγά μη χάσει κανείς τη βολή του :-)
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου δεν αντιμετώπισα αγενείς ανθρώπους σε ουρές. Το αντίθετο, περίμενα στη σειρά μου (κυρίως γιατί άντεχα), και σχεδόν πάντα μου έδιναν προτεραιότητα. Μάλιστα πολύ συχνά οι οδηγοί των λεωφορείων φώναζαν να μου δώσει κάποιος θέση μόλις ανέβαινα από την μπροστινή πόρτα. Αγενή αντιμετώπιση έχω δει σε έγκυο συνάδελφο και δεν πίστευα στα μάτια μου... και -λυπάμαι πολύ που θα το πω- ήταν από ηλικιωμένο άνθρωπο (η "σοφία" της ηλικίας....) Αυτό που έχω ακούσει (και για μένα, αλλά και για άλλες) και πραγματικά μ' έχει πληγώσει, είναι ότι παίρνω μαζί μου το μωρό στη δημόσια υπηρεσία για να πάρω προτεραιότητα... Ακόμα αναρωτιέμαι πώς κρατήθηκα κι έκανα ότι δεν άκουσα! Είναι δυνατόν να πάρω το μωρό μαζί μου σε κλειστό χώρο με τόσο κόσμο ΕΠΙΤΗΔΕΣ, για να εξυπηρετηθώ άμεσα;;;;!!!! Δεν υπάρχει περίπτωση, πολύ απλά, να μην έχω άνθρωπο να το κρατήσει και να ΠΡΕΠΕΙ να πάω στη δημόσια υπηρεσία σήμερα;;;;;
Εγώ πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ απλούστερα αν απλώς λέγαμε ένα "σας παρακαλώ, θα με βοηθήσετε με τη βαλίτσα όταν φτάσει;". Κι εγώ το ίδιο, πήρα αεροπλάνο με μωρό και κοιλιά μόνη μου κι όταν έφτασα να πάρω τις βαλίτσες δίστασα η χαζή και δεν το είπα. Γιατί; Λάθος μου που δεν ξέρω να ζητάω. Είμαι σίγουρη ότι η απάντηση θα ήταν "μα φυσικά", ένα χέρι θα με βοηθούσε να κατεβάσω τη βαλίτσα κι εγώ δεν θα ταλαιπωρούμουν, όπως συνέβη κάθε μα κάθε φορά που δεν μου κατάπιε η γάτα την γλωσσα κι απλώς ζήτησα βοήθεια...
Στην δύσκολη στιγμή και εγώ ζητάω. Από την άλλη, εσύ αν δεις μια κοπέλα έτσι φορτωμένη σαν γαϊδούρι, δεν θα βοηθήσεις;
Συμφωνώ με όλες σας ως άνω. Σε λίγες ημέρες ταξιδεύω και εγώ με την εξάμηνη κόρη μου με αεροπλάνο και είμαι σίγουρη και δεν περιμένω τη βοήθεια κανενός. Ο γολγοθας μας ξεκίνησε από τώρα αφού κανένας δεν μπορεί να μας πει με βεβαιότητα για τα απαιτούμενα ταξιδιωτικά έγγραφα βρέφους. Olivia ή οποία μαμά ταξίδεψε πρόσφατα μπορεί να με ενημερώσει? απλό βιβλιάριο υγείας χωρίς φωτό ή ταυτοπροσωπεια με το πιστοποιητικό γέννησης? ευχαριστώ.
Για πτήση εσωτερικού αρκεί το βιβλιάριο ή ένα απλό πιστοποιητικό γέννησης. Για εξωτερικό απαραίτητα διαβατήριο!
Για πτήση Θεσσαλονίκη -Αθήνα κι εγώ. Σε ευχαριστω
Εγω ξερω για εσωτερικο δυσκολα δεχονται βιβλιαριο υγειας!!Εμενα μου ειχε πει η εταιρια ταυτοπροσωπια με φωτογραφια του παιδιου!!Δε βγαζεις μια αν ενδιαφερεσαι?Μη πας αεροδρομιο και σου κανουν καμια ιστορια αν εχεις μονο το βιβλιαριο μαζι σου!!!
Εγώ όταν ήμουν έγκυος έχανα τη σειρά μου συχνά γιατί ακούμπαγα σε κανένα στασίδι ή καρέκλα μετά από πολύωρη αναμονή σε τράπεζες, εφορία, μαγαζιά κλπ!!!!
Ισχύει. Εμένα 8 μηνών έγκυος μου έκλεψαν τη σειρά ενώ περίμενα υπομονετικά σε μπουφέ γάμου!!
Όχι απλά δεν βοηθάει ΚΑ ΝΕ ΝΑΣ πλέον αλλα όπως είπε και η Ιωαννα1971 παραπάνω σε λίγο θα μας βρίσκουν κιόλας που κάναμε παιδιά κ τους χαλάμε την ησυχία...σκηνικό : είμαι στο ΙΚΑ (όλε) με 2 παιδιά 4 και 1μιση ετών, όλες μαμάδες ειμαστε δεν χρειάζεται να περιγράψω τι σημαίνει αυτο...τέλος πάντων ΔΕΝ ζητάω προτεραιότητα διότι ξερω απο γαϊδούρια πλέον, και οκ ας περιμένω αφού κ οι μικρές ήταν under control...φιλοτιμηθηκε λοιπόν ενας άντρας (50αρης) και λέει ¨Ρε παιδιά να περάσει η κα με τα πιτςιρικια μην περιμένουν ?¨ και ΑΚΟΥΣΑΤΕ-ΑΚΟΥΣΑΤΕ πετάγεται μια Καρακαξα καμια 60αρια και λέει το κορυφαίο...¨Εγω δεν το δέχομαι να δώσω τη σειρά μου γιατι τις ξερω ¨Αυτες (ποιες??) τις μανάδες τι κάνουν,τα ¨κουβαλανε¨ μαζί τους επίτηδες για να μην περιμένουν στις ουρες¨.......αντιλαμβάνεστε φίλες μου για ΠΟΣΟ μεγάλη έλλειψη παιδείας μιλάμε??! Αυτη η γυναίκα θα παει την Κυριακή εκκλησία,θα ανάψει το κερί της κ ολα τελειώνουν εκεί! Ειναι μια καλή Χριστιανή !
Παρακολουθώ καιρό τώρα το site πριν ακόμα μάθω για την τωρινή εγκυμοσύνη μου και ρουφάω κάθε μαμαδο-εμπειρία! Αυτό το πείραμα πραγματικά έχει τα ίδια αποτελέσματα παντού. Είμαι 27 ετών, στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου και πραγματικά νιώθω σχεδόν το ίδιο ανθεκτική όσο ήμουν και πριν μείνω εγκυούλα, περιμένω στη σειρά μου, προσφέρω τη σειρά μου αλλά με τρώει το γαμώτο και πραγματικά θέλω να τσακωθώ όταν κάνουν σαν να μην υπάρχω!!! Να φωνάξω που πήγε ο σεβασμός, που πήγε η ευγένια, που πήγαν οι τρόποι, γιατί έγιναν είδος προς εξαφάνιση οι Άνθρωποι;;; Παράδειγμα 1ο: Σε ιδιωτική κλινική στα Χανιά...μπαίνω για να πάρω κάποιες εξετάσεις απο πίσω με φοβερό ελιγμό έρχεται ένας κύριος(!) και ουσιαστικά μου παίρνει τη σειρά. Τι κατάλαβε που κέρδισε 2 λεπτά με το ρολόι; Παράδειγμα 2ο: Στο πλοίο επιστρέφοντας Χανιά απο Πειραιά. Μπαίνω στην καμπίνα μου με τον καμαρώτο και βλέπω 2 πιτσιρικες που κάθονται στα κάτω κρεβάτια(πάνε για το καρναβάλι του Ρεθύμνου τα πουλάκια μου!), χαιρετάμε κι ο καμαρώτος μου λέει "το κρεβάτι σας είναι το κάτω αριστερά." Επαναλαμβάνω κι εγώ "το κάτω αριστερά, ωραία, ευχαριστώ πολύ." Τοποθετώ τα πραγματά μου, μπαίνω τουαλέτα(αλίμονο τα πάντα κατουρώ αυτόν τον καιρό...!) και φεύγω να πάω να κάτσω λιγάκι στο σαλόνι μέχρι να τα πούνε οι κόρες...μην είμαι σαν το μπάστακα. Τεσπα, έρχεται η ώρα του νυσταγμού και παίρνω το δρόμο της επιστροφής για την καμπίνα και τι αντικρύζω...οι κόρες είχαν βάλει πυτζαμούλες και κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου στα κάτω κρεβάτια και τα πραγματά μου είχαν μεταφερθεί στο Πάνω Δεξιά! Να μ' επιανες απ'τη μύτη θα έσκαγα. Δεν ήταν οτι δεν μπορούσα ν' ανεβώ, ήταν οτι φοβόμουν στο να γυρίζω στα πλάγια και φυσικά η πρόσβαση για την τουαλέτα. Σκέφτηκα πολλά για να τις κατσαδιάσω το πρωί αλλά στο τέλος λέω δεν πειράζει θα το πάρουν το μάθημά τους απ' την ίδια τη ζωή! Ελπίζω δλδ! Πραγματικά ένιωσα ντροπή για τη νεολαία μας, για τα ήθη και τις αξίες που δεν έχουν διδαχτεί... Παρ' όλα αυτά υπάρχουν κι άνθρωποι που θα μπουν μπροστά για σένα, που θα σε κατανοήσουν και θα σε βοηθήσουν και που θ' ανεβάσουν τον τόνο της φωνής για να υπερασπιστούν το αυτονόητο κι αυτοί σας πληροφορώ ήταν μόνο γυναίκες! Ω, Θεέ μου πόσο πίσω έχω μείνει;! Έπρεπε να μείνω έγκυος για να συνειδητοποιήσω πόσο απάνθρωποι έχουμε γίνει; Συγχωρέστε μου το μεγάλο ποστ αλλά βράζει το μέσα μου!
Ολίβια, θα διαφωνήσω σε ένα πράγμα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, οι περισσότεροι που μου παραχωρούσαν τη σειρά τους ή προσφέρονταν να με βοηθήσουν ήταν άντρες μεταξύ 30-50. Ήταν και κάποιες γλυκύτατες κυρίες, συνήθως άνω των 40. Γενικά και εγώ σαν εσένα, δεν είμαι πολύ ευαισθητούλα, είχα και καλή εγκυμοσύνη οπότε δεν ήθελα τη συμπόνοια κανενός που λέει και το τραγούδι. Αλλά είναι πάντα ευχάριστο να βλέπεις έστω και αυτούς τους ελάχιστους ευγενείς, καλοσυνάτους ανθρώπους που ευαισθητοποιούνται μπροστά στη θέα ενός ανθρώπου που πιθανώς έχει περισσότερη ανάγκη από τους ίδιους. Πάντα τους χιλιοευχαριστούσα και πολλές φορές δεν τους έπαιρνα τη σειρά εκτός κι αν ένιωθα πραγματικά καταπονημένη. Και φυσικά ήταν θλιβερό να βλέπω ότι οι περισσότεροι έκαναν τα στραβά μάτια γιατί εγώ μπορεί να μην είχα κανένα πρόβλημα, άλλες γυναίκες όμως στη θέση μου ενδεχομένως και να είχαν.
Εγώ πάλι όταν έρχομαι στην Ελλάδα, έχω διαφορετική εντύπωση. Ζούσα στην Αγγλία 7 χρόνια και τώρα στην Ολλανδία σχεδόν 2 χρόνια. Στην Αγγλία είναι όλοι ευγενικοί χωρίς να το νιώθουν απλά επειδή έχουν μάθει έτσι για τους τύπους. Όμως όσο ήμουν έγκυος κανένας δε σηκώθηκε από τη θέση του, ούτε μου έδωσε σειρά σε τράπεζα, super market κλπ. Όχι πως το ζήτησα αλλά δεν μου έτυχε ποτέ. Στεκόμουν όρθια με την κοιλιά ντούρλα. Εκεί θεωρούνταν ότι είναι μια φυσιολογική κατάσταση και δε χρειάζεται να σου συμπεριφέρονται διαφορετικά. Η αλήθεια είναι πως πράγματι έτσι είναι. Στην Ελλάδα είχα έρθει ένα μήνα πριν γεννήσω και πάντα μου πρόσφεραν θέση στο λεωφορείο ή μου δίναν τη σειρά τους στην τράπεζα, πράγμα που με έκανε να νιώθω άβολα, γιατί δεν είχα συνηθίσει έτσι. Τώρα στην Ολλανδία που είμαι έγκυος ξανά και έχω ένα τρίχρονο, μέχρι μερικές βδομάδες το κουβαλούσα παντού στο ποδήλατο, αλλά πλέον (είμαι 8 μηνών έγκυος) δεν έχω κουράγιο και χρησιμοποιώ λεωφορείο δυο φορές τη μέρα τουλάχιστον. ΠΟΤΕ δεν έχει σηκωθεί κανείς να καθίσουμε, ούτε στις θέσεις που είναι για γυναίκες με παιδιά, για εγκύους και ηλικιωμένους!!! Μάλιστα βάζουν τις τσάντες στη διπλανή θέση και τα ακουστικά, οπότε αν ζητήσεις να καθίσεις, υποκρίνονται πως δεν ακούν. Δυο φορές μόνο μου πρόσφεραν θέση: ένας νεαρός και ένας ηλικιωμένος κύριος, ο οποίος είχε περισσότερη ανάγκη να καθίσει από ότι εγώ και η κόρη μου. Στην Ελλάδα όταν ήρθαμε στις γιορτές πάλι σε όλα τα λεωφορεία στα οποία γινόταν χαμός μας δίναν θέση να καθίσουμε. Επίσης σε πτήσεις που έχω κάνει πολλές φορές με την κόρη μου μόνη, πάντα Έλληνες νεαροί με βοηθάν με βαλίτσες κλπ χωρίς ποτέ να το ζητήσω. Ίσως μου λείπει η Ελλάδα και τα βλέπω εκεί όλα καλύτερα. Ίσως οι άνθρωποι είναι πολύ αγενείς και απότομοι εδώ.
Και εγω Ολλανδια μενω με την οικογενεια μου αλλα ποτε δε μου ετυχαν αποτομοι ανθρωποι. Ισα ισα, ευγενικοι και ηρεμοι ειναι παντου. Αυτη ειναι η δικη μου εμπειρια τουλαχιστον. Ισως επειδη ειμαι σε προαστειο και οχι σε μεγαλη πολη. Αλλα επισης, ειναι διαφορετικη νοοτροπια εδω στην Βορεια Ευρωπη. Η εγκυες κοπελες δεν θεωρουνται ουτε αρρωστες, ουτε οτι πρεπει να εχουν προτεραιοτητα, αντιμετωπιζονται οπως ολοι οι υπολοιποι. Τωρα, ΕΑΝ θελει καποιος απο τον εαυτο του να δωσει την σειρα του, τοτε καλως εχει αλλα κανονες για εγκυες και οτι πρεπει να προηγουνται, δεν εχει. Και κατα την γνωμη μου, πολυ σωστα δεν εχει.
Είμαι 15 χρόνια στην Αγγλία και ναι, όσο ήμουν έγκυος δεν είχα διαφορετική μεταχείρηση. Σαν μαμά όμως με το παιδί στο καρότσι και στη συνέχεια (ακόμα και τώρα που ο γιος μου κοντεύει τα 5) με το παιδί στο χέρι, οι άνθρωποι και τον ειδικό χώρο για τα καρότσια στο λεωφορείο μου άδειαζαν για να βάλω το καρότσι και έτσι και πάω να καθήσω σε ένα κάθισμα και να πάρω αγκαλιά τον μικρό αδειάζουν το διπλανό κάθισμα για να καθήσουμε δίπλα δίπλα. Αν τύχει δε και περνάμε δρόμο που δεν έχει φανάρι, στην πλειοψηφία τους οι οδηγοί θα σταματήσουν για να περάσουμε απέναντι. Στην Ελλάδα και με μηχανάκι μου έκλεισαν το πεζοδρόμιο και παρκάρισε η άλλη σαν την καλή χαρά ακριβώς μπροστά στο καρότσι και όταν της είπα να το κατεβάσει το μηχανάκι από το πεζοδρόμιο αφενός γιατί είναι παράνομο και αφεταίρου για να περάσω, μου είπε "μα θα μου τρακάρουν το μηχανάκι" και της είπα "δηλαδή τι, προτιμάς να μην τρακάρεις το μηχανάκι σου και να κινδυνέψει η ζωή του παιδιού μου" και με κοίταξε σαν χάνος και φυσικά σηκώθηκε και έφυγε, και σε τρόλλευ πήχτρα έβαλα τον μικρό με το καρότσι, δεν μπορούσα να κλείσω το καρότσι γιατί κοιμόταν ο μικρός και όχι μόνο δεν κουνήθηκε κανείς από την ειδική θέση αλλά με σκυλόβρισαν και από πάνω και στο αεροδρόμιο στο Παρίσι ανάμεσα σε πτήσεις την είπαν στον άντρα μου δυο γριές Ελληνίδες γιατί κάθησε δίπλα τους με το παιδί και τους είπα "από τη στιγμή που είναι κενές οι θέσεις και δεν τις έχετε κλείσει, καθόμαστε γιατί δεν έχει αλλού κενό" και μου είπαν να σηκωθώ να φύγω γιατί τις ενοχλεί το παιδί που καθόταν ήρεμος κι ωραίος. Εϊναι το τι θα σου τύχει τελικά :D
Ακριβώς την ίδια εμπειρία είχα κι εγώ στο εξωτερικό. Όχι έγκυος αλλά με μικρό παιδί στο μάρσιπο όταν ήρθε η ώρα να μπούμε στο αεροπλάνο από Αθήνα μου παραχώρησαν αμέσως τη σειρά και με βοήθησαν. Στο Άμστερνταμ που πήγα να μπω στην επόμενη πτήση με είχαν πολύ απλά γραμμένη παρότι είχαν ανακοινώσει να πάνε πρώτοι όσοι έχουν μικρά παιδιά.
ω ναι! πόσο συμφωνώ! Μου έχουν συμβεί παρόμοια περιστατικά σε στάση λεωφορείου όπου συνήθως κανείς δε συγκινείται! Αντίθετα, κοιτάνε πως να προσπεράσουν το "εμπόδιο"! Μόνο μια φορά, σηκώθηκε ο ίδιος ο οδηγός από τη θέση του και με βοήθησε!!!! Ναι, ναι, άφησε τη θέση του και βοήθησε να ανεβάσουμε το καρότσι στο λεωφορείο!
Εγω παλι το περασμενο καλοκαιρι που ταξιδεψα με αεροπλανο Θεσσαλονικη-Αθηνα,παραπονο δεν ειχα!!Στο αεροδρομιο της Θεσσαλονικης με τη μικρη στο μαρσιπο μια μεγαλη βαλιτσα απ'το ενα χερι και το καθισμα αυτοκινητου στο αλλο χερι αμεσως με το που μπηκα μεσα με βοηθησε ενας νεαρος να παμε στο check-in.Οσο περιμεναμε στη θυριδα για να παμε στο λεωφορειακι οσοι με ειδανε με τη μικρη στο μαρσιπο και φωρτομενη με 200 πραγματα με φωνακανε να περασω μπροστα για να μπω πρωτη!!Φτανουμε Αθηνα,περιμενοντας στον ιμαντα με τις βαλιτσες περνω πρωτα τη βαλιτσα μου μονη μου και μια κοπελιτσα με βοηθησε με το καθισμα του αυτοκινητου και βγηκαμε μαζι εξω γιατι δεν μπορουσα να τα κουβαλισω ολα μονη μου!!κι ολα αυτα χωρις να ζητησω τιποτα!!προσφερθηκαν απο μονοι τους ολοι!!!!Βεβαια υπαρχουν και γαιδουρια μη τρελενομαστε!!!οσο ημουν εγκυος ποτε κανενας δε συγκινηθηκε για τιποτα και ειχα και μια κοιλια τουρλα και ηταν και νταλα καλοκαιρι!!!!!Εξαρταται σε ποιον θα πετυχεις εχω να πω εγω!!!
Σοκ..
Ολίβια, πριν δύο βδομάδες πήγα με τον μικρό στη μαμά μου. Πρώτη φορά σε τρένο του ΟΣΕ ο μπόμπος!Εγώ φανερά αγχωμένη για το πως θα κουμαντάρω παιδί,βαλίτσα, καρότσι. Βλέπεις, το τρένο είναι κάπως ψηλό, όχι όπως ο προαστιακός ή το μετρό. Σκηνή 1: Την ώρα που πήγα να ανέβω στο τρένο ο σταθμάρχης(55άρης) σκουντάει ένα πιτσιρικά security: ''Βοήθα ρε συ την κοπέλα που κάθεσαι και κοιτάς σαν χάνος!'' Μόνο τότε με βοήθησε να ανεβάσω το καρότσι. Σκηνή 2: μπήκαμε ωραία και καλά στο τιγκαρισμένο τρένο και ένα ολόκληρο βαγόνι να παρακολουθεί μια μαμά(ω ναι,εμένα) φορτωμένη με την τιγκαρισμένη τσάντα της, ένα σακ βουαγιάζ στην πλάτη, ένα παιχνίδι-αεροπλανάκι παραμάσχαλα και το σχεδόν δίχρονο γιο της από το χέρι, να προσπαθεί να κλείσει το καρότσι που (το αναθεματισμένο)εκείνη την ώρα βρήκε να κολλήσει και συγρόνως να ισορροπεί καθώς το τρένο ξεκινούσε. Μετά από 10λεπτη προσπάθεια τα κατάφερα.Κανείς δεν σηκώθηκε να βοηθήσει.Κανείς δεν πρόσφερε μια θέση.Έστω να με βοηθήσει να βάλω τη βαλίτσα ψηλά, σε αυτά τα ραφάκια πάνω από τις θέσεις. Λίγες μέρες μετά η μητέρα μου έπρεπε να κάνει το ίδιο. Μου είπε- εντυπωσιασμένη- ότι μόνο γυναίκες βοήθησαν.Και αυτές φαίνονταν ότι ήταν μητέρες και γνώριζαν...
Αχ βρε Ολίβια. Αχ! Θα σε μαλώσω. Πρέπει να καταλάβεις/καταλάβω/καταλάβουμε ότι αφού αποφασίσαμε να κάνουμε παιδιά τώρα θα πρέπει να το... υποστούμε!!! :) Deal with it που λένε! Στην τελική τι σου φταίει το κακόμοιρο 20χρονο κορίτσι μπροστά σου στην ουρά του H&M, που εσύ αποφάσισες να κάνεις παιδί και αποφάσισες να το πας στο H&M να ψωνίσει? Γιατί αυτή να χάσει τη σειρά της για τις δικές σου κακές επιλογές? Κακές, κάκιστες, γιατί το νήπιο σου δεν κάθεται λαμπάδα αναμένη και αμίλητο όπως κάνουν τα καλά παιδιά με σωστούς γονείς (!). Χοροπηδάει και θέλει να πιάσει όλα τα τζιτζιμπρίκια που υπάρχουν γύρω γύρω και τραγουδάει και χαχανίζει και φωνάζει και προσπαθεί να φύγει από το χέρι σου γιατί θέλει να ανεβεί σε κάτι σκαλοπάτια από καθρέφτη και γενικώς κάνει μια βαβούρα που την ενοχλεί κι όλας την κοπελίτσα! Σιγά που θα σου δώσει και τη σειρά της. Ίσα ίσα που σε θεωρεί και ενοχλητική που υπάρχεις στο νεανικό αυτό κατάστημα! Ε μα πια. Εσύ δεν καταλαβαίνεις. Δεν είναι αυτή γαϊδούρα! Πέραν της πλάκας τώρα αυτό που περιγράφω μου συνέβει πριν 2 μήνες. Κανείς δεν μου έδινε την σειρά του στο H&M (την οποία όμως δεν ήθελα κιόλας γιατί ε.. οκ στο H&M χαλαρή ήμουν όχι στο αεροδρόμιο φορτωμένη με βαλίτσες όπως εσύ πχ.). Και όταν η πίσω μου (μια κυρία 60+) την είπε στις μπροστινές μου που με βλέπουν με το παιδάκι στο χέρι και δεν κάνουν άκρη να περάσω, η ακριβώς μπροστινή μου (η κοπελίτσα 20+ που έλεγα πριν) γύρισε και της είπε: "Δεν κατάλαβα? Γιατί πρέπει να χάσω τη σειρά μου? Επειδή η κυρία αποφάσισε να κάνει παιδιά? Πρόβλημά της. Όχι δικό μου!"!!! Επι λέξη!!! :) Καλό ε? Και δεν παρεξηγώ το 20χρονο που σκέφτεται έτσι. Απλά απλούστατα όπως είπε και μια μαμά παραπάνω, όλα είναι θέμα ανατροφής και καλών τρόπων! Και οι περισσότεροι Έλληνες διστυχώς δεν έχουν!
Συγκεκριμένα για το h&m στο Mall και στο μεγάλο h&m του Χαλανδρίου που έχω εμπειρία θα το πω ότι όταν οπτικά έφυγα από τη φάση "χοντρή ή έγκυος" όταν με έβλεπαν οι πωλήτριες ήταν άριστες και πάντα με άφηναν να περάσω πρώτη. Όσο και να δυσανασχετούσαν κάποιες ξυνές πελάτισσες στο ταμείο.
τι το ψάχνεις.....εάν στην Αγγλία μπεις στο λεωφορείο με το καρότσι και αν δεν σου αδειάσουν άμεσα τον χώρο για καρότσια(εκτός εάν υπάρχουν άλλα καρότσια ή αναπ. αμαξίδια) τότε σίγουρα κάποιος θα πεταχτεί και θα τους "βρίσει" εκ μέρους σου... μπορεί να μην έχουν παντού ασανσέρ αλλά ούτε μια φόρα δεν βοήθησα τον άνδρα μου να κατεβάσει ή να ανεβάσει καρότσι σε σκάλες ή λεωφορείο...πάντα κάποιος βοηθούσε χωρίς να το ζητήσουμε....και ας ήμασταν δύο ,όχι μια μόνη μαμά «κρεμάστρα» …. Εδώ είναι Ελλάδα, ο καθένας για τον εαυτό του …σε όλες τις παραμέτρους…. και φυσικά αυτά τα αγοράκια και κοριτσάκια ξεκινούν εκπαίδευση από μικρά σε αυτό το πιστεύω πχ. κάνουν την ανάγκη τους όπου βρουν με τον έπαινο της μαμάς(χαχαχα δες ο Γιωργάκης μου τι ωραία που κατουράει ….μπράβο έτσι σημάδεψε την κούνια, το γκαζόν της π.χαράς κτλ-δεν είναι δική μας τι μας νοιάζει μόνο στο σπίτι ΜΑΣ,ΜΑΣ νοιάζει μην πέσει σταγόνα έξω από την τουαλέτα εκεί του θεωρούμε ΦΡΙΚΤΟ! γιατί είναι το πάτωμα ΜΑΣ)….
Δυστυχώς την εποχή που ήμουν έγκυος, μεγαλύτερη αδιαφορία και κακία συνάντησα από τις γυναίκες απ' ότι από τους άντρες...
Κυκλοφορεί πολύ γαϊδούρι εκεί έξω. Και έχω 1 γιο. Αν τον κάνουμε γάιδαρο, (γιατί από εμένα και τον πατέρα του θα μάθει ό,τι μάθει) θα αυτοχαστουκίζομαι μέχρι την επόμενη ζωή. Μιλάμε, είναι τελείως άνιωθοι οι αρσενικοί σήμερα. Παλιά ήταν χειρότεροι, αλλά ήλπιζα ότι όσο περνούν τα χρόνια θα έφτιαχναν λίγο. Ουδεμία βελτίωση.
την αδιαφορια την εχω συναντηση πολλες φορες....στο μονο που θα διαφωνισω είναι που αναφερεσε στα αγορια μονο και σοτυς αντρες γενικοτερα.....οσο ειμουν εγκυος και τωρα με το παιδι, αλλα και με πολλες φιλες μου που εχω μιλησει εχουμε δει ενδιαφερον πιο πολύ από αντρες και αγορια, παρα από γυναικες....
Κι εγω αυτο ακριβως ειχα διαπιστωσει στην εγκυμοσυνη μου. Η γυναικες και ποσο μαλλον οι μεγαλητερες (που εχουν γινει μανουλες και ξερουν) ηταν οι χειροτερες. Αλλα πραγματικα ποτε δεν χρειαστηκε να παρω τη σειρα καποιου γιατι ειχα μια χαρα εγκυμοσυνη, ομως τσεκαρα τις αντιδρασεις του κοσμου γιατι εγω παντα προσπαθω να εξηπυρετησω οταν υπαρχει λογος.
Συμφωνώ μαζί σου Σπυριδούλα. Κι εγώ όταν ήμουν έγκυος και στα δύο παιδιά μου, μεγαλύτερη αδιαφορία, στα όρια της κακίας ας μου επιτραπεί, συνάντησα από γυναίκες που στο κάτω κάτω είχαν βιώσει και εκείνες την εμπειρία της εγκυμοσύνης. Δύο-τρεις φορές μόνο έτυχα "ειδικής μεταχείρισης", κι αυτό από άνδρες και μάλιστα μεσήλικες. Οσο για τα αεροδρόμια Ολιβ, καμία απολύτως βοήθεια από το προσωπικό. Χρειάστηκα αρκετές φορές βοήθεια να ανεβάσω το καρότσι στο λεωφορείο που μας οδηγεί στην πίστα, και παρόλο που δίπλα με παρατηρούσε υπάλληλος του αεροδρομίου να προσπαθώ, τελικά σηκώθηκε να με βοηθήσει επιβάτης μέσα από το λεωφορείο.
και εγω μια χαρα εγκυμοσυνη ειχα και δε ζητησα προτερεοτητα, αλλα όταν μου την εδιναν ηταν κυριως αντρες....και αποφασισα να την απαιτησω στο ικα μονο και ο λογος ηταν ότι με εκνευρισαν πολύ, σε πιο κατω σχολιο μου γραφω το τι εγινε στο ικα ;-)
ΠΕΣ ΤΑ !!! ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ ΜΕΡΙΚΟΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ (ΜΙΛΑΝΕ ΣΤΟ ΤΗΛ. /ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ / ΑΚΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΧΑΖΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...ΚΛΠ ΝΑ ΝΕΥΡΙΑΣΕΙΣ;/ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ;/..... ΕΓΩ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟ ΖΗΤΑΩ ΠΑΡΑ -ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΓΕΝΙΚΑ!!! ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ 2ΠΟΔΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ!!!(ΤΟ ΖΩΑΚΙ ΓΑΙΔΟΥΡΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΖΩΑΚΙ ΕΙΝΑΙ-ΕΜΕΙΣ ΤΑ 2ΠΟΔΑ...ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΜΑΣΤΕ)!!!!!!!!! ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΧΜΜ......... ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙ "ΑΓΓΟΥΡΙ"ΘΑ ΦΑΝΕ.....ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΓΑΙΔΟΥΡΙΟΥ.... (ΠΑΝΤΩΣ ΣΕ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ..,ΚΑΙ ΠΙΑΝΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ.) !!!
Πρέπει να κάνουμε εμείς την διαφορά. Με 2 παιδιά να κλαίνε, να είναι κουρασμένα και εγώ φορτωμένη και εκνευρισμένη, περιμένω στην ουρά για ταμείο και στέκεται πίσω μου μια κυρία σε αναπηρικό καροτσάκι. Φυσικά της έδωσα την σειρά μου και συγκινήθηκε γιατί έχει συνηθίσει να "κάνουν" πως δεν την βλέπουν. Τα παιδιά ησυχάσανε αμέσως και συνειδητοποίησα πως πρέπει να δίνω το παράδειγμα εγώ ως μάνα πρώτα και τα παιδιά θα το εφαρμόσουν αργότερα στη ζωή τους.
Μα φυσικά! Θα ήταν παράλογο να "παραπονιέμαι" αν εγώ η ίδια ήμουν γαϊδάρα :P Φυσικά και πρέπει να κάνουμε τη διαφορά και ας φαινόμαστε "γραφικοί"